Met de Durbuy-uitstap tijdens het voorbije Pinksterweekend trekken we een definitieve streep onder het voorbije u13-seizoen 2008/2009 en ook onder een jaargang van deze blog. Op vrijdagavond kwamen de "genodigden" verspreid toe. De ouders van Frederic Demeyere en collega-trainer Rik Decraemer waren de eersten, doch deden een ongewilde sollicitatie bij de buren van Cercle Brugge die enkele meters verderop logeerden. Anderhalf uur later waren de laatsten gearriveerd en kon aangeschoven worden voor de frieten met stoofvlees. Nadien volgde voor de enen een avondje witte-wijn in de eigen jeugdherberg, voor de andere een deugddoende wandeling van 10 à 15 km met uitdovende fakkels doorheen donkere wegjes en voorbij net-gesloten-cafés, en dit alles onder de deskundige registratie van beroepswandelaar Jurn Trio. Anderen waagden zich aan de befaamde grottentocht. Kurt Demeyere werd ondanks zijn Bavik-verleden toch uit de nood geholpen door collega-bierdrinkers en sprak de legendarische woorden "nooit meer". Isabel (mama van Gabrio) was de enige durvende vrouw en werd hiervoor "beloond" met een solo-intiem moment in de kelders van de grotten met Koen Defevere. Na een verkwikkende douche voor de meesten werden nog 1-2-3-... pintjes gedronken alvorens de slaapkamers werden opgezocht. Het begeleidende trio bestaande uit Trio (jawel), trainer en Guido had het geluk te mogen intrekken bij de drie jongste zusjes van ons gezelschap (titi, fifi en tata ... of hoe ze ook heten) en op die manier gespaard te blijven van blijkbaar grandioze snurkprestaties van bepaalde papa's. In de kamer van de "spelers" werd het zeeeeeeeeeer langzaam stil en uit de kamer van de mama's sijpelde zeer weinig nieuws en geluid ... Zou er daar echt niets gebeurd zijn ?? De zaterdagmorgen stond een Adventure op het programma. De wetten van de natuur zorgden ervoor dat de enige kwetsuur van het weekend (waarschijnlijke neusbreuk) werd opgelopen door iemand die niet aan de activiteiten deelnam. Mario Claerhout wou "in a hurry" zijn fototoestel gaan halen, doch keerde rapper dan verwacht terug met een bloedspuitende neus. Meteen de gelegenheid om samen met ondergetekende als chauffeur en Yves Helin als bodyguard-pistoolheld-van-dienst een waalse dokter op te zoeken, die enkel kon zeggen wat wij al wisten, namelijk dat hij het eigenlijk ook niet wist. De verwijzing naar het plaatselijk ziekenhuis voor bijkomende foto's werd door Mario in de wind geslegen : hij had immers zijn eigen kodak mee en ging zelf voor de "verdoving" zorgen. 's Middags (toen de anderen terug waren van de rappel en de deathride) was het tijd voor een taljoor deugddoende spaghetti. De ene met wat mer tabasco dan de andere (nietwaar Herr Trio), doch de dader van dit "grapje" is nog steeds onvindbaar. Wees gerust Guido, we zullen je niet verraden. Na de middags waren er wat "stoere zwemmers" in het open zwembad even verderop en er werd er ook op blote voeten gevoetbald op de harde macadamondergrond. Daarna een korte wandeling naar centrum Durbuy waar de 21 jongelingen (11 u13'ers, 2 u11'ers, 5 u14'ers en 3 "zusjes-van") werden getracteerd op 22 ijsjes. Voor wie goed kan tellen, inderdaad een klein verschil, doch wie goed Aron Defevere kent, weet ook al waarom dat verschil. De trottoirs van Durbuy zullen wel ijsjes leren eten ... 's Avond was er, na den aperitief, een gezellige BBQ in open lucht (van het weer konden we het ganse weekend niet klagen). Terwijl de kids terug het voetbalveld opzochten voor matchkes tegen o.a. Beersel, werd er aan de ene kant van de tafel deftig gekaart en gekeuveld over de aparte relatie tussen broer en zus Vanrobaeys, werd er aan de andere kant van de tafel aandachtig geluisterd en bewonderend toegekeken naar de revolver-avonturen van papa Helin. Maar dorst lessen was er overal bij : rosé wijn, frisse pintjes, zelfs hier en daar een verdwaalde Ricard. De bende dunde uit, de slapers werden talrijker. Uiteindelijk probeerde enkel papa Rogiers het moordende tempo van Trio aan te houden, doch uiteindelijk moest ook hij de duimen leggen tegen het nachtbeest bij uitstek, die dan maar triomfantelijk met een pintje-in-de-hand richting slaapkamer trok. Bij de "mannen" was er ondertussen een teenkietelende slaapwandelaar gesignaleerd. De zondag was een kajaktochtje-tegen-de-tijd geprogrammeerd. Om 09.00 uur reeds werden we opgehaald door twee busjes. De zwemvestjes werden gepast en half verkracht en we kropen het (toch wel) koude Ourthe-water in. Bepaalde rare duo's waren te bewonderen : vader Tim Callewaert bestuurde de boot met de 20 keer lichtere Edouard Gheeraert en Guido had met Darren "Steur" de ideale "stuurder" mee aan boord. Dat de boot van de trainer (samen met de ondertussen wees geworden Leandro Depaepe) net voor halfweg lek raakte en diende achtergelaten te worden, is ondertussen een lang vergeten detail. Liften op de Ourthe naar een vervangend vaartuig is ook eens iets anders. Ashley en Davignio realiseerden een ferm tochtje om als eerste aan te komen. Anderen keerden zelfs stroomopwaarts terug om toch maar als laatste te kunnen aankomen. Na een douchke was er de afsluitende middagmaaltijd en bijhorende soep en dessert. De "bewoners" van La Renardière verlieten één voor één hun tijdelijke woning om op tijd te zijn voor de eindrondematch van KSVR tegen SK Lierse. Bepaalden bleven nog ter plaatse om kalmweg te genieten van de mooie streek. Een geslaagd weekend zat erop. Een weekend waarin Darren trots zijn voetbaltrui'ke van Standard durfde dragen en waarin Jasper, Edouard en Arne hun paarswit exemplaar waarschijnlijk waren vergeten... Dank aan allen die er bij wilden zijn en die ervoor zorgden dat de tijd vloog. Dank vooral aan de uitbater (of diens vervanger) Laurent, die ervoor zorgde dat geen enkele vraag te veel was. Aan alle spelers van de huidige kern (Leandro, Alex, Simon, Tim, Maxim, Sander, Koenraad, Guillaume, Fré, Ewoud, Arne, Darren, Edouard, Tom, Jasper), aan de nieuwkomers (Diego en Jari) een goed seizoen 2009/2010 toegewenst bij collega Dirk en de u14. Aan de vertrekkers Anouk, Muha, Yaron, Lars en Nigel een mooi vervolg aan hun carrière toegewenst. Tot volgend seizoen ... PS Diegene die nog een anekdote of opmerking willen toevoegen aan het verslagje van het pinksterweekend, kunnen dit gerust doen via de knop "reageer"rechts onderaan. PS Ondertussen bevestiging ... de neus van Mario Claerhout is wel degelijk gebroken !!