Een verslag gedestilleerd uit "verschillende" bronnen uit KSV-middens (geen ouders). Eerst en vooral een woord van dank voor collega Frederik voor het coachen van deze wedstrijd.
Al bij al een billijke puntendeling, al dienen we te bekennen dat vooral Club Brugge op basis van het spelbeeld misschien iets meer verdiende. Doch ook Roeselare had zijn serieuze portie kansen en doelmannen zijn nu éénmaal een belangrijk onderdeel van een elftal. Al in de eerste minuut was er een doorzetten van Tom Vanrobaeys (nipt naast), doch ook Club stak zijn neus aan het venster (redding Leandro). Na 11' was de eerste echte doorbraak van KSVR direct raak : mooie voorzet Tom Vanrobaeys, kopbalgoal Muhamet Rushiti, die er dus prat kan opgaan tegen de drie toppers (Anderlecht, Standard en Club) telkens zijn doelpuntje meegepikt te hebben. Een minuutje later besloot diezelfde Muhamet op de paal. Wat later nog een mooie actie van Jasper Maerten, die zijn tegenstander uitlobt en wiens schot op de lijn gekeerd werd. Tussendoor was "FCB" veel harder in de duels en diende doelman Leandro enkele malen zeer sterk tussen te komen.
Na rust was de eerste kans onmiddelijk voor de thuisploegers, doch onmiddellijk daarna nam Club het heft weer in handen. Leandro redt nog een eerste keer een tegengoal, doch iets later is deze een feit : een afgeweken schot zorgt voor 1-1. Weliswaar een lucky-goal, doch meer dan verdiend. KSV komt nog één keer vanonder de Brugse druk uit via een combinatie Jasper-Darren, doch de afwerking van Yaron Degryse wordt door de Brugse goalie gered.
Qua uitslag niet slecht, doch mits meer "hardheid", "teamspirit" en "wil" kunnen nog betere resultaten geboekt worden. Voetbal is een ploegsport en "invallen" of "bankzitten" is nu niet onmiddellijk het allerleukste, doch hoort er nu eenmaal bij. Een basisplaats of plaats in de kern verdien je met "inzet op training" en via "de reservebank". Laat dit voor allen een duidelijke boodschap zijn ...
Tot slot melden we dat vanaf volgende week zaterdag (match Lokeren) de "wekelijkse afvallers" of toch zeker 3 van de 4 dienen te spelen met de u14B en dat in hun competitie. Door de opeenstapeling van wedstrijden en de "zoektocht" van collega-trainer Rik (u14B) is dit nog niet geval voor dit weekend.
Zoals vermeld spelen de U13 ook de nationale Miniemenbeker van België. In de eerste ronde werden we uitgeloot tegen Hulste en dat op verplaatsing. Deze match wordt gespeeld op woensdag 10 september 2008 om 18.30 uur. Eventuele volgende bekerronden worden telkens gespeeld op de tweede woensdag van elke maand.
ter herinnering, programma deze week : maandag 25.08 training 19u dinsdag 26.08 geen training woensdag 27.08 16u30 u13 - club brugge (verzamelen 15.15) donderdag 28.08 training 19u zaterdag 30.08 10u30 kv mechelen - u13 (busvertrek 07.30)
Met de voetjes terug op de grond na de eerste nederlaag sinds we op 22.07 met de trainingen begonnen ? Zo kun je het stellen. We verloren nog geen enkele match en na de "stunt"zege tegen Standard Luik waren er misschien al vermoedens naar een nieuwe stunt op paarswitte bodem. Niets bleek immers minder waar. Pas op ... geen man overboord ... wie zijn wij bij Roeselare om te denken/hopen op puntgewin bij de paarswitte grootmacht. De weekendbalans van de 8 Roeselaarse nationale jeugdploegen liegt er niet om : 0 zeges op 8 matchen, zelfs nul punten, 7 gescoorde doelpunten en 42 (!) tegen, zijnde een gemiddelde van iets meer dan 5 tegengoals per match tegen Anderlecht, en dan mogen wij ons nog gelukkig prijzen dat onze "buspartners" van de u14 er slechts twee om de oren kregen.
Nochtans begonnen we zeker niet slecht aan de match (de dwarsliggerbal van Anderlecht na amper 30 seconden verslagsgewijs even vergeten). Onze eerste uitbraak via Jasper Maerten bereikte op rechts Darren Steur en die kon met een "slim" balletje koele kikker Muhamet Rushiti bereiken en die versloeg de thuisdoelman : 0-1 na amper 5 minuten. Virtueel leider in eerste nationale ? Zeer kort konden we ervan genieten, want Anderlecht nam onmiddellijk het heft over, doch onze verdediging hield aanvankelijk goed stand. Maxim Hernandez kwam ongelukkig op zijn pols neer en diende vervangen te worden (eerste diagnose : 10 dagen gips). Al was Anderlecht beter en scherper, de twee tegengoals kwamen ongelukkig tot stand. De eerste leek mij een duidelijke duwfout op doelman Leandro Depaepe, de tweede was het gevolg van een onterecht toegekende handsbal van Jasper Maerten en een te veel blijven-hangende verdediging. 2-1 dus aan de rust, billijk te noemen.
Een sprankeltje hoop dus nog voor de tweede helft, een sprankel die direct zelfmoord pleegde door een onorthodoxe centrale terugspeelbal na amper 1 minuut in de tweede helft, 3-1 dus. De missie veranderde van "poging tot gelijkmaken" in "schade beperken". En onder commando van een werklustige Guillaume Durnez en een bij momenten steengoede Leandro Depaepe (stopte zelfs een strafschop) lukten we nog vrij aardig in deze tweede missie. Want laat ons eerlijk zijn en vooral blijven : het voetbal dat Anderlecht vooral in de tweede helft opdiste was een "klaske" te sterk voor onze jonge voetbalbenen. De lokale nummer tien (zoontje van Musonda) heerste, walste, dirigeerde, dribbelde en verdeelde alsof hij in zijn achtertuin aan het acteren was en bleek bij momenten onstopbaar. Een cornernummertje en een afstandsbom (voorbij de ingevallen Alexander Plancke) zorgden uiteindelijk voor de zware (doch correcte) 5-1 cijfers.
Moeten we de moed laten zakken ? Neen, ver van ... we moeten er uit leren en begrijpen dat er nog veel werk aan de zwartwitte winkel rest en beseffen dat de weg naar de "relatieve" top nog extreem lang is. Neuzen in dezelfde richting en op naar een volgende "zware klip" ... woensdag wacht ons in Schiervelde Club Brugge. Daarna bekampen we telkens "away" KV Mechelen en Westerlo. Gemakkelijk is anders !!
Ter "troost" nog de andere uitslagen in onze reeks :