Ilyan heeft ons vanmorgen laten slapen tot 8 u. de doordringende geur van zijn pamper heeft ons wakker gemaakt. Blijkbaar kunnen zijn darmpjes het plotse veranderen van voeding niet goed aan, gevolg 4 volle pampers binnen een uur. Na wat medicijnen voor diarree die we meegebracht hadden uit België is het gelukkig een heel pak verminderd. Na het ontbijt en het badje zijn we dan een wandelingetje gaan maken in het park, onze dagelijkse boodschappen gaan doen en zo was het al weer tijd om eens te proeven van zijn eerste groentenpapje, vandaag schafte de pot tomaten met pasta en kalfsvlees, hij heeft het met smaak opgegeten, laten we hopen dat zijn darmen het deze keer wel kunnen verwerken, we zullen zien. Rond 13u was het tijd om zijn middagdutje te doen, dit stond zo in het schema dat we van het babyhuis hadden meegekregen, en we moeten zeggen dat het zeer goed gaat, zolang hij op tijd zijn eten en drinken krijgt is hij de braafste en liefste jongen die je je kan voorstellen, als hij honger of dorst heeft dan gooit hij zich achterover, dit is blijkbaar zo bij alle kindjes hier. Na zijn dutje had mama een soort papje gemaakt wat als 4-uurtje moest dienen, hij heeft het opgegeten maar we merkte dat hij dit toch niet zo graag had dan zijn fruitpapje, maar het is beter voor de darmen. Rond 17 u was het tijd voor zijn avondwandeling, gelukkig zijn hier veel bomen, want de temperaturen hier zijn al verschillende dagen vrij hoog, we hebben aan het appartement een thermometer hangen in de schaduw, deze gaf de temperatuur aan van 34°C, in de zon geeft dit al snel 40°C. We hebben vandaag ook geprobeerd om een terrasje te doen samen met Ilyan, we hebben toch een half uur kunnen genieten vooraleer hij zich begon te vervelen, we hebben de wandeling dan maar verder gezet. Na zijn laatste flesje heeft hij nog wat gespeeld en rond 20.15 hebben we hem in bed gelegd, hij leek ons nog niet moe maar was toch al binnen de 2 min. in dromenland, onvoorstelbaar !!! Ondertussen is het bijna 22.u en tijd voor een filmke. Zo is Ilyan zijn eerste volle dag bij ons super goed verlopen.
Vandaag was het de grote dag. Deze morgen zijn we taarten gaan halen voor de directrice van het babyhuis, de andere pakjes hadden we al. Het is hier de gewoonte dat je op het moment dat je je kindje uit het babyhuis mag meenemen dat je een aantal geschenken meebrengt, aan ons is gevraagd 1 doos Lipton thee van 100 zakjes, een grote pot oploskoffie van Douwe Egberts, 2 taarten , 4 grote en 4 kleine geschenken. Zo gezegd zo gedaan maar een klein uurtje voor ons vertrek belde Hasan, om te zeggen dat we van de directrice 1 taart en een bos bloemen moesten kopen. Dus degene die zin heeft, er is nog taart in overvloed !!! Onderweg is Timo onze chauffeur voor ons aan een bloemenwinkel gestopt om zo te voldoen aan de wensen van mevrouw de directrice. De rit richting het babyhuis voelde voor ons aan net alsof het ons eerste bezoek was, we waren enorm nerveus.
In het babyhuis hebben we dan de geschenken overhandigd aan de directrice en konden daarna onmiddellijk naar de leefruimte gaan van onze kleine spruit. Ze waren hem al aan het voorbereiden op het vertrek, 1 nanny had het duidelijk moeilijk, en kon het niet aan om afscheid te nemen, maar wat wil je zo'n schatje, de andere nanny heeft uitgebreid afscheid genomen en hem overladen met duizenden kusjes en knuffels. We hadden nieuwe kleren gekocht om deze te ruilen tegen kleren van het babyhuis zelf, dit vonden we leuk om later aan hem te kunnen vertellen dat hij deze aan had de dag dat hij bij ons is komen wonen. Daarna konden we vertrekken richting het busje, Hasan heeft dan nog gezorgd voor het eet en slaapschema van ons schatje.
De rit in het busje richting ons appartement is heel goed verlopen, hij heeft nieuwsgierig rondgekeken naar het drukke verkeer, hij voelde zich echt wel ontspannen, dat was te merken omdat hij even vrolijk was als anders. Eens op het appartement werd het wel tijd dat hij kon drinken, dat wordt wel duidelijk als je de foto's bekijkt, hij sleurt zelfs met een fles van 5 liter water.
Na wat te hebben gespeeld begon zijn maagje wat te knorren, komaan mama waar blijft de fruitpap, met zeer veel smaak heeft hij deze verorberd, hij vond wel dat mama iets sneller mocht eten geven, hij werd wat ongeduldig als de lepeltjes niet snel genoeg elkaar opvolgden.
Na dit lekkers zijn we dan een klein uurtje gaan wandelen met de buggy omdat hij een beetje lastig werd, het gevolg van 2 uur minder slaap, na een tiental min. lag hij al heerlijk te soezen.
Rond half 8 werd het tijd voor zijn papfles, ook deze dronk hij zeer gulzig op, je merkt duidelijk dat ze in het babyhuis niet veel tijd kregen om te eten of te drinken. Rond kwart over acht hebben we hem dan in zijn bedje gelegd, zelfs dit is boven alle verwachtingen heel goed verlopen, we zijn even bij hem gebleven en dan zijn we gewoon uit de kamer gegaan maar wel in het zicht gebleven, na een kleine 15 min te jammeren ( niet geweend ) is hij vanzelf in slaap gevallen.
Vanmorgen zijn we weer naar onze Ilyan mogen gaan, hij zat in zijn park te spelen samen met alle andere kindjes, hij hoort zijn naam, kijkt op en kroop zo snel als hij kon naar ons toe,nog even een nieuwe pamper aan en hij kon met ons mee gaan spelen. We vallen misschien in herhaling maar het is steeds weer een heel aangename tijd die we met hem kunnen doorbrengen. We kijken echt uit naar het moment dat hij bij ons komt wonen. We wilde aan de directrice vragen wanneer dat kon, maar helaas was er geen tolk te bespeuren, hij was reeds naar de universiteit, zonder dat hij ons op de hoogte bracht. Na het bezoek hebben we dan de 2 chauffeurs er bijgeroepen en zij hebben dan voor tolk gespeeld. Na een korte babbel met de directrice kwamen zij met het volgend nieuws buiten.
Het slechte nieuws is dat we morgen alweer niet op bezoek mogen.
In de namiddag zijn we dan samen met ervaringsdeskundige Muriël naar de supermarkt getrokken om babyvoeding en verzorgingsprodukten te gaan halen voor onze kindjes, zij heeft ons goed geholpen met de juiste keuze te maken. Hierna zijn we zoals elke dag een terrasje gaan doen, vervolgens zijn we gaan eten in de Entrecôte, dit was voor ons de laatste keer dat we uit eten gegaan zijn zonder onze Ilyan.
De chauffeur had ook goed nieuws bij en dat is dat we morgen rond 14.30 u worden verwacht in het babyhuis om onze Ilyan te gaan halen, , joepieeeeeeeeee, vanaf morgen starten we dan aan een neiuwe periode van ons leven samen met onze zoon.
Vandaag hebben we opnieuw geen bezoek, er is weer inspectie, we vermoeden dat die inspecteurs het weeshuis ondertussen al wel van binnen en van buiten kennen.
Normaal moesten we rond 10 u deze morgen klaar staan om te verhuizen naar een ander appartement. Na wat rondgebeld te hebben over de sleutel van dat appartement bleek het onmogelijk te zijn om s' morgens te verhuizen, de sleutel was bij Timo die in de bergen woont en naar een begrafenis moest, uitvluchten dachten we maar dit bleek achteraf toch waar te zijn. Dus we konden dan pas s'avonds verhuizen. Dan maar iets verzinnen om te doen, in onze eerste periode dat we hier verbleven wisten we nog wat doen, nu moeten we al echt gaan zoeken achter alternatieven. Gelukkig is er Geert met zijn boekskes hij vindt dan steeds weer iets om de tijd te doden. Zo zijn we dan samen met Geert, Klara, Muriel en Serena naar de Barakholka-markt geweest, de meeste winkels zijn hier opgericht binnen in een container. Je kon er gewoon echt alles vinden vb kleding, voeding, visgerief, werktuigen, meubels, elektronica enz. De meeste produkten hier komen uit China, dit ligt slechts op een 200 tal km van Almaty. Na een 2-tal uurtjes hier rond gewandeld te hebben, zijn we terug huiswaarts gekeerd, een koppel die buiten de stad wonen zijn zo vriendelijk geweest om ons voor nog geen 5 euro terug naar ons appartement gebracht, gebruik makend van de kaart die Geert hun gegeven had, ze kenden de stad blijkbaar niet. Bij de aankomst had onze onderbuur Jan gezorgd voor het aperitief, met lekkere hapjes, een echte keukenprins !!!
Rond half 9 is Sara samen met haar man, ons dan komen ophalen om ons eindelijk naar ons definitief appartement te brengen hier in Almaty.
Vandaag hebben we totaal geen plannen, enkel wat naar de winkel gaan en eventjes een terrasje doen. De rest van de dag hebben we doorgebracht in het appartement, een beetje bezig gehouden met het lezen van de mails, de blog up-daten en een beetje tv kijken. Dit is misschien de laatste zondag onder ons tweetjes, laten we hopen.
Maandag 7 Juli
Vandaag zijn we met 3 koppels opnieuw naar Kok-tobe geweest, Ingrid was de vorige keer niet mee naar boven gegaan maar deze keer hebben we de bus genomen. We hebben ons goed geamuseerd, we hebben een wedstrijdje tafeltennis gespeeld, genoten van het mooie uitzicht op Almaty en natuurlijk ons dagelijks terrasje gedaan. Het was weer lekker warm, we zijn al blij als het maar 30 °C is, maar we worden het al een beetje gewend. Rond 19.00u zijn we dan met z'n allen lekker gaan eten bij Mama mia. We zijn blij dat het verlengd weekend weer achter de rug is en we morgen ons ventje weer mogen gaan bezoeken.
Dinsdag 8 Juli
Vandaag zijn we weer naar het babyhuis geweest. Onze Ilyan was weer blij om ons te zien, zoals gewoonlijk was hij weer niet te houden, de nanny kon zijn sandaaltjes amper aankrijgen. Ze had hem ook een petje opgezet maar dat was ook onmiddellijk weer terug af, we zullen hem dat toch moeten aanleren als we hem op het appartement hebben, want in deze zon is het toch echt wel nodig. We hadden vandaag kamillethee meegenomen voor hem in de plaats van het lekkere appelsapje. We hebben hem laten drinken en het was in elk geval beter in de smaak gevallen dan het water maar hij heeft toch maar heel weinig gedronken. Hij was wel weer vrolijk vandaag, geen traantjes en veel lachen, zo zien we het graag. Rond 11.45u kwam zijn nanny hem weer halen om te eten, ze was zijn petje vergeten, dus hadden wij weer een excuus om nog eens te gaan kijken hoe ons manneke aan het eten was. We hadden op de deur geklopt en zijn naar binnen gegaan, de directrice van het babyhuis die ook aanwezig was, was heel vriendelijk en deed teken naar ons dat we verder mochten komen, wij natuurlijk weer snel een paar fotootjes genomen van ons ventje die smakelijk aan het eten was samen met enkele kindjes van zijn leefgroepje.
LAP, nu is het 16.00u opnieuw een sms'je van Hasan, morgen geen bezoek wegens de zoveelste INSPECTIE !!!! Goed dat we morgen onze dag kunnen vullen met de verhuis naar ons derde en hopelijk laastste appartement. Gelukkig zijn we bijna van de regels van het babyhuis verlost en hebben we geen dagen zonder onze kleine schat meer.
Vrijdagavond rond 21.30 u kregen we telefoon dat we alles moesten inpakken omdat we zaterdagmorgen om 8.30 u uit het appartement moesten. We moesten verhuizen naar een appartement van 100 dollar per dag, dit was niet volgens de afspraak. Ze wilden dat we hier de resterende periode van 33 dagen zouden verblijven. Dit zou een extra kost zijn van 1200 dollar wat niet voorzien was in ons budget. Na wat rondgebeld te hebben zijn we dan toch overeengekomen dat we maar 4 dagen in dit duur appartement moeten blijven en dan opnieuw verhuizen naar hopelijk de eindbestemming hier, het appartement van 65 dollar.
Zaterdag 5 Juli
Vanmorgen rond half 9 zijn we dan eerst verhuisd naar het appartement aan de Silkway. Rond 10 uur zijn we dan samen met 4 andere koppels vertrokken naar het Kapshagay meer ongeveer een 70 km ten noorden van Almaty. Dit meer is ongeveer 100 km lang en 25 km breed. Toen we halfweg waren begon het te regenen terwijl ze 37°C voorspeld hadden. Als we zijn toegekomen hebben we eerst genoten van het zoveelste terrasje, na een uurtje brak de zon door en werd zeer snel de beloofde temperatuur, je kon zelfs niet meer op blote voeten door het zand lopen. Er was volop animatie voorzien, je kon er varen met de jet-ski, een tocht maken met een plezierboot of zeilboot, een frisse duik nemen enz... in het beach-huis was zelfs een d.j. die voor de nodige muziek op het stand zorgde, er hing een echte vakantiesfeer.
Om de dag af te sluiten zijn we met 4 koppels gaan eten in een Russisch restaurant " Moskou " zoals op vele plaatsen hier in Almaty hebben ze een zeer uitgebreide menukaart, maar er is meestal maar de helft wat op de kaart staat te verkrijgen, dit is ook zo wat betreft de dranken, de goedkoopste bieren, wijnen ed. zijn meestal niet meer in voorraad, " van een verkoopstruk gesproken " Wel vallen de prijzen in een restaurant over het algemeen zeer goed mee, je kan er makkelijk eten met 2 personen voor nog geen 25 euro. als je naar de supermarkt gaat om wat etenswaren aan te kopen ben je snel ook heel wat geld kwijt, als je gaat uit eten of je maakt zelf eten zijn de prijzen ongeveer hetzelfde.
Buiten het bezoek aan de kindjes bestaat het leven hier vooral uit terrasjes doen.
Vanmorgen hebben we Ilyan opnieuw in zijn leefruimte gehaald, onze kleine kapoen zat nog op zijn potje. Aangezien de slaapkamerdeur open stond hebben we gevraagd in welk bedje hij slaapt, zonder enig probleem toonde de nanny zijn bedje, we hebben er dan ook gebruik van gemaakt om snel een foto te nemen, een leeg bedje vonden we ook maar niks, dus we hadden hem er maar even terug ingezet, dat vond hij niet zo leuk omdat hij dacht dat hij terug moest gaan slapen en net nu mama en papa daar waren om te spelen.
Na dat we even buiten waren met Ilyan had hij oh zo'n grote dorst, het appelsap is dan toch wel een wonderdrankje, dit heeft hij supergraag. Een van zijn nanny's kwam naar ons toe en zei dat we geen verdunde appelsap meer mochten geven, hij zou er allergisch voor zijn, we denken dat hij waarschijnlijk diarree heeft. Toen hebben we het appelsap door water vervangen, maar dat vond hij maar een vies drankje en weigerde nog verder te drinken. Dan maar geen drinken en gewoon verder spelen, na enige tijd ging hij zelf op zoek naar de papfles, even proeven en het was nog steeds water, bah ! hij liet ons duidelijk verstaan dat hij dit niet moest hebben, na enige tijd werd hij kwaad dat hij geen drinken kreeg, zijn Kazachs karaktertje kwam boven , hij wilde niet meer spelen en begon zich achterover te gooien, dit hebben we reeds bij verschillende kinderen gezien die hun zin niet kregen, bij hem was dit de eerste keer, op een gegeven moment kwamen er echte dikke tranen bij, daar was dan de troostende mama weer goed voor, kort na dit gebeuren kwam de nanny hem halen voor zijn middagmaal, dit vonden we geen leuk moment om hem zo af te geven en dit net voor een verlengd weekend.
Maandag zal er geen bezoek zijn, president Nursultan Nazarbayev is jarig, en zoals we de Kazachen kennen is er altijd een reden om te feesten, ook dit wordt uitbundig gevierd, in het weeshuis van Karakastek was er zelfs vandaag geen bezoek meer, daar worden er 4 dagen gefeest.
Gisteren in de namiddag zijn we naar het Gorki park en bijhorende dierentuin geweest, het was een fikse wandeling en het was erg warm ongeveer 33°C in de schaduw. Het Gorkipark is een erg groot wandelpark met een aantal attrakties die in vergelijking met een pretpark thuis wel erg verouderd zijn. De inkom bedroeg slechts 35 tenghe = 0,18 euro elke attraktie moest wel afzonderlijk betaald worden, dit was ongeveer tussen de 0,50 - 1,5 euro, dus wel zeer goedkoop. De inkom van het dierenpark was 2 euro, het was de moeite waard, ze hadden er enorm veel soorten dieren, alleen waren de kooien niet zo verzorgd als in de Antwerpse zoo, het onkruid is er wel een halve meter hoog, en bij sommige dieren lagen petflessen en andere rommel, waarschijnlijk werden deze door de bezoekers bij de dieren geworpen om ze te doen bewegen, met deze warmte hebben ze daar meestal niet veel zin in.
Vandaag zijn we opnieuw bij onze deugniet op bezoek geweest. hij was weer even goedlachs als altijd. In het begin van ons bezoek was de muziekzaal nog niet vrij, er was een muzieklerares piano aan het spelen waarop de kindjes zongen en dansten. We hebben er dan maar opnieuw van geprofiteerd om buiten te gaan spelen met Ilyan, oh wat vind hij dat toch fijn ( en wij ook trouwens ) Maar zoals gisteren was de pret van korte duur en moesten we na een half uurtje van de directrice terug naar binnen. Frank is dan samen met 2 andere mannen en de tolk Hasan bij de directrice geweest om nog enkele vragen te stellen ivm de gezondheid van onze kinderen. vb welke inentingen hij al heeft gehad of ze allergieen hebben en de belangrijkste vraag , wanneer we hem mee naar ons appartement mogen nemen. Als het goed is mogen we hem zaterdag 12 julli meenemen of anders maandag 14 Juli maar de directrice kon nog niets beloven.
Verder zal het vandaag een rustig dagje worden aangezien de temperaturen nog maar eens een stukje zijn gestegen, in de voormiddag was het al 34°C in de schaduw, je kan al inbeelden wat dat in de zon geeft.
Voor de eerste keer met mama en papa buiten spelen
Woensdag 2 Juli
Vanmorgen waren we vroeger dan normaal in het babyhuis aangekomen, rond 9.30 u zijn we Ilyan in zijn leefgroepje gaan halen. Hij was zijn thee nog lekker aan het opdrinken, toen hij ons zag kon hij niet vlug genoeg van tafel gaan. We hadden aan een nanny gevraagd of we buiten mochten spelen, dit was geen enkel probleem, dus daar hebben we dan volop van geprofiteerd. Na ongeveer een half uurtje buiten te spelen werden we door een andere nanny terug naar binnnen gestuurd, jammer want buiten was het zo'n mooi weer, zalig onder de bomen in de schaduw. Dus dan maar weer met wat tegenzin naar binnen. Het koekje en het verdund appelsap ging er vandaag weer vlotjes in. Rond 11.30 u kwam zijn nanny hem weer halen voor zijn middageten, als het om te eten is gaat hij altijd weer graag mee, de kinderen eten hier echt wel graag en ze proppen het eten naar binnen net alsof ze nog nooit iets gehad hebben, ze zijn gewend om snel en veel te eten. Nu is het weer uitkijken naar morgen, rond 9.30 u kunnen we opnieuw op bezoek gaan bij onze kleine hartendief.
Gisterenavond kregen we rond 19u telefoon dat er vandaag geen bezoek was. De reden daarvoor was dat er opnieuw journalisten naar het babyhuis kwamen, en dan kunnen we ons beter niet laten kijken. Dit vonden we uiteraard heel jammer, maar ja het zij zo. Om de tijd te doden zijn we dan maar wat gaan wandelen in de stad en op zoek gegaan naar enkele cadeautjes voor het babyhuis, Als we Ilyan mogen gaan halen moeten we 4 grote, 4 kleine cadeautjes, 2 taarten, een grote pot oploskoffie en een grote doos thee van een bepaald merk menemen.
Rond 16 uur hebben we met zo goed als alle Belgische koppels afgesproken om samen een pint te pakken op de verjaardag van Chris ( Proficiat Chris )
We hebben gehoord dat het in België ondertussen ook wat warmer geworden is, wij zijn het ondertussen al gewoon, hier is het elke dag plus 30 geweest en voor de komende dagen spreken ze van 36° C in de schaduw.
Omdat we vandaag wat later in het babyhuis waren ( door het zeer drukke verkeer in Almaty ) was Ilyan niet meer in zijn leefgroepje te bespeuren, hij was samen met zijn nanny op zoek gegaan naar zijn mama en papa, hij was al ongerust dat we niet meer gingen komen. Op de trap zijn we hem op de arm van de nanny tegengekomen. meteen vertoonde hij al een enorme smile op zijn gezichtje, zelfs de nanny moest er mee lachen, ook hier was er weer een teken dat hij zich goed voelt bij ons.
Vandaag hebben we een ontdekking gedaan. De meeste Aziatische kindjes hebben 1 of meerdere pigmentvlekken, deze zien eruit als gigantische blauwe plekken voornamelijk op de onderrug en de bips. Ook Ilyan heeft een blauw onderrugje en een blauwe bips, ook de plek op zijn scheenbeentje blijkt een pigmentvlek te zijn, vermits hij geen teken van pijn vertoont als we er op duwen. Deze pigmentvlekken zouden normaal gezien rond de pubertijd volledig moeten wegtrekken. Hopelijk krijgen we hier geen problemen mee als we terug in België zijn en met hem gaan zwemmen, er is trouwens een koppel die al opmerking heeft gekregen " Ze adopteren een kindje en slaan hem tot hij blauw ziet " Dit is zeker een punt dat we met K&G en met ons onthaalmoeder moeten bespreken om alle misverstanden te vermijden.
Vandaag zijn we de bovenverdieping van het babyhuis een beetje gaan verkennen, in een andere speelzaal stond een ballenbad, we hadden hem er voorzichtig ingezet, maar dit vond hij toch duidelijk niet leuk, hij begon lichtjes te wenen maar kon al vlug getroost worden.
Ook vandaag is het bezoek weer fijn geweest, maar het is zoals steeds veel te kort, we kijken alweer uit naar morgen.
Vandaag hebben we met 6 koppels afgesproken aan het Kazachstanhotel om van daaruit met 2 busjes richting de bergen te trekken.
Het doel van deze trip was het bezoeken van de Butakovka waterval, hiervoor moesten we over soms wel steile en moeilijk begaanbare paden en rotsen wandelen hiermee hebben we weer een zeer mooi stukje Kazachse natuur kunnen bewonderen. Het voelde net aan alsof we in de Oostenrijkse bergen aan het wandelen waren, echt zalig. De waterval was er wel maar we hadden er meer van verwacht, de wandeling daarentegen was zeker de moeite waard. Halfweg terug naar onder konden we dan op een grote barbeque een lekkere shaslik van lamsvlees bereiden, met behulp van de plaatselijke kok. Deze hebben we dan met wat pittige ajuin en brood smakelijk opgegeten.
Zo hebben we deze dag zonder Ilyan aangenaam doorgebracht in een prachtig stukje natuur met heerlijke berglucht.
Vanmorgen zijn we weer op bezoek geweest bij onze zoon, we zijn Ilyan zelf voor de eerste keer in zijn leefgroepje mogen gaan halen. Hij zat samen met nog 3 andere kindjes in een groot park, hij stond met zijn rugje naar ons toe, toen we zijn naam roepten draaide hij zich onmiddellijk om en stak zijn armpjes uit om zich te laten opnemen. Hij had een grote smile op zijn gezichtje, duidelijk een teken dat hij ons herkende, wat een zalig gevoel. Jammer genoeg had hij een heel natte broek aan en moest eerst door de nanny ververst worden, dit wilde hij niet graag laten doen, hij keerde zich telkens om ons toch maar te kunnen zien vermits we een heel stuk achter hem stonden, de nanny had de grootste moeite om hem zijn pamper aan te krijgen, toen we erbij gingen staan lukte dit vanzelf.
We zijn dan samen naar boven gegaan om vervolgens in de muziekzaal een kleine 2 uur te gaan ravotten. We hadden zoals de vorige keer opnieuw een flesje appelsap meegenomen dat hij weer gretig opdronk. Het waren geweldige uurtjes vandaag, we hebben er echt van genoten.
Jammer dat het nu weer weekend is, thuis kijken we uit naar het weekend, hier kijken we uit naar de weekdagen, in het weekend zijn er hier geen bezoeken aan het babyhuis.
Vanavond gaan we met alle Belgen die momenteel in Almaty verblijven een klein feestje bouwen, om de positieve vonnissen die er tot nogtoe geweest zijn te vieren, enkel Ann en Jean-Marie hebben maandag nog rechtbank, ook voor hun duimen we voor een goede afloop.
We willen iedereen bedanken voor de vele felicitaties via blog of mail, het geeft ons steeds weer een warm gevoel om al die reacties te lezen.
Voor ons één van de belangrijkste dagen van ons verblijf in Almaty. Vanmorgen zijn we om 6.30u opgestaan om ons klaar te maken voor de rechtbank. Ze zijn ons rond 7.30 komen afhalen om samen met Veronique en Carlo naar de rechtbank te gaan.
In het busje kregen we van Olesia ( Advocaat ) nog een document met belangrijke gegevens die we nodig hadden betreffende zijn medisch dossier, dit moesten we dan op korte tijd vanbuiten leren, niet simpel die medische termen en dan nog in het engels, na een korte wachttijd konden we als eerste van de 2 koppels binnen gaan.
Ons hart klopte in onze keel, we waren enorm zenuwachtig, in de rechtzaal waren niet alleen wij en de rechter aanwezig maar ook een sociaal assistente, een vertegenwoordigster van ons babyhuis, de griffier en onze advocaat die alles moest vertalen, deze mensen waren allemaal vrouwen dus je ziet vrouwen aan de macht !!!
Na een tiental min. en een aantal vragen beantwoord te hebben kregen we te horen : CONGRATULATIONS, YOU ARE NOW THE PARENTS OF ILYAN TAIR WEVERS.
Dolgelukkig en met de krop in de keel konden we naar buiten gaan, daar volgde een innige omhelzing
We mogen ons dus vanaf nu de mama en papa van Ilyan Tair Wevers noemen.
Veronique en Carlo kwamen even later ook buiten met een grote smile op hun gezichten, ook zij hebben een positief vonnis gekregen.
Vervolgens zijn naar de notaris gereden om nog enkele volmachten te geven aan alle personen die de papierwinkel van de adoptie in orde moeten maken.
Deze dag waar we zo zenuwachtig voor waren is dus zeer goed verlopen.
Morgen hebben er nog enkele koppels hun rechtzitting, daarom gaan we morgen met alle Belgische koppels de positieve vonnisen vieren met een heerlijk etentje en de nodige drank natuurlijk.
Vanmorgen hebben we opnieuw naar Hasan gebeld om te vragen of we vandaag op bezoek konden bij Ilyan, hij hield ons nog even in spanning maar na ongeveer 15 min. kwam het verlossend telefoontje, we konden hem gaan bezoeken.
Rond 9.20 werden we opgehaald en vervolgens naar het babyhuis gebracht, normaal mogen we vanaf deze periode Ilyan zelf in het leefgroepje gaan halen, helaas wisten we nog niet waar we moesten zijn en hebben dan toch maar boven in de muziekzaal gewacht, vrij snel kwam onze kleine kapoen al binnengestapt aan de handen van de nanny.
Het was een zeer blij weerzien, in het begin was hij een beetje voorzichtig en stilletjes maar dat was vlug voorbij. Na een kleine 20 min. was die schaterlach al weer van de partij.
We vinden dat Ilyan toch wel wat veranderd is, zijn haartjes zijn al wat gegroeid en hij heeft ondertussen al 4 tandjes, het gaat vlug als je hem even niet gezien hebt, ook is hij een flink stuk gegroeid.
Wat ons beide opvalt is dat hij nu veel knuffelachtiger is en dat hij nu graag kusjes krijgt.
Omdat het hier redelijk warm is hadden we wat verdund appelsap meegenomen, wat hij maar al te graag had, hij wilde zijn flesje niet loslaten zo lekker vond hij het.
Vrijdag gaan we ook een koekje proberen, benieuwd hoe dat in de smaak valt.
Morgen hebben we geen bezoek aangezien het dan een heel belangrijke dag is voor ons, we moeten voor de rechtbank verschijnen.
Na een vertraging van 2 uur door technische problemen van het vliegtuig zijn we vanmorgen rond 7.30u veilig en wel geland in Almaty. Het was onmiddellijk te merken dat het hier echt zomer is. Anastasia stond ons op te wachten aan de luchthaven, zij heeft ons dan samen met de chauffeur naar ons tijdelijk appartement gebracht, dit is duidelijk een heel verschil met het vorige, hier betalen we 80 dollar per dag, maar voor dit geld zouden we hier graag willen blijven. Dit is jammer genoeg niet mogelijk, op het eind van de week zullen we verhuizen naar een appartement in de Masanchistreet, benieuwd wat dat gaat geven, dat appartement kost maar 65 dollar per dag, het verschil zal wel ergens in zitten.
Nadat we ons voorzien hadden van wat lichtere kledij zijn we gaan shoppen in de duitse supermakt hier 2 straten verder, wat een luxe we kennen onze weg al.
Na een paar uurtjes bijgeslapen te hebben gaan we nu onze nieuwe omgeving een beetje verkennen, jammer dat we vandaag niet naar Ilyan kunnen, maar dit hadden we wel verwacht, toch blijf je immers hopen dat het toch lukt.
Het vertrek naar onze kleine schat is nu wel héél erg dichtbij. Vandaag hebben we onze koffers ingepakt en alles in orde gemaakt om te kunnen vertrekken Het zal een fijn weerzien worden met ons manneke waar we ondertussen toch al een hele tijd naar verlangen, 8 weken wachten is een erg lange tijd. Het is ginder wel al een heel stuk warmer dan ons vorige verblijf, gemiddeld 35° C in de schaduw, dat wordt dus puffen geblazen en geen enkel appartement is voorzien van airconditoning. Ons volgend bericht zal vanuit Almaty zijn, hopelijk hebben we weer snel internet om zo iedereen die de blog volgt op de hoogte te houden. Tot ziens België en tot over een kleine 7 weken.
Maandag 23-06-08 om 18.35 kunnen we het vliegtuig in Amsterdam nemen, dinsdagmorgen rond 6u s'morgens plaatselijk tijd landen we in Almaty, waar we dan ongeveer 6 weken gaan verblijven. In de loop van die dag ontmoeten we normaal gezien de advocate die ons gaat vertegenwoordigen op de rechtbank. Op 26-06-08 is het onze beurt om voor de rechter te komen. Hierna heeft de rechtbank een beroepsperiode van 15 werkdagen, na deze periode kunnen we beginnen om alle documenten in orde te maken voor zijn paspoort en visum. De laatste 2 weken van ons verblijf krijgen we Ilyan ook mee naar ons appartement en kan de hechting aan zijn nieuwe papa en mama beginnen. Als alles loopt zoals verwacht landen we op 07-08-08 om 10.40 in Schiphol samen met ons kindje. Laten we hopen dat alles goed verloopt.
We hebben afgelopen vrijdag minder goed nieuws gekregen van HKM. Onze wachttijd om terug naar Almaty te reizen is plots bijna 8 weken ipv. 4 weken, we vinden het zeer erg dat we zo lang moeten wachten voor we ons ventje terug zien. Nu we hem ontmoet hebben kunnen we gewoon niet wachten om hem terug in onze armen te nemen. Het zal nog even tanden bijten worden maar er is helaas niets aan te veranderen, de vakantieperiode in Kazachstan begint vanaf juni tot augustus en de rechters , procureurs en ambtenaren nemen dan ook verlof , dus daarom schuift alles enkele weken op. De ontmoeting eind juni zal dan zeker en vast zoveel intenser zijn. We zijn alvast met het aftellen begonnen.
We zijn ondertussen al weer een paar dagen thuis en hebben tot nu toe nog geen tijd gehad om onze blog up to date te houden maar nu hebben we dan toch even de tijd gevonden.
Na een vlucht van 7 uur en zonder enige vertraging zijn we afgelopen vrijdag om 10.40 u geland te Schiphol om daarna aansluitend het vliegtuig(je) te nemen naar Zaventem.
Daar zijn opa en oma Lommel ons komen afhalen, het was een emotioneel weerzien, ze waren enorm opgetogen over ons zoontje, we hebben dan in de luchthaven bij een drankje alvast de foto's bekeken die we op ons fototoestel hadden staan. Daarna zijn we terug naar huis gereden en hebben we de 430 foto's , ( veel hé ) op de laptop bekeken. Na het bekijken hiervan zeiden ze nogmaals dat ze echt trots waren op hun toekomstig kleinkind en dat ze hopen dat hij heel snel in België is. We hebben dan nog een lekkere Belgische friet gegeten ( meer dan 20 frietjes en lekker warm ) en daarna zijn we naar vake en moeke in As gereden. Weer onze laptop bovengehaald en met trots nogmaals al de fotootjes van ons kersvers zoontje bekeken, ook hier zijn ze enorm trots op hem en het kan voor hun ook niet snel genoeg gaan dat ze hem eens in het echt kunnen zien. Het was ook een aangenaam weerzien met ons hondje die 3 weken zonder zijn baasjes heeft moeten doorbrengen. Hij was héél blij ons weer te zien en wilde onmiddellijk terug mee naar huis ondanks dat hij uitstekend verzorgd is geworden.
Zaterdag hebben we dan thuis het gras gemaaid, onkruid geplukt, onze koffers uitgepakt en opgeruimd, daarna zijn we nog gaan shoppen in Hasselt en zijn vervolgens in een taverne aldaar lekker gaan eten en hebben we geklonken op ons zoontje, we missen hem al enorm en hopen dat deze periode van 4 a 6 weken snel voorbij gaat zodat we hem snel weer eens kunnen knuffelen.
Zondag moesten we weer naar opa en oma Lommel om oma haar verjaardag te vieren, dat hebben we gedaan met een lekker stuk taart en tegen de avond hebben we lekker gebarbequed.
Vandaag, maandag zijn we weer terug aan het werk gegaan. Onze collega's die de blog gevolgd hadden waren zeer enthousiast over ons kindje en hebben het mapje met de foto's met veel interesse bekeken. Ingrid had van enkele collega's nog een knuffelbeertje gekregen, bedankt hiervoor. We hopen dat we snel een datum krijgen wanneer we in Almaty voor de rechter kunnen verschijnen, zodat we Ilyan weer kunnen zien.
Aan al de koppels die op het moment nog in Almaty verblijven, we hopen dat we elkaar snel terug zullen zien want het was echt een heel fijne groep, nog veel succes ginder en tot binnenkort.
We zouden het fijn vinden als jullie een berichtje achter laten. Dit geeft ons veel steun. Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in ons gastenboek
