Gisteren werd me duidelijk, dat een flitsinstallatie net zo belangrijk is voor je onderwerp als de instellingen van je camera, de plaats van het onderwerp alsook je apparatuur. Niet dat dit het belangrijkste is.
Ik wist dat je met een flits, het onderwerp kon bevriezen. Dat wist ik van mijn macro (micro) foto's. Maar dat je er ook sfeer kon mee creëren, en het belangrijk was voor het benadrukken van bepaalde delen van je onderwerp, dat wist ik nog niet.
En zo dus, bij deze, wil ik mij een flitser aanschaffen. Piece of cake, zo dacht ik. Ja tarara. Ik wist niet dat er buiten een ringflitser en een gewone flitser ook nog zoiets bestond als een macro flitser. Jeezes Nikon, waar zijn we mee bezig?! Dus zo was het deze namiddag een keuze die ik moest en wilde maken.
Eerst dacht ik eraan van gewoon de macroflitser te kopen, en die dan ook te gebruiken om portretten en andere onderwerpen te fotograferen. Maar de flitsertjes die gebruikt worden (de beruchte draadloze Nikon SB-R200 flitsers) waren eigenlijk te zwak om iets anders te doen dan macro. Oook, dus wat moest ik doen om dan mijn bloemen in mooi en duidelijk licht te stellen zonder ze zonder contrast te tonen?
Dan wilde ik de ringflitser plus de gewone flitser te kopen. Tot ik las in enkele fora dat de ringflitser bijna hetzelfde effect geeft als je gewone ingebouwde flitser, enkel dat de harde shaduwen zachter worden. (dus meer diffuus licht) Hmm, dan kan ik evengoed met mijn internet flitser verder bijtjes en andere insecten fotograferen. Het onderwerp is goed belicht, de rest is van niet veel belang, omdat je altijd zo weinig achtergrond meehebt.
En toen kwam plots het antwoord. De macroflitser ZONDER de SU-800 draadloze Commander-eenheid, omdat mijn ingebouwde flits ook als commander kan dienen!! Yay!! PLUS de gewone flitser. Omdat ik binnenkort een communicant te fotograferen heb op aanvraag van een familielid.
Dus heb ik mijn interne flitser voor insecten, de macro flitser met mijn ingebouwde flitser in commander modus voor bloemen en andere macro onderwerpen die ik mooi wil belichten. En dan de gewone flitser voor personen en andere moeilijke onderwerpen. En het is een pak geld, maar voor de zelfde prijs van de macro flitser (die ik oorspronkelijk wilde kopen) met de SU-800 inbegrepen heb ik nu 2 flitsers voor twee verschillende onderwerpen. (hehe, eigenlijk 3)
Heb ik het echt nodig? Niet echt, enkel de SB-600. Maar ik ga het toch kopen omdat ik het kan momenteel. Terwijl ik het nog kan. ;) Nu moet ik juist wat informatie opzoeken over die commander modus en enkele andere dingen.
Hmmm, mijn fotologie is net wat ingewikkelder geworden.
Weeeeee!! Dit was een vergadering die ik niet wou missen. En gelukkig maar. Lichtmeting, lichtbronnen, gordijnen (neen neen, de gordijnen die gebruikt worden in een camera), tips, en mijn eerste model. Mwoehahahaha
Ok, het model was één van de clubleden en ik was zo zenuwachtig dat ik gestopt ben achter de basis van meten van licht met draad. Maar wat een ervaring. Hierbij dank ik ook de leden voor hun uitleg en geduld!
Weet je wat ik vooral geleerd heb? Ken de regels, en lap ze dan aan je laars. :D Alles mag, het resultaat is het enige dat telt.
Vandaag nog even experimenteren met bloemen. Het licht is diffuus genoeg (geen directe zon, bewolkt) en ben even klaar om te experimenteren. ;)
Tot later!
*edit* Ik heb bijgevoegde foto van het clublid dat model stond verwijdert, ga eerst toestemming vragen. ;)
Ik heb zopas alweer het nut van een foto bewerkingsprogramma ervaren. Al dagen zat ik te sukkelen om een hoop hele bloempjes mooi te fotograferen en zonder flits het mooie geel te tonen EN detail te behouden.
Nu heb ik het probleem opgelost met Photoshop Elements 6.0. Zelf heb ik niets gedaan, gewoon een quick fix. Ik kan me niet voorstellen hoe dit vroeger in zijn werk ging. (Noot aan mezelf: kijk het woord zwarte kamer er eens op na in een wiki!)
Het doet me ook even denken aan een discussie die de ronde deed in de fotoclub waarvan ik lid ben. "Welk programma gebruik jij? In welk formaat maak jij foto's?" Mijn antwoord: Ik ben iemand die graag van alles probeert, en ligt het me goed, dan gebruik ik het.
Van RAW naar Jpeg, terug naar RAW en tenslotte nu naar Jpeg terug. Van Aperture naar Photoshop Elements, naar Lightroom, naar Picasa terug naar Photoshop Elements. Goh, ik herinner me niet meer wat ik allemaal heb uitgeprobeert. Maar wat het makkelijkst werkt voor mij gebruik ik nu nog: Elements.
Jpeg, omdat je vroeger ook geen foto's "on the fly" kon bewerken, het was er op, of totaal mislukt. Of iets ertussen, maar nooit kon je een foto mooier maken dan hij was omdat je een verkeerde lichtinstelling genomen had. Dat waren nog eens de uitdagingen! Ook RAW maakt er zo'n zooitje van op mijn computer. Die xml bestanden met extra info, die grootte en dat traag laden. En het is niet eens nodig! Ik verdien er geen geld mee, zal ik nooit doen. En het is oh zo makkelijk om ze op websites zoals www.deviantart.com te zetten als je in jpeg fotografeert. :)
Nu ja, iedereen doet zijn ding, en toont het mooiste resultaat. En het is dat dat telt. Alle wegen leiden naar Rome en elke minuut houdt een miljoen mogelijkheden in.
Ok, genoeg getatert, even zien voor en na! ;)
VOOR:
NA:
Ik vraag me toch af hoe in godsnaam ik deze moest doen zonder een te lage belichting of flits. :O Hmmm...
Eindelijk heb ik (min of meer) vast hoe ik het best bloemen fotografeer. Macrolens? Check. Diafragmamode? Check. Mooie achtergrond? Mmmmin of meer check. Lichtbron aan het raam of buiten op een bewolkte dag? Check.
En tenslotte als laatste: Afstand van sensor of lens tot bloem? Check!! Want daar had ik nu juist problemen mee. Ik weet niet wie het ooit gezegd heeft, of waar ik het ooit gelezen heb (als je het weet, deel het even mee?), maar "twee stappen achteruit" is soms het beste wat je ooit kunt doen bij het bepalen van je compositie.
Dat doe ik nu ook met bloemen. Ik ga een centimeter of twee achteruit en stel dan nog eens scherp. Nu heb ik opgemerkt dat dit mij meestal scherpere foto's oplevert in de gebieden waar ik wil (blad + stamper). Een zeer hoog diafragma is ook niet altijd de uitkomst, want soms heeft dit zelfs een averechts effect! Hmm, het enige wat ik nu wil uittesten is de afstand meten van mijn sensor tot mijn onderwerp. Ik vraag me af of er niet een bepaalde apparatuur is die dat kan. En of ik het echt nodig heb of beter op mijn gevoel afga.
Ik laat het je wel even weten. Tot de volgende keer!
Bloemen en lenzen. Bijtje en bloem of kat en hond?
Mijn eerste bericht, en tevens ook een waar verslag over een experiment. De laatste paar weken ben ik bezeten met het fotograferen van bloemen. Op zichzelf is dit niks, ware het niet dat ik perfectionist ben in dat soort dingen. Met name, de scherpte in een foto.
Al geruime tijd gebruik ik een statief en een afstandsbediening voor het maken van mijn foto's. Lijkt simpel? Denk nog eens na. Op de vraag over hoe je het best bloemen fotografeert, krijg je de meest uiteenlopende antwoorden in fora's en tijdschriften/boeken.
De één zegt "Gewoon, je zet je in diafragma stand, neemt de grootste opening (kleinste F getal) en schiet maar." "Neeeeen" zegt een ander "neem altijd je kleinste opening! Een getal van F22 of groter is veel beter!" In één of ander boek lees ik, dat een teleobjectief ook een oplossing bied, door het kleinste F-getal te kiezen en helemaal in te zoomen. Zo blijft je bloem scherp maar krijg je een mooie floeren achtergrond. Nog een ander artikel, in een tijdschrift raadt een macro (1:1) lens aan. Of toch een close up lens.
Wat kiest men nu? Eerst en vooral denk ik dat je eerst naar de bloem moet kijken. Niet iedere bloem geeft dezelfde vorm, dezelfde diepte. Je moet het een beetje aanvoelen. Een aaronskelk ga je niet in F4.2 nemen, omdat je dan een heeel groot deel van de bloem onscherp hebt. F22 zal een mooiere scherpe en duidelijk foto opleveren. Een madeliefje in F4.2 geeft een mooier resultaat, omdat alle blaadjes netjes op een rij staan. Een mooi egaal geheel.
Ik heb even de som op de proef genomen en gefotografeert met verschillende lenzen. Alle foto's zijn gemaakt met witbalans op bewolkt, in diafragma stand. Afstand verschillen aangezien niet elke lens op dezelfde minimale afstand scherpstelt.
90mm macro lens:
200mm close up lens:
300mm telelens
Hmmm, voor mij komt de eerste foto mooi uit. De stampertjes zijn mooi scherp, terwijl de zijkanten floer zijn. Bij de tweede en derde foto is alles duidelijk zichtbaar, behalve dat daarmee ook alles gezegd is. Zichtbaar is nog niet scherp en de foto's missen "diepte". Bij de derde foto ontbreekt het zelfs aan detail waarbij de eerste twee foto's de bovenste blaadjes wel mooi zichtbaar zijn.
Wat gebeurt er nu als we de perfecte foto nog perfecter proberen te maken? Dat zal voor een andere keer zijn! ;)
