Ik ben Floor
Ik ben een vrouw en woon in Houthalen (België) en mijn beroep is ontdekkingsreizigster/verleidster.
Ik ben geboren op 30/10/2008 en ben nu dus 15 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Lachen, spetteren, kraaien en kazelen....
Papa is jarig. Zijn kado van mij was een dikke echte kus. Snot inclusief. Na het ontbijt gingen we zwemmen. Ik ben letterlijk door mijn badpak gebarsten. Tijd voor een nieuw dus. Of tijd voor naald en draad te zoeken voor mama. Ik opteer het eerste Aanvankelijk vond ik het maar niets. Mama was t eens met mij, het water was koud. En ik vond het echt niet fijn. Ik bleef heerlijk dicht op mama haar schoot zitten en aanschouwde het gespetter en gespat van mijn broer en mijn jarige papa. Maar na een tijdje werd t precies warmer en kon ik me ontspannen, ik kroop door t water, dronk enkele bekertjes overheerlijk en hygienisch chloorzwembadwater leeg en ik amuseerde me kostelijk. Na een douche werd ik aangekleed en gingen we iets eten. Het smaakte me maar de 100 m buikslag voor kruipers is toch vermoeiender dan ik had verwacht. En zelfs lekker eten hield me niet wakker en ik viel boenk in slaap. Dan zo maar de auto in en een speed-dutje later werd ik wakker op Kelchterhoef. Er zou een geboortebos aangelegd worden en omdat ik in 2008 geboren ben, mocht er ook een FLOOR THIJS BOOM bij zijn. Papa en Emiel hadden allebei hun schup bij en ze maakten een put, staken er de zelfuitgekozen eik in en smeten het gat weer dicht. Mijn naam ging eraan, een vrouw van de gemeente trok een gezinsfoto bij de boom en een clown maakte nog een mooie ballon voor mij en mijn broer. Na het boomplanten was t tijd voor ontspanning; voor mij in de vorm van slapen in de autostoel, even wakker worden bij het herleggen naar de buggy, tevreden rond gekeken en zalig verder dutten langs het rugbyveld. Na de match lebberde ik een half flesje spa reine uit en gingen we naar huis. We aten pasta met spinazie en ik at alsof mijn leven er van af hing. Precies of ik had nog niet gegeten die dag:).
Deze namiddag kwamen er kindjes van Emiel zijn klasje spelen, nog voor zijn verjaardag. Ik kende ze wel allemaal van hun te zien aan de schoolpoort als we Emiel gaan afhalen. Maar nu ze opeens in de living zaten vond ik dat wel raar. Er was veel lawaai en gegiechel en plezier en rommel en lekkers. En ik vond het allemaal geweldig. Zeker omdat ook ik een kadootje kreeg!
Mama schildert voor mijn broer Piet Piraat op de muur in de veranda. Ik mocht er ook kruipen en alles eens grondig inspecteren. Ik vond vooral het dekselke van de verfpot met zwarte verf interessant. Ik heb het goed bepoteld en bekeken en toen werd mijn ontdekking ook door mama ontdekt en werd ik gewassen. Uiteraard nadat ze een foto had getrokken. Maar ik vond mijn eigen wel bijzonder fascinerend nu ze zo zwart waren en ik wilde ze niet laten zien. Tot mama begon te zingen: Handjes draaien....
Ge vraagt u nu zeker af, wat hebben die twee met elkaar te maken. Buiten dat sinterklaas naar alle waarschijnlijkheid ook wel tien exemplaren zal hebben. Het zit zo. Ik was in de keuken-pombak in bad geweest. Had me heerlijk laten wassen en het water heeft natuurlijk in t rond gespetterd. Na mijn bad zat ik op mijn kussen, aanvankelijk niet zo content. Zeg maar boos. Want ik zit liever in t water te plensen dan dat ik me laat afdrogen. Maar eens ik aangekleed was ontdekte ik aan t einde van mijn voet iest omhoog steken. Ik stak het in mijn mond en sabberde er wat op maar na een paar keer proberen kon ik enkel concluderen dat er geen melk uit kwam. Maar ik weet wel dat ik lenig ben
Er lijkt een einde te komen aan de werken hier in huis. Nu is de veranda aan de beurt, papa gaat er laminaat leggen en ik mocht helpen. In mijne ferme overall
Gisteren was het precies 1 jaar geleden dat ik geboren was. We vierden het niet groots: papa was wel thuis maar dat was eerder om voor mij te zorgen terwijl mama mijn taart maakte. Om drie uur wandelden we onder ons drietjes naar de school van Emiel. Het was mooi weer dus dat was heel fijn. Op de terugweg maakten we een stop in de Lodge waar Emiel en ik een kinderpannekoek kregen en mama en papa een aperitiefje dronken. Thuis aten we "gewoon" eten. En vandaag was mijn feest. Iedereen kwam bij ons thuis vieren. Het werd een halloweenfeest: een jarig spookje, spinnensoep, afgehakte vingers, worstenbroodjes en boterhammen met kaas en kipkap. En de taart natuurlijk. Ik genoot, en mijn pop heeft er in elk geval een lief moedertje bij gekregen.
Er is niets fijners dan vanalles en nog wat tegen mijn oor te houden en dan luidkeels : "Taaaattaa, jaaaaa, mama, boemboem..." te roepen. Ik gebruik alles als telefoon: de echte gsm maar ook de afstandsbediening, een beker, een stift, een pop,...
Mijn grote nichtje werd twee jaar, vorige week. Al wegens erg drukke agenda's van alle genodigden werd het feestje naar vandaag uitgesteld. In t weekend waren we al pakjes gaan kopen en vandaag mocht Nena ze opendoen. Mama had vandaag ook een taart gebakken, een bumba-taart want Nena is wel de aller-grootste bumba-fan van de hele wereld! En op haar 2de verjaardag had Nena twee schattige staartjes, en dat maakt voor mama nog één jaar geduld
Prachtig weer, geen rugby én zondag. Wat kan een mens dan meer doen dan gaan wandelen he? We kozen Hengelhoef en wandelden over het pad door het bos, helaas met heel veel zwerfvuil maar ook met prachtige herstkleuren, paddestoelen en plassen
Vandaag heb ik voor t eerst in de autostoel gezeten. Mama vond het een beetje een tweestrijd: er wordt aangeraden van kindjes zo lang mogelijk tegen de rijrichting mee te vervoeren, en ik pas nog in mijn maxicosi (mijn voeten komen wel tegen de rugkant van de achterbank) maar verder zit ik er nog erg veilig in. Maar ik zit graag recht want ik zie graag alles. Vorig weekend waren ze dus een autostoel gaan kopen, ne draaier op aanraden van tante Ilse; en vandaag heeft papa hem in de auto gezet. Ik moest wel wennen. Opeens zat ik hoog, kon ik mijn broer in de ogen kijken en belangrijker nog: kon ik naar buiten kijken! Wat een verrijking zeg
Soms komt er een onverklaarbare uitslag te voorschijn. Op mijn dikke wangen en mijn billen/knieën. Vanwaar die komt is een groot vraagteken. Ik huil dan ook dus mama denkt dat ik er dan wel wat last van heb. Het komt vanzelf, en ook heel belangrijk: het gaat vanzelf weer weg. Iemand een tip?
Op de kermis was ik al geweest, zij het passief. Vanavond werd het actief. Ik mocht in t moleke. Terwijl mijn broer op de motors scheurde en naast de flosj greep zat ik te genieten en te sturen in mijn roze cadillac. Mama zat op de koffer, 'zwart te rijden'. En net toen opi voorstelde om me alleen te laten omdat ik toch wel stevig zat in die auto, bewees ik het tegendeel door onder het dashboard te schieten. Twee rondjes mocht ik mee gaan en toen brulde ik half Houthalen bij elkaar om mijn ongenoegen mee te delen
...hoort er nu ook helemaal bij. En ik vind het fijn, of beter: ik vind het heel lekker. En om geen verwarring te zaaien heb ik een echte meisjestandenborstel: ne roze!
Papa maakt precies wat mest voor mijne boom!
Zo stil op de achterbank!
Ai ai, mijn hand zit vast!
Dan maar ne houten lepel om mee te spelen!
