Na de ziekte waren er 5 kg af, ah ja, gans de week niets gegeten!!!
De week erna 2 kg er terug bij, ah ja, tegrug aan het eten.
Nu einde week 3 en de 2 kg er terug af HOERA!!!!
Dus totaal terug op -5kg.
Ik ben heel blij!!!
Vandaag moest ik uit eten, ik had er wel een beetje schrik van eerlijk gezegd, maar ik vind van mezelf dat ik deze test goed heb doorstaan!
We hebben de "menu" gegeten, en die begon met een kaas en garnaal kroket, gelukkig zat mijn dochter naast me en die wou van alles eens proeven, dus daar ging al een halve kaas en deeltje garnaal kroket, toen ons gezelschap even niet oplette heb ik de rest van de garnaal kroket aan mijn man gegeven, de broodjes heeft mijn zoon opgeschmikkeld. Oef daar ging gang 1.
De kindjes hebben enkel een hoofdgerecht, dus als wij de soep (bijna pure room!) kregen was mijn zoon verontwaardigd omdat hij geen soep kreeg!
Aha, daar ging mijn room-bom!!
Het hoofdgerecht was een zegening, entrecote met pepersaus en frietjes, het vlees was gegrild - jammie!- en de saus zat in een apart potje, dus ik was tevreden met een beetje!! Ook bij de frietjes heb ik me niet laten gaan, gewoon een kleine portie....
Oké, de Dame Blanche kon ik niet aan mij voorbij laten gaan, maar de slagroom heb ik laten liggen, en ik nam ook geen koffie (waar ik zeker melk in zou willen) maar een groene Thee!!
Ik ben dus fier op mezelf, goed opgelet en zeker genoeg gegeten, ik heb geen honger gehad vandaag, straks nog een tasje thee en heerlijk slapen!
ja, oké, ik had me weer helemaal laten gaan weer een paar kilo bij en het gevoel onder het vriespunt...
Waarom nu weer op de blog? een hele reeks incidenten deed me inzien dat ik moést veranderen.
Mijn mama is ziek, iets in de hersenen, zeer erfelijk in de vrouwelijke lijn, geen van de tantes is 55 geworden.
Mama is nu bijna 60 en dokters geven haar nog 2 tot 5 jaar, da geeft ne klap als ze er een "houdbaarheidsdatum" opzetten!!
Symptomen: hoge bloeddruk, hoge cholesterol, zeer fijne aders, dik bloed
Alles samen geeft dit op termijn een fatale hersenbloeding.
Wat eraan te doen, cholesterol zo laag mogelijk houden, mama volg nu al 2 jaar een streng diëet en haar cholesterol staat rond 450!!
De ziekte is niet in te tomen, cholesterol is niet onder controle te krijgen met welke medicatie of welk diëet dan ook, zo jong mogelijk zo gezond mogelijk leven verhoogd de levensverwachting....
Slik, dan sta je wel even stil, maar dit wist ik nu al een tijdje en toch deed het me niet veel, de koekjes bleven gezwind sneuvelen, ik zei tegen vriendinnen, de "klik" in m'n hoofd is er nog niet, het besef dat het echt moét, is nog niet doorgedrongen.
Dat besef kreeg ik dan 2 weken geleden toen dokters mijn mama haar "houdbaarheidsdatum" vastlegden....
Ik keek naar mijn dochter, en dacht, waar ben ik mee bezig!!!!
Bijkomende factor was dat ik met een zware suiker verslaving zat, maar daar kreeg ik even een meevaller (allé ja...)
Ik werd geweldig ziek, eerst keel en neus ontsteking, daarna maag en darmontsteking en griep, alles in dezelfde week, een hele week niet kunnen eten, echt niks, bed in en slapen, gans de week.
1 week van afkicken was zo voorbij voor ik er erg in had, nu begin ik bijna aan week 3 van het afkicken (suiker afkicken duurd gemiddeld 3 weken) en ik kan mezelf blijven motiveren door factor 3 van m'n overtuiging:
Toen m'n mama 6 jaar geleden borstkanker kreeg had de gynecoloog me verteld dat ik door mijn hoge bloeddruk (die ik toen ook al had) op het bovenste plankje lag om ook borstkanker te krijgen, ik moest dus uiterst voorzichtig zijn met hormoon behandelingen.
Na de geboorte van m'n dochter mocht ik van de gynecoloog dus niet meer de pil nemen, ze wou me 1 keer een spiraaltje geven, maar zeker geen 2é keer, na die 5 jaar moest dus serieus nagedacht worden over wat we zouden gaan doen ivm contraceptie.
Die 5 jaar zijn nu verstreken en we hebben beslist dat mijn man zich zou laten steriliseren.
Mijn spiraaltje werd verwijderd de week dat ik ziek werd, ik voel me dus enorm verantwoordelijk voor m'n man.
Hij laat zich steriliseren omdat ik geen hormonen meer mag voor m'n gezondheid, dan kan ik mijn gezondheid toch niet langer op het spel zetten door in de koekjes te vliegen en zo mijn cholesterol de hoogte in te jagen, alsook mijn gewicht...
Eigenlijk voel ik me zeer goed, sinds ik begonnen ben met de weight watchers heb ik een "boost" gekregen, alle cliché's blijken waar te zijn. Ik heb meer energie, voel me fisiek en mentaal sterker, na de eerste paar moeilijke dagen, met zin in vannalles en nog wat, en barstende hoofdpijn van het afkikken van suikers, kan ik me nu zonder probleem aan mijn punten plan houden. Ik heb zelfs geen last gehad van maagzuur, en dat is toch anders een probleem waar ik vaak last van heb, al een hele week reflux-vrij, ne mens zou van minder gelukkig worden!!!
De grootste uitdaging is zoeken naar eten dat past binnen dat puntenplan, wat kan ik nog eten, hoeveel punten is dit, wat kan er dan nog bij...
Vandaag ben ik dan met mijn zoon van 7 een eindje gaan fietsen, dat was heel leuk, ik was nog even snel buiten adem als anders, maar ik was vrolijk en vol hoop dat dat binnenkort misschien ook gaat verbeteren.
Ik voelde me zelfs zo goed dat ik vandaag een jurkje heb aangetrokken, mijn man zei zelfs dat ik er sexy uitzag, .
Ik ben zelfs even op de weegschaal gaan staan, hoewel ik me had voorgenomen dat enkel te doen bij de weight watchers zelf, maar ik zag en was gelukkig!! 1kg is al verdwenen HOERA!!!Wat een motivatie!!!
Deze avond dan moetsen we naar een wafel-feest, Het jammere daarvan is dat ik eigenlijk wel graag wafels lust máár: ik wist het op voorhand en heb het wafelfeest geïntegreerd in mijn planning, 3 wafels waarvan 2 met (een beetje) suiker en 1 met (een beetje) slagroom. Wel koffie zonder melk moeten drinken want mijn schoonmama stond met champagne te zwaaien, en dat vond ik nu echt onbeleefd om af te slaan.
Ik heb dus eigenlijk wel genoten van het wafelfeest, ik kon een wafel eten (dank je weight watchers) zonder er me voor te schamen, en daar ben ik heel gelukkig om. Alweer een goede dag voor mezelf.
Morgen gaan we op baby-bezoek, met wat karakter kan ik mezelf ervan overtuigen om niet aan de koekjes te zitten en gewoon bruiswater te vragen als drankje, en wie weet is er dan op de weegschaal bij de vergadering wel iets meer dan een kg af.
Wat een motivatie is die weegschaal (als het wijzertje zakt toch....)
Wat heb ik vandaag een moeilijke dag! Gek dat dat soms zo raar kan gaan, gisteren helemaal geen probleem gehad, kon mijn planning zeer goed volgen, super gemotiveerd. Echt goe bezig allé!!
Vandaag gaat het, de motivatie is er en het karakter blijft overeind (voorlopig), maar jeetje, soms heb je zin om alles op te eten wat je tegen komt! Deze morgen goed begonnen hoor, zelfde ontbijt als gisteren, en das echt lekker, dus niet het probleem van we eten steeds hetzelfde, dit lust ik echt graag. Het probleem begon op't werk, tegen 10u kreeg ik echt honger (das de eerste keer) maar geen nood!! daar was de appel, smakelijk opgeëten -hoewel ik geen fruiteter ben-, ja de appel was echt lekker. Honger is de beste saus zeker? Maar tegen de middagpauze had ik alweer reuzehonger, aha! dacht ik, al goed dat ik nog een extra wortel heb meegenomen!! Maar jonge jonge, tegen dat ik thuis was om 4u alweer reuze honger, en 2 kinderen die heel graag alstublieft een koekje willen mama????? 2 smekende pupy-oogjes staren je aan.... Maar daar stond plots mijn karakter, ik gaf de kids een koekje en nam voor mezelf de overschot van de komkommer die nog in de ijskast lag. Dikke duim voor mezelf!! Goe gedaan!!!
Ik maakte dan maar mijn latte koffie die voorzien was voor deze avond om mezelf te belonen, hij staat hier heerlijk te geuren naast mij! Deze avond drink ik wel een groene thee ofzo...
Hopelijk staat mijn karakter tot als ik ga slapen, want soms besluipt je dat gevoel: It's now or never. Dat gevoel waarvan je weet, als ik het nu opgeef is het voorgoed gedaan, dan is het niks geweest, echt now or never....
Het volledige concept van weight watchers is veranderd sinds ik laatst geweest ben, 4 jaar geleden. Dat was dus wel even een schok. Dan op de weegschaal, de volgende schok ah ja, thuis had ik me niet gewogen met kleren en schoenen aan....
Het eerste doel is gezet, 5% van je startgewicht verliezen, daar gaan we voor, dat zou binnen 5 weken moeten gelukt zijn, daar streven we dus naar en, dat is dus officieel mijn eerste streefgewicht.
Gisteren dus begonnen aan mijn puntenplanning (die ook helemaal veranderd is), en ik gelukkig want ik kan nog gerust een latté-machiato drinken binnen mijn schema. Je krijgt per week ook 45 punten die je vrij mag besteden, bovenop je dagtotaal. Joepie!!!
Nadat ik gisteren zéér goed begonnen was kon ik 's avonds genieten van een ijsje binnen mijn puntenplan. Ik was fier op mezelf, had de dag goed gepland, en nadat man-lief vertrokken was voor zijn fiets-avond en de kinderen in hun bed lagen schoot ik mezelf naar de diepvries voor het heerlijke ijsje, waarmee ik me zeer tevreden in de zetel nestelde... Ook mijn koffie kon er nog bij, wat een zalig moment... Daarna begon ik me stierlijk te vervelen, man-lief was immers niet thuis, en ik had toch net prince-koeken gekocht voor de kinderen?? Nee! niet van eten zei ik tegen mezelf, en meteen ernaa dacht ik: ik heb toch die 45 vrije punten? Daar ging de eerste prince.....
Kwaad op mezelf en kwaad op mijn man kroop ik mijn bed in. Mijn man, daar moest ik niet kwaad op zijn, al vond ik dat hij me de eerste avond wel kon steunen door thuis te blijven, hij weet dat het allermeeste eet als ik alleen thuis ben, ik kan absoluut niet tegen alleen zijn...
Vandaag dus een geweldige dag, de ochtend goed volgepland (woensdag is mijn vrije dag) met een afspraak bij de kapper en een sollicitatie. De middag besteed aan de kinderen, 's avonds mijn weight-watchers pita recept gemaakt en dat was heerlijk!!! Dus alweer tevreden in de zetel geploft met een gerust hart want man-lief blijft thuis vandaag, geen verleidingen!! Maar wat zie ik, mijn man loopt over en terug naar de snoepkast, om een stapeltje (echt een stapeltje) julles de strooper speculaaskoekjes met amandel, en ik verzeker je, de geur alleen al.... Maar ikke flinke meid, en geen koekje genomen!!
Ik doe nog wat huishoudelijk werk en plof me dan weer in de zetel, waarna -je geloofd het nooit- man-lief weer aan zijn tripje begint en een kom (echt een kom!) barbeque nootjes uit de kast haalt en smakelijk begint op te knabbelen.
Dus zit ik nu gefrustreerd dit bericht te typen, gewoon om bezig te zijn en niet aan de nootjes te slaan! En ik vind van mezelf dat ik nu wel kwaad mag zijn op mij man. Het was toch hij die tegen iedereen ging zeggen dat hij vond dat ik nu toch echt wel te stuis werd, dat het nu toch echt tijd werdt dat ik er iets aan ging doen. De steun die ik ervaar is overweldigend... Gelukkig zijn er collega's die er mee voor gaan, en vrienden die me vollop steunen, en kinderen die zeggen, mama, denk aan je buikje hé (zo schattig). Who needs a supporting husband? I Don't!!
Mijn troost: in het plan voor morgen zitten cachewnootjes: 14 stuks! helemaal voor mij alleen, als tussendoortje op't werk. VOILA!
Oh voor de geïntereseerden het recept voor de kippen pita: (4 personen) * 1pakje pita broodjes marc-payot (colryut) * 4 enkele (2 dubbele) kipfilets * cayennepeper *peper *zout *paprika kruiden * wortelen *sla *paprika *komkommer *kippenkruiden *rundsbouillonblokje *bindmiddel voor dondere sauzen
Doe 2 koffielepels olijfolie in een anti kleefpan, meng in de olijfolie paprika kruiden peper en zout alvoorens ze op te warmen. Snijd de kip in kleine blokjes of reepjes, en bak ze in de olie, met het scheel op de pan. Kruid met kippenkruiden en cayennepeper (niet te veel kruiden). Als de kip gaar is het bouillonblokje oplossen in het vrijgekomen vocht, en een klein beetje water toevoegen. Bind de saus een beetje met het bindmiddel. Warm de broodjes op in een toaster, en snijd ze daarna middendoor, beleg je pita-broodje met de kip, en de groenten. Als je 2 broodjes eet en 100 gr kippenvlees verdeeld over die 2 broodjes heb je volgens het nieuwe weight-watchers programma 13 punten verbruikt (inclusief 1 eetlepel mayonaise).
Ik ben klaar om te vertrekken naar de weight-watcher! Streefgewicht: 69 kg, tijd: 1 jaar, doel: disco-jurkje...
'k ben toch een beetje zenuwachtig om te vertrekken, een vriendin komt me oppikken, ze gaat ook mee, zo houden we onderling een competitie, en zijn we samen gemotiveerd om door te gaan. We moeten naar de vergadering want we kunnen elkaar niet in de steek laten, we moeten tijdens de week ons best doen, want op maandag moeten we op de weegschaal, en niks afgevallen? dat is géén optie!!
Vandaag was dus mijn eerste dag van punten tellen (ik had het boekje nog liggen), wat een tegenvaller dat een wortsenbroodje 12 punten is! En laat het nu vandaag verloren maandag zijn, 1 worstenbroodje en veel soep was dus het verdict, gelukkig is zo'n worstenbroodje een bommetje hé, ik zal geen honger meer hebben deze avond .
De uitdaging voor mezelf, niks meer eten tijdens het TV moment en Laté-Machiato meer drinken (ik viel achterover van de punten). Het puntenplan is wel confronterend vind ik, je ziet in 1 oogopslag wat je fout doet. Met de puntenboek in de aanslag en het feit dat je maar 23 punten op een dag mag eten, dan sta je direct voor keuze's.
Mijn eerste beloning voor mezelf? als ik 1kg kwijt ben (je start met iets, alke kleine overwinning moet gevierd worden) zijn nieuwe schoenen, 't zou al moeten lukken dat ik die eerste kg niet kwijt ben voor het einde van de solden zeker?
Nu ik mijn titel lees moet ik lachen: "we gaan het menen", waarom schrijf ik "we"? Dat moet zijn: ik ga het menen! Je begint aan iets en je wil het waarmaken, ik wou er enige tijd geleden aan beginnen maar toen stond ik zelf niet sterk in mijn schoenen, en zoals iedereen weet, als je wil afslanken moet je sterk in je schoenen staan, karakter tonen, karakter opbouwen, ervoor gaan... En dit alles voor niemand anders dan voor jezelf!!!
Ik ga ervoor, Ik ga het menen!!!
Ik was al lang aan het denken om af te slanken voor mijn 30é verjaardag, stralen in gouden glitterjurk op mijn disco-party! Ik geraakte echter maar niet gestart, tot ik plots een hevige klap te verwerken kreeg.
Mijn man die zei dat ik te dik werd, dat deed me niks, nee ik at nog meer zoetigheid, vrienden die niet meer durven vragen welke maat je hebt, ook dat deed me niet veel, even vond ik het erg, dat ik niet meer in de kleren paste van het kleding merk waarvoor ik werk, maar ook daar stapte ik over heen onder het motto: rond en gezond!! (maar niet tevreden met mezelf..)
De klap die ik kreeg was van mijn mama, zij kreeg een ernstig hersenletsel, kreeg te horen dat het in de familie zat en zeer erfelijk was, en dat ze aan de verdere aftakeling niks konden verhelpen... De verhoogde bloeddruk en cholesterol moeten worden aangepakt en een zwaar streng dieet dringt zich op. Toen kwam de klap, 59 jaar is mijn mama zeg, altijd redelijk gezond geleefd, maar steeds gekampt met een beetje overgewicht. Als zij het nu zo slecht stelt en het enige advies is dat ze gezond moet eten, en veel bewegen, dan rest mij als dochter met dezelfde genen toch niks anders dan hetzelfde??
Dus om mijn met slechte genen belaste hersenen (blijkbaar is gans de familie van mijn grootvader overleden aan herseninfarcten) te behoeden voor een gat (mijn mama heeft een enorm gat in haar hersenen) op mijn 59é, begin ik er nu aan, en ga ik het menen!!!
Vandaag beslis ik alles opzij te leggen, al heeft het tot de middag geduurd, deze morgen vond ik het zonde van de M&M's weg te gooien, maar na een half pakje kwam toch het besef van dat te doen. 't is niet omdat ik pas maandag naar de eerste weight watchers cursus kan dat ik het nu nog moet vergooien, starten is starten.
Dus plaatste ik mezelf op de weegschaal voor een volgende slag in het gezicht . Neen mijn gewicht ga ik hier niet verkondigen, misschien als ik mijn streefgewicht heb bereikt, dat ik mijn startgewicht er eens bijplaats.... Ik hoop op deze blog enkele recepten te plaatsen, en tips te vinden en te krijgen van lotgenoten.
Elke maandag ga ik naar de weight watchers cursus, en breng ik verslag uit!! Tussendoor waarschijnlijk nog wanhopige berichten, in de naard van: ik zie het niet meer zitten!!!!!!
Maar ik hoop te triompheren als ik 30 ben, in mijn gouden-glitter-disco jurk!!!!!!!
.
Het jammere daarvan is dat ik eigenlijk wel graag wafels lust máár: ik wist het op voorhand en heb het wafelfeest geïntegreerd in mijn planning, 3 wafels waarvan 2 met (een beetje) suiker en 1 met (een beetje) slagroom. 
ah ja, thuis had ik me niet gewogen met kleren en schoenen aan....
.
