Onderzoeken we even de klimvermogens van enkele renners in de Giro 2012 Rit 17; Falzes - Cortina d'Ampezzo, over de Passo Giau Volgens Climbbybike is de passo Giau, zuidkant van uit Selva di Cadore, 10.15 km met hoogteverschil van 1314 m tot 2236 m Deze beklimming is geen eindklim en we verwachten dus geen uiterste inspanning van de klasementsrijders. Aan de voet v.d. Giau gaat een groep met Baso, Rodriguez, Hesjedahl, Uran, Pozzovivo en Scarponi er nochthans hard tegenaan (waarbij De Gendt laat lopen) maar na 4 km gaat de kopgroep temporizeren, zonder verdere versnellingen. Commentatoren Schotte en De Cauwer spreken over de Giro van het geduld. De snelste man op de col is Pozzovivo, in 33:52 met gemiddeld klimvermogen van 5.76 W/kg De Gendt komt op 1:50 met gemiddeld klimvermogen van 5.43 W/kg Rit 19; Treviso - Val de Fiemme, over o.a. Passo Lavaze en Alpe de Pampeago. Wanneer de eindfase ingaat zijn Pirazzi en Sandy Casar ontsnapt en komen alleen aan de voet van de Passo Lavaze, 6.3 km van 1276 m tot 1818 m hoogte. Pirazzi en Casar komen boven in 22:27 , met gemiddeld klimvermogen van 5.13 W/kg Daarna komt de Alpe di Pampeago, een eindklim waarop de klassementsrenners de degens kruisen. Aan de voet (dorpje Tessero) liggen Casar, Pirazzi, Sella en Rohregger voor, Cataldo, Pauwels en Keuziger liggen 0:59 achter en de groep met favorieten volgt op 2:45 van Casar. Kreuzinger voert de forcing en wint de rit met een klimtijd van 26:20, maar Hesjedahl lukt de snelste beklimming met 24:53. Het effectief klimvermogen van Hesjedahl was hier 6.39 W/kg, en Kreuzinger haalde 6.0 W/kg. De Gendt lukt een beklimming in 26:08 met een klimvermogen van 6.06 W/kg Rit 20; Over Mortirolo en Stelvio Ik heb deze rit reeds eerder besproken . Thomas De Gendt reed de Mortirolo met gemiddeld klimvermogen 5.40 W/kg, en de Stelvio met gemiddeld 5.0 W/kg
Ik lees pas een interessant zinnetje van Hans Vandeweghe, Algemeen directeur WBV; "Maar verder moet u weten dat klimmen niks te maken heeft met fietsen, maar alles met het vermogen (watts) dat u kan leveren, gedeeld door uw aantal kilo's" Dat klimmen niks te maken heeft met fietsen is wel een originele manier om te zeggen dat dit alles gewoon fysica pur et simple is. Ik kan Hans dus helemaal bijtreden en nog een stapje verder gaan. Snel rijden op het vlakke heeft niks te maken met fietsen, maar alles met het vermogen (watts) dat u kan leveren, gedeeld door uw frontaal oppervlak. Cavendish heeft dit heel goed begrepen. Zonder twijfel is hij een heel sterke en explosieve renner maar in een zij-aan-zij sprint heeft hij een intrinsiek voordeel van meerdere meters net omdat hij door zijn diepe houding een bijzonder klein frontaal oppervlak heeft. In hun typische sprinthouding hebben Greipel en Cavendisch een frontaal oppervlak van respectievelijk 0.424 m2 en 0.314 m2. Uiteraard kan Cavendish, een mannetje van slechts 69 kg, niet even veel vermogen leveren als Greipel, een bonk met 80 kg spieren, maar de verhouding vermogen/frontaal oppervlak is in het voordeel van Cavendisch Voor meer detail over deze analyse, zie volgend nummer van het tijdschrift Cyclelive Magazine.
België juicht want naast Jürgen Van Ben Broeck en Jelle Vanendert hebben we met Thomas De Gendt een derde echte ronderenner. Wat Thomas liet zien in de 20° rit van de Giro 2012 was buitengewoon mooi. Het is dan in de euforie van het moment not done om zijn prestatie te analyseren in functie van de vraag ; Rijdt Thomas zuiver? Ziehier het goede nieuws, volgens de fysische wetenschap rijdt hij inderdaad op een niveau dat geen verdenking toestaat. En het volgende goede nieuws is dat de concurenten zoals Hesjedahl ook zuiver op de graat zijn. Zo lang de UCI en het WADA erin slagen doping effectief te bestrijden, zolang zal Thomas tot de top kunnen behoren. Ik steun hiervoor op de waarde van het vermogen dat Thomas ontwikkelde, eerst op de Mortirolo, dan op de Stelvio, en op de vergelijking met welbekende historische dopingzondaars Op de Mortirolo werd actief gekoerst met enkele uitvallen en demarrages, en een finale demarrage van Thomas. Over deze ganse klim draaide Thomas een gemiddeld vermogen van 5.4 W/kg
Mortirolo
Hoogtemeters
Tijd min:sec
Vermogen W
W/kg
km 11.4 - Top
1194
46:53
373
5.40
Daarna hebben we de laatste 15 km op de Stelvio in de volgende tabel. Op de Stelvio werd niet echt gekoerst en in feite was dit een tweestrijd tussen Thomas en Christian Vandevelde, die voor zijn kopman Hesjedahl de kastanjes uit het vuur moest halen. De favorieten reden afwachtend en verloren terrein op Thomas. Alleen in de laatste kilometer kwamen Rodriguez en Hesjedahl uit hun pijp en wonnen nog enige tijd op Thomas. Over de ganse klim won Rodriguez slechts 24 s terug. Thomas reed de ganse Stelvio bijzonder regelmatig, perfect gedoseerd met een gemiddeld vermogen van 5.0 W/kg . Dit is minder dan op de Mortirolo om 2 redenen; ten eerste door de vermoeidheid van een lange lastige rit, ten tweede door de grote hoogte, tot 2757 meter en de verminderde zuurstofdruk. Op een hoogte van 2500 m verliest een getraind wielrenner ongeveer 10% van zijn vermogen op zeeniveau. Op een lagere col in de pyreneeën b.v. zou Thomas dus equivalent ongeveer 5.50 - 5.60 W/kg kunnen leveren.
Stelvio
Hoogtemeters
Tijd min:sec
Vermogen W
W/kg
km 15 - km 10
376
16:10
349
5.06
km 10 - km 5
353
15:52
337
4.88
km 5 - Finish
396
17:04
347
5.03
km 15 - Finish
1125
49:06
345
5.00
Laat 5.45 W/kg nu de gemiddelde waarde zijn waarmee in vroegere, pre-EPO tijden, de Ronde van Frankrijk kon gewonnen worden! We spreken nu over de gemiddelde klimvemogens van Bernard Hinault, Pedro Delgado, Stephen Roche, Greg Lemond en zelfs Indurain in 1991. Welbekende EPO dopingzondaars zoals Riis, Pantani, Ulrich haalden in 1994 tot 1998 gigantische gemiddelde waarden van 6.35 W/kg. Na de Festina tour van 1998 werden de renners iets voorzichtiger en zakte het gemiddelde in de Armstrong periode tot 6.0 W/kg In 2011 won Cadel Evans, een renner van onbesproken reputatie, met een gemiddeld vermogen van 5.8 W/kg op de beklimmingen van Luz Ardiden, Plateau de Beille, Galibier, Alpe d'Huez Het is dus nog steeds mogelijk om de TDF proper te winnen en Thomas De Gendt komt dicht in de buurt !
Een ongelooflijk spannende ontknoping van de Waalse Pijl voor dames in 2012! Marianne Vos plaatst een splijtende demarrage op de muur van Huy en lijkt te winnen net zoals in 2011, maar zij valt stil op enkele meters van de streep en de nooit aflatende Evelyn Stevens wint tenslotte. Stevens doet 3:57 min over de laatste kilometer met een gemiddelde stijging van 11.50 % Stevens, een meisje van 1.65 m en 54 kg, draaide daarmee een gemiddeld vermogen van 332 Watt op deze kilometer, hetzij 6.15 W/kg. Op foto de eerste passage op de muur van Huy met o.a. Evelyn Stevens, Ashley Moolman, MarianneVos, Tiffany Cromwell, Emma Johansson Ter vergelijking; Rodriguez zal even later de WP voor mannen winnen met een gemiddeld vermogen van 479 W, of 8.25 W/kg.
De laatste kilometer op de muur van Huy heeft een hoogteverschil van 115 meter, dus een gemiddelde stijging van 11.50 % In de Waalse Pijl 2011 reed Philippe Gilbert in 2:44 min de laatste kilometer op de muur van Huy, waarvoor hij een gemiddeld vermogen van 618 Watt moest leveren, d.i. een specifiek vermogen van 8.96 W/kg. Ook in 2011 werd Jaoquim Rodriguez tweede op slechts 3 seconden. Rodriguez draaide gemiddeld 522 Watt, voor een specifiek vermogen van 8.99 W/kg Het grote verschil in vermogens (618 vs. 522 W) is te wijten aan het verschil in lichaamsgewicht, Gilbert weegt 69 kg en Rodriguez 58 kg. Rodriguez moest echter een hoger specifiek vermogen leveren te wijten aan het gewicht van de fiets. In 2012 waren zowel Rodriguez als Gilbert in mindere doen. Rodriguez won in 3:00 min, dus hij reed 16 seconden trager dan Gilbert in 2011
