2008: 7051 km 2007: 4571 km 2006: 5291 km 2005: 4794 km 2004: 1672 km
Skate Km 2004: 1300 2005: 280 2006: 707 2007: 74
14-09-2008
Innergetic Pijl 2008
Net zoals vorig jaar stonden we om 09.00 uur aan de start. Opvallend minder volk vandaag ondanks het mooie weer. Weliswaar nogal fris zo vroeg maar we mogen niet klagen als de zon dan toch eens schijnt deze dagen ! De mannen van Meerijeniezere waren ook paraat, de vrouwenclub van Knokke was er ook met een hele groep. De nep 'Eddy Merckx' was ook weer van de partij en nog een paar bekende gezichten deden weer mee zoals vorig jaar. Er waren renners van Quick Step, Gert Steegmans was wel paraat zoals vorig jaar en ook Sebastien Rosseler en Kevin Seeldraeyers. Maar blijkbaar zat de koers van gisteren nog in de benen want ze hadden niet veel zin om voorop te rijden. De start werd gegeven rond 09.30 want die mannen komen altijd wat te laat he. Er reed een auto op kop en die mocht uiteraard niet voorbij gestoken worden, enkele moto's reden van achter naar voor om telkens de kruispunten af te zetten. Het grote verschil met vorig jaar was dat de Quick Step renners niet aan kop reden. Hierdoor en ook omdat er minder volk was, was het veel minder drummen om vooraan te blijven en verliep de rit in het algemeen heel goed. We waren nog niet ver weg toen er weer iets scheelde met Bruno zijn achterband. Met het gedacht dat het leed wel vlug verholpen zou zijn reed ik door met de kopgroep en de mannen stopten. Jo gaf zijn fiets aan Bruno en zei dat hij moest doorrijden want hij dacht dat de buitenband eraan was. Maar na nog eens goed te kijken bleek de band er gewoon af te liggen door te hard op te blazen misschien.... dus wat gelost, band er terug op en hij was nu op achtervolgen aangewezen.....maar wat was dat ver alleen! Bruno haalde dus kopgroep terug in aan 45 en 50 per uur en zag zo rood als een tomaat toen hij naast mij kwam rijden, gelukkig had hij wat hulp gehad van een landbouwkrediet rennen en op de grote baan kon hij dan eindelijk de grote massa voorbij en ook de jeep met Patrick Lefevre. Wij reden ondertussen met het gedacht dat Jo naar de auto was en twijfelden om terug naar Tielt te gaan of na de bevoorrading naar huis zodat Jo niet hoefde te wachten. Het parcoer aan de Edelaere vond ik maar niks met al die kasseien en met dat klimmetje erbij had ik het wel even moeilijk om de kopgroep te blijven volgen. Ik raakte wat achterop maar dankzij wat hulp van Bruno raakte ik toch niet te ver en haalden we nog net achter de Jeep de bevoorading. Daar aangekomen lazen we het berichtje van Johan dat het gelukt was met de band en dat hij via binnenwegjes naar de bevoorading zou komen. En ja hoor, we waren er nog geen 3 minuten of daar kwam hij aan. Ondanks dat hij alleen moest rijden tegen de wind, omleidingen en wegversperringen had en zelf de weg wat moest zoeken had hij die 38 km eigelijk in 'no time' gereden, de krak ! Bij de bevoorrading mocht Bruno even mee op de foto bij Patrick Lefevreen de Quick Step mannen. En daarna was het weer fietsen geblazen....Bruno was weer mee met de kopgroep en die hebben we pas terug gezien in Tielt. Hij vond het gevaarlijker dan vorig jaar, mede omdat de 'Elite' niet het tempo uitmaakten en er andere toeristen op kop reden die er soms een koers van wilden maken. Zijn gemiddelde was wel hetzelfde als vorig jaar, dus aan het tempo lag het niet, wel de kopmannen dus, haha. Bij mij ging het bij de start van het 2e gedeelte echt even helemaal niet, het laat gaan slapen deze week was niet zo slim. Maar van terugkeren mocht ik niet spreken want mijne kopman wou er niet van weten. Al wou ik hem graag het plezier gunnen om eens mee te rijden met de kopgroep, hij hield zijn benen stil en wachtte op mij. Van duwen wou ik niet weten maar hij veegde zijn voeten daaraan en ja hoor....hij kent mij als geen ander......even later kwam ik er terug door. We pikten aan bij enkele mannen, Eddy van Meereijeniezere kwamen we tegen en reed even met ons mee, ook de andere Eddy kwamen we terug tegen....we reden een tijdje met een stuk of 8 a 10 man. Er was niet echt een samenwerking, dan reden er eens weg, we haalden ze terug in....2 reden ginder op de baan, anderen op het fietspad....Om een lang verhaal korter te maken, op Tiegemberg reden we aan 17 a 18 km/uur omhoog, ik zat in ene zijn wiel en gelukkig gaf jo me een klein duwtje als ik het moeilijk had. Eenmaal boven waren we nog met 3. Oef, vanaf nu was het plat.....na een hele tijd haalde ons nog eentje terug in die ervoor ook in ons groepje zat. En met 4 zijn we blijven doorrijden, Jo heel de tijd op kop ! Heel sympathiek was dat een van de mannen naast hem kwam rijden en een schouderklopje gaf om hem te bedanken. Ook de ander was dankbaar en sympathiek en kwam een tijdje babbelen. Ook leuk voor mij want kreeg veel bewondering voor zo een 'sterke madam' haha, al had de madam ferm zere benen op het einde ! Maar we hebben het weer gehaald en al doet het soms wreed zeer om het moment zelf....achteraf geniet je er zo van!!!!En voor ene keer en om ons seizoen een beetje af te sluiten aten we toch wel nen braadworst en dronken we ne Leffe ! Miljaar zeg! Afstand: 96 km
We dachten dicht bij huis mee te doen met een tocht, maar op het laatste momentje zagen we op de routeplanner dat Oudenburg wel richting Oostende ligt....we hadden ons vergist met een andere plaats, haha. Dus iets vroeger vertrokken dan gepland maar toch na de middag zodat de eerste drukte al wat weg is.
Het parcours begon over een stukje veld en dan direct in zand en stenen, een hele steile bergop die velen te voet boven gingen maar Johan wel boven reed. Ik probeerde het wel maar bijna boven, kantelde ik bijna achterover, meer van het verschieten zeker want met nog 1.5 trap had ik wel boven geweest. Tijd om nog een tweede keer te proberen was er niet want we gingen al verder.... 50meter verder een bergaf, zo steil dat we toch wel even in ons haar krabben...is het de bedoeling dit met de fiets te doen ? Johan waagde het erop en het lukte, dus Bruno volgde en nadat ik nog 2 mannen had laten passeren die ook even raar opkeken maar het er toch op waagden, reed ik er ook af. Niks aan, haha. In deze MTB hadden ze het voor technische parcoers tussen de bomen, slalommen tot je er misselijk van werd...er werd geen boom overgeslagen of we zijn er rond gereden ! Soms wel heel erg smal, dus handen goed binnen het stuur houden! Een paar korte hobbelige hellingen en afdalingen volgden elkaar op, niet echt makkelijk maar ja, k'heb nog niet genoeg ervaring he. K'Wou een paar mannen doorlaten zodat ze door mijn gesukkel niet opgehouden werden maar ze begonnen zelf te sukkelen, haha en geraakten ook niet boven, dus ben misschien toch nog niet zo een sukkel, haha
Verder was er heel veel veld, het ene wat hobbeliger dan het anderen, eentje was echt niet te doen ! Het was alsof je trapte en achteruit bolde als een botsbal. Om de route te verlengen waren er overal extra lussen zodat we uiteindelijk op een 50 km uitkwamen geloof ik.
Er waren ook enkele kleine parcours gemaakt van enkele vlug na elkaar opvolgende kleine leuke bergjes. Gewoon je trappers even gelijk houden en je vliegt er zo op en over en af....echt plezant !
In elk geval was het voor ons weer meer als voldoende, na al dat schokken over die velden voelden onze spiertjes het heel goed !
