|
Nu reeds 4 jaar in behandeling voor die rotziekte. Hoe het allemaal begon is een raadsel. Niet dat gezondheid een van mijn betere zaken was, altijd was dat een probleem. Nooit echt een goede conditie gehad, bij mazelen was het kantje boord, als 12 jarige geelzucht... altijd zat er wel iets onder de leden. Een tiental jaar terug was het weer prijs. Epstein Barr heeft me geveld. Iets waar anderen hooguit wat koorts en kleine ongemakken hebben bleef voor mij bijna anderhalf jaar duren. Koorst toestanden, pijnlijke klieren en gewrichten. Mijn huisarts wist zich geen raad meer. Een Reumatologe zag dat er klierkoorts in het spel was en vandaar de koortsaanvallen. Reumawaarden in het bloed waren verhoogd. Een botscan leverde echter geen resultaat op. Bijna anderhalf jaar sleepte ik me vooruit. Ontstekingremmers en pijnstillers waren mijn deel. Controleartsen wilden me terug aan het werk krijgen. Ik was in die tijd werkzaam als Teathertechnicus, wat erop neerkwam dat ik veel van thuis weg was, alle weekends waren bezet met toneelvoorstellingen, optredens enz. Dagen begonnen vroeg en eindigden steevast een stuk in de nacht. Herhaaldelijk probeerde ik terug aan de slag te gaan maar reeds na een tweetal dagen was het onbegonnen werk. dit tot grote frustratie van mijn werkgever en mezelf. al bij al duurde het anderhalf jaar voor ik de kracht had om opnieuw aan de slag te kunnen. Ik kreeg echter mijn ontslagbrief en kon op zoek naar een andere job. Ondertussen waren mijn beide ouders met twee dagen verschil overleden wat ook een serieuze mentale klap was. Na enkele maanden kon ik aan de slag als chauffeur in een revalidatie centrum, een niet zo lastige job en vooral leuk om te doen. Het contact met de collega's en de patienten verliep héél goed. Af en toe moest ik wegens pijn en koorts het bed houden, onverklaarbaar voor de huisarts en de Reumatologe, verschrikkelijk vervelend voor mezelf en mijn partner. De job die ik had was tijdelijk en werd uiteindelijk niet verlengd, gelukkig kon ik aan de slag in een tehuis voor mensen met een beperking. Chauffeur en klusjesman, de droomjob. Algauw kwamen de kwaaltjes terug naar boven, vermoeidheid waar ik maar niet overheen kwam, koortstoestanden en heel veel pijn in al mijn gewrichten en spieren. Ziekte- en werkperiodes wisselden elkaar af. Zo kon het toch niet verder er moest iets gebeuren. Uiteindelijk ging ik ten rade bij een andere Reumatologe die na een Cryptotitanietest voor het eerst fibromyalgie liet vallen. Daar kreeg de ellende eindelijk een naam. We zijn nu 4jaar verder en nog altijd moet ik noodgedwongen thuis blijven. De ene dag kan men dat al beter aanvaarden dan de andere. 4 jaar terug veranderde ons leven voorgoed, mijn echtgenote en ik kregen er opeens een "lastige gezel" bij.
05-11-2009 om 10:25
geschreven door kv 
|
