Mijn opwarming van thuis naar de start in Ossegoor (ruim 2 kilometer verderop) voorspelde alvast niet veel goeds. Opnieuw voelde mijn rechtervoet heel ongemakkelijk aan met voortdurend een tintelend gevoel tijdens het lopen, net alsof die elk moment in slaapstand kon vallen. Gelukkig was de dagtemperatuur rond de 21° terug menselijk, een heel verschil met enkele dagen daarvoor toen de thermometer 33° en meer aangaf. Ik zou in die omstandigheden waarschijnlijk zelfs niet gestart zijn ...

Aan de startlijn zag ik een andere CMC-er zich opwarmen en meteen kende ik ook al de winnaar van de dag: Rik Thijs ! Blijkbaar was hij de dag voordien ook al vinnig bezig geweest in Aarschot (60 km bij het onderdeel fietsen tijdens de plaatselijke triatlon) maar geen zinnig mens die er aan twijfelde dat Rik vandaag enkel maar het achterwiel van de MTB-er zou zien die tijdens de wedstrijd voorop zou rijden . Ook Ruben (zo ontmoet ik uiteindelijk dan toch alle CMC-leden in levende lijve) tekende present zodat we met z'n drieën omstreeks 13.30 onze chrono induwden toen het startschot werd gegeven.

De eerste honderden meters was ik alvast aangenaam verrast dat ik geen vervelend gevoel meer aan mijn rechtervoet opmerkte. Toch lette ik erop om tijdens de eerste 3 kilometers geen gekke dingen te doen (zoals Ruben in die eerste kilometers persé proberen te volgen ; Rik was toen waarschijnlijk al halverwege) en met een goed gevoel het verradelijke traject door Rielenkamp af te haspelen. Na 3 kilometer lag - achteraf gezien - mijn plaats in het klassement al nagenoeg vast. De resterende 7 kilometer kon ik nog precies 2 deelnemers inhalen waarvan er eentje mij in de laatste rechte lijn opnieuw wist in te passeren. 

Vandaag liep ik trouwens voor de eerste keer ook mijn met nieuwe Garmin Forerunner 910xt (en ditmaal wél met hartslagsignaal). Mijn vorige Forerunner 305 weigerde namelijk ergens halverwege oktober 2013 nog mijn hartslag te registreren maar blijkbaar wel enkel die van andere deelnemers . Sindsdien liep en trainde ik dus zuiver op gevoel en dus niet meer op hartslag. 

Lange tijd ging dat heel goed want begin 2014 wist ik op die manier van werken nog heel wat progressie te maken. Tijdens de wedstrijd van vandaag merkte ik wel dat ik niet in de buurt van mijn maximale hartslag kwam. Deze zou eigenlijk rond de 173 moeten liggen maar zelfs in een ultieme eindsprint geraakte ik vandaag niet hoger dan 166 slagen/minuut. Normaal loop ik dit soort wedstrijden tegen gemiddeld 168 slagen/minuut terwijl ik vandaag een gemiddelde van goed 158 slagen/minuut registreerde. Een verklaring natuurlijk waarom ik de afgelopen weken blijkbaar niet meer die snelheid in de benen meer heb dan enkele maanden voorheen. Is dit het gevolg van overtraining (eigenlijk niet onlogisch op basis van mijn trainingsstatistieken) of nog de impact van mijn infectie + antibioticakuur van enkele weken geleden ? Rik raadde me na afloop van de wedstrijd alvast aan om de trainingskwantiteit te verminderen en de intensiteit d.m.v. trainingsprikkels te verhogen. Hierdoor zou ik terug gemakkelijker mijn maximale hartslag kunnen nastreven en daardoor ook opnieuw snellere kilometers kunnen ronddraaien.

Om tot slot een open deur in te trappen, Rik won de 10,3 km in een supersnelle 36 minuten en 41 seconden met maar liefst 58 seconden voorsprong op de nummer twee. Ook Ruben bevestigde met een knappe eindtijd van 43 minuten en 21 seconden en was daarmee mooi 11ste.

Wat mijn eindtijd betreft klokte ik met 45 minuten en 41 seconden mijn op één na beste prestatie neer op acht edities en was daarmee uiteindelijk nog 20ste van het ganse deelnemersveld. Zoals verwacht lag de eindtijd van 2013 vandaag niet binnen mijn bereik. Eigenlijk moet ik van mijn tijd van vandaag nog pakweg 15 seconden aftrekken want voor de eerste keer op 8 deelnames moest ik effectief inhouden aan de overweg toen de trein Turnhout-Antwerpen daar voorbij reed. De vorige keren was ik ofwel net gepasseerd ofwel nog lang niet in aantocht  Maar het belangrijkste om te onthouden na vandaag is dat ik ditmaal blijkbaar wel opnieuw een vrij stabiel looptempo kan aanhouden en niet zoals 2 weken na verloop van tijd met een inzinking kreeg af te rekenen en door Jan en alleman werd voorbijgestoken. Ik denk dus dat we het ergste weeral achter de rug hebben gehad ... Of om met een mooie quote te eindigen: winnaars zijn verliezers die volhouden !