Ik ben Nand Ghys
Ik ben een man en woon in Kasterlee (België) en mijn beroep is Vlaams ambtenaar bij agentschap IWT.
Ik ben geboren op 12/08/1971 en ben nu dus 52 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: hardlopen, duatlon en sinds kort ook triatlon.
less talent, more excercises Een held is iemand die hard kan lopen omdat hij niet zo zwaar beladen is met hersenen ... of aan hardlopen heb je niets, je moet enkel op tijd vertrekken. Een blog van iemand die nooit de krantenkoppen zal halen met zijn prestaties maar des te meer geniet van elke stap vooruit ...
20-04-2013
Te ver en te duur
Normaal had hier het verslag van mijn wedstrijd in Oisterwijk moeten staan maar vrijdag besliste ik om uiteindelijk toch niet naar Nederland te trekken voor de 10 kilometer. Hoofdreden was dat ik op routeplanner opmerkte dat ik bijna 7 kwartier (H/T) in de auto zou zitten en dat het inschrijvingsgeld 11 bedroeg. En sinds ik deze week achteroverviel van de eindafrekening van mijn jaarlijks elektriciteit- en gasverbruik kijk ik nu toch wel even uit. Samen met het benzineverbruik zouden het toch vrij dure kilometers in Nederland geweest zijn.
Als alternatief koos ik voor een training van een uur richting Prinsenpark en de oude Molse baan. Bedoeling was om langzaam te lopen (pakweg 11 km/uur) maar ik voelde me weer heel goed ondanks de bij momenten strakke tegenwind. Met een gemiddelde hartslag van 145 slagen/minuut liep ik in exact 60 minuten 12,2 km ver, de laatste 2 kilometer zelfs tegen een deftige 4.30 min/km.
Mijn volgende wedstrijd zal de Holvenjogging in Geel zijn, lekker dichtbij. Vorig jaar liep ik daar de 12,2 km in een scherpe 53 minuten en 8 seconden ofwel 4.21 min/km. Dit jaar probeer ik de 8,5 km (2 i.p.v. 3 rondes) met de bedoeling daar alsnog de voor mij tot op heden magische 14 km/uur- grens te doorbreken ofwel 4.16 min/km. Mijn nieuwe schoenen zijn ondertussen ingelopen dus weer een excuus minder om niet in mijn opdracht te slagen.
Dinsdag stond er weer een trainingssessie met de joggingclub geprogrammeerd. Omdat je op voorhand nooit weet wie er komt opdagen is het dus ook koffiedik kijken aan welk tempo er zal gelopen worden. Bij de mannen kwamen enkel Bart van Thillo en Toon Biermans opdagen. Het beloofde dus een pittige training te worden. Al vanaf de eerste kilometers werd vlot onder de 5 min/km-grens gegaan ondanks het zware parcours door de bossen van Kasterlee. Voor mij ging het op dat moment niet echt vlot : geen goede benen en een zenuwachtige ademhaling. We passeerden ondertussen ook een oude bekende van de joggingclub, Mieke Biermans. Zij was jaren buiten strijd o.a. wegens blessures (en waarschijnlijk ook tijdsgebrek). Maar de invloed van de eerste lentezon doet blijkbaar wonderen . Toen we Rielenkamp naderden was het Bart die gelukkig aangaf dat het tempo toch iets naar beneden mocht. Ik was daar zeker niet rouwig om. Uiteindelijk liepen we de uitgebreide "Flor-toer" toch nog tegen een gemiddelde van 12,3 km/uur. In de Bosakkers trok Toon nog eens goed door en slechts met moeite kon ik in zijn wiel blijven zitten. Achteraf bleek dat we daar tegen 3.30 min/km aan het spurten waren ! Veiligheidshalve ga ik mijn tempo-intervaltraining van woensdag annuleren omdat ik vandaag al genoeg power heb gegeven. Een recuperatieloop van 45 à 60 minuten zal dan meer aangewezen zijn om volgende zaterdag over fitte benen te beschikken.
De tweede zondag op rij dat ik mij waag aan "de rechthoek" (zie GPS). Bijna veertig kilometer bollen van Kasterlee naar Geel Ten Aard richting Mol en via Postel en Retie terug naar de heimat. Met een gemiddelde snelheid van 28,5 km/uur en regelmatig intervalpieken tot 33 km en meer (piek van 36,8 km) is dit zonder meer een zware training. Soms heb ik het geluk achter een groepje wielerfanaten terecht te komen maar 90% van de tijd rij ik toch alleen. En eigenlijk is dat ook noodzakelijk want bij de meeste duatlons (en alle triatlons) is stayeren namelijk not done. Het heeft dus weinig meerwaarde voor mij om elke zondag in groep tegen 30 km/uur te gaan rijden, wetende dat ik in de wedstrijden er toch alleen voor sta.
Het laatste stuk van Retie naar Kasterlee zag ik enkele honderden meters voor mij een waaier wielertoeristen rijden. Ik probeerde met mijn laatste reserves het gat dicht te rijden tegen 33 km/uur en een behoorlijke tegenwind. Net toen ik aansluiting zou krijgen sloegen die gasten af richting Turnhout. Daar stond ik dan, helemaal leeggereden en met nog 6 km voor de boeg. De laatste km gingen bedroevend langzaam. Ondertussen kreeg ik lichte oogmigraine (van de zijwind ?), draaide mijn maag zich om (koolhydratentekort ?) en toen ik thuis aankwam moest ik meteen op het terras naast de woning even gaan platliggen. Ik zag de spieren in mijn kuiten op- en neergaan, alsof ze een eigen leven aan het leiden waren. Na 5 minuten liggen kreeg ik weer wat kleur en na een grote suikerwafel met chocolade en een tas soyamelk naar binnen te hebben gespeeld was ik weer de oude.
. Toen we Rielenkamp naderden was het Bart die gelukkig aangaf dat het tempo toch iets naar beneden mocht. Ik was daar zeker niet rouwig om. Uiteindelijk liepen we de uitgebreide "Flor-toer" toch nog tegen een gemiddelde van 12,3 km/uur. In de Bosakkers trok Toon nog eens goed door en slechts met moeite kon ik in zijn wiel blijven zitten. Achteraf bleek dat we daar tegen 3.30 min/km aan het spurten waren ! Veiligheidshalve ga ik mijn tempo-intervaltraining van woensdag annuleren omdat ik vandaag al genoeg power heb gegeven. Een recuperatieloop van 45 à 60 minuten zal dan meer aangewezen zijn om volgende zaterdag over fitte benen te beschikken.
De tweede zondag op rij dat ik mij waag aan "de rechthoek" (zie GPS). Bijna veertig kilometer bollen van Kasterlee naar Geel Ten Aard richting Mol en via Postel en Retie terug naar de heimat. Met een gemiddelde snelheid van 28,5 km/uur en regelmatig intervalpieken tot 33 km en meer (piek van 36,8 km) is dit zonder meer een zware training. Soms heb ik het geluk achter een groepje wielerfanaten terecht te komen maar 90% van de tijd rij ik toch alleen. En eigenlijk is dat ook noodzakelijk want bij de meeste duatlons (en alle triatlons) is stayeren namelijk not done. Het heeft dus weinig meerwaarde voor mij om elke zondag in groep tegen 30 km/uur te gaan rijden, wetende dat ik in de wedstrijden er toch alleen voor sta.
