Terwijl ik de eerste kilometer nog in een bevredigende 4 min 10 sec liep, kon ik nadien de turbo niet meer laten aanslaan. Ondertussen werd ik door God en klein pierke voorbij gelopen ... . Gelukkig besefte ik vrij snel dat de revival nog niet voor vandaag was en met mijn ervaring probeerde ik alleszins de ultieme vernedering te vermijden : stilvallen ! Het vreemde is dat ik bij aankomst eigenlijk niet moe ben of spierpijn of krampen krijg. Ik kan gewoon niet meer die snelheid bereiken van voor mijn griepaanval medio februari. Ik vrees dat die dosis antibiotica alles om zeep heeft geholpen waar ik zoveel maanden geduldig aan heb gewerkt. 

Maar met klagen en zagen geraken we geen meter vooruit. Uiteindelijk loop ik zonder pijn en volledig blessurevrij. De boodschap is om terug zeer veel op basisconditie te trainen en af en toe het lichaam te prikkelen met een tempo-interval. Zelfs als dit voor gevolg heeft dat ik ook de winterduatlon in Lille aan mij voorbij zal moeten laten gaan. Het lopen krijgt nu even de volle prioriteit, fietsen is bijkomstig.