Verslag wedstrijd 29/10/2011: FC Luigne - FC Gullegem
De ploeg: Robbe (doel), Emilie, Remko, Matthias, Jona, Victor, Nathan, Noa en Maxime
Amper 20 minuutjes rijden, net over de taalgrens, maar toch meteen geconfronteerd met een andere voetbalstijl. Na de overdreven - overwinning in de heenwedstrijd, werd FCG weerwraak beloofd. En die is er gekomen. Onze roodhemden werden opgewacht door een Luingne dat, de hele wedstrijd met het mes tussen de tanden, finaal het laken naar zich toehaalde. Een zege die niet gestolen werd, maar meer dan de uitslag doet vermoeden, tekende FCG bijwijlen mooie combinaties op de kunstgrasmat. Te vaak haperde echter de laatste pas en mits wat meer koelbloedigheid en een greintje geluk werd dit een ander verhaal.
Gezien Wout verkoos hogere oorden op te zoeken, posteerde trainer Daniël bij aanvang Noa op de, voor hem eerder ongewone, verdedigende linkerflank. De eerste Gullegemse dreiging kwam dan ook van die kant. Een enthousiast gestarte Jona tekende voor een dubbele dribbel maar kon een goed afgehaakte Maxime net niet bereiken. Rond de vijfde minuut consternatie alom : een doelpunt van Matthias werd, al dan niet terecht, afgekeurd wegens handspel. De TV-beelden zullen definitief uitsluitsel moeten brengen. FCG, wat ontredderd, liet de redelijk voetballende start voor wat hij was en bezondigde zich aan holderdebolder-voetbal. Nu ging het ongeordend over en weer en bij één van de eerste keren dat Luingne de neus aan het venster stak, werden we koud gepakt. Een goed getrapte, uitdraaiende, hoekschop bereikte een volledig ongedekte tegenstander die koudweg Robbe fusilleerde. Een duidelijk ingestudeerde stilstaande fase die Luingne in het verdere verloop van de wedstrijd regelmatig hanteerde. 1-0, wat tegen de gang van het spel in. Het gaf de thuisploeg moed en met een goede veldbezetting kon een onverzettelijk Luingne, zonder potig te worden, ons spel ontregelen. Wie niet sterk is, moet slim en snel zijn, dacht Noa. Hij draaide 2 man dol, bediende Maxime die gepast inspeelde op Matthias die de paal op zijn weg vond. Nathan kwam net te kort om de kaats in doel te verlengen. Het was duidelijk dat we enkel onze wil zouden kunnen opdringen door combinatievoetbal. En dat was niet gemakkelijk. Terwijl Luingne zich beperkte tot schoten uit de tweede lijn, kon Maxime, na een pasje van Victor, zijn vluchtschot onvoldoende vaart meegeven. Kracht, daar hebben ze bij Luingne geen tekort aan. Bij een zoveelste poging bracht de deklat redding. Dan opnieuw Jona-time. Hij dweilt mooi zijn linkerflank af, krijgt met wat moeite de bal bij Maxime, die wat te lang talmt en te flauw afwerkt. Het is een van die kansen die meer verdienden. Onder impuls van een ijzersterke Victor vraag was hoe lang die dit ging volhouden controleerden de gastheren de rest van de eerste helft. Voor halfweg waren nog 2 wapenfeiten het vermelden waard. Robbe kon een harde knal van alweer de turbo van Luingne klemmen en een mooi vierkantje Victor-Nathan-Victor-Maxime verdiende meer.
De tweede helft was van een ietwat andere makelij. Trainer Daniël droeg zijn discipelen op wat hoger te spelen, op de gepaste momenten druk te zetten en de oplossing voetballend te vinden. In de aanvangsfase lukte dit vrij aardig. Een gepaste interceptie van Victor werd gevolgd door een slap schotje en de ruimte werd steeds beter benut. Die keuze betekende wel dat Luingne ging speculeren op de tegenaanval en daar vaak gretig gebruik van maakte. Zowel Remko , als Emily en Matthias stonden echter pal. Toen ook Victor zijn verdedigende duit in het zakje wou doen, werd hij onterecht teruggefloten voor een vermeende haakfout. De keiharde vrije trap werd door Robbe knap uit de rechterbenedenhoek geranseld. De daaropvolgende hoekschop waaide over alles en iedereen en werd andermaal, nu aan de tweede paal, droogweg binnengeknald. 2-0. Onterecht, zowel de totstandkoming als qua weergave van het spel. De verdienste van FCG was dat ze niet bij de pakken bleven zitten. Steeds op zoek naar dat ene gaatje. Misschien te krampachtig en met te weinig overzicht. Noa kon zich nog tweemaal doorheen het bos van benen wurmen, maar de doelman ging evenveel keer gepast plat. Voor de rest werd het spel van FCG eerder gekenmerkt door steriele druk. En even tekenend voor dergelijke partijen was de 3-0. Dat fameuze deksel. Na geharrewar op het middenveld viel de pal gepast voor de voeten van de rechterflank van Luingne die met een knappe streep de eindstand op de bordjes vastlegde.
Opnieuw kunnen we met opgeheven hoofd het veld verlaten, maar opnieuw met de gedachte : er zat meer in.
Misschien 1 troost/opsteker : de, overigens sportieve, trainer van Luingne stond erop te vermelden dat onze FCG de best voetballende ploeg van de reeks is.
