Net terug van de Balboaroute op zijn Curres.... Neen niet geriskeerd om nog de bus te nemen naar Portobello en Isla Grande, vind het jammer maar heb toch een mooie laatste lange dag achter de rug... Aangezet met een taXi deze morgen richting Balboa - Summit Garden.. dit voor 10 dollar en een aangename taxichauffeur... hij vroeg of ik hier niet wilde wonen en vertelde een beetje over de prijzen van betaalbare huisjes en appartementen, hij deed me denken aan gerardo... als hij een mooie auto zag met een madam erin begon hij te tuuten en maakte me wijs dat ik eentje moest zoeken met een chiquen auto, als ze opkeek dan begon hij te zwaaien en te zeggen dat ik van Belgie was en op zoek was na een Panamagirl... haha en dadde te zevenenhalf snuchtends... ja dan is er al verkeer zat... Aangekomen in summit garden afscheid genomen met een high five en daar mijn ding gedaan. Vogelen, genieten van de rust, een twintigtal toekans gezien en vele andere gevederde moatjes die allemaal hun verwelkomingsdeuntjes floten, zalig ... ik was efkes alleen op de wereld, ik voelde mij adam in het aardsparadijs, mijn eerste stop was natuurlijk de ara kooi, heb daar een dik uur zitten kijken en wachten tot ik diegene tegenkwam die deze sierlijke vogels voedert, maar helaas ze kwam maar niet af, dan verder gegaan naar de miereneter, de jaguar die nog lag te slapen in een splinternieuwe kooi, de krokodil was niet thuis of te wel zat ze onder water, de tapir was bezig aan zijn ontbijd en de tweede jaguarkooi is ook splinternieuw en die was sierlijk aan het genieten van de zon ... waww wuk een beest, het enige die ons scheidde van elkaar was een glazen raam.... ik heb er echt van genoten en vogeltjes bleven maar fluiten... daarna na de kooi van de harpy eagle en daar kreeg ik wel wat ik wou... Waar hij ooit in een te kleine kooi zat voor meer dan 48 jaar kreeg hij voor zijn pensioen een splinternieuwe kooi met visitcenter, ja de harpij arend is nu gebombardeerd sedert 2007 als nationaal dier... en tes de moeite... Ik heb alles proberen in beeld te brengen van het visitorcenter voor diegene die hem ooit weten zitten hebben in die kleine roste kooi.... De madam in het winkeltje was een curieuzeneuze en begon vragen te stellen aan mij... Toen ik haar vertelde dat ik uit Belgie kwam en reeds hier voor de derde keer kwam kijken naar de grootste arendssoort ter wereld... een spanwijdte van 2 meter aub.... bleek ze geinteresseerd te worden ... Ik vroeg of ze geen pluimen had, jaren geleden kreeg ik er van de ara s maar die worden nu opgekocht door de fucking americans voor 100 dollar per pluim !!!!!!!! Ik keek haar raar aan daar ik alleen in dit park was, waar bleven alle amerikanen.... Plotseling kwam er een filmploeg toe en madam moest voor de lens een vertelling doen over haar Che, dat is zijn naam... met een skoon stukske biefstuk, water kwam in mijn mond haha... weer vergeten van eten smorgens... kleef hier smorgens op flessen water njammie njammie.... Plotseling kwam de regisseur naar mij en vroeg om een intervieuw zelfs in mijn slecht spaans was het geen probleem.... Hij drong aan en wilde hebben dat ik aan heel Panama zei dat ik hier al voor de derde keer was en wat ik vond van de donatie van de japanezen en Summit in zijn geheel.... Neen Curre heeft het niet gedaan, kbenne eigenlijk beschaamd over mijn beetje spaans dat ik spreek en toen zei hij het mag ook in het engels of in jouw eigen taal.... grappig int vlaams op de Panameze tv... neen ik heb vriendelijk geweigerd... Toen ze vertrokken begon ik weer te praten met madammeke en vroeg haar of ik in de kooi mocht om te fotograferen... Ze zei neen, ging naar binnen en kwam terug met de sleutel van de kooi... seconden later stond ik oog in oog met mijn camera voor de neus van dit prachtig beest.... waaw, klinkt misschien onnozel voor jullie maar voor mij was het de kik van mijn leven... kijken door je 18-200 lens op 3 meter van zuk een predatorke....terwijl hij dreigend naar jouw zit te kijken .... mijn persoonlijk hoogtepunt van de reis... Ik sprong in de lucht van geluk toen ik uit de kooi was en heb haar beloofd de foto s te bezorgen... zij lachte en zei I made your happy... ik riep DEMASIADOOOOOOOOOOOOOOOO.... haha mijn eerste woord dat ik ooit op een avond tientallen keer hoorde en pas enkele jaren later in de spaanse les leerde wat het betekende...... TE De aapjes hebben nog altijd hun zelfde klein kot, de ocelot en toekans ook... maar een ding is zeker de dieren zullen binnen een paar jaar allemaal een skoon en ruim kot hebben... Miss Harpy Eagle vertelde dat alle dieren daar eigenlijk zitten omdat ze gewond terug gevonden zijn, ik las in een boek dat de Amerikanen deze dieren gevangen hebben om te tonen aan de MPs vooraleer ze in de brousse moesten gaan trainen.... Wie verteld de waarheid.... kan alleen maar zeggen dat ze een grote inspanning geleverd hebben door donaties te krijgen van verschillende enkelingen en of fabrieken.
Tijd voor ee hapje, een hamburger of hot dog, daar ik al hot genoeg stond heb ik maar gekozen voor een hamburgerke
Terwijl ik bezig was mijn fastfood naar binnen te spelen gebeurde het... twee bussen vol met Amerikanen !!! vlogen allemaal op die twee hamburgerstandjes en vroegen of er papa s waren, of ze pizza hadden of er een restaurant was ... enkele waren curieus in mij maar heb vriendelijk hello gezegd en vertrokken..... nog vlug eens mijn tourke opnieuw gedaan, ik had toch de tijd en rond 3 uur Summit verlaten....
Op weg naar daar zag ik de Miraflores Lock aan mij voorbijgaan en dus heb ik maar beginnen stappen naar daar... autostop geprobeerd en na enkele wagens had ik prijs... In ne dikken vetten vier maal viere in den bak oelachtern afgezet geweest na een kilometer of 20 aan de locks.... Daar van hetzelfde gedoe.... De een na de andere bus vol toeristen rijden op ... betalen 8 dollar of 5 dollar naargelang de locks of de full package... tjoolders lijk ikke die keun vragen int spaans hoeveel dat es betalen 2, ze peizen ton dat je een inwonder van Panama bent haha, even in Summit betaalde ik 2 dollar in plekke van 5 voor de bussen.
Het licht zat goed, de twee boten die naast elkaar lagen pasten van kleur, een groene en een oranje dus mooie fotos van de locks, allee mooi het blijven sluizen dat je trekt he... wel een beetje moeten duwen en trekken voor op de voorste rij te geraken.... Dan met de Red Diablo bus voor 35 cent terug naar Albrook, een ananassapke gekocht, een pakske Viceroy (mijn laatste) en een beetje staan genieten van de panameze bevolking in de drukte rond en in Albrook busstation & Mall .... Nu tijd om een doucke te nemen, Xkes te hanne eten en dan zijn het vraagtekens voor vnv...Al de gaten waar we een paar dagen savonds leute hebben gehad zijn vertrokken richting San Blas en Cartagena, dus of te wel is het loco gardin int hostal of te wel wordt het Calle uruguay, een uitgangstraat waar ik nog nooit geweest ben.. Had gehoopt om nog een babbel te kunnen doen met een van mijn twee andere missen maar nX meer van gehoord, jammer maar in Panama kan je dus ook ontgoocheld geraken in mensen, zie had dit gedacht... veel blabla op mail maar daar bleef het bij...
Voila thats it, tomorrow voor de laatste dag tranquillo afwachten, proberen eens uit te slapen en richting "koude Belgie" terug...
hope you enjoy my stories, heb mijn best gedaan op vraag van Lemmy om beter nederlands te schrijven en kom alweer met een dubbel gevoel naar huis...twa toppie twa DEMASIADO Hasta proXima Vez Panama.... moar noaste joare en alles meevolt wordt het Colombia in februari en of moarte, tmoment voor te goane voordat de amerikanen ook dat land goan verkakken.... Iedere backpacker dakke ier tegen gebabbeld et zeg geweun dat erup is.... dus....gogogogo. XXX en tot donderdagavond..
Morgen om drie uur in de middag naar Tocumen airport... vlucht om 19u05 met KLM, om 11u10 in Amsterdam op 08 maart en dan de trein op om 13u07 richting brussel waar ik toekom om 15u40, daarna treinen naar Kortrijk of Bissegem over Gent of niet kweet et niet...
Heylaba, Gisterenavond een fjiestje gehad in the garden of Mamallena... Gjiestig en rond ten jienen in bedde gekropen want kmoest er om 05 uur were uit om de taXi naar albrook te nemen en dan de always zotte Darienbus te pakken en genieten van wat je ziet ... maar helaas de zotte darienbus is niet meer en we hebben het met een collectivo moeten doen. Jaja we waren met ons drieen.. Vertrokken 06u30 en vanderek vollen bak muziek.. blij dat ik een grote fles water mee had en vergeten om een trui met lange mouwen aan te doen want van smorgens in volle airco zitten es geen lachertje... na een tijdje de ruit opengezet maar dat duurde maar enkele minuten... ruit moet toe.. die mannen zitten graag in een frigo blijkbaar .. ikke niet. Gestopt in Chepo en daar een ontbijtje gekocht in een vuil en smerig Panamees restaurantje.. alles de rode plastiekzak in en smullen maar... neen het heeft me niet echt gesmaakt deze morgen... bahh.. De politiecontrole aan het grote meer is niet meer.. geen namen meer noteren en geen paspoortcontrole meer.. joepie... De meeste tegenliggers dat ik zag waren oude camions volgeladen met hout uit de omgeving van de Darien... Na Chepo zie je de een na de andere houtbewerkingsbedrijven... het landschap die ooit weelderig groen was is veranderd in weiden en huisjes langs de weg, enkele eet en drinkgelegenheden... jammer maar ik kan er maar naar kijken en denken hoe het vroeger was. Op 10 minuten van het brugje van Ipeti... file... Ik dacht aan een ongeval op de weg maar neen de indiaantjes hebben weer hun kettingen, stenen en stammen bovengehaald... Prijs... na enkele telefoontjes tussen buschauffeurs mochten we van de bus en door de blokkade gaan om dan vervolgens op een andere bus te springen richting Ipeti... De blokkade ging maar 3 uur duren dus geen enkel probleem voor de terugkomst... Voor we afstapten kregen we helaas een heel ander verhaal te horen... blokkade duurt ganze dag.. het was dan 11u30 en beslisten om in een hurry te twee dorpen te bezoeken.. we waren er nu toch... Kuna Ipeti is niet meer te erkennen... Veel meer ruimte gemaakt en een grote weg in een U rond het dorp maar nog niet in terre... of asvalt zoals in het A.N. Jammer was er bijna niemand in het dorp te zien.. De rivier langs het dorp te zien vanaf het brugje stond super laag en er lagen hopen plastiek langs de flanken ervan... Enkele kinderen kwamen aangelopen maar ik heb mijn camera niet uitgehaald, wilde weer geen miserie met die Kunaatjes... Dan de weg overgestoken en in een grijze lucht dit keer de twee kilometer lange weg aangevat richting Emberra Choco... het eerste die me opviel waren de staken en elektrieken draden die langs de weg stonden... ze hebben sinds 3 maanden dus straatverlichting.. de charme van het echte indianendorp is helaas verdwenen... het ooit enige twoiletje op indianengrond dat Willy (medewerker van peace korps) zette op zijn eentje is niet meer, de shop dat hij bouwde is er ook niet meer en zijn huis is in een niet te goede staat momenteel. De familie van Jaime wonen er nog wel in en Jaime geeft nu een kindje... maar helaas hebben we ons niet op ons gemak kunnen zetten om een tatterke te doene, khad nu ne keer twee spaanssprekende gasten mee die gingen indianenverhalen vertalen voor mij.. De balpennen afgegeven aan juffrouw Belgica haha haar voornaam... een snelle blik in de klaslokaaltjes geworpen, genoten van de kids die voetbalden, jammergenoeg ook gezien dat zelfs hier veel gekapt wordt, het zicht op de rivier blijft uiterst mooi... Geen toeristen meer daar en de mama van hem is de enige die nog traditioneel rondloopt (bloot bovenste) en haar nog altijd bezig houdt met het weven van potjes... Ik had nog graag X gekocht maar we kregen niets te zien... Wij waren van de kaart maar zij blijkbaar ook rond die hele kwestie... Hij vroeg hoe het met de drum was dat ik ooit gekocht had aan de drummer van de lokale band, wist nog dat ik hem terug in contact gebracht had met Karan & Willy en straalde eigenlijk dat hij mij eens terug zag... De laatste keer dat ik er was was hij er niet.. Karan & Willy zijn daar twee jaar geleden geweest om hen een bezoekje te brengen... Niet te geloven hoe een echt indianendorp in 10 jaar kan veranderen .. goed voor hen of niet.. je kan er maar naar kijken en denken aan hoe ik het in het begin heb leren kennen... kmis de sfeer van die goede oude tijd... Om 13u00 dan terug gewandeld naar de Panamericana en proberen thuis te geraken... Alle geluk van de wereld, moment dat we aan de highway komen passeert er een politievierXvier... Heb hem gestopt en beleefd gevraagd om mee te mogen rijden... Na een enkele aarzeling stond hij dit toe en joepie weg waren we... Toen we aan de blokkade kwamen stond er een file van jewelste aan beide kanten... Nog een heel lange weg af te leggen dus op hoop van zege door de blokkade gestapt en op zoek gegaan achter vervoer richting Panama City... Niet meteen zo een succes en na een beetje rondvragen verstond ik dat we geduld moesten hebben en wachten... Heel vreemd gevoel.. Alle auto s staan daar te draaien en mensen liggen of zitten in hun wagen in de airco in alle kalmte en rust... ze leggen hen bij hun lot neer... en wachten... Wij alle geluk van de wereld.. een echte Vanhoolbus met Panama City - Darien op zijn vooruit... ook X nieuws dus niet alleen collectivobusjes, begon te manuvreren in de file en na veel moeite stond hij met zijn voorneus richting Panama City... Er waren nog een plaats of 5 vrij en wij gevraagd of we mee mochten reizen... Yes het mocht en weg waren we... alles vlot verlopen tot aan het hotel verder... Bij het binnenrijden van de hoofdstad kwamen we weer in een grote file terecht... een probleem die hier niet te doen is... alles zit vast... nu X hanne eten en dan een douchke pakken ... Ipeti blijft hot... Jammer dat ik er niet langer kon blijven maar heb het toch eens weer gezien.. het zal mijn laatste keer zijn want de charme is weg... het staat in mijn geschiedenisboek... een plek waar ik niets meer verloren heb... en dit nog vergeten.. aan het laatste huisje hing een bordje.. compra & vende ORO del RIO... ze hebben dus ook daar goud gevonden... Morgen wordt dus een vraagteken...maar hopelijk geen verloren dag... heb nog efkes de tijd om info te nemen wat mogelijk zal zijn en wat niet.. kmag me in ieder geval niet te ver meer risceren he voor mijn laatste dagen... Nog vergeten te zeggen vele groeten van onze Miss Birdy aan Anneke, Lemmy & Boy, Gery & Kootje en Mats... Matske same same van Boy, hij verlangt je terug te ziene met het beloofde geld voor een fast boot: wink: Mijn fotoreportage is vandaag minder gelukt, heb alleen maar kunnen enkele huisjes fotograferen in een noastje zoals ze zeggen... heel jammer maar ik kan jullie wel een idee geven nu van blokkaden ... dus toch niet helemaal teleur gesteld.... xxx en hotte knuffels...
Heylaba, vooraleer ik naar Miss Birdy gegaan ben heb ik gestopt aan de albrook bus station voor informatie rond de bus naar Darien province, niet dat ik zover ga geraken maar ik heb hem nodig om morgen te vertrekken naar Ipeti (Wounan en Kuna en meztizos). Ik kijk er echt naar uit hoe de Wounan indianen en onze vriend Jaime zich in het steeds moderne panama zich aangepast hebben. Ik krijg misschien the swiss girl en de new yorker mee, vnv weet ik daar meer over. Ik heb ze proberen warm te maken voor deze trip. Grote voordeel als dit lukt, zij spreken perfect spaans... Daarna heb ik voor de eerste keer in mijn leven geshopt in de Albrook Mall, het grootste shopping center van midden en zuid amerika en ze denken nog aan uitbreiden. Ik voelde me in little america daar pizza hut, mac donalds, subway en andere vettigenbrielrestaurants niet een keer maar twee keer te vinden zijn... het voelt er echt amerikaans aan... Miss birdy vertelde me deze namiddag dat bussen van overal in midden amerika toekomen om er hun inkopen te doen, ja zelfs van Mexico komen ze naar hier om te shoppen... hoe zot kunnen mensen zijn... het enige dat me opvielt is dat de modepoppen echte dikke borsten hebben in vergelijking met belgie... hoe zou dit komen . Je zal het op foto kunnen bewonderen... na een uurtje de taXi genomen naar ja zo noemt het plaatsje waar we altijd afspreken op een parking aan een supermarktje. De eerste taXidriver probeerde me 6 dollar uit mijn zakken te halen ... een eindje verder kreeg ik het voor 3... en weg waren we... Op de parking aangekomen meteen gebeld naar Laura en binnen de vijf minuten kwam we tuutend aangereden.. na de knuffel van mijn leven te hebben gekregen en drie dikke kussen...begon we aan een gezellige babbel...Ze ziet er perfect uit voor haar zeventig jaar maar kan de lange afstanden niet meer stappen om te gaan vogelen of birden ... dus is de enige oplossing een viermaalvier dat ze gekregen heeft van haar man Raymon... Haar zoon deed me een cd met heavy noise muziek cadeau en was supergelukkig mij weer te zien... het was echt een gevoel van thuiskomen... na een grote vaas water met ijsblokken, deed deugd want het is hier voor te stikken voor het moment haar tuintje binnen om te genieten van haar open voliere.... zonnepitjes voor de kleine groen papegaaitjes, druppend water uit de kraan voor hen te wassen en uit het potje dat het valt hun dorst te laven, fruitbrokjes, suikersiroop voor de honeybirds en de waterslang om de veugeltjes te verkoelen... proberen fotos te nemen maar moeilijk... we zien wel... Intussen praatjes over onze families. Ik heb ze een boek gegeven van the birds of Zuid Afrika en ze was dolgelukkig... haar schreeuw heeft weer verschillende keren na boven gekomen.. Dan haar nieuwe aanwinsten getoond die verblijven in haar diepvries... het prachtigste eXemplaar was een uilsoort, die ze gevonden heeft dood gereden langs de weg... Zit intussen 6 maand in haar diepvries... haha die miss toch ze is niet te doene... de andere soorten heb ik allemaal op foto gezet voor de geinteresseerden onder jullie...Daarna de vierXvier in en weg naar Anconhill om te birden en haar mensen die voor haar werken rond de telling van migrerende vogels terug op te halen... waaw wuk een plekke en wat voor een uitzichten op casco viejo, het kanaal en de moderne stad...Het meisje die voor haar werkt betaald ze 40 dollar per dag om vogeltjes te tellen, kwille vanderek dienen job doene... haar office zoals ze het zelfs noemt is gelegen onder de panameese vlag met zicht op het kanaal in buitenlucht. Een verrekijker of twee en een stoel en per uur streepkes zetten van wat voor vogels er passeeren... raar dat ze niet met een vogel getrouwd is dacht ik bij mezelf... ze is super... Daarna nog een tochtje gedaan rond het kanaal zodanig dat ik nu een beter idee heb over de uitbreiding ervan.. haar oudste zoon is een van de grootste ingenieurs rond het kanaal en die vertelde me hoe en wat het allemaal inhoud... een verhaaltje om het kort te houden maar wel leuk om weten is bv dat alle containerschepen die door het kanaal moeten, hun containers in het begin allmaal van de boot halen en ze per trein dan vervoeren naar colon om ze opnieuw op te laden, deze grote karwei is goedkoper dan het schip volgeladen door het kanaal te loodsen.. voor een transfert spreken ze over sommen tussen de 100000 en 400000 dollar per schip.... wie betaald dat... Toen ik bovenop anconhill stond met zicht op het kanaal zag ik een cruiseschip voor mijn neus het kanaal binnenvaren, jammer van het slechte licht maar dat is er momenteel daar er regelmatig eXplosies zijn, dit zolang dat het kanaal niet afgewerkt is... Rond zes uur dertig heb ik haar verlaten en ben nu net terug van een restaurantje... ik snakte achter een biefstuk, dacht aan mijn twee medereizigers die ook biefstuk met frieten zullen eten vnv maar dan in Belgie en kmoe zeggen tet gesmaakt... Ik dacht nog om weg en were naar Isla Grande te gaan maar besef nu dat dit niet meer mogelijk zal zijn daar ik binnen 3 dagen al terug vlieg naar de Kwoadestroate... dus kgoa nog iets uit mijn mouw moeten toveren om hier niet in Panama City te moeten blijven, misschien tot in portobello reizen en terug keren ... Bennet al zodanig geweunig moar ze beginnen weer te jeuken... chitras of sandflies, jok benne were gebeten van die vervloekte beestjes daje nie keunt zien moar jeuken aaarrrgggghhhhhhh voor zot van te komen, buiten dadde stelleket nog altijd super en voelek mie happypanamahotfever... kmoeste hier toch geweund ene we pero es un sueno that always a dream zal blijven... Gery en Kootje goeie vlucht gehad vraagteken ....
Hey Gisteren een afscheidsdag.. Gery & Kootje verlieten om 16u30 het hostalletje. Ervoor nog enkele inkopen gedaan en pats weg waren ze. Bedankt voor de skoone reize twoape, kvond super .... een triootje a point ... De nacht ervoor in ons "klotehotel" Venice niet veel moeten slapen... De muren uit sibroXplaten, ja hoe schrijf je dat woord ... en een plafond uit isimo is voldoende om alles te horen wat de buren uitspoken..van party tot klaarkomen we hoorden alles... Voordat we gaan slapen hebben zijn we terug naar ons tuintje gegaan in hostal Mammallena en daar ons laatste flesje Abuelo gedronken. Bij terugkeer naar het hotel hebben we nog eens een lokale bar binnengesprongen waar ik probeerde de beentjes te strekken op la salsa y merengue ... hoho kom dat maar eens zien... Nadat Kootje & Gery vertrokken waren heb ik de taXi genomen naar de causeway... een uithoek van panama city die aangelegd werd bij het maken van het kanaal... het is er lekker vertoeven... lang beide kanten zee en een fris windje.... voor 5 dollar gebracht en voor de zelfde 5 dollar terug gebracht na enkele uren wandelen over de 3 a 4 kilometer lange weg... verkeer niet te doen ... het is een file geworden en allemaal grote bakken en forwheeldrives... heb enkele nachtshots kunnen nemen van de skyline en gespeeld met lange sluitertijden om de rode en witte strepen te krijgen van het voorbijgaand verkeer. Neen geen statief meer van Gery maar hoe gekeken en gevonden. een afgekapte boom was het eerste statief die niet volledig waterpas stond en gelukkig ook een paar monumenten waar ik mijn camera kon opleggen ... denk dat er ee paar leuke shots zullen inzitten.. Mijn taxista werkte 8 uren per dag in een companie en was al verschillende keren in amsterdam geweest.. na zijn 8 uur werkt hij nog 4 uur per dag als taxista... het leven is de laatste twee jaar veel verduurd door de komst van de massa s americanos or gringos zoals ze ze hier noemen. Heb hem twee balpennen van ready teddy cadeau gedaan... was content... een mac menuutje bv kost nu 4 dollar 60 ipv 2 en ne klets twee en een half jaar geleden.... benzine verdubbeld in prijs... het eten in de lokale restaurants bleef hetzelfde volgens hem en de pakjes sigaretten stegen ook met de helft... de situatie rond het afzetten van de weg door de indianen blijft bestaan... mijn vraag is nu natuurlijk waarheen kan ik nog moven om op tijd terug in panama city te geraken... vandaag heb ik al een oplossing... birding of vogelen met onze bekende miss birdy... ze flipte toen ik haar gisteren belde.. vond het jammer dat gery & kootje weg waren... dus binnen een uurtje taxi richting el Diablo en haar daarna opbellen om samen een beetje te kletsen en te genieten van de mooie natuur waar ze woont op zoek naar onze gevederde vrienden in alle kleuren. de andere twee missen zijn momenteel niet te bereiken dus laat ik het maar voor wat het ooit was... Gisterenavond was het nog een leuk feestje in de mamallena tuintje... gearriveerd rond 22u00 van de causeway en er heerste een gezellige sfeer... the one from New York, ons zwitsers madamke van bij Pancho garden en drie zotte argentijnen. Rond 01u00 in mijn bedde gekropen, de argentijnen nog eens naar Calle Urugway getrokken om er een feestje te vieren... vanmorgen toen ik opstond rond 08u00 kwamen er twee van de drie binnen de derde lag strike in de zetel toen ik vertrok achter mijn morgenflesje water bij de chinees.. Chinees ??? si die hebben hier over panama alle kleine winkeltjes in handen... in de interior zijn dit dan ook grotere winkels. Ik zit hier nu bij de apotheker te mailen en naast me zit hier iemand een omelet aan het eten dat hij bij de buren gehaald heeft voor ontbijt haha je kan hier ook telefoneren ... Hoe stelde Lemmy het op scoutskamp ? ne dikken X van ikke omdat je dadde aandurfde moatje... binnen enkele dagen is dit ne high five...en Boy hoe gaat het in de drumlesse... maak je veel lawaai in de kwoadestroate op je drumstelletje... Na verschillende keren te bellen voor mijn moeke haar Happy Birthday haar toch aan de lijn gekregen... je klonk happy aan de telefoon doet altijd deugd... voila zie tot een beetje later dada xxx
Heylaba, lang geleden kweedet maar hier volgt ons verhaal waarom ? Nadat we Dixon "hello" gezegd hadden ben ik op zoek gegaan naar Boy... nog geen 15 meter verder in de hoofdstraat van Bastimentos hoorde ik zijn stem Curd Koerd... zo spreekt hij het uit en kwam tevoorschijn vanonder een van de paalwoningen langs de hoofdstraat... Hartelijk weerzien en hij vroeg ons wat we wilden doen... Hij bracht ons mee naar zijn nieuwe huis waar we getrakteerd werden op een plateautje coke.... en een balboa biertje... koud.. ja is weer veranderd van woonruimte... Ze leven nu in een groen houten huisje van een vierkante meter of 4 met zijn vierde vrouw, kindje van 4 en nog enkele van zijn kinderen. Zijn vierkante meters zijn ingedeeld in twee oude sofas, een stoel, een hoekje met een campingvuurtje erop, ernaast een afwasbakje, in de hoek tegen het plafond een tv'tje met een houten vloer, hij miek het zelf en het is skoon, achter een gordijn is er dan nog een compartiment waar ze slapen... Het is wel een eindje van de hoofdweg afgelegen en moesten dus door de modder lopen... al snel kwam het klaar en ik wilde weer naar de bewoonde wereld van het licht... Want intussen was zijn vriend de loco happy rastaman toegekomen en het blijft altijd moeilijk om meteen in die sfeer van die gasten te komen... dus na een uurtje een beetje praten en surtout kijken naar hun leefgewoontes terug naar ons hostal Dixon... Daar hebben we tot rond twaalf uur blijven zitten en nog een nachtwandelingetje gemaakt in het enige straatje Bastimentos... Daarna bedje binnen want we hadden een boot besproken met Boy als boatdriver.... neen hij heeft nog altijd geen eigen boot en werkt nu voor een rijke amerikaan. Hij onderhoud zijn land en is alles in orde aan het brengen om binnen vijf jaar te beginnen bouwen... Die kerel was daar ook toevallig en hebben hem gisterenmorgen leren kennen. Iemand die voor de Nasa werkt... De boot konden we huren voor vijfentwintig dollar en weg waren we. een cooler vol biertjes in ijs... Wij, de amerikaan, een van zijn kids en zotte rastaman.... amaai ne lekker gestoorden typ waar ik geen noot van begreep. De amerikaan vertelde mij dat hij hem al vijf jaar kost en dat hij nog nooit zoveel gepraat had dan die dag op de boot. Het was voor de eerste keer dat hij na vijf jaar weer op zee was... Hij was happy ... van wie weet wuk allemoale... nie te doene. De fotos zullen boekdelen spreken. De dolfijntjes gaan bewonderen, daarna Coral Key, snorkelplaats, zapatillos een eilandengroepje, pollo gaan opzoeken die jammer genoeg niet thuis was... hij was op jacht ... en is intussen negenenzeventig.... hij blijft drinken en joints paffen en jagen alhoewel hij 500000 dollar gekregen heeft voor zijn enige pollobeach dat hij verkocht heeft. Hij is de rijkste van allemaal , twee boten, twee vrouwen en twee huizen maar geld interesseert hem blijkbaar niet en blijft de brullende tarzan van bastimentos... jammer dat ik hem niet ontmoet heb. Daarna naar de ingang van red frog beach... helemaal veramerikaniseerd... Boy vertelde me dat hij voor het eerst in een auto zat op bastimentos... een oude jeep die toeristen na het betalen van drie dollar van de ene kant (de kant waar Anneke en ik voor de eerste keer afgezet worden toen we dachten het aardsparadijs te venden in 2001) naar de andere... Daar aangekomen lijkt het net op een miami beach... baartjes... parasolletjes maar nog altijd een mooie kust... het kon nog slechter geweest zijn voor die plaats maar gelukkigerluk is de crisis in amerika op het juiste moment toegeslegen en is het zo nog redelijk traditioneel gebleven. blijkbaar hebben er veel investeerders zich terug getrokken uit dat project .... Terug met een volle boot toeristen (goed voor Boy zijn eendagsbusiness) naar bastimentos nadat hij nog eens een van zijn Boy trucken toonde... we vroegen of hij de red frogs kon vinden en binnen de kortste keren zat hij boven de berg in een voor ons ondoordringbare jungle aan de randen van het strand... dien es nie te doene. In een barke op het einde van het strand kwam hij een meisje tegen die vragen stelde in het spaans maar de kelner kon ze niet beantwoorden in het spaans... fucking americano... dus boy vertaler tolk spelen en mee was ze met de boot. Op dit moment wist ik dat ik hem niet meer ging terug zien... Zijn oogjes fonkelden. Hij heeft ons allemaal afgezet op Bastimentos en met haar naar Bocas gegaan om inkopen te doen voor haar kampplaats op Red Frog beach.... heeft ze daar terug afgezet... ja mannekes het blijven snoepers.... Is drienveertig lijk ikke maar al tien keer zo dubbel geleefd of ikke... Dus rustig blijven zitten bij dixon want hij kwam met slechte nieuws dat de indianen verschillende plaatsen op de panamaricana hadden geblokkeerd met bomen en stenen. We werden efkes stil, zochten een oplossing voor ons probleem en gingen zo vroeg naar ons bedje want we hadden beslist om smorgens lijk dieven in de nacht om zes uur te vertrekken vanuit bastimentos. Bootje gevonden, watertaxi tot in Almirante waar we te horen kregen dat het onmogelijk was David te berijken, waar we eigenlijk naar toe wilden om van daaruit te vliegen naar Panama City. De politieagent gaf ons de opdracht om snel te rijden want Chirique een dorp, vijftig kilometer verder zou dan afgezet worden voor alle verkeer. Ik meen het iedere kilometer ging voorbij op zoek naar de eerste blokkade, gelukkig geen tegengekomen en zo bereikten we over de bergen veilig de andere kust.. David... Intussen iedere keer info genomen bij de vriendelijke politie en die gaven ons meer en meer moet... De weg blijft open vandaag nadat ze gisterennacht de panamaricana op alle plaatsen vrijgemaakt hadden... We hadden pachamama aan onze kant dus en zijn veilig en wel na een tocht van meer dan twaalf uur, alweer bedankt aan chauffeur Gery, ik denk dit jaar iets in te richten rond dankuwel taxi Gery ipv Taxi voor Sory ...terug in Panama. Tezamen... Wat begon als een helletocht vol stress eindigde in oef... we zijn er... Dus morgen kunnen kootje en gery vliegen, ik moet verder in de mot houden hoe alles hier blijft verlopen tussen regering en indianen. Ocharme ... ze hebben het toch volgehouden tot 2012, veel van hun kleurgenoten kunnen dit niet zeggen... hun leven zal snel veranderen... ook hier op dit mooie plaatsje van onze planeet zal de blanke man de bovenhand halen. Als je dan al die kindjes ziet in typische kleding, surtout de meisjes denk je toch eens na wat dit zal betekenen voor hun toekomst... nu ik ben maar een simpel toeristje dus kan er niets aan veranderen maar in noord amerika is het ook ooit begonnen met een treinspoor aan te leggen tussen oost en west.... kijkt ne keer wat ervan gekomen is... De auto hebben we vastgereden in het verkeer van Panama City... Hebben ons uiterste best gedaan maar niet op de plaats van aflevering geraakt. Gelukkig hebben we iemand kunnen overtuigen om te bellen naar het bureau en het in het spaans uit te leggen. Een uurtje later stond er al een kerel van die firma om alles ter plaatse gestrand te regelen .. hij heeft ons naar hostal gebracht maar geen plaats ... te laat om een ander te zoeken en te vermoeid... oogjes vallen letterlijk toe maar kwil jullie toch deze vertelling nog kdo doen. We zitten nu in een klotenhotel Venice... nul sfeer fucking tv... stinkende kamers waar je je buren hoort en dit voor 55 dollar.... aarggghh... dus moet ik morgen opnieuw op zoek naar een slaapplaats ergens in Panama.... nu zorgen voor morgen.... De weg afgelegd met red hot chilli peppers, muse, pearl jam, the mars volta, death en ... laatste groep vergeten.... hoe dichter we bij panama kwamen hoe beter hij klonk... deze nacht zelfs gedroomd over de blokkades.... de details zal ik jullie maar besparen... kzag lijk efkes mijn leven in een droom passeren.....hopelijk droom ik vandaag over efkes want onze kamer nummer is honderd en EFFE...... dada Nog een gelukkige verjaardag aan mijn moeke... ik bel je morgen.... Anneke en the kids... als het kan proberen we nog ne keer te videobeelden he via skype... anders bel ik .... nu tijd voor een douchke... wie komt er mij wassen
Heylaba, Gisteren een dagske Boquette nog ... In de morgen een beetje rondgewandeld in het stadje en een paar toffe foto's kunnen nemen van de demonstratie die de indianen houden. Ze menen het, hebben al de panamericana geblokkeerd en er was sprake van dat de weg naar Bocas del Torro, de weg dat wij nodig hadden ook zou afgezet worden. Ze hebben het gerisceert en zijn tenslotte op onze bestemming geraakt. Gisteren rond 18 uur hadden we een afspraak bij Tom en Caroline en het was weer fjieste... Zijn kasteel zat weer redelijk goed vol... enkele bekende gezichten en een paar nieuwe... eigenlijk zaten we daar niet op onze plaats maar toch het beste van gemaakt, ik had liever met hen alleen gezeten om een babbelke te slaan maar dat is altijd moeilijk bij hen... Gery heeft een goede reclame gekregen van Tom rond het maken van juwelen... the best of Belgium .... Daar blijven plakken tot rond 23 uur en daarna terug naar zotte Pancho waar we ook nog afscheid van moesten nemen... resultaat 4u30 de boeken toe gedaan daar na een alweer te gekke nacht met hem.... Veel te laat vertrokken deze morgen naar Bastimentos... Zijn nog maar een uurtje toegekomen. Chapeau aan Gery en merci an hem anders ging ik het vandaag niet gehaald hebben... na een panchonachtje had ik een zwaar momentje deze morgen... Nu juist een douchke gepakt en met Dixon een beetje gebabbeld... hij is nog geen haar veranderd es is nu toch ook al 48, hij drinkt nog altijd milk en vroeg waar de koe was ... vanuit Belgie... Was blij ons terug te zien surtout koutjiekoutjie zoals hij Kootje heet... Het weer is hier niet al te best momenteel maar we hopen morgen op een beetje zon. We kunnen maar een dag blijven en moeten dan alweer weg ... jammer.. Ik moet de vele groetjes doen aan anneke, Lemmy en boy van Dixon... bij deze... Bastimentos is nog niets veranderd, het kleine hoofdweggetje en der langs de paalwoningskes de ene al wat groter dan de andere... Wij zitten in het hostal met uitzicht op de baai, enig... gelegen op de heuvel van bastimentos... De watertaxi naar hier kost 3 dollar tot in Bocas del Torro en de boot naar bastimentos ook 3 dollar... valt dus nog reuze mee... Vanavond slapen we hier voor zeven en een halve dollar, bij pancho was het achtenalf... dus de prijzen vallen nog redelijk mee... alhoewel alles veel opgeslaan is kunnen we hier nog altijd goedkoop leven... en dat doen we ook, in boquette iedere keer gaan eten in het lokale restaurantje tussen de eigenlijk bevolking... Voor een vijftiental dollar eten we hier met ons drieen... Nu juist een pistoletje met smeerkaas en een worstje gegeten. De vogeltjes fluiten hier rond mijn oren, eigenlijk overal in panama... en dit in alle kleuren... Van pancho hebben we weer een cadeautje gekregen, deze keer een stoffen zak met reclame van koffie erop... haha hij ging ook voor koffie zorgen maar geraakte blijkbaar vanmorgen ook niet uit zijn bed. We gingen het krijgen als we terug gingen maar helaas zal dit niet dit jaar zijn. We moeten na morgen... richting panama city want Kootje en Gery vliegen zaterdag terug... Ja het begint goed in te korten maar ik heb me nog geen seconde verveeld... Het blijft een superleuk land met aardige mensen. Juste een beetje zwarte skoole gehouden met diXon daar houdt hij van... once you get black you never go back ... zijn typische uitspraak. Voor de genen die Bastimentos nog niet kennen, hier wonen eigenlijk alleen maar zwarte mensen afkomstig uit jamaica die naar hier gekomen zijn om te werken voor chiquita, de banaantjes die wij in Belgie eten. Nu met het toerisme zijn de meeste mannen boatdrivers met hun lancha en brengen ze u rond de mooie eilanden... Ik voel het nu al dat dit tekort zal zijn maar beter twee dagen dan geen. Ik heb gisteren met Tom afgesproken om die foto's van die indianen naar hen te dragen... hij wilt dat met veel plezier doen en trouwens we zien elkaar snel terug, normaal gezien komen ze langs in april... want dan komt hij terug naar Nederland. Zijn kasteel staat te koop en hij is al 500000 dollar geboden geweest... voor deze prijs doet hij het niet weg... Ze willen het gebruiken voor feestjes in te richten... Zijn zoon Pieter was er ook voor enkele dagen, die vertrekt morgen terug naar Australie... Het is ook een businessman die in gedroogd fruit handeld... We hebben in Boquette ook een nieuw trajektje afgelegd richting kabelbanen... Op de weg ernaartoe kregen we schitterende vergezichten te zien van bergen begroeid vol bomen in alle groene kleuren die je je maar kunt voorstellen... Gewoon erop... ziezo love you all and see you soon back... )(&xxx
Heylaba, Gisteren een dagske Boquette nog ... In de morgen een beetje rondgewandeld in het stadje en een paar toffe foto's kunnen nemen van de demonstratie die de indianen houden. Ze menen het, hebben al de panamericana geblokkeerd en er was sprake van dat de weg naar Bocas del Torro, de weg dat wij nodig hadden ook zou afgezet worden. Ze hebben het gerisceert en zijn tenslotte op onze bestemming geraakt. Gisteren rond 18 uur hadden we een afspraak bij Tom en Caroline en het was weer fjieste... Zijn kasteel zat weer redelijk goed vol... enkele bekende gezichten en een paar nieuwe... eigenlijk zaten we daar niet op onze plaats maar toch het beste van gemaakt, ik had liever met hen alleen gezeten om een babbelke te slaan maar dat is altijd moeilijk bij hen... Gery heeft een goede reclame gekregen van Tom rond het maken van juwelen... the best of Belgium .... Daar blijven plakken tot rond 23 uur en daarna terug naar zotte Pancho waar we ook nog afscheid van moesten nemen... resultaat 4u30 de boeken toe gedaan daar na een alweer te gekke nacht met hem.... Veel te laat vertrokken deze morgen naar Bastimentos... Zijn nog maar een uurtje toegekomen. Chapeau aan Gery en merci an hem anders ging ik het vandaag niet gehaald hebben... na een panchonachtje had ik een zwaar momentje deze morgen... Nu juist een douchke gepakt en met Dixon een beetje gebabbeld... hij is nog geen haar veranderd es is nu toch ook al 48, hij drinkt nog altijd milk en vroeg waar de koe was ... vanuit Belgie... Was blij ons terug te zien surtout koutjiekoutjie zoals hij Kootje heet... Het weer is hier niet al te best momenteel maar we hopen morgen op een beetje zon. We kunnen maar een dag blijven en moeten dan alweer weg ... jammer.. Ik moet de vele groetjes doen aan anneke, Lemmy en boy van Dixon... bij deze... Bastimentos is nog niets veranderd, het kleine hoofdweggetje en der langs de paalwoningskes de ene al wat groter dan de andere... Wij zitten in het hostal met uitzicht op de baai, enig... gelegen op de heuvel van bastimentos... De watertaxi naar hier kost 3 dollar tot in Bocas del Torro en de boot naar bastimentos ook 3 dollar... valt dus nog reuze mee... Vanavond slapen we hier voor zeven en een halve dollar, bij pancho was het achtenalf... dus de prijzen vallen nog redelijk mee... alhoewel alles veel opgeslaan is kunnen we hier nog altijd goedkoop leven... en dat doen we ook, in boquette iedere keer gaan eten in het lokale restaurantje tussen de eigenlijk bevolking... Voor een vijftiental dollar eten we hier met ons drieen... Nu juist een pistoletje met smeerkaas en een worstje gegeten. De vogeltjes fluiten hier rond mijn oren, eigenlijk overal in panama... en dit in alle kleuren... Van pancho hebben we weer een cadeautje gekregen, deze keer een stoffen zak met reclame van koffie erop... haha hij ging ook voor koffie zorgen maar geraakte blijkbaar vanmorgen ook niet uit zijn bed. We gingen het krijgen als we terug gingen maar helaas zal dit niet dit jaar zijn. We moeten na morgen... richting panama city want Kootje en Gery vliegen zaterdag terug... Ja het begint goed in te korten maar ik heb me nog geen seconde verveeld... Het blijft een superleuk land met aardige mensen. Juste een beetje zwarte skoole gehouden met diXon daar houdt hij van... once you get black you never go back ... zijn typische uitspraak. Voor de genen die Bastimentos nog niet kennen, hier wonen eigenlijk alleen maar zwarte mensen afkomstig uit jamaica die naar hier gekomen zijn om te werken voor chiquita, de banaantjes die wij in Belgie eten. Nu met het toerisme zijn de meeste mannen boatdrivers met hun lancha en brengen ze u rond de mooie eilanden... Ik voel het nu al dat dit tekort zal zijn maar beter twee dagen dan geen. Ik heb gisteren met Tom afgesproken om die foto's van die indianen naar hen te dragen... hij wilt dat met veel plezier doen en trouwens we zien elkaar snel terug, normaal gezien komen ze langs in april... want dan komt hij terug naar Nederland. Zijn kasteel staat te koop en hij is al 500000 dollar geboden geweest... voor deze prijs doet hij het niet weg... Ze willen het gebruiken voor feestjes in te richten... Zijn zoon Pieter was er ook voor enkele dagen, die vertrekt morgen terug naar Australie... Het is ook een businessman die in gedroogd fruit handeld... We hebben in Boquette ook een nieuw trajektje afgelegd richting kabelbanen... Op de weg ernaartoe kregen we schitterende vergezichten te zien van bergen begroeid vol bomen in alle groene kleuren die je je maar kunt voorstellen... Gewoon erop... ziezo love you all and see you soon back... )(&xxx
Hey, Gisteren uitstapje gedaan met de auto naar Caldera, dat blijkbaar moest veranderd zijn van een vuile modderput met hot water naar een klein resortje met lokale dieren volgens Pancho.... Niets terug gevonden maar de omgeving ziet er nog uit als 13 jaar geleden... dus weinig gezien e maar terug gekeerd. Mijn eerste verbinding proberen te maken met Lemmy op facebook via cameraatje en na enkele keren heen en weer te klikken lukte het om de kids en Anneke alive en kicking te ziene... Reuzegezellig moetek zeggen ... op zuk ne verre afstand elkoar klaar en duidelijk zien bezen daje een beetje kan vertellen. Zo heeft anneke ook nog ne keer kunnen genieten van Pancho & Jeannette LiFe in ViVo, ze hebben dus ook een goeie dag gewenst op hun spontane zotte manieren van doen. Met de pc eens zijn huisje door gelopen tot aan met zijn tuintje en daar viel het uit. Boy proficiat met je B voor taal, cijferen ietsjes minder vind ik maar dat zal zeker volgende keer beter zijn he moatje Haha die mimiek was echt tof voor dat te zien, allemaal blikken van verwondering zowel aan belgsche zijde dan ook aan panamese zijde.. lang leve de technologie... Daarna nog een beetje bijgekletst met Pancho en geluisterd naar zijn vertellingen. Het blijft toch mijn nummer een van alle hostals in de wereld dakke tot nu toe gezien heb. Op het slechte moment beslist om bajo mono af te rijen want de tweede regenbui van onze vakatie werd een feit. Sluipend door bochten de bergen in op zoek naar de gnobe indiaantjes.. Moet zeggen er waren er niet veel te vinden dit jaar, ik denk dat het te maken heeft met de demonstraties dat ze voeren tegen de regering ivm goud&zilver mijnen dat ze willen ontginnen en waterkrachtcentrales plqqtsen op hun land.. gelijk hebben ze maar verliezen zullen ze... bad feeling about it... Toch verschillede mooie dingen kunnen doen, intussen zijn alle knuffels en enkele balpennen de deur uit. Er is hier een slim indiaantje aan het werk in de bergen. iemand die zijn artisanala verkoopt, handgemaatde dingetjes zoals kettingkjes, klapkken, oorbellen en al dat zulks, een betje zoals de kuna indianen doen aan de andere kant van het land. Ik he proberen er een beetje tegen te praten en hij deed zijn uiterste best om kalm te spreken zodanig dat ik er veel van meegenomen heb. Ieder jaar bv op 15 juli is er een grote bijeenkomst van alle stamme in Bocas waar ze hun kinderen inwijden in hun cultuur. Ze gebruiken nooit wapens maar schieten nog met pijlen ... wist zelf niet dat ze nog jaagden. Hij kan vanuit boauette in acht uur naar Bocas te voet door de bergen, Wij doen er een uur minder oven lags de weg.... daar zal de regering ook een oplosing voor zoeke, nadat de autopista tussen David en Boquette zal afgewerkt worden in 2014 zullen ze dan door die mooie natuur, dwars door hun reservaten een tunnel maken dieBoquete moet verbinden met Bocas del torro in niet minder dqn een uur. even bad feeling about it.. Hij vertelde dat een familie zo een 300 dollar verdiende op de koffieplantages hier rond boquette en dat sedert de komst van al die superrijke mensen de hier reusachtige villas neerplanten op de flanken van boquettes bergen de prijzen zeer veel gestegen zijn. hij ga ons ok uitleg over de verschillende tekens en gebruiken en over de kleuren (kleedje in het rood die in onze gang hangt in de kwoadestroate es van die indianen community) van de vrouwen en meisjeskledij. Voor hen is oranje en geel & rood de belangrijkste kleren, oranje en geel dragen ze alleen op maandag en dan wensen ze zich geluk & gezondheid toe... dios kwam ook verscillende keren terug in zijn vertellinge maar daar heb ik maar niet op gereageerd .. ik heb dan enkele fotos kunnen nemen van zijn familie en hebt beloofd om ze hem op te sturen via Tom & Caroline, dit moet ik vandag nog bespreken met hen maar ze zullen dit wel zillen doen.... wat adres hebben diemensen niet... Het zullen zijn eerste fotos zijn als dit lukt va he en zijn kinderen... ik heb hem moeten overtuigen wat volgens hem neem je een stuk va je ziel weg als je je zomaar laat fotograferen door toeristen maar door we een babbelingske en veel interese toonden in zijn werk en zijn cultuur mocht ik een happy gezichtje trekken van Yes .... Stemmen mogen ze ook niet maar ze kunnen wel stemmen voor een eigen presdent ... die wel niets te piepen gaat hbben in Panama city.... Dan totaal versleten were naar pacho om onze apero, zowel Gery &pancho&kootjeikootjie & ikke waren moe... het was eergisteren blijkbaar 03u30 toen we de kaars van hostal palacios uitblaazden volgens Jeannette.... dus was het een rustige avond met een rustige babbel, eens iets anders in de anders zo zotte omgeving op het marktplein van boquette.... Ik heb en beetje aan nachtfotografie gedaan, zijn hostaletje in beel gebracht met zijn lichtes , ht marktplein van boqette die volledig vernieuwd is en de fonteintjes die het marktpleintje nog sierlijker maakt dan dat het al was... nu net panamees ontbeten... worstjes in tomatensaua, enkele balletjes in tomatensaus, een hardgekookt eitjem jugo de naraga of sinaasappelsapke en een pannekoek dit voor de ronde preis van 2 dollar 45.... Deze morgen dus vroeg uit de veren voor onze laatste dag en nacht Boquette in te gaan.... gaat Xkes te snel vinnek mar we zijn er toch weer mogen naar toekomen.... )( en tzonnetje doet momenteel weer zijn werk... ne X voor al diegene dien jien willen hebben van mie dada dikke ()
Goeiemorgen allemaal, nink gisteren geen tijd mer gehad om te malen. Boquette druk druk druk... Gisterenmorgen opgestaan in boca Brava na een gezellige avond met onze panameze vrienden.... koppel.. een wandelingske gedoan en op zoek gegaan naar de howler monkeys maar niet meer gevonden. dus de eerste morgen blijkbaar geluk gehad ze te zien. Waarom zoveel jongskes bie die apen ewel test moment in februari en maart ... schattig om te zien... gewoon oogcontact zoeken ze met de mens.... prachtig.. Dan overzetje genomen terug naar het vaste land voor 3 dollar per persoon, autootje binnen gewipt, airco meteen aagestoken wat het blijft hier hot en richting panamericana route gereden... gestopt voor de nodige fotos te nemen en onze inkopen gedaan in el Rey te David... dit terwijl Bowie de pannen van het dak speelde live op een van gerys Cds.... prachtig... Moment dat we van david richting Boquette reden werd ik even stil. Er zal een autostrade aangelegd worden die nu al te zien is en moet klaar zijn tegen 2014. Wat ooit een gezellig klein baantje was naar dit prachtig dorpje in de bergen veranderd nu in een autostrade zonder charme.... panama evolution.... overal .. langs de weg betoogden de indianen ... de regering wil in hun reservaten beginnen aan goud en zilver eXploitatie te doen.... wanneer zal dit toch ooit stoppen... nooit zekers... geld en macht winnen altijd... Jeannete en pancho waren superblij ons terug te zien... amaai wat een hot onthaal... tieren van vreugde, rond elkaars nek vliegen en vanderek allemaal ne smile tot acher oes oren... in Belgie mogen ze daar ne keer een voorbeeld aan nemen. het skoonste plekske in heel de wereld de tuin van Pancho.... ik heb gisteren tranen geweend van geluk en vreugde .. hij is nog geen haar veranderd... leutige man en jeannete is nog zotter geworden... Shakira van Boquette .... Hij speelde voor ons drum, zijn gevoelig liedje op gitaar en deed 100den vertellingen eens in het spaans, dan in het engels en een mix ervan... en loate was het joat ... brr het tuintje van pancho zorgt voor de positive vibes in your life... come and see met woorden is het onmogelijk te beschrijven hoe het er hier aan toe gaat.. jammer dat we maar twee nachtjes kunnen genieten van dit unieke stukje hostal, el mejor de panama con el tigre Pancho, mi sangre, mi corazon, mi brother.... groetjes van hem aan Anneke, lemmy & boy, coert y cynthia y mats.. In zijn keukentje is er nog niet veel veranderd.. fotos zullen genoeg zeggen... hier kan ik nog altijd terug kijken naar fotos uit vervlogen tijden... de ene al wat meer versleten dan de andere... het niewjaarskaartje van dit jaar hangt nog niet uit... hij moet het blijbaar nog gaan ophalen in de post .... haha... en ja hij heeft nu twentyfourhoursWiFi... nie te doene... for free...Ik heb vannacht mogen in zijn living slapen ... in the queensbed.... een witte opklapzetel dat je savonds een bed kan van maken.... special for U my friend graptje hij erbij, nu al stukken beter dan in het waskot vliegen op een veldbeddeke ... zijn schildpatje van ne vinger groot is zijn nieuw huisdiertje en hij begint nu ook bananan en andere stukjes fruit buiten te leggen voor de vogels aan te trekken. zijn hond is nog tammer geworden en doet aller hande trukjes.... pancho begon de avond met een optreden met en basketbal... hij draaide hem minuten lang rond op een van zijn vingers terwijl hij bewoog lijk ne groten.... ka niet stil zitten da manneke.. Intussen ook al 51 geworden en kmoe zeggen ie zag er goed uit.. en zijn vrouwke ook. panchito is groter dan ikke... en 12 jaar... a good footballplayer en swimmer volgens zijn vader... Tom & caroline ook een kort bezoekje gebracht, waren blij ons te zien maar waren moe, hadden al een ganze dag een party gehad.... iedere dag is er wel een party voor hen.... normaal mochten we daar slapen maar ik wil dat pancho niet aan doen. we hebben nu afgesproken de laatste avond daar te hanne slapen...deze namiddag de berg op naar de indiaantjes met mijn bondmoyson stylos en ( ) beren hopelijk kan ik mooie fotos nemen .... kzal het hier missen enke moe verder reizen... bluft toch een enige plekke in de wereld.... el pequeno loco gardin de pancho en hostal palacios... zijn couwsin Ronny Bianco dat we tien jaar geleden voor de eerste keer zagen met een gitaar in zijn hand wiebelend in een hangmat wat onhadig gitaar te spelen voor ons is no A BIG star & zit momenteel in puerto rico tezamen met Daddy Yankee om samen muziek te maken... effen youTuben op die namen... for the vibes ... Vandaag begint school ier opnieuw na 3 maanden vakantie.. Tijd is op ... uurtje voorbij... groeten uit Boquette van papa Curd... xxx
Heylaba zoetjes en vriendinnekes, familie en moatjes.... here we go for another story in my language Vannuchtend wakker gekomen up mijn matraske tussen twee meuren in het resort die mie eigenlijk minder en minder aanstaat deur de onvriendelijkheid van de mensen die hier werken en de mensen dien ier zitten moar toetoar... we zijn hier to discover the nature, para ver la naturaleza of geweun voor een stukske natuur te ziene in het skoonste land van de wereld en we lukken der alwere in.. ten zevenenolf uit mijn bedde gesprongen om aapkes in de bomen te hanne zoeken & twoas mjier dan bingo... nog geen kart gewandeld en doar zaten ze hoge en droge in de bomen, jong en oud in peace together, kleintjes up mamas rugge in harmonie.. en ulder geluid is wawww derup klinkt lijk honden verre weg van alles en zulder speciaal voor oes mieken dadde geluid bezen danwe ze bewonderden in ulder naturele omgevinge. klik klik klik ging oezen Nikon en achter een beetje zoeken kregen we de skoonste prentjes in het ochendgloren bezen dan ze curieus ant kijken woaren noar wulder, de mens, die intussen rechte up loopt met oezen moderne technologie... zalig beeld & altijd gjiestig en je noar een plekke goat en den dag erup ziet woarvoorn daje komt ... eerst zagen we verse kakskes up oes pad en plotseling the noise, het geluid in de bomen waww oe skoone kant dadde zinne. Een uurke gebleven en ton were noar de plekke om te ontbijten, een vers ananassapke a point muy frio en een eijke met panamees brood... lekmienlipkelekkielekkie... Ten negenenolf aangezet met een soorte ouderwetske katerman van rond den tweede wereldoorloge moar man plekke en tes beter dan up zuk ne lancha twoapegekrakt in een bootje te zitten met zijn twintig.... Ok achter daje van San Blas komt est lijk dat up nX trekt moar eigenlijk moeten we beseffen danwe alwere up een machtige plekke gezeten en vandage, een beetje lijk Coiba enkele joaren geleden moar int kleine en zonder ara's, mijn vliegende moaten in Panama woar dakke bluve up flippen. Kwa organisatie trokket geweun up nie, snorkelen nink twoater was te diepe, moar een beetje gesocialisded in de zjie met ne koppel panamezen en over koetjes en kalverkes geklapt int engels en int curre zijn spaans . belangrijkste es we hebben vele leute gehad... met oes vertellingen... achter een tijdje en we ut vervelinge, ja en je nie kan snorkelen en nie gern in de vlakke zunne up de playa ligt moeje iets nuttigs zoeken om te doene, scannen kostek ier nie doene :--) dus moar de kennise van San Blas uphalen en op zoek goane noar een eetboare kokosnote , yes Curre vond jiene moar we moesten ze ton nog open krijgen... in de grond gesmeten, up ne steen met de steen proberen omhulsel kapot te maken, panamees oes geholpen, melk derut moar de vruchte mmmm ze smaakte lijk nooit tevoren... Bootje were up en verder noar oes tweede eiland, beetje el mismo oft zelfde dan ze zeggen en doar kregen we oes noeneteten.... ne sandwich de grote lijk dan we kennen in belgie met tuna en een beetje groensel ter tussen.... veel te weinig voor een hongerige maag dus maar op zoek op dit tweede eiland were noar een kokosnote... yes I am happy I found another one en noar ne visser geweest die lag te rusten in de skaduwe up jien of andere rotse en gevraag of ie ze wilde openen... je gaf mie de machette in mijn handen moar ke vriendelijk geweigerd met het teken van moeke mijnen oarme afkappen misschien. jat leute en jet zelve gedoane.... mmm ze smaakte were we... ton were een beetje in de zjie die verzekers dertig groade was gestoane en een kletske gedoane met de zelfde panamezen over oe dat leven es hiere, in europa en reisverhalen verteld DE anekdotes dawe of dakke meegemaakt et.. gezonde leute in een prachtige natuur... nu en ton zagen we in de zjie een kopke upsteken, ik peizde up een boeie moar blijkboar wast de kop van een skilpadde ...El fin del voyage was around ten vieren, jot in die trie talen spreken we hier constant... een douchke genomen en de brousse were binnen up zoek achter nog mjier apen... zonder succes deze keer. wen ze horen brullen waww moar nie mjier geziene... Kdo.... was we komen were iere en zit ier nefest de plekke dan we slapen twee van die apkes met een kiendje int ideale licht... klik klik klik again en ze stoan erup... joepie... nu iere zittend ant wachten achter een biefstukse up basis van ananassause en patagones bennek dadde ier an typen. Wen de oma lilly geweunt in oes upgepakt, een cola met hielo besteld, ijs danwe zeggen en oes fleske rum gevuld voor erin te gieten... hahaha life can be beautifull en mogen komt het beter want morgen vertrekken we noar Boquette om Pancho el tigre, el sangre mi corazon te ziene & tom en caroline te bezoeken... voor gery & kootje est ant inkorten voor mie nog Xkes Xtra... dagen.... soms zittek te staren, soms bennek super in forme, soms kennek kletsen lijk ne groten in al mijn bidje talen dakke olf kenne moar tes terup, oezo zoeke willen bluven leven moar kwete wok da de kwoadestroate vandage thuiskomen achter een weekske egypte en doar moeke wok were noar toe binnen een tijdje, nink kgoa der nog geen tijd up plakken want tijd bestoat ier niet... iere levek van kloaren noar donker van donker noar kloaren, ier genietek van de zonne en snachts enke wakker komen noar de sterren... en gisteren woaren ze were top... nink zie ging kopkes lachen nink tes geeneenmjier die zwaait moar rond de moane die hiere up eur kleinst es pakjet lijkt dat komt... Note of the day... zitten twee apen in de boom en kzegge tegen twee van die fucking gringos, jot dadde meugek ook zeggen enke in mijn thuisland benne look two of us... dien tegen mie ... two of them... een beetje een misse moar eigenlijk voelek mie wel ne vrie aap up die plekke iere.... groetjes van oeze 3....voor de geinteresseerden in matematica zitten eFFE ships ineen zakske union ships .... wuk es dadde met die eFFe toch.... lOvE UUUUU
. Je zal het op foto kunnen bewonderen... na een uurtje de taXi genomen naar 
ja zo noemt het plaatsje waar we altijd afspreken op een parking aan een supermarktje. De eerste taXidriver probeerde me 6 dollar uit mijn zakken te halen ... een eindje verder kreeg ik het voor 3... en weg waren we... Op de parking aangekomen meteen gebeld naar Laura en binnen de vijf minuten kwam we tuutend aangereden.. na de knuffel van mijn leven te hebben gekregen en drie dikke kussen...begon we aan een gezellige babbel...Ze ziet er perfect uit voor haar zeventig jaar maar kan de lange afstanden niet meer stappen om te gaan vogelen of birden ... dus is de enige oplossing een viermaalvier dat ze gekregen heeft van haar man Raymon... Haar zoon deed me een cd met heavy noise muziek cadeau en was supergelukkig mij weer te zien... het was echt een gevoel van thuiskomen... na een grote vaas water met ijsblokken, deed deugd want het is hier voor te stikken voor het moment haar tuintje binnen om te genieten van haar open voliere.... zonnepitjes voor de kleine groen papegaaitjes, druppend water uit de kraan voor hen te wassen en uit het potje dat het valt hun dorst te laven, fruitbrokjes, suikersiroop voor de honeybirds en de waterslang om de veugeltjes te verkoelen... proberen fotos te nemen maar moeilijk... we zien wel... Intussen praatjes over onze families. Ik heb ze een boek gegeven van the birds of Zuid Afrika en ze was dolgelukkig... haar schreeuw heeft weer verschillende keren na boven gekomen.. Dan haar nieuwe aanwinsten getoond die verblijven in haar diepvries... het prachtigste eXemplaar was een uilsoort, die ze gevonden heeft dood gereden langs de weg... Zit intussen 6 maand in haar diepvries... haha die miss toch ze is niet te doene... de andere soorten heb ik allemaal op foto gezet voor de geinteresseerden onder jullie...Daarna de vierXvier in en weg naar Anconhill om te birden en haar mensen die voor haar werken rond de telling van migrerende vogels terug op te halen... waaw wuk een plekke en wat voor een uitzichten op casco viejo, het kanaal en de moderne stad...Het meisje die voor haar werkt betaald ze 40 dollar per dag om vogeltjes te tellen, kwille vanderek dienen job doene... haar office zoals ze het zelfs noemt is gelegen onder de panameese vlag met zicht op het kanaal in buitenlucht. Een verrekijker of twee en een stoel en per uur streepkes zetten van wat voor vogels er passeeren... raar dat ze niet met een vogel getrouwd is dacht ik bij mezelf... ze is super... Daarna nog een tochtje gedaan rond het kanaal zodanig dat ik nu een beter idee heb over de uitbreiding ervan.. haar oudste zoon is een van de grootste ingenieurs rond het kanaal en die vertelde me hoe en wat het allemaal inhoud... een verhaaltje om het kort te houden maar wel leuk om weten is bv dat alle containerschepen die door het kanaal moeten, hun containers in het begin allmaal van de boot halen en ze per trein dan vervoeren naar colon om ze opnieuw op te laden, deze grote karwei is goedkoper dan het schip volgeladen door het kanaal te loodsen.. voor een transfert spreken ze over sommen tussen de 100000 en 400000 dollar per schip.... wie betaald dat... Toen ik bovenop anconhill stond met zicht op het kanaal zag ik een cruiseschip voor mijn neus het kanaal binnenvaren, jammer van het slechte licht maar dat is er momenteel daar er regelmatig eXplosies zijn, dit zolang dat het kanaal niet afgewerkt is...
...
