3juli nadert nu wel erg snel , dus komt de geboorte nu ook wel in zicht. De laatste maand is de laatste dag zegt men wel eens dus... Zowieso wordt het niet die 3juli als geboortedatum, want aangezien dat ons kindje nog steeds in stuitligging ligt wordt het zowieso een keizersnee. Hieronder een fotootje van de laatste echo, als je goed kijkt kan je het gezichtje herkennen en daarnaast ook nog een fotooke van het buikje van m'n vrouw. Greetz...
Het was al een tijdje geweten dat ik het nu wat rustiger ging aandoen naar de geboorte toe, maar normaalgezien zou ik toch nog wat lopen tijdens de week, maar daar komt nu door m'n pijnlijke kuit niets meer van. Waarschijnlijk gaat het om een klein scheurtje, want stappen gaat nog net al is het dan al manken, maar lopen lukt absoluut niet.
Gelukkig komt deze blessure op dit moment anders zou ik er maar hebben ambetant bijgelopen hebben, als je gewend bent dagelijks te lopen en dan opeens niet meer kan door kwetsuur, dan weten alle veelvuldige lopers dat je er maar nukkig bijloopt. Door de naderende geboorte valt dit nu veel beter mee.
Nadat de week zeer goed was begonnen met m'n overwinning in Kortrijk is het voor de rest van de week niet veel soeps meer geweest . De dinsdag al bij het loslopen kreeg ik de laatste 2ronden last aan m'n buikspieren. Door dat die pijn bleef de volgende dagen liep ik de ganse week niet meer. Zaterdag liep ik dan nog 45minuutjes los, en de pijn viel goed mee.
En omdat het toch zowieso m'n laatste wedstrijd zou zijn voor de geboorte van ons kleine(n), wou ik toch nog eenmaal het beste van mezelf geven op de reuzenrun in Tielt, ook al had ik er geen goede hoop op. De reuzenrun maakt deel uit van het Mandel-Leie-Schelde criterium en aangezien ik al 2 wedstrijden had gelopen wou ik er nog een derde doen. Dan zie ik in september wel wat ik doe met de rest van het criterium dacht ik, maar zoals je iets verder zal kunnen lezen, liep het iets anders.
Na een 20-tal minuutjes te hebben opgewarmd, met daarin het tourtje dat we 5x moesten doen te hebben gelopen, stond ik aan de start met als voornaamste tegenstanders Bart Verkaemer en Dimitri Caby. Het rondeke was er eentje met veel draaien en keren, smalle steegjes, wat gras, wat boomschors, dus niet echt goed voor mij, zeker nu dat ik nog steeds sukkel met m'n pijnlijke blaar op m'n hiel .
Soit, de wedstrijd dan: Bart nam een snelle start, Dimitri ging er vlot naar toe, ik volgde op wat meters. De eerste ronde zag ik het zeker nog zitten om het gat dicht te lopen, maar wou dat nog niet direct doen om me niet op te blazen. Na even op de 2de plaats te zijn gaan lopen nadat Dimi zich had laten uitzakken, kwam Dimi toch terug met z'n 2de adem. Na 2ronden half moest ik voor de eerste maal in m'n 22-jarige loopcarriere opgeven, door een pijnlijke kuit. Even dacht ik nog aan uitlopen al joggen maar dat lukte zelf niet meer, ik kon me alleen nog maar erger blesseren, en zo moest ik toch wat ontgoocheld opgeven.
Loslopen heb ik dan ook niet meer gedaan, want wandelen ging zelf al mankend. Bart won de wedstrijd voor Dimi en als derde Patrick Soetaert.
Voor het criterium was dit natuurlijk niet goed, maar dat zijn zorgen voor later, we zien wel wat ik doe.
Nu staat alles in het teken van de geboorte van ons kleine(n). Zeker deze eerstvolgende week zal je me hoogstwaarschijnlijk nergens zien om te trainen als ik zo voor de moment m'n kuit voel , misschien zondag de trappistenloop meejoggen, maar anders niets: RUST en wachten op de geboorte.
Bij het gebrek aan foto's van vandaag zet ik er een fotooke bij van de toestand van m'n blaar voor de moment.
, dus komt de geboorte nu ook wel in zicht.
.
.
, door een pijnlijke kuit. Even dacht ik nog aan uitlopen al joggen maar dat lukte zelf niet meer, ik kon me alleen nog maar erger blesseren, en zo moest ik toch wat ontgoocheld opgeven.
, misschien zondag de trappistenloop meejoggen, maar anders niets: RUST en wachten op de geboorte.
