De Dodentocht 2011.

Eind mei 2011 zijn wij eraan beginnen denken om ons in te schrijven voor de dodentocht op 12 augustus 2011. Niet echt veel tijd meer voor een goede voorbereiding, maar we hebben ons woord gehouden.

Philippe en Erik

Na enkele wandelingen van 5 tot 25 kilometer hadden we in totaal 200 km gestapt als voorbereiding op deze tocht.

Mijn schoenen Asics gel arata www.time2run.be een echte aanrader voor dit soort tochten waren al ingelopen na de eerste wandeling wat een goed gevoel geeft.

Een juiste samenstelling van je wandel outfit is zeer belangrijk zodat blaren en andere ongemakken zo lang mogelijk uitblijven. Wij hebben gekozen voor een wieler outfit aangezien dit lekker strak zit warm en ademend is en ook redelijk bestand is tegen regen zodat je niet onmiddellijk naar een cape moet grijpen waneer er enkele druppels vallen.

Verder hadden we een korte broek met drie kwart ondergoed tegen het schuren en niet te vergeten goede wandelsokken. Hier heb ik gekozen voor de X Socks trekking light wat ook een goede keuze bleek te zijn.

Zoals gepland verschenen we op vrijdag 12 augustus 2011 rond 19 u in Bornem, wat goed op tijd leek te zijn. We hebben ons dan klaar gemaakt op de parking en nog een beetje “home made pasta” met suiker gegeten.

Van hieruit zijn we dan met de bus naar het centrum van Bornem gebracht. Het afhalen van de chip en food bandjes verliep zeer vlot zodat er nog tijd over was om een glaasje te drinken op de markt.

Rond 20.15u zijn we dan richting start vertrokken. Hier hebben we afscheid genomen van onze volgers San en Gary. Vanaf nu ging het avontuur echt beginnen en ja hoor de hemelsluizen gingen meteen open. We hadden gelukkig 2 paraplu’s bij waar we ons goed droog onder konden houden, voor de start hebben we dan onze capes aangedaan .

Om 21.01u klonk het startschot door de straten 1 minuut later dan normaal, dit als herdenking aan het overlijden van een persoon in de dodentocht van vorig jaar. De massa kwam zeer langzaam op gang en tegen 21.30u zijn we de start gepasseerd en nu op weg naar de eerste post.

Na een half uurtje wandelen is het dan gestopt met regenen. In een lange colonne van kleine lampjes zijn we dan nog tweemaal door Bornem gekomen waar we de eerste twee posten passeerden Weert kerk op 7.40 km.

Daarna Bornem Landhuis op 14.71 km. Enkele kilometers voor deze post hadden we voor de laatste maal deze nacht afgesproken met onze volgers om ons nog wat te voorzien van warme kledij voor de nacht maar koud is het gelukkig niet geworden.

San en Gary zijn dan naar hun hotel getrokken in de buurt van de Palm brouwerij (half weg)  waar we onze volgende afspraak hadden.

Hierna volgde post drie Roddam Friesland Foods 17.32 km. Hier kregen we een sportdrankje en een heerlijk rijsttaartje. Philippe had hier al honger en at geen rijsttaartje maar begon al aan zijn energie repen die we hadden meegenomen. Aangezien hij één niet voldoende vond, nam hij nog een tweede en een derde ( totaal bijna 3000 cal.) wat achteraf natuurlijk voor problemen zorgde. De buikkrampen bleven dan ook niet uit maar een motilium doet wonderen op zo een moment.

Na een lange tocht langs de Schelde kwamen we aan de volgende post Ruisbroek Parking 30.42 km.

Op weg naar onze volgende post zijn we door verschillende versierde straten getrokken met muziek, bbq, …. de bewoners leven mee met de dodentocht en maken er een echt feest van.

Aangekomen in Breendonk Sporthal (DUVEL) 39.33 km, nuttige we een lekkere tas soep, vullen onze drinkbussen, want drinken is zowat het belangrijkste tegen de krampen en nemen we een banaan mee, van de duvel kunnen we gelukkig afblijven . Met de buikpijn van Philippe gaat het iets beter maar hij neemt nog een motilium. Hij heeft ook last van krampen in zijn bovenbeen en denkt eraan om zich te laten masseren maar aangezien hier te lange wachtrijen zijn besluiten we om verder te wandelen. De eerste symptomen van blaren beginnen ook op te komen en de compeed wordt boven gehaald.

Van hieruit trekken we naar de helft van onze tocht Steenhuffel Palm 49.51 km hier kunnen we onze warme maaltijd nuttigen om zo terug op krachten te komen. Philippe krijgt onderweg meer en meer last van pijn in zijn bovenbeen en spreekt van opgeven. Ik probeer hem nog te overtuigen om door te gaan maar hij ziet het niet meer zitten. Na het inlassen van enkele kleine rustpauzes beslist hij toch om op te geven. Hij blijft achter en loopt rustiger door tot aan de Palm. De dag is er ondertussen doorgekomen, de zon schijnt zachtjes en ik krijg nog een paar leuke telefoontjes van vrienden die gaan werken en fietsen en van Gerd die dan toch zoals we gepland hadden vader werd van een flinke zoon Teun. Nu was er van opgeven geen sprake meer want de laatste 10 km zou ik lopen voor Teun, dat was de afspraak .

Ikzelf kom rond 7.30u aan bij de brouwerij Palm. Voor de nasi goreng waar ik heel de nacht naar had uitgekeken, bleek geen tijd meer te zijn. Hier zitten onze volgers weer te wachten, ik eet rustig twee sandwiches en kleed mij ondertussen om. San staat ook al klaar in wandel outfit om zo met mij verder te wandelen en om de 10 km af te wisselen met Gary, een goede beslissing want alleen lopen is heel saai.

Van hieruit komen de posten sneller na elkaar, de volgende is Merchtem Sporthal 56.78 km.

Hier wisselt San met Gary want San moet nog een bril naar Antwerpen brengen voor een klant.

Gary wandelt van hieruit twee posten mee door weer en wind. De hemelsluizen gaan weer open, het word een bar stukje. We passeren Buggenhout sporthal 64.96 km waar we ons weer voorzien van de nodige drank en een hapje eten.

Dan naar Opdorp Capelderij 70.36 km, hier krijg ik een serieus klopke en denk ook soms aan opgeven. Mijn blaren doen pijn en als ik even stop is het een marteling om terug op gang te komen. Maar we gaan door! San is weer van de partij en wandelt met mij verder en Philippe en Gary gaan met de auto naar de volgende post. Hier missen we elkaar voor de eerste keer Lippelo school 74.61 km. Een beetje verder in het veld komen we elkaar dan toch weer tegen. Onderweg heb ik aan een brandweerpost mijn voeten even verzorgd en dit helpt een mens weer vooruit.

Volgende keer ga ik zeker gebruik maken van de compeed stick want dat blijkt de oplossing tegen blaren, om de 2 u smeren en zuivere kousen aan. Maar helaas is dit nu te laat.

Hier neemt Gary het weer over van San en weer komt er regen.

Gary, niet echt voorzien om de dodentocht te lopen, gaat op zijn dunne schoenen flink voor mij op door de veldwegen, een goede stimulans. Op weg naar Puurs sporthal 80.34 km. Aan de posten is het nu vooral niet te lang stilzitten en genoeg eten en drinken. Hier laat ik mij ook even masseren door de mensen van het Rode kruis maar veel helpt het niet meer.

Van hieruit loopt San weer mee tot Oppuurs de Mispel 84.26 km. Het wordt zwaar maar het einde komt in zicht. Maar toch is het nog 3 u wandelen en zo wisselt het in mijn hoofd, maar opgeven zit er nu niet meer in, we gaan door tot we erbij neervallen  “pin houwe en neet beuken” wordt meerdere malen geroepen. Van Oppuurs tot St Amands sporthal 89.29 km loopt Gary weer mee deze keer blijft het droog.

Onderweg komen we ook weer de eerste muziekkapellen tegen die voor een extra stimulans zorgen.

In Sint Amands kom ik een collega van Philippe tegen. Samen rusten we nog even naast elkaar met de voeten omhoog om dan aan de laatste 10 km te beginnen. Vanaf nu is het aftellen.

San gaat voor de laatste 10km mee zodat we niet meer moeten stoppen en Gary en Philippe op tijd aan de eindmeet zijn om ons op beeld te zetten.

De laatste kilometers zijn nog zwaar maar eenmaal langs de dijk van de Schelde waar de zon scheen en de Vlaamse schlagers klonken, zat de pas er weer goed in. We passeren de laatste post Branst Zates 94.15 km, drinken nog een Aquarius en door. De laatste kilometers kreeg ik nog last van dikke handen maar dit was snel opgelost door ze even in de lucht te steken.

De laatste kilometers tellen we bord per bord af 5 - 4 – 3 – 2 - 1 en dan voor de laatste 500 m het centrum van Bornem 100 km binnen.  Hier krijgen we een prachtig onthaal. Ook Ellen en haar mama staan langs de kant om ons te feliciteren met mooie bloemen en een ballon en ja Philippe en Gary staan klaar om de laatste pasjes te vereeuwigen op beeld.

Achteraf drinken we nog een pintje op de overwinning en eten we een hamburger in de auto en rijden naar huis. Hier geraak ik moeilijk uit de auto, maar een bed, wat heb ik daar naar uitgekeken. De dag erna word ik verrast door Manou met een ontbijt op bed en ja de medaille is binnen.

JUST A PERFECT DAY.

Bijlagen:
http://www.youtube.com/watch?v=tdMwrJVSMY0