Zoals verwacht werd het dus een mindere nacht. Doordat Ilyan niet voldoende kan eten en drinken, werd hij dus regelmatiger wakker om iets te drinken en te eten. Ook in slaap geraken was moeilijker en er moest dan ook heel wat getroost worden. Hij is wakker geworden rond 23.00, 01.00 en rond 04.00. Hij heeft dan doorgeslapen tot half 9. De koorts was deze morgen iets gezakt, maar niet voldoende, dus is op de middag de dokter langsgekomen. Diagnose was: aanpassing van voeding, nieuwe omgeving (qua temperatuur), het begin van een verkoudheid, doorbreken van de tandjes. Onze medicijnkist komt dus goed van pas. Davy heeft zelfs nog naar de apotheek moeten gaan voor een hoestsiroopje. Vanavond gaan we van start met onze medicijnen. Hopelijk zakt de koorts. Indien niet tegen morgenavond, dan roep ik de dokter terug.
En dan nu een alternatief voor het zakken van de koorts volgens Tania. We hebben het nog niet geprobeerd, maar.... Heb je vodka, warm die dan op en masseer je baby in met vodka voor 6 à 8 minuten. Na de massage kleed je de baby terug aan en de koorts zou onmiddellijk moeten gebroken zijn. Dit is echter wel maar een tijdelijke oplossing. Wie het al eens geprobeerd heeft, moet het maar eens laten weten.
04-02-2008
10 maand en ....... ziek
Onze kleine bink werd vandaag 10 maand. Joepie, een dag om te vieren. Maar al vanmorgen bij het opstaan bleek dat hij niet in zijne goeien was. Tegen de middag werd hij zelfs weigerachtig naar drinken en eten. Van het drinken kwamen de herinneringen al terug boven, maar niet willen eten ???? oei, er is iets verkeerd. En ja, ons ventje voelde heel warm en heeft koorts. We zijn nu al de hele namiddag bezig met temperaturen meten en we zullen vanavond nog eens bellen naar Tania zodanig dat de dokter eens kan langskomen. En uit de berichtjes is blijkbaar zijn vriendinnetje ook een beetje ziek. Wat zouden ze daar samen gedaan hebben?? Hoewel hij minder eet en drinkt verstoort het blijkbaar zijn speel- en slaapgedrag niet. Het is natuurlijk jammer dat hij juist vandaag ziek is, maar we zullen dit waarschijnlijk nog vele keren meemaken. Vandaag werd ook mijn keppebolle geopereerd aan haar amandelen. Ze stelt het goed en ik wil dan ook via deze weg mijn keppebolle veel steun geven. Laurietje, ik denk aan je en wordt maar snel beter en je weet het hé: veel ijsjes eten Ook ons kleine neefje verdient een kleine opsteker want ook Milan is ziek en ligt in het ziekenhuis. We hopen dan ook dat hij snel geneest en vlug terug naar huis mag. Milanezie genees maar vlug he kleine vent zodat je binnenkort terug de oude bent en kunt meekomen om je nieuwe neefje te begroeten. Het is dus vandaag een vooral zieke dag en daarom is mama ook niet uit haar pyjama gekomen. (lui he), maar om mijn ventje te troosten was het best makkelijk. Samen gezellig op het zeteltje liggen en snoezelen (het schaapke toch). We zullen dus ons aan een iets mindere nacht verwachten. We zullen zien. Tot morgen
Bewonder maar het ingenieuze spel dat papa in elkaar heeft gestoken. Ilyan vindt het reuzeleuk.
03-02-2008
Papa doet dat goed !!!!
Vandaag heeft papa Ilyan in bad gestoken. Het mag ook eens gezegd zijn, maar papa doet dat uitstekend met zijn zoon. Eten geven, pampers verversen, entertainen, wassen, ..... Omdat we een beetje opgesloten zijn in ons appartementje is het ook papa die momenteel alle boodschappen doet. En hier is dit toch steeds een goed half uur stappen. Wat een geluk dat ik zo'n man heb en Ilyan zo'n papa. Hij is ook creatief bezig. Zo heeft hij voor verduistering gezorgd in de slaapkamer en een speeltje voor zijn zoon. Morgen zeker foto's. Dus Keppe, bedankt voor uw steun en hulp en we zien u heel graag. Mama en Ilyan
02-02-2008
???????
Goh, het wordt moeilijker en moeilijker om steeds vernieuwend te zijn in onze blog. Tot nu toe lukte dit behoorlijk goed. Vandaag opnieuw een dag met ons drietjes. Soms op momenten nog steeds ongelooflijk, maar onze jongen is er echt. Vandaag was een wat mindere dag. Hij voelde zich wat ongemakkelijk. Ik denk dat onze verse voeding begint te werken op zijn maagje en darmen. De pampers worden goed gevuld (toch redelijk vast) en hij gaat precies wat met een geruster gevoel naar het groot toilet. Momenteel ligt hij in dromenland. Hij neemt veel tussendoorse slaapjes van ongeveer een uurtje. Maar als ik het schema van het weeshuis bekijk, dan doen ze dit regelmatig. Vandaag toch vlug eens buitengewandeld om wat zon op mijn smoeltje te voelen. Het deed toch eens deugd buiten het appartement te komen. Het aftellen begint nu toch want we willen onze jongen echt aan iedereen voorstellen.
01-02-2008
Nieuwe speeltjes
Vannacht tussendoor nog een flesje gegeven aan onze jongen. Heel gemakkelijk, hij dronk het terwijl hij nog half sliep en na zijn boertje sliep hij gewoon verder. Hij heeft dan doorgeslapen tot vanochtend half acht. Papa is dan in de voormiddag nog eventjes naar het centrum geweest om boodschappen te doen en hij heeft een heleboel nieuwe speeltjes mee en ook een nieuw flesje. Ilyan houdt zijn fles al goed vast en nu kan hij nog beter oefenen door middel van de handvaten. Ilyan zoekt steeds meer contact. Vandaag heeft hij een hele tijd mijn kaken vastgehouden en zelfs zijn hoofdje op mijn schouder gelegd. Ik denk dat hij langzaamaan doorgeeft dat we hem niet meer zullen achterlaten en dat we voor altijd bij hem blijven.
31-01-2008
De eerste dag als gezin
Vanmorgen er toch iets vroeger uit dan gewoonlijk. Verbaasd dat we toch heel de nacht hebben mogen genieten van onze slaap. Alhoewel, bij ieder geluidje toch eventjes rechtop zitten om te kijken of alles in orde is. Ons ventje heeft dus mooi van 22.30 tot 6.30 doorgeslapen. Aan het geluid te horen had hij dan wel flinke honger. Ilyan heeft blijkbaar duidelijke signalen. Zuigen op de vingers en met de tong is een hongergevoel, wat neuten en treuren is tijd voor bed en krijsen (ja dat weet je al hé). Toch is het voor ons een zoektocht met vallen en opstaan. We proberen zoveel mogelijk het schema te volgen van het weeshuis want dit is onze jongen goed gewoon. Wat het eten betreft zijn we al goed aan het mengen met verse fruitpap, melkpoeder en warme patatjes met groentjes. En hij lust het allemaal. Vanmorgen hebben we Ilyan ook voor de eerste keer in bad gestoken. Hij vond het leuk om in zijn blootje te liggen, maar toen ik heb in het water stak bevroor hij. Met enorm grote ogen keek hij naar mij, zijn handjes stijf. Hij was dit duidelijk niet gewoon. Maar hij heeft het laten gebeuren: mama wreef wat over zijn bolletje, maakte zijn borst wat nat en zeepte hem in. Hij veroerde geen vin. Ook het afspoelen verliep zonder traantjes en het afdrogen en insmeren vond hij dan weer leuk. Ik denk dat we hem nog een paar daagjes wentijd moeten geven, maar ik denk dat hij het uiteindelijk een leuk moment zal vinden. Naar de avond toe wordt hij wat ongemakkelijker, maar we trekken goed onze plan. Vanmiddag kregen we ook nog hoog bezoek over de vloer. Sarah, Geert en Jana, Bayana en Christy en Irena kwamen op onze uitnodiging stoofvlees met frietjes eten. Ze vonden het heel lekker. Oef. Deze avond ben ik ook met Ilyan naar justitie geweest. Daar werd hij geidentificeerd voor zijn identiteitskaart. Het was een beetje een ongemakkelijk tijdstip want hij was doodmoe en moest dringend naar bed. Vanaf nu heeft Tania ons niet meer nodig en moeten we alleen nog afwachten, en afwachten tot ze contact met ons neemt. Maar intussen hebben we wat tijd om zelf in ons ritme te komen met dit kleine bengeltje want nu kunnen we niet zomaar meer doen wat we willen. Onze leuke zoektocht naar onze gezinsharmonie is begonnen.
30-01-2008
DE LANGLANGLANGVERWACHTE DAG
't Is zover. Na nog eens een goede nacht en wat langer uitslapen staan we op met kriebels in de buik. Gisterenavond heeft papa voor mama gekookt (niet lachen, hé) en hebben we samen genoten van een dinertje tête-à-tête. Rond 11 uur is Tania ons komen halen en haalde ze ook Sarah en Geert op. Met z'n allen ging het eerst richting grote weeshuis waar er nog een handtekening moest worden geplaatst en waar we Ilyan zijn Kazachs pasport meekregen. Daarna ging het richting registratie waar we opnieuw een handtekening moesten plaatsen. En dan was het zover. Tania bracht ons richting Ymit waar onze jongen 9 maanden heeft gewoond. We mochten onze kleertjes geven aan nanny Gulmira. Eerst kwam Jana binnen met een mooi roze pakje en dan kwam Ilyan in zijn stoere outfit binnen. Tania vroeg nog: hoe lang hebben jullie gewacht op dit moment? En ik antwoorde 13 jaar. Met tranen in mijn ogen begroette ik ons ventje en wat deed hij: lachen natuurlijk met zijn twee kleine witte tandjes. We gaven iedereen een grote dank u wel en de cadeaus werden uitgedeeld. Dan mochten we Ilyan in zijn jasje steken en meenemen naar buiten. In de auto zat hij wat versteend naar buiten te staren, maar een keer thuisgekomen was hij terug zijn happy zelve. Hij doet niet anders dan lachen en kraaien en tot nu toe verloopt alles zeer goed. Hij eet goed, slaapt goed, speelt, lacht. En wij, wij genieten, genieten van ieder moment WE ZIJN DE GELUKKIGSTE MENSEN TER WERELD !!!!!
Aan iedereen bedankt voor de steun en de vele reacties en de vele mails en de vele berichtjes in ons gastenboek. Jullie zijn allen onze steun en toeverlaat. Ook een dikke proficiat aan onze ouders en aan onze grootouders, aan onze broers en zussen, aan iedereen van de familie Horré-Becquart Nuyttens en Deschrijvere want de familie is weer een prachtig wezentje rijker.
En niet te vergeten aan ons kleine meisje Loetje (hondje voor de mensen die haar niet kennen) die thuis zit te wachten op ons. Een dikke proficiat. Vandaag werd ons meisje 3 jaar en uitgerekend op die dag mogen we Ilyan ophalen. Dit is een dag om nooit te vergeten.
29-01-2008
het laatste echte bezoek
Het is zover, we hebben net ons laatste echte bezoek achter de rug. Het deed een beetje raar om alles op te ruimen en terug mee te nemen. Intussen hadden we al heel wat spulletjes in het weeshuis gelaten: een groot deken, speeltjes, toiletgerief,... Dit alles moest dus terug mee naar het appartement. Ook moesten we al afscheid nemen van enkele nanny's omdat we die morgen niet zullen zien. Ook van de chauffeur moesten we afscheid nemen. Davy heeft voor iedereen een mooie foto van ons drietjes laten ontwikkelen met daarin een foto van henzelf met Ilyan. Ze vonden het allemaal heel mooi. We hebben dus Tania op bezoek gehad en morgen rond 11.00 mogen we met onze zak met kleertjes mee met haar naar het weeshuis, waar ze onze zoon gaan omkleden en klaarmaken om mee te nemen. Ze heeft ons ook gezegd dat er niemand beroep heeft aangetekend en dit kon maar tot 18.00. Het zit er dus op. Nog een nachtje slapen en dan komt onze jongen thuis.
28-01-2008
afscheidsfeest
Vandaag een nieuwe week gestart. De grote week van de thuiskomst van Ilyan. Met toch de beroepsperiode in ons achterhoofd hebben we deze namiddag afscheid genomen van iedereen door het eten van lekkere versgebakken pannenkoeken met bruine suiker. En het heeft gesmaakt. Blijkbaar viel het ook in de smaak van de anderen, dus werd het een geslaagd feestje. De dag is echt voorbij gevlogen en deze namiddag was de tijd om zonder dat we het beseft hadden. De foto's die we schenken aan iedereen zijn heel mooi en ook het geschenk staat klaar. Vanavond heb ik ook een zak klaargemaakt met de kledij voor Ilyan en heb ik ook zijn bedje in gereedheid gebracht. Morgen gaan we over de middag nog eens goed boodschappen doen zodanig dat we onszelf wat kunnen opsluiten in ons appartement. We weten nog steeds niet hoe het verder moet of wanneer we precies Ilyan mogen ophalen. We hopen dan ook morgen zeker iets van Tania te horen.
27-01-2008
Zondag Shopdag
vandaag enkel een bezoekje in de voormiddag. We proberen voor onze jongen wat routine te brengen in onze bezoeken. Zo starten we altijd in het zeteltje met wat praten, knuffelen en zoentjes geven. Daarna gaat het richting speeltapijt. Ook krijgt Ilyan iedere dag een portie gymnastiek om zijn spiertjes sterker te maken. Het van links naar rechts draaien vindt hij nog steeds de top. Hij draait uit zichzelf heel goed mee met zijn hoofdje en hij heeft steeds een grote smile op zijn gezichtje. We sluiten af met een heerlijke massage en ook dat vindt hij superleuk. Na ons bezoekje ging het richting Sulpak. We hebben nog eens goed geshopt. We moesten namelijk nog enkele cadeautjes vinden. Binnenkort moeten we afscheid nemen van iedereen. We geven aan iedereen een foto en iets lekkers. Voor de leefgroep hebben we een mooi speeltapijt gekocht. Geert, Sarah en wij hebben dit samen gekocht voor de allerkleinsten. We hopen dat ze het leuk vinden. Morgen geven Davy en ik ook ons afscheidsfeestje. Ik bak voor iedereen pannenkoeken.
26-01-2008
Bowling
Hallo iedereen. We zijn iets later dan normaal. We hebben van deze avond gebruik gemaakt om nog eens goed te gaan eten en een avondje te bowlen. Alhoewel: het is nu 21.30 en we zitten al terug thuis. Vandaag was een van de rustige dagen van ons avontuur. Wat gisteren zo goed ging, is vandaag terug volledig omgeslagen. Ik weet niet wat er is gebeurd deze nacht, maar zowel Jana als Ilyan waren een beetje ongemakkelijk. Jana deed wat Ilyan 2 dagen geleden gedaan heeft en deze middag heb ik maar liefst 3 k broeken moeten verversen, allemaal direct na elkaar. En het was weer groot verdriet. Hij heeft dan ook de merendeel van de tijd in onze armen gelegen en vaak wat geslapen in zijn dekentje. Het was trouwens niet te warm in het weeshuis en de speelmatten bleven dan ook vaak leeg. We zijn onderweg naar huis ook de eerste auto tegengekomen met een Belgische sticker. Hier rijden vaak auto's rond met stickers van andere landen: D, NL,... Je weet wel van die auto's die opgekocht worden en dan op de trein of de vrachtwagen worden gezet. Wel vandaag hebben we dus de eerste gezien met Belgische sticker. Grappig. Een keuring kennen ze hier blijkbaar niet, want de oudste auto's rijden hier rond. Onze chauffeur heeft meer dan 240.000 km op de teller. We zien dan ook vaak botsingen (ijs, slechte remmen) Na ons rustig middagje zijn we dus nog eens gaan eten en daarna zijn we naar het bowlingcenter getrokken. Het was wel eens leuk. Hier krijg je dus hygiënische kousjes vooraleer je je schoenen aandoet. Toen Bayana mijn maat zei, vroeg ze het nog eens opnieuw (om zeker te zijn). De vrouwen zijn hier aan de redelijke kleine kant (ook de mannen) zodat ze waarschijnlijk niet gewoon zijn aan die grote maten. Het was eens een leuke afwisseling en ja onze Davy heeft gewonnen (nipt van mij met 1 punt) De kriebels beginnen stilaan te komen, want onze beroepsperiode zit er bijna op en dan zijn we 24/24 verantwoordelijk voor onze mooie Kazachse jongen. Het zal heel raar zijn om op het appartement te komen, want het zal nog niet voelen als thuiskomen.
25-01-2008
Happy Birthday
Vandaag was onze jongen supercontent. Al wat de vorige dagen wat tegenzat is vandaag volledig vergeten. Hij was echt superhappy onze jongen en natuurlijk is dat ook leuk spelen dan. Lachen, krijsen en rollen maar. We kunnen hem nu bijna niet meer bijhouden. Hij blijft gewoon doorrollen, 3 keer na elkaar tot hij bij de andere kindjes ligt. Hij wordt nu zelfs een beetje kwaad als hij er nu nog niet bij kan. Deze middag zijn we samen met Geert en Sarah wat gaan eten en zijn daarna op cadeautjesjacht geweest. Het is vandaag de verjaardag van Irena, onze vertaalster. Zij wordt er 25. Ook morgen is het feest, want nanny Gulmira wordt er 40. En omdat ze er morgen niet zal zijn, hebben we vandaag een feestje gehouden met taart en cadeautjes. Voor Irena hebben we een grote sjaal gekocht en voor Gulmira wat make-upproducten. Natuurlijk ook voor hen te bedanken voor wat ze al allemaal voor ons hebben gedaan. Het werd dus een supertoffe dag.
24-01-2008
Wat ziekjes
Vanmorgen was ons ventje een beetje ziekjes. Ik hoorde hem wenen in zijn leefgroepje en dacht al. Oei, er scheelt iets. Toen hij binnenkwam zagen zijn oogjes rood en zag hij wat bleekjes. Direct kwam het ontbijt al binnen. Davy gaf zijn flesje en toen kwam hij bij mama op de schoot voor zijn dikke pap. Ik begon met de eerste lepel en zodra ik die lepel aan zijn mondje zette, braakte hij al zijn sap terug uit, maar werkelijk al zijn sap. Twee keer in grote gulpen. Mama volledig ondergekotst, Ilyan volledig onder. Dus heeft ons ventje de rest van de voormiddag geslapen. Mama is dan maar naar huis mogen gaan om andere kleren aan te doen, want we gingen deze middag op bezoek in een museum. Dit was trouwens zeer de moeite. Het ging over een vrouw genoemd Alia. Zij is hier in Aktobe een vrouwelijke held. Zij heeft tijdens de WO II gevochten tegen de Duitsers als scherpschutter (sniper). Jammer genoeg is ze ook in de oorlog overleden op 18 jarige leeftijd, maar blijkbaar was ze een legendarische figuur. Op 9 mei wordt dan ook hier in Aktobe feest gevierd (einde van de oorlog) met als nagedachtenis aan Alia. Na ons bezoekje was ons ventje al aan de beterhand. (hoe snel kunnen die gastjes recupereren zeg). Hij had blijkbaar vanmiddag goed gegeten en ook zijn porridge ging er volledig in. (met grote schrik dat die er terug ging uitkomen). Maar neen, een paar grote boeren en hij kon er weer tegen. We hebben het dan maar rustig gehouden voor de rest van de middag om het risico te vermijden.
23-01-2008
En maar rollen...
Vandaag een nieuwe ervaring rijker. Maandag ging onze jongen uit zichzelf plots van de rug op zijn buik, maar pas vandaag heeft hij het onder de knie. In de namiddag werd hij precies een beetje kwaad en begon heel hard te trappen met zijn voetjes. Hij ging van links naar rechts en duwde, duwde en draaide plots over op zijn buikje. Direct ging terug naar zijn rugje maar nog geen minuut later probeerde hij het opnieuw. We zijn dus opnieuw een ervaring rijker als kersverse ouders en het doet enorm plezier uw kind te zien evolueren. De laatste dagen is het rustig geweest, maar morgen gaan we over de middag terug op bezoek in een museum en op bezoek in de overdekte markt. Davy is ook druk bezig met een plattegrond aan het maken voor de mensen die naar Aktobe komen zodat ze hier hun weg kunnen vinden.
We hebben vernomen dat Christel is bevallen van een dochtertje. We wensen haar van harte proficiat met haar wolk van een dochter. Maak zeker de groetjes en de felicitaties over. Proficiat Christel, Nico, Gianni en Bresley.
22-01-2008
Routine
Alweer een dag voorbij. We beginnen zo stilaan af te tellen naar het einde van de beroepsperiode. Tot nu toe hebben we nog niets gehoord en volgens ons is geen nieuws, goed nieuws. Deze morgen weer goed gegeten en gespeeld. Over de middag op het appartement wat huishoudwerkjes. Ja die moeten we hier ook doen. Wat strijken en wat kuisen (als we niet in een stal willen leven). Maar hier zijn we wel rap rond met alles, dus kan ik zeker niet klagen. Deze middag tijdens het eten moest ons ventje tegelijk naar het groot toilet en dat is een moeilijke bevalling geworden. Met een vuile mond een vuile pamper verversen en dan terug naar de eettafel. Het begint zowat stilaan tijd te worden dat we ons ventje mogen meenemen. Je voelt je soms zo machteloos omdat hij in een schema zit waar jezelf geen weet van hebt. Wanneer we dan op ons appartement zullen zijn ga ik tenmiste weten of hij gegeten heeft, of hij geslapen heeft of niet,.... Nog 8 dagen te gaan.....
21-01-2008
Zonder titel
Vandaag een nieuwe week met 2 bezoekjes aan het weeshuis. Eigenlijk vallen we wat in herhaling, maar elke dag als we onze jongen zien zijn we dolgelukkig. Eten en drinken gaat vlot, spelen gaat vlot en vandaag onder grote verwondering heeft hij zich voor de eerste keer zelf van rug naar buik gedraaid. Iedereen stond wat perplex maar was dolgelukkig en Ilyan wist precies niet goed wat er was gebeurd. Hij heft zijn hoofdje ook steeds hoger op, maar moet blijven geentertaind worden anders gaat hij terug naar zijn veilige positie op de rug. Hopelijk was het niet eenmalig en kunnen we morgen opnieuw zien hoe onze jongen verder evolueert. Bij de foto's is er ook een link naar het weeshuis. Ik heb een beetje onze dagelijkse toer door het weeshuis gefotografeerd zodat iedereen het weeshuis ook eens vanbinnen ziet. Verder dan de inkomhal van leefgroep 2 mogen we niet maar links is de speelruimte en rechts is de slaapzaal. We zijn nog steeds over met 3 adoptiekindjes (Jean-Jacques en Marie zijn al naar huis en ook Laurie is naar huis, wel beiden nog zonder hun kindjes) dus hebben we ook een leuke foto van 3 op een rij. Eind januari worden opnieuw enkele nieuwe adoptieouders verwacht. Maar voor ons is het heel gezellig met onze bende. We spelen allen met elkaar (met de kindjes he), gaan samen soms uit (en drinken dan teveel vodka) en doen boodschappen,.... De tijd vliegt hier voorbij
20-01-2008
Businesscentre
een heel goeie zondag iedereen,
vandaag zijn we opnieuw in de voormiddag naar het weeshuis gegaan om onze kleine uk te entertainen. Hoe raar het ook is, maar die kleine gastjes zijn met weinig content. Wel moeten de mama's en papa's heel inventief tewerk gaan. Het is heel eigenaardig hoe je met 1 stuk speelgoed wel 20 verschillende spelletjes kunt spelen. En veel dure speeltjes hebben ze niet nodig. Er ligt een goedkope strandbal waar we op liggen, mee gooien, mee rollen, mee botsen,... Er zijn ringetjes en botjes die we stapelen, ratelen, omgooien als kegels, in elkaar steken, kiekeboe mee spelen, muziek mee maken, we gooien en dansen met een plastiekzak, we blazen bellen of zoals Geert heel goed kan. We springen, laten onszelf vallen en doen heel vaak gek. En content dat die gastjes dan zijn. Creatief worden we wel. Ilyan vindt het dan ook heel leuk om kietelspelletjes te spelen, zijn sleutels vindt hij nog steeds de max en ook de strandbal vindt hij enorm leuk. Deze middag zijn we opnieuw gaan eten in het Businesscentre en dan hebben we wat rondgewandeld in de kleine winkeltjes. We hebben een premaman gevonden die redelijk duur was en ook een grote speelgoedzaak Simba genoemd. Nadien zijn we een koffie gaan drinken met een stuk taart. Op die manier vliegen de dagen hier voorbij. Toch heb ik de indruk dat we bijlange niet alles zullen gezien hebben hier in Aktobe. We verkennen eigenlijk steeds het nieuwe deel van Aktobe en er is nog steeds het oude deel die momenteel in een volledige opbouw is. Binnen enkele jaren zullen we het oude deel van Aktobe bijna niet meer herkennen. We proberen echter zoveel mogelijk de streek te verkennen en zoveel mogelijk van de plaatselijke cultuur op te snuiven.
19-01-2008
En dan was er.........post
Vandaag is er niet zoveel gebeurd in het weeshuis. Alles ging z'n gewone gangetje. We zijn Ilyan duchtig aan het vetmesten. In het begin kreeg hij een vol soepbord met porridge. En wij toen maar onze ogen uitkijken: "Moet hij dat helemaal uiteten?" Ondertussen geven we hem zelfs nog eens een extra potje verse fruitpap (papa is al een echte expert in fruitpap maken). En maar eten dat hij doet. Straks past hij niet meer in het vliegtuig. Vanmiddag kregen we bezoek van -jawel- de postbode. De kerstkaarten die we gekregen hebben waren juist één maand onderweg. Zou dat nu aan de Belgische of Kazachse post liggen? Alvast bedankt voor de kaartjes. Dan willen we ook nog eens pepe Roger een dikke proficiat wensen met zijn verjaardag donderdag 17 januari.
Da Zaftra (wat betekent "Tot morgen")
18-01-2008
genen elektriek
Dag Vlaanderen, onze excuses voor degenen die gisteren tevergeefs op een nieuw berichtje hebben zitten wachten. Er was gisteren echter een heuse electriciteitspanne. Het begon al toen we 's middags thuis kwamen. Heel het gebouw zonder elektriek. Gelukkig werkt het fornuis hier nog op ordinair gas zodat we toch nog ons potje konden koken. Gehaktballen in tomatensaus met pasta...hmmm. Na het eten de grote verveling. Je weet pas wat je mist eens je het niet meer hebt hé. Geen TV of zo en al mijn boeken uitgelezen. Dan maar wat ouderwets patience gespeeld. In de namiddag dan terug naar het weeshuis. Ilyan was er echt niet in gisteren. Hij had blijkbaar al twee dagen niet naar het groot toilet geweest. Ook tijdens ons bezoek genen kaka. Al kunnen we niet zeggen dat hij niet geprobeerd heeft. Zijn hoofd heeft nog nooit zo rood gezien. De nanny's hebben hem dan maar wat Dufalac gegeven. Hopelijk komt het er snel uit... 's Avonds bij onze thuiskomst nog steeds genen eletriek. Blijkbaar zat de helft van Aktobe zonder electriciteit. Na vlug een boterham gegeten te hebben bij het laatste zonlicht dan maar om 18h30 ons bed in met de laptop om een filmpje te bekijken. Niets op de blog gezet om de batterij te sparen, sorry... om zo'n moment denk je alleen aan jezelf, hihi. Later die avond floepte dan toch het licht nog aan maar toen hadden we geen zin meer om uit bed te kruipen.
Vandaag groot jolijt. Blijkbaar heeft de Dufalac gisteren zijn werk gedaan. Nanny Gulmira kwam ons vertellen dat Ilyan die morgen (het was pas 9 uur) al vijf maal zijn pamper vol had gedaan. Moet dat deugd hebben gedaan. Hij was alleszins heel wat opgewekter. Het was vanmorgen wel wat rustiger in de muziekzaal. Christy moest deze morgen om 11h naar de rechtbank voor haar adoptie-uitspraak. Tegen 11h30 kregen onze vertaalster Irena telefoon dat alles ook voor Christy in orde was. Met een gerust gemoed zijn we dan over de middag wat gaan shoppen. Ilyan is de laatste tijd zodanig gegroeid dat een paar pakjes intussen al te klein geworden zijn nog voor hij ze effectief heeft kunnen dragen. We hebben enkele pakjes gevonden die we na de middag meteen hebben geprobeerd. Al is Ilyan niet graag de mannequin van dienst toch zijn de foto's goed geslaagd. Na het bezoek zijn we dan samen met Geert & Sarah en Christy gaan vieren op de goede uitspraak. Bayana, Christy's vertaalster, heeft ons meegenomen naar één of ander biljartcafé. Een paar flessen vodka, sinaasappelsap, Lays Chips en overheerlijke gegrilde kaasslierten en iedereen was in een opperbeste stemming. Evy was zelfs zo aangeschoten dat ze niet meer in staat was om een berichtje op de blog te plaatsen zodat ikzelf naa lange tijd nog eens van dienst ban. De meest beschamende foto's heb ik bewust uit het fotoalbum geweerd
Groetjes, Davy
PS Er gaan hier blijkbaar de geruchten rond dat in de komende dagen de temperaturen hier onder de -40° gaat zakken. Brrrrrrr......
16-01-2008
Museum over Aktobe
Deze voormiddag ging alles zijn gewone gangetje. Onze jongen was weer fantastisch in form. Deze middag zijn we allen samen naar het businesscentrum gegaan en in de kelder kan je er heel lekkere pizza's eten. Ook is er een boekenwinkel waar we enkele leuke boeken hebben gekocht voor Ilyan. Tatyana had voor ons ook een afspraak gemaakt in het museum over Aktobe. Vasili bracht ons daarom naar het oude deel van Aktobe. Dit was een heel ander zicht dan het nieuwe deel van Aktobe. De flatgebouwen zijn er lager en er zijn heel wat meer huizen. Hier zijn ook heel wat nieuwe bouwprojecten aan de gang. Grote winkelcentra, nieuwe kerk, nieuwe moskee. Binnen hier en enkele jaren is Aktobe volledig veranderd. Het museum was heel interessant, we hadden een Engelstalige gids die heel uitgebreid kon vertellen. We hebben hier heel wat van opgestoken. Zo werkt Kazachstan met hun eigen astrologie. Dit jaar is het het jaar van de grijse muis. Er zijn twaalf verschillende dierenriemen. Vorig jaar, het geboortejaar van Ilyan was het het jaar van het varken. Na een uur in het museum moesten we jammer genoeg snel afscheid nemen omdat we terug verwacht werden in het weeshuis. Wel zijn we zeker van plan om misschien zondag nog eens naar het businesscentrum te gaan en in die buurt wat rond te hangen.Er zijn heel wat winkels die onze interesse hebben gewekt. Ook deze namiddag ging alles zoals we intussen gewend zijn.
We zijn nu al de hele namiddag bezig met temperaturen meten en we zullen vanavond nog eens bellen naar Tania zodanig dat de dokter eens kan langskomen. En uit de berichtjes is blijkbaar zijn vriendinnetje ook een beetje ziek. Wat zouden ze daar samen gedaan hebben?? Hoewel hij minder eet en drinkt verstoort het blijkbaar zijn speel- en slaapgedrag niet. Het is natuurlijk jammer dat hij juist vandaag ziek is, maar we zullen dit waarschijnlijk nog vele keren meemaken.
