zoals gisteren vermeld is de voormiddag ingevuld geweest met lang slapen, boodschappen doen en wat huishoudwerk. In de namiddag keken we dan ook extra uit naar het bezoek van onze vriend. Laurie moest deze voormiddag naar de rechtbank. Het heeft slechts 10 minuten geduurd. Blijkbaar was de procureur niet aanwezig, dus moet ze morgen voor haar vlucht nog eens binnenspringen. Als dat maar goed afloopt. Ook voor ons komt het nu wel heel dichtbij. We kennen intussen onze speech uit het hoofd en zijn hopelijk goed voorbereid op de vragen die eventueel kunnen komen. In de namiddag was nanny Gulmira heel blij van ons te zien. Eindelijk, eindelijk. Blijkbaar hadden onze kindjes haar de hele morgen goed bezig gehouden. Jana heeft heel de ochtend geweend en ook Ilyan heeft zijn stembanden laten horen, eerst tot hij eten kreeg en daarna heel de tijd zitten brabbelen van mamamamamam. Aan de ene kant verscheurde dit ons hart, maar aan de andere kant is dit ook alweer een teken dat de band tussen ons en Ilyan alleen maar sterker wordt. Een smile van zijn ene oor tot het andere als hij binnenkwam. Ook opnieuw zijn fles en zijn eigen eten en ons eigen fruitpap volledig op. We maken een goede vooruitgang. Ik ondervind dat ik hem de fles eerst gewoon moet geven, zodat hij ze kan vastnemen, dan brengt hij ze zelf naar zijn mond en moet ik ze gewoon wat omhoog houden en hij drinkt. Als hij genoeg heeft duwt hij ze weg met zijn handjes en brengt ze dan opnieuw naar zijn mond wanneer hij er zelf klaar voor is. Hij wil het blijkbaar zelf doen. Hij had ook een nieuw geel pakje aan van het weeshuis. Het was heel mooi. Het was zelfs spiksplinternieuw. Het was weer een heel leuke middag met onze kapoen en hij begint zich meer en meer op zijn gemak te voelen. We moeten al echt moeite doen om hem te doen lachen. Vanaf gisteren hebben we ook de indruk als we Ilyan roepen, dat hij begint te reageren. Hij begint dan rond te kijken vanwaar het geluid komt. Straks gaan we nog eens de speech doornemen en onze kleren klaarhangen voor morgen. Spannend he.... Tot morgen met hopelijk al het verdict.
Groetjes
09-01-2008
Vrijdag 11/01 om 14.30
Hallo iedereen,
een gewone dag gehad vandaag. Vanmorgen was onze zoon supercontent om ons te zien. Hij heeft zijn fles leeggedronken en zijn volledig bord leeggegeten. Daarna wat met Ilyan rondgewandeld in zijn draagzak. We oefenen al wat zodat hij het straks gewoon is. De voormiddag vloog voorbij en 's middags konden we opnieuw heel fier zijn op onze zoon. Opnieuw zijn fles leeg en zijn volledig bord leeg en nog een potje verse fruitpap. Misschien zie je het al op de foto's, Ilyan is al heel wat bijgekomen sinds hij eten krijgt van ons. Deze middag hebben we ook opnieuw een klein feestje gevierd. Laurie moet morgenvoormiddag naar de rechtbank en vertrekt op vrijdag, dus was het opnieuw toasten. Veel succes morgen... Ook Irena (onze vertaalster) kreeg telefoon van Tatiana dat het vrijdagnamiddag onze beurt is. Om 14.00 Sarah & Geert en om 14.30 is het onze beurt (voor jullie dus 10.30). Na een rustige speelnamiddag met onze flinke kapoen zijn we rechstreeks naar een Kazachs restaurant gereden. Bayana had ons hiervoor uitgenodigd. Met Kazachse muziek konden we kennis maken met eerst een theetafel met allerlei versnaperingen en typische Kazachse bollen die net zoals onze oliebollen smaakten, ook gedroogde rozijnen, soort zaden, sour creme, en een soort suiker behoorden tot de theetafel. Die Kazachse bollen smaken echt heel lekker. Hierna konden we proeven van een typisch Kazachs hoofdgerecht Besbarmak die normaal met de handen wordt gegeten, maar wij hebben het netjes gehouden. Dit is een soort grote pasta met veel ui, aardappelen en beef. De beef heeft gekookt in bouillon en die wordt dan als een soort soepje bij uw hoofdgerecht geserveerd. Het was een geslaagde avond en onze buikjes waren goed rond. Zeker voor herhaling vatbaar. Er staan ook heel wat nieuwe foto's en enkele filmpjes op de blog. Morgenvoormiddag kunnen we niet langs in het weeshuis omdat Laurie naar de rechtbank moet, maar morgennamiddag zullen we klaarstaan om onze kameraad te entertainen.
Groetjes
08-01-2008
Ilyan gefopt
dag iedereen,
vanmorgen ons overslapen. Het was al 5 over 9 als we ons bed uitsprongen. Gelukkig nog net op tijd, Misha stond er toen we onze schoenen aandeden. Vanmorgen heel rustig gespeeld met onze zoon. Iedereen kent intussen het kleine drinkprobleempje bij Ilyan. Papa heeft het ook eens geprobeerd met als resultaat het volledige ontbijt er terug uit, op de kleren van papa, op de kleren van Ilyan en ook op het mooie blauwe tapijt in de muziekzaal. Nadien dus rustig gespeeld door bellenblazen. Ook in de namiddag wat rustig gespeeld. We vermoeden dat ons ventje weer niet zo goed is (waarschijnlijk nieuwe tandjes), want opnieuw bijt hij zich kapot op zijn sleutels (intussen zijn favoriete speeltje). Omdat hij dus deze voormiddag heel weinig had gedronken, wilden we zeker deze namiddag dat hij iets binnenkreeg van zijn vloeistof. Dus hadden we het idee tussen zijn porridge door de lepel te vullen met zijn sapje en hop mondje binnen. Dus een lepel of 3 porridge, een lepel sap,... Op die manier heeft hij zijn hele fles ook leeggedronken zonder te moeten weigeren van zijn speen. Alles verloopt hier anders rustig. We leven nu volledig in het ritme van onze zoon (weliswaar nog volledig bepaald door onze omstaanders). Vrijdag komt ook met rasse schreden dichterbij, dus zullen we maar eens beginnen met onze speech vanbuiten te leren. Morgen gaan we waarschijnlijk terug uiteten. Bayana heeft ons uitgenodigd om een Kazachs te gaan eten. Dus morgen kunnen we daarover iets meer vertellen. Op aanvraag van de familie hebben we dit keer rechte foto's gemaakt, maar we weten niet of er eentje tussen zit om te kaderen. We zullen dus de volgende dagen ook nog rechtop fotograferen zodat je een goede keus kunt maken.
Vele groetjes uit het ondergesneeuwde Aktobe.
07-01-2008
Kerstmis in Kazachstan
Hoi iedereen,
vandaag eigenlijk weinig nieuws te vermelden. Vandaag is het hier kerstmis (orthodoxe godsdienst) en is dit voor iedereen dus een dagje vrijaf. Dus vandaag geen bezoek aan het weeshuis. De dag dan maar thuis doorgebracht. Op aanvraag van thuis hebben we tijdens ons boodschappenbezoek wat foto's genomen vanuit de omgeving. Spelende kinderen voor ons appartement, onze befaamde wandelweg, de grote baan, het openbaar vervoer, onze supermarkt,... Davy heeft zich intussen ook beziggehouden met filmpjes op de blog te plaatsen. We hebben er nu al een heleboel, maar hier duren ze enorm lang om up te loaden. Maar we zullen er nog wel enkele op de blog plaatsen.
PS: vanmorgen toch eens gedacht aan de collega's en de kindjes die vandaag opnieuw gestart zijn !!!!
Vele groeten
06-01-2008
Zotte zondag
amai, het was me het dagje wel vandaag. Vanmorgen paraat zoals gewoonlijk, maar dit keer geen chauffeur te bespeuren. Plots kregen we telefoon dat er een probleem was met de auto en dat hij er binnen een kwartier ging zijn. 30 minuten later, nog geen chauffeur. Zelf opnieuw getelefoneerd naar Tatiana. Vassili zou ons komen ophalen binnen 10 minuten. Een half uur later komt onze reddende engel Vassili ons halen. De tijd gedood door terug te denken aan onze kindertijd: welke programma's we hebben gezien als kind (tiktak, plons, Merlina, Jacobus en Corneel, Carolientje met haar bootje, liegeliegeliegebeest, het programma met DannyVerbist) en kijken of we de begintunes nog kennen. We lachten ons rot met het zingen van deze tunes. Hoe raar dat we dat nog allemaal herinneren. Dit staat ons dus te wachten. Spaciba Vassili, maar intussen is het al 11.15 tegen de tijd dat we in het weeshuis aankomen. Nanny Aigul komt binnen en vraagt wat er is gebeurd? Jammer, maar helaas zitten de kindjes terug in bed en wil ze die niet meer wekken. (begrijpelijk) Toch vragen we of het mogelijk is om deze namiddag uitzonderlijk op bezoek te komen, want morgen vieren ze hier kerstdag en kunnen we ook niet op bezoek komen. Er wordt over en weer gebeld met onze coördinatrice en plots verschijnen de kindjes en mogen we ze voor een kwartiertje vertroetelen en mogen we in de namiddag terug komen. Oef, oef, oef. De kindjes zijn heel blij ons te zien, maar begrijpen het niet zo goed. We nemen vlug onze groepsfoto's want vandaag is de laatste bezoekdag voor Jean-Jacques en Marie. Ze vertrekken terug naar Frankrijk om binnen 14 dagen terug te komen om Lilas op te halen. In de namiddag drinken we nog een glaasje met een koekje op hun goede thuiskomst. Ze zijn de eersten die ons groepje zullen verlaten. Binnenkort (vrijdag) vertrekt ook Laurie richting de VS. Ook zij kan tijdens de beroepsperiode niet blijven en moet terug huiswaarts zonder Kyson. Ze zal die dan ophalen na de beroepsperiode. Vanavond nog telefoon gekregen van het thuisfront, een skype-telefoon van nonkel Gre en tante Cindy, Milan en oma en opa. Later nog een gewone telefoon van Oma C. Trouwens voor de mensen die skype kennen of willen installeren, laat iets weten. Dan kunnen we eens skypen. Wel op voorhand iets laten weten zodat we de telefoon van Sarah en Geert kunnen lenen.
zo, morgen wordt weer een dagje met ons twee. Geen bezoekjes morgen maar Davy zal de filmpjes eens proberen. Tot morgen
05-01-2008
Helemaal alleen gedaan
Dag iedereen,
vandaag heb ik de blog helemaal alleen gedaan, foto's comprimeren, alles opslaan, de website aangepast, alles geüpload en dat zonder de hulp van mijn ventje. Vandaag terug een routinedag. Deze voormiddag terug ons ventje gezien, hij was heel content. (oei dat wordt moeilijk, want ik heb nu twee ventjes hé). Deze namiddag iets minder. Plots begon hij heel hard te persen en begon hij te krijsen, te krijsen. Gelukkig herkende ik dit geluid van de vorige keer. Zelfs nanny Gulmira kwam erbij, zo krijsen. Zoals de vorige keer had ons kleine ventje kaka gedaan, maar toen ik het wat van dichterbij zag was het precies een cementblok die hij had moeten persen. Werk voor de mama dus en het eten proberen aan te passen zodat ons ventje een iets gemakkelijker stoelgang krijgt. Nanny Gulmira zegt dat dit komt omdat hij nooit wil drinken. We hebben dit nu al met vanalles geprobeerd en de gemakkelijkste manier om te drinken is hem gewoon plat leggen en het speen in zijn mondje geven en eigenlijk gewoon laten in zijn mondje lopen. Hij slikt dan en drinkt zijn flesje leeg. Wie zoekt, die vindt.... Maar de rest van de middag was hij toch niet meer in zijn element. De darmgassen werkten goed en het was een concert op zich. Morgen kunnen we ons kleine ventje enkel in de voormiddag bezoeken. Ik kan niet geloven dat we nu al bijna een maand weg zijn. Ik weet dat iedereen uitkijkt naar onze thuiskomst en dat het soms heel ver weg lijkt, maar voor ons vliegt de tijd hier voorbij. We proberen dan ook zo intens mogelijk van elkaar te genieten (met elkaar bedoel ik ook Davy en ik, en ook Davy, ik en Ilyan) We zijn ook aan het kijken om enkele filmpjes op het net te plaatsen zodat je ook ons ventje eens kan bezig zien en horen. Blijven volgen dus want we hebben er al een heleboel.
Tot morgen
04-01-2008
9 maanden oud
hoihiplahoi,
vandaag toch wel een speciale dag, niet alleen mijn opa verjaart vandaag, maar ook ik vermaand vandaag. Ik word al 9 maand. Ilyan wenst opa Frans dan ook een dikke proficiat en heeft nog 3 dikke kussen tegoed van zijn kleinzoon, maar ook van zijn zoon en schoondochter. Mama heeft dan ook voor zijn vermaanddag een mooie kroon gemaakt zodat iedereen kan zien hoe fier ze is op haar zoon. We vallen intussen ook wat terug in routine. Vandaag 2 keer op bezoek geweest, en gelukkig ook 2 keer mogen eten geven aan onze kapoen. Vanmorgen was alles rustig en konden we volop genieten van onze zoon. Voor onze vrienden uit Frankrijk was er iets meer stress. Vanmiddag moesten ze naar de rechtbank, want hun zaak kwam voor en hun vertaalster Frans was ziek. Onze vertaalster Irena is dan meegegaan en gelukkig kunnen Jean-Jacques en Marie ook een mondje Engels. We hebben trouwens het verlossende telefoontje al gekregen dat hun zaak is goedgekeurd. Proficiat hiervoor en proficiat Lilas met je nieuwe mama en papa. In de namiddag heeft nanny Gulmira onze kleine snaak eens gemeten en gewogen en we zijn heel fier te melden dat onze zoon 71 cm lang is en dat hij nu al 6kg600 weegt. Vorige maand mat hij 66 cm en woog hij 5kg900. We zijn dus heel tevreden over deze evolutie. Ook mijn vriendinnetje Jana werd vandaag 9 maand. Proficiat Jana.
proficiat dus aan opa, Jana en Ilyan !!!!
hiep hiep hoera
03-01-2008
Een drukke dag
Gisterenavond zijn we zoals afgesproken met de hele bende gaan uiteten. Christy had voor het vervoer gezorgd en we werden dan ook aan onze deur opgehaald. Hij bracht ons naar het restaurant Ourartou. Dit is een Armeens restaurant. Geert, Sarah, Davy en ik waren eigenlijk al van plan om een te gaan eten in het Armeens restaurant dus nu was het even goed als een andere keer. Het is toch wel een chique restaurant met mooi gedekte tafels en een mooie inkomhal. Het grote probleem was echter het eten bestellen. Gelukkig werkte er een vriendelijke man die ons heeft geholpen zodat we toch iets op ons bord kregen dat we kenden. Het was heel lekker. Rond 21.00 begonnen de charmezangers te zingen in het Russisch/Kazachs. Oei, oei, oei, wat is me dat hier. Plots wordt de bar in de fik gestoken, knalt het podium met vuurwerk en wordt het restaurant omgetoverd met een sterrenhemel. Een quartet komt naar buiten, schaars gekleed en met heel veel pluimen een dansje placeren. Toch nog een goed showelement. Nadien wordt het podium weggeschoven en wordt een kleine dansvloer gemaakt. De zangers komen nu met meer swingende nummers en de dames gaan de dansvloer onveilig maken. Ook wij kunnen het niet laten en moeten toch de Kazachse ladies eens laten kennismaken met onze dansrituelen. Geert wil nog enkele foto's nemen, maar wordt vriendelijk door de security van de dansvloer gehaald. Het rare is wel dat hier blijkbaar weinig mannen zijn. Blijkbaar is er voor iedere man in Kazachstan een 5-tal vrouwen beschikbaar. Je ziet dit dan ook dat de dames heel schaars gekleed zijn, opgemaakt tot en met en zeker op jacht zijn op een man. De avond wordt rond middernacht afgesloten en we worden met een taxi naar huis gebracht.
Door ons late avondje wordt het al vroeg dag, maar we geraken toch redelijk goed uit ons bed omdat we onze kleine vent nu al 2 dagen en een half niet hebben gezien. Bij het vertrek zien we nog hoe de vuilnis wordt opgehaald. Blijkbaar is er toch redelijk goed gevierd met ouderjaarsavond en is er een beetje afval verzameld aan de containers. Vooraleer we ons ventje gaan bezoeken in het weeshuis worden we aan de moskee verwacht. Tania brengt ons eerst naar de notaris om enkele documenten in orde te brengen. We moeten hier nog enkele documenten ondertekenen waarbij we de nieuwe naam Ilyan Miras Horré officieel hebben vastgelegd. Na het officiële gedeelte vlug naar het weeshuis. Het is dan ook een emotioneel weerzien met ons kleine ventje. Ilyan ziet er ook heel blij uit ons terug te zien. Hoe raar het ook klinkt, maar ik vind dat hij gegroeid is en toch al iets verdikt. Hopelijk passen zijn kleertjes nog die we hebben gekocht. Toch komen ze Ilyan nog eventjes weghalen. Alle kindjes worden eventjes weggenomen om bloed te prikken. Blijkbaar worden nog enkele bloedproeven gedaan. Na een vijftal minuten komt onze sterke jongen terug met zijn nanny en heeft hij geen traan gelaten. De voormiddag is weer veel te snel voorbij en we moeten geen afscheid nemen, want Ilyan is in mijn armen in slaap gevallen en ik breng hem naar zijn leefgroepje. Ik dacht dat ik hem misschien in zijn bedje ging mogen leggen, maar de nanny neemt hem uit mijn armen (dju, geen chance). Na eindelijk het pakje te kunnen ruilen in het winkelcentrum en na boodschappen te doen is het vlug weer tijd voor ons namiddagbezoekje. Ilyan ziet er goed uitgeslapen uit en hij is heel tevreden.Hij eet voor het eerst een koekje met zijn eigen handjes en vindt het heel lekker. Ook zijn vieruurtje mogen we opnieuw geven, maar plots moet het snel gaan. Blijkbaar is er een soort controle in het weeshuis. De directeur van het weeshuis komt binnen met enkele mannen, wenst ons een gelukkig nieuwjaar en vertrekt dan weer. Dit was het. Vandaag hebben we ook voor de laatste keer het grote logboek moeten tekenen en hebben we de laatste bladzijde beschreven in het dagboekje voor de rechter en het ministerie van educatie. De stick met de foto's worden meegegeven zodat Tania die kan laten afmaken voor in ons dagboekje. Ons bezoek is alweer voorbij en na het doen van enkele boodschappen gaan we naar huis. Eenmaal thuis krijgen we telefoon dat de datum dat we verwacht worden bij de rechter bekend is. Onze laatste stap in ons proces zal 11 januari worden, precies 1 maand na onze afreisdatum. Al bij al heel snel dus. Na deze datum zal het aftellen kunnen beginnen.
Je ziet dat we vandaag een heel drukke dag hebben gehad. Ook ons foto-album is goed aangevuld. Veel lees- en kijkplezier en tot morgen
02-01-2008
Grote teleurstelling
dag allemaal,
gisterenavond kregen we telefoon dat we pas in de namiddag ons klein ventje gingen kunnen bezoeken. Geen probleem dus. Tania kwam trouwens in de voormiddag langs om nog enkele documenten in orde te brengen. Intussen konden we ook eens polsen hoe het bezoek aan de rechter zal verlopen binnen een 10 tal dagen. Ondertussen was het al middag. Tot we een uurtje later telefoon kregen dat er problemen waren in het weeshuis en dat alle kindjes ondergebracht waren in de muziekzaal. Hierdoor konden er geen bezoeken plaatsvinden. Davy en ik zijn dan maar tegen ons goesting nog eens tot in het centrum gewandeld om een kruippakje te wisselen en op zoek te gaan naar een nieuwe kousenbroek voor mij. Het winkelcentrum was vandaag wel open, maar vele winkeltjes in het winkelcentrum niet, alsook het winkeltje waar we moesten inwisselen. Dus weer niets. Dus hebben we vandaag opnieuw onze tijd maar uitgezeten door tv te kijken, te computeren,... en te wachten tot we vanavond met de andere koppels gaan uiteten. Een paar dagen geleden kwam het idee om voor nieuwjaar eens samen te gaan uiteten. Het restaurant is gereserveerd en het schijnt met een optreden te zijn. Morgen zeker meer hierover. Ook voor jullie wat teleurstellend natuurlijk, want zo hebben we geen nieuwe foto's op de blog kunnen plaatsen. Hopelijk morgen meer geluk.
Groetjes Evy
01-01-2008
Een dagje niksen
Aan iedereen een zalige hoogdag,
vandaag 1 januari en helaas nog steeds met ons twee. Maar 2008 is het jaar waar ons gezin officieel zal uitbreiden. Goede vooruitzichten dus. Gisterenavond hebben we het heel gezellig gemaakt met Sarah en Geert. Een heel lekkere menu voor oudejaarsavond heeft onze buikjes gevuld. We hebben zelfs pakjes gewisseld voor onze kleine schatten. Sarah en Geert kregen van ons een mooi roze kleed met truitje (voor Jana welteverstaan) en wij kregen voor Ilyan een cool T-shirt (zoals Davy steeds draagt). Middernacht hebben we met een glaasje gevierd en rondom ons hoorden we het vuurwerk knallen en mensen joelen. Het werd voor ons dus een heel geslaagd oudjaar. Vandaag echter missen we toch de familiebezoekjes. Irena had ons nochtans verteld dat alles open was, maar Davy en ik zijn tot in het centrum gewandeld en alles was gesloten. We hebben wel onze boodschappen kunnen doen en zijn dan maar terug naar huis gegaan. Het is dus een dagje geworden van wat tv kijken, wat computeren en wat rondwandelen in het appartement. Omdat we vandaag niet op bezoek konden bij onze kleine keppe hebben we voor de gelegenheid de foto's van oudjaar erop geplaatst. Ook heeft Davy intussen de mensen die ons hier bijstaan eens in kaart gebracht. Dit zijn ook de mensen die het voor ons mogelijk maken onze zoon te kunnen adopteren. Met grote dank dus. Zeker nanny Gulmira verdient een speciale pluim. Gulmira zorgt sinds de geboorte van onze zoon voor hem als een echte mama. Dit doet ze ook voor alle kindjes die in haar leefgroep zitten. Het is echt een schat van een nanny en haar zijn we dan ook enorm dankbaar. We zullen haar niet gauw vergeten en zullen ook Ilyan steeds vertellen over zijn nanny. Vele vele dikke kussen van ons en veel familieplezier !!!
Evy, Davy en Ilyan
31-12-2007
Happy New Year
Gelukkig nieuwjaar iedereen !!!
Wij zullen dit jaar nieuwjaar 4 uurtjes eerder vieren dan jullie!!! (hihihaha)
Vandaag zijn we onze kleine vent terug gaan bezoeken in de voormiddag. Papa mocht nog eens zijn zoon eten geven, wat hem al heel goed lukt. Na zijn ontbijtje zijn we dan aan een kleine modeshow begonnen. De kleertjes die we gisteren, maar ook eerder al hadden gekocht, hebben we eens gepast. We hebben overal een fotootje van genomen voor het foto-album zodat iedereen ons ventje eens kan keuren. De tijd vliegt veel te snel bij die bezoekjes en we moesten weer veel te vlug afscheid nemen. We hebben hem overladen met kusjes want we moeten elkaar nu anderhalve dag missen. Hopelijk slaapt ons ventje veel, zodat hij er niet teveel mee bezig is.
Na ons afscheid riep nanny Gulmira ons nog eens binnen in het portaaltje van leefgroep 2 waar enkele nannys nieuwjaar aan het vieren waren met Vodka en Kazachse bollen. Gulmira nam er vlug enkele glazen bij, vulde ze met vodka en stak ze in de lucht. Happy New Year. Ze brabbelde ook iets tegen de anderen nannys van Mirasje, mirasje en stak haar duim omhoog. Wij denken dat ze tevreden is dat Ilyan ons als ouders krijgt. Na de vlugge dronk werden we echter terug in de auto verwacht. Na 5 minuten begon die vodka toch goed te werken. Precies een klopke van de hamer. Da spel was straf en miste zijn effect niet. Met de slappe lach werd ik naar huis gebracht, waar ons nog een stevige voorbereiding wachtte voor onze ouderjaarsavond. We namen van iedereen afscheid met de woorden happy new year en bonne année en dit is wat wij ook jullie allemaal toewensen.
Drink er eentje op ons en vier goed! Op 2008, het jaar dat ons gezinnetje officieel zal worden uitgebreid.
Gelukkig nieuwjaar
Happy New Year
Bonne Année
S Novym Godom
30-12-2007
een middagje shoppen
Hallo iedereen,
opnieuw zondag vandaag, dus maar een keer op bezoek geweest in het weeshuis. De volgende dagen opnieuw maar 1 bezoekje, dus proberen we onze tijd zo optimaal te benutten. Vandaag hadden ze liever niet dat we met de kindjes op de grond zaten omdat het te koud was. Dan maar rondwandelen, wat op de sofa knuffelen. Papa heeft dan maar met mij samen voetbal gespeeld. In de zaal ligt een grote strandbal waarmee iedereen mag spelen. Na een tijdje deden ook Laurie met Kyson en Marie met Lilas mee zodat we de bal naar elkaar konden schoppen. Omdat we nog niet zelf op onze beentjes kunnen staan, werden we vastgehouden door onze papa en mama's. Eigenlijk werden we meer als hockeystick gebruikt, maar kom. Het spel op zich was leuk en de kindjes vonden het de max. Rond de middag was het opnieuw tijd om afscheid te nemen. Vandaag gingen we echter nog niet onmiddellijk naar huis, neen... Sarah, Geert, Davy en ik gingen eerst iets eten en gingen daarna shoppen in de moskee. Blijkbaar hadden we de kelderverdieping de vorige keer vergeten. En het was nu wel juist daar zeker dat de leukste souvenirs te vinden zijn. Met dank aan Laurie die ons er eventjes attent had op gemaakt. Davy en ik vonden enkele leuke herinneringen voor onze zoon later, ook een Kazachse vlag hebben we ons aangeschaft. Na wat rondkuieren in het winkelcentrum zijn we dan huiswaarts gekeerd met enkele nieuwe outfits voor onze zoon. Misschien moeten we ze morgen maar eens aandoen, overal een fotootje van nemen en jullie laten zien. We zijn ook inkopen gaan doen voor ouderjaarsavond. We vieren dit thuis, samen met Geert en Sarah en net zoals kerstavond hebben we de taken verdeeld. Bij onze thuiskomst stond er ons echter nog een grotere verrassing te wachten. Niet 1, niet 2, maar 3 telefoontjes uit Belgenland. Het was leuk met jullie te praten: met dank aan opa Frans, tante Jeanique en Laurie (mijn dikke keppebolle: ik mis je dikke kussen) en aan Magda. Hoewel we nog niet echt heimwee hebben, rolden toch enkele traantjes bij het gesprekje met Laurie. Ik denk heel vaak aan haar en vindt het ook heel spijtig dat we geen afscheid hebben kunnen nemen. Maar ik zal dit zeker goedmaken wanneer we terug zijn. Davy heeft ook het foto-album wat aangepast zodat nu W1,W2 en... tevoorschijn komt. Wanneer je dus foto's wilt zien uit week 1 klik je op W1 enz.... Op die manier houdt hij zich graag bezig en probeert zijn site zo goed mogelijk te onderhouden. Ik vind het alvast een superpapa want hij toont via de blog en de site met heel veel trots zijn mooiste en dierbaarste: zijn hartendief Ilyan.(Maar mij ziet hij evengraag)
Toedeloe
PS Bedankt aan alle mensen die dit avontuur met ons willen volgen. We zijn heel trots op onze blog en hebben nu al de 10.000 bezoekers overschreden. Dikke kussen
29-12-2007
tandjes
Hallo België,
soms is het heel moeilijk om de blog nog aan te vullen omdat we momenteel in een schema zitten die voor jullie ook al bekend is. Vandaag zijn we dus opnieuw 2 keer op bezoek mogen gaan naar onze kleine kapoen. Vanmorgen waren we vroeg genoeg om opnieuw onze kleine vriend te voorzien van zijn ontbijt (soort puree met wortelen). Na het zoeken van verschillende spenen lukt het flesje van het weeshuis momenteel nog het beste om Ilyan zijn drinken te geven. Mama was dan ook heel fier dat het hele flesje werd leeggedronken. Ook in de namiddag heeft Ilyan zijn volledige bord, zijn flesje en een klein potje zelfgemaakte fruitpap helemaal uitgegeten. Een gezonde honger heeft onze jongen wel. Maar vandaag hebben we een nieuwtje. Je weet misschien al dat Ilyan al een paar dagen nukkig doet.... Wel vanmorgen kwamen twee kleine vriendjes een goeiedag zeggen in het mondje van Ilyan. 2 witte tandjes onderaan doorboren momenteel het tandvlees van onze jongen. Mama en papa zijn enorm fier dat ze dit kunnen meemaken, want alle andere kindjes hebben al tandjes. Ik kreeg er bijna tranen van in mijn ogen. Ik was zo fier... Vanmiddag heeft papa Ilyan en Kyson nog wat kunnen entertainen met bellenblazen. Het was heel leuk om te zien hoe geconcentreerd ze de bellen volgden tot ze uiteenspatten. Iedere dag worden we meer en meer verliefd op onze kleine jongen en wordt het ook moeilijker en moeilijker om hem 's avonds terug af te geven. Vanavond konden we Ilyan nog net naar zijn bedje zien gaan en hij staarde naar mij tot hij om het hoekje was. Dat we maar vlug een paar weken verder zijn zodat we onze jongen in zijn eigen bedje kunnen stoppen en 's morgens terug als eerste mogen begroeten.
Vele groetjes Evy
28-12-2007
feestje
Vanmorgen waren we opnieuw pas tegen 10h in het weeshuis waardoor we opnieuw geen eten hebben kunnen geven aan Ilyan. Dit is wel spijtig. We hebben hem wel voor het eerst een betterfoodje laten proeven en dat smaakte hem duidelijk beter dan zijn fruitpapjes. Ilyan werd dan wel wat vroeger opgehaald door de nanny's want ze hadden blijkbaar de muziekzaal nodig voor een nieuwjaarsfeestje onderling. In de namiddag stonden we te wachten en te wachten op onze nieuwe chauffeur die maar niet wou komen. Pas tegen 16h kwam onze oude chauffeur ons dan toch terug ophalen. Blijkbaar waren er autoproblemen. Toen we dan uiteindelijk in het weeshuis aankwamen bleek dat de nanny's er inderdaad een ruig feestje hadden van gemaakt. De kippeboutjes en ander etensresten lagen nog her en der verspreid in de muziekzaal. Laurie had het lumineuze idee om de stereoinstallatie nog eens aan te leggen om nog eens kort samen met de nanny's de benen te zwieren. Na nog enkele groepsfoto's konden we dan in volle rust van onze kleintjes genieten. Alhoewel genieten... Naar het einde van het bezoek had Ilyan een wel heel nukkige bui. Dit gebeurt nu wel vaker aangezien ons bezoekschema een half uur is verlaat. Blijkbaar heeft Ilyan wel nood aan zijn slaappauzes. PS Ik heb vandaag na lang zoeken voor Evy de enige trekker gevonden in Aktobe zodat ze ons appartementje weer wat properder kon maken. Je weet hoe ze is hé
27-12-2007
Nieuwe chauffeur
Hallo iedereen, tot nu toe zijn ze ons iedere dag komen ophalen met een auto om 9h15 en ons om 9h30 in het weeshuis afzette vooraleer de andere koppels werden opgehaald. Op die manier konden we iedere morgen Ilyan zijn eten geven. Maar sinds vandaag komen ze ons ophalen met een minibusje die iedereen eerst oppikt alvorens naar het weeshuis te rijden. Nu komen we jammergenoeg pas om 10h00 aan en hebben de kindjes al gegeten. Ilyan was vanmorgen niet in zijn gewone doen, constant neuten, ongemakkelijk zijn.... Uiteindelijk is hij dan opnieuw in Evy's armen in slaap gevallen. Hij is zo koddig als hij slaapt. Na een klein halfuurtje slapen was hij dan toch wat meer actiever en heeft hij meegeholpen de kerstversiering in de muziekzaal aan te brengen (Kerstmis wordt hier pas op 7 januari gevierd). Deze namiddag konden we hem gelukkig wel nog zijn eten geven. Zijn bord porridge krijgt hij nog altijd uit maar het drinken blijft een probleem. Gelukkig laat mama Evy haar niet zo gemakkelijk van haar stuk brengen. Hij heeft dan toch nog 3/4 van zijn flesje uitgedronken. Daarna heeft papa nog flink met Ilyan gespeeld. De groepssfeer is er erg goed en we hebben zelfs al plannen gemaakt om op 2 januari samen te gaan uiteten naar een restaurantje met folkloristische zang. Tot later, Da Svidanja
26-12-2007
Uitgeput
Vanmorgen was Ilyan al heel vlug uitgeput zodat hij opnieuw in slaap is gevallen op Evy's schoot. Hoe kan het ook anders. De dagindeling zou elk kind doodmoe maken: 6h00: opstaan en eten 6h00 - 7h30: spelen 7h30 - 9h00: slapen 9h00 - 11h00: spelen en om 9h30 eten (porridge) 11h00 - 13h00: eten (patatjes met groenten) 13h00 - 14h30: spelen 14h30 - 16h00: eten (porridge) 16h00 - 18h30: spelen 18h30 - 20h00: slepen en om 20h00 drinken (Kefir : soort karnemelk) 20h00 - 21h30: spelen 21h30 - 23h30: slapen en om 23h30 drinken (Kefir) 23h30 - 6h00: slapen en sommige kindjes drinken thee of fruitsapje om 3h00 Ik zou er zelf moe van worden.
25-12-2007
Een unieke kerst
Gisteravond hebben we een unieke kerst gevierd samen met Geert en Sarah. Weliswaar nog zonder de kindjes, maar dat zal binnenkort wel veranderen. We hebben de taken eerlijk verdeeld. Wij zorgen voor de aperitief, voorgerecht en dessert, terwijl Geert en Sarah de soep en het hoofdgerecht voor hun rekening namen. Voor wat we hier in Aktöbe allemaal konden vinden was de tafel mooi versierd. Sarah heeft zelfs een rood tafellaken op de kop kunnen tikken in het warenhuis en na heeeel lang zoeken hebben ze ook één schamel kaarsje gevonden die dan nog met moeite wou branden. We hebben heel smakelijk gegeten maar toch hebben we het redelijk vroeg afgesloten. Aangezien ze hier Kerstmis pas op 7 januari vieren hadden we vandaag twee bezoeken voor de boeg. Gisteren hebben we Ilyan voor het eerst een beetje verse fruitpap laten proeven maar het was duidelijk dat hij dit niet gewend was. Zijn gelaatsuitdrukkingen spraken boekdelen. Ook vandaag hebben we hem een papje van appel en bosbessen laten proeven maar dit was echt niet naar zijn zin. We proberen zo vlug mogelijk eens een fotootje te nemen van zijn smoeletje wanneer hij juist zo'n lepel binnen heeft gekregen. We hebben met de nanny eens besproken waarom hij niet echt aan de papfles wou drinken, maar na enkele woorden in het Russisch kan hij niet hard genoeg zuigen. We moeten echt eens vragen aan de nanny wat ze juist heeft gezegd. Vandaag heeft Ilyan voor het eerst tijdens ons bezoek zijn pamper volgek*kt. Ja man, was dat een krijspartij. De pamper kon niet snel genoeg verversd zijn. Nu weten we zeker wat er is gebeurd als hij nogmaals zijn keel zo openzet.
24-12-2007
Zalig kerstfeest & gelukkig nieuwjaar
Aan iedereen een zalig kerstfeest en een gelukkig nieuwjaar gewenst. Voor het eerst sinds jaren hebben we nog eens een witte kerst. Jammer genoeg nog steeds met ons tweetjes, maar de vooruitzichten zijn veelbelovend...
23-12-2007
Ilyans vriendjes
Vandaag hebben we Ilyan enkel in de voormiddag kunnen bezoeken omdat het zondag is. Misschien maar goed ook want onze kleine spruit was uitgeteld na zijn ontbijt. Hij viel voor het eerst in slaap op Evy's schouder. Ilyans eetlust gaat ondertussen onverminderd voort al is hij wel vlug afgeleid door zijn vriendjes in de zaal. Geert en Sarah, onze metgezellen uit België, hebben een flinke dochter: Jana Samal (Samal = Kazachs voor "zeebries"). Jana en Ilyan komen uit hetzelfde leefgroepje, meer zelfs, ze zijn op dezelfde dag geboren: 4 april 2007. Momenteel vertoeven nog een Frans koppel bij ons. Jean-Jacques en Marie-Aleth adopteren de 17 maanden oude Lilas-Dihanna. Diana was haar Kazachse naam en haar ouders hebben gekozen voor een dubbele voornaam met haar Kazachse naam op z'n Frans gespeld. In de muziekzaal krijgen we ook het gezelschap van twee alleenstaande Amerikaanse vrouwen Laurie en Christy. Laurie adopteert Kyson Sergej. Kyson is geboren op 31 maart 2OO7 maar komt wel uit een andere leefgroep dan Jana en Ilyan. Christy is er een paar dagen na ons bijgekomen en zal naar de USA terugkeren met haar dochter Zahri Alia. Zahri Alia is geboren op 30 maart en komt uit dezelfde leefgroep als Kyson. Het is een leuke bende en het is er dan ook dikwijks een drukte van jewelste in de muziekzaal. Je kan met iedereen kennismaken in ons fotoalbum. Alleen van Christy hebben we nog geen foto, maar die wordt er zo vlug mogelijk bijgeplaatst.
Deze namiddag hebben we dan nog eens de gelegenheid genomen om een beetje te shoppen. Als je tweemaal naar het weeshuis gaat per dag dan blijft er niet veel tijd meer over voor iets anders. Maar je hoort ons niet klagen...
Groetjes uit het ondergesneeuwde Kazachstan
PS. Wat vind je van Ilyans Snoopy pyjama. Zijn eerste cadeautje van papa. Is het geen schatje?
22-12-2007
Een nieuwe dag
Vandaag hebben we Ilyan tweemaal kunnen bezoeken, vanmorgen van 9h30 tot 11h30 en vanmiddag van 15h30 tot 17h30. We hebben dit zo kunnen regelen zodat we telkens Ilyan eten kunnen geven. Het is een heel goede eter maar drinken gaat wat moeizaam. De borden havermout of rijstpap dat ze de kindjes hier serveren zijn immens maar toch krijgt hij ze helemaal uit. Zelfs met de grote brokken en al. De papfles daarentegen is niet zijn dada. Hij heeft geen echte zuigreflex. Dan maar gewoon uit een beker en dat gaat heel wat beter. Morgen laten we jullie kennismaken met een paar van zijn weeshuisvriendjes en hun ouders. We bezoeken allemaal samen onze kindjes in de muziekzaal met een groot blauw tapijt. De kamer heet zo vanwege de twee piano's die er langs de kant staan.
