Op zondag 18 oktober hadden niet minder dan 75 'vroege vogels' hun wandelschoenen aangetrokken om deel te nemen aan een wandelinitiatief ter gelegenheid van de 'Dag van de trage weg'. Het initiatief was een samenwerking tussen het stadsbestuur Menen en de werkgroep Mobiliteit van Beweging.net Groot-Menen.
De wandeling was doorspekt met diverse wetenswaardigheden die tijdens de tocht door Michel Werbrouck werden toegelicht. De wandeling stond vooral in het teken van 'grensoverschrijdende trage wegen' tussen Menen en Halluin en beoogde om de verbindingsweg tussen 'Avenue de Lauwe' in Halluin en de Murissonstraat in Rekkem opnieuw in ere te herstellen voor fietsers en wandelaars.
Michel gaf ondermeer tekst en uitleg bij een oude grenspaal in de Murissonstraat. Aan de Chapelle Notre Dame de la Lys gaf de voorzitter van het comité 'De kapelle' wat toelichting bij de restauratiewerken die zijn vereniging uitvoert aan alle kapelletjes van Halluin. Er werd tevens halt gehouden aan het oud kruis van 'L'Eglise St.-Hilaire' van Halluin en de bunker 'Blockhaus 254 Les Meurins', een bunker die toebehoorde tot de Maginolinie.
Het bezoek aan 'L'Eglise St.-Alphons' legde dan weer de band met Rekkem, daar de vroegere Rekkemse onderpastoor Abbé Coulon deze kerk op Le Mont dHalluin bouwde, grotendeel met eigen middelen en giften.
Langs de terugweg kwamen voorbij de Pilorie (schandpaal) om via de Piloriewegel en de Halluinwegel het Dorpshuis te bereiken. Intussen konden we het nieuw bord bewonderen met foto en uitleg van 'Le Cabaret des Prés' die bij deze gelegenheid pal op de grens langs de Piloriewegel werd aangebracht.
In het Dorpshuis werd nog een korte officiële plechtigheid gehouden waarbij schepen Dirk Vanholme toelichting gaf bij de plannen om een deel van de Kattewegels te renoveren en in de toekomst ook verder werk te maken van de trage wegen in Rekkem, Lauwe en Menen. Michel Werbrouck drukte ten slotte de wens uit dat de trage weg tussen de Murissonstraat (ter hoogte van de Nachtegaalwegel) en Caval Rouge in Halluin opnieuw bruikbaar zou worden voor de recreanten. Een kaart met alle trage wegen op het grondgebied van Lauwe en Rekkem - van de hand van Michel - is via de website van de stad Menen te raadplegen. Met een receptie werd deze zeer geslaagde 'Dag van de trage weg' afgesloten.
Het Paradijscomité heeft er opnieuw een prachtig weekend van gemaakt. Naast de fakkelstoet, de rommelmarkt... was er zondagnamiddag de prachtige stoet. Heel veel mensen langs de straten van het Paradijs en vooral veel kinderen met een zak of tas om de massa's uitgeworpen snoepen te kunnen wegbergen die ze met massa's opraapten.Ook de kinderen van de Paradijsschool en de groep 'Les Yoyeux Cyclistes' stalen de show.
Twee dagen scheen de zon over het Keltisch dorp, het Griekse kamp, de Romeinse villa en het Romeinse leger. Voor de twaalfde maal stonden de kampen opgesteld in domein Oosthove. We vinden voorzitter Patrick Biesbrouck van vzw Viroviacum Romanum, die dit jaar zijn 20ste verjaardag viert, terug in de verkoopstand van de worsten. Omdat de rij wachtende zo lang is, springt hij even bij om broodjes op te snijden: "Wat een massa! Gisteren zaterdag mochten we 2200 bezoekers noteren. Vandaag zijn dat er een gans pak meer. Het wordt een recordjaar, schrijf maar gerust dat we bijna 6000 bezoekers naar hier lokken." Zo'n 180 re-enactors uit de Benelux en Frankrijk hebben hun historische tentjes opgeslagen en laten in een aangepaste klederdracht, Keltische, Romeinse, Griekse en zelfs een Perziche... de tijd van zo'n 2000 jaar geleden, herleven. Vrouwen zijn aan het weven of vlechten... mannen maken bogen, smeden wapens... In het prachtige Romeinse kamp, omgeven door een typische houten afsluiting, is zelfs een Romeins postkantoor terug te vinden. Op andere plaatsen wordt met veel geduld een maliënkolder gemaakt. Op geregelde tipstippen liepen de tribunes vol voor de shows. De Romeinse militaire show was enig! Beide dagen werden afgesloten met een gladiatorengevecht en de kruisiging van een Galliër. Die had een aanslag gepleegd op een Romeinse senator. De rol van gekruisigde werd vertolkt door nieuw bestuurslid van de vzw Luc Stienne.
Met Gezinsbond Rekkem trokken we naar Wervik voor een bezoek aan de kaasfabriek 'Flandrien'.
Daar wordt sedert enkele jaren de beste kaas van de wereld geproduceerd, de Flandrienkaas. Ik mocht er al enkele keren te gast zijn in de firma om foto's te maken voor Het Nieuwsblad. Toen de kaas de prijs won, toen de vierde en vijfde tank werd geplaatst en voor enkele weken, toen 18 bollen kaas werden geschonken aan de Poperingse voedselbank. Die 18 bollen waren immers de grootte van minister-president Geert Bourgois toen die er op bezoek was.
Nu terug naar het bezoek. We werden er hartelijk ontvangen door de vader van de huidige bedrijfsleider Jan Desmet. Vader Desmet was de tweede generatie. Hij vertelde in geuren en kleuren hoe zijn vader begon met het leveren van kazen aan winkels. Omdat hij dat met een 'triporteur' deed, werd dit de naam voor de firma 'Triporteur'.
Daarna vertelde hij het verhaal van zijn zoon Jan die marketing had gestudeerd. Hoe het tot kaasproductie kwam en als prijswinnaar van de beste kaas het bedrijf een onverhoopt succes kent. Iedereen wil de kaas. Maar de vraag is groter dan het aanbod. Belegen kaas is zelfs momenteel niet meer op voorraad. Die zal er pas opnieuw met kerstmis zijn.
Daarna trokken we met de groep door de plaatsen waar de kazen worden gepekeld, bewaard, van een etiket worden voorzien...
Na een paar uurtjes toeven keerden we naar Rekkem terug en iedereen kreeg er nog een kilogram heerlijke Flandrien-kaas bovenop.
58 personen hadden zich ingeschreven voor het aanbod van het Davidsfonds: een dagje Wissant met twee wandelingen. Nog nooit hebben we zoveel wijzigingen moeten aanbrengen in het vervoer. Eerst de schoolbus van 35 plaatsen en daarna een bus van 50... 54... om te eindigen met 58 plaatsen. Zo konden we iedereen tevreden stellen en moest er niemand geweigerd worden. Na goed anderhalf uur rijden via Franse snelwegen bereikten we de 'Camping de la Vallée'. Isabelle Verledens wachtte ons reeds op. Zij had voor ons de wandelingen voorbereid. Eerst nog even genieten van een koffie of een biertje. Om 10.20 u. werd de eerste wandeling aangevat. De bus bracht de niet-wandelaars naar Wissant.
Mont de Couple
In de voormiddag was het wel even klimmen! Via landelijke wegen doorkruisten we een glooiend landschap. Overgoten met een stralende zon leek alles wel het aards paradijs. Rechts van ons hadden we een zicht op de zee met aan de horizon een prachtig zicht op de Engelse kliffen. Zo bereikten we de Mont de Couple. Van daaruit hadden we onvergetelijk vergezicht op de wijdse omgeving. Niet verwonderlijk dat de Duitsers er hun bunkers hadden gebouwd en van daaruit een mogelijkse inval vanuit Engeland goed in de gaten konden houden. Vanaf de hoogte was het dan afdalen naar Wissant. Onderweg werd nog even vol nieuwsgierigheid gekeken op de binnenkoer van een historische hoeve, 'la ferme dHerlen'. En zo bereikten we om 12.20 u. Wissant. In de twee uur wandelen hadden we 6 km 400 m afgelegd. 's Middags vond iedereen zijn gading om iets te eten, de ene hield het bij mossels bij 'Chez Nicole', steak of mossels bij 'Edwige', nog anderen genoten van iets lekkers in 'La Normandië'.
Strandwandeling Wissant - Escalles
Om 14.30 u. hadden we afspraak voor een wandeling op het strand van Wissant naar Escalles. Het werd een leuke wandeling vol verrassingen. Af en toe moesten we echter springen over geulen water die zich een weg baande naar de zee. Halfweg de wandeling werd de groep opgesplitst. Een tiental moedigen haasten zich verder tot de voet van 'Cap Blanc Nez'. Het was inderdaad een run tegen de tijd, want het wassende water nam snel de smalle kuststrook in. De rest van de groep keerde op z'n stappen terug over het strand. Wie de gehele afstand aflegde deed er 10,750 km over, goed voor 3 uur stappen. Om 18.30 u. werd de terugtocht aangevat naar Rekkem. Iedereen was uiterst tevreden over deze uitstap. Maar daar zat uiteraard het schitterende nazomerweer zeker voor iets tussen. En ook een speciale dank aan Isabelle Verledens voor de begeleiding van deze prachtige wandelingen.
Bestuurslid Yolande en echtgenoot Bernard hadden een prachtige fietstocht voorbereid. De tocht liep langsheen de Leie en vervolgens langs de Deûle tot in Wambrechies. Voor velen, ook voor mij, een ongekend rustig fietspad met prachtige vergezichten, veel natuur... Zo prachtig om leuke foto's te maken! In Quesnoy-sur-Deûle (na 28 km) hielden we een aperitiefstop. Enkele niet-fietsende bestuursleden stonden ons reeds op te wachten met picon, Ricard en hapjes.
Daarna werd onze tocht verder gezet richting Wambrechies. Na 33 km bereikten we ons doel, de serres en tuinen van 'Les Compagnons des saisons'. In hun restaurant 'Les Relais de Dillies' wachtte ook ons middagmaal. Terwijl we van nog een aperitief genoten, werd de jarige Berenise Bogaert met de nodige gelukwensen getrakteerd voor haar verjaardag. Ja, Frans mocht nog evens zijn kussen bovenhalen.
Tijdens het middagmaal begon het zowaar hevig te regenen. Misschien zou het wel ophouden met gieten. Om de tijd te doden wandelden we nog tot 15 uur rond in de serres. Van de geplande bezoeken aan de tuinen was geen sprake meer. De lucht zag zo grijs dat we besloten toch maar zo snel mogelijk rechtstreeks naar Rekkem te fietsen, zonder halt te houden aan de geplande stop 'Le Château du Vert-Bois' in Bondues.
Als verzopen waterkiekens bereikten we om 16.30 u. opnieuw ons Rekkem. We hadden toch alle redenen om tevreden te zijn, een schitterende voormiddagtocht, een heerlijke maaltijd (ook al vonden sommigen terecht dat het wat warmer mocht opgediend worden) met een koffie gourmond... om de duimen van af te likken. Nee, deze koffie beschrijven is moeilijk, bekijk maar even de vele foto's en beleef onze mooie dag maar even mee...
26 meter isolatieplaat moet grootste Leievlot ooit worden
Een 20-tal jongeren die in Wevelgem al een hele poos artistiek aan de slag zijn, pakten uit met een originele stunt. Samen droegen ze in stoet een 26 meter lange isolatieplaat van honderden kilo naar hun vrijplaats. De plaat moet het grootste vlot ooit op de Leie worden. Ze is gratis geleverd door Recticel, producent van duurzame isolatieplaten voor de bouw, dat in de buurt een vestiging heeft. De jongeren stapten met de plaat boven hun hoofden bijna twee kilometer ver naar hun scheepscontainers aan het Leiebos. Ze zijn van plan om het reuzenvlot daar in twee stukken te zagen en het met bloemen of vlaggen te versieren.
Honderden fietsers en wandelaars trokken via het jaagpad naar de groene zone langs de Leie om er te genieten van de allereerste Leiebrunch. Vroege vogels die er van een ontbijt hadden genoten, beleven er tot het aperitief. Anderen kwamen gepakt en gezakt tegen de middag met stoeltjes, een laken om op te zitten en een lunch. De organisatie voorzag een barbecueteam dat het eigen meegebrachte vlees bleu, saignant, a point of bien cuit bakte. Op deze laatste zonovergoten zondag van de vakantie vonden veel families en vrienden een sfeervolle omgeving met aangepaste muziek en activiteiten...
Tot zondag stonden 8 scheepscontainers opgesteld onder de Leiebrug. Onder leiding van kunstenaar Reinout Dewulf liepen er gedurende twee weken verschillende kunstprojecten op de containersite. Er was zelfs een BATBAR geïnstalleerd. De 26 m lange Recticelplaat, die in de loop van de week werd omgetoverd tot een heus vlot, maakte als afsluiter enkele tochten op de dode Leiearm. De eerste deelnemers waren aanvankelijk aarzelend om op het vlot te stappen, maar daarna gleed het sierlijk over water. En wie had gedacht leuke plaatjes te kunnen maken van een kantelend vlot was er aan voor de moeite.
Hein Vanhaezebrouck woont nu al jaren in Maarkedal, maar zijn hart ligt nog altijd in Lauwe. En zeker nu, nadat hij het ereburgerschap van Menen ontving. De titel werd gevierd met familie en vrienden. Hein had maar één wens voor zijn huldiging, namelijk dat alles plaatsvond in Lauwe. Die wens werd in gewilligd door het stadsbestuur. In het gemeentehuis van Lauwe werd de plechtigheid geopend. De nationale media waren massaal aanwezig voor Heins reactie op de loting van de Champions League, maar daar was het Hein duidelijk niet om te doen. Het ereburgerschap gaat voor, klonk het.
- Bezoek aan Clarebout Potatoes te Waasten - Middagmaal in De Leene te Poperinge - La Coupole te Saint-Omer (Fr.) - Bio zelfpluktuin Ten Hoogen Elslande in Geluwe
Dit jaar stond de Oldtimerbeurs in het teken van de zestigste verjaardag van de DS. OP het centrale plein stonden dan ook heel wat van deze luxueuze Citoëns te stralen in de zon. Het was de wagen die in die tijd tot de verbeelding sprak, zo'n speciale vering had geen enkele andere wagen. Nu nog stonden bezoekers zich te vergapen hoe de wagen zo plots naar beneden of omhoog gaat. Het was werkelijk op de koppen lopen, zoveel volk slenterde tussen de opgestelde pareltjes. Al vele weiden ver stonden wagens opgesteld. Tussen de bolides door genoten groepjes van een gezellig aperitief, een gezamenlijke picknick. Ja, we zagen zelfs een gewezen restaurantuitbater die er een volledig middagmaal bereidde voor de vrienden.
Op de vooravond van O.-L.-Vrouw Hemelvaart werd er heel wat werk verzet door een hele ploeg enthousiaste medewerkers, zowel in de Sint-Bavokerk te Lauwe als in zaal Myra te Rekkem. Heel wat tafels en stoelen werden geplaatst en mooi aangekleed om de zowat 500 genodigden te ontvangen. We maakten de groenten schoon, sneden kaasjes en salamietjes en alles verliep vlot.
En dan de grote dag! Al heel vroeg werkten we verder aan de toastjes, schikten we de borden en werd alles afgewerkt. De koorleden moesten ook vroeg uit de veren, want om 9.15 u. werd er reeds ingezongen. De mooi versierde St.-Bavokerk begon reeds vrij vroeg vol te lopen, iedereen probeerde een mooie plaats te bemachtigen. De kerk was bomvol. Dirigent Wim leidde de gezangen van onze drie koren in goede banen en dirigent Hubert probeerde bij iedereen in de kerk zijn stem goed te laten klinken. De misdienaars glunderden in hun mooie nieuwe kleren. Het was een wondermooie viering waarin onze jubilarissen Chris en Nikolaas de Heer dankten voor die voorbije periode. Ze hopen dat Maria verder hun leven zal inspireren om ten dienste te staan van de mensen. En of ze hun best doen hiervoor! We mogen blij zijn dat we zon sympathieke, vriendelijke en eenvoudige priesters in ons midden hebben in onze federatie!
Na de viering heeft Trees in naam van de federale stuurgroep felicitaties uitgesproken en bloemen laten aanbieden aan onze jubilarissen. De plaatselijke pers was ook van de partij. Na de viering was er file richting zaal Myra te Rekkem voor de receptie. Aan de deur was het ook even wachten, want men wilde de jubilarissen feliciteren. De medewerkers deden hun best om iedereen vlot te bedienen. Het was een gezellige drukte, alleen maar blije gezichten en Chris en Nikolaas genoten er met volle teugen van. Het werd een onvergetelijke 15 augustus 2015 en nogmaals onze welgemeende gelukwensen aan jullie beiden!
Mijmeringen over de jubileummis
Terwijl de rest van Vlaanderen kreunde onder de plenzende regen, stond ze hoog gespannen tussen Lauwe en Rekkem, de regenboog: haar ene poot in de St.-Bavokerk, haar andere in zaal Myra. Speciaal voor het dubbele jubileum van pastoor Chris en pastoor Nikolaas! Meer dan 500 aanwezigen woonden de dankmis bij die volledig in het teken stond van Maria Hemelvaart.
Pastoor Chris heeft een heel grote bewondering voor Maria, die hij weet over te brengen in zijn eucharistievieringen en de jaarlijkse noveen haar ter ere. Hij begeleidt al de bedevaarten naar Banneux en naar Lourdes en besluit elke zaterdag de eucharistieviering met een lofzang voor de Maagd der Armen. Net als Maria zet hij zich in voor de zieken en de zwakken, niet alleen op de parochie maar ook als aalmoezenier in het ziekenhuis. Zijn mensen een thuis te bieden, hun harten te verwarmen en hen hoop en troost te geven maakt hem gelukkig. Mogen de vuren die hij in onze zielen aansteekt niet doven, maar andere mensen inspireren.
Pastoor Nikolaas is nog niet zo lang geleden aangekomen in onze parochies en hij heeft al een plaats verworven in ieders hart. Onder zijn leiding werd het nieuwe parochiecentrum in dienst genomen. Hij zet zich niet alleen in voor de vier parochies, maar ook voor de federatie als moderator en hij maakt steeds tijd vrij om naar de mensen toe te gaan. Zijn 'dagboek van een pastoor' in het parochieblad zorgt wekelijks voor een glimlach op vele gezichten. Met zijn gitaar kan hij ook een jeugdig tintje geven aan de vieringen met jongeren. Hij werkt keihard om er hier iets moois van te maken. Mogen wij net zoals priester Nikolaas het leven van onze medemens vreugdevoller maken.
De 33ste editie lokte heel wat volk op het Sint-Maartensplein. Wij waren er bij toen om 20 u. 'Team William' van start ging. De sfeer zat er goed in, maar plots kwam de regen het feest even verstoren. Maar dat kon de pret niet derven.
Zaterdag werd de 41ste Breughelloop georganiseerd. Niet meer ACR, maar met een ploeg jongeren werd een 'werkgroep Breughelloop' samengesteld. Ze hebben er een schitterende editie van gemaakt.
Vandaag opnieuw een zeer zonnige dag. Na enkele dagen mist is die hartelijk welkom. We trekken met de auto naar Ennetbürgen zo'n goeie 20 km verder. We rijden de weg steil omhoog tot aan de parking Honegg in Bürgenstöck. Bedoeling is een kleine wandeling te maken. We nemen de Felsenweg die naar de Hemmetschwandlift leidt. De lift is op het middaguur gesloten, we stappen gewoon verder. Het pad is heel mooi aangelegd met een fantastisch zicht op het meer.... Hier en daar is de weg zelfs uitgehouwen in de rots. Cam en Nancy zijn ons ver voor. Op een splitsing nemen wij de weg naar Bürgenstöck, Nancy en Cam naar Hemmetschwand. Gelukkig kunnen we via sms contact houden. Om 12.45 u. komen we met ons drieën opnieuw op de parking en genieten na de flinke wandeling van 6,5 km van onze picknick. De schoolkinderen genieten er ook van hun middagpauze. Cam en Nancy vervoegen ons om 13.20 u. Plots komt er een kleuterklas aangestapt. De schoolbus komt er aan om hen op te pikken. De gehele klas kan in de met banken voorzien bestelwagen. De chauffeur zegt dat die bus enkel voor kleuter is ingericht, volwassenen mogen er niet in plaats nemen. We nemen de afdeling terug, heel voorzichtig naar beneden. De weg is zo smal dat kruisen heel moeilijk is.
Aangekomen in Seelisberg trekken Rosette, Bea en ik nog even naar Trieb, 4 km lager gelegen aan het meer. Heel wat volk staat te wachten op de boten die er om 15.00 u. en 15.10 u. zullen aankomen. Vanop het zonnige terras slaan we alles gade. Om 15.45 u. vatten we de terugweg aan.
Vooraleer we naar België terugkeren moeten we nog onze voorraad kaas inslaan. In de kaasmakerij krijgen we heel wat uitleg en mogen e verschillende kazen proeven. Heerlijk. En de man is best tevreden met onze euro's. Onze voorraad Zwitserse franken is ferm geminderd.
Cam en Nancy zijn te voet naar Trieb getrokken. Met het dreigende onweer keren ze via een korte weg snel terug. Ze zijn net het hotel binnen of het begint hevig te onweren en het giet water.
Voor het avondeten kunnen we nog wat skypen met het thuisfront. Emmah is blij haar papa en mama te zien en ook Cam en Nancy zijn supercontent hun dochtertje te zien.
Het avondeten is opnieuw heerlijk. Een slaatje met vis, tomatensoep, kalfsvlees met rijst en een ijscoupe. Onze vakantie in Seelisberg zit er op. Morgen kunnen we de terugweg aanvatten.
Vandaag een zwaar programma. De beklimming van de Niederbauen met een hoogte van 1920 m. We starten op 850 m in Seelisberg. Mistig weer belemmert vergezichten. Het begin van de weg is heel modderig, de stenen glad. De druppels van de mist geven ons de nodige verfrissing. Langzaam gaat het hoger en hoger. We gunnen onszelf niet zoveel rust. Ik doe het langzaam aan op mijn eigen tempo. Mijn nicht en Cam zijn toch 20 jaar jonger. Ik zie niet veel 65-jarige...n nog zo'n ultra zware beklimming doen. Eenmaal voorbij de boerderij staat de weg aangeduid in het blauw. Dat betekent dat we klimijzers op de weg zullen ontmoeten. We zijn boven de boomgrens en klimmen nu door een stenenveld. Met enkele ijzeren trappen klimmen we hoger. Het laatste stuk gaat zeer steil, zigzag omhoog. Het is precies 13.00 u. als ik boven kom. Nu nog een klim door de weide noor Niederbauen Chulm. Af en toe hebben we een zicht op Seelisberg door het wolkendek heen. En wat een wind, echt ijzig koud! Maar de omgeving is er enig mooi. Wat is het hier zalig toeven na zo'n inspanning. Om 13.20 u. vatten we de terugweg naar Emmetten aan. Plost zien we in de diepte het leven rond de boerderij, de Tritt-Hütte. We dalen de weide f tot aan de boerderij. We zien er het Belgisch koppel dat ook in ons hotel verblijft. Samen gaan we iets drinken. Nancy bestelt een warme melk met honing. Ik houd het bij een 'Apfelwein'. We krijgen een dekentje tegen de felle wind. Ze juf die ons besteld is uit Luzern en verblijft er drie maanden om kaas te maken. We proeven de kaas en kopen ons ook een stuk kaas. Lekker! Na drie kwartier rust trekken we verder naar beneden. Eerst door frisgroene weiden. We kiezen de kortste weg naar Emmetten, 1.40 u. in plaats van 1.55 u. Maar daarmee hebben we ons ook een steile afdaling door het bos voorgeschoteld. Er komt precies geen eind aan, altijd maar dalen, dalen op stenige paadjes, nat van de laaghangende wolken. Eindelijk bereiken we om 16.40 u. We hebben vandaag 12.08 km gestapt. Emmetten. Nancy en Cam besluiten te voet naar Seelisberg terug te keren. Ik trek naar de dorpsplaats van Emmetten en wacht op de postbus van 16.55 u. Voor mij is het genoeg geweest. Nancy en Cam hebben er 19,300 km opzitten. Om 18.30 u. worden we door Ushi en Martin uitgenodigd voor een aperitief. ook Christoff van de toeristische dienst komt ons opnieuw bezoeken.
Het weer is niet zo gunstig en we moeten ook wat uitrusten van de stevige klim gisteren. Daarom vandaag een rit met de auto. Achtereenvolgens bezoeken we de glasblazerij in Hergiswil. Vandaar trekken we naar Luzern met zijn wereldberoemde 'Kapelbrücke'. Toevallig is het marktdag. Dat levert heel leuke plaatjes op van vreemde groenten.... Volgende halte wordt de plaats waar onze koningin Astrid in 1939 verongelukte, Küssnacht. Het is er ook een rustige plaats om te picknicken. Tegen 15 u. zijn we in het plaatsje Brunnen, de stad die we vanuit Seelisberg aan de overkant zien liggen. Cam en Nancy kopen er in een Vixtorinoxwinkel een Zwitsers mes. En het wordt ook even tijd om te genieten van een kop koffie. Aan de Tellsplatte wordt de rem van de auto opnieuw dichtgetrokken. Het is een ferme daling naar het klokkenspel. Het is 16.40 u., nog twintig minuten te vroeg om een liedje te laten spelen. Om het uur kan je tien minuten liedjes drukken op het aan voermechanisme. Dus nog maar even verder de trappen afdalen tot aan het water waar de 'Tellskapelle' is gebouwd. Daarin staat in vier taferelen de geschiedenis van de dappere Willem Tell geschilderd. Het wordt een ferme klim terug naar boven tot aan de klokken. Nog 5 minuten geduld en we kunnen liedjes horen en een stukje filmopname maken. Leuk om even de beluisteren. Onze laatste halte wordt Altdorf. Midden op de dorpsplaats staat het grote beeld van Willem Tell en zijn zoon. Spijtig dat de toren in de steigers staat. Bea en Rosette gaan even wat winkels bekijken. Wij trekken de toren en de trappen brengen ons tot aan de ramen bovenaan. Tijd om het gehele verhaal te beluisteren hebben we niet. en nemen nog wat tijd om nog even wandelen in de autovrije winkelstraat en wat leuke historische gebouwen te bekijken. En nu terug naar Seelisberg. Een 9 km lange tunnel voert ons terug naar Beckenried, en vandaar gaat het al snel terug naar ons hotel Tell. We hebben er een prachtige dag opzitten. Onze Australiër Cam is heel tevreden met wat hij vandaag allemaal in Zwitserland heeft opgestoken. Onze gastvrouw Ushi en haar echtgenoot Martin hebben opnieuw voor een schitterend avondmaal gezorgd, zoals steeds een viergangenmenu. Lekkere verse asperges, een kom soep, spaghetti en als dessert een ijsje. Veel kijkplezier!
WEVELGEM
Met de bedrijfsgilde van Menen-Lauwe-Rekkem op daguitstap
OLDTIMERBEURS
Jubileumfeest pastoor Chris en pastoor Nikolaas
Rock op het plein
41ste BREUGHELLOOP
Ennetbürgen - Trieb - Seelisberg
Klim naar de Niederbauen
Rond het Vierwoudstedenmeer
