58 personen hadden zich ingeschreven voor het aanbod van het Davidsfonds: een dagje Wissant met twee wandelingen. Nog nooit hebben we zoveel wijzigingen moeten aanbrengen in het vervoer. Eerst de schoolbus van 35 plaatsen en daarna een bus van 50... 54... om te eindigen met 58 plaatsen. Zo konden we iedereen tevreden stellen en moest er niemand geweigerd worden. Na goed anderhalf uur rijden via Franse snelwegen bereikten we de 'Camping de la Vallée'. Isabelle Verledens wachtte ons reeds op. Zij had voor ons de wandelingen voorbereid. Eerst nog even genieten van een koffie of een biertje. Om 10.20 u. werd de eerste wandeling aangevat. De bus bracht de niet-wandelaars naar Wissant.
Mont de Couple
In de voormiddag was het wel even klimmen! Via landelijke wegen doorkruisten we een glooiend landschap. Overgoten met een stralende zon leek alles wel het aards paradijs. Rechts van ons hadden we een zicht op de zee met aan de horizon een prachtig zicht op de Engelse kliffen. Zo bereikten we de Mont de Couple. Van daaruit hadden we onvergetelijk vergezicht op de wijdse omgeving. Niet verwonderlijk dat de Duitsers er hun bunkers hadden gebouwd en van daaruit een mogelijkse inval vanuit Engeland goed in de gaten konden houden. Vanaf de hoogte was het dan afdalen naar Wissant. Onderweg werd nog even vol nieuwsgierigheid gekeken op de binnenkoer van een historische hoeve, 'la ferme dHerlen'. En zo bereikten we om 12.20 u. Wissant. In de twee uur wandelen hadden we 6 km 400 m afgelegd. 's Middags vond iedereen zijn gading om iets te eten, de ene hield het bij mossels bij 'Chez Nicole', steak of mossels bij 'Edwige', nog anderen genoten van iets lekkers in 'La Normandië'.
Strandwandeling Wissant - Escalles
Om 14.30 u. hadden we afspraak voor een wandeling op het strand van Wissant naar Escalles. Het werd een leuke wandeling vol verrassingen. Af en toe moesten we echter springen over geulen water die zich een weg baande naar de zee. Halfweg de wandeling werd de groep opgesplitst. Een tiental moedigen haasten zich verder tot de voet van 'Cap Blanc Nez'. Het was inderdaad een run tegen de tijd, want het wassende water nam snel de smalle kuststrook in. De rest van de groep keerde op z'n stappen terug over het strand. Wie de gehele afstand aflegde deed er 10,750 km over, goed voor 3 uur stappen. Om 18.30 u. werd de terugtocht aangevat naar Rekkem. Iedereen was uiterst tevreden over deze uitstap. Maar daar zat uiteraard het schitterende nazomerweer zeker voor iets tussen. En ook een speciale dank aan Isabelle Verledens voor de begeleiding van deze prachtige wandelingen.
Bestuurslid Yolande en echtgenoot Bernard hadden een prachtige fietstocht voorbereid. De tocht liep langsheen de Leie en vervolgens langs de Deûle tot in Wambrechies. Voor velen, ook voor mij, een ongekend rustig fietspad met prachtige vergezichten, veel natuur... Zo prachtig om leuke foto's te maken! In Quesnoy-sur-Deûle (na 28 km) hielden we een aperitiefstop. Enkele niet-fietsende bestuursleden stonden ons reeds op te wachten met picon, Ricard en hapjes.
Daarna werd onze tocht verder gezet richting Wambrechies. Na 33 km bereikten we ons doel, de serres en tuinen van 'Les Compagnons des saisons'. In hun restaurant 'Les Relais de Dillies' wachtte ook ons middagmaal. Terwijl we van nog een aperitief genoten, werd de jarige Berenise Bogaert met de nodige gelukwensen getrakteerd voor haar verjaardag. Ja, Frans mocht nog evens zijn kussen bovenhalen.
Tijdens het middagmaal begon het zowaar hevig te regenen. Misschien zou het wel ophouden met gieten. Om de tijd te doden wandelden we nog tot 15 uur rond in de serres. Van de geplande bezoeken aan de tuinen was geen sprake meer. De lucht zag zo grijs dat we besloten toch maar zo snel mogelijk rechtstreeks naar Rekkem te fietsen, zonder halt te houden aan de geplande stop 'Le Château du Vert-Bois' in Bondues.
Als verzopen waterkiekens bereikten we om 16.30 u. opnieuw ons Rekkem. We hadden toch alle redenen om tevreden te zijn, een schitterende voormiddagtocht, een heerlijke maaltijd (ook al vonden sommigen terecht dat het wat warmer mocht opgediend worden) met een koffie gourmond... om de duimen van af te likken. Nee, deze koffie beschrijven is moeilijk, bekijk maar even de vele foto's en beleef onze mooie dag maar even mee...
26 meter isolatieplaat moet grootste Leievlot ooit worden
Een 20-tal jongeren die in Wevelgem al een hele poos artistiek aan de slag zijn, pakten uit met een originele stunt. Samen droegen ze in stoet een 26 meter lange isolatieplaat van honderden kilo naar hun vrijplaats. De plaat moet het grootste vlot ooit op de Leie worden. Ze is gratis geleverd door Recticel, producent van duurzame isolatieplaten voor de bouw, dat in de buurt een vestiging heeft. De jongeren stapten met de plaat boven hun hoofden bijna twee kilometer ver naar hun scheepscontainers aan het Leiebos. Ze zijn van plan om het reuzenvlot daar in twee stukken te zagen en het met bloemen of vlaggen te versieren.
Honderden fietsers en wandelaars trokken via het jaagpad naar de groene zone langs de Leie om er te genieten van de allereerste Leiebrunch. Vroege vogels die er van een ontbijt hadden genoten, beleven er tot het aperitief. Anderen kwamen gepakt en gezakt tegen de middag met stoeltjes, een laken om op te zitten en een lunch. De organisatie voorzag een barbecueteam dat het eigen meegebrachte vlees bleu, saignant, a point of bien cuit bakte. Op deze laatste zonovergoten zondag van de vakantie vonden veel families en vrienden een sfeervolle omgeving met aangepaste muziek en activiteiten...
Tot zondag stonden 8 scheepscontainers opgesteld onder de Leiebrug. Onder leiding van kunstenaar Reinout Dewulf liepen er gedurende twee weken verschillende kunstprojecten op de containersite. Er was zelfs een BATBAR geïnstalleerd. De 26 m lange Recticelplaat, die in de loop van de week werd omgetoverd tot een heus vlot, maakte als afsluiter enkele tochten op de dode Leiearm. De eerste deelnemers waren aanvankelijk aarzelend om op het vlot te stappen, maar daarna gleed het sierlijk over water. En wie had gedacht leuke plaatjes te kunnen maken van een kantelend vlot was er aan voor de moeite.
Hein Vanhaezebrouck woont nu al jaren in Maarkedal, maar zijn hart ligt nog altijd in Lauwe. En zeker nu, nadat hij het ereburgerschap van Menen ontving. De titel werd gevierd met familie en vrienden. Hein had maar één wens voor zijn huldiging, namelijk dat alles plaatsvond in Lauwe. Die wens werd in gewilligd door het stadsbestuur. In het gemeentehuis van Lauwe werd de plechtigheid geopend. De nationale media waren massaal aanwezig voor Heins reactie op de loting van de Champions League, maar daar was het Hein duidelijk niet om te doen. Het ereburgerschap gaat voor, klonk het.
- Bezoek aan Clarebout Potatoes te Waasten - Middagmaal in De Leene te Poperinge - La Coupole te Saint-Omer (Fr.) - Bio zelfpluktuin Ten Hoogen Elslande in Geluwe
Dit jaar stond de Oldtimerbeurs in het teken van de zestigste verjaardag van de DS. OP het centrale plein stonden dan ook heel wat van deze luxueuze Citoëns te stralen in de zon. Het was de wagen die in die tijd tot de verbeelding sprak, zo'n speciale vering had geen enkele andere wagen. Nu nog stonden bezoekers zich te vergapen hoe de wagen zo plots naar beneden of omhoog gaat. Het was werkelijk op de koppen lopen, zoveel volk slenterde tussen de opgestelde pareltjes. Al vele weiden ver stonden wagens opgesteld. Tussen de bolides door genoten groepjes van een gezellig aperitief, een gezamenlijke picknick. Ja, we zagen zelfs een gewezen restaurantuitbater die er een volledig middagmaal bereidde voor de vrienden.
Op de vooravond van O.-L.-Vrouw Hemelvaart werd er heel wat werk verzet door een hele ploeg enthousiaste medewerkers, zowel in de Sint-Bavokerk te Lauwe als in zaal Myra te Rekkem. Heel wat tafels en stoelen werden geplaatst en mooi aangekleed om de zowat 500 genodigden te ontvangen. We maakten de groenten schoon, sneden kaasjes en salamietjes en alles verliep vlot.
En dan de grote dag! Al heel vroeg werkten we verder aan de toastjes, schikten we de borden en werd alles afgewerkt. De koorleden moesten ook vroeg uit de veren, want om 9.15 u. werd er reeds ingezongen. De mooi versierde St.-Bavokerk begon reeds vrij vroeg vol te lopen, iedereen probeerde een mooie plaats te bemachtigen. De kerk was bomvol. Dirigent Wim leidde de gezangen van onze drie koren in goede banen en dirigent Hubert probeerde bij iedereen in de kerk zijn stem goed te laten klinken. De misdienaars glunderden in hun mooie nieuwe kleren. Het was een wondermooie viering waarin onze jubilarissen Chris en Nikolaas de Heer dankten voor die voorbije periode. Ze hopen dat Maria verder hun leven zal inspireren om ten dienste te staan van de mensen. En of ze hun best doen hiervoor! We mogen blij zijn dat we zon sympathieke, vriendelijke en eenvoudige priesters in ons midden hebben in onze federatie!
Na de viering heeft Trees in naam van de federale stuurgroep felicitaties uitgesproken en bloemen laten aanbieden aan onze jubilarissen. De plaatselijke pers was ook van de partij. Na de viering was er file richting zaal Myra te Rekkem voor de receptie. Aan de deur was het ook even wachten, want men wilde de jubilarissen feliciteren. De medewerkers deden hun best om iedereen vlot te bedienen. Het was een gezellige drukte, alleen maar blije gezichten en Chris en Nikolaas genoten er met volle teugen van. Het werd een onvergetelijke 15 augustus 2015 en nogmaals onze welgemeende gelukwensen aan jullie beiden!
Mijmeringen over de jubileummis
Terwijl de rest van Vlaanderen kreunde onder de plenzende regen, stond ze hoog gespannen tussen Lauwe en Rekkem, de regenboog: haar ene poot in de St.-Bavokerk, haar andere in zaal Myra. Speciaal voor het dubbele jubileum van pastoor Chris en pastoor Nikolaas! Meer dan 500 aanwezigen woonden de dankmis bij die volledig in het teken stond van Maria Hemelvaart.
Pastoor Chris heeft een heel grote bewondering voor Maria, die hij weet over te brengen in zijn eucharistievieringen en de jaarlijkse noveen haar ter ere. Hij begeleidt al de bedevaarten naar Banneux en naar Lourdes en besluit elke zaterdag de eucharistieviering met een lofzang voor de Maagd der Armen. Net als Maria zet hij zich in voor de zieken en de zwakken, niet alleen op de parochie maar ook als aalmoezenier in het ziekenhuis. Zijn mensen een thuis te bieden, hun harten te verwarmen en hen hoop en troost te geven maakt hem gelukkig. Mogen de vuren die hij in onze zielen aansteekt niet doven, maar andere mensen inspireren.
Pastoor Nikolaas is nog niet zo lang geleden aangekomen in onze parochies en hij heeft al een plaats verworven in ieders hart. Onder zijn leiding werd het nieuwe parochiecentrum in dienst genomen. Hij zet zich niet alleen in voor de vier parochies, maar ook voor de federatie als moderator en hij maakt steeds tijd vrij om naar de mensen toe te gaan. Zijn 'dagboek van een pastoor' in het parochieblad zorgt wekelijks voor een glimlach op vele gezichten. Met zijn gitaar kan hij ook een jeugdig tintje geven aan de vieringen met jongeren. Hij werkt keihard om er hier iets moois van te maken. Mogen wij net zoals priester Nikolaas het leven van onze medemens vreugdevoller maken.
De 33ste editie lokte heel wat volk op het Sint-Maartensplein. Wij waren er bij toen om 20 u. 'Team William' van start ging. De sfeer zat er goed in, maar plots kwam de regen het feest even verstoren. Maar dat kon de pret niet derven.
Zaterdag werd de 41ste Breughelloop georganiseerd. Niet meer ACR, maar met een ploeg jongeren werd een 'werkgroep Breughelloop' samengesteld. Ze hebben er een schitterende editie van gemaakt.
Vandaag opnieuw een zeer zonnige dag. Na enkele dagen mist is die hartelijk welkom. We trekken met de auto naar Ennetbürgen zo'n goeie 20 km verder. We rijden de weg steil omhoog tot aan de parking Honegg in Bürgenstöck. Bedoeling is een kleine wandeling te maken. We nemen de Felsenweg die naar de Hemmetschwandlift leidt. De lift is op het middaguur gesloten, we stappen gewoon verder. Het pad is heel mooi aangelegd met een fantastisch zicht op het meer.... Hier en daar is de weg zelfs uitgehouwen in de rots. Cam en Nancy zijn ons ver voor. Op een splitsing nemen wij de weg naar Bürgenstöck, Nancy en Cam naar Hemmetschwand. Gelukkig kunnen we via sms contact houden. Om 12.45 u. komen we met ons drieën opnieuw op de parking en genieten na de flinke wandeling van 6,5 km van onze picknick. De schoolkinderen genieten er ook van hun middagpauze. Cam en Nancy vervoegen ons om 13.20 u. Plots komt er een kleuterklas aangestapt. De schoolbus komt er aan om hen op te pikken. De gehele klas kan in de met banken voorzien bestelwagen. De chauffeur zegt dat die bus enkel voor kleuter is ingericht, volwassenen mogen er niet in plaats nemen. We nemen de afdeling terug, heel voorzichtig naar beneden. De weg is zo smal dat kruisen heel moeilijk is.
Aangekomen in Seelisberg trekken Rosette, Bea en ik nog even naar Trieb, 4 km lager gelegen aan het meer. Heel wat volk staat te wachten op de boten die er om 15.00 u. en 15.10 u. zullen aankomen. Vanop het zonnige terras slaan we alles gade. Om 15.45 u. vatten we de terugweg aan.
Vooraleer we naar België terugkeren moeten we nog onze voorraad kaas inslaan. In de kaasmakerij krijgen we heel wat uitleg en mogen e verschillende kazen proeven. Heerlijk. En de man is best tevreden met onze euro's. Onze voorraad Zwitserse franken is ferm geminderd.
Cam en Nancy zijn te voet naar Trieb getrokken. Met het dreigende onweer keren ze via een korte weg snel terug. Ze zijn net het hotel binnen of het begint hevig te onweren en het giet water.
Voor het avondeten kunnen we nog wat skypen met het thuisfront. Emmah is blij haar papa en mama te zien en ook Cam en Nancy zijn supercontent hun dochtertje te zien.
Het avondeten is opnieuw heerlijk. Een slaatje met vis, tomatensoep, kalfsvlees met rijst en een ijscoupe. Onze vakantie in Seelisberg zit er op. Morgen kunnen we de terugweg aanvatten.
Vandaag een zwaar programma. De beklimming van de Niederbauen met een hoogte van 1920 m. We starten op 850 m in Seelisberg. Mistig weer belemmert vergezichten. Het begin van de weg is heel modderig, de stenen glad. De druppels van de mist geven ons de nodige verfrissing. Langzaam gaat het hoger en hoger. We gunnen onszelf niet zoveel rust. Ik doe het langzaam aan op mijn eigen tempo. Mijn nicht en Cam zijn toch 20 jaar jonger. Ik zie niet veel 65-jarige...n nog zo'n ultra zware beklimming doen. Eenmaal voorbij de boerderij staat de weg aangeduid in het blauw. Dat betekent dat we klimijzers op de weg zullen ontmoeten. We zijn boven de boomgrens en klimmen nu door een stenenveld. Met enkele ijzeren trappen klimmen we hoger. Het laatste stuk gaat zeer steil, zigzag omhoog. Het is precies 13.00 u. als ik boven kom. Nu nog een klim door de weide noor Niederbauen Chulm. Af en toe hebben we een zicht op Seelisberg door het wolkendek heen. En wat een wind, echt ijzig koud! Maar de omgeving is er enig mooi. Wat is het hier zalig toeven na zo'n inspanning. Om 13.20 u. vatten we de terugweg naar Emmetten aan. Plost zien we in de diepte het leven rond de boerderij, de Tritt-Hütte. We dalen de weide f tot aan de boerderij. We zien er het Belgisch koppel dat ook in ons hotel verblijft. Samen gaan we iets drinken. Nancy bestelt een warme melk met honing. Ik houd het bij een 'Apfelwein'. We krijgen een dekentje tegen de felle wind. Ze juf die ons besteld is uit Luzern en verblijft er drie maanden om kaas te maken. We proeven de kaas en kopen ons ook een stuk kaas. Lekker! Na drie kwartier rust trekken we verder naar beneden. Eerst door frisgroene weiden. We kiezen de kortste weg naar Emmetten, 1.40 u. in plaats van 1.55 u. Maar daarmee hebben we ons ook een steile afdaling door het bos voorgeschoteld. Er komt precies geen eind aan, altijd maar dalen, dalen op stenige paadjes, nat van de laaghangende wolken. Eindelijk bereiken we om 16.40 u. We hebben vandaag 12.08 km gestapt. Emmetten. Nancy en Cam besluiten te voet naar Seelisberg terug te keren. Ik trek naar de dorpsplaats van Emmetten en wacht op de postbus van 16.55 u. Voor mij is het genoeg geweest. Nancy en Cam hebben er 19,300 km opzitten. Om 18.30 u. worden we door Ushi en Martin uitgenodigd voor een aperitief. ook Christoff van de toeristische dienst komt ons opnieuw bezoeken.
Het weer is niet zo gunstig en we moeten ook wat uitrusten van de stevige klim gisteren. Daarom vandaag een rit met de auto. Achtereenvolgens bezoeken we de glasblazerij in Hergiswil. Vandaar trekken we naar Luzern met zijn wereldberoemde 'Kapelbrücke'. Toevallig is het marktdag. Dat levert heel leuke plaatjes op van vreemde groenten.... Volgende halte wordt de plaats waar onze koningin Astrid in 1939 verongelukte, Küssnacht. Het is er ook een rustige plaats om te picknicken. Tegen 15 u. zijn we in het plaatsje Brunnen, de stad die we vanuit Seelisberg aan de overkant zien liggen. Cam en Nancy kopen er in een Vixtorinoxwinkel een Zwitsers mes. En het wordt ook even tijd om te genieten van een kop koffie. Aan de Tellsplatte wordt de rem van de auto opnieuw dichtgetrokken. Het is een ferme daling naar het klokkenspel. Het is 16.40 u., nog twintig minuten te vroeg om een liedje te laten spelen. Om het uur kan je tien minuten liedjes drukken op het aan voermechanisme. Dus nog maar even verder de trappen afdalen tot aan het water waar de 'Tellskapelle' is gebouwd. Daarin staat in vier taferelen de geschiedenis van de dappere Willem Tell geschilderd. Het wordt een ferme klim terug naar boven tot aan de klokken. Nog 5 minuten geduld en we kunnen liedjes horen en een stukje filmopname maken. Leuk om even de beluisteren. Onze laatste halte wordt Altdorf. Midden op de dorpsplaats staat het grote beeld van Willem Tell en zijn zoon. Spijtig dat de toren in de steigers staat. Bea en Rosette gaan even wat winkels bekijken. Wij trekken de toren en de trappen brengen ons tot aan de ramen bovenaan. Tijd om het gehele verhaal te beluisteren hebben we niet. en nemen nog wat tijd om nog even wandelen in de autovrije winkelstraat en wat leuke historische gebouwen te bekijken. En nu terug naar Seelisberg. Een 9 km lange tunnel voert ons terug naar Beckenried, en vandaar gaat het al snel terug naar ons hotel Tell. We hebben er een prachtige dag opzitten. Onze Australiër Cam is heel tevreden met wat hij vandaag allemaal in Zwitserland heeft opgestoken. Onze gastvrouw Ushi en haar echtgenoot Martin hebben opnieuw voor een schitterend avondmaal gezorgd, zoals steeds een viergangenmenu. Lekkere verse asperges, een kom soep, spaghetti en als dessert een ijsje. Veel kijkplezier!
Stevige bergtocht gemaakt, totaal 19,100 km gewandeld.
Start om 10 u. in Beckenried op 440 m hoogte. Bea en Rosette met de kabelbaan naar Klewenalp.... De dame aan de kassa verschoot dat we te voet naar boven zouden gaan, ze wees ons erop dat het 4 u. klimmen was. We zijn er met volle moed aan begonnen. In totaal hebben we van 440 m, naar 1593 m geklommen en hebben er 2.45 u. over gedaan. We kwamen aan in Klewenalp om 12.45 u. De gps toonde 6,700 km aan. Het zweet was met liters uit mijn poriën gestroomd. En dan hebben we onderweg nog wat pech gehad. Plots was de weg afgesloten omdat ze bomen aan het omhakken waren. We konden onze trip toch niet zomaar beëindigen. Even voorbij de afsluiting gestapt en geroepen naar de boomzagers. Gelukkig mijn geroep gehoord en ze zijn wat gestopt met zagen totdat we voorbij waren gestapt. Was dat eventjes geluk hebben. Boven Bea en Rosette onmiddellijk gezien. Spijtig dat ondertussen het zicht op de bergen was onttrokken door de mist. Na de picknick de terugweg aangevat. Gestart om 13.40 u. Nu een langzaam dalende weg, via de Stockhütte naar Beckenried. aangekomen om 17 u. We hebben 12,400 km gestapt op de terugweg. In totaal 19,100 km gewandeld.
Op 12 december 2014 werden de inrichtingswerken 'Diefhondbos' opgeleverd. Daarmee komt een einde aan een lang verhaal. Bij de vastlegging van het Gewestplan van 14 augustus 1979 kreeg de zone als bestemming Bosgebied. Dit werd bij latere gewestplanwijzigingen, inrichtingsplannen door de stad Menen, het Vlaamse Gewest telkens bevestigd.
Het was voor MIROM Menen een zware opdracht om die nabestemming te realiseren. De kosten bodemonderzoek, bodemsanering en afwerking waren hoog, een subsidie in het kader van CorridOr kon de prijs wat verlichten. Maar het resultaat mag er zijn.
De werkgroep 'Diefhondbos' die zich situeert binnen beweging.net Menen-Lauwe-Rekkem heeft zich jarenlang ingezet om het vuur warm te houden. Boomplantacties, opruimacties, kennismakingsdagen werden ingericht. Heel wat jongeren hebben deel genomen aan de diverse boomplantacties, de betrokkenheid van heel wat inwoners van de stad Menen is groot.
De Werkgroep 'Diefhondbos' wenst dit verhaal waardig af te sluiten.
Op 31 mei kan men deelnemen aan diverse activiteiten waarop we iedereen uitnodigen.
Voor alle activiteiten verzamelen aan de ingang van het Diefhondbos, kant Roterijstraat. Indien je per fiets of te voet langs het jaagpad komt, volg de wandelassen naar de ingang.
* 8.30 u.: DAUWTRIP WANDELING onder leiding van Jozef Bousse. Deelname gratis.
* 9.30 u.: ONTBIJT. Kostprijs 5 euro pp., 10 euro per gezin, kinderen min 12 jaar inbegrepen. Vóór 29 mei inschrijven bij Michel Werbrouck, tel 056 41 57 89 of per mail michel.werbrouck@scarlet.be.
* 11.00 u.: EVEN HERINNEREN AAN. We staan even stil bij het ganse verhaal van het 'Diefhondbos' en formuleren onze wensen voor de toekomst.
* 14.00 u. VRIJ WANDELEN.
* 14.30 u. SPELNAMIDDAG voor alle kinderen, voor Chiro Lauwe en Rekkem wordt een spelnamiddag ingericht.
Voor het Nieuwsblad mocht ik de opnames volgen.... Er werd gefilmd bij de Broeltorens, het Leie-eiland met de tuintjes en in het Buda-lab. De uitzending over Kortrijk is te zien op zaterdag, 6 juni en de herhaling op zondag, 7 juni.
WEVELGEM
Met de bedrijfsgilde van Menen-Lauwe-Rekkem op daguitstap
OLDTIMERBEURS
Jubileumfeest pastoor Chris en pastoor Nikolaas
Rock op het plein
41ste BREUGHELLOOP
Ennetbürgen - Trieb - Seelisberg
Klim naar de Niederbauen
Rond het Vierwoudstedenmeer
Wandeltocht van Beckenried naar Klewenalp
- Verkenning van de omgeving
SEELISBERG ZWITSERLAND
DIEFHONDBOS
Kortrijk: opnames Vlaanderen Vakantieland
