Dit blog is een onderdeel van EVODISKU WAT IS DE BEDOELING EN WAAR STAAT DIT BLOG VOOR
****Wie meent dat alles inmiddels wel over de evolutietheorie gezegd is en dat de discussie gesloten kan worden, ziet over het hoofd dat de wetenschap niet stil staat.
***Wie meent dat inmiddels het creationisme definitief het pleit heeft verloren en dat de discussie gesloten kan worden , ziet over het hoofd dat het "creationisme" is geevolueerd ( en zal evolueren ) in nieuwere mimicrytische vormen( meme-complexen ) zoals bijvoorbeeld het ID(C)
***Dit blog is speciaal opgezet om de aktualiteit binnen het evolutie-creationisme debat te volgen en van kommentaren te voorzien ... waartoe de lezers zijn uitgenodigd bij te dragen ...
Let echter wél op het volgende :
"Je bent een rund als je hier met religie stunt " ....
24-09-2010
Tomaso's Tip
Een van de beste blogs over wetenschap van het Nederlandse taalgebied , is het VK blog van
tomaso_agricola
Bovendien , geeft dit blog regelmatig goede links naar bijzondere nieuwe sites .... Zoals nu ook weer :
En alweer een mooie site waar je zelf dingen kunt ontdekken.
Op de TimeTree site kun je zelf twee diersoorten intypen en uitvinden hoe lang het geleden is dat de veronderstelde gemeenschappelijke voorouder heeft geleefd.
TimeTree is a public knowledge-base for information on the evolutionary timescale of life. A search utility allows exploration of the thousands of divergence times among organisms in the published literature. A tree-based (hierarchical) system is used to identify all published molecular time estimates bearing on the divergence of two chosen taxa, such as species, compute summary statistics, and present the results. Names of two taxa to be compared are entered in the search window and the results are presented on a separate page.
Het is op zich wel eens aardig om uit te vinden hoe lang bepaalde splitsingen nou geleden zijn. Met de knaagdieren waarmee ik gewerkt heb (dwerghamsters, muizen en ratten) heb ik een gemeenschappelijke voorouder die ongeveer 100 miljoen jaar geleden leefde. De dwerghamster en de muis hebben een gemeenschappelijke voorouder ongeveer 40 miljoen jaar geleden.
En met 1 druk op de knop ben je ook zomaar bij de wetenschappelijke publicaties waar de getallen vandaan komen.
Het blog van Tomaso Agricola maakt ook deel uit van de groep
De maand september 2010 is rijk geweest aan berichten over allerhande "nieuwe "dino-vondsten Een kleine opsomming( en over de plaatstsing van die fossielen binnen de dino's ) dringt zich op
Spaanse wetenschappers hebben het tot dusver grootste dijbeen van een dinosaurus in Europa ontdekt. Het is een gaaf bot van 1,92 meter lang. Het bijzondere bot van wellicht zo'n 150 miljoen jaar oud is aangetroffen bij de plaats Riodeva bij Valencia. Dat meldde het paleontologische onderzoekscentrum in Teruel donderdag. Wetenschappers hadden bij Riodeva in 2006 al botresten van de grootste dinosaurus van Europa gevonden.
Het dier moet tijdens zijn leven 48.000 kilo en ruim dertig meter zijn geweest. Of het nu ontdekte dijbeen was van een dinosaurus van dezelfde soort, de Turiasaurus riodevensis, moet nog worden onderzocht.
Tegelijk met het dijbeen hebben de onderzoekers een scheenbeen, vijftien staartwervels, een ellepijp, meerdere tanden en een stuk schedel ontdekt.
- VS Wetenschappers hebben twee nieuwe dinosaurussoorten met hoorns beschreven : De schedels werden al in 2000 en 2007 gevonden De botten van de uitgestorven planteneters lagen in een afgelegen natuurgebied in het zuiden van Utah. Beide taxa zijn afkomstig van de Kaiparowits Formation of Grand Staircase-Escalante National Monument, southern Utah. Daar zijn al veel resten van dinosaurussen opgegraven, meldde Scott Sampson van de Universiteit van Utah in het wetenschapsblad PLoS On
Sampson, S. D., M. A. Loewen, A. A. Farke, E. M. Roberts, C. A. Forster, J. A. Smith, and A. L. Titus. 2010. New horned dinosaurs from Utah provide evidence for intracontinental dinosaur endemism. PLoS ONE 5(9): e12292. doi:10.1371/journal.pone.0012292 Getty, M.A., M.A. Loewen, E. Roberts, A. L. Titus, and S.D. Sampson. 2010. Taphonomy of Horned Dinosaurs (Ornithischia: Ceratopsidae) from the Late Campanian Kaiparowits Formation, Grand Staircase-Escalante National Monument, Utah. Pp. 478-494 in M. J. Ryan, B. J. Chinnery-Allgeier, and D. A. Eberth (eds.), New Perspectives on Horned Dinosaurs. Indiana University Press, Bloomington.
Beide soorten zouden ongeveer 7/76 miljoen jaar geleden hebben geleefd in zompige gebieden. Destijds was het westen van Noord-Amerika door een zee gescheiden van het oosten Het "westelijke" verloren continent Laramidia, dat ontstond toen het midden van Noord-Amerika onderliep. Het oostelijk en westelijk deel van wat nu de Verenigde Staten zijn, waren toen aparte werelddelen. Laramidia was ongeveer even groot als Australië.
Kosmoceratops would have been slightly smaller, perhaps 15 feet long and 2.5 tonnes, with 15 bony horns/horn-like features on its skull, making it one of the more ornate-headed dinosaur known. Subadults and adults are known for both of these new species.
de Kosmoceratops, die verwant is met de meer bekende Triceratops, ziet er nogal bizar uit. Het beest leefde 76 miljoen jaar geleden op aarde in de warme, vochtige moerassen van wat nu Utah is. Hij was ongeveer zo groot als een fors nijlpaard,(5 meter ? ) maar had een enorme schedel van wel twee meter lang. Opmerkelijk is dat het dier 15 grote hoornen op zijn hoofd droeg: een boven de neus een boven elk oog, een die uit elk jukbeen stak en een rij van tien hoornen aan de achterkant van het hoofd. De horens boven de ogen staan zijdelings maar zijn lang en scherp ...
De andere Dino is Utahceratops getty genoemd., was iets groter dan de Kosmoceratops, met een schofthoogte van twee meter en een lengte van zes tot zeven meter. , maar had slechts drie hoorns ... Utahceratops bezit korte en stompe ooghoorns ,die zijdeling uitwaaieren ipv rechtop te staan zoals bij Triceratops e.a. ceratopsiden : een beetje zoals de moderne bizon . Volgens Mark Loewen leek deze dino op een reusachtige neushoorn ''met een belachelijk grote kop''.
Utahceratops"The Whirlpool of Life" Utah, USA Age: Late Cretaceous, 70MYA Utahceratops was discovered in 2000 by Mike Getty and is thus far the most abundant ceratopsian found in the monument, known from 6 localities. It is estimated that Utahceratops would have stood 6 feet tall at the shoulder and hips and was 18 to 22 feet in length, weighing about 3-4 tonnes.
Sexuele attibuten Wetenschappers namen aanvankelijk aan dat dergelijke dieren hun hoofdgereedschap gebruikten om vijanden van zich af te schudden. Maar meer en meer vermoeden paleontologen dat de hoornen een seksuele functie hadden. In dat geval zouden de hoornen gediend hebben in de strijd voor een vrouwtje, zoals de veren van een pauw, of het gewei van een hert , waarbij de mannetjes de vrouwtjes probeerden aan te trekken en/of andere mannetjes te intimideren.
Noord-Amerikaanse Ceratopsiden
Distribution of ceratopsians during the Campanian stage of the Late Cretaceous period
Paleontologen hebben een nieuwe dinosoort ontdekt: de Concavenator corcovatus.( "gebochelde vleeseter van Cuenca")... Het vier meter lange roofdiier leefde -132 MY geleden
Francisco Ortega van de universiteit van Madrid http://dfmf.uned.es/biologia/personal/fortega/ , vond de dino-beenderen in de Los Hoyas vlaktes van centraal Spanje. Destijds was dat een moerasgebied dat nu vergelijkbaar is met de Everglades. De koosnaam van het fossiel werd "Quasimodo van Las Hoyas " De vondst is het tot nu toe meest volledige fossiel van met haaientanden uitgeruste drietenige theropoden, genoemd : de carcharodontosauria
theropoden,....." waren een erg bijzondere groep dinosauriërs, omdat vogels tot dezelfde groep behoren, verklaart onderzoeker Jose Franz op BBC News. De wereld zou niet hetzelfde zijn zonder vogels. Vogels zijn eigenlijk een soort gevleugelde theropoden.
Het opgegraven dier heeft twee verlengde ruggenwervels, waardoor een soort bochel is ontstaan. De onderzoekers denken dat deze theropode een bescheiden driehoekige kam op zijn rug had, , maar zon kam is bij verwante dinosaurussen nooit gevonden. Spinosaurus gebruikten rugkammen misschien om te pronken of om af te koelen, maar hun kammen bedekten een veel groter deel van de ruggegraat.
Eén van de meest in het oog springende karakteristieken van de Concavenator is de bijzondere verlenging van de laatste twee ruggenwervels, verklaart hoofdonderzoeker Ortega. Dit is nog niet eerder vertoond bij dinosauriës die tot nu toe zijn opgegraven. De functie van de bochel is onbekend.
Opvallend aan het beest is niet alleen de merkwaardige bultkam op zijn rug, maar ook het feit dat hij aan zijn voorpoten aanhangsels moet hebben gehad die mogelijk voorlopers waren van veren te vergelijken met die waarmee kan worden gevlogen. Maar , hoe ze er precies uitzagen en wat hun functie was, is eveneens ( nog ) onbekend.
Op de reconstructie (fig2) heeft de theropode aan de voorpoten een minimale franje gekregen, maar het zouden ook vertakte veerachtige structuren geweest kunnen zijn, aldus de onderzoekers.
De bulten /littekens op de voorarmen van de dino zouden wel eens een aanwijzing kunn en zijn dat het landdier mogelijk gevederd was ..al willen/kunnen de onderzoekers daar nog geen verdere speculaties aan verbinden .
De bobbels zijn mogelijk het oudste bewijs voor de groei van primitieve veren bij dieren, zo melden de onderzoekers in het wetenschappelijk tijdschrift Nature.
Deze eigenschap is eerder waargenomen bij kleine dinosauriërs die nauwer verwant zijn aan vogels, zoals de Velociraptor, verklaart hoofdonderzoeker Francesco Ortega op Discovery News. Deze dinosaurus is vier keer groter dan de Velociraptor en( =de haaientanden /carcharodontosauria) werden tot nu toe beschouwd als te primitief ( in dit opzicht )om veren te hebben."
"Toch beschikt dit dier ook over deze kleine bobbels waaruit waarschijnlijk primitieve veren groeiden, aldus Ortega.
.The dinosaur's unusual skeleton included a hump over the ilium - where the hind legs join the spine - and around five bumps on the forearm.....these bumps( knobs ) have been seen in dinosaurs before - includingVelociraptor, it is interesting and new to find this characteristic in a dinosaur that is so far removed from either birds or previous known feathered dinosaurs.The bumps are very similar to those in present-day birds,(= quill knobs ) with just two differences. There are fewer bumps in the Concavenator and they are not in such a regular arrangement. The team interpret these differences in evolutionary terms. They suggest that over evolutionary time the bumps could have evolved into the feather attachments that are found in modern birds..
*The hump found on the dinosaur's spine is more of a mystery, however. Humps are common in dinosaurs, and can be used for heat regulation - when they might look like a kind of sail - for display, or for food storage.
The scientists from Madrid uncovered the bones in Cuenca, central Spain
The team cannot work out what this hump might be for, though.
It is probably not for heat regulation, since normally a hump of this type would need an extensive blood supply, and there would be evidence within the surrounding bone - the team did not find this.
Also, most previous dinosaur humps have been found around the shoulders or the centre of the back - this hump is further towards the tail...
The hump could also represent another ".....anchors to the ligaments that hold the flight feathers. Maybe Concavenator wasn't ( flight- )feathered, but its hump could represent an evolutionary step in that direction...."
Specimen MCCM-LH 6666 from the Lower Cretaceous series (Barremian stage) of Las Hoyas (Cuenca, Spain). a, Photograph under visible light. b, Schematic interpretation of the exposed right side of the skeleton. a, astragalus; aofe, antorbital fenestra; co, coracoid; d1112sp, neural spines of the eleventh and twelfth dorsal vertebrae; fe, femur; fi, fibula; hu, humerus; il, ilium; is, ischium; j, jugal; l, lacrimal; mt III, third metatarsal; mx, maxilla; na, nasal; po, postorbital; pu, pubis; ra, radius; sc, scapula; ti, tibia; u, ungual phalanx; ul, ulna.
back to article Figure 2: Time-calibrated reduced consensus of the phylogeny of Neotetanurae theropods.
a, Hypothetical flesh reconstruction of Concavenator corcovatus. b, The phylogeny resulting from a parsimony analysis of the data matrix6 in which Concavenator is incorporated (see Supplementary Information). If poorly represented carcharodontosaurian taxa are considered, Concavenator is located either as the sister group to the remaining Carcharodontosauria or as a basal carcharodontosaurian, but on removing the less informative taxa, Concavenator stands unequivocally as the most basal Carcharodontosauridae. Concavenator possesses two unambiguous synapomorphies of Carcharodontosauria: a deeply concave iliac articular surface on the ischia and a proximomedially inclined femoral head. Our analysis agrees with recent hypotheses6 in considering that Carcharodontosauria is basally split into Carcharodontosauridae and Neovenatoridae6. Two cranial synapomorphies would place Concavenator within Carcharodontosauridae: the lacrimal-postorbital contact and a large curving flange in the jugal process on the postorbital. Maa, Maastrichtian; Cam, Campanian; San, Santonian; Con, Coniacian; Tur, Turonian; Cen, Cenomanian; Alb, Albian; Apt, Aptian; Bar, Barremian; Hau, Hauterivian; Val, Valanginian; Ber, Berriasian; Tit, Tithonian; Kim, Kimmeridgian; Oxf, Oxfordian; Cal, Callovian; Bat, Bathonian; Baj, Bajocian; Aal, Aalenian
Figure 3: Details of the holotype of Concavenatorcorcovatus.
Specimen MCCM-LH 6666 from the Lower Cretaceous series (Barremian stage) of Las Hoyas (Cuenca, Spain). a, Lateral view of the skull. b, Middle part of the axial skeleton showing the distribution of the height of the neural spines of vertebrae around the pelvic region. c, Detail of distal phalanx of the right foot showing impressions of plantar pads and corneous sheaths of the ungual bones. d, Impressions of hexagonal scales associated with the fifth metatarsal. e, Distal portion of the tail vertebrae showing a body outline. f, Distal portion of the tail vertebrae showing a body outline and the disposition of some rectangular scales. il, ilium; ip, intraorbital process; ob, orbital brow; mt V, fifth metatarsal; sp1012, neural spines of the tenthtwelfth dorsal vertebrae.
Figure 4: Forearm of Concavenatorcorcovatus.
Specimen MCCM-LH 6666 from the Lower Cretaceous series (Barremian stage) of Las Hoyas in Cuenca, Spain. a, Forearm (radius and ulna) of Concavenator corcovatus. b, Detail of the posterolateral crest showing a series of feather quill knobs (arrows mark the available five elements of the series). c, Dorsal view of the ulna of an extant turkey vulture (Cathartes sp.). Scale bars, 1cm.
Amerikaanse wetenschappers hebben een prehistorische krokodil opgegraven, die ruim 100 miljoen jaar geleden op het land leefde. De resten van het opmerkelijke reptiel met de naam Pakasuchus kapilimai zijn gevonden in een 105 miljoen jaar oude rotspartij in Tanzania.
The specimen of Pakasuchus lies embedded in sandstone. It's only partially exposed and you can't see the skull. The animal's backbone runs from the bottom-left of the block to the top-right, where you can see its hips and two legs coming off it. The tail runs from the top-right across the top of the block. The twin rows of plates are called osteoderms - bony pieces of armour. Virtually all crocodiles have osteoderms all over their body but in Pakasuchus, they're only found in the tail. Credit: Patrick M. O'Connor
Vooral de kleine katachtige schedel van de krokodilachtige is erg bijzonder.De kaken en tanden van het dier lijken meer op het gebit van een zoogdier dan op de bek van een reptiel. Dat schrijven wetenschappers van de Universiteit van Ohio in het wetenschappelijk tijdschrift Nature.
Het bewuste fossiel komt uit het Krijt (145 65 miljoen jaar geleden). Opvallend aan die tijdsperiode is dat de krokodilachtigen op het toenmalige supercontinent Gondwana, waar Afrika deel van uitmaakte, veel diverser waren dan moderne krokodillen en alligators. Dat valt in ieder geval af te leiden uit de gebitten van verre verwanten, die afhankelijk van de soort waren afgestemd op het eten van alles van planten tot dierlijke prooi.
Om het gebit van Pakasuchus te onderzoeken stonden de onderzoekers voor de uitdaging dat het dier was gefossiliseerd met zijn kaken stijf op elkaar. Maar met een geavanceerde medische röntgen scanner wisten de onderzoekers zijn tanden bloot te leggen en die, op basis van de scans, in 3D te reconstrueren.
.
Krokodillen hebben vaak scherpe tanden om prooi mee te grijpen. Bij sommige soorten zijn de tanden wat dikker en minder puntig, om botten en schildpadschilden mee te vermorzelen. Maar echte kiezen om mee te malen hebben ze niet; een krokodil schrokt zijn prooi in grote stukken naar binnen.
All modern crocs have a skull that resembles this Nile crocodile - a long snout, full of conical teeth that all look the same and nostrils on top. Credit: Nancy J. Stevens
Het team van internationale onderzoekers ontdekten echter het voormelde fossiel met een tandopstelling met kiezen, die ook nog eens goed op elkaar passen. Heel indrukwekkende afmetingen heeft de krokodilachtige, genaamd Pakasuchus kapilimai, alleen niet. Het complete dier is slechts dertig centimeter lang met een schedel van zeven centimeter.
Opvallend was dat Pakasuchus veel minder tanden heeft dan een hedendaagse krokodil. En in plaats van een tamelijk willekeurige verdeling met veel ruimte tussen de tanden, heeft het fossiel een gebit dat sterk overeenkomt met dat van vleesetende zoogdieren.
Pakasuchus heeft namelijk in totaal achteraan zijn kaken acht kiezen, in elke mondhoek twee onder en twee boven, en meer naar voren een aantal hoek- en snijtanden. De kiezen passen vrij goed op elkaar, wat suggereert dat het dier op zijn prooi kauwde. De naam Pakasuchus kapilimai werd overigens gekozen omdat het dier met zijn kleine afmetingen, korte brede schedel en gebitsopstelling doet denken aan een kat (Paka betekent kat in het Swahili). De onderzoekers denken dat krokodilachtigen zoals Pakasuchus in het ecosysteem van Gondwana een hele specifieke rol vervulden, die elders door zoogdieren werd opgevuld.
Neusgaten Ook de neusgaten van het reptiel zijn opvallend. Ze zitten aan de voorkant van de schedel. Bij de meeste krokodillen zitten de neusgaten meer aan de bovenkant, zodat ze adem kunnen halen terwijl ze in het water liggen. De wetenschappers vermoeden dan ook dat het nieuw ontdekte reptiel voornamelijk op het land leefde.
Pakasuchus kapilimai was waarschijnlijk ongeveer 50 centimeter lang van kop tot staart en maakte jacht op insecten en andere kleine landdieren. Zijn dunne, relatief lange poten zouden daarbij goed van pas zijn gekomen.
Handpalm Op het eerste gezicht doet deze krokodil erg zijn best om op een zoogdier te lijken, verklaart hoofdonderzoeker Patrick OConnor in de Britse krant The Daily Telegraph. Zijn kop zou in de palm van je hand passen."
"Als je alleen naar de tanden zou kijken, zou je niet denken dat het om een krokodil ging. Je zou je dan afvragen of je met een vreemd soort zoogdier te maken had, aldus O' Connor.
Grofweg zes miljoen jaar geleden gebeurde er iets heel belangrijks in de geschiedenis van de mens. Dat was het moment waarop de voorouder van de mens en die van de huidige mensapen ieder een ander evolutionair pad insloegen. Zonder die splitsing zou er nu geen verschil zijn tussen ons, chimpansees en gorilla's.
Minstens zo belangrijk is het moment waarop de voorouder van de mensapen zich afsplitste van die van de overige 'oude wereld' apen.
Gelada (Theropithecus gelada),een van de vele soorten "oude wereld apen "
De nieuwe aap is ontdekt in Saudie Arabië door de Amerikaanse paleontoloog Lyad Zalmout en zijn team. Zij vonden alleen de schedel, kaak en tanden van het dier. Toch kunnen ze hier een hoop uit afleiden. De botresten behoorden ooit tot een volwassen mannetjesaap van zo'n vijftien tot twintig kilo, die de onderzoekers Saadanius hijazensis hebben gedoopt. Hij leefde zo'n 28 miljoen jaar geleden. En, het belangrijkste: het dier wijkt nogal af van andere apenfossielen uit grofweg dezelfde tijdsperiode.
Op basis van de kenmerken van de nieuwe aap betogen Zalmout en zijn collega's dat mensapen pas later van andere apen zijn afgesplitst dan wetenschappers tot nu toe dachten. De huidige schatting is dat dit zo'n 35 tot 30 miljoen jaar geleden is gebeurd. Maar op basis van de nieuwe vondst lijkt het waarschijnlijker dat de eerste mensapen zo'n 29 tot 24 miljoen jaar geleden ontstonden. De paleontologen gaan het fossiel nu verder bestuderen en nog uitgebreider vergelijken met andere fossiele apenresten. Zij hopen dat ze hierdoor gaten in de kennis over wanneer en waardoor mensapen een aparte evolutionaire groep werden verder kunnen dichten.
Een primaat niet groter dan een baviaan leefde in de warme , vochtige wouden dicht bij de Rode zee in wat nu Westelijk Saudi Arabia is .
Wetenschappers van de Universiteit van Michigan( en van de expeditie die de ontdekking deed in februari 2009) publiceerden nu de gegevens over die primaat, (genaamd Saadanius hijazensis,) in het vakblad Nature.
Het was een uitzonderlijke vondst, aldus doctor William Sanders, die het onderzoek leidde. De (tot nu toe ontdekte) ontdekte gefossilifieerde resten van de soort bestaan uit een gedeelte van het gezicht en ( vooral) tanden van de bovenkaak
De fragmentaire schedel heeft bepaalde kenmerken die gedeeld worden met apen uit de Oude Wereld als met mensapen (hominidea), en waar ook later de mens ( het genus homo )uit is voortgekomen. ( Hij is met andere woorden : op grond van de morfologische kenmerken hypothetisch goed inpasbaar in de huidige stamboom der catharini evolutie ...andere kenmerken doen dan weer zijn plaatsing dicht de basis van de "stamlijnen" en hun verwanten onder de catharini (propliopithecusen pliopithecus ) vermoeden
The skull and teeth show that the animal, named Saadanius hijazensis, had similar teeth to Old World monkeys. Unlike apes, it lacked a frontal sinus (which is responsible for the feeling of "brain freeze" sometimes caused by eating ice-cream).
( zie vooral ook de stamboom hierboven)
(BBC)
Saadanius zit dichtbij een soort die uiteindelijk tot ons leidde, ( volgens nu nl maar Sanders zei letterlijk ): . "....The roots of apes, humans and monkeys go back a long way. We were interested to know when these ancient primates diverged because, in a way, that's when we got our start..."
De schedel is ongeveer 29 miljoen jaar oud. Dat geeft volgens de onderzoekers aan dat de splitsing tussen de apen uit de oude wereld en de Hominidea veel later zou hebben plaatsgevonden dan altijd werd gedacht. Genetisch onderzoek zou eerder 30 tot 35 miljoen jaar hebben uitgewezen.
"Het is mogelijk,( = dat Sadaanius uit de groep stamt waarbinnen die voormelde splitsing plaatsvond ) maar er kunnen destijds nog zoveel andere wezens zijn geweest die erg op elkaar leken, en een daarvan werd een van onze (verre )voorouder", legt Sanders uit. Maar ook : "We moeten eerst meer onderzoek doen voor we zoiets kunnen zeggen.( over Saadabius )"
Tot nu toe zijn die bepaalde vermelde verwantschappen en aftakkingen in de evolutie van de catharini nog niet erg goed gedocumenteerd in het fossiel materiaal :Saadanius stamt uit periode en is dus cruciaal.
Als we iets wisten over de tijd en de omstandigheden waarin dit dier leefde, ontdekken we misschien wat voor de verandering zorgde die leidde tot de evolutie én van de apen van de oude wereld en van de Hominoidea , aldus Sanders.
Iyad Zalmout, lead author of the study, spotted the damaged skull of Saadanius lying upside down in the ironstone sediment with its teeth glinting in the sun. Serious wounds on the front of the skull suggest the creature met a violent end. He got in the way of a big carnivore and died in a horrible way, Zalmout said. The puncture marks in the skull suggest he was seized by the head, got chewed around a bit, and was then thrown away.
Brenda Benefit, professor of biological anthropology at New Mexico State University, said: For me this discovery is one of the most significant in my lifetime. Until now we have not had a very perfect fossil ancestor for the Old World monkeys and apes.
Some palaeontologists, including myself, thought that this is exactly what the common ancestor to Old World monkeys and (Great)apes ( Hominidea)would look like, based on resemblances between Miocene fossil Old World monkeys and (Great ) apes, whereas others thought they would be shorter snouted and more round-headed like modern gibbons (Hyloblatidea . op de stamboom uit het nature artikel te vinden onder dendropithecinea -).
Saadanius resolves this debate and demonstrates the importance of the fossil record for knowing what our ancestors looked like.
WAARSCHUWING Nota voor creationisten : Alle vermelde artikels en deze blogpostgaan niet over de validiteit van deze vondst Het zijn meer een verzameling reflectieve bezinningen over verschillende insteken (en werkhypothesen ) en over wat al dan niet wetenschappelijk van belang zou kunnen zijn in die vondst ....
Deze ontdekking is belangrijk aangezien de( verkeerdelijk zo genoemde ) "Cambrische explosie" door creationisten nog steeds wordt gezien .......als het scheppingsmoment van veelvuldig en verschillend(andersoortig apart geschapen ) meercellig en complex leven.
De fossielen worden door hun ontdekkers als giganten beschouwd in een 2miljard jaren oeroude microscopische wereld waarvan altijd(traditionaal) is gedacht dat ze uitsluitend uit eencelligen en prokaryoten bestond ( sommigen rekenen daar ook nog virrussen /(minstens )bacteriofagen bij )
Wat is het ?
Wetenschappers hebben waarschijnlijk fossielen gevonden van één van de eerste meercellige organismen. De tot 12centimeter lange ; " grote" cookie-achtige fossielen zijn 2,1 miljard jaar oud, 200 miljoen jaar ouder dan het fossiel van het vorige oudste meercellige organisme. "....afzonderlijke eencellige organismen ( tenzij prokaryote bacterieele matten en kolonies ? ) bereiken nooit die afmetingen "
De structuur laat immers zien dat het om meer gaat dan een dun laagje bacteriën en heeft een zekere dikte en duidelijk gedefinieerde randen. Er blijft nog twijfel bestaan of het inderdaad om eukaryoten gaat, hoewel de driedimensionele structuur dit wel doet vermoeden. Tegenwoordige bacterieplakken zijn veel dunner dan deze fossielen en hebben geen driedimensionele structuur.
"....de oudste sporen van complex meercellig leven zijn niet meer uitsluitend te vinden in lagen van 600 miljoen jaar geleden , (Noot A) zoals lang de voorhanden fossiele getuigen suggereerden , maar de limiet is nu waarschijnlijk opgeschoven door vondsten gedaan in lagen van 2.1 miljard jaar oud ...." zei Abderrazak El Albani, een onderzoeker van de universiteit van Poitiers en hoofdauteur van het artikel in Nature
De macrofossiele "kolonies " /Gabon./ de fossielen zijn gevonden in schalie-/ (c)El Albani De meting van de aanwezigheid van zwavel-isotopen maakte het mogelijk dit eens levende organisme te onderscheiden van de sedimenten.
1 2
Microtomografische morfologie reconstructies van buiten (links ) en binnenkant (rechts )van enkele " macro"fossielen (1 &2) / El Albani - Masurier
De fossielen zijn van pyriet (deels onstaan uit ) een afzettingmineraal uit de produkten van composterende en verterende afbraakbacteria Deze mineralisatie heeft de organismen afgegoten . bovendien is het oorspronkelijkke inbeddings materiaal ( = de matrix ) waarin de fossielen ziten , noch uitermate verhit noch onder grote druk veranderd ( morfonese )
Maar Seilacher (1)noemt de fossielen pseudo-fossielen want hij denkt dat het opeenhopingen van pyriet kunnen zijn, die als gevolg van druk op de sedimenten bepaalde vormen aannamen.
le Centre de microtomographie de l'Université de Poitiers, l'unité « Histoire naturelle de l'Homme préhistorique » (CNRS/MNHN), la Société « Etudes Recherches Matériaux » du CRI Biopole de Poitiers, l'unité « Géosciences Rennes » (CNRS/Université de Rennes), le bureau de recherches géologiques et minières, le Laboratoire d'hydrologie et de géochimie de Strasbourg (CNRS/Université de Strasbourg), le Centre de recherche sur la paléobiodiversité et les paléoenvironnements (CNRS/MNHN/UPMC) et le Laboratoire Géosystèmes (CNRS/Université Lille 1/Université d'Amiens).
2.1 miljard jaar oud fossiels en onderaan de afdruk in de schalie waarin het fossiel werd gevonden Albani et al., Fig. 2
De stap van eencellig leven naar meercellige organismen was een grote en belangrijke stap in de evolutie van leven op aarde. Alle dieren en planten die vandaag de dag met het blote oog te zien zijn, zijn meercellig.
De grote vraag is of de fossielen uit Afrika ooit daadwerkelijk meercellige organismen waren, of dat het veeleer te beschouwen is als een kolonie van(eukaryote ?) ééncelligen die verschillende rollen zijn gaan vervullen binnen hun samenleefverband of dat het de restanten zijn van groepen ( prokaryote ) eencellige bacteriën. (= Bacterieele matten: / stromatolieten ?) (1)
stromatolieten uit Minnesota
Uit de eerste analyse , van een hondertal monsters uit de eerste meegebrachte collectie van 250 fossielen , met behulp van de driedimensionale röntgenmicrotomagrafie blijkt volgens de onderzoekers dat de optie "meercellig organisme " de voorkeur verdient Bijkomend argument : De fossielen bevatten ook sporen van sterol dat kenmerkend is voor de membranen van eukaryoten, maar dit sterol zou ook kunnen ingesijpeld zijn uit sedimenten van jongere organismen.
Er zullen stappen en voorstellen gedaan worden ( door oa. de franse regering ? ) om de site te bewaren/ aan te kopen als wetenschappelijke werelderfgoed site
De fossielen komen uit een tijdvak uit het laat paleozoicum,toen de aardse atmosfeer werd verrijkt met veel zuurstof.( de eerste algen ?) De evolutie van de Gabon macrofossielen, is de eerste stap in de richting van grootschalige multicellulariteit, werd waarschijnlijk mogelijk gemaakt door de stijging van de hoeveelheid zuurstof in de atmosfeer, zegt Dr. El Albani in een verklaring. De Cambrische "explosie " (542 tot 488 miljoen jaar geleden, red.) vormde de tweede stap.(2)
De organismen leefden waarschijnlijk in ondiep zeewater en profiteerden van een verhoging van zuurstof in de atmosfeer tussen 2,45 en 2 miljard jaar geleden (The Great Oxidation Event). Pas 700 miljoen jaar geleden nam het zuurstofgehalte nog meer toe en kon het meer complexe leven zich ontwikkelen tijdens de daaropvolgende "Cambrische explosie." (2)
http://en.wikipedia.org/wiki/Grypania GRYPANIA SPIRALIS, was tot nu toe met zijn 1.7 a 2.2 miljard jaar ,de recordhouder bij de vermoedelijke EUKARYOTE ALGEN (of toch minstens kolonies van met elkaar communicerende eencelligen(= cyanobacteria ? )
This is a specimen of 2.2 billion-year-old Grypania spiralis the oldest known eukaryotic (multicellular) organism and one of the rarest fossils on Earth.It is described as filaments of red algae from the middle Precambrian iron formations in upper Michigan (see Science, July 10, 1992, pp 232-235).
Grypania spiralis is by far the oldest known multicellular organism. All other Precambrian specimens of this age are prokaryotes (simple, single-celled organisms that lack a cellular nucleus) such as stromatolites.The discovery of Grypania in the 1980s caused great excitement in the world of paleontology because these organisms are over 1 billion years older than the next-closest-aged eukaryote. This singularly unique anomalous occurrence of early eukaryotes continues to confound paleontologists today.
The development of eukaryotes (that is, cells which contain a nucleus) is one of the fundamental great leaps forward in the evolution of life.From this template all other complex life became possible. Grypania is a cornerstone in this field of research.
Potomac Museum Group collected these rare specimens in the late 1980s as a paleontological rescue operation in an active iron mine in Michigan.They are known from only one small location in a single mine which we were allowed to access for a very brief amount of time.The area has since been lost to mining activity.The PMG specimens numbering only a few dozen pieces represent the bulk of what is known of these unique organisms.Most of the specimens are hand size or smaller.
This one, and a few others similar to it, were recently found in the field collections among stratigraphic samples taken in the mine during the excavation.Most of the stratigraphic samples were float pieces that never received an accession number for the PMG collections.
Specimen 1
This piece has two sides part and counterpart each measuring approximately 5 x 2.25 inches. Such complete specimens including both sides are very uncommon in these specimens chiefly because the field work was so rushed we had no way to locate the fossiliferous beds properly. It is only by chance that some of them have both sides. The primary side has many typical Grypania curls and partial sections. The secondary side has faint outlines of the fossils on the primary side. There are no reconstructions or enhancements in this specimen. And no repairs.
Specimen 2
This piece has two sides part and counterpart each measuring approximately 2.5 x 1.25 inches. Such complete specimens including both sides are very uncommon in these specimens chiefly because the field work was so rushed we had no way to locate the fossiliferous beds properly. It is only by chance that some of them have both sides. The primary side has many typical Grypania curls and partial sections. The secondary side has faint outlines of the fossils on the primary side. There are no reconstructions or enhancements in this specimen. The secondary side was broken into several pieces and has been professionally repaired in the lab.
Specimen 3
This piece has two sides part and counterpart each measuring approximately 2.5 x 1.25 inches. Such complete specimens including both sides are very uncommon in these specimens chiefly because the field work was so rushed we had no way to locate the fossiliferous beds properly. It is only by chance that some of them have both sides. The primary side has many typical Grypania curls and partial sections. The secondary side has faint outlines of the fossils on the primary side. There are no reconstructions or enhancements in this specimen. And no repairs
(1) voorzichtigheid is geboden Het zou niet de eerste keer zijn , dat voorbarige conclusies worden getrokken ;
Pseudofossielen :
1- Seilacher dacht zelf ooit 1,1 miljard jaar oude eukaryote fossielen te hebben gevonden. Nu is hij overtuigd dat dat pseudo-fossielen waren. Misschien is hij te sceptisch geworden. Het hoofd koel houden is de boodschap .
Once( 1998 )thought to be the fossils of shelled creatures, these features are actually the marks of gas bubbles trapped in bacterial mats .( stromatolites ? ) S. Bengtson et al
-Azmi, R. J. Jour. Geol. Soc. India 52, 381389 (1998). -Bengtson, S., Belivanova, V., Rasmussen, B. & Whitehouse, M. Proc. Natl Acad. Sci. USA doi:10.1073/pnas.0812460106 (2009).
Wetenschappers nemen aan dat alleen eencellige bacteriën en virussen zonder zuurstof kunnen leven. Uit een nieuw onderzoek blijkt echter dat ten minste één meercellig organisme datzelfde doet.
Daarmee wordt de link die wetenschappers als vanzelfsprekend tussen het leven en de behoefte aan zuurstof leggen minstens ,gedeeltelijk genuanceerd met mogelijke uigtzonderingen op deze oude vuistregel ... Het meercellige organisme is iets minder dan een millimeter lang en leeft onder het sediment van de Middellandse Zee. Eerder werden al dergelijke organismen gevonden die beperkte tijd zonder zuurstof konden leven.
Dit meercellige organisme heeft zuurstof echter helemaal niet nodig, omdat het simpelweg geen zuurstof en suiker gebruikt om zijn cellen van energie te voorzien. Het diertje heeft namelijk organellen die lijken op hydrogenosomen. Hydrogenosomen produceren waterstof en adenosinetrifosfaat. De laatstgenoemde levert energie. Waarschijnlijk moet het nieuw ontdekte organisme het van zon energievoorziening hebben, omdat op grote diepte geen of weinig zuurstof voorkomt.
De ontdekking is van grote betekenis voor diverse onderzoeksgebieden. Zo wordt er bijvoorbeeld in de zoektocht naar buitenaards leven nog vaak van uitgegaan dat op een planeet zuurstof aanwezig moet zijn. Dit onderzoek kan die zoektocht wel eens in een nieuw licht zetten.
Een walvis met de kaken van een orka, maar van het formaat potvis. De expeditie stond mede olv van de belgische paleontoloog Olivier Lambert Een paleontoloog uit Urk ,Klaas Post, vond hem in een woestijn in Peru, en op de laatste dag van de expeditie in 2008.
Op de afbeelding een detail van een reconstructie van Leviathan melvillei die een baardwalvis aanvalt door Charlène Letenneur (Muséum National dHistoire Naturelle, Parijs). De (uiteraard niet historisch correcte) duiker ( op de oorspronkelijke afbeelding )geeft een idee van de afmetingen
Dat soort grote bejagers van walvissen bestaan tegenwoordig niet meer. Orcas de grootste walvisrovers van nu, worden niet langer dan een meter of negen.
Dat deze walvis mét grote tanden daadwerkelijk een potvis is, maakt Reumer op uit zijn kenmerkende schedelvorm: hol aan de bovenkant tussen zijn relatief kleine oogjes en het puntje van zijn neus. Potvissen hebben hier plaats voor een kleverige witte massa die aan sperma doet denken. Niet voor niets heet de potvis spermwhale in het Engels. Moderne potvissen hebben op hun kop van dat spul een badkuipvol, zegt Reumer. Bij onze uitgestorven potvis was dit zogeheten spermaceti-orgaan kleiner, maar de plaats waar het gezeten heeft is op de schedel duidelijk herkenbaar.
Potvissen gebruiken het spermaceti-orgaan waarschijnlijk voor de echolocatie. De witte massa werkt als een soort lens die geluidsklikken opvangt die de potvis heeft uitgezonden om prooidieren te vinden, zegt Reumer. Waarschijnlijk focusseert het spermaceti-orgaan de geluidsgolven naar het gehoororgaan dat verder achterin de schedel ligt. Sommige andere walvissen hebben een vergelijkbaar meloenvormig orgaan op de kop. Het grote kussen op de kop van potvissen zou ook nuttig kunnen zijn om op rivalen of prooidieren in te rammen. Een aanwijzing dat dit daadwerkelijk zou kunnen gebeuren is het feit dat het spermaceti-orgaan van mannetjespotvissen relatief wat groter is dan dat van vrouwtjes. .
De drie meter lange schedel van de potvis is gevonden door een internationaal team van onderzoekers in .de Pisco-Ica , een woestijn aan de zuidkust van Peru, 600 meter boven de zeespiegel. Tien, twintig miljoen jaar geleden was dit de bodem van de Grote Oceaan. Destijds was de oceaan het domein van de walvis en de reuzenhaai, nu is de woestijn hun laatste rustplaats. De oude zeebodem werd op het land geduwd door de geologische krachten die ook hebben gezorgd voor het ontstaan van de Andes. Dit is de droogste woestijn ter wereld, vertelt Reumer. Toen wij het gebied bezochten zagen we nog overal noodwoninkjes staan. Het gebied was niet lang geleden door een aardbeving getroffen. De geologische krachten die zorgen voor de opstuwing van de Andes maken dit gebied ook kwetsbaar voor zware aardbevingen.
De fossielen liggen hier voor het oprapen. Walvissen, zeehonden, dolfijnen, schildpadden en pinguïns zijn er begraven. Zelfs de resten van luiaards die hier ooit in de kustwateren zwommen.
In deze woestijn was het waar Peruaanse paleontologen naar walvisfossielen zochten, samen met Klaas Post, een amateur-archeoloog uit Urk, tegenwoordig verbonden aan het Natuurhistorisch Museum van Rotterdam en een vermaard kenner van de walvis.
Zowel de onderkaak als de bovenkaak van de fossiele potvis bevat tanden(twee keer negen tanden in de bovenkaken en twee keer elf tanden in de onderkaken) die maar liefst 12 centimeter in doorsnee en 36 centimeter lang zijn..
De grootte van het gebit suggereert dat het dier(misschien ook ) jaagde op kleinere walvissen, zoals orka's of of baleinwalvissen. Dat schrijven de wetenschappers in het wetenschappelijk tijdschrift Nature
Moby Dick
Post en zijn Peruviaanse collegas hebben hun vondst Leviathan melvillei gedoopt, naar het bijbelse zeemonster en naar Herman Melville, de schepper van die andere legendarische potvis, Moby Dick. Het beest was naar schatting 13,5 à 17,5 meter lang , dat is niet groter dan een moderne potvis( die tot 20 meter lang kan wordern ) , en leefde zon twaalf à dertien miljoen jaar geleden, "Er zijn veel fossiele potvissen gevonden in het verleden", verklaart Lambert. "Maar de meeste van deze fossiele dieren waren veel kleiner dan moderne potvissen." .
Kaakspier
Een groot gat in de schedel wijst er verder op dat de potvis ook over een zeer grote en sterke kaakspier beschikte. "Dit was een jagend roofdier dat grote stukken uit een prooi kon bijten", verklaart hoofdonderzoeker Oliver Lambert op Discovery News.
Moderne potvissen hebben een totaal ander gebit dan het prehistorische dier uit Peru. Zo hebben ze veel kleinere tanden die alleen aan uit hun onderkaak groeien
Af en toe spoelt er aan onze kust wel eens een potvis (Physeter macrocephalus) aan. Met een lengte tot achttien meter is dit de grootste hedendaagse soort tandwalvis. Maar anders dan andere tandwalvissen (zoals bijvoorbeeld orkas, dolfijnen en bruinvissen) heeft een potvis enkel bruikbare tanden op de onderkaak. Ze worden bovendien uitsluitend gebruikt in pikorde, sexuele en territorium gevechten met soortgenoten Om hun prooien (hoofdzakelijk inktvissen) te vangen maken ze eerder gebruik van zuigkracht ze jagen bovendien in de diepzee op de reuzenpijlinktvis Ze zuigen die beesten naar binnen, ongeveer zoals wij een oester naar binnen slurpen, zegt jelle Reumer, hoogleraar aan de Universiteit Utrecht en één van de auteurs van het stuk in Nature.
Dolfijnen
De Leviathan was met zijn krachtige gebit een geducht jager die het (misschien)ook op de destijds veel voorkomende baleinwalvissen voorzien moet hebben. Alleen hun vette lijven konden zijn honger stillen.
Althans, dat is de werkhypothese van de onderzoekers. Die gedachte geeft hen ook een hint voor het mogelijke einde van het zeeroofdier. In het late Mioceen (23 tot 5 miljoen jaar geleden) koelde de wereld af en werden de voedselvoorraden in zee minder. Dat was vermoedelijk in het voordeel van de Moby Dicks die op grote diepte naar inktvissen speurden. En wellicht ook, speculeert Post, legde de Leviathan het af tegen de opkomende dolfijnen die het monster te snel af waren.
Olivier Lambert e.a.: The giant bite of a new raptorial sperm whale from the Miocene epoch of Peru, in Nature van 1 juli 2010
De resten van een reusachtige potvis . Het dier leefde waarschijnlijk 13 miljoen jaar geleden en jaagde mogelijk op andere walvissen.
ad, Schematic drawings of skull and mandible. Skull in dorsal (a) and ventral (b) view, mandible in dorsal view (c), skull and mandible in right lateral view (d). eg, Right lower teeth in labial view. h, i, Teeth of modern sperm whale Physeter (h) and killer whale Orcinus (i) for comparison. An, antorbital notch; As, alisphenoid; Ex, exoccipital; Fg, frontal groove; Fr, frontal; Iof, infraorbital foramen; La, lacrimal; Mc, mandibular condyle; Mf, mandibular foramen; Mg, mesorostral groove; Msb, margin supracranial basin; Mt, mesethmoid; Mx, maxilla; Or, orbit; Paf, palatine foramen; Pmf, premaxillary foramen; Pmx, premaxilla; Pty, posterior process tympanic; Rn, right bony naris; Sb, supracranial basin; Sq, squamosal; Tf, temporal fossa; Vo, vomer; Wf, wear facet; Zp, zygomatic process squamosal.
Figure 2: Phylogeny of physeteroids illustrating the relationships of Leviathan with other stem physeteroids, physeterids and kogiids.
A maximum parsimony cladogram obtained with a PAUP (phylogenetic analysis using parsimony) branch-and-bound search, using a data set modified from previous works. The consistency (CI) and retention (RI) indices of the single shortest tree are 0.61 and 0.65, respectively. Schematic skulls illustrate the presence or absence of functional upper dentition in each taxon. Question marks indicate unknown condition. The daggers indicate extinct species. See Supplementary Information for further details.
Figure 3: Comparison of the outline of the skull and mandible of Leviathan with modern giant sperm whale Physeter and killer whale Orcinus.
ac, Skull and mandible of Leviathan (a), Physeter (b) and Orcinus (c), in right lateral view. Note the large size and proportionally large temporal fossa and teeth of Leviathan. All outlines are to the same scale.
Zeezoogdieren versterken fotosynthese door ijzer in mest
IJzerbemesting van de Zuidelijke IJszee door potvissen leidt via-via tot onttrekking van 400.000 ton koolstof per jaar uit de atmosfeer. Dat is tweemaal zo veel als de hoeveelheid die de dieren zelf uitademen, zo rekenen Australische onderzoekers voor in Proceedings of the Royal Society B.
Wereldwijd is het effect mogelijk nog groter. Het totale aantal potvissen wordt geschat op enkele honderdduizenden, en daarvan zwemmen er maar 12.000 in de Zuidelijke IJszee.
Het woord ijzerbemesting moet je in dit geval heel letterlijk nemen. Potvissen (Physeter macrocephalus) jagen op grote diepte maar poepen aan de oppervlakte. Hun belangrijkste prooi is inktvis, waar van nature vrij veel ijzer in zit. Geschat wordt dat de potvissen in de IJszee op deze manier 50 ton ijzer per jaar naar boven brengen. Dat ijzer is weer een essentiële voedingsstof voor algen (fytoplankton) die via fotosynthese CO2 uit de atmosfeer vastleggen.
Na hun dood zakken de algen weer naar de bodem, waarmee de koolstof voor langere tijd uit de circulatie is.
Of dit in een gegeven oceaan zo werkt, hangt sterk af van de vraag of ijzer de limiterende factor is voor algenbloei. In de Zuidelijke IJszee schijnt dit in elk geval wél zo te zijn.
Het is echter nog de vraag of de Australische berekeningen helemaal kloppen. Er is al eens geprobeerd om het broeikaseffect kunstmatig te bestrijden door ijzerzouten over de reling van een onderzoeksschip te kieperen. Dat bleek weinig op te leveren: ( zie hieronder I ) de algen bloeiden inderdaad, maar ze werden meteen opgevreten door kleine zeediertjes. Dat doet vermoeden dat de potvissen met hun ijzerbemesting voornamelijk hun eigen voedselketen versterken, terwijl het voor het broeikaseffect weinig uitmaakt.
APPENDIX I Omstreden experiment laat nauwelijks CO2-opname zien bron: BBC News 24 maart 2009Arjen Dijkgraaf
Het bemesten van oceanen met ijzer teneinde een CO2-absorberende algenbloei te creëren, haalt weinig uit. In elk geval niet in de Antarctische wateren, zo is de uitkomst van het Duits-Indiase Lohafex-experiment.
Het experiment hield in dat zes ton ijzer werd verspreid over 300 vierkante kilometer oceeaan ten zuiden van Argentinië. Inderdaad leidde dat in eerste instantie tot de gehoopte algenbloei. Alleen kregen de algen (fytoplankton) niet de kans om veel CO2 op te nemen, aangezien ze binnen een paar weken werden opgevreten door minuscule eenoogkreeftjes (Copepoda). Die vielen op hun beurt weer ten prooi aan iets grotere vlokreeftjes (Amphipoda).
Mogelijk komt deze verrijking van de voedselketen uiteindelijk de walvisstand ten goede, maar het broeikaseffect wordt er niet echt door afgezwakt.
Het experiment was sowieso omstreden. Tegenstanders probeerden het te verbieden omdat onduidelijk is wat de langetermijneffecten op de ecologie zijn. Als het wél zou zijn geslaagd dreigde bovendien een wildgroei aan commerciële ijzerzaaibedrijven die rijk hoopten te worden met de verkoop van CO2-emissierechten.
Niet iedereen geeft intussen de hoop op. Eerdere experimenten slaagden wél. Het lijkt deels te liggen aan de algensoort die je er mee kweekt. In het beste geval zijn het diatomeeën met een silica-mantel die voor kreeftachtigen onverteerbaar is. Maar om die mantel op te bouwen hebben ze een ruime toevoer van kiezelzuur nodig, en in het gebied waar Lohafex is uitgevoerd zou de kiezelzuurconcentratie in het water te laag zijn.
Onduidelijk is intussen welk percentage van de oceanen dan wél voldoende kiezelzuur bevat.
bron: BBC News
APPENDIX II Originele manier om CO2 vast te leggen
1 maart 2010Arjen Dijkgraaf
Walvisjacht versterkt het broeikaseffect. Als de walvisstand zich herstelt op het niveau van 1900 haalt dat permanent 9 miljoen ton koolstof uit de atmosfeer, zo heeft Andrew Pershing (University of Maine, VS) berekend.
In een eerste berekeningen kwam hij zelfs op 105 miljoen ton uit, maar dát cijfer heeft hij volgens Nature sindsdien herroepen.
Tijdens een bijeenkomst van de American Geophysical Union vergeleek Pershing vorige week de walvisjacht met het verstoken van brandhout. Zolang koolstof is vastgelegd in een walvis, kan het voor de atmosfeer geen kwaad. Maar zodra je het beest slacht en verwerkt tot lampolie, margarine en andere voedingsmiddelen, wordt al die koolstof binnen korte tijd omgezet in CO2.
Uiteraard gebeurt dat laatste ook wanneer de walvis door natuurlijke oorzaken overlijdt. Alleen duurt het dan veel langer. Ten eerste omdat de walvis een hogere leeftijd bereikt, ten tweede doordat de meeste soorten na hun overlijden naar de oceaanbodem zinken alwaar het honderden jaren schijnt te kunnen duren voordat ze volledig zijn verteerd.
Momenteel bedraagt de walvisstand (alle soorten bij elkaar) minder dan 20 procent van wat hij was in 1900, vóór de introductie van 20e-eeuwse vangsttechnieken. Dat verschil komt volgens Pershing dus neer op 9 miljoen ton walvis. Dat is maar iets meer dan een promille van de jaarlijkse menselijke CO2-uitstoot, maar toch nog equivalent aan het verbranden van 11.000 vierkante kilometer bos, of 100 jaar rondrijden met 11.000 Hummers.
Nog afgezien van de propagandistische waarde van het hele verhaal.
Pershing wil het nu ook gaan uitrekenen voor andere bedreigde zeedieren, zoals blauwvintonijnen en haaien.
Sommige sauropoden broedden waarschijnlijk in de buurt van geisers om er voor te zorgen dat hun eieren warm bleven. Dat blijkt uit de vondst van fossiele eieren in Argentinië.
De fossiele eieren van de dinosauriërs zijn gevonden in Sanagasta in Argentinië in een vallei waar tijdens het krijt veel hydrothermische activiteit was. In totaal zijn er tachtig broedplaatsen aangetroffen.Bijna al die nesten liggen opvallend genoeg op drie tot vier meter afstand van oude geisers. Dat meldt Discovery News.
Broedmachines Volgens de onderzoekers van het Field Museum in Chicago en het onderzoeksinstituut CRILAR in Argentinië suggereert de vondst dat de dinosauriërs de geisers als een soort natuurlijke broedmachines gebruikten om hun eieren warm te houden. Hun bevindingen zijn gepubliceerd in het wetenschappelijk tijdschrift Nature Communications.
De hitte van de bronnen is het broedproces waarschijnlijk ook ten goede gekomen. De eierschalen van de gevonden eieren zijn namelijk tussen de 1,29 en 7,94 millimeter dik. Dat is opvallend stevig. Ter vergelijking: een gemiddeld kippenei heeft een schaal met een dikte van slechts 0,3mm
dikte eischaal + 1cm
Titanosaurus
Het is nog onduidelijk door welke dinosauriërs de eieren zijn gelegd. Er zijn geen fossielen van botten gevonden in de omgeving van de broedplaatsen. De doorsnee van de eieren (20 centimeter) suggereert echter dat de broedplaatsen bij de geisers werden gebruikt door de Titanosaurus, een sauropode dinosauriër met een lengte van ongeveer twaalf meter.
Het dier was waarschijnlijk als een van de weinige dinosauriërs in het gebied in staat om eieren met een doorsnee van 20 centimeter te leggen.
(1) De reeds bekende dinosauriers legsels ( tot nu toe ) gevonden in Patagonie zijn voornamelijk toegeschreven aan titanosauriers Ook van de legsels uit Sanagasta ( die dus kunnen vergeleken worden met reeds bekende fossiele eieren ) mag worden verwacht dat ze afkomstig zijn van titanosaurus
Het is niet de eerste maal dat eieren ( en embryo's)van titanosaurus soorten zijn gevonden in Patagonie ....
Auca Mahuevo
In de negentiger jaren van vorige eeuw werd de bekenste/beroemde en grootste dinosauriers nestplaats ter wereld ontdekt : in Argentijns Patagonie = Het betreft de Auca Maheuvo site (deze belangrijke vindplaatst wordt nog steeds doorlopend onderzocht ) Het betreft een 2 vierkante kilometer en + 18 cm dikke afzetting van "mudstone " van -70 /-90 MY (Krijt)oud
In 1998 werd het grote publiek geinformeerd over de talrijke gefossileerde embryo's : naast de delicate bewaarde skeletresten , werden ook stukjes ( embryonale )huid gevonden die onomstotelijk aanwijzen dat het hier om reptielen gaat ...
The fossil skin reveals a scaly surface, much like the skin of a modern-day lizard. One of the fossils has a distinct stripe of larger scales near its center, which probably ran down the animal's back.
Meer nog ....vervolgonderzoek en studies rond de eeuwwisseling sugereerden dat minstens het patroon van één van de huid-specima erg goed overeen komt met dat van een bepaalde titanosaurus soort ....
Er zijn ook erg kleine potlood-achtige tandjes gevonden (= One embryo alone has at least 32 individual pencil-shaped teeth,) ; dat lijken mini-uitgaven te zijn van de beitelvormige tanden van de titanosauriers en dit in tegensgtelling tot de lepelachtige ( spatula -achtige) tanden van andere sauropoden uit diezelfde periode ... Ook deze eigenschappen ondersteunen de geopperde titanosaurus - aard van de embryo's
www.sciencedaily.com/.../981118081844.htm
MalawisaurusDixeyi, een "kleinere" titanosaurus .... let op de beitelvormige tanden ( een kenmerk van tatanosauriers)
a, Cluster of teeth of specimen PVPH-112. b, Left postorbital in dorsolateral view (PVPH-112). c, Right orbital region in lateral view (PVPH-112). d, Frontals of PVPH-113 in dorsal view; a to b and c to d show maximum width and length respectively. Fr, frontal; La, lacrimal; sc, sclerotic plates. PVPH, Paleontología de Vertebrados, Museo Municipal 'Carmen Funes', Plaza Huincul.
http://www.schooltv.nl/beeldbank/clip/20071126_evolutie03 (Teaser ) " ......Cichliden, zitten in geisoleerde meren. en daardoor hebben die organismen in die meren zich vele duizenden jaren vrijwel ongestoord kunnen ontwikkelen. Door te kijken naar de verwantschappen tussen die organismen die in die meren leven kun je ahw. zien hoe de evolutie werkt.
Je kunt bijvoorbeeld kijken naar verschillen en overeenkomsten in lichaamsbouw. Bij cichliden kun je kijken naar de vorm van hun tanden en als je heel dichtbij kijkt, dan zie je, dat deze andere tanden heeft dan bijvoorbeeld deze en ook deze. En je kunt ook zien, dat d'r verschillen zijn in de bouw van hun kop. Je kunt dus kijken naar verschillen en overeenkomsten in lichaamsbouw, maar wat we tegenwoordig ook kunnen doen is kijken naar hun DNA en dat kon dus in Darwin's tijd nog niet, dat kan nu wel. ...."
Ontdekking in Ethiopië van een nieuwe ( mannelijke ) Australopithecus AfarensisKSD-VP-1/1. "Kadanuumuu"
Hierboven wordt een smal fragment van een onderarmbeen van "Kadanuumuu" getoond Credit: Yohannes Haile-Selassie, Cleveland Museum of Natural History
Yohannes Haile-Selassie en diverse wetenschappers( gesponserd door NSF ) (1) borgen een tweede partieël skelet van de soort waartoe de best gekende vroege menselijke voorloper Australopithecus afarensis, behoort De vondst is -3,6 MY oud : dat is 400,000 jaar ouder dan :de beroemde hominim "Lucy," maar ditmaal betreft het een volwassen archaisch mannetje / het is een prachtige aanvulling op de reeds vroeger ontdekte fossiel van een archaisch juveniel : Selam (= Lucy's Baby ) :
Het skelet is tussen de 1.52 en 1.68 meter groot en is dus beduidend groter dan Lucy (1,07 meter).
.......... "Lucy" was an exceptionally small female (only about 3 and a half feet tall), but she was the only partial skeleton of her age. "Kadanuumuu" is a much larger male (5 to 5 � feet tall), and not only preserves most of the same skeletal parts that "Lucy" does, but also some never previously known, including a nearly complete shoulder blade and a significant portion of the rib cage. These have generated many surprises.
15-06-2010
VAARWEL
Vaarwel SERENGETI ?
Als het van de Tanzaniaanse overheid afhangt, krijgt de Serengeti weldra haar eigen snelweg om goederentransport een duwtje in de rug te geven. Milieuorganisaties steigeren bij het aanhoren van de plannen. We staan op het punt een wereldwonder voorgoed te vernietigen.
WEG MET EEN WERELDWONDER (lotte beckers /De morgen 15 06 2010 )
Elk najaar trekken bijna twee miljoen zebras, gnoes en jachtluipaarden de savanne door op zoek naar water. De indrukwekkende karavaan is al jaren voer voor toeristen en natuurdocumentaires en geldt als werelderfgoed.
De Serengeti is een savanne van ruim 30.000 vierkante kilometer groot. Verdeeld over het noorden van Tanzania en een lapje Zuid-Kenia. Natuurlijk werelderfgoed, dankzij het spektakel dat zich er elk najaar voltrekt. Ruim anderhalf miljoen zebras, gnoes, buffels en gazellen ontvluchten de droogte in de noordelijke heuvels, met in haar zog een schare roofdieren. De indrukwekkende karavaan migreert naar de zuidelijke vlaktes, waarbij ze de Mararivier over moeten. Een tafereel dat wordt gadegeslagen door duizenden toeristen en dat centraal staat in talloze documentaires, waarin te zien is hoe hele kuddes de knappende krokodillenbekken trachten te omzeilen. 50.000 dieren overleven de jaarlijkse trek niet. Rond april keert het circus zich om, via een westelijke omweg trekken de dieren weer noordwaarts.
Dit natuurlijke wonder wordt nu bedreigd door asfalt en graafmachines. De Tanzaniaanse overheid heeft immers vergevorderde plannen om een snelweg doorheen de Serengeti te trekken, recht door de migratieroute. De graafmachines zouden al klaar staan, de markering is aangebracht. Kwestie van eindelijk een deftige verbindingsweg te hebben tussen het noord-westen en het noord-oosten van het land, eentje waarvan de toegankelijkheid niet afhangt van de seizoenen. Een catastrofe, luiden natuurorganisaties de alarmbel.
Voorstanders zeggen dat het maar een weg is, maar een grote weg met veel verkeer dreigt het hele ecosysteem onderuit te halen. Om te beginnen is de kans groot dat hij afgezet wordt met hekken, om te vermijden dat autos tegen de overstekende dieren botsen. Zo wordt heel de migratie tegengehouden, met onherstelbare gevolgen voor het ecosysteem. Alles dreigt te veranderen, van wilde dieren over insecten, vogels tot bomen en zelfs de grond toe. De weg zal een wereldwonder vernietigen.
Ook de werken zelf zullen voor de nodige hinder zorgen: geluidsoverlast, erosie en de komst van invasieve dier- en plantsoorten, een probleem waar de savanne nu al mee worstelt. Tel daarbij de impact van de mens.
Plots is heel de savanne toegankelijk, met een risico op ziekteoverdracht en vooral stropen. Geef de mens toegang tot een natuurgebied, en hij gaat jagen. Zo zit de menselijke aard nu eenmaal in elkaar.
Nochtans zijn er volgens Hopcroft alternatieven die de fauna en flora ontzien. Zo zou het een pak logischer zijn de snelweg net ten zuiden van de Serengeti aan te leggen. In de Serengeti woont geen kat, maar ten zuiden van de savanne vind je evenwel tal van verarmde agrarische gemeenschappen die van een weg zouden profiteren. Bovendien loopt de uitgetekende route recht door een vallei, wat technisch een huzarenstukje wordt. Via het zuiden kan die steile berg perfect vermeden worden.
Hopcroft vermoed dan ook dat de Tanzaniaanse overheid zich deels laat verleiden door de kortste en dus goedkoopste weg (het alternatief zou al bij al zon 150 kilometer omweg betekenen), maar bovenal slecht geïnformeerd is over de desastreuze gevolgen ervan.
Tanzania is erg begaan met natuurbehoud. Maar liefst een kwart van haar grondgebied geldt als beschermd en president Jakaya Kikwete draagt natuurbescherming hoog in het vaandel. Ter vergelijking: in Canada, dat haar imago als milieuvriendelijk land graag uitspeelt, is slechts 1 procent van het land beschermd. Ik kan daarom alleen maar besluiten dat de overheid niet beseft wat de gevolgen zullen zijn van die snelweg.
Zwarte pagina
Hopcroft voelt zich gesterkt in zijn overtuiging door het feit dat er wel degelijk studies zijn uitgevoerd over de impact op het milieu, maar de resultaten zijn nooit openbaar gemaakt. Ook de website van het bedrijf dat verantwoordelijk is voor het onderzoek, Crown Tech Consultancy, biedt niets meer dan een zwarte pagina.
Daarom vestigt de man zijn hoop op internationale bezorgdheid en de protesten van natuurorganisaties. Op het internet circuleren verschillende petities, en natuurlijk kon een Facebookgroep (Stop The Serengeti Highway) niet uitblijven. Zij vinden alvast een medestander in de Kenya Tourist Board.
We maken ons ernstig zorgen over de plannen en hopen dat de overheid alle alternatieven zorgvuldig bestudeerd heeft, klinkt het daar.
Het Tanzanian National Parks Authority, verantwoordelijk voor het park, antwoordde nog niet op de vragen van De Morgen Tanzaniaanse overheid wil een snelweg aanleggen dwars doorheen waardevol natuurgebied Serengeti
Anderhalf miljoen gnoes en zebras zouden twee keer per jaar een snelweg moeten oversteken, als die er komt.
Door onze redacteur Michiel van Nieuwstadt
Een tweebaans autoweg, dwars door Serengeti National Park, is geen goed idee. Zon weg belemmert de jaarlijkse trektocht van 1,3 miljoen gnoes en de achteruitgang van deze cruciale soort zal ten koste gaan van het gehele, beroemde natuurgebied. Dat schrijft een groep van 27 wetenschappers vandaag in een ingezonden brief aan het wetenschappelijk tijdschrift Nature.
Volgens de wetenschappers neemt de pressie van buitenlandse belanghebbenden op de aanleg van deze 155 kilometer lange weg toe. Een weg door de Serengeti is de snelste manier om kostbare mineralen vanuit Centraal-Afrika via het Victoriameer naar de oostkust van Afrika te transporteren, verklaart de Amerikaanse ecoloog Andrew Dobson aan de telefoon. De autoweg moet een alternatief bieden voor de sterk verouderde spoorweg in het noordelijker gelegen Kenia. Deze nieuwe weg was oorspronkelijk voor 2012 gepland, maar er zijn signalen dat de aanleg versneld gaat worden. Langs sommige delen van de route zijn al markeringsvlaggetjes geplaatst die het verloop van de toekomstige weg aangeven.
De Serengeti is een savanne- en bosgebied in het noorden van Tanzania en het zuiden van Kenia. Er leven twee miljoen grote grazers. Deze gnoes, gazellen en zebras worden gegeten door leeuwen, jachtluipaarden en wilde honden. Aan het einde van het regenseizoen trekken de grazers vanuit Tanzania naar groenere weiden in Kenia. Later in het seizoen keren ze terug in het zuiden.
Dobson, werkzaam aan de universiteit van Princeton, heeft de spectaculaire trektocht vaak aanschouwd. Het is magnifiek, zegt hij. Je ziet gnoes met zebras er tussendoor tot aan de horizon. En die horizon is twintig kilometer ver weg. In die zee van dieren is het een gegrom en gebrul van jewelste.
Anderhalf miljoen gnoes en zebras zouden de nieuwe weg twee keer per jaar moeten oversteken. Dat zal verkeersongelukken opleveren, tenzij de weg wordt afgerasterd en dat zou volgens de wetenschappers funest zijn voor de gnoetrek. Wij zien die dieren nu al aarzelen als ze een kleine zandweg tegenkomen, vertelt Dobson. Het aanleggen van overgangen of tunnels voor de trek van meer dan een miljoen dieren is uitgesloten. Een brug waar wild overheen kan trekken kost bovendien algauw 2 miljoen dollar. Eigenlijk zou je een weg door Serengeti National Park alleen maar kunnen aanleggen door een tunnel, maar daar is natuurlijk al helemaal geen geld voor.
De tegenstanders van de weg door Serengeti National Park wijzen erop dat wegen in onontwikkelde gebieden toegang verschaffen aan stropers en dat er langs deze wegen doorgaans een lint van bebouwing ontstaat. Ze erkennen dat economische ontwikkeling in Tanzania hard nodig is, maar ze wijzen er ook op dat de Serengeti een belangrijke toeristentrekker is en dat deze sector goed is voor bijna een kwart van de Tanzaniaanse inkomsten uit het buitenland.
Er bestaat een beter alternatief voor deze weg, zegt Dobson. Dat is de aanleg van een autoweg langs de zuidrand van het park. De weg van het Victoriameer naar de kust langs deze route is 50 kilometer langer, maar misschien makkelijker aan te leggen. De route vermijdt de allersteilste kliffen van de Riftvallei die noordzuid door de Serengeti loopt. Bovendien, zegt Dobson, zou zon weg meer mensen transportmogelijkheden bieden naar de kustgebieden. Het vervoer van kostbare mineralen uit Afrika hoeft niet de enige reden te zijn om een weg aan te leggen, zegt Dobson. Je kunt ook denken aan de kleine boeren die met zon weg toegang krijgen tot nieuwe afzetmarkten.
Al lange tijd probeert men enerzijds de ondergang van de natuur op de Galápagos Eilanden is een halt toegeroepen, maar anderzijds zijn inmiddels de toenemende bewoning en het toerisme een steeds grotere bedreiging gaan vormen.
In de eerste helft van de twintigste eeuw zijn rapporten uitgebracht, die de totale verwoesting van de natuur op de Galápagos Eilanden aankondigden, tenzij er snel actie werd ondernomen.
In 1958 werd de internationale Charles Darwin Foundation opgericht, teneinde effectieve maatregelen te nemen. Men besloot een biologisch station op te richten om onderzoek te doen naar de beste werkwijze voor het behoud van de oorspronkelijke natuur. Daartoe werd ook een samenwerkingsovereenkomst gesloten met de Nationale Park Service van Ecuador.
In het jaar daarop riep dat land 97% van het landoppervlak van de eilanden uit tot Nationaal Park. In 1964 werd het Charles Darwin Research Station opgericht op het eiland Santa Cruz. In 1978 kregen de Galápagos Eilanden van UNESCO de status van World Heritage Site. In 1986 werd een gebied in zee rondom de eilanden tot Galápagos Marine Resources Reserve bestempeld ter bescherming van het unieke leven te water. In 2001 werd ook dit reservaat tot World Heritage Site verklaard.
Sinds 2007 heeft UNESCO Galápagos helaas op de lijst van bedreigd Wereld Erfgoed moeten plaatsen, vanwege de vele bedreigingen die op de eilanden zijn afgekomen door de enorme bevolkingsgroei en de snel toenemende toeristenstroom.
De acties van BP lijken erop te wijzen dat de olieleiding in de Golf van Mexico ondergronds nog meer lekken bevat, wat het vrijwel onmogelijk zou maken om de enorme oliestroom in de dammen.
De olieramp die nu al bijna twee maanden het Amerikaanse nieuws beheerst, wordt steeds ernstiger. Oliemaatschappij BP slaagt er weliswaar in om dagelijks duizenden vaten olie op te vangen, maar heeft de olieleiding moeten doorzagen om dat te bewerkstelligen. Daardoor is de uitstroom vergroot. Met meer dan er opgevangen wordt, dus het netto resultaat is dat er sinds die tijd juist meer olie de Golf in stroomt. Het zou nu gaan om 35 tot 60 duizend vaten olie per dag; een vat is 156 liter, dus dat betekent dat er minimaal 5,5 miljoen liter lekt. Per dag.
En het einde is nog niet in zicht. Sterker nog, het kan de komende twee maanden alleen maar erger worden, betoogt de anonieme (maar duidelijk deskundige) reageerder dougr hier op The Oil Drum. De stappen die BP tot nu toe genomen heeft, zijn alleen logisch als het bedrijf iets weet wat het niet vertelt: dat de olieleiding ondergronds ook lek is. Als dat waar is, dan zou sluiten van het bovengrondse lek vanwege de druk onmiddellijk een nieuwe ondergrondse uitbraak tot gevolg hebben. Door de losse grond kan de olie zich dan gemakkelijk een weg naar boven banen. Dit zal waarschijnlijk sowieso gebeuren, aldus dougr, omdat de leidingen hard aan het slijten zijn door de voortdurende oliestroom en de pogingen om het lek te verstoppen door de injectie van allerlei rommel (het zogenaamde junk shot). Op z'n vroegst kan de olievervuiling over twee maanden stoppen, mits het boren van twee relief wells slaagt.
Elmar Veerman
La Bossa Nova
Jaar van de biodiversiteit we zijn halfweg het jaar en het staat er zeer slecht voor
Niets nieuws onder de zon ?
De aarde heeft altijd al verandering meegemaakt . In het verleden, waren de strenge klimaatveranderingen en de fysieke gebeurtenissen zoals meteorietbotsingen de oorzaak van periodieke transformaties op grote schaal van het milieu en van vijf globale massauitsterven. Vandaag,zijn de ecosystemen van de planeet opnieuw snel aan het veranderen en grijpt een massaal en zichzelf versnellend ( nog nooit in die mate geziern ?) verlies aan biodiversiteit, plaats : dat wordt steeds duidelijker en zonder omwegen de zesde uitstervingsgolf genoemd . Maar dit keer, worden de veranderingen en de snelheid van die veranderingen vooral veroorzaakt door menselijke activiteit.
Zelfs in de prehistorie duwden mensen veel andere species definigief van de aardbol ..terwijl zij zich over de wereld uitspreidden. Bijvoorbeeld, waren de sabeltand tijger( smilodon ) en de mastodont enkele organismen die spoedig verdwenen nadat de mensen eerst Amerika bereikten. Maar met de explosie van de menselijke bevolking na de uitvinding van landbouw rond 10.000 jaar geleden, onstond er een dramatischen intensifieëring en een vraag naar en effect op biologische middelen.
De ontwikkeling van meer en meer verfijnde technologieën heeft slechts onze capaciteit versneld om, natuurlijke systemen te breken , uit te putten en te vernietigen. Door bossen,door ongebreidelede houtkap , prairies, en moerasland om te zetten in landbouwgronden en te verontreinigen of vol te bouwen ;door het overmatig grootverbruik van wild en visserij; en het vervoeren en verspreiden van "exoten" species over de komplete aardbol, verandert het mensdom zeer de oppervlakte van de planeet, waardoor de dramatische daling van het aantal species in " today' s Biodiversiteit Crisis." onontkoombaar is geworden ....
De mythe van de ecologische natuurmens
Natuurvolken en Vrouwen ecologisch goed bezig? 16donderdag 23 april 2009 Meneer Opinie
Het is gelukkig alweer een beetje uit de mode sinds Sting zich er niet meer mee bemoeit, maar zo af en toe hoor je er nog over: De oorspronkelijke bewoners van Amerika, Australië en Afrika alsmede vroege vrouwelijke beschavingen zouden in harmonie met de natuur leven en daar zouden wij als egoistische hebberige paternalistische westerlingen een voorbeeld aan moeten nemen. Met name bij allerlei New-Age groepjes die niet gehinderd worden door enige kennis van zaken wat betreft de ecologie en de antropologie, duikt deze bewering nog wel eens op.
Helaas, de waarheid is wreed, hard en heel anders. De bewijzen dat de Amerikaanse en Australische megafauna (reuzeluiaarden, reuzekangaroes etc.) 10.000, respectievelijk 50.000 jaar geleden is opgegeten door de nieuw gearriveerde mensen, d.w.z. pre-colombiaanse indianen en Maori (beiden vroege zgn vrouwelijke beschavingen), stapelen zich op. De eerste mensen die op het Paaseiland ( 1) terechtkwamen (ook al zo'n pre-westerse stam), vonden een groen en vruchtbaar eiland vol bomen en planten, omringd door een visrijke zee. Toen het werd herontdekt door de Europeanen was het een uitgedroogd, desolaat en onbewoond eiland. Uitgewoond en naar de donder geholpen door die eerste kolonisten.
De oerwouden die de Europese ontdekkingsreizigers aantroffen in Afrika en Zuid Amerika, waren indrukwekkend en oud, maar ook het produkt van eeuwenlange menselijke inmenging. Nu nog vind je in Yucatan een onnatuurlijk hoge dichtheid van vruchtbomen in het oerwoud waar een paar honderd jaar geleden een bloeiende Maya-beschaving bestond. Een beschaving die ook al inelkaar stortte (droogte ? ) Het oerwoud in zowel Afrika als Zuid-Amerika is mede gevormd door de mensen die er in wonen.
Een voorzichtige schatting stelt dat die paar indianenstammen in Zuid Amerika die nu nog door het Amazonewoud zwerven en zich met jagen en verzamelen in leven houden per jaar 60 miljoen grote zoogdieren (capybara's, tapirs, apen etc.) opeten. Dat is 164.384 per dag , verbruikt door enkele tientallen 'stammen', bij elkaar ongeveer een half miljoen mensen. Zwerven moeten ze wel, na een tijdje jagen, zijn alle beesten domweg op. De nobele wilden hebben hun territorium uitgewoond en leeggegeten en moeten weer verder. Niks niet leven in harmonie met de natuur, maar net als de westerlingen uitbuiten en vervolgens verkassen naar een ander stuk bos om dat ook leeg te jagen.
Dat er desondanks sprake is van een zeker evenwicht tussen mens en natuur in de wouden van Afrika en Zuid Amerika, komt omdat dat voor de mens buitengewoon ongezonde omgevingen zijn. Dertig procent van de babies die geboren worden, sterven voor hun vijfde levensjaar aan diarree, malaria of gewoon honger. Overleven ze de kindertijd, dan nog worden ze niet oud. Omdat die wouden zo weinig opleveren, zijn de verschillende groepen ook regelmatig met elkaar in oorlog, hetgeen de levensverwachting aanzienlijk bekort. Ook binnen de stam vermoorden mannen elkaar af en toe, omdat de één oogje heeft op de vrouw van een ander (die vrouw wordt niks gevraagd) en ook dat komt de bevolkingsgroei niet ten goede. Het leven van die indianen is niet vredig en idylisch maar geweldadig en keihard; geen nieuw-ager die dat langer dan 15 minuten volhoudt
Die indianenstammen zijn niet vrouwvriendelijk en er is geen enkele aanwijzing die suggereert dat het er ooit, in welke samenleving dan ook, anders aan toeging. Ook de nu nog bestaande matrilineaire samenlevingen geven weinig reden tot optimisme over feministische samenlevingen in vroegere tijden. In de huidige matrilineaire samenlevingen geven de mannen hun wereldse bezittingen liever aan de zonen van hun zussen dan aan de zonen van hun vrouw omdat ze daarvan tenminste zeker weten dat het familie is. En die neven komen hun erfdeel opeisen als oomlief dood is en tante kan naar de bezittingen fluiten en wordt weer afhankelijk van haar eigen ouders. Overerving gaat dus weliswaar via de vrouwelijke lijn, maar het zijn nog steeds de kerels die alle bezittingen in handen hebben en houden.
De enige samenleving die enigszins vrouwvriendelijk is, is de moderne westerse samenleving. De enige samenleving die zich iets van de haar omringende natuur aantrekt is de moderne westerse samenleving. Het grote verschil met de natuurvolkeren is dit: van de moderne mens( of van mensen die naar dat westerse model streven ) zijn er nu al ( en steeds meer en meer ) veel en veel teveel. Maar niemand kan of wil terug naar "vroeger"
Natuurvolkeren die moeder aarde in ere houden of hielden en bewust een ecologisch evenwicht nastreven, zijn niet meer dan een moderne mythe, in het leven geroepen door een stel natuurbeschermers en/of feministen met een goede neus voor publiciteit
De mens kan alleen met de natuur leven, als hij weer een dier word. En die oude "beschavingen" worden te zeer geidialiseerd. Een meer vrouwelijke samenleving zou anders zijn, maar niet beter.
(1) Ik kan u het boek 'Collapse' van Jared Diamond van harte aanbevelen. Hij geeft uitgebreide informatie over de gebeurtenissen op Paaseiland.
De mythe dat natuurvolkeren in evenwicht met de natuur zouden leven.
Vanaf de prehistorie is de impakt van de mens op de biosfeer aanwezig Wat heeft ook de zogenaamde natuur-mens niet allemaal uitgeroeid ; De amerikaanse megafauna ? www.mnsu.edu/emuseum/prehistor...
De aboriginals trekken rond in hun gebied 'achter het voedsel aan', het zijn jagers/verzamelaars. Al 10.000+ jaar hetzelfde. Er zijn wat schermutselingen, maar verder blijft alles kleinschalig. Het leven is bikkelhard, niet voor watjes. Over vrouwen kunnen we kort zijn. Fotograferen mag niet, maar je krijgt toch filmpjes te zien van vrouwelijke rituelen. Dat zegt genoeg...
Aborigines trekken nog steeds rond, langs min of meer vastgelegde routes. Dat kan haast niet anders, zo veel levert het binnenland van Australie nu ook weder niet op. Hun 'geloof' is naast het begrip 'dreamtime' en hun totemdier ook verweven met het landschap. Dat landschap is een essentieel element in de mythen en sagen en het verschilt per stam, er schijnt geen overlap. Echter , voorzover ik weet zijn de mythes en sages min of meer een routebeschrijving. Als je de mythen van de verschillende stammen aan elkaar legt, levert dit een compleet beeld van het land , de loop van rivieren en bergketens en zo. Het is hoogst waarschijnlijk dat de Australische megafauna is uitgestorven vlak na de aankomst van de mens op dat continent en dat er vele bewijzen zijn voor het feit dat het een de oorzaak is van het ander. Die megafauna kun je ook expliciet wel tegengekomen in hun ontstaansmythen, als een soort 'foutje' door de goden gemaakt ; het ging niet helemaal zoals die goden het wilden natuurlijk ... alle begin is moeilijk zeg maar ...en het werd achteraf "bijgesteld ", toen die dingen "uitstierven" ...
Het bleef niet alleen bij drijfjachten om aan het noodzakelijke eten te geraken voor en door de mens : Een paar ( historische ) voorbeelden daarvan : -De Dodo werd om de sport neergeknuppeld want (was) oneetbaar /ongenietbaar Die vogel was trouwens tam ( ="dom" meenden zijn slachters ) -Hetzelfde gold voor de Noordelijke Grote Alk
-De Aurochshttp://nl.wikipedia.org/wiki/Oeros( Bos primigenius ) verdween in de 15 -16 eeuw Hij ging op ( als het wilde stamvader-ras van en in de huidige runderrassen )
Reeds lang geleden heeft de mens vermoedelijk al zoogdiersoorten uitgeroeid; pas tegen het einde van de 19de eeuw begon dit ernstige vormen aan te nemen. Bekende zoogdieren die sindsdien uitgeroeid werden, zijn o.a.
Stellers zeekoe (1768), blauwbok (begin 19de eeuw), tarpan (tweede helft 19de eeuw), Falklandvos (1876), quagga (1883, laatste exemplaar in Artis)
en Schomburgk's hert (jaren dertig 20ste eeuw).
Door het inkrimpen van grote arealen werden soms ook ondersoorten uitgeroeid, zoals Kaapse en Barbarijse leeuw (zie leeuw), Balitijger (zie tijger) en het hartenbeest van Noord-Afrika.
Door tijdig ingrijpen ter plaatse is een aantal soorten van een dreigende ondergang gered, zoals koala, parmawallabie (bij toeval via een in Nieuw-Zeeland uitgezette populatie die men vergeten was, zie kangoeroes), zeeotter, de meeste destijds overgeëxploiteerde zeeroofdieren, gaffelantilopen, bizon (in 1889 waren er nog slechts 541 van de miljoenen van destijds over), saïga witstaartgnoe en (zuidelijke) breedlipneushoorn (uitgangsmateriaal slechts ca. 20, zie neushoorns).
Andere konden nog slechts via ingrijpen door de dierentuinen in gevangenschap gered worden, nl. Siberische tijger, wisent (in 1922 waren er nog 56 over), Arabische spiesbok, Pater-Davidshert (in 1910 nog slechts 18), przewalskipaard e.a. en vermoedelijk in de toekomst nog veel meer (orang-oetan, enz.). Sterk bedreigde zoogdiersoorten zijn vingerdier, berggorilla, Sumatraanse en Javaanse neushoorns, kouprey, Mesopotamisch damhert, dwergzwijn e.a. Van bepaalde in het wild zeer bedreigde soorten als Indische antiloop en manenschaap zijn de populaties in dierentuinen (en elders) groter dan die in hun bakermat overgebleven zijn.
-De amerikaanse bizon en het europese Wisent ontsnapten nog tijdig aan een droevig lot Maar vele anderen leggen( bijna geruisloos ) nog steeds het loodje en in toenemende mate ....
Heelwat planten , dieren (en zelfs andere mensen-rassen--> tasmaniers / misschien zijn de neanderthalers opgeëten ? ) zijn uitgeroeid omdat ze onkruid , concurenten , of lastposten waren .... een voorbeeld ; de buidelwolf ( thylacine ) (al uitgeroeid), buidelwolf <video
Zelfs tegenwoordig worden er nog ( met uitsterven bedreigde soorten ) dieren gestroopt / afgemaakt en sommige van hun onderdelen vermalen tot alternatieve bijgelovige huismiddeltjes en potentie verhogende middeltjes in groezelige "volksapotheekjes ",sjamaan en afrikaanse toverdoctors handeltjes .... ( voorbeelden : de indische en de afrikaanse neushoorns , , de klauwen en de penis van de siberische tijger, de gal van de zwarte lippenbeer ) Net zoals babies worden dood verkracht omdat ze als "maagd" een goed tovenaars- medicijn zouden zijn tegen "aids "
Ofwel worden hun ivoor, pluimen en huiden( tot en met hun skeletten ) gebruikt als erg dure en zeldzame status- symbolen in de paleis-huizen van de "rijken", de " imago "-builders en de verzamelaars van unieke dingen ..Die "gestolen pluimen " steken de mensen graag in hun gat ...
en dat zijn een paar voorbeelden waar andere dieren niet toe in staat zijn .
In de zoo van Antwerpen hing lange tijd in de afdeling der primaten een grote spiegel met vergulde lijst = Het borde erbij luide : "Hier ziet u een vertegenwoordiger van het grootste en gemeenste roofdier dat deze planeet ooit heeft gekend " Misschien is dat wel het ( slechts gradueel) "onderscheid" tussen mens en dier ?
* Mensen die praten over "natuur" bedoelen gewoonlijk " de menselijke natuurlijke ongeving " of " de natuur" gerelateerd aan belang van mensen. Uiteraard is voor het voortbestaan van het "leven" ( tenslotte is de basis van het aardse leven bacterieel ) en uberhaupt van de " natuur" zelf , de mens van geen belang De mens is slechts een " misbaar " onderdeel van die "natuur" ; De mens kan alleen blijven leven bij gratie van een voedsel-grondstoffen pyramide waarvan hij de ( zeer kwetsbare ) topconsument is ... De mens is( net als andere organismen )afhankelijk van een steeds grotere bredere basis aan andere ( organische ) basis-behoeften producenten en van zodra men die pyramide verder afdaalt op zoek naar de eerste toeleverings bedrijfjes van de levensnoodzakelijke(organische ) grondstofjes , bouwsteentjes en halffabrikaten
Het gaat echter om het voortbestaan van een menselijke leefwereld en vooral ook over een menswaardige leefwereld en geen van beiden kan zonder de basis Laat ons ijveren voor een wereld waar men als mens met vreugde kan in leven en men zich kan blijven verwonderen over de fantastische levende wereld rondom ons , die trouwens ook een inspiratiebron is van onze cultuur Onze kinderen verdienen geen levenloze , overvolle en stervende wereld en waar alleen maar een steeds grotere wereldbevolking een steeds grotere hoop stront produceert tot alles is gestikt ...
Oh ja , mensen die zo al het eigen leven verachten ( omdat het " zondig" is , een "gevangenis straf "of het als een "testperiode "beschouwen om onze geschiktheid voor het echte leven ( in het hiernamaals / het paradijs , de hemel )uit te zoeken .... ) moeten natuurlijk niet bekommerd zijn om dat alles ...
Opmerking =
De filosoof Bas Haring ziet de enorme waarde van biodiversiteit totaal over het hoofd. ... Bas Haring is een Ned . filosoof die het " niet erg" cruciaal vindt dat de biodiversiteit afneemt .... want dat afnemen van biodiversiteit is trouwens niet de eerste keer aan het gebeuren en de "natuur overleefd toch altijd "
Alleen heeft Bas Haring het niet noodzakelijk over een " menselijke "(eventueel volkomen artificieele ) wereld waar de "huidige " mens nog zou kunnen , laat staan "willen " , voortleven ( althans voor een tijdje ) ;
Conclusie Bas Haring probeert iets te zeggen over de waarde van biodiversiteit zonder te beseffen dat biodiversiteit een cruciaal onderdeel van de evolutietheorie is, zonder te beseffen dat biodiversiteit het product van evolutieprocessen is, en zonder te beseffen dat de mens zelf het product is van biodiversiteits-genererende processen. Biodiversiteit is een biologische verschijnsel, géén filosofische probleem. Je kunt niets zeggen over de waarde van biodiversiteit zonder kennis van biodiversiteit te hebben. Ik had verwacht dat een evolutionair perspectief op biodiversiteit automatisch aanwezig zou zijn bij iemand die de essentie van de evolutietheorie zo goed begrijpt als Bas Haring. Dat bleek niet het geval te zijn.
De gemiddelde temperatuur bij het Turkanameer ( een van de kraamkamers van de mensheid )in Kenia was zo hoog dat hitte waarschijnlijk een grote invloed heeft gehad op de evolutie van de voorouders van de mens die in het gebied leefden. Deze opvattingen zijn nu door nieuw werk van Amerikaanse wetenschappers verder ondersteunt .
" ......Het Turkanameer is een Grote Slenk kenmerk.[8] Een rift is een zwakke plek in de aardkorst door de scheiding van twee tektonische platen. De rift begon toen Oost-Africa[9] zich begon te scheiden van de rest van Afrika en naar het Noordoosten bewoog. Momenteel is de slenk 320 km breed in het noorden van het meer en 170 km in het zuiden. De basisstenen van het gebied zijn 522 tot 510 miljoen jaar oud. De oudste vulkanische activiteit in het gebied gebeurde in de Nabwal Hills ten noordoosten van Turkana, en vond 34.8 miljoen jaar geleden plaats.[10]De zichtbare tektonische kenmerken van het gebied resulteren in extensieve extrusies van basalt over het Turkana-Omo bekken.[11]
.... Rond 2 miljoen tot 3 miljoen jaar geleden was het meer groter en het landschap eromheen meer vruchtbaar, waardoor het een plaats was voor de oudste hominini. Richard Leakey heeft vele antropologische opgravingen gedaan in het gebied, wat tot interessante ontdekkingen heeft geleid over de hominini. Een twee miljoen jaar oude schedel van een Homo rudolfensis werd gevonden in 1972. In 1984 werd de Turkanajongen, een bijna compleet skelet van een Homo erectus,( later geherklasseerd als een homo habillis ) gevonden door Kamoya Kimeu. Meer recentelijk vond Meave Leakey een 3,500,000 jaar oude schedel genaamd Kenyanthropus platyops....
Turkana boy
The most famous H. erectus find is the "Turkana Boy"(left ) , a young male discovered in Kenya in 1984. His reconstructed skeleton - with a narrow pelvis and tall, thin body - is interpreted as showing adaptation to the hot climate and the need to run long distances.
In comparison, a more recent find is from a shorter female ( right ) with a wider chest - a feature more commonly found now in humans from colder, even Arctic climates. The wide pelvis suggests the birth canal and brain size were co-evolving, as H. erectus adapted to the need to give birth to larger babies above the need to adapt to the pressure of external environmental factors. Photo of the female skeleton : Don Hitchcock 2008 Display at Musée National de Préhistoire, Les Eyzies
De temperatuur rond het Turkanameer lag in de afgelopen 4 miljoen jaar steeds tussen de 30 en 35 graden Celsius. Dat hebben analyses van isotopen in mineralen uit de grond uitgewezen, zo schrijven wetenschappers van de John Hopkins Universiteit in het wetenschappelijk tijdschrift Proceedings of the National Academy of Sciences.
Volgens de onderzoekers ondersteunen hun bevindingen de deel- theorie dat de lokale hitte een grote invloed heeft gehad op de evolutie van de voorouders van de mens die in dat gebied leefden.
Afkoeling
Er wordt al langer aangenomen dat de eerste mensen hun vacht verloren ( dus vrijwel naakt werden) ___wat overhitting tijdens zonovergoten uithoudingsmarsen langer uitstelde en voor betere afkoeling zorgde door o.a. overvloedig zweten mogelijk te maken : mensen zweten meer dan gelijk welk ander zoogdier....) en dat initieele varianten van het "rechtop lopen" ook vanwege de selectiedruk die de hitte in hun leefgebied uitoefende , verder werd ontwikkeld en vooral geperfectioneerd
Rechtop lopen zou( naast allerlei andere mogelijke voordelen ) ook voor afkoeling kunnen hebben gezorgd, ook omdat het onder meer onder een loden afrikaanse zon , vlak boven het aardoppervlak warmer is dan een meter boven de grond. Een verticaal object is bovendien minder aan zonnestralen blootgesteld dan een horizontaal object. (Dat is trouwens ook de reden waarom we bij het zonnebaden gaan neerliggen ) De vacht werd wel behouden op de kruin ; bij de rechtlopende wezens die mens is , vormt dit namelijk een mogelijke bescherming tegen een dreigende zonneslag
Als we willen weten of de hittetheorie al dan niet geloofwaardig is, moeten we weten hoe heet het in deze regio was, zegt Benjamin Passey van de Johns Hopkins University. Onze studie toont aan dat deze regio, die een van de sleutelplaatsen voor de menselijke evolutie was,___en een belangrijke vindplaats van menselijke fossielen ( --> homo erectus , turkana -boy ) lange tijd een zeer hete plaats was. verklaart hoofdonderzoeker Benjamin Passey Het bleef hier zelfs warm toen de ijstijden drie miljoen jaar geleden begonnen.
Geloofwaardig
We hadden al het theoretische vermoeden dat de leefgebieden van primitieve mensachtigen in Afrika steeds meer de open vlaktes en savannes werden, verklaart Passey.( 1) Dat was ook al een onderdeel van de theorie die de ontwikkeling van het lopen op twee benen en andere menselijke evolutie kon helpen verklaren. Nu hebben we ook het bewijs dat het inderdaad warm was, waardoor deze hypothese over menselijke evolutie ( Noot : met name evolutionaire optimalisatie van het rechtop lopen ) door hitte geloofwaardiger wordt.
Toch zijn lang niet alle wetenschappers overtuigd van de Hittetheorie. "......Volgens professor Robin Crompton van de universiteit van Liverpool bijvoorbeeld , is de " mens " ( maar of dat beperkt is tot het genus homo , wordt er niet bij verteld ... ) op twee benen beginnen wandelen in een bosrijk gebied in plaats van onder de brandende hitte van de Keniaanse woestijn" (2) (dixit ...knack) Bipedalisme
(1) Een soort evolutionaire tendens dus ; dat enkele primatengroepen weidse afrikaanse savanne( van het huidige type ) - niche gingen bezetten en van bosapen evolueerden tot grond- en savanne apen ... alleen werden de afrikaanse vlakten al meermaals bevolkt door troepen grondapen --> bijvoorbeeld bavianen ...... en met katachtigen , afrikaanse hondachtigen ... beesten die eigenlijk allemaal heel geduchte gevaarlijke concurenten en/of (potentieele ) predatoren van de mogelijke uit de bomen gevallen aapmensen waren die zich waagden op de uitgestrekte droge nogal vlakke savannes( als die al niet in de huidige vorm bestonden ) ... De aapmensen hadden echter meer evolutionair succes door niches te gaan opvullen in geaccidenteerd en erg variant terein , dat bovendein sterk veranderde onder invloed van plaatselijke klimatologische evoluties ...;Dat bood enorme mogelijkheden voor niet gepecialiseerde opportunisten ..... de Afrikaanse Slenk met haar geaccidenteerd terreinen en o.a. de omgeving van het Turkana meer worden verondersteld gunstig te zijn geweest in dat opzicht ...
"The ( geological ) wall of africa hypothesis " gaat bijvoorbeeld uit van lokale klimaatsveranderingen die een belangrijke drive zouden kunnen zijn achter de menselijke evolutie rond o.m. het turkana meer , de Afrikaanse Slenk, het Ethiopîsche hoogland en de Olduvai kloof ....
Geologists Say 'Wall Of Africa' Allowed Humanity To Emerge http://www.sciencedaily.com/releases/2007/12/071219082604.htm Nahid and Royhan Gani, geologists at the University of Utah's Energy and Geoscience Institute, stand on the Ethiopian Plateau near the Gorge of the Nile, which was carved by Africa's Blue Nile River. The Ganis are studied the timing of the canyon's incision to learn more about how movements of Earth's crust are related to human evolution. (Credit: Solomon Gera, Ethiopian Geological Survey)
Paissey zei trouwens ook mogelijk wat anders dan de vertaler verkeerdelijk suggereert ? : 'We already have evidence that habitats in ancient East Africa were becoming more open, which is also hypothetically part of the scenario for the development of bipedalism and other human evolution, but now we have evidence that it was hot.' Thus, we can say that the 'thermal hypothesis' is credible
"More open " habitat betekent namelijk niet ---> een open savanne van het huidige type als "hypothetical part of the scenario of development ( lees = mogelijk optimalisatie( verdere ontwikkeling ) van een reeds bestaande aanzet tot bipedalisme ? ) 'thermal hypothesis' ( in de zin van mogelijke optimalisering ter plaatse ) is credible
Er is geen hitte" theorie" ... het is slechts een deelhypothese bij de verklaring van het onstaan van het bipedalisme , naast vele andere Bovendien is wetenschap ( althans principieel ) niet gebaseerd op overtuigingen ( ook niet van haar beoefenaars ) maar op onderbouwingen van voorgestelde hypôtheses op grond van niieuwe kontroleerbare evidenties en ontdekkingen .....
Cromton zei letterlijk ; 'I would be very surprised indeed if bipedal walking had its early origins in a desertic rather than wooded/forested environment " dat is helemaal iets anders dan wat de vertaler ervan heeft gemaakt ....
Het betekent zeker niet ( zoals de sloddervos " wetenschappelijke "verslagen in kranten en tijdschriften ons alweer onvolledig en tendentieus trachten te verkopen ) dat de tweebenige houding van de mensachtigen en homininen ( = van het genus homo ) is onstaan aan het Turkana meer ....en nog veel minder dat tweebenigheid geen kenmerk was van de voorouders van het genus homo --> er zijn trouwens allerlei evidenties gevonden voor het rechtoplopen van de zogenaamde aapmensen en dat sinds ardipithecus( sommigen menen zelfs dat het ook teruggaat op een vertegenwoordiger/ verwant van de voorouderlijke groep tijdens de "split " : Toumai / Sahelanthropus Tchadensis)
zie ook Ardipithecus Ramidus Australopithecus SEDIBA STERKFONTEIN 2010 Een oeroud spoor
-Dat er een duidelijke scheidingslijn is te trekken tussen het genus Homo en de (mogelijke )voorlopers en verwanten ervan ( of dat er een kloof is tussen "apen " en "mensen " op grond van de fossielen , en dat we zeker weten welke hominimen fossielen tot de" mensenvariaties" ( ach , je weet wél : "er IS( alleen maar ) micro-evolutie ) behoren en welke tot de "apen " )is een creationistische misbaksel
* Laat het bovendien zo zijn dat de omgeving van het Turkana meer in die vroegere tijden ook veel bosrijker was( zoals de vondsten van de begeleidende fauna en flora aantonen ) en zeker geen woestijn mag worden genoemd Loodzware hitte jawel , maar dat betekent daarom nog niet " een droge woestijn " of een uitgestrekte en stoffige savanne ( zoals die op het einde van het droge seizoen in de Serengeti / Een reservaat dat is erkend als unesco werelderfgoed maar dat ook al op het verlanglijstje staat van de Verenigde Tanzaniaanse regering en vooral beton en asfalt boeren - lobby , lees ik zopas
OLD BONES An ichthyosaur preserved with the broken skeletons of its unborn. Ichthyosaurs, whose name means fish lizard, date back 250 million years.
Prehistorische zeereptielen waren in staat hun lichaamstemperatuur te regelen : volgens de onderzoekers van het Université Claude Bernand Lyon 1 kon die lichaamstemperatuur oplopen tot 39 graden Celsius. Dat stemt overeen met de lichaamstemperaturen van de huidige walvissen en dolfijnen , ook in koudere wateren .... Het lichaam van de uitgestorven zeereptielen (1) was dus mogelijk ( meestal )warmer dan het zeewater waar ze in zwommen Die warmteregulatie van het bloed stelde reptielen zoals de ichthyosaurus, de mosasurus de plesiosaurusvermoedelijk in staat om relatief snel te zwemmen en diep te duiken.( klik ook op de attachments onderaan dit artikel ) Dat schrijven de onderzoekers in het wetenschappelijk tijdschrift Science. I <--- / Science II http://dx.doi.org/10.1126/science.1187443 <---
Watertemperatuur
Deze zeereptielen konden een hoge lichaamstemperatuur in stand houden, onafhankelijk van de watertemperatuur waar ze in leefden, verklaart hoofdonderzoeker Christophe Lécuyer op National Geographic News. Het maakte niet uit of hun leefgebied een tropische zee of een koud oceaandomein was.
De wetenschappers zijn tot hun bevindingen gekomen door een 40 tal fossielen van zeereptielen , daterend van trias tot krijt . __en daarbuiten ook nog een flink aantal prehistorische vissen als vergelijkingsmateriaal ____ te bestuderen ___ Ze gingen op zoek naar zuurstofisotopen in de tanden en andere fossiele resten Op basis van de gevonden zuurstofisotopen konden ze eerst en vooral de historische samenstelling van diezelfde isotopen in het bloed van de reptielen inschatten . Prehistorische vissen De resultaten werden vervolgens vergeleken met de vermoedelijke lichaamstemperatuur van prehistorische vissen. Deze laatste dieren waren ( net als de huidige vissen ) waarschijnlijk koudbloedig en namen daarom de temperatuur van het zeewater aan.
Uit de vergelijking blijkt dat de lichaamstemperatuur van de zeereptielen veel hoger lag dan de gemiddelde temperatuur van de zeeën waar ze in zwommen ( en uiteraard hoger dan die van de vissen ). (2)
http://nl.wikipedia.org/wiki/Koudbloedig Koudbloedigheid wordt tegenwoordig niet meer gezien als tegenhanger van warmbloedigheid, er zijn zelfs dieren waarop beide termen van toepassing zijn. Er zijn drie vormen van koudbloedigheid, die alle een warmbloedige tegenhanger hebben. Alle zes vormen van koud- en warmbloedigheid worden als verschillende vormen van thermoregulatie gezien, waarbij meer dan eens combinaties voorkomen, zelfs tussen uitgesproken koudbloedige en uitgesproken warmbloedige vormen.
"....Het is nog steeds onzeker hoe deze en andere reusachtige zee-reptielen ( waaronder dus ook de plesiosauriers ) hun lichaamstemperatuur ( fysiologisch ?) konden sturen ( en het is helemaal voorbarig te gewagen van homoithermie( warmbloedig in de zin van vogels en zoogdieren ) ) .
Vandaag de dag is ook de reusachtige ( lederschildpad ) leatherback turtle , min of meer te beschouwen als een " warmbloedig " dier diens grote massieve lichaam veroorlooft het langer behoud van de lichaamswarmte ; en dat in veel efficientere mate dan die van zijn kleinere verwanten .... Deze voormelde eigenschap is bekend als gigantothermy.( ook mamoeten in de arctische streken profiteerden van dit verschijnsel ) Omdat lederschildpaden een goede illustratie zijn van het fysisch verschijnsel waarbij een grotere lichaamsmassa ( en verhoudingsgewijs een kleinere lichaamsoppervlakte waarlangs de warmte lekt / de inhoud neemt toe met de 3de macht , de oppervlakte met de 2de macht ) is het aannemelijk dat nog grotere dieren zoals de mosasaur Tylosaurus profiteerden van hetzelfde fysische verschijnsel .
Moderne vissen , waaronder enkele top-predatoren uit de oceanen , gebruiken een panoplie aan fysiologische truuks en inrichtingen om hun bloed op te warmen ... Zwaardvissen zijn in staat de temperatuur van hun brein en ogen tijdelijk te verhogen ; dat geeft hen de kans om snelle prooien te verschalken .... .
Tonijnen gaan een stap verder . Net zoals bij alle andere vissen zullen hun voortdurend hard werkende spieren het bloed opwarmen dat er doorheen stroomt ( = overigens zorgen ook de spierbewegingen van duizenden mieren- en bijen-werksters respectievelijk in hun nesten en korven voor een effectieve thermostaat ) Andere vissen verliezen dan weer die opgewekte warmte wanneer het bloed vervolgens door de kieuwen stroomt en verse(koude) zuurstof opneemt . (= waterdieren met longen hebben dus dergelijke afkoeling niet terwijl ze onder water jagen )
De bloedsomloop van de tonijn is echter zo ingericht ( are arranged ) dat het door de spieren opgewarmde bloed ,haar opgeslagen warmte afgeeft aan het lichaam en pas daarna naar de kieuwen wordt gestuurd ... Koud bloed afkomstig van de kieuwen mengt zich niet direkt met het "warme" bloed , maar wordt eerst opgewarmd in de spieren .... Dit is dus een warmtewisselaar waar de meeste koeling van het bloed niet gebeurt in de kieuwen maar in het lichaam .... Enkele haaien soorten ( de meesten moeten trouwens al voortdurend bewegen ( ook tijdens hun slaap , zij het op een laag pitje ) vanwege hun " zuurstof-huishouding " ; ze genereren dus ook voortdurend spierwarmte ) bezitten vergelijkbare warmte-regelaars ; misschien gebruikten plesiosauriers en ichthyosauriers hetzelfde systeem "
Achtervolgingen Volgens de wetenschappers is het evolutionair gezien logisch dat de ichthyosaurus (een dolfijnachtige reptiel) en de plesiosaurus (een reptiel met vier flippers en een lange nek) minstens gedeltelijk warmbloedig waren. Een warmbloedig dier kan zich over het algemeen namelijk sneller voortbewegen dan een koudbloedig dier. Prehistorische zeereptielen moesten vaak hard zwemmen en snel manouvreren om hun prooien te achtervolgen.
Bleken de volgens die methode onderzochte plesiosaurus en de icthyosaurus specima te duiden op snelle, bewegelijke en warmteregulerende predators ... dan was dit voor de mosasaurus heel wat twijfelachtiger ...Maar dit spoort dan wel weer beter met de hypothese dat de mosasaurus een in een hinderlaag op de loer liggende jager was ( een soort groot snoekachtig reptiel en nauwe (?)verwant van de varanen )...
Het lijkt er echter op dat het voorkomen van fossiele zeereptielen in " koude (arctische )wateren " op het eerste zicht kan geloofwaardig maken dat er toch van enige regulatie sprake zou kunnen geweest zijn . Alhoewel het wel altijd grote reptielen betreft
Bovendien zijn ook veel tegenwoordige vissen in de poolzeeen wel degelijk bewegelijke non- vegetariers .... Er zijn er zelfs die anti-vries in hun bloed bezitten Vlees/vis eters dat wel , maar ze hoeven daarom nog geen echt actieve jagers te zijn .... er zijn specialisten onder ( de groenlandse haai ) die voornamelijk vastzittende dieren en schelpdieren te "grazen " nemen of krill eten ....en natuurlijk versmaden ze ook geen al te snelle prooien als ze daartoe de kans krijgen ....
(1)
*Dezee- leguaanvan de Galapagos-eilanden is een extante " moderne "hagedis ( van de iguana / de mosasaurus schijnt ook dicht bij de moderne hagedissen te staan ( afkomstig uit de oude groep waaruit ook de varanen afstammen ) ;Maar het diertje zwemt echter wel rond in een tropische omgeving ... en voor zover bekend is het koudbloedig ; Bovendien schijnen deze dieren te " zonnen "( = hun "lichaamstemperatuur " op te warmen op het land (?) )vooraleer een succesvolle duik te nemen Onderwater hoeven ze echter niet snelzwemmend te zijn , het zijn immers vegetariers : Maar het is voorstelbaar dat snelzwemmen kan helpen om te ontkomen aan mariene predatoren ?
http://nl.wikipedia.org/wiki/Zeeleguaan " ..... Zeeleguanen zijn de enige hagedissen die onder water eten; ze grazen de wieren van rotsblokken op de bodem van de zee. Ook zijn de dieren als grote (maar niet unieke) uitzondering binnen de reptielen vegetarisch, ze eten enkel zeewier. Er is beschreven dat ze soms de nageboorte van zeeleeuwen eten..... " .
Amblyrhynchus cristatus
* De (australische/ Zuid oost aziatische )" zee-" krokodil ( net als alle croc's een afstammeling uit de oeroude groep van de archosauria ) kan ook grote afstanden afleggen in tropische zeëen , maar het zijn en blijven ectothermische dieren , net zals de andere krododillen ectothermische krokodillen sturen hun lichaamstemperatuur( gemiddeld zo'n 30 a 33°C) door zonnebaden , of het zich verplaatsten naar koelere ( of warmere ) omgevingen ( shaduw , water, warmwater zeestromingen )
Zeekrokodillen laten zich meevoeren op warme golfstromen
7 juni 2010 Zeekrokodillen slagen er in om grote afstanden af te leggen in zee door mee te liften op golfstromen. Dat hebben wetenschappers in Australië ontdekt. http://www.uq.edu.au/eco-lab/?page=58663&pid=57086
Zeekrokodillen zwemmen vaak vanuit hun leefgebied in rivieren de zee op vlak nadat het tij verandert. Vervolgens laten ze zich meevoeren op stromingen in zee. Die golfstromen stellen de krokodillen in staat om tientallen tot zelfs honderden kilometers af te leggen in zee, ondanks een beperkt zwemvermogen. Dat schrijven onderzoekers van de Universiteit van Queensland in het wetenschappelijk tijdschrift Journal of Animal Ecology.
(2) ".......Bernard schatte de lichaamstemperatuur van deze prehistorische zeereptielen door de studie van hun fossiele tanden . Hij nam monsters van 40 plesiosauriers , ichthyosauriers, mosasauriers naast steekproeven bij verschillende prehistorische zee- vissen The specimea zijn afkomstig van de vijf continenten en gespreid over een periode van het Trias tot en met het krijt . In elk tandmonster werden de hoeveelheden aan verschillende zuurstof isotopen gemeten ( different oxygen isotopes,) Dat is een waarde verhouding die afhankelijk is van de lichaamstemperatuur van het dier en de samenstelling/temperatuur van het omgevingswater waarin het rondzwemt , die het inslikt en/ of door het lichaam laat stromen De data afkomstig van de "vissen" lieten toe de reptielen gegevens te calibreren . De' vissenverhouding ' is bijna altijd een afspiegeling van de temperatuur van het (mariene ) zwemwater Moesten de tanden van zeereptielen dezelfde verhoudingen vertonen als de vissentanden dan zouden ze ook wel even warm zijn geweest als hun zwemwater --> ze zouden dus koudbloedig zijn .. Verschillen duiden altijd op verschillende inrichtingen van lichaamstemperatuur-regelingen
De foto's die aantonen hoe groot de olieramp in de Golf van Mexico echt is. BP probeert al sinds 20 april de pers te manipuleren en dit soort foto's uit de media te houden. Eerder was al te zien hoe BP-baas Tony Hayward een persconferentie compleet manipuleerde en zelfs een fotograaf liet verwijderen die een met olie besmeurde vogel wou kieken
A short entry - AP Photographer Charlie Riedel just filed the following images of seabirds caught in the oil slick on a beach on Louisiana's East Grand Terre Island. As BP engineers continue their efforts to cap the underwater flow of oil, landfall is becoming more frequent, and the effects more evident. (8 photos total)
A bird is mired in oil on the beach at East Grand Terre Island along the Louisiana coast on Thursday, June 3, 2010. (AP Photo/Charlie Riedel)
A Brown Pelican sits in heavy oil on the beach at East Grand Terre Island along the Louisiana coast Thursday, June 3, 2010. (AP Photo/Charlie Riedel) #
A pair of Brown Pelicans, covered in oil, sit on the beach at East Grand Terre Island along the Louisiana coast, Thursday, June 3, 2010. (AP Photo/Charlie Riedel) #
A Brown Pelican is mired in heavy oil on the beach at East Grand Terre Island along the Louisiana coast on Thursday, June 3, 2010. (AP Photo/Charlie Riedel) #
A Brown Pelican covered in oil sits on the beach at East Grand Terre Island along the Louisiana coast on Thursday, June 3, 2010. (AP Photo/Charlie Riedel) #
Amper een dag nadat BP CEO Tony Hayward triomfantelijk verkondigde dat de kap op de lekkende oliepijp in de Golf van Mexico "de helft" van de olie opving, heeft BP de operatie alweer stil moeten leggen. De reden: er blijkt dus effectief veel meer olie te ontsnappen dan de schattingen van het olieconcern, zoveel dat zelfs het deeltje dat opgevangen te groot is om verwerkt te worden door het enorme schip waar het naartoe wordt gepompt.
Van 160.000 naar 4 miljoen liter BP, en dus ook de Amerikaanse overheid, hebben de werkelijke grootte van het lek ferm onderschat. Tenminste als we afgaan op officiële persreleases. We hebben het even voor u opgezocht. De eerste mededelingen, ongeveer vijf weken geleden, hadden het over duizend vaten olie (160.000 liter) per dag. Dat werd tien dagen later bijgesteld naar 5.000 vaten (800.000 liter). Begin vorige week waren het ineens 12.000 vaten (bijna 2 miljoen liter). Naar het einde van vorige week toe werd dat 19.000 vaten (3 miljoen liter). Op de jongste persbriefings is het 25.000 vaten (4 miljoen liter).
Worst case scenario Zelfs met de meest conservatieve schattingen (4 miljoen liter lekkage per dag) zou dat betekenen dat er nog eens 800 miljoen liter ruwe olie in de Golf van Mexico gaat stromen. Uitgaande van de 9,5 miljoen liter per dag gaan we naar 1,9 miljard liter. Het is een worst case scenario waar je niet wil aan denken.
"Misschien krijgen ze hem wel nooit dicht" Fred Aminzadeh, research professor aan de University of Southern California's Center for Integrated Smart Oil Fields, heeft nog iets anders in gedachten. "Wel, niemand denkt momenteel aan een erg reëel scenario: dat het lek gewoon nooit dichtgeraakt." Hoe lang blijft de olie dan stromen? "Een tiental jaar. Maar ik geloof dat het wel gaat lukken uiteindelijk met die relief wells, 't zal alleen langer duren dan BP zegt."
De VERBORGEN KILLER is de grootste bedreiging voor de ganse wereld
http://www.newsweek.com/2010/06/06/what-the-spill-will-kill.html Giant plumes of crude oil mixed with methane are sweeping the ocean depths with devastating consequences. Im not too worried about oil on the surface, says one scientist. Its the things we dont see that worry me the most.
-----life-giving oxygen in the water column is indeed being depleted, and that unless the laws of chemistry have been repealed, dispersants are likely worsening the tentacles of undersea crude. What might have been just another oil spillalbeit a bad onehas been transformed into something unprecedented.
Plumes of Oil Deep in Gulf Are Spreading Far, Tests Find
Published: June 8, 2010
......scientists have not yet completed their analysis of the water samples they collected, but one of them, Samantha Joye of the University of Georgia, held a news conference Tuesday where she presented detailed instrument readings. Those readings confirm that a large plume, probably consisting of hydrocarbons from the leak, stretches through the deep ocean for at least 15 miles west of the gushing oil well, Dr. Joye said.
Bacteria appear to be consuming the oil-related compounds at a furious pace, Dr. Joye said. That is depleting the water of oxygen, she said, though not yet to a level that would kill sea creatures.
Vrees wordt waarheid: olie richt drama aan onder water
Dag na dag wordt de omvang van de olieramp in de Golf van Mexico duidelijker. En het slechtste nieuws is dat we de helft waarschijnlijk niet eens kunnen zien. Zoals gevreesd richt de olie ook onder water een drama aan. En de gevolgen van een ineengestort ecosysteem kunnen jaren blijven bestaan.
"Ik maak me vooral zorgen over de dingen die we niet kunnen zien "Professor Ed Overton
Een paar weken geleden trokken onafhankelijke wetenschappers voor het eerst aan de alarmbel. Ze hadden oliepluimen onder water vastgesteld.
Volgens BP was er helemaal niets aan de hand en onlangs liet CEO Tony Hayward nog weten dat er helemaal geen oliepluimen zijn, de wetenschappers nog net niet beschuldigend van incompetentie.
De wetenschappers vreesden dat de oliepluimen die zich onder water verspreiden, ook een gevolg waren van chemische stoffen die BP gebruikte in een poging om het lek te dichten. De geruchten werden toen nog van tafel geveegd, aangezien dat momenteel niet onze grootste zorg is. Ook Jane Lubchenko, een gerespecteerd oceanografe die Obama aan de leiding plaatste van het NOAA (National Oceanic and Atmospheric Administration), zei dat er geen oliepluimen waren. Tot ze vorige week toch toegaf dat de olie zich ook onder water verspreidt.
Ramp zonder voorgaande Intussen beginnen steeds meer stemmen de geruchten te bevestigen. Wat aanvankelijk een gewone, ernstige olielek bleek, is in een ramp zonder voorgaande veranderd. Vorige week plaatste BP een koepel over het lek, maar zelfs dan zal de olieramp nog dramatischer worden. Niet alleen werden de kwetsbare kusten getroffen, de olie richt ook schade aan diep in de oceaan, op plaatsen die nog nauwelijks onderzocht zijn.
"Ik ben eigenlijk niet bang van de olie op het wateroppervlak", zegt chemicus Ed Overton van Louisiane State University. "De olie zal ernstige schade aanrichten - zoals erosie en dode vogels en schildpadden. Maar dat wisten we al. Ik maak me vooral zorgen over de dingen die we niet kunnen zien." Overton vraagt zich bijvoorbeeld af wat erzal gebeuren als de kwallen uitgeroeid worden. "We kennen hun rol in het milieu niet precies. Maar Moeder Aarde heeft ze er voor een reden gezet."
"Olie drijft" Het is volgens de wetenschappers een mythe dat olie alleen naar het oppervlak gaat drijven. Door de stoffen waarmee de olie gemengd wordt, breekt de olie af en de pluimen worden door stromingen meegevoerd. Dat terwijl BP-topman Hayward blijft herhalen dat "olie drijft". De vastgestelde oliepluimen zouden alvast kilometers lang zijn.
Sommige schildpadden en potvissen , de Merlijn en allerlei grondhaaien zwemmen heel diep en zullen een gemakkelijk slachtoffer zijn voor de olie. De dieren zijn niet in staat om de oliepluimen als iets gevaarlijk te herkennen.
Ook (en vooral ook het zuurstof aanmakend phyto) plankton, de basis van de voedselketen, is in gevaar. Bovendien worden de olie en teer klonters massaal gebruikt als gemakkelijk voedselsubstraat door allerlei bacterieen ; dat verbruikt veel zuurstof en levert plaatselijk gevaar voor eutrofieering , vooral nefast in de nabijheid van kwetsbare ecosystemen die het al erg moeilijk hebben ( bijvoorbeeld koralen ) Er worden ook massa 's methaan geloosd (= het gas uit de oliebron )
De zwarte pelikanen die we dagelijks op beelden zien, zijn dus nog niets vergeleken met wat er in de wereld onder water staat te gebeuren.
De Golf van Mexico is bovendien de kraamkamer van heel wat vissoorten , dolfijnen en walvissen : zo is het één van de twee plaatsen waar de blauwvin-tonijn zich voortplant ( de andere broedplaats is de al eveneens vervuilde en overbeviste Middellandsche zee )De ramp kan het definitieve einde betekenen van deze soort .... <--vangstverbod
" Ach het is wel ver , het is een lokaal probleem !! "
Neen dus
Water van de golfstroom wordt in de golf van mexico en het caraibische gebied opgewarmd en komt vervolgens onze kusten opwarmen ... Vandaar ons zachte zeeklimaat ...
Het is duidelijk dat bij toenemende reusachtige uitbreiding van de lekkende crudeplas ( zowel aan het oppervlak als de dieper zwevende wolken en pluimen ) ook de atlantische oceaan zwaar kan worden aangetast en deze monsterlijke aansxlag op de zeeën door de golfstroom naar onze kusten kan worden getransporteerd
Er dient echter wel opgemerkt dat de warme golfstroom die de europese kusten bereikt , wel geen diepzee-stroming is Het zullen dus met name de lichtere fracties ( en giften ) zijn die het eerst de europese en noord- en west afrikaanse kusten zullen aandoen ....
We kunnen het blijkbaar nog altijd niet laten de boel onder te schijten en dat doen we nu al met zijn meer dan zes miljard ... We gaan waarschijnlijk samen met alle hogere organismen stikken in de menselijke drek ? ( dat is een heelwat roemlozer einde dan de "eindstrijd op het veld van armageddon " ) ... maar het is de onvermijdelijk te betalen prijs voor de bundeling van al onze persoonlijk vurig gewenste en gewrochte "hemel op aarde " ( = onze universele "heilige koe " ) ... simpel
Geen einsteins vandoen om dat te beseffen ; want alles heeft zijn prijs in deze materieele wereld die de menselijk beheersbare werkelijkheid vormt .... Er is wel altijd ergens een lekkende bron , een zinkende olietanker , een in brand gestoken olieveld of oerwoud , een open mijn , een chemisch stort , een aantal lekkende vaten radioactief afval , een illegale houtkap , een viskwekerij die wordt gevoed met in het wild massaal gevangen "vismeel "en in leven gehouden met preventieve antibiotica-kuren .... etc... etc ...
Wat niet weet niet deert ... en je hoeft alleen maar het prettige te onthouden ..
De onaangename dingen wis je selectief uit je geheugen , want je moet immers naar de "toekomst" kijken Hiroshima van en voor de dieren uit en in de golf van Mexico ? Veel erger : het is een frappant ( zoveelste ) voorbeeld van een aan de gang zijnde mondiale vernietigingsoorlog ; een dodelijke huidkanker op het gelaat van moeder aarde door de enige "intelligente designer "-prutser die we als echt erkennen ... onze eigen soort
En kan iemand eindelijk eens gaan vertellen wat de echte "rationeel verantwoorde " ( ahahaha ) oplossing is ipv te sakkeren op de te zoeken ( en gauw te vinden en vervolgens te criminaliseren ) zondebokken of te schieten op de pianisten of een paar alternatieve loodgieters(met schone handen ) in te huren ?
Dat er moet onverwijld gehandeld worden van overheidswege om " nog te redden wat nog te redden is " ( ahaha = voornamelijk de leuke vakantiestranden van de VS en(bijvoorbeeld) de verdere financiering van de gasten die de zee leegvissen op zoek naar dure lekkernijen .... uiteraard ook financieele tegemoetkomingen van de onverlaten van dienst ; een soort afkoopsom als penitentie ? Precies alsof genoeg geld de uitgestorven dieren en organismen zal terugbrengen ....of in afwachting dat Craig Venter en co betere versies op de wereld zetten ? ) Is dat een goede optie ?
Het is een patstelling (ach ja en wat doen de" decision-makers van het moment ", gewoonlijk met een gordiaanse knoop die ze niet meer kunnen doorschuiven ? )
Ikzelf weet het duidelijk niet meer Wachten tot deze Titanic haar ijsberg raakt ? en vervolgens zinkt als een steen terwijl er nu helemaal geen reddingboten meer zijn ?
Het ontneemt me ook gedeeltelijk de zin om nog verder enthoesiast te blijven bloggen over de hoop op menselijke wijsheid en de menselijke know-how , de optimistische scenario's en hoopgevende perspektieven van het vooruitgangsgeloof
Neen het is geen aankondiging van een afscheid op dit blog Ik doe verder maar Ik speel nog liever in het orkest van dienst , in de tijd die mij nog rest ---> http://www.bloggen.be/tsjoksax/ Waarschijnlijk zal ik het ( voorzienbare ) tragische einde toch niet meer hoeven mee te maken ...
Het zijn de oproepen van de radicale en geschifte fundies om de hel op aarde te brengen ... voor de zoveelste keer is het de vernietigende haatzaaierij om hun (politieke) vijanden verantwoordelijk te houden , om vergelding te schreeuwen en is het , het zoveelste bal populaire der betweterige bezitters van de waarheid op zoek naar af te slachten zondebokken en bliksemafleiders ....Moordzuchtig gepeupel .... Is het ( alleen maar ) een meute l:osgeslagen en rancuneuze amerikaanse rechtste gasten en godsdienstwaanzinnigen en hun imitators over de gehele wereld die o.m. weigeren de energie-multinationals en de petroleumboeren als de grote verantwoordel:ijken te zien in deze kwesties ? http://www.newsweek.com/2010/06/04/blood-in-the-water.html
*Ahaargh ; zelfs deze door mij geopperde mopgelijkheid is klasseerbaar als " paranoid complotdenken "( Zonder bovennatuurlijke of cosmologische inspiratie , vind ik zelf ... maar wel "anti-christ " natuurlijk ? )
* Diep tragisch en onontkombaar begint het steeds meer en meer te gaan lijken op de aanzet tot de ultieme " zelfmoord " van het domste "heersers"- ras dat zich op deze planeet ooit ontwikkelde .... Euh ....de mythische .lemmingen zegt U ? http://www.trollenpad.nl/noorwegen/de_berglemming.htm
Figure 1: Nectocaris pteryx from the Middle Cambrian Burgess Shale.
ae, Specimens preserved dorso-ventrally, with head to top of image; f, specimen preserved laterally. a, Royal Ontario Museum (ROM) 59656, ventral view of complete specimen, funnel oriented towards anterior. b, ROM 59660, ventral view of head and base of tentacles; the funnel is folded to the left of the image, and a channel connecting the funnel to the axial cavity is filled with sediment; lateral slit-like openings are present posterior to the neck. (Interpretative sketch: Supplementary Fig. 7.) c, ROM 59657, low-angle lighting highlights the relief of sediment within the axial cavity. A dark stain along the body axis, overlying the axial cavity, may represent digestive organs. d, ROM 59658, ventral view; bars are crossed by finer lineations. e, ROM 59659, sediment infilling the axial cavity interdigitates between gill-blades. f, ROM 59661, lateral specimen showing relative position of eyes, tentacles and funnel. ac, axial cavity with sediment infill; bars, bar-like elements; ch, sediment-filled channel passing through funnel to axial cavity; dig, interdigitation of sediment between gill blades; ds, dark stain, interpreted as digestive organs; eye, stalked eye; fin, lateral fin; fun, funnel; gill, gills; in-f, internal portion of funnel; le, linear element at base of fin; lin, lineations on fins; mou?, inferred position of mouth; op, opening of axial cavity; tent, tentacle; tp, triangular projection. Scale bars, 5mm.
Op een afgelegen plek in de Canadese Rocky Mountains hebben Canadese paleontologen 91 nieuwe fossielen van een soort behorend tot de oudste bekende "primitieve" zustergroep van de cephalopoden , gevonden. Groep waaruit onder meer ook inktvissen, octopussen en zeekatten.. , afstammen ... (zie onderaan de fylogenetische plaatsing van de groep waartoe dit diertje behoort ) zie ook
De onderzoekers publiceerden hun bevindingen in Nature
De nieuw gevonden fossielen zijn ongeveer 505 miljoen jaar oud. Dat is meer dan dertig miljoen jaar ouder dan de oudste bekende cephalopodea fossielen. De exemplaren zijn twee tot vijf centimeter lang. Ze laten zien dat Nectocaris een soort afgeplatte vliegervorm had met twee grote ogen op korte steeltjes en een paar lange tentakels om prooi mee te grijpen. Nectocaris zwom met behulp van zijn grote zijvinnen en maakte waarschijnlijk ook gebruik van jetvoortstuwing, net als octopussen.
Inktvissen zijn snelle jagers die een ring van acht armen of tentakels rond hun bek gebruiken om prooidieren te vangen en naar binnen te schuiven. Nectocaris heeft maar twee tentakels.
En hij heeft geen inktzak of zuignappen. Inktvissen die nu nog leven, hebben die wél uitgezonderd de Nautilus, maar die heeft dan weer een uitwendige schelp .
Nectocaris heeft geen schelp. ( is er ook geen vestigale inwendige schelp erkent in de (kleine) fossielen ? ) Wat dat betreft lijkt hij wat op moderne pijlinktvissen en vooral octopussen De nu nog levende octopussen , bijvoorbeeld ; hebben slechts één "harde " structuur : de "papegaaibek"( samen met de rest van de monddelen een effectief "zwitsers zakmes " ) maar of die bek een afgeleide van een ( omgebouwde ) "schelp" is ?
papegaaibek van de erg giftige blauw geringde octopus
Het "verbaasde" de onderzoekers dat Nectocaris geen in- of uitwendig schelpachtig deel heeft,. : de meeste bekende uitgestorven oer-inktvissen fossielen , zoals die uit de gevorkte tak der ammonieten / colleoidae, en de tak der nautilloidea (= samen zijn dat de cepholopoden (koppotigen)hebben juist weer wèl een schelp.(= al was het maar ( in fossielen ) een inwendig vestigaal schelpoverblijfsel )
Daarom is dan ook voorgesteld om de Nectotaris ( voorlopig ) te beschouwen als een zustergroep van groep der cephalopoden ( de twee bovenvermelde takken ) Maar zoals reeds gemeld ook de huidige octopussen bezitten geen schelp
Lange tijd werd aangenomen dat inktvissen in het late Cambrium ontstonden doordat slakachtige dieren door aanpassingen aan hun schelp begonnen te drijven. De onderzoekers suggereren nu dat de eerste inktvissen, zoals Nectocaris, zwommen zonder gebruik te maken van een met gas gevulde schelp. De schelp ontstond waarschijnlijk juist pas later in de evolutie van de inktvisachtigen M;a.w. dat weten we niet maar veronderstellen we
Nectocaris pterix bezit ook slechts twee vangarmen ipv meerdere ( of geen enkele ? ) ... maar alweer weten we niet of dit de voorouderlijke conditie was of dat die configuratie later is onstaan ....maar PZ Meyers schrijft : http://pandasthumb.org/archives/2010/05/mother-of-all-s.html#more
Nectocaris is één van de vele fossielen van de Burgess Shale , een beroemde vindplaats in de bergen, op vier uur lopen van de bewoonde wereld, het Canadese dorpje Field. Een scala aan vroege zeedieren ligt hier in een bergwand die 500 miljoen jaar geleden onderdeel was van de bodem van de open oceaan.
In 1984 is 200 meter boven de beroemde vindplaats uit de negentiende eeuw een nieuwe fossiele site ontdekt, zegt Caron aan de telefoon. De vele fossielen die we daar gevonden hebben zijn we nog steeds aan het bestuderen. Tussen 1984 en 2000 zijn op de nieuwe vindplaats 91 nieuwe fossielen van Nectocaris gevonden. Mijn voorgangers moesten het doen met één exemplaar, geplet en incompleet.
Nectocaris heeft inktvisachtige ogen en de stroomlijn van een pijlinktvis, maar die kenmerken waren niet cruciaal voor zijn classificatie als inktvis. Dat schrijft de Canadese paleontoloog Stefan Bengtson in een commentaar op de Nature-studie.
Figure 3: Phylogenetic position of the nectocaridids.
Arrows indicate the crown groups of 1, molluscs; 2, conchifera; 3, cephalopods. Stars represent the earliest record of mineralization in each lineage (after ref. 23). Clade divergence times (dotted lines) are unconstrained. Early branches follow previous phylogeny (after ref. 20). (Nature )
Opgelet : Merk op dat het fylogenetische diagram vol staat met stippellijntjes , sterretjes en (mogelijke ) dwarsverbindingen die het fossiel nectocaris en de rest van het geheel moeten verbinden met het "ediacaran " fossiel Kimberella als mogelijke vertegenwoordiger van een oervader -roep = maar er zijn nog geen daadwerkelijke fossiele ondersteuningen voorhanden/gevonden ( en we weten zelfs niet in hoeverre mogelijke "weke" voorlopers al fossiel bewaard zouden kunnen zijn gebleven ) voor deze hypothetische stamboomlijnen ....
Doorslaggevend bij de identificatie en plaatsing van de fossiele Nectocaris pterix in de fylogentyisch gebaseerde classificatie , was een trechtervormig uitsteeksel aan de onderkant van de kop. Deze trechter kon het diertje gebruiken om bij gevaar een straal water weg te spuiten naar achteren, zodat hij snel kon wegschieten. Andere inktvissen, uitgestorven of niet, maken ook gebruik van straalaandrijving.
Octopussen doen dat met behulp van de zogenaamde Sifon( eveneens onderaan de kop )
Dit orgaan vervult drie functie : -Het pompt actief water in het kieuwensysteem zodat de zuurstofopname ook wordt bevorderd in bodem en slijkerig water De octopus beweegt door middel van een waterjetpomp ( met straalpijp ) ipv te zwemmen met "vinnen" ... Langs hier wordt de camouflerende inktzakinhoud ( sepia ) geloosd bij gevaar en is er terzelfdertijd snelle vlucht aangedreven door een krachtige waterjet
We zijn er vrij zeker van dat dit orgaan ( wat vroeger dus werd verward met een schelpkap op het hoofd van het fossiel ) werkelijk voor straalaandrijving werd gebruikt, zegt Caron. De trechter heeft daarvoor de juiste vorm. Hij zit ook op de juiste plek, vlak onder zijn kop, en omdat we veel verschillende fossielen hebben kunnen vergelijken, weten we dat hij het orgaan ten opzichte van zijn lichaam in verschillende hoeken kon bewegen.
*(links) oude reconstructie gebaseerd op ( het toendertijd bekende ) enige exemplaar Het " kapje op het hoofd " is lange tijd gehouden voor de restant van een schelp ... Maar het blijkt nu de "waterjet-trechter " te zijn In het oorspronkelijke fossiel was dit orgaan onherkenbaar en verschoven en is daardoor verkeerd geinterpreteerd ....
* (rechts )Nieuwe reconstructie van Nectocaris pteryx met twee in plaats van acht tentakels. [foto (c) 2009 Marianne Collins] en de beweegbare "jet-motor "-pijp ) op basis van de nieuwe vondsten
Jean-Bernard Caron van het Royal Ontario Museum in Toronto publiceede deze ( door de kranten al zo genoemde ) "tegendraadse " wetenschappelijke reconstructie van dit " inktvisje," ( = eigenlijk een zustergroep van de echte cephalopoda ) Nectocaris pterix, waarvan het eerste fossiel al een eeuw geleden is ontdekt. Evolutiebioloog Simon Conway Morris beschreef Nectocaris in 1976 nog als een soort garnaal die er zo gek uitzag dat hij hem in geen enkele bestaande diergroep kon indelen. Ook J. Gould volgde die optie ... Hij generaliseerde dat bovendien Evolutiebioloog Stephen Jay Gould zag in Nectocaris één van de vele buitenissige beesten die lieten zien dat er in het Cambrium tal van basale diergroepen leefden die nu zijn uitgestorven. In Wonderful Life (1989) legt hij uit dat veel organismen uit de Burgess Shale niet passen in een eigen fylum, één van de circa 35 grote groepen waarin biologen ( = de toen toonaangevende consensus onder de Systematici ) het dierenrijk verdeelden. In bestaande hokjes als de weekdieren of de geleedpotigen zouden deze dieren niet kunnen passen.
Nu paleontologen steeds meer Cambrische fossielen in handen krijgen ook uit China en Groenland zijn nog maar weinigen het met Gould eens. De meeste organismen die leefden in het Cambrium blijken wel degelijk levende verwanten te hebben, zegt Caron. Het maakt de Burgess Shale niet minder spectaculair. Als vroegste inktvis ooit is Nectocaris 30 miljoen jaar ouder dan enige fossiele inktvis die ooit is gevonden.
* Een nauwe "voorouderlijke " verwant van de huidige octopussen ?
Onderzoekers hebben in de Zuidpoolzee een soort inktvis uit ontdekt, (2008) een verwant uit dezelfde stamgroep als de huidige octopussen ) waaruit de voorbije dertig miljoen jaar de huidige octopussen zich zouden hebben ontwikkeld. (1)
Het gaat om de in de diepzee levende 'Megaleledon setebos', aldus wetenschappers van het Census of Marine Life-project.
Er zijn ( eind 2008) al meer dan 5.000 nieuwe soorten ontdekt, waaronder oeroude garnalen, eencelligen, bijzonder hitteresistente mosselen of reuzezeesterren.
Britse biologen( Univ of belfast ) ontdekten met de hulp van DNA vergelijkingen van verschillende octopussoorten en de niuwe vondst ook dat de nakomelingen van deze" octopus" uit de oertijd in de voorbije dertig miljoen jaar met de hulp van zeestromingen uit de antarctische wateren naar het noorden zijn getrokken. http://www.eurekalert.org/pub_releases/2008-11/qub-qub111208.php
(1) * In 2009 zijn veel oudere octopusfossielen ontdekt in libanon * uit 1896 is Woodward's specimen , bekend /(Old Covent, Sahel-el-Alma, Mount Lebanon( British Museum of Natural History in London) Het is ook een octopusachtige ...
Het grote belang van de ontdekking van 'Megaleledon setebos' is natuurlijk de mogelijkheid om vergelijkend DNA pnderzoek te doen ...
Er is opnieuw een fossiel skelet ontdek van een Braziliaanse "oer- krokodil" Prestosuchus chiniquensis Het reptiel leefde ongeveer 238 miljoen jaar geleden
De paleontologen van de Lutheraanse Universiteit van Brazilië in Rio Grande hebben het fossiel opgegraven in een steenformatie in het dorpje Dona Francisca.(260km van Porto Alegre, de hoofdstad van de zuidelijke staat ,Rio Grande do Sul. ) De botresten zijn zeer compleet en in goede staat, (AFP.)
Het dier was reeds een tijdje bekend van fossiele vondsten ( onder meer uit Chiniqua, Brazilie / São Pedro do Sul 1938 , eveneens uit Rio Grande do Sul) ; Echter een achterpoot van de nieuwe vondst is zeer goed bewaard gebleven De restanten worden wellicht bruikbare aanvullingen om de tot nu toe gedane reconstructie(s) te toetsen en allicht in de details te verbeteren
-ongeveer zeven meter lang - bijna een ton (900 kilo). Het dier leefde nog voor het dinosaurustijdperk Sauropsida - Rauisuchia
Het belang van de nieuwe vondst :
Over het uiterlijk van de Presosuchus waren wetenschappers tot nu toe nog relatief weinig te weten gekomen. Wel is bekend dat het dier een grote schedel had, gekartelde tanden en een lange staart. De vondst is afkomstig uit een sedimentaire formatie die vroeger een meer moet zijn geweest Best mogelijk dat deze predator ( net als huidige krokodillen en andere rovers ) in hinderlaag lag bij de drinkplaats van zijn potentieele prooien
Dit is iets wat we ons niet konden voorstellen, verklaart hoofdonderzoeker Sergio Furtado Cabreira. De kwaliteit en het formaat van het fossiel is sensationeel. Deze ontdekking zal ons in staat stellen om de anatomie van de Prestosuchus beter te begrijpen, zodat we zijn skelet precies kunnen nabouwen. De achterpoot zal bovendien " ons heel wat kunnen leren over de voortbeweging van deze ongeloofelijke reptielen "
".....: Hoe ouder ze worden ingedeeld, des te groter het wonder dat ze dan toch nog compleet zijn!! De ongeloofwaardigheid van de evolutietheorie wordt hierdoor alleen maar groter ...."
......Hoe ouder( vooral ) en hoe belangrijker de gevonden fossielen blijken te zijn , des te hardnekkiger de Yec's en andere creato's( = OEC's ) beginnen hun mantra's en idiotieën uit te schreeuwen ....
- fossielen zijn slechts wat ze zijn ; restanten ( en afgietsels of miniralisaties ) van wat eens levende organismen waren - Sommige fossielen bezitten dus meer info dan anderen over de orgnismen die ze nalieten ....De meeste zijn slecht fragmenten Niettemin worden ook aan oude fossielen in musea nog steeds nieuwe ontdekkingen gedaan : (in bepaalde gevallen ancient DNA en organische restanten / nieuwe scan -technieken waardoor voorheen onbekende microdetails en (afgietsel ) van weke insluitsels / zichtbaar worden )
"complete "fossielen betekent slechts = volgens de tafonomische criteria van kracht bij fossilisatie
Het gaat NIET om "complete " organismen ( of zelfs maar om intakte skeletten en "verse " botten, die doorgaans worden bestudeerd door osteologen) maar om zeer oude restanten in afzettingsgesteenten
- fossielen zijn slechts stukjes van een legpuzzel ( = de reconstrtuctie van een organisme ) - hoe meer puzzelstukjes je vindt die blijken te passen , hoe beter het samenleggen van de puzzel opschiet - meer puzzelstukjes = alweer dichter bij een mogelijke oplossing
De "evolutietheorie " is een door paleontologen( tenslotte ook geologen ) aanvaarde verklaring / hulpwetenschap , voor de patronen die ze ontdekken
Deze algemene grondtheorie van de biologie ( en dus ook ten dele van de paleontologie ) wordt door andere gegevens uit de biologie ( en zelfs de informatica ? ) overtuigend ondersteunt Fossielen zijn nog steeds belangbrijk documentatiemateriaal maar de evolutietheorie zelf steunt op alle biologische gegevens waaronder de biodiversiteit , de systematiek, de geografische spreiding der soorten , de genetica
* (het zijn vooral de ID-ers die de micro-evolutie , de virologie , de de genetica en de moleculaire biologie gaan gebruiken ; deze gebieden zij ook minder toegankelijk voor het lekenpubliek, wat allerlei " geleerde ID- prietpraat" erg gemakkelijk "wetenschaps-achtig " maakt )
Op een bouwwerf nabij de Amerikaanse stad Dallas, in Texas, werden fossielen gevonden die toebehoren aan een enorme vliegende dinosaurus, die zo'n 95 miljoen jaar geleden leefde. De gigant had een spanwijdte van bijna drie meter en een getande bek
Een onderkaak van het dier, ruim 35 centimeter lang, werd gevonden door amateur-fossielenjager Lance Hall. Die mag van een succesvolle ontdekking spreken, want paleontologen hebben het over een 'opmerkelijke ontdekking'. Het beest werd 'Aetodactylus halli' gedoopt, naar zijn vinder.
Reusachtig Hall wist nauwelijks wat hij gevonden had toen hij een stuk van de kaak uit de grond van een heuveltop op een bouwwerf zag uitsteken. "Toen ik het fossiel bloot legde, besefte ik dat het de kaak van iets was", zegt hij. "Maar ik had geen idee van welk dier. Pas toen ik het fossiel helemaal bloot legde, kon ik me een beetje beginnen voorstellen aan welk reusachtig dier het toebehoorde."
Opvallend goed bewaard Hall schonk het fossiel aan het Shuler Museum voor Paleontologie in Dallas, waar experts het onder de loep namen. Volgens professor Timothy Myers hadden de vleugels van de vliegende dinosaurus een spanwijdte van zo'n drie meter en had het in zijn onderkaak plaats voor 54 scherpe tanden. "De vondst is extra belangrijk omdat dit been zo goed bewaard bleef", zegt de prof. "De beenderen van zulke vliegende dieren zijn enorm licht en dus slecht bestand tegen de tand des tijds."
De Aetodactylus halli behoort tot de pterosaurussen, vliegende reptielen die zo'n 200 miljoen jaar geleden het luchtruim beheersten. Zo'n 65 miljoen jaar geleden verdwenen deze reptielen , de eerste gewervelde dieren die konden vliegen, van onze planeet.
(tw)
10/05/10
-95MY onderkaak van de nieuwe Amerikaanse getande pterosaurier Aetodactylus halli. uit het Midden- Krijt Dit "Texas "specimen een bijna komplete onderkaak waarbij de meeste van de 54 tanden ontbreken is heelwat jonger dan de meeste andere ornithocheiride specimen uit Brazilié, Engeland zn China,. Het fossel is 5MY jonger dan de andere bekende Noord Amerikaanse ornithocheiride.
Tot nu werd aangenomen dat de Neanderthalers, die goed 30.000 jaar geleden verdwenen, nooit in contact gekomen waren met de vroege mensen. Ons DNA toont nu echter aan dat dat niet het geval is. De opmerkelijke resultaten van de studie, toont aan dat een groot deel van de mensheid 1 à 4 procent DNA overgeërfd heeft van de Neanderthalers.
<-- (klik) samenvatting van het " Green & al paper"
Eén tot vier procent van het DNA van Europeanen is afkomstig van Neanderthalers. Dat is een verrassende conclusie van de lang verwachte ontcijfering van het genetisch materiaal van de Neanderthaler.
Die verscheen in het wetenschappelijk tijdschrift Science. Aan de analyse is vijf jaar gewerkt.
Vindija cave (Croatia) waar onderstaande botfragmenten werden gevonden
Het DNA is geïsoleerd uit botten van drie Neanderthaler-vrouwen(1) ( zie foto boven ) die gevonden zijn in een grot in Kroatië.
(PZ )" ....in addition, some partial sequences were taken from other specimens, including the original type specimen found in the Neander Valley in 1856...." PZ MYERS
(Rene fransen ) De onderzoeksgroep van Svante Pääbo en collegas heeft van drie individuen (lees: botten) het DNA geïsoleerd en geanalyseerd. Dat is vervolgens vergeleken met DNA van 5 moderne mensen, twee uit Afrika, en een uit Europa, China en Papua Nieuw Guinea.
Waarom is het niet vergeleken met het DNA van Sapiens-tijdgenoten? Dan zou je toch nog beter kunnen zien hoe ver ze van elkaar af stonden, en hoe gevarieerd het menselijk genoom toen was. ; Om te bekijken of Neanderthaler werkelijk bij de Sapiens-groep behoort of een aparte tak is binnen de hominiden. .. . Maar Rene fransen vermoed dat " dat veel complexer was dan vergelijken met een modern genoom. Bovendien: als er 40.000 jaar geleden onderlingen paringen waren, vind je dat eenvoudiger terug in moderne genomen, omdat de Neanderthaler genen dan de tijd hebben gekregen zich te verspreiden...." Uiteraard zou een vergelijking met tijdgenoten-genomen "op zich interessant zijn"
Een Neanderthaler-familie zoals die er mogelijk hebben uitgezien volgens de samenstellers van een expositie in het nieuwe Neanderthaler-museum in Kroatië. Foto Reuters
Voor de analyse van het zeer gefragmenteerde en zwaar vervuilde DNA moesten nieuwe laboratoriumtechnieken ontwikkeld worden. Daarna kon 60 procent van het Neanderthalergenoom ontcijferd worden. Het project stond onder leiding van Svante Pääbo van het Max Planck Instituut voor Evolutionaire Antropologie in Leipzig.
(PZ) " .....The DNA was extracted from a few bone fragments, and it was grossly degraded: the average size of a piece of DNA was less than 200 base pairs, much of that was chemically degraded, and 95-99% of the DNA extracted was from bacteria, not Neandertal. An immense amount of work was required to filter noise from the signal, to reconstruct and reassemble, and to avoid contamination from modern human DNA. These poor Neandertals had died, had rotted thoroughly, and the bacteria had worked their way into almost every crevice of the bone to chew up the remains. All that was left were a few dead cells in isolated lacunae of the bone; their DNA had been chopped up by their own enzymes, and death and chemistry had come to slowly break them down further..." . PZ MYERS
De Neanderthaler (Homo neanderthalensis) is de naaste verwant van de moderne mens Homo sapiens. Hij leefde tot 30.000 jaar geleden, van West-Europa tot Zuid-Siberië. Een analyse van het Neanderthaler-DNA biedt de beste mogelijkheid om te bepalen welke genetische aanpassingen typisch zijn voor de moderne mens.
Daarnaast verheldert het onderzoek de geschiedenis van de Neanderthaler en de moderne mens. Homo sapiens heeft zijn voorganger niet als een Blitzkrieg verdrongen, want de twee soorten mengden immers. In een eerste analyse ( van het mitochondriale mtDNA )die Pääbo in 2006 publiceerde, was zon genetische bijdrage juist niet gebleken (1) .
Richard E. (Ed) Green, Svante Pääbo met Neanderthaler schedel
( Rene fransen ) : " .....Maar de analyse van genoom-DNA sluit toch aan bij eerdere analyses van mitochondriaal DNA, in de zin dat Neanderthalers duidelijk verschillen van moderne mensen. Er is overeenkomst, maar dat valt te verwachten gezien de recente splitsing. Een caveat is, dat het nog om kleine aantallen gaat. En aangezien op een willekeurige plek in het DNA de verschillen tussen twee moderne mensen soms groter zijn dan tussen een moderne mens en een Neanderthaler, maakt dat de conclusies voorlopig. Al laten de onderzoekers door verschillende vergelijkingen naar mijn idee wel overtuigend zien, dat de Neanderthaler geen homo sapiens was.
De Leidse Neanderthaler-specialist prof. Wil Roebroeks zegt: Zeker in de Verenigde Staten was de consensus onder deskundigen: er was geen bijmenging.
Dat blijkt nu een misvatting. Vooral niet-Afrikanen (Europeanen, maar ook Chinezen en Papoeas) dragen de sporen bij zich van prehistorisch contact met Neanderthalers. 1 tot 4 procent van het DNA van de niet-Afrikanen is afkomstig van Neanderthalers.
http://www.sciencemag.org/cgi/content/full/328/5979/710 (Abstract ) "....Neandertals, the closest evolutionary relatives of present-dayhumans, lived in large parts of Europe and western Asia beforedisappearing 30,000 years ago. We present a draft sequence ofthe Neandertal genome composed of more than 4 billion nucleotidesfrom three individuals. Comparisons of the Neandertal genometo the genomes of five present-day humans from different partsof the world identify a number of genomic regions that may havebeen affected by positive selection in ancestral modern humans,including genes involved in metabolism and in cognitive andskeletal development. We show that Neandertals shared more geneticvariants with present-day humans in Eurasia than with present-dayhumans in sub-Saharan Africa, suggesting that gene flow fromNeandertals into the ancestors of non-Africans occurred beforethe divergence of Eurasian groups from each other...."
( Rene Fransen ) ".....De bottomline is, dat er aanwijzingen zijn dat er zeer sporadisch sprake is geweest van uitwisseling van genen (dus: er is onderling gepaard). Zon 1-4 procent van het DNA van de niet-Afrikaanse proefpersonen in de studie kan afkomstig zijn van Neanderthalers. Voor de Afrikanen geldt dat niet. De meest aannemelijke verklaring, aldus de onderzoekers, is dat de moderne mens bij emigratie uit Afrika Neanderthalers tegenkwam (logisch gezien in het Midden Oosten) en vervolgens bij verdere migratie wat genen heeft meegenomen.
Het contact tussen" neanderthaler" en de uit afrika emigrerende "archaische " homo sapiens bestond, volgens de onderzoekers, in het Midden-Oosten, in de periode tussen 80.000 ( a 100.000 ) en 50.000 jaar geleden.
Roebroeks: Dat klopt met archeologische vondsten in Israël. Daar zie je vanaf 100.000 jaar geleden eerst moderne mensen, en daarna Neanderthalers. En ze deden hetzelfde: ze gebruikten dezelfde stenen werktuigen. Dat is al heel lang een puzzel.
De onderzoekers identificeren bovendien twintig DNA-fragmenten, met daarop een vijftigtal genen, die belangrijk zijn geweest bij de ontwikkeling van de moderne mens.
( Rene Fransen ) ."....Er een flink aantal plekken in het DNA die uniek zijn voor de moderne mens, en die volgens de onderzoekers dus zijn ontstaan na de splitsing van Neanderthaler en moderne mens, geschat op 400.000 jaar geleden. Een aantal mutaties die uniek zijn voor moderne mensen zijn gevonden in genen die een rol spelen bij de cognitieve ontwikkeling (denkvermogen, hersenen) en skeletvorming (ribben, sleutelbeen). Die laatste verschillen zijn niet verrassend, want dat de skeletten verschillen wisten we natuurlijk al. "
300.000 à 400.000 jaar geleden zijn de voorouders van de mens afgesplitst van de voorouderlijke "common ancestor" -tak van de Neanderthalers, legt Ronny Decorte van het departement Menselijke Erfelijkheid aan de KU Leuven uit. De Neanderthalers vertrokken richting Midden-Oosten en Europa en zijn daar gebleven tot ze 30.000 jaar geleden om een of andere reden verdwenen zijn.
De homo sapiens - de mens, dus - ontwikkelde zich ondertussen 150.000 à 200.000 jaar geleden in oostelijk Afrika. Dat was een kleine groep van zon 2.000 tot 10.000 mensen. Het waren jagers en verzamelaars en ze moesten dan ook migreren om aan voedsel te geraken, aldus Decorte. Zowat 70.000 jaar geleden zijn ze vanuit Afrika in het Midden-Oosten beland. (2)
Daar woonden op dat moment Neanderthalers, en blijkbaar hebben beide groepen sexueel contact gehad .
(Rene fransen ) Waarom is er maar beperkt gepaard tussen de twee? Dat kan tal van redenen hebben.Of het toevallig is, is lastig te zeggen. Want waar zet je het tegen af?
Dat verklaart meteen waarom er bij Afrikaanse groepen geen invloed is, stelt Decorte. De vermenging is wel al heel vroeg gebeurd, vooraleer de groep zich opsplitste in een Aziatisch en een Europees gedeelte, anders kon er bij de Aziatische volkeren geen spoor meer worden teruggevonden. De hoeveelheid DNA doet vermoeden dat het om een heel beperkt contact ging.
Grotere herseninhoud
Een onenightstand met 4 procent Neanderthaler-DNA in onze genen tot gevolg dus. En die vaststelling mag dan al historisch en evolutionair gezien belangrijk en hoogst opmerkelijk zijn, ze zal waarschijnlijk geen wezenlijke gevolgen hebben. Daarvoor is het percentage te klein, zegt Decorte. Bovendien verschilden de Neanderthalers uiterlijk wel van de mens, qua gedrag was er vermoedelijk niet zo heel veel verschil. De Neanderthalers hadden een grotere herseninhoud dan de mens en ze hadden ook al een eigen cultuur. Zo werden de overledenen begraven, net zoals bij de mens. (3)
Toch sluit het Duitse onderzoeksteam niet uit dat er wel degelijk een impact is. Een belangrijke volgende stap is nagaan of de genen van de Neanderthalers een betekenis hebben. Met andere woorden: is er een biologisch verschil tussen Afrikanen en de rest van de wereld, dat verklaard kan worden door het Neanderthaler-DNA?, aldus de onderzoekers.
Creationisten leuter 1.- POLONAISE met neanderthaler
Creationisten benadrukken zoals kon worden verwacht : ( Rene fransen ) ." ...de overeenkomsten en het feit dat er wel degelijk onderlinge voortplanting lijkt te zijn geweest. Maar ..... dat was op beperkte schaal, en het past in het beeld van twee ondersoorten die een gemeenschappelijke voorouder delen dat er (nog) geen volledige seksuele isolatie is opgetreden. Want nauw verwant zijn ze natuurlijk."
PeeBee : " ....Dacht men voorheen altijd dat de twee zich apart hadden "entwickelt", het is nu duidelijk dat we wel degelijk( 1.)- met maar een soort te maken hebben. .... (2.- )Neandertalers en Homo sapiens hebben gewoon met elkaar gepaard en nakomelingen gekregen ... Als twee organismen kunnen paren en samen nageslacht kunnen voortbrengen, behoren ze volgens de species-definitie van Ernst Mayr tot een en dezelfde soort. (3)Leek het mtDNA nog aanwijzingen te bevatten dat de twee mensentypen niet tot dezelfde soort zouden behoren, de( nu uitgevoerde ) genomische analyses zijn eenduidig. Eigenlijk zijn uitgestorven Neandertalers en alle hedendaagse moderne mensen gewoon de derivaten van een en hetzelfde baranoom."
Het doet er niet toe voor het al dan niet kloppen van de (moderne) evolutietheorie Het maakt voor de evolutie theorie niet uit of Sap en neanderthaler van dezelfde soort waren of niet.
Om weer een vergelijking te maken met zwaartekracht, als het nu na al die jaren blijkt dat g niet 9,81 maar 9,82 is op aarde, dan zegt dat niets over de zwaartekracht theorie . Het rare is, dat ik ook niet zie hoe het iets over peebee's GUToB( of andere creationistische "theorieen " ) zal zeggen. Misschien dat ik het gemist heb, maar wat zorgt ervoor dat voorspeld wordt dat neandertalis dezelfde soort is?
Flut-wetenschap ( Rene) .....de basisgegevens van de studie van Pääbo passen sowieso niet binnen de spelregels van de leefwereld van (YEC creationisten , inzonderheid ) PB. Pääbo stelt dat er "some interbreeding" tussen Homo sapiens en (proto) Neanderthalers plaatsvond tussen 80.000 en 50.000 jaar geleden. Maar toen bestond de aarde volgens PB niet eens! PB( en YEC's )zullen dus terug moeten naar het basismateriaal, om het binnen hun eigen "paradigma" te duiden (waaronder dateren), en op grond van de zo verkregen gegevens een argumentatie moeten opbouwen waarmee ze hun eigen "theorie" kunnen onderbouwen, of de - volgens hen enige - andere theorie falsifiëren. Zo kan (bijvoorbeeld ) PB op grond van de opgewerkte gegevens van Pääbo's studie helemaal niet concluderen dat "daarmee dan een creationistische stelling wordt bevestigd en een evolutionistische stelling verworpen". Binnen het naturalistische "paradigma" is er ten eerste geen "evolutionistische" (hé, da's een nieuw woord) stelling verworpen, en ten tweede zal PB eerst opnieuw data moeten gaan interpreteren binnen zijn eigen genesiaanse "paradigma" voordat hij ook maar een begin gemaakt heeft van een creationistisch verificatie-bewijs. (En dat laatste is argumentatief al erg zwak.)
Heeft iemand PB wel eens verteld dat hij een flutwetenschapper is die niet eens logisch kan redeneren? Hij is inderdaad een schoolvoorbeeld van (om het in zijn eigen woorden te zeggen :) " een Schetenwapper "
1.- Men heeft goede redenen om te (veronder )stellen dat : De Neanderthaler helemaal niet wereldwijd verspreid voorkwam .... Uiteraard niet in de de Amerika's ( waar alleen oude prehistorische aziatische " homo sap" vertegenwoordigers als eersten ( geologisch ) vrij recent arriveerden ) De Neanderthaler is ( tot vandaag ) ook niet gevonden in "sub-sahara Afrika"( = vroeger : "zwart" afrika )
In zuid oost afrika ( een woonplaats ( minstens 70.000 jaar oud ) van de vroege homo sap ?--> plombos grot ) ontbreekt hij volledig Ook in de hoorn van Afrika / Ethiopië ( zie hieronder ) Eritrea ( minstens 125.000 jaar oud ) , en wijde omgeving (De bakermat van de sapiens ?) is tijdgenoot Neanderthaler ( nog ) niet gevonden , de oude homo sapiens dus wél )
Vroege Neanderthalers zaten wel in ( sporadisch ) noord -afrika en waren goed gesettled in het Midden Oosten
In 2003 werden in de Midden Awash-vallei in Ethiopië drie Homo Sapiens schedels gevonden van 160.000 jaar oud. Het zijn de oudste goed gedateerde schedels van de anatomisch moderne mens die tot nu toe zijn gevonden.
COPYRIGHT PROTECTION NOTICE: foto links / 2001 David L. Brill Brill Atlanta
FOSSIL: Homo sapiens idaltu, BOU-VP-16/1 VIEW: Frontal SITE & LOCATION: Upper Herto Member, Bouri peninsula, Middle Awash, Ethiopia FOSSIL CREDIT: Housed in National Museum of Ethiopia, Addis Ababa
-De echte antropologische wetenschap ( niet de populaire "boekskes " ) beweerde al lang = "Neanderthals are either classified as a subspecies of humans (Homo sapiens neanderthalensis) or as a separate species (Homo neanderthalensis).[3] " ref [3]: Tattersall I, Schwartz JH (June 1999). "Hominids and hybrids: the place of Neanderthals in human evolution". Proceedings of the National Academy of Sciences 96 (13): 71179.
Alleen maar omdat ze konden paren betekent niet dat ze van dezelfde soort waren. Als soort A met soort B kan paren, en soort B met soort C, kan het voorkomen dat soort C niet kan paren met soort A (en.wikipedia.org/wiki/Ring_spe...). Ze hoeven dus niet per se van dezelfde soort te zijn als ze met elkaar kunnen(of niet kunnen ) paren.met fertiel nageslacht als resultaat
Bovendien zijn er gedocumenteerde gevallen van (hypothetische ) soortvorming die juist door soort -bastaardering zijn onstaan http://www.ucl.ac.uk/taxome/hyb/ Waaruit deze aanhef als teaser : "One of the best ways of showing evolutionary continuity between species and geographic races is to demonstrate that hybridization still occurs between closely related species. In Victorian times and early this century, naturalists were very interested, like "stamp-collectors", in freaks of nature, including rare hybrids between species. Between the 1930s and about 1980, there was decreased interest about the peculiarities of nature, and increased emphasis on the "fundamental" biological "realities" of animal species. (Hybridization between plant species is so abundant and easily shown, of course, that this rather myopic view of "pure", "good" species has never really caught on among botanists). Widely used field guides from this period often omit pictures even of common hybrids of birds and butterflies that can be seen in the wild, while treating much rarer or even extinct species in the same book. Recently, however, there has been renewed interest in all aspects of biodiversity, including that within species, and it is possible to discern a return of interest in variants, hybrids, and exceptions ("bad species") as well as the good species. In some beautiful recent books, often thorough world treatments of particular groups of butterflies and birds, hybridization between species is again becoming well-documented. ..." (Lees verder op de pagina )
Natuurlijk iets anders dan = allemaal afkomstig van hetzelfde "geschapen" baranoom
2.- Ja ... en ? De biologische soortbegrip definitie van Mayer is een biologische heuristiek : het is één van de vuistregels gebruikt door taxonomen : het is zeker geen altijd geldende wet ... zoals steeds in de biologie zijn er veel uitzonderingen
PB : " De Neandertaler kan volgens de modernste genetische analyses niets anders zijn dan Homo sapiens."
( Roel ) Dit is al te kort door de bocht. -Ze paarden met onze voorouders; dat is een heel andere conclusie. -Trouwens, afhankelijk van de definitie, zou zelfs een krop sla tot de Homo sapiens kunnen behoren... Veel geblaat en weinig wol weer.
3.- de mitochondriale verschillen tusszen "homo sap "en "neanderthaler " zijn niet plots verdwenen .... het betekent misschien ( volgens mij ) o.a. nog altijd dat de neanderthaler en de homo sap zeker niet dezelfde mitochondriale Eva delen : Alle homo sap doen dat echter wél ( ook de San en de afrikanen .....die echter niets van doen hebben met neanderthaler )(1)
3.- de eerlijkheid gebied om niet alle creationisten over één kam te scheren _ zo heb je hier bijvoorbeeld wat creationist Todd Wood (een echte "baraminoloog " !!) ervan vindt: toddcwood.blogspot.com/2010/05... <-- (klik) samenvatting van het " Green & al paper" Creationist Todd Wood vindt van de Neanderthaler : het is geen homo sapiens (Todd Wood is de creationist die een poos geleden riep: er is wel degelijk bewijs voor evolutie - maar toch blijf ik creationist).
NOTEN
(1)
<-- (klik) Mitochondriale Genenkaart van Neanderthaler
Noorderlicht ; "....Het mitochondriale DNA van de neanderthaler verschilt zodanig van dat van moderne mensen, dat het ver buiten de variatie binnen onze eigen homo sap soort valt. Alle mensen die nu leven, hebben hun mitochondriën geërfd van een vrouw die omstreeks 150 duizend jaar geleden leefde. De laatste vrouw waarvan zowel wij als de neanderthaler mitochondriën hebben gekregen, zal ongeveer 660 duizend jaar geleden hebben rondgelopen, met een foutenmarge van 140 duizend jaar. Daarmee kan het idee dat de moderne mens een scheutje neanderthalerbloed heeft, naar de prullenbak. Tenzij de vermenging alleen van vaderskant heeft plaatsgevonden, want dan is dat niet te zien in het mitochondriaal DNA. Wel in de rest van het erfelijk materiaal ( de nucleus ) ..."
- Dit (oorspronkelijke ) onderzoek was gebaseerd op één bot van één enkel (kroatisch ) individu - zijn er ook nog andere mtDNA onderzoekresultaten van de botten van de drie kroatische vrouwelijke neanderthaler botten ? - Het blijft zo dat er regionale verschillen ( = rassen dus ) zijn binnen de Neanderthalers van west naar oost...maar die zijn volgens vervolgonderzoek naar het mtDNA (in 2008 )veel kleiner dan vroeger was verwacht op basis van fragmenten van mitochondriaal neanderthaler mtDNA
Weinig genetische variatie tussen Neanderthalers :NRC 10 augustus 2008 (Door Hendrik Spiering)
"..... De genetische variatie bij Neanderthalers was veel kleiner dan bij moderne mensen (die ook al niet groot is). Dat is de belangrijkste conclusie die een team van genetici trekt uit de reconstructie van het complete mitochondriaal genoom van de Neanderthaler (Cell, 8 augustus) .
Deze reconstructie van het genetisch materiaal uit de mitochondriën (mt-DNA) van een 38.000 jaar oude Neanderthaler uit een grot in Kroatië is op zichzelf al een grote stap vooruit, tot nu toe waren er alleen korte fragmenten van het mtDNA bekend. Het is het eerste vrijwel foutloze genoom van archaïsch DNA, zegt de trotse hoofdonderzoeker Richard Green van het Max Planck Instituut in Leipzig. Maar het mag ook gelden als generale repetitie voor de veel complexere reconstructie van het complete kern-DNA van de Neanderthaler. ( waarvan dus nu ongeveer 60 % is bekend in een voorlopig referentie- model gebaseerd op drie fossiele individuen )
Mitochondriën zorgen voor de energievoorziening in de cel en omdat ze miljarden jaren geleden zijn ontstaan als ingesloten bacteriën, bezitten ze nog altijd een miniem eigen genoompje. De Neanderthaler had 16.565 baseparen in zijn mtDNA, vier minder dan de moderne mens. Zijn kern-DNA zal ongeveer 3 miljard baseparen beslaan, evenveel als de moderne mens. In de eerste analyses van dat kern-DNA bleek al dat het Neanderthaler-DNA voor 99,5 à 99,9 procent overeenkomt met het moderne DNA. De ongeveer 25.000 jaar geleden uitgestorven Neanderthaler is de meest naaste verwant van de moderne mens.
De geringe genetische variatie van de Neanderthaler leiden de onderzoekers af uit het type mutaties in dertien genen die het mtDNA telt.De Neanderthaler heeft daarin relatief veel mutaties die invloed hebben op het resulterende eiwit. Dat hangt meestal samen met een kleine bevolkingsomvang. In een kleine bevolking heeft natuurlijke selectie weinig invloed op het genoom en worden negatieve mutaties (en de meeste eiwitveranderende mutaties zijn negatief) worden niet uitgewied. En een kleine bevolking( grotere kans op inteelt ? ) hangt altijd samen met een geringe genetische variatie.
Ongetwijfeld hangt de geringe bevolkingsomvang samen met de harde omstandigheden in het leefgebied van de Neanderthalers: Europa en West-Azië tijdens de IJstijden. De geschatte bevolkingsomvang van de Neanderthalers lag overigens al rond de 3 à 4.000.
Verder heeft de moderne mens in totaal meer mutaties in zijn mtDNA dan de Neanderthaler (75 tegen 64, maar daarvan zijn minder niet-eiwitveranderende dan bij de Neanderthaler: 57 tegen 44). De reden voor dat grotere aantal is onbekend.
Verder valt uit vergelijking met het menselijk mtDNA te concluderen dat de laatste gemeenschappelijke moeder van mensen en Neanderthalers ergens rond 600.000 jaar geleden moet hebben geleefd mtDNA erft alleen via de vrouwelijke lijn over. Dat tijdstip komt redelijk overeen met andere schattingen, die allemaal zo rond het half miljoen jaar liggen. Uit de toen levende mensachtige Homo heidelbergensis ontstond in Europa de Neanderthaler, in Afrika Homo sapiens. "
De tand des tijds / Heidelberg-mens
P.S. als je ver genoeg terug gaat in de tijd ( tot op hun common ancestor uiteraard ) zijn sap en "neanderthaler "natuurlijk wél van dezelfde soort ... maar ze bezitten in elk geval niet dezelfde mitochondriale eva ... .Euh .... Neanderthaler verdronk in de zondvloed ?
uit het onderzoek-artikel :
"....Although gene flow from Neandertals into modern humans when they first left sub-Saharan Africa seems to be the most parsimonious model compatible with the current data, other scenarios are also possible. For example, we cannot currently rule out a scenario in which the ancestral population of present-day non-Africans was more closely related to Neandertals than the ancestral population of present-day Africans due to ancient substructure within Africa (Fig. 6). If after the divergence of Neandertals there was incomplete genetic homogenization between what were to become the ancestors of non-Africans and Africans, present-day non-Africans would be more closely related to Neandertals than are Africans. In fact, old population substructure in Africa has been suggested based on genetic (81) as well as paleontological data (86)...." (Gerdien De Jong ) Uit het onderzoek blijkt, als ik het wel begrepen heb, dat de Neanderthaler een paar honderd duizend jaar geleden nog soortgenoot van de Homo Sapiens was. Een paar honderdduizend jaar geleden hadden de Neanderthaler en de anatomisch moderne mens een gemeenschappelijke voorouder. Homo sapiens is niet erg oud, vermoedelijk minder oud dan de Neanderthaler. Verder hangt hier veel af van de persoonlijke voorkeur voor te hanteren soortsbegrip - soort is biologisch niet altijd scherp, en er bestaan vele soortsbegrippen
(2) Een" andere " groep van de oost-afrikaanse homo sapiens , emigreerden naar zuidelijk afrika ?
De Neanderthalers bezaten daadwerkelijk een cultuur : er zijn sieraden ontdekt : in Vogelherd ( en Slovakije ) zijn benen fluiten ,( waarschijnlijk) symbolische sculpturen (vruchtbaarheidssymbolen ) en andere artefakten gevonden : maar inhoeverre de europese vondsten , produkten zijn van een echte mengcultuur (of produkten van wederzijdse imitatie ) is nog steeds niet bekend ... feit is dat de laatste Neanderthalers sporen van een wel merkwaardige "culturele versnelling " hebben nagelaten zo'n 40.000 jaar geleden begonnen ( Het tijdperk dat de homo sap zich reeds stevig had gevestigd in Europa )
Oudst bekende Venus 35.000 jaar oud Hohle Fels-grot, in de Zwabische Jura. / Waarschijnlijk homo sapiens
-Dat de neanderthalers hun doden begroeven en van grafgiften ( = bloemen ) voorzagen is voornamelijk gebaseerd op vondsten in Schanidar (irak ) Maar nader onderzoek van het kindgraf in Noord-Irak dat hiertoe als inspiratie diende, leverde op dat het verzamelde stuifmeel in het graf (de restant van de grafbloemen), ook veroorzaakt kan zijn door de wind of door overijverige woestijnratten, Een mooi verhaal moet je niet kapot checken, natuurlijk ..... Toch blijken andere vondsten( althans er wordt steeds gewag van gemaakt maar dat wordt naar mijn weten bijna nooit nader gespecifeerd ) de voormelde stelling te ondersteunen
- De gevonden Neanderthaler sequenties kunnen de studie van de menselijke evolutie verder ophelderen " Gelijkaardige genetische sequenties die voorkomen bij chimp , orang oetang en Neanderthaler, maar die verschillen van de menselijke varianten betekenen dat die homologe homo sap - sequenties , specifiek soorteigen moeten zijn " zegt Burbano " deze studie hielp daarom ook bij het samenstellen van een begin van een genetische catalogus met specifieke menselijke substituten cvoor die sequenties "
PZ MYERS
" ..... these are 78 genes that have changes in their coding sequence. There are also several hundred other non-coding, presumably regulatory, sequences that are unique to humans and are fixed throughout our population. To the evo-devo mind, these might actually be the more interesting changes, eventually but right now, there are some tantalizing prospects in the coding genes to look at.
Some of the genes with novel sequences in humans are DYRK1A, a gene that is present in three copies in Down syndrome individuals and is suspected of playing a role in their mental deficits; NRG3, a gene associated with schizophrenia, and CADPS2 and AUTS2, two genes associated with autism. These are exciting prospects for further study because they have alleles unique and universal to humans and not Neandertals, and also affect the functioning of the brain. However, let's not get confused about what that means for Neandertals. These are genes that, when broken or modified in modern humans, have consequences on the brain. Neandertals had these same genes, but different forms or alleles of them, which are also different from the mutant forms that cause problems in modern humans. Neandertals did not necessarily have autism, schizophrenia, or the minds of people with Down syndrome! The diseases are just indications that these genes are involved in the nervous system, and the differences in the Neandertal forms almost certainly caused much more subtle effects.
Another gene that has some provocative potential is RUNX2. That's short for Runt-related transcription factor 2, which should make all the developmental biologists sit up and pay attention. It's a transcription factor, so it's a regulator of many other genes, and it's related to Runt, a well known gene in flies that is important in segmentation. In humans, RUNX2 is a regulator of bone growth, and is a master control switch for patterning bone. In modern humans, defects in this gene lead to a syndrome called cleidocranial dysplasia, in which bones of the skull fuse late, leading to anomalies in the shape of the head, and also causes characteristic defects in the shape of the collar bones and shoulder articulations. These, again, are places where Neandertal and modern humans differ significantly in morphology (and again, Neandertals did not have cleidocranial dysplasia they had forms of the RUNX2 gene that would have contributed to the specific arrangements of their healthy, normal anatomy).
These are tantalizing hints to how human/Neandertal differences could have arisenby small changes in a few genes that would have had a fairly extensive scope of effect. Don't view the many subtle differences between the two as each a consequence of a specific genetic change; a variation in a gene like RUNX2 can lead to coordinated, integrated changes to multiple aspects of the phenotype, in this case, affecting the shape of the skull, the chest, and the shoulders....."
De wetenschappers hebben specifieke genen gevonden die de evolutie van schedel- , sleutelbeen-en de ribbenkast-kenmerken , aansturen ...
Verandering (= mutatie ) in het RUNX2 gen bijvoorbeeld , lijkt een voortreffelijke rol te hebben gespeeld in de unieke bovenlijf en schedel opbouw van homo Sap , iets wat ten sterkste verschilt van de Neanderthaler
-Herseninhoud / meer hersencellen ? -Overigens is een grotere herseninhoud ( en volgens de allometrie --> het EQ : http://nl.wikipedia.org/wiki/Encefalisatie-quoti%C3%ABnt ) geen indicatie van een "betere " kwaliteit van de hersen- en cultuur- produkten ... zie bijvoorbeeld Homo floresiensis - de " gemiddelde " inhoud van de neanderthaler schedel ( op basis van 400 exemplaren ) valt trouwens binnen de "hogere" variatiewaarden van de Homo Sap schedels ( van 1000 tot 2000 cc ) ...
De Similicaudipteryx leefde in het vroege Krijt, de geologische periode van ongeveer 145 tot 65 miljoen jaar geleden.
26 augustus 2008 Similicaudipteryx yixianensis : Liaoning provincie van China : een nieuwe oviraptoroide dinosaurus gevonden met een staart in de vorm van een pygostyle (vergroeide staartbeenderen zoals bij vogels). Deze nieuwe dinosaurus heeft veel weg van een andere dinosaurus uit deze groep Caudipteryx, vandaar de naam Similicaudipteryx.
De caudipteryx-achtige dinosaurussen die tot nu (2008) gevonden waren zijn allemaal afkomstig uit de onder-Yixian formatie van 125 miljoen jaar oud. Deze nieuwe dinosaurus komt uit de Yiufotang formatie van Liaoning en wordt op 120 miljoen jaar gedateerd.
De eerste non avian dinosaurus met een pygostyle was Nomingia. En hoewel deze nieuw gevonden dinosaurus niet compleet is, zo is er geen schedel bewaard gebleven, lijkt deze Similicaudipteryx postcraniaal meer op normale oviraptoroide dinosaurussen, zoals een kortere staart (23-26 staartwervels, en korte armen in verhouding tot de benen. De meeste kenmerken duiden op een nauwe verwantschap met Caudipteryx maar er zijn ook verschillen. En de pygostyle is natuurlijk een kenmerk van vogels.
De naam Similicaudipteryx is gekozen vanwege de overeenkomsten met Caudipteryx en yixianensis is om de plaats (Yixian) waar de fossielen zijn gevonden . : Xierhuqiao, Quanyang, Yixian County, Yinzhou City, Liaoning, Noordoost China Vroeg Krijt, Aptiaan (121-112 mjg)
Bron: Vertebrata PalAsiatica 46, 2008 pp 178-189 A NEW SPECIES OF CAUDIPTERID DINOSAUR FROM THE LOWER CRETACEOUS JIUFOTANG FORMATION OF WESTERN LIAONING, CHINA
http://en.wikipedia.org/wiki/Similicaudipteryx
2010 Veren van dino-jongen zagen er, anders uit dan de veren van volwassen exemplaren. (Basisbronteksts )Nadine Böke
Chinese wetenschappers trekken deze conclusie na de vondst van twee nieuwe fossielen van gevederde dinos van de soort Similicaudipteryx. (1) Het ene fossiel is van een erg jong dier, de andere restanten zijn afkomstig van een ouder maar nog steeds jong dier .(2) Hun veren zijn duidelijk te zien.
Het fossiel van het jonge dier, waarop de beginnende veren duidelijk te zien zijn. (foto: Zheng Xiaoting) Het jongere exemplaar (STM4-1) is bedekt met ( aan de basis ) draderige, donsachtige veren. Bij de oudere dino (STM22-6) zijn de "dons" veren uitgegroeid tot normalere veren.
De staartpennen en de slagpennen op de vleugels' (in feite gevederde voorpoten van deze niet vliegende dieren) zagen er helemaal anders uit bij het jong dan bij de adolescent.
Het duif-grote jong bezat 4 centimeter lange staartveren : de veren op de voorarmen waren onder de 2 centimeter lang. De oudere kalkoengrote dino bezat 35 centimeter lange staartpennen en typische "ganzen" veren van ong. 25 centimeter lengte op de voorarmen Bij het jong zijn de veren aan de basis lintvormig om te eindigen in een vlag ; bij het oudere exemplaar hebben ze de typische ganzenveer'-vorm. ( pen(= schacht en vlag )
The younger animal has downy feathers over much of its back and hips. Elsewhere, it has larger pennaceous feathers (with a shaft and vanes) 10 on each arm, and 11 much larger ones on its tail. All of these are ribbon-like at the base and quill-like at the tips.
The more senior juvenile also had downy feathers on its head, back and hips but its pennaceous feathers are very different to its younger peer. Each arm has 10 primary feathers and 12 secondary ones, and the tail had at least 12 pairs. All of them are quill-like from base to tip and the arm feathers are just as long as the tail ones.
These differences suggest that Similicaudipterxs feathers changed dramatically as it grew from hatchling to adult. The move from partial ribbons to complete quills is the most obvious one, especially since the arm and tail feathers of modern birds hardly change after they moult their initial downy birthday suits. Its possible, but very unlikely, that the individual feathers changed; instead, Xu says that the animal probably moulted its feathers as it grew and replaced them with new ones of a different type.
There were other changes too. If the younger animal really lacked secondary arm feathers (and its possible these just didnt fossilise well), then Similicaudipteryx must have grown these as it matured. Modern birds have them from hatching. And the fact that the tail feathers outsized the arm ones in the younger individual but not the older one suggests that the feathers developed at different rates. Xu suggests that the arm feathers became more important as adulthood loomed.
We can probably even guess the genetic events that lay behind these changes. In modern feathers, scientists are well aware of the genes that control the formation of the rachis (the central shaft) and the barbs (the branches that come off the rachis). If you switched off genes that promote the production of barbs, such as sonic hedgehog (dont ask developmental biologists make their own fun), youd get a flat continuous ribbon on either side of the rachis. Thats probably what happened in the younger animal, resulting in a feather thats half-ribbon and half-quill. These genes were then switched on more forcefully in the older juvenile and in adults.
The half-ribbon feathers, formally known as proximally ribbon-like pennaceous feathers or PRPFs, are found in other dinosaurs, including primitive birds like the confuciusornithids. But theyre nowhere to be seen in modern birds. Because of this, Xu says that the development of the earliest feathers was probably much more varied and flexible than in todays birds. It takes the discovery of rare and stunning specimens to reveal these programmes, which have since been lost in the course of evolution. http://blogs.discovermagazine.com/notrocketscience/2010/04/28/dramatic-restructuring-of-dinosaur-feathers-revealed-by-two-youngsters-of-same-species/
Verder lijkt het oude dier ook veren te hebben gehad met een structuur die niet voorkomt bij moderne vogels. Reden voor de onderzoekers om te concluderen dat er in de dino-tijd misschien wel allerlei typen veren bestonden die we nu niet meer kennen.
Moderne vogels vervangen constant oude veren door nieuwe( = rui ) ; maar vogels veranderen slechts eenmaal volledig de veertypes tijdens hun levensloop : ze doen dat op het ogenblik dat ze hun dons vervangen door het volwassen verenkleed ... Van heel jonge dino's werd verondersteld dat ze bedekt met dons ; De nieuwe vondst suggereert echter dat (minstens ) deze soort van gevederde dino's , minstens drie ontwikkelingsfasen kende = dons , een mix van dons en ( aan de basis ) draadachtige/lintvormige " veren " en tenslotte dons en echte schacht-veren .
De oudere Similicaudipteryx bezit veren die erg goed op die van moderne vogels gelijken ; ze hebben :misschien gediend voor de sier en/of hielpen de dino met het balanceren tijdens het snelle rennen ( deze kleine " theropode" was een jager en zal zelf ook wel gegeerd jachtwild zijn geweest geweest ) ... De lintachtige veren van de "peuter" lijken oppervlakkig op gespecialiseerde (sier)veren van onder meer paradijsvogels ; maar deze dino-veren zijn toch types die tijdens de evolutie zijn verloren gegaan : welke rol ze speelden in de vroege juveniele stadia is onbekend ...
"Deze" linten " kunnen alleszins geen goede warmte-regulatoren geweest zijn , daarvoor zijn ze te vlak en plat " zei Xu . " bij moderne vogels kunnen linten en draadstucturen misschien wel functioneren als sexuele "versieringen" , maar die ontwikkelen nogal laat en als secundaire geslachtskenmerken bij geslachtsrijpe dieren : bij de STM4-1 verschijnen ze op het verkeerde ontwikkelingsmoment ....bizar"
Een impressie van hoe de jonge en oude dino er ongeveer uit moeten hebben gezien. (afbeelding Credit: Xing Lida/Song Qijin) 我学者首次揭示早期羽毛发育现象
Beating the drinking age would have been quite a challenge during the Cretaceous period. New fossils uncovered in northeastern China show that two specimens of the same species of dinosaur, one juvenile and one adult, featured distinctly different feathers. Though the juvenile version of the genus, Similicaudipteryx, sported ribbon-like wing and tail feathers, its adult counterpart featured feathers resembling quills, researchers report tomorrow in Nature. Even more striking, the younger specimen's wing feathers are considerably smaller than its tail plumage, while the elder showed much less of a contrast. Such differences are virtually unknown in modern birds. The researchers suggest that for as-yet-unknown reasons, developmental diversity in feathers was lost in evolution
Using work done by Prum, Chuong and others, Xu and his colleagues at the IVPP suggest that the unusual partially-pennaceous feather might be a result of the delayed expression of genes that are activated earlier in modern birds.
Canadian palaeontologist Phil Currie commented:
"Dinosaurs had been experimenting with feathers and feather-like structures for a period of at least 25 million years before the dinosaurs described here [Similicaudipteryx]. The wonderful thing about this paper is that it provides developmental clues that may force palaeontologists, ornithologists and developmental biologists to recognise a broader spectrum of possibilities rather than looking for some simple answer."
(1) Sommige joernalisten hebben gemeend dat deze nieuwe vondsten misschien wel gaan om " ..... twee exemplaren van verschillende maar sterk verwante soorten " ? Xu heeft beide fossielen geklassificeerd als Similicaudipteryx, een kleine predator van de oviraptosaur groep op basis van v ergelijkingen van de schedels , de wervelkolommen en de heupgordels
Beide dieren zijn duidelijke jonge dieren Alhoewel de ene groter is dan de andere zijn beiden kleiner dan het bekende volwassen holotype : sommige van hun beenderen zijn ook nog niet kompleet samengesmolten --> wat wijst op jonge dieren
(2)..... Dat het hier gaat om een jong( een juveniel ) en een volwassen ( adult ) exemplaar is eveneens een voorbarige door slechte " joernalisten" geinspireerde -suggestie : : het kan evengoed om een " peuter " ( juveniel ) en een " jonge snaak "( adolescent ) gaan .... bovendien zijn aleerder fossielen gevonden van de soort . Similicaudipteryx yixianensis
Similicaudipteryx is nu bekend van minstens drie exemplaren : van jong juveniel tot adolescent en volwassen (adult )holotype (2008)
Belangrijk : De gevonden mensachtigen leefden tussen de 1,78 en 1,95 miljoen jaar geleden en kunnen wel eens vele vragen omtrent de evolutie van aap naar mens beantwoorden.
Berger : Australopithecus sediba is ongetwijfeld een overgangssoort met een mozaïek aan kenmerken die later ook door de mensachtigen in de lijn van het mensengeslacht werden gedeeld, vertelt Berger.
Uiterlijk
The skeletons of Australopithecus sediba. The more complete skeleton of the adolescent male (MH1) is on the left, and the less complete adult (MH2) is on the right. From Berger et al, 2010. Associated skeletal elements of MH1 (left) and MH2 (right), in approximate anatomical position, superimposed over an illustration of an idealized Au. africanus skeleton (with some adjustment for differences in body proportions). The proximal right tibia of MH1 has been reconstructed from a natural cast of the proximal metaphysis.
De twee gedeeltelijke skeletten, van een volwassen vrouw ( MH2 )en een adolescente jongen,(MH 1) beide circa 1,30 meter lang, zijn de compleetste Australopitheci die ooit zijn gevonden. Opgegraven zijn onder meer een vrij complete schedel met aangezicht, een onderkaak, sleutelbeen , schouder ,armen , vingerkootjes , een bekken, gedeelten van een dijbeen , een fragment van de knie , een enkel. De gevonden mensachtigen hebben net als apen lange armen en sterke handen.
Uit beide skeletten is een ( voorlopig ? ) holotype samengesteld
Fig. 4. Representative ossa coxae, in lateral view, from left to right, of Au. afarensis (AL 288-1), Au. africanus (Sts 14), Au. sediba (MH1), and H. erectus (KNM-WT 15000). The specimens are oriented so that the iliac blades all lie in the plane of the photograph (which thus leads to differences between specimens in the orientation of the acetabula and ischial tuberosities). MH1 possesses derived, Homo-like morphology compared to other australopithecines, including a relative reduction in the weight transfer distance from the sacroiliac (yellow) to hip (circle) joints; expansion of the retroauricular surface of the ilium (blue arrows) (determined by striking a line from the center of the sphere representing the femoral head to the most distant point on the posterior ilium; the superior arrow marks the terminus of this line, and the inferior arrow marks the intersection of this line with the most anterior point on the auricular face); narrowing of the tuberoacetabular sulcus (delimited by yellow arrows); and pronouncement of the acetabulocristal (green arrows) and acetabulosacral buttresses.
Hun vooruitgeschoven bekken is ver ontwikkeld en ze hebben lange benen waardoor ze in staat waren om te stappen en net als een mens te rennen. Naar schatting waren de mensachtigen zon 1,27 meter groot, maar van het kind wordt verondersteld dat het nog niet volgroeid zou .
Het brein van de jonge mannelijke mensachtige was ongeveer tussen de 420 en 450 kubieke centimeters groot. Dat is veel kleiner dan dat van de moderne mens met een grootte van 1200 tot 1600 kubieke centimeters. De tanden zijn klein en ogen zeer modern , maar de knobbels op de kiezen zijn eerder aapachtig
Fig. 1. Craniodental elements of Au. sediba. UW88-50 (MH1) juvenile cranium in (A) superior, (B) frontal, and (C) left lateral views. (D) UW88-8 (MH1) juvenile mandible in right lateral view, (E) UW88-54 (MH2) adult mandible in right lateral view, (F) UW88-8 mandible in occlusal view, (G) UW 88-54 mandible in occlusal view, and (H) UW 88-50 right maxilla in occlusal view (scale bars are in centimeters)
Dit fossiel geeft ons een uitzonderlijk gedetailleerd kijkje in een nieuw hoofdstuk van de menselijke evolutie toen mensachtigen niet langer afhankelijk waren van een leven in de bomen, maar op de grond gingen leven.
Er werden naast de mensachtigen nog fossielen van 25 andere soorten gevonden, waaronder een wilde kat( sabeltandkat ) , een bruine hyena, een wilde hond, een antilope en een paard.
(Gastbijdrage Bart Klink )
vingers? tenen?
" ....Ook in het postcranium (alles onder de schedel) is een interessante melange te vinden. Au. sediba had een klein postuur (slechts 1,3 meter) en relatief lange armen. Het pelvis (bekken) daarentegen doet weer meer aan Homo denken, net als de relatief lange benen.
Deze aanpassingen anticiperen op de veranderingen in het pelvis die bij Homo ergaster/erectus (een latere Homosoort) aangetroffen worden, wat waarschijnlijk verband houdt met een energetisch efficiëntere manier van bipedalisme (rechtop lopen). Het voetskelet is echter weer primitief (meer Australopithecusachtig).
Opmerkelijk genoeg wordt er niets over de vingers en tenen geschreven. Deze zijn bij Homo min of mee recht, maar bij de Australopithecussoorten gekromd, een aanpassing aan het leven in bomen.
Au. sediba bevestigt dat kenmerkende eigenschappen van de moderne mens (vooral bipedalisme en grote hersenen) niet tegelijk ontstaan zijn. Deze soort liep al behoorlijk goed rechtop, maar met een schedelinhoud die net iets groter is dan die van een chimpansee. Zon mix van kenmerken in evolutionaire overgangen komt vaak voor en wordt mozaïeke evolutie genoemd. "
Er zijn dus -tot nu toe- géén mensapen/mens-achtigen gevonden, die op NIET op 2 benen liepen, maar WEL significant > 400 cc hersenen hadden. Dus: grote hersenen wordt door bipedalisme voorafgegaan en niet andersom. :
Mensapen die normaal zich als viervoeter gedragen op de grond, kunnen makkelijk tijdelijk zich bipedaal voortbewegen wanneer ze bv door laag waterlopen zoals die beroemde filmopnames van David Attenborough laten zien (gorillas). Eventjes tijdelijk je hersenen vergroten. is er niet bij ....
Maar het equivalent van tijdelijke bipedaliteit kan niet de tijdelijke vergroting van hersens zijn maar wel wat je een brainwave zou kunnen noemen: een tijdelijk, beter gebruik van je hersens.( ook van "geniale " individuen uit de groep die een ontdekking doen die iedereen daarna naboots) Helemaal in overeenstemming ook met gradualisme. De evolutie van de mens bestaat uit een reeks (kleine) heldere momenten!( en beginnende doorgave van "cultuur"= net zoals die japanse makaken die zoete aardappels wassen ) zoiets?
Voor bipedaliteit tel ik in de literatuur plm 15 verklaringen, voor grote hersens minstens 25. Het is in ieder geval achteraf duidelijk dat die de meeste voordelen blijken te hebben!
Overigens, volgens biomechanisch onderzoek levert een sterke achillespees past het echte voordeel op, tenminste als je hard wil lopen. Rechtoplopen levert ook de meeste verkoeling en lijkt daarmee een voorwaarde om het grote hoofd koel te houden( de behouden haardos is daar ook een goed middel voor .) Er zijn inmiddels hele bibliotheken volgeschreven over bipedaliteit.
( anecdote )".....de beroemde frauduleuze schedel van Pildown man werd aangevoerd als bewijs dat de mens al heel snel een grote herseninhoud had gekregen. In werkelijkheid blijkt dit dus pas relatief laat gebeurd te zijn."
08 apr 2010
Het genus Homo heeft nieuwe "voorouder " ?
De Australopithecus sediba liep al goed rechtop, maar kon dankzij zijn lange, aapachtige armen ook in bomen slingeren. Deze nieuwe mensachtige leefde twee miljoen jaar geleden in Zuidelijk Afrika. Wellicht gaat het om een kandidaat- voorouder van het mensengeslacht Homo.
Sediba betekent fontein in het Zuid-Sotho, een taal die in het gebied rond de vindplaatst veel wordt gesproken. De vondst zou als een fontein nieuwe gegevens over de evolutie van de eerste mensen moeten uitspuien. Een koosnaampje genre Lucy of Ardi heeft Au. sediba nog niet (omdat het australopithecus jongetje , gevonden is door een knaap en in zuid afrika , wensen de wetenschappers de keus van het koosnaampje over te laten aan de "kinderen van Zuid Afrika" )
Het vakblad Science pakte groot uit met het nieuws over de vondst en de eerste analyses van twee skeletten van de Australopithecus sediba.
Paul H. G. M. Dirks, Job M. Kibii, Brian F. Kuhn, Christine Steininger, Steven E. Churchill, Jan D. Kramers, Robyn Pickering, Daniel L. Farber, Anne-Sophie Mériaux, Andy I. R. Herries, Geoffrey C. P. King, and Lee R. Berger (9 April 2010) Science328 (5975), 205. [DOI: 10.1126/science.1184950] |Abstract »|Full Text »|PDF »|Supporting Online Material »
De fossielen twee, weliswaar gedeeltelijke maar goed bewaarde skeletten mét schedel werden in augustus 2008 gevonden in een een kalksteengrot in Malapa, in het gebied ten noorden van de Zuid-Afrikaanse hoofdstad Johannesburg dat archeologen ook wel de wieg van de mensheid noemen. Het gaat om de skeletten van een volwassen vrouw en een jongen (van ongeveer 12 jaar) die vermoedelijk samen omkwamen, mogelijk door door een door een vrij dodelijke val en/of (erop volgende ? ) verdrinking. Een sterk stromend riviertje sleurde hun lichamen vrijwel onmiddellijk na hun dood een 15 meter dieper gelegen grot in, getuige de nagenoeg intacte staat van hun skeletten.
Gastbijdrage Bart Klink
De auteurs van het tweede stuk (Dirks et al.) schrijven maar heel weinig over de taphonomie ( in dit geval hoe beide sebida specima , een fossiel geworden zijn); ze opperen slechts een hypothese. Het grotcomplex is afgesloten en(tegenwoordig ? ) alleen toegankelijk door de gaten van bovenaf. Aan de grote hoeveelheid fossielen van andere dieren te zien, vielen er regelmatige dieren in die er blijkbaar niet meer uit konden komen. Het lijkt erop dat de twee homininen hetzelfde lot beschoren is geweest. Er is geen melding van botbreuken.
De skeletten waren deels gearticuleerd, want wil zeggen dat de botten nog op hun natuurlijk plek zaten. Dan kun je gemakkelijk bepalen wat bij welke individu hoort. Het lijk er inderdaad op dat beide skeletten ( een volwassen vrouw en een knaap / moeder en zoon ? ) ongeveer even groot waren toen ze stierven. Ik denk dat dit komt door het grote seksuele dimorfisme in Australopithecus
A diagram of how the skeletons of Australopithecus sediba came to be preserved in the Malapa cave deposit. From Dirks et al, 2010.
Op grond van de sedimentlaag waarin de fossielen werden gevonden, concludeert een internationaal onderzoeksteam dat déze A. sediba tussen 1,95 en 1,78 miljoen jaar geleden moet geleefd hebben. Dat is ruim een miljoen jaar na Lucy, de bekendste Australopithecus afarensis, en niet zolang voordat de Homo erectus fossielen een ( tot op heden bekende ) maximale ouderdomsgrens van diens eerste verschijnen vaststelden
" .....De fossielen zijn met drie verschillende methoden gedateerd (Dirks et al., 2010). De radioactieve datering met de uranium-lood-methode kwam uit op een maximumleeftijd van 2 miljoen jaar. De aanwezigheid van de sabeltandkat Megantereon wijst op een minimumleeftijd van 1,5 miljoen jaar. Datering aan de hand van paleomagnetisme preciseerde de ouderdom tot 1,95-1,78 miljoen jaar geleden. Een ouderdom van net onder de 2 miljoen jaar is daarmee het meest waarschijnlijk, wat vrij jong is voor een Australopithecusfossiel. Dit plaatst Au. sediba midden in de overgang van Australopithecus naar Homo ..."
Omdat het de eerste vondst is van Au. sediba, kunnen de onderzoekers nog niet zeggen of het om late, dan wel vroege individuen van de nieuwe soort gaat. Maar dat het om een nieuwe soort mensachtige gaat, daarover bestaat geen twijfel.
Zoon deed vondst Lee Berger, de Amerikaanse antropoloog van de universiteit van Witwatersrand die de ontdekker is van Au. sediba, beschrijft in een telefonische persbabbel hoe zijn 9-jaar oude zoon op 15 augustus 2008 de fossielen vond.
Die dag nam ik Matthew mee naar de site waar we toen aan het werk waren, in de buurt van Malupu. Plots hoorde ik hem roepen dat hij een been had gevonden, in een klein dalletje vlakbij de ingang van een kleine grot. Toen ik het zag, dacht ik eerst aan een bot van een antilope, want daar hebben we er hier al honderdduizenden van gevonden. Maar toen ik beter keek, zag ik duidelijk een mensachtig kaakbeen uit het zand steken.
Professor Lee Berger, University of the Witwatersrand, en zoon , Matthew, naast het skelet van de juveniele Sediba ( Maropeng,/ Johannesburg,) , April 8, 2010.
Berger omschrijft Au. sediba als een mozaïek van kenmerken( zie appendix ) , een mengeling van het "primitievere" Australopithecus geslacht en het moderne mensengenus Homo. De antropoloog wil nog niet gezegd hebben dat het zeker om een rechtstreekse voorouder van Homo erectus of Homo ergaster gaat, maar hij houdt er duidelijk wel rekening mee. Maar het kan ook een voorouder zijn van andere, ons onbekende Homo-soorten. Of Au. sediba behoort tot een aparte groep die net als Homo is ontstaan uit Australopithecus, maar die in de loop van de evolutie is uitgestorven.
Als Au. sediba geen voorouder was, maar een soort verre neef van de eerste Homo-soorten, verklaart dit mogelijk de erg vroege datering van de Homo erectus-skeletten van de Georgische site Dmanisi, die ook bijna twee miljoen jaar oud zijn.
Er zijn trouwens ook in afrika leden van het genus homo gevonden die ouder zijn dan de nu gevonden australopithecus (een lid van het apart genus australopithecinen( van het africanus / gracilis type ? zie daarover john Hawks ) dus , en die niet behoort tot het homo-genus ) o.a. is er Homo habillis ( en H Rudolfensis waarvan we ook niet weten" of ze vroege of late vertegenwoordiger zijn van hun respectievelijke soorten " )
Fragmenten van een homo habilis schedel Skull 1470 Deze' schedel is een beetje ouder dan de gevonden Australopithecus Sediba fossielen
" Het is nogal gewaagd en moeilijk te be-argumenteren dat Sediba een voorouder is van het genus homo is , wanneer de soort later ( minstens een half miljoen jaar na ) ten tonele verschijnt dan de eerste leden van het homo geslacht ," zei anthropologist Brian Richmond of George Washington University in Washington, D.C
Lees over alle verder nog komende en beginnende controverses het goede blog van Laelaps http://scienceblogs.com/laelaps/2010/04/close_to_homo_-_the_announceme.php Kleine tanden, lange armen A. sediba heeft een rechtopstaande neus en kleine tanden, wat hij gemeen heeft met Homo erectus en H.habilis. Maar de schedelinhoud is verrassend klein (tussen 420 en 450 kubieke centimeter) en dat is dan weer typisch voor Australopithecus, net als het relatief grote voorhoofd.
De uitzonderlijk lange armen van A. sediba wijzen erop dat deze mensachtige nog in bomen slingerde of dat tenminste kon als er gevaar dreigde op de grond. Maar het bekken doet dan weer denken aan Homo erectus, en de onderzoekers zijn ervan overtuigd dat A. sediba uitstekend
rechtop kon lopen. Waarom ze de nieuwe soort dan plaatsen binnen Australopithecus, en niet binnen Homo? Er is de kleine schedelinhoud en De erg lange, aapachtige armen tonen aan dat A. sediba nog prima in bomen kon leven, iets waartoe zelfs de vroegste Homo erectus niet in staat was. Dat heeft ons uiteindelijk over de streep getrokken, zegt Lee Berger.
De twee skeletten zijn dermate goed bewaard, dat er zelfs nog sporen van organisch materiaal aanwezig zijn.
Berger:
We sluiten niet uit dat we stukjes DNA kunnen isoleren, of misschien enkele proteïnen. De komende maanden zal er sowieso veel onderzoek over A. sediba verschijnen. Een zestigtal onderzoekers hebben gewacht op deze bekendmaking om hun onderzoek te publiceren. UPDATE / (tsjok45) op Australopithecus SEDIBA
(sst)
De vooropgestelde werkhypothese
Volgens Berger is Au Sediba en goede kandidaat voor de overgang( zie de opmerkingen over missing link in de appendix ) tussen de Australopithecinen en vroege vertegenwoordigers van het geslacht Homo, zoals Homo habilis. ( De soort zou aan de basis liggen van het genus homo )
Volgens een groep paleo-antropologen is het geslacht Homo ruim twee miljoen jaar geleden uit de Australopitheci ontstaan. De moderne mens, Homo sapiens, is 200 duizend jaar oud.
( Gerdien De Jong ) " ....Omstreeks twee miljoen jaar geleden bestonden er een aantal soorten homininen, mensachtigen, in Afrika. Er is weer een nieuwe soort aan het assortiment toegevoegd. Dit is de plaats van Australopithecus sediba in de indeling van de fossiele soorten:
Photograph by David Brill.
SK847 (Swartskrans 1969) is een andere voorgestelde link met de latere homo sapiens
" ....Berger meent dat de overgang naar Homo is gemaakt via de Au. africanus. Deze soort leefde ook in Zuid-Afrika tussen ongeveer 3 en 2,4 miljoen jaar gelden en is daarmee de meest waarschijnlijke voorouder. Au. sediba laat dus een mengeling zien van primitieve (Australopithecus-) en afgeleide (Homo-) kenmerken. De vraag is alleen welke Homosoort waarschijnlijk de afstammeling is van Au. sediba. De auteurs houden twee mogelijkheden open: H. habilis en H. erectus. Qua leeftijd zijn beide opties mogelijk, al is er van H. habilis materiaal bekend dat ouder is dan Au. sediba. Dit zegt echter weinig, want deze fossielen hoeven niet de eerste representanten te zijn van deze soort.
Misschien zullen in de toekomst fossielen van Au. sediba gevonden worden die ouder zijn dan de oudste van H. habilis. Het bepalen van afstammingsrelaties blijft lastig. Misschien is Au. sadiba wel een doodlopende tak geweest.
conclusie
Deze vondsten wijzen op twee belangrijke punten. Ten eerste dat er meerdere soorten homininen hebben bestaan rond de 2 miljoen jaar geleden. Niet alleen robuuste Australopithecussoorten, maar ook de slanke Au. africanus. Daarnaast hebben H. habilis en H. ergaster/erectus in die tijd naast elkaar bestaan en is er nog een andere soort die vaak tot Homo wordt gerekend (H. rudolfensis).
Au. sediba is daar nu bij gekomen. Hoe meer fossielen gevonden worden, hoe duidelijker wordt dat de evolutie van de mens niet in één lijn heeft geleid naar de moderne mens. Uit dit verouderde beeld stamt ook de term missing link (ontbrekende schakel), wat in de huidige opvattingen een onzinnig begrip is geworden. De evolutie van de mens is een boom met vele uitgestorven takken en meerdere soorten die naast elkaar hebben bestaan. ..."
Tim White : De karakteristieken die A. sediba deelt met Homo ,zijn nogal aan de magere kant : ze kunnen zelfs toegeschreven worden aan de juveniele status van het belangrijkste skelet en vallen waarschijnlijk binnen de normale variaties binnen australopithecine soorten "( =Bijvoorbeeld de hersenen van de knaap zouden wel eens grotendeels volgroeid kunnen geweest zijn , dat is aannemelijk )
Dat Sediba aan de basis ligt van het geslacht homo , is daarom nogal betwijfelbaar
Binnenkort uitsluitsel ? Er zijn echter nog twee andere ( fragmentaire )skeletten gevonden ... maar daar is nog niets over gepubliceert (en er zouden mogelijk nog skeletten in de breccie vastzitten .....) UPDATE / (tsjok45) op Australopithecus SEDIBA
Evolutie werkt bijna nooit op alle eigenschappen tegelijk. Sommige eigenschappen ondergaan evolutie terwijl andere eigenschappen nauwelijks veranderen. Een voorbeeld hiervan is makkelijk te bedenken. Een populatie organismen migreert naar een kouder gebied. De kenmerken die ervoor zorgen dat het organisme warm blijven ondergaan positieve selectie (deze worden over generaties steeds meer aanwezig in een populatie). Langer haar, dikker haar, dikkere vetlaag e.d. zijn een paar van deze kenmerken. Kenmerken die in deze omgeving ook goed werken (het gebit of lengte van bepaalde ledematen om even wat voorbeelden te noemen) evolueren nauwelijks of niet. Zo krijg je een mozaïek van kenmerken die heel erg veranderd zijn en kenmerken die nauwelijks veranderd zijn sinds de populatie migreerde naar deze koude omgeving.
Onze voorouders vertoonden mozaïeke evolutie.
Een werkelijk voorbeeld is de evolutie van de mens. Australopithecus is een geslacht van organismen die een vrij kleine hersencapaciteit hadden in vergelijking met de moderne mens (350-450cc in Australopithecus en 1100-1500cc in Homo sapiens). Echter liepen ze al wel rechtop te zien aan vele kenmerken die te vinden zijn in het bekken, benen en ruggengraat (Latimer & Lovejoy, 2005; Thorpe et al., 2007; Whitcome et al., 2007). Rechtop lopen evolueerde eerder dan de hersencapaciteit die pas evolueerde toen de eerste echte mensen (Homo) op het toneel verschenen. De manier waarop vrouwen baren bij onze soort is nog veel later ontstaan, na de splitsing tussen de Neanderthaler en onze soort zo'n 660.000 (+-140.000) jaar geleden (Green et al., 2008, Weaver & Hublin, 2009).
Een skelet van Lucy, hij/zij behoort tot de soort Australopithecus afarensis. Dit was een van de eerste skelletten die lieten zien dat rechtoplopen al vroeg was geëvolueerd.De hersencapaciteit was echter nog maar ongeveer 400cc. "
(voor nog andere vooorbeelden van mozaik evolutie zie bovenstaand blog-artikel )
2.- AUSTRALOPITHECUS
_
Enkele reconstructie' s van een paranthropus (a bosei) twee vroege homo's = rudolfiensis , en erectus , australopithecus afarensis "Lucy"(onderaan rechts ) is een reconstructie olv Donald Johnson
Ook oreopithecus b staat erbij ; omdat deze fossiele aap de eerste fossiele primaat is , die reeds rechtop liep ;
OREOPITHECUS BAMBOLII
Uit het Boven-Mioceen of Onder-Plioceen van Toscane was reeds sinds 1871 Oreopithecus bamboliibekend, doch men rekende deze tot de Smalneusapen.
Sedert 1949 echter heeft hörzeler vele nieuwe vondsten gedaan en van hem is de theorie afkomstig dat Oreopithecus een vroege Hominide is. Indien dit juist is, zou de stam van de Hominiden reeds ruim 10 miljoen jaar oud zijn. Hörzeler's opvattingen worden door sommige onderzoekers gedeeld (o.a. Heberer, Köhlin), door anderen echter bestreden (o.a. Von Koenigswald, Valois). Het is ook mogelijk dat Oreopithecus geen voorvader van de Hominidae is, maar een vroege zijtak.
De Oreopithecus bambolii had een vlak breed gezicht, kleine hoektanden en nogal brede bekkenbeenderen. Vooral dat laatste vond Hörzeler een bewijs dat het dier op twee benen liep. Het komt namelijk alleen voor bij Hominiden (de mens en mensachtigen). Later is het skelet verder onderzocht en toen bleek dat het dier lange armen had en gewrichten die lijken op die van een orang-oetan. Het leefde dus in bomen in plaats van op de grond. Dat kan kloppen, want de omgeving waar het skelet is gevonden, was moerassig en bosrijk. Omdat het dier dus niet op twee benen liep, werd het niet langer beschouwd als voorouder van de mens.
In 1997 hebben twee Spaanse onderzoekers (M. Köhler en S. Moyà-Solà) de botten die van het dier gevonden zijn, nog eens grondig onderzocht. Zij kwamen tot de conclusie dat de Oreopithecus bambolii geen voorouder van de mens is, al liep hij wel degelijk gewoonlijk op twee benen. M.a.w . : Het dier zou ( samen met andere primaten ) wel bipedaal kunnen zijn , maar dat zou ook een geval van convergente evolutie vertegenwoordigen ....echter de afstammelingen van O bambooli stierven ondertussen allen uit
Toch was dit een belangrijke ontdekking omdat we nu voor het eerst onszelf met een ander tweebenig dier kunnen vergelijken. Dat is temeer van belang omdat onze voorouders, toen de Oreopithecus al op twee benen liep, nog viervoetige boomklimmers waren (en pas vier miljoen jaar later op twee benen begonnen te lopen ? .)
( Gastbijdrage Bart Klink) " ....De australopithecines zijn onder te verdelen in een robuuste groep (Au 'Robustus ' : zeer stevige schedel, fors kaakapparaat en grote kiezen, ook wel als apart geslacht Paranthropus gegroepeerd) en een slanke groep,( Au 'gracilis' ) die deze robuuste kenmerken niet heeft. Au. sediba is duidelijk te onderscheiden van de robuuste groep, maar lijkt erg op Au. africanus uit de slanke groep. Toch zijn er ook verschillen met deze soort: de schedel is relatief breder, het gezicht minder prognaat (de snuitpartij steekt minder naar voren), de jukbeenderen steken minder zijwaarts uit en de boog boven de oogkassen (De wenkbrauwboog : torus supraorbitalis) is verschillend. Ook zijn de tanden vrij klein vergeleken met Au. africanus. Al deze kenmerken doen Au. sediba lijken op Homo.
Toch zijn er volgens de auteurs genoeg Australopithecuskenmerken om de beschreven soort binnen dit geslacht te plaatsen. De voornaamste reden is de kleine schedelinhoud van 420 cc [net iets groter dan een chimpansee, red.]. De fossielen die doorgaans aan H. habilis ( persoonlijke noot : waarvan sommigen menen dat ie ook binnen het australopithecus-genus past ) worden toegeschreven, hebben een schedelinhoud die ongeveer tussen de 500 en 600 cc ligt, wat dus iets groter is. ....)
......The cranium of MH1 has more resemblances at Sterkfontein. To be sure, it is an 11-13-year-old juvenile and more gracile in some respects than any of the Sterkfontein crania. But take a look at it next to Sts 71:
MH1 (left) next to Sts 71 (right)
They're not identical, naturally. Sts 71 has higher temporal lines, a slightly smaller vault, and more prominent cheeks. It also has more postorbital constriction compared to MH1, though that isn't obvious from this angle. MH1 has a true superorbital torus, Sts 71 has at best a shade of one. But you can see the similarities -- the angle of the zygomatic process of the maxilla, the narrow and concave interorbital region, the tall and narrow orbits. MH1 has no prominent anterior pillars (bony swellings on either side of the nasal aperture), but Sts 71 is not very different in this region. Sts 71 has bigger teeth.
Consider also Sts 52:
MH1 (left) next to Sts 52 (right)
Again, Sts 52 has anterior pillars and bigger teeth, but the shape of the face is very comparable between these two. The nasal bones in particular are similar in this pair, almost "pinched" at the midline, with a lateral expansion both superiorly and inferiorly.
We can do a similar exercise for most of the features of the MH1 cranium. What is exceptional, in the context of the Sterkfontein sample, is the overall gracility of the masticatory apparatus .......
One important thing that is not in the least bit exceptional: Its brain. An endocranial volume estimate of 420 ml (from CT reconstruction) puts MH1 at the bottom of the range of variation at Sterkfontein -- the best-known skull from Sterkfontein, Sts 5, has a volume of 485 ml, while STW 505 has a volume larger than 550 ml.
By contrast, the smallest endocranial volume known for early Homo is KNM-ER 1813, at 510 ml. That specimen is extreme: the next smallest is 585.
The vault fits in A. africanus, most of the facial features have comparable specimens in the Sterkfontein sample, with some exceptions, and the postcranial skeleton is unexceptional. The teeth are mostly within the range at Sterkfontein with some exceptions. But the mandible -- like those few facial characters -- stands out.
Australopithecus sediba -- a new species within Australopithecus -- then seems like a fair diagnosis. The craniodental derived features are of the sort that would usually justify a new species. Heck, in the case of Kenyanthropus, even more minor differences in the face and size of teeth from contemporary A. afarensis caused Leakey and colleagues (2001) to name a new genus....
( G Korthof ) Wat is een mens?
" ....Ook maakt deze vondst opnieuw duidelijk dat hoe meer fossielen er gevonden worden, hoe vager de grenzen worden. Er zijn zowel argumenten om Au. sediba in Australopithecus als in Homo te plaatsen. Paleoantropoloog Donald Johanson, de ontdekker van het beroemde fossiel Lucy (dat tot Au. afarensis behoort), opteert voor het laatste.
In combinatie met de andere fossielen rond deze overgang is de grens min of meer arbitrair geworden. Dit is ook wat je mag verwachten op grond van evolutie. Evolutie zorgt voor een continuüm tussen voorouders en afstammelingen, wat ook te zien is in de fossielen, als er daar genoeg van gevonden zijn tenminste. Dit grensprobleem is inherent aan evolutie. Ik blijf me er dan ook over verbazen dat er om dit punt zo fel gestreden wordt onder paleoantropologen (Lewin & Foley, 2004).
De grens tussen Australopithecus en Homo is misschien wel extra controversieel omdat het over de grens tussen mens en niet-mens gaat: wanneer kun je spreken van een mens? Blijkbaar ligt dit niet alleen gevoelig bij creationisten, maar ook bij paleontologen die zich bezighouden met de evolutie van de mens...."
-een reactie van Donald Johnson is hier te vinden sciam april 2010 Donalsd (Tsjok45) Discoverer of 'Lucy' raises questions about Australopithecus sediba, the new human species from South Africa
zie ook Lewin & Foley (2004), Principles of human evolution, Blackwell Publishing
Evolutionaire stamboom volgens ( de Zuid afrikaan) Dr Peter Schmid
Au sediba , Homo Habillis en Homo rudolfensis ,zijn (in deze stamboom )de mogedlijke kandidaten waaruit de homo ergaster zou zijn geevolueerd
Overigens is (zijn de eerste identificeerbare sporen ) van "Homo sapiens " ong -280.000 Y ( al dan niet ontwikkeld aan de afrikaanse (zuid-)oostelijke regio uit een afrikaanse tak van de Heidelbergensis( deze hypothetische stazmboom ) ,en de H antecessor ..... of zelfs ( volgens andere paleo antropologen uit de over de gehele " oude wereld verspreide ) H Erectus )gevonden
Op te merken valt verder dat ook H . Neanderthalensis al langer dan vandaag , werd/ wordt ingeschat (door sommige antropologen ) , als een subspecies
......De Neanderthaler is mogelijk een ondersoort. So what!? Dat is niet bepaald een probleem voor evolutie. De grens tussen de soorten moet ergens getrokken worden. Dit was overigens ook de consensus onder wetenschappers zo'n jaar of dertig geleden. Toen sprak men al van Homo sapiens neanderthalensis Ook op http://en.wikipedia.org/wiki/Neanderthal_man , valt te lezen dat: "Neanderthals are either classified as a subspecies of humans[...]or as a separate species [...]"
Is ID de wetenschappelijke (sic) uitleg voor creationiisten 150jaar Darwinisme... De evolutietheorie gewikt en gewogen David sorensen en revolutietheorie lalala DE VERRIJZENIS VAN DE JONGE VERDRONKEN KOE » Reageer (21) ID TOVERDOOS OVER SLECHTE ID-EETJES ,RESISTENTIE & TOVERDOCTORS c) OEC d) YEC
Een oeroud spoor Denisova : ZUID SIBERIË DENISOVA - mens
DMANISI AAP OF MENS DE OUDSTE ? » Reageer (1)Nakalipithecus nakayamai (<) Alweer eentje ? ..... De tand des tijds / Heidelberg-mens DE HEUPEN VAN EVA CASABLANCA MAN /erectus Hobbit is aparte soort ? » Reageer (2) NOG EEN BENDE BIJTERS POLONAISE met neanderthaler TANDEN UIT DE QESEM GROT Neanderthaler genoom Mitochondriale Genenkaart van Neanderthaler Xuchang mens
b)Biologie 1.-(EVOLUTIE ) NAS / IM Document 2008 (2) NAS / IM Document 2008 ( 1)
Cambrium & precambrium AVALON GABONESE chips
Evolutie in actie Opmerkelijk snelle adaptaties bij kroatische ruine-hagedissen:
EEN PLUIM VOOR CHINA Geef eens een pootje Pluimgewicht KLEIN DUIMPJE & DE REUS &VEREN Opnieuw gevederde Maniraptor Similicaudipteryx. Aerosteon riocoloradensis
Krokodillen
PAKASUCHUS KAPILIMAI Prestosuchus chiniquensis Terug naar zee viseter
Eritherium azzouzorum LJOEBA Darwinius masillae VLIEGENDE KATTEN ? Vleermuizen ALWEER EEN BELANGRIJK STUK UIT DE LEGPUZZEL Zee-zoogdieren ; Van de wal in de visgronden Indohyus / walvisevolutie Zeehonden-evolutie
*Blauwe en groene ( =nederlandse)teksten zijn meestal aanklikbare links *Engelse Wikipedia teksten verwijzen in de linkerkolom naar verschillende niet-engelse versies van het wikiartikel *Blauwe teksten tusssen "" , zijn voornamelijk ( gedeeltelijke)citaten afkomstig van mensen met andere meningen
Evolutie / Charles Darwin aan de basis: SELECTIE NATUURLIJK DE LEVENSBOOM UITSTERVEN DEEP TIME Biogeografie SEKSUELE SELECTIE Al jaren lang samen CO-EVOLUTIE De economie van de natuur Geleidelijke veranderingen
Unintelligent design:
IP Theorie Ons gebit , De appendix, Geboorte, De weg van het zaad , Nervus Laryngeus Recurrens, DNA , 75 mistakes , Het boek
Unintelligent design (1): Rechtop lopen Tomaso over het oog , oogspieren , Unintelligent Design (5): ZWEETVOETEN Unintelligent design (6): Vitamine C Unintelligent design (8): Kuitspieren
tomaso_agricola 
Site fossilifère gabonais près de Franceville, où ont été découverts dans des sédiments vieux de 2,1 milliards d'années, des macrofossiles centimétriques. 
Reconstruction virtuelle (par microtomographie) de la morphologie externe (à gauche) et interne (à droite) d'un spécimen fossile du site gabonais. © CNRS Photothèque / A. El Albani & A. Mazurier
stromatolieten uit Minnesota 
Selam 
)
)
La Bossa Nova 
.jpg)
Amblyrhynchus cristatus 
Octopus Vulgaris sifon 
Funnel = Sifon 
Had de neanderthaler minder bewegelijk sperma ? 
)
A view across the Cradle of Humankind 
Photograph by David Brill.
Tomaso schrijft over 
Dat is niet bepaald een probleem voor evolutie.
De grens tussen de soorten moet ergens getrokken worden.
Dit was overigens ook de consensus onder wetenschappers zo'n jaar of dertig geleden. Toen sprak men al van Homo sapiens neanderthalensis Ook op http://en.wikipedia.org/wiki/Neanderthal_man , valt te lezen dat: "Neanderthals are either classified as a subspecies of humans[...]or as a separate species [...]"
zie ook ---> over het inschatten/ herkennen van echte wetenschappelijke controversies :
http://anticreato.multiply.com/notes/item/19