"Het reekshoofd 1 bleek een beetje een vergiftigd geschenk", begint Ward zijn terugblik, "aangezien we tegen een thuisploeg moesten aantreden met 0 punten. Dat betekent dat ze nog geen buitenlands tornooi gespeeld hebben. Dit zegt echter niets over hun niveau. Daar waar je normaal als topreekshoofd met een gemiddeld niveau zou kunnen winnen van zo een laag geklasseerde middelmatige ploeg, kwamen we nu net tekort om tegen deze degelijke ploeg te winnen. Kwalificaties ook, dus geen herkansing en tornooi voorbij. Maar we klagen niet. Daar waar we vorige week wat meeval kenden op sommige momenten, kenden we hier wat tegenval. Jammer dat het in de kwalificaties was, anders konden we ons herpakken.

Dat de ploeg waartegen we verloren, in de hoofdtabel als laatst geklasseerde al wist te winnen tegen de Poolse nummer 7 van in Servie (die tegen Frankart/Verschueren met 2-0 hadden gewonnen) en doorgaat, bevestigt mijn vermoeden dat we helemaal niet tegen een zwak broertje verloren hebben, zoals sommigen in Belgie dachten. We konden zeker winnen, daar niet van, maar het is gewoon jammer dat onze eerste keer als reekshoofd 1 een nadeel bleek te zijn in plaats van een voordeel.

Nu gaan we voluit voor de Challenger in het Bulgaarse Varna, om de nodige punten te sprokkelen voor deelname aan het EK in Noorwegen van 9-14 augustus. Het is mogelijk, maar het is erop of eronder nu!"

"Na vier dagen hard zwoegen, soms tot 37 graden in de schaduw, en een nooit meegemaakte 27 sets in totaal -waarvan 11 op zaterdag-, mogen we zeggen dat we allebei een compleet gevoel van voldaanheid hebben! Het was een week van grote hoogtepunten, momenten van fysiek totaal kapot gaan, door het oog van de naald kruipen, glorieuze overwinningen en ontgoochelende nederlagen. Maar met een schitterend eindresultaat. Niet zoveel mensen hebben een medaille van een Europese Master in hun kast hangen!"



Het dagboek van Ward Coucke:
* donderdag: zonder veel problemen gekwalificeerd in vier sets, wel een ondraaglijke hitte als je net van Belgie komt. (38 graden schaduw, spelen om 14u 's middags, ...)
* vrijdag: super gestart tegen Turkije 2 (2-0), dan heel nipt 2-1 verloren van Zwitserland 1 (Gabathuler/Schnider), daarna in de verliezerspoule tegen een Oekraiens duo een match van vermoeidheid, maar nipt gewonnen en zeker van de 13de plaats (2-0, zeer close)
* zaterdag: onze onwaarschijnlijke topdag. Eerst door het oog van de naald tegen het Tjechisch duo Kufa/Rotrekl dat het CEV-Satellite tornooi van Roemenie had gewonnen twee weken geleden. Zelfs 19-15 achter in de tweede set nadat we aanvankelijk de eerste hadden verloren. Het zag er niet goed uit, want de vermoeidheid van de vorige dag met zeven sets in de grote hitte was er nog niet helemaal uit. Toch teruggevochten en de tiebreak dan ook nog binnengehaald. We waren gelanceerd!
Dan volgde reekshoofd 2 Hoidalen/Eithun van Noorwegen, het duo dat gewonnen had van Frankart/Verschueren. Daar bleek onze verandering van taktiek in de tweede set om niet meer naar de speler te serveren die zijn enkel had omgeslagen in de vorige match van goudwaarde, want hij scoorde ervoor iedere bal tegen ons. 2-1 opnieuw.
Daarna reekshoofd 6 Babich/Ioscher van Oekraine. Na een easy eerste setwinst, spelen ze perfect in de tweede set en dus een thriller in de tiebreak, die we met 16-14 winnen. Nog maar es 2-1.
Dan voor de halve finale terug tegen Zwitserland 1. Een onwaarschijnlijk moment, want nadat we al negen sets hadden gespeeld die dag (en zij slechts vier) winnen we nog met 24-22 en 25-23. Zeer close dus.

* zondag: We nemen uiteindelijk een onbegrijpelijke beslissing om in het organisatiehotel (wat gratis was) te gaan slapen in plaats van ons vorig hotel. Bleek dat het daar snachts 30 graden was zonder airco op de bovenste verdieping, met lawaai van een zaterdagavondparty in de buurt. Alle twee dus bijna niet geslapen en niet gerecupereerd. Daarom nemen we de beslissing om heel lang op te warmen voor onze halve finale om toch in zo goed mogelijke omstandigheden de wedstrijd te starten. Helaas bleken we alle twee stikkapot en we konden niet echt een vuist maken. Ook al hebben we op geen enkel moment het hoofd laten hangen, ook niet na de zware 21-8 in de eerste set.

We zagen de bui al hangen voor de bronze medal-match, gezien onze fysieke toestand in de halve finale en gezien onze tegenstander over het ganse tornooi amper negen sets had moeten spelen (en wij 25), maar om één of andere reden slaagden we erin om het laatste wat nog in onze benen zat eruit te schudden en het brons was een feit! En nu nog even nagenieten!

Bedankt aan alle mensen die het live gevolgd hebben, getuige de vele berichten en steun die we mochten ontvangen via alle mogelijke communicatiewegen!

Ward Coucke en Tom Van Walle zijn derde geworden op de eerste CEV-manche in Servië. Ze wonnen de kleine finale tegen Huber/Seidl, het achtste reekshoofd uit Oostenrijk, met 2-0: 21-17 en 21-14 na 36 minuten. Eerder vandaag verloren Ward en Tom de halve finale tegen Sekerci/Gögtepe, het derde reekshoofd uit Turkije, met 2-0: 21-8 en 21-18 na 39 minuten.

Gisteravond had het duo van EVO Beach zich geplaatst voor de halve finales door nog twee keer te winnen in de verliezerspoule. Eerst met 2-1 tegen het Oekraïens duo Babich/Ioisher (21-11, 15-21 en 16-14). Daarna met 2-0 tegen het Zwitserse team Gabathuler/Schnider (24-22 en 25-23).

De teams van EVO Beach doen het weer prima en dus kan coach Dirk Deboiserie niet anders dan de loftrompet bovenhalen in zijn tussentijdse analyse. "Inderdaad, ik ben heel tevreden", bevestigt Dirk, "met grote verwachtingen blik ik vooruit naar het tweede luik van het internationale programma van de twee EVO-Beach topteams. En waarom ben ik momenteel zo tevreden? Om twee redenen.

1. De coach behoudt zijn ongeslagen status op de EVO-Beachterreinen na de overwinning (samen met Geert Corijn en Frederik Haentjens) op het bedrijventornooi afgelopen vrijdag, waar onder andere het toch wel zeer sterke Sporza-team werd verslagen.

2. In Antwerpen boekte onze club haar vierde opeenvolgende EVO-zege, dit keer door Ward Coucke-Tom van Walle, waardoor het record van vorig jaar (zes zeges + finalewinst in Knokke) nog altijd kan geëvenaard en zelfs verbeterd worden.



Omdat de duo's Coucke/Van Walle en Frankart/Verschueren slechts drie Open FIVB-tornooien hadden om zich te plaatsen voor de reeks Grand Slams, en dit net niet gelukt is, zijn we op zoek moeten gaan naar Europese tornooien waarin naast CEV-punten ook heel wat FIVB-punten te verdienen vallen. Dit om onze klim op de FIVB-ranglijst te kunnen verderzetten. Hieronder volgt dan ook een overzicht van het Europees drieluik, waarin zowel Ward/Tom als Franky/Tim hopen voldoende punten te halen om zich te plaatsen voor de EK-finale die in de week na het BK in Knokke gespeeld wordt in Noorwegen:

* 13-17 juli: European Masters in Novi Sad (Servië)
* 20-24 juli: European Masters in Niechorze (Polen)
* 27-31 juli: European Challenger in Varna (Bulgarije)

De EK finale (indien geplaatst) vindt plaats van 9 tot 14 augustus in Kristiansand (Noorwegen)