Ik ben Godijn Robert, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Roberto.
Ik ben een man en woon in Brakel Everbeek(boven) (België) en mijn beroep is pré pensioen.
Ik ben geboren op 11/06/1948 en ben nu dus 75 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Tuinieren,klussen,lezen,reizen,internet.
Everbeek, blijft me boeien,het verleden,he
Verhalen,activiteiten, Everbeek,blijft ons facineren. Het is een mooi, rustig dorp op taalgrens in de mooie Vlaamse Ardennen,het frans is hier nooit ver af.
Deze site gaat over het dagelijks leven,vroeger en nu.
Vroege herinneringen, verhalen,merkwaardige figuren,gebeurtenissen.
U kunt er ook aankondigingen voor een plaatselijke festiviteit op plaatsen.
Uw mening geven, zelf een verhaal aan toevoegen.
Kortom dit is de site van en voor Everbeek!
16-02-2010
ONZE POSTBODE
16/02/10; Hoed af voor onze postbode Luc , die iedere dag opnieuw en opnieuw, steeds met de zelfde vriendelijkheid stipt op tijd onze post aan huis bezorgt. Laten we niet vergeten dat deze winter extra lang is voor deze mensen die lang voor het klaar wordt op pad zijn om uw post en uw krant op tijd te bezorgen.Als ik mij goed herriner begon de winter van 2010 reeds rond 17/12/09 met veel sneeuw en temperaturen tot - 15° en vandaag 16/02/10 is de vriezeman nog steeds van de partij. Dus een daverend applaus voor Luc en zijn vele coléga's.
De foto's werden genomen aan huis nr 2 op Lobé, Everbeek- boven.
16-02-2010 De meisjes klas van Everbeek- Boven anno: 1958/59 -Bovenste rij, v.n.r., Kindt Ghislaine, Gijselinck Claudine, De Roe Anita, (?), Van Cauwenberghe Claire, De Geeter Lucinne, Mincke Dina, Gijselinck Jacqueline. -Midden, v.l.r., De Lepeleer Godelieve, Dupont Monique, De Groote Marie- José, Halliez Myriam, Dupont Andréa, -Onderste rij, v.l.r., Van Lierde Marie Ghislaine, Vanwinnendaele Annie, Vanden Bossche Florinne, Matthijs Christine, Coeck Josianne, Van Lierde Marie- Paule.
Een familie foto uit het jaar 1923, ter gelegenheid van het huwelijk van Cordier Laurent en De Temmerman Marguerite. -De bekende Brakelse fotograaf L. Coppens nam de foto. -Laurent Cordier ° 30/12/1899 Marguerite De Temmerman ° 27/12/1897 landbouwers -Toen: Muiterij 32, Everbecq, Province du Hainaut -Nu: Maandagstraat 13, Brakel-Everbeek, Provincie Oost Vlaanderen
Foto's terbeschikking gesteld door Claude en Andréa Gijselinck - Dupont
Ieder jaar is de "Foire St Antoine" van Flobecq, een van de eerste kermissen in het land. Dus zijn we gisteren avond even over de taalgrens bij onze vrienden de Walen op bezoek geweest. Sinds Rudi Demotte(PS) er burgemeester, minister en nu minister-president is, wordt er daar duchtig gevierd. Vroeger was dit een kermisje zoals zovelen, dus heden ten dode opgeschreven bij gebrek aan belangstelling. Maar nu met een frisse inbreng en veel geld wordt er daar dus duchtig gevierdt, en de Walen kennen daar wat van. Hier is dus alles aanwezig, een overdekte ijspiste, een grandioos spectakel en een prachtig op muziek gedirigeerd vuurwerk. Hieronder de affice (aankondiging) van het spectakel.
De hoofd- as van Flobecq in vuur en vlam. Sorry Olga, ik bedoelde wel de hoofd- as.
Hier wacht men nog op de man die het vuur brengt. N'est-pas, Cyrille ??
Een verhaal over een monnik.
Grandioze intrede van een verteller, " passeur de rêves", omringd door muzikanten.
Vanaf nu wordt het grandioos. De markt in vlammen. Bemerk de massa volk.
Het varken van Saint Antoine komt brandendt uit de hemel neder.
Spectakulaire in vlammen wandelende reus die op het einde van het verhaal sterft en nog een tijdje blijft nagloeien.
De kerk wordt van uit alle hoeken onder vuur genomen om ........
in brand te staan . Bemerk de "passeur des rêves", die alles verslaat van aan een draad, pal voor de kerk.
En dan de apotehoze, de clou van het spectakel, een grandioos op muziek gedirigeerd vuurwerk die de vernieling en afbranding van de kerk sugereerdt. Werkelijk grandioos, een subliem vuurwerk.
Einde van het verhaal . Voor de liefhebbers van mooie fotogafie, hier was het dus gisteren te doen, in Flobecq, natuurlijk !! Volgend jaar komt St Antoine opnieuw, als België nog niet falliet is!!!
De sneeuwmeter staat op 13 cm., dus op naar een witte Kerst, en dat is sinds mensengeheugenis geleden!
Mijne heimat ingesneeuwd.
Fayte, op zijn winters, zonder zout, voorwaar geen plaats om boven te rijden.
Nog meer Fayte, ligt er wel mooi bij.
En nog meer Fayte.
En voor de laatste maal.
De voet van de Hoogbos in zijn winterkleed; De aanleg van de nieuwe Hoogbos moet nog al een pak geld gekost hebben !!!! Zou er nu echt geen nieuw fraai bord met onze mooie gemeentenaam afgekunnen hebben ??? Als je het mij vraagt, zo'n bord is een visitekaartje voor de bezoekers. Dit oude bord getuigd van weinig smaak en respect voor onze mooie streek. Dit straalt alleen maar verloedering uit, dit heeft niets met zuinigheid te maken !!!!
De St Jozefskerk van Everbeek-boven, ingehuligd in het gezegende jaar 1868. De kerk werdt gebouwd met giften van de parochieanen, ze werdt ook gebouwd door de plaatselijke bevolking.De eerste jaren van haar bestaan was het dak van de kerk gewoon met stro gedekt, het geld was op. Voor deze kerk er was, moesten de mensen van Everbeek-boven, hun kerkelijke plichten in Everbeek- beneden gaan vervullen, gezien de afstand, in de winter, geen lachertje.Natuurlijk wanneer de nieuwe kerk werdt ingehuldigd, ging dat gepaard met grootse feesten, en luidden de klokken onafgebroken gedurende heel het feestelijk week end. De inwoners van Everbeek-beneden waren afgunstig gezien de feesten en de kerk en gaven de nieuwe parochie dan ook een bijnaam. En zo werdt het "Boembeke", het geluid van de klokken imiterend en is het zo altijd gebleven. De mensen lieten het niet aan hun hart komen en gaven Everbeek-beneden smalend de bijnaam "Beneden- kwartier", een naam die tot heden nog ingebruik is!
Onlangs was ik op reis in Hongarije, en nam deel aan de Bucsu feesten(oogstfeesten) in Akastzó, rechts van de Donau, onder Budapest in het Bacs-Kiskun district. Mijn gastheer, de geschiedenis van Boembeke kennende wees me op dit bord en dat deze gemeente ongeveer de zelfde naam droeg als onze spotnaam, "Boembeke". Csengöd, betekent inderdaad overdadig de klokken luiden.
Foto van de Muiterij +- 1930. Links de ingang van de meisjesschool, rechts vooraan het huis van de onderwijzer, volgend huis de familie Bonnier groente en fruithandel en ook klerenwinkel. Donker gebouw, de kleuterklas en 1e en 2e studiejaar. In de verte de winkel van Angèleke Djeenekaa (wat een naam). Jules en Angele Van Lierde, hielden daar jaren een kruidenierswinkel, nu is het een superette, Prima, uitgebaat door de jongste dochter en haar man. Links achter de kerk, het wel bekende café van Fieke Smouter (Van Wassenhove Richard).
Mooie foto van de villa van de familie Ockerman-Rosier, Kroonstraat. Let op de drukfout in de familienaam, het is wel degelijk Ockerman, de naam Ackerman kwam toen niet voor in Everbeek.
Onderweg op de A10 tussen Riga en Ventspils. Een oude GAZ legertruck als reclame voor een pretpark in de buurt van Tukums.
Kindjesbrengers zijn hier in overvloed en zijn helemaal niet bang.
Kuzerme of te Kurland, typisch beeld voor deze streek.
Typische postbus aan de straat, het erf of huis staat 100m verder in het veld. Welkom bij de familie Grâvisi !
De radiotelescoop van Irbene, op weg nr P 124 tussen Ventspils en Kolka. Deze reus zijn antenne heeft een doormeter van 32 m en een van de grootste van Europa. In de Sovijet periode diende hij voor comunicatie met zowat alles in de Baltische Zee en de Atlantische Oceaan,maar vooral voor spionage naar het westen toe. Hij is van het type RT- 32, 2 km verderop staat een RT-16, ze zijn met elkaar verbonden door een 2 km lange tunnel. Deze foto is van een opendeurdag of zoiets.
Zoals de RT 32 er nu uitziet, men kan hem bezoeken met gids voor 5 LS. en helemaal tot onder de antenne komen na een hele klim. Ik moet zeggen dit is wel indrukwekkend. Deze telescoop wordt nu gebruikt door de Letse Universiteit voor wetenschappen, en dient voor onderzoek , van radiogolven in de verste ruimte, als ook voor metreologische waarnemingen. De 2 uitsteeksels landsheen de romp zijn in feite de 2 tegengewichten voor de antenne, zodat ze in feite altijd perfect in balans werkt.
Vergane glorie, deze voormalige hoofdingangspoort van de Sovijet luchtmacht kazerne, staat nu weg te roesten. Ik ben bijna zeker dat men vroeger als westerling nog in geen 100 km in de buurt van die poort kon komen. Dit is de ingangspoort van dit giegantish complex, met taloze kazerenes, die deze radar bedienden.
Een van de vele verlaten soldaten blokken.
De Baltsiche zee,in Jaunupe.
Jurmala, of het Knokke van Letland. Met de hand bediende kindermolen.
Verkoop van terplaatse gemaakte speciale snoep. Zeer lekker.
2 Jeudige artisten, die verdomd véél geld verdienden met hun mondharmonika, ik moet zeggen, ze waren heel beleefd en kenden perfect de knepen van het vak, ondanks hun jeugdige leeftijd.
Riga, hoofdstad van Letland: Het Milda, het vrijheidsbeeld op de Brivibasstraat. De 3 sterren in de hand, bovenaan symboliseren de 3 Baltische Staten.
De hangbrug over de Daugava aan de Valdemars iela (straat)
De Dom van Riga. De katedraal van Riga.
Deze 2 glasramen in de dom symboliseren de oorkondes verleend aan de stad door de koning van Zweden.
Het plaatselijke Komunistish Paleis, zoals er in iedere U.S.S.R. sattelietstaat eentje in de hoodstad aanwezig was. Ook wel het cultuurpaleis genaamd
The Black Heads House: Schittrend gebouw die dateert uit de tijd van de Hanse steden, dit is een replica, het origineel werdt verwoest in WW2. Het was het huis waar de Duitse handelaars hun vergaderingen hielden, Letland was toen volledig ver-duitst. Het is pas in de jaren negentig, na de Sovjiet periode terug opgebouwd.
De St Peter Kathedraal, 137m hoog. En op de top staat een haantje, zoals op zo vele kerken.
Zo ziet zo'n haantje er uit, eens op de begane grond. Dit haantje stond jaren lang op de top van de St Peter Kathedraal, een paar kogels door zijn fraaie lijf kregen hem niet klein. Nu prijkt er een jongere versie helemaal boven.
,
De Zweedse poort, herrinert aan de jarenlange Zweedse overheersing.
Art nouveau komt men hier overal tegen.
4 Zeppelin hangaars die oorspronkelijk in Leijpaja stonden, doen dienst als marktplaats.
Lokale producten worden rond de 4 grote hangaars verkocht, dit is echt een gezellige plaats, met een enorm keuze aanbod, alle dagen vers.
1 = 0,70 Letse Lat (Ls)
,
Het Lido: zeer mooie ontmoetingsplaats, waar men lekkere regionale producten vindt, men kan er schaatsen, dansen,eten, der is amusement voor de kinderen, alles wordt opgediend in traditionele klederdracht, een zeer leuke plaats.
Deze week tijdens mijn wekelijkse tocht naar de werken op de Hoogbos, viel plots mijn oog op een simple kassei steen. In feite een stom dood voorwerp waar niet veel over te vertellen valt. Maar toch, ik liet mijn verbeelding even haar gang gaan en zie plots ging ik die simple steen helemaal anders bekijken. Hier onder ziet u een fragment uit de Hoogbos, zo als ie er nu bij ligt, velen onder u beseffen of weten niet dat de oude Hoogbos, zoals hij vroeger was, gewoon is blijven liggen onder de tarmac, die in de jaren '60 is aangebracht.
Het verhaal van die kassei begint in de "Carriéres de Lessines", waar deze mooie met de hand gekapte porfiersteen is geboren, uit een stuk rots die door onze voorvaderen met zweet en veel handenarbeid uit de Lessense ondergrond is weggehakt. Vroeger was zijn oppervlak ruw en scherp, maar door het jarenlang intens gebruik is hij mooi glad geworden. De mannen van Everbeek en omstreken trokken toen iedere dag te voet naar Lessen om daar in de steengroeven de zware arbeid te gaan verrichten. Kunt u zich dat voorstellen alle dagen, 6 dagen per week te voet naar Lessen om daar gans de dag titanen werk te gaan verrichten en 's avonds na de dagtaak op de klompen terug naar huis te komen, winter en zomer ! De zondag was er toen om in de eigen tuin of stukje grond te zorgen dat het huishouden van het nodige eten werdt voorzien. Die knappe kassei heeft een lange reis gemaakt in een houten boerekar op hoge houten wielen, voorzien van een stalen band en getrokken door 2 machtige boerepaarden en na een uren lange reis is hij hier dan aangekomen! De kasseiers hebben hem dan met veel beroepsfierheid in de weg geplant, niet zo maar, maar met een mooie rug in het midden van de weg. Kan u zich voorstellen hoeveel stenen zo'n kasseier in zijn hand nam ierdere dag opnieuw en opnieuw, met de rug gebogen, bezweet of nat ! Maar het waren andere tijden, zegt men nu ! Wanneer de nieuwe kasseiweg is aangelegd kan ik niet achterhalen. Mijn moeder heeft hem niet weten aanleggen en ze is geboren in 1923. Dus gaan we er van uit dat de Duitsers in 1914 zijn overgetrokken, de ouderen spraken steeds vol schrik over die verschrikelijke Hulanen te paard, met punthelm en lans, en op hun trip naar huis in 1918, waarschijnlijk zijn ze er ook overgetrokken , niet te vergeten dat het hier toen sperrgebiet was, dus passeerden er toen ook veel smokkelaars er over. Mijn grootvader zal hem ook enige keren in die periode met tegenzin genomen hebben, toen hij maar liefst 8 maal in de Geraardsbergse gevangenis van de kommandatuur, wegens smokkelen belande . Als die steen nou eens kon praten, over de eerste auto, de eerste tractor, over de mensen die hem dagelijks gebruikten, soms uitbundig, feestelijk, een beetje dronken, mensen vol verdriet, mensen die een groot geheim meedragen, over de tragedies die zich afgespeeld hebben, waarvan hij bevoorrechte stille getuige was, over grote liefdes die begonnen of eindigden in zijn nabijheid. Deze steen was ook getuige van de 2e wereldbrand, toen eerst de Engelsen er over terugtrokken gevolgd door de Duitsers, 4 jaar later alles terug nog eens maar in een andere volgorde. Na deze oorlog werd alles beter er kwam opnieuw rust. Hij heeft ze allen gezien, Djef de fosman die van zijn werk weer veel te laat dronken naar huis kwam, Nonkel Fil met zijn kar en koe, op zondag passeerde hij met de triporteur die omgebouwd was tot ijskar, Leon Spelleman met de sporen op de rug, die bomen was gaan snoeien, Jules die van markt kwam met zijn biggenwagen, Mulder D'hose met zijn kar vol kersen beladen, Nest met zijn reuzepaarden die met 2 volle karren kolen van het station in Brakel kwam, het vuur sprong uit zijn koud lichaam en dat van zijn collega's toen Nest de paarden aanspoorde, Seus had net zijne eerste depanneur, een Ford Canada afkomstig uit de oorlog, in elkaar geknutseld, Nank Van Hoecke passeerde blijgezind met zijne Willy's, de muelder kwam traag bovengekropen in zijn groene Ford, Fone Chasseur met zijn bierkar getrokken door zijn trouwe Mie, s'avonds kwam Mie op automatische piloot naar huis , het leven van een biersteker was hard. Smouter ging met de Matchless naar Brakel bij zijn lief, met zijn trouwe boxer Diane in zijn spoor, Mijnheerke Kielemoes liep op zondag blijgezind ,de strohoed op zijn hoofd en met zijne canneton al zijn landerijen aan te wijzen aan zijn vrouw en dochter, Nestor Stinus die met zijne Adler naar de Zweden ging werken, onderaan de berg wachte Teuneke Ockerman met zijne Salira hem op, ze werkten samen, en boven op de Marolle was kermis bij Dulle Branke, De Muizer had net de koers gewonnen op zijn zelf gemaakte vélo, Pépé was zij vaste soigneur, iedereen van ver en bij was terug van de partij en de Fanfare van Nank Koater speelde er lustig op los, Djeef Vos, had een beetje te veel gedronken en werdt op de platte houten kruiwagen gezet en vastgebonden, zijn Marie kon terug den berg af met hem, naar het verre Verrebeek. Hoeveel malen ben ik over de steen gepasseerd?, niemand kan het zeggen, op vaders schouders,te voet, op mijn klein fietsje, op mijn grote vélo, ne Solidor uit Oudenaarde, mijn eerste brommer, ne Flandria Rocket Grand Sport, wat een machien zeg, toen der tijd. En net toen ik 16 jaar werdt en met mijn Flandria mocht rijden, werd het donker voor onze trouwe steen. In 1964 werden langs beide zijden van de weg betonnen goten geplaatst, en werdt er een laag grove steenslag over de weg gelegd, en daar over een flinke laag tarmac en zo verdwenen onze trouwe kasseien tot vandaag, 2009 in het donker, om nu terug op te duiken. Ze worden allen er uit gehaald en zullen wel ergens anders een nieuw leven beginnen, want zo'n kassei is onsterfelijk !!! 1964 ? Hoe ik er aan kom ? Wel zoals eerder aangehaald werdt ik 16 jaar in 1964 en kreeg ik mijne Flandria en tijdens een van mijn eerste testritten op de weg in aanbouw,op die grote rakellen, belande ik pardoes op mijne smikkel , met veel blikschade en veel verschroeid vlees!
Naar aanleiding van het bericht "Groeten uit ....". Stel ik de man achter achter dit bericht voor, de meeste mensen uit Brakel en Everbeek zullen hem wel kennen als de stille goedlachse Peter. Peter Verstuyf, stuurde me van op het fregat Leopold I, ergens op zee voor de kust van Libanon, deze prachtige foto's en een korte omschrijving van zijn taak op dit schip. Normaal gezien draagt Peter het uniform van de landmacht, maar de jongens van de marine dulden geen kaki op hun schepen. Dus in plaats van majoor bij de transmissie troepen (landmacht), is hij nu, tijdelijk, korvetkapitein (marine) Na zijn opleiding in de Militaire School te Brussel, studeerde hij rechten aan de Vrije Universiteit Brussel. Nu werkt hij dus tijdelijk aan boord van de "Leopold I", als juridisch raadgever. Zijn taak: juridisch advies aan het commando betreffende de inzetregels, internationaal zeerecht, humanitair recht, enz. Om de x dagen is er een juridische oefening voor de verschillende schepen. Dit gaat dan over hun reactie bij bepaalde incidenten, die zouden moeten lopen volgens de geldende rechtsregels. Een tweetal keer heeft Peter les gegeven aan de zeevaartschool van de Libanese Marine.
Hier onder een paar sfeer beelden van het fregat "LEOPOLD I " voor de kust van Libanon. Het fregat wordt ingezet in het kader van een operatie van de Verenigde Naties, UNIFIL, "united nations interim forces in Libanon", De opdracht: de wapensmokkel voor de Hezbolah ( gesteund door Iran), naar Libanon via de zee tegen te gaan. De " LEOPOLD I" blijft daar op missie tot eind mei.
Ik ben blij dat er zo'n site's als de uwe bestaan, deze geven mij immers de gelegenheid om toch nog wat meer contact te hebben met Brakel. Hier aan boord van het fregat Leopold I voor de kusten van Libanon mis ik wel onze prachtige groene streek.
Ik zie eveneens op uw site dat de werken aan de Termergel en Hoogbos vooruit schijnen te gaan. Ik hoop dan ook dat deze werken snel zullen worden afgerond. Met wat geluk kom ik naar huis en kan ik weer zonder veel problemen naar de Camillekeshoeve.
Vrijdag avond, 10-04- 2009, omstreeks 19:00 h brak er brand uit in het houtverwerkingsbedrijf van Dirk D'hose. Het vuur was van ver tezien . Het hele machinepark ging er aan, gans de opslag werd vernield, alleen buiten staan nog een aantal paletten met nog te verwerken hout. Een levenswerk ging in een paar uur in de vlammen op. De vrijwillige brandweer van Brakel was snel ter plaatse ondanks alle wegenwerken in het omliggende. Het korps werdt bijgestaan door de collega's uit Geraardsbergen, Ronse en Oudenaarde, er werdt gekampt met een serieus watertekort, het water werdt oa. met tankwagens aan gevoerd. De na - blus werken gingen door tot zaterdag morgen 09:00 h, alle na-smeulende paletten werden op de rechtover gelegen akker opengevoerd, en daar nat gehouden, teneinde verdere ontbranding en heropflakkering te voorkomen
Na een nachtje nablussen zien deze kerels er nog redelijk fris uit, vrijwillige brandweermannen zijn een klasse apart.
Deze jongen is aan vervanging toe !! Het 190pk sterke hartje , in de Vlaamse Ardennen heuvels, is niet meer van deze tijd !
Tijdens mijn laatste bezoek aan Riga, Letland,deze winter genoot ik van een lekkere maaltijd bij mijn schoonouders, ik vondt de bijhorende groenten zo lekker, dat ik het recept dan ook opgevraagd heb. Het is van oorsprong Russisch, en zeer eenvoudig te bereiden. Ik deel het dan ook graag met jullie en hoop dat er eens wat vaders aan de aard in de pannen vliegen , ola, de vrouwen mogen het ook uitproberen, hé, anders wordt ik nog beticht van discriminatie en leef graag met iedereen op goede voet! Bijhorend doc. is het origineel, dus voor liefhebbers van de Russische taal, een goede oefening om het even te vertalen. Voor de anderen heb ik het eens vlug vertaald! Klik op document om te vergroten!
LETSJE ( RUSSISCHE OPLEG GROENTE )
RECEPT: MAMA NINA
1- RODE PAPRIKA2.5 Kg.
2- GROTE WORTEL5 STUKS
3- SUIKER250 Gr. OF 1 GLAS (25 CL)
4- PLANTAARDIGE OLIE250 Cl. OF 1 GLAS (25CL)
5- TOMATEN PUREE500 Gr.
6- ZOUT1 KOFFIELEPEL
7- AZIJN 9°125 Cl. OF ½ GLAS (25 CL)
De paprika's en de wortels in niet te kleine stukjes snijden. Alle ingrediënten samen voegen. 45 min. op een zacht vuurtje koken, laten afkoelen. In luchtdichte potten doen. In de kelder zetten, en 2 dagen afdekken, zodat het licht er niet aan kan. Koud serveren, bij vlees of eender wat.
Het verhaal van onze kokin Mama Nina, loopt niet over rozen, alhoewel ze nu een rustige oude dag slijt in Riga, Letland. Nina Osipova werdt geboren in Ivanovo (onder Moskau), USSR, op 14 oktober 1928 als dochter van Vasily en Nadezha Osipova, ze heeft nog een broer, Jura,(1932) die ook in Riga LV woont. Haar vader Vasily was soldaat in het Rode Leger, die de Baltische staten en een deel van Polen bezette, na het" Ribbentrop/ Moltov pact.- 24 augustus 1939", hij was bij de grenstroepen ingedeeld , in de buurt van Kaunas aan de grens tussen Polen en Litauwen. Na de aanval door Duitsland op de Soviet Unie," Opertatie Barbarossa 22 juni 1941", werdt Vasily en zijn groep door de Duitsers krijgsgevangen gemaakt en naar Salaspils LV afgevoerd. Daar hebben ze zelf hun eigen krijgsgevangenkamp moeten bouwen. Als dit af was, werdt een selektie gemaakt, alleen de sterkste konden de Duitsers nog gebruiken! En dit ging zo, iedereen kreeg een aluminium soeplepel en moest gedurende de ganse dag zijn eigen graf graven, dan werden ze opgesteld voor hun eigen graf en werdt er boven hun hoofden geschoten met een mitrailleur,die in zijn graf dook werdt terplaatse met een schot afgemaakt.Vasily overleefde deze gebeurtenis en werd naar Duitslands afgevoerd, waar hij op een boerderij werdt te werk gesteld, en daar had hij het relatief goed. Op het einde van de oorlog werdt hij bevrijd door de Engelsen en nadien overgedragen aan de Soviets en ging terug naar huis na zijn lange omzwervingen en doorstane belevenissen. Amper 3 dagen thuis werdt hij veroordeeld tot 3 jaar werkkamp in de Oeral, wegens kolaboratie met de vijand,(iedere Russiche soldaat en weggevoerde die door de Duitsers was opgepakt, kreeg na de oorlog het zelfde lot toebedeeld). Het was dan gebruikelijk dat de vrouw in de buurt van het kamp een onderkomen zocht, zodoende trok ook Nina's moeder met haar 2 kinderen naar de Oeral, en verbleef onder erbarmelijke omstandigheden in de buurt van het kamp. Nina vertelde hoe ze met haar jonger broertje Jura, kilometers ver de bossen in trok om paddestoelen en bosbessen te plukken om ze daarna aan het station te verkopen om toch maar een paar roebels te hebben om brood te kopen. Na deze periode kwamen ze terug naar Ivanovo,en toen werdt gans de familie verplicht te imigreren naar Letland, en vestigden zich in Riga. Zo koloniseerden de Soviets hun bezette gebieden, en vandaar de problemen dat Rusland nu ondervindt met al hun volkeren, zie maar Titsjenië, Ukraïne,Georgië enz. De oorspronkelijke volkeren werden naar ergens anders gedeporteerd en de Russen namen hun plaats in. De familie vestigde zich in Riga LV in het jaar 1952. Nina Afanasjeva huwde in Riga met Jefims Afanasjev, afkomstig Kresttsy in de buurt van Novgorod, stad ten zuid - oosten van St Petersburg. - In Rusland neemt de vrouw, de familenaam van de man aan, vergezeld van een A (van), haar familienaam verdwijnt. Ze kregen 2 dochters: Tanya, gehuwd met Petr Grisulonka woonachtig in Zilupe LV. grensstad met Rusland en Olga, gehuwd met Robert (uw dienaar) en woont in Everbeek. Jura, huwde met Faïna, afkomstig uit Wit Rusland (Bylarus) en hebben een dochter Lena, die huwde met Georgy Ospennikov en emigreerden naar Natania, Israël. Nina, werkte gans haar verder leven in Riga, in de beroemde Laima chocolade fabrieken. http://www.laima.lv/en/ http://www.viewlatvia.com/eng_cam4.html Over het leven van haar man Jefim valt ook het een en het ander te vertellen, maar dat is voor later.
-Ook deze zomer heb ik, in haar handgeschreven kookboek zitten bladeren en er een paar blaadjes stiekem uitgescheurd, geeft niet, zegt ze, "want iedere Russische vrouw kent die traditionele recepten uit het hoofd"
Voor de liefhebbers van een goede, maar originele soep! Dan volgt hier het recept van de zo bekende, RUSSISCHE BORSCH
1- STUK RUNDSVLEES 2- GROTE WORTEL 1 3- AARDAPPEL 2 4- WITTE OF GROENE KOOL 1/2 5- RODE BIET 1 (grote) 6- UI 1(stevig uit de kluiten gewassen) 7- TOMATEN PUREE 1 soeplepel 8- WATER 2 L 9- PEPER EN ZOUT
Doe in een kom, 2 lieter water, de wortel en het stuk rundsvlees en laat koken tot het vlees gaar is.Neem de wortel en het vlees uit de bouillon. Ondertussen,de kool raspen of fijn hakken, de geschilde, in stukken gesneden aardappelen samen aan het bouillon toevoegen. Bak de gesneden ui in olie in een pan. Bij de bouillon voegen. Rasp de rode biet, en bak in olie in een pan, als ze gebakken is voegt u er een soeplepel tomaten puree bij,en laat nog effen doorsudderen en voeg bij het bouillon. Laat alles samen op een klein vuurtje zachtjes koken tot de aardappelen gaar zijn. Ondertussen hebben we het vlees in kleine stukjes gesneden en voeg die op het laatst bij de soep. Peper en zout voegen we er bij op het laatste moment en naar ieders smaak! Voila, dit was dan het origineel recept voor de borsch van mama Nina
Nog een receptje van mama Nina ? SOLJANKA - zoute soep (stevige soep, zeg ik).
1 RUNDSVLEES MET BEEN 500 Gr 2 UI 1 (grote) 3 WORTEL 1 (grote) 4 WITTE BONEN 1 handvol 5 KOOL 1/4 6 AUGURKEN 2 (opgelegde) 7 WEENSE WORST 2 8 HAM 1 (stevige plak) 9 GEROOKTE WORST 1 (flink stuk) 10 TOMATEN 2 11 BLAD PETERSELIE PEPER ZOUT Doe in een kom +- 2 lieter koud water voeg daarbij het been van het rundsvlees, 1 grote gesneden ui, de in grove stukken gesneden wortel en de witte bonen ( vooraf 2 uur laten weken). Als het water begint te koken, het rundsvlees toe voegen. Als het vlees en de bonen zacht zijn, voegt u de geraspte kool en de 2 versneden augurken er aan toe. Snij de worstjes, de ham en de gerookte worst in stukken. De 2 tomaten snijd u 8 delen en bak ze een weinig in olie. Neem het vlees uit de kom en snij het in kleine blokjes Daarna voegt u alles toe aan de soep, (het vlees, de stukjes worst,de ham, de gerookte worst,en de gebakken tomaten). Laat nog even doorkoken en voeg op het laatst peper en zout toe, maar smaak. Schep de soep op een bord en garneer met de bladpeterselie (mag ook gewone zijn, want hier vindt u de bladpeterselie zelden) NB. ik heb steeds een paar plantjes bladpeterselie in de tuin, die plantjes vindt u meestal in de Walen op de markt (Lessines bv.)
Foto van de Muiterij +- 1930. Links de ingang van de meisjesschool, rechts vooraan het huis van de onderwijzer, volgend huis de familie Bonnier groente en fruithandel en ook klerenwinkel. Donker gebouw, de kleuterklas en 1e en 2e studiejaar. In de verte de winkel van Angèleke Djeenekaa (wat een naam). Jules en Angele Van Lierde, hielden daar jaren een kruidenierswinkel, nu is het een superette, Prima, uitgebaat door de jongste dochter en haar man. Links achter de kerk, het wel bekende café van Fieke Smouter (Van Wassenhove Richard).
,
, 
, ola, de vrouwen mogen het ook uitproberen, hé, anders wordt ik nog beticht van discriminatie en leef graag met iedereen op goede voet!
