Ik ben Godijn Robert, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Roberto.
Ik ben een man en woon in Brakel Everbeek(boven) (België) en mijn beroep is pré pensioen.
Ik ben geboren op 11/06/1948 en ben nu dus 75 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Tuinieren,klussen,lezen,reizen,internet.
Everbeek, blijft me boeien,het verleden,he
Verhalen,activiteiten, Everbeek,blijft ons facineren. Het is een mooi, rustig dorp op taalgrens in de mooie Vlaamse Ardennen,het frans is hier nooit ver af.
Deze site gaat over het dagelijks leven,vroeger en nu.
Vroege herinneringen, verhalen,merkwaardige figuren,gebeurtenissen.
U kunt er ook aankondigingen voor een plaatselijke festiviteit op plaatsen.
Uw mening geven, zelf een verhaal aan toevoegen.
Kortom dit is de site van en voor Everbeek!
28-11-2012
KLAS 1932
03/02/10 De school van Everbeek- boven anno 1932. Onlangs, toevallig vond ik deze 2 foto's van de klas 1932, afgaand op het geboortejaar van mijn vader , 1922, hij staat op de laatste foto, zijn die jonge gasten op de 3e foto dus +- 10 jaar. Hun schoolmeester (leraar) was de beroemde Theodule De Bontridder, bijgenaamd, "het vegge",(big- biggetje), knappe bijnaam voor een leraar, hé. Mr De Bontridder, durfde wel eens zijn klas verlaten om een paar pinten te gaan pakken in de café's aan de kerk.
Foto 2, moet van de 7 a 8 jarigen zijn, als maatstaaf neem ik , "nonkel Penne-tjoppe", Godijn Lucien geboren in 1924.
Foto 1, zo vondt ik deze enveloppe tussen allerlei oude foto's, mijn moeder heeft dit jaren bewaardt en alle personen hun naam correkt opgeschreven, iets wat uniek is, zodat we alle personen een exacte naam kunnen geven.
-Bovenste rij, v.l.r., Gijselinck Jozef, Roskam Romain, Cabo Georges, Delestré Marcel, Devos Norbert, De Koninck Georges, Spitaels Gilbert, Wangermez Robert. -2e rij, Ockerman Eugène, Spitaels Gerard, De Roe Marcel, Vandecatseije Marcel, Flamand Hilaire, De Bilde Georges, Vande Catsije Roger, Sonck Gilbert. -3e rij, Bakaus André, Van Lierde Robert, Hainaut Roger, Vande Wattijne Germain, De Cubber Georges, Sonck Hilaire, Flamand Valère, Godijn Adriën (Jules). -4e rij, Vande Wattijne Lucien, Cabernel Florent, Van Winnendaele Lucien, Van Winnendaele Marcel, Van Snick Georges, De Roe Gaston. -Meester, De Bontridder Theodule.
Foto toegestuurd door Marc Vancauwenberghe. Marc en zijn zus Claire, zijn de kinderen van Bertha Bonnier uit de bovenste rij. De familie Vancauwenberghe is in de laate jaren 50, uitgeweken naar de Walen, meer bepaald de omgeving van Charleroi, waar de vader vast werk had. De meisjesklas van 1932.
Bovenste rij, vlnr: De Boe Zoê; Godijn Germaine; De Roe Yvonne; De Poorter Simonne; De Ganck Yvonne; Bonnier Bertha; Vande Wattijne Yvonne; Halliez Elvire; Pols Paula. 2e rij: De Craeye Adriënne; Verstichelen Jeanne; Van den Driessche Ghislaine; Vande Wattijne Germaine; Roskam Romanie; Carlier Yvonne; De Stercke Anselma; Van den Driessche Rosine; Carlier Marie Josée.
3e rij; Cabo Renelde; Van Winnendaele Suzanne; Solomez Agnes; Elza, ..............; De Craeye Simonne; Cabernel Zulma; Spitaels Gabriele; Vande Wattijne Margriet; Madeleine,.............; . 4e rij: Spitaels Jeanne; Denise,.............; Manssens Simonne; Van Lierde Georgette; Van Winnendaele Ghisèle; De Vos Denise; Vande Wattijne Agnes.
Volgende zondag op 14/10/2012 is het dus weer zo ver, we leggen ons lot terug voor 6 jaar in een nieuw gemeentebestuur en waarschijnlijk een nieuwe burgervader, alhoewel, burgervader dat klinkt zo ouderwets, dus maar een jongere burgemeester. Lokale Politiek is steeds een dankbaar onderwerp voor de reporter en/of de fotograaf. Nu het de laatste loodjes zijn, ben ik vlug eens rondgereden om hier en daar een bijzondere foto te maken, ik moet zeggen de kandidaten zijn zeer inventief dezer dagen... Zouden ze een denktank, annex spindokter à la Slangen ingeschakeld hebben?. Sommige van de locaties worden door omstandigheden door een andere partij ingenomen, "op zen Broakels gezeid; jawaade maeneke, thade es ne kazaakendroier", maar ja dat hoort ook bij het risico van in of rond de politiek te zijn, nietwaar! -Kom, we gaan eens vlug genieten van de foto's, voor ieder zijn meug, zoals het hoort, op mijn blog moet ik neutraal zijn, want sommigen durven wel eens beweren dat deze blog politiek gericht is, iets wat zeker niet juist is, iedereen die iets waardevol betekent komt aan de beurt als het maar over Everbeek-boven gaat, want daar gaat het om.
"Alle hens aan dek!!" miauwde onze Mikey, want die was geschrokken, toen ik deze bootjes op zijn geliefde plaats zette!
Christine staat er zeer vootreffelijk op, een mooie en duidelijke foto, die uitnodigt!(om voor haar te stemmen!).
Op de Maandag was er een verzameling blauw te zien. Marc, ik zou toch maar opletten bij het verlaten van de parking, want ze (de auto's) snoeren dor nog al gien klein betje zjer!.
Onder den Hoogbos vlak in het blikveld, alles rood! Toch maar opletten niet te veel naar Mirella en confraters loeren, want t'es dor ne scherpen droi.
Die van de Klaaie worden gehersenspoeld door Marcel, maar wat is nu de boodschap?, "Hou je nog van mij?" bah nee, ik hou van mijn vrouw, "Ik blijf?", wij niet, wij gaan naar huis, want de soep staat op..
Deze in Opbrakel speelt dubbel spel. Dat noemen ze op twee paarden wedden! Of spelen Tom en de Marcel dubbel?
Knap gedaan van deze bewoner , met vlag en al. Ik moet zeggen, wij met zijn allen zouden een beetje meer fier moeten zijn op onze vlag, kijk maar eens naar andere landen, de mensen vlaggen bij feestelijkheden. Of komt het omdat we niet zeker zijn van ons afkomst?
Knappe blikvanger die Trabi, en 't es nog ne kombie, Marcel komt even mee piepen.
Deze man had duidelijk slechte bedoelingen, ik ben er kordaat naar toe gestapt en gevraagd wat er hand de hand was!
En hier is dan het antwoord, "ik ben Stefaan zijn schoonvader en heb nog een lading papieren bootjes ingeladen, mijn vrouw en ik moeten straks naar de kiné, weet je, wij hebben deze 6000 bootjes geplooid!" Ik heb wijselijk gezwegen, want ik had er 3 nodig voor de foto met onze Mikey. Had ie dat geweten! Ja de Stef is gul met de bootjes, hoor!, plooien maar!
Gemeenschappelijke plakhoek aan het rondpunt, iedereen keurig in zijn hokje, zoals het hoort!
Duidelijk bord op den Olifant, (Steenweg op Geraardsbergen). En waar is Danny?
De regen heeft hier vrij spel gehad, maar nog eventjes en 't is weer voorbij voor 6 jaar. Doorgaan Monique!
Twee keer raden van wie dit bord is!, alhoewel onderaaan staat VU, dat kan toch niet waar zijn, dat de Marcel zich zo vergist.
.
Zelfde plaats 6 jaar eerder.
Zelfde plaats, 6 jaar eerder, ja jong dat is politiek!
04/10/012 Er werd mij een klasfoto van het schooljaar 1958-1959 doorgestuurd . De foto werd mij toegestuurd door Marc Vancauwenberge. Het is de bedoeling van alle leerlingen die op die foto staan een naam te geven. Ik persoonlijk ken er enige van, maar 't is zo lang geleden. Dus iedereen die iemand kent op de deze foto, laat het maar weten via de gekende wegen. Dus iedereen help mij a.u.b!
Van links naar rechts.
Bovenste rij :#1; #2; #3 Roman Paul;#4; #5 Blyau Jean -Pierre ; #6 Ockerman Luc+; #7 Rogge Marc+. 2e rij vanaf boven:#1 Van den Bossche Linda; #2 Rogge Arlette ; #3; #4 Dumont Mady ; #5; #6 Van Lierde Annie+; #7 Rogge Rita ; #8 Zuster Remigia . 3e rij vanaf boven:#1 Ockerman Eric+; #2 De Prez Annie ; #3Noterman Linda ; #4De Temmerman Albert+ ; #5 Herregodts Nadine ; #6 Donckerwolcke Martine ; #7 Chevalier Margrite ; #8; #9Broodcorens Sonia ; #10 Blau Betty ; #11 Lobert Jean- Paul . Ondertste rij:#1; #2 Coeck Georges + ; #3 Rogge Herbert ; #4; #5Van Cauwenberge Marc ; #6 Dupont Michel; #7; #8 Ockerman Marc+; #9 Rogge Michel.
Foto: Marc Vancauwenberge. Tekst: Godijn Robert. Opzoeking: Rogge Michel en Dupont Michel.
24/09/012 Onlangs teruggevonden een foto van een jubileum rond 1940. Het gaat waarschijnlijk om de ouders van mijn grootmoeder, Van de Wattijne Cordula. Op de foto herken ik een paar personen die ik goed gekend heb. De foto is genomen ter gelegenheid van60 jarige jubileum vanJean-Baptiste Van de Wattijne en Rosalie De Vos aan het huis van Cyriel Van de Wattijne, toen Hoogbos, nu Termergel 41, nu bewoond door zijn dochter Agnes (die jaren in Canada verbleef). -Ik zal proberen de meeste mensen op de foto hun naam te achterhalen, maar dankzij Germaine Godijn en Agnes Van de Wattijne moet dat aardig lukken - . Vooraan in het midden: 1e Marcel Verstichelen, Agnes Van de Wattijne, haar zoon Marcel De Vos (Chatam, Ontario, Canada.), Jeannine Roelekens. Onderste rij:1e van links; Celine Van de Wattijne,2e Cordula Van de Wattijne (mijn grootmoeder), Marie Van de Wattijne, Jean Baptiste Van de Wattijne, zijn vrouw Rosalie De Vos, Jozef Van de Wattijne, ; uiterst rechts, Leopold Van de Wattijne. Middenste rij:2e van links; 1e Suzanne Verstichelen, 2e Germaine Godijn, 3e Tante Margriet, (Ronse), 4e Broer van Jean - Baptiste, 5e Charles Van de Wattijne; 6e Cyrille Van de Wattijne,7e Roger Van de Wattijne, 8e Magriet Vanden Bossche, vrouw van Roger, uiterst rechts Theophile Vander Stichelen. Bovenste rij:3e Martha De Vos, 4e Denise Verstichelen, 5e tanta Julia Verstichelen, (vrouw van Cyrille); 6e Alice Godijn; 7e Germain Van der Stichelen;8e Lucien Van de Wattijne, 9e Georgette Van de Wattijne, 10e Roger, man van Margriet (Ronse), uiterst rechts Albert Godijn (mijn grootvader). Helemaal bovenaan: Jules Vanderstichelen. Wat hadden ze allen mooie Franse namen toen, ja toen waren we nog bij Wallonië, provincie Henegouwen, men sprak hier Everbeeks (een uniek dialect), maar de officiële voertaal was Frans, n'est pas !! In 1962-63 kwam Everbeek bij Vlaanderen door het vastleggen van de taalgrens.
19-08-012 De BBQ was weer eens geslaagd en dit onder tropische hitte. Hieronder een paar sfeerbeelden van de BBQ. Onder de Noord-Afrikaanse loden zon, was het terug hard zwoegen voor de mensen van het bestuur. Voorzitster Nicole mag fier zijn op haar ploeg, die zich belangloos inzet voor het wel en wee van onze voetbalploeg. De aanwezigen kregen geen spijt, want het eten was perfect en dit alles in zo'n stalend weertje, 34° wees de thermometer, zondagnamiddag en dan is het wel effe blazen of drinken, de meesten verkozen het laatste!
Zondag: om 11:30u was het reeds aanschuiven. Marcel, je weet wel,"hij die goud ambieert, zilver is uit de mode!", was een van de eersten. Steeds schalks en goedgezind, je zou voor minder, met al dat schoon (vrouw)volk om je heen. Den Hugo, helemaal rechts in het midden, die schijnt er iets van willen op te steken. Hieronder een paar beelden van de mensen die zich, telkens weer opnieuw inzetten voor het bestaan van onze club. Juist voor deze mensen ben ik wat vroeger foto's beginnen maken, als de tent vol loopt, dan kan er geen "poze" meer af, want dan hebben ze hun handen vol. Rudy, sinds hij de truweel aan de wilgen heeft gehangen, doet het goed als gelegenheidskelner. Voorzitter, Nicole wil het perfect! Voor bierbonnetjes moet men bij Brigitte en Danny zijn . De meisjes van de catering, alles vers, alles lekker en een goede bediening. "De mannen aan den haard", bij zo'n temperaturen vlees bakken is geen pretje, hoor. Maar ze deden het goed! Voor sauzen en gebakken vlees moest men bij de goedlachse Marleen zijn.
De sportieve jongens van onze wielerclub, De Evervrienden, net terug van hun zondaagse uitstap kwamen ook even afkoelen.
Groot wandelevenement "VLAANDERENS MOOISTE WANDELTOCHT"
Start: Lagere school Broeders van liefde - BRAKEL
Diverse afstanden die de verschillende hellingen van de "RONDE" zullen aandoen.
Met medewerking van: TOERISME BRAKEL vzw. en TOERISME VLAAMSE ARDENNEN en vele anderen
Een organisatie van "DE EVERBEEKSE WANDELTOCHTEN"
Prachtig wandelweer en een puike organisatie, lekkere BBQ en wandelaars van overal. Met 2400 stappers en wandelaars waren ze, van ver gekomen en hebben genoten van onze, Prachtige Vlaamse Ardennen! TOT VOLGEND JAAR !
21/07/2012 Sinds een paar weken heeft onze gemeente Brakel een nieuw logo. Het geheel werd afgewerkt door grafisch bureau Vandenbroele. Het oude werd wat ouwbollig (een overschot van het vroegere schild van Opbrakel en ontdaan van heel wat ornamenenten) en vandaar dat ons blazoen wat werd opgefrist. Sorry, zeg niet blazoen tegen een logo. Het woord blazoen komt uit de heraldiek en staat voor een teken, meestal in de vorm van een gekleurd schild dat symbool staat voor een land of familie. Logo: staat voor: beeldmerk, van een stad, bedrijf of een product, ook een grafische uiting van dit alles. Dit is een belangrijk onderdeel van wat men "huisstijl" noemt. Het woord logo komt uit het Grieks en kan vertaald worden als , "woord." Dus we hebben een nieuw LOGO ! En het golft, der zit beweging in en het oogt fris.
Een mooi woord van dankbaarheid en afscheid. Zondag,01-07-2012, niets vermoedend, zoals iedere zondag, brood en chocolade koeken gaan halen of toch bijna. Het afscheid en sluiting waren al een aantal maanden aangekondigd aan de vaste klanten, maar toch men staat er niet bij stil en plots is het zo ver, einde van een verhaal, punt uit, gedaan! Spijtig ! Daar sta je dan niets vermoedend en verrast, dan denkt men"dju, het is zo ver". Voortaan kunnen we naar Brakel of Zarlardinge om onze zondaagse kramiek te gaan , ik bedoel brood, pistolets, pain au chocolat en andere taarten. Ook niet te vergeten, Marie-Ghislaine haar zelf gemaakte vleessalade, een product waar ze bijzonder fier op was en nog is! Sommigen kwamen op zondag morgen speciaal naar hun winkel afgezakt voor deze delicatesse. Spijtig, want het dorp is nu op nog een café na, totaal op de buitenwereld afgestemd. Zonde, maar ja we zijn modern, in het dorp was het iets duurder, minder assortiment, juist! omdat er te weinig afzet was en hoe komt dat? Omdat iedereen absoluut met de auto, naar de grootstad of naar nog meer keuze op zoek ging. Zodanig veel keuze is er nu overal uitgestald, dat men een overdosis aan keuze heeft en echt niet meer weet wat nog lekker is of wat we nog moeten kopen uit onze oververzadigde maatschappij. Dat we daarbij van her naar der hollen heeft geen belang, wat ook van geen belang is, is de brandstof die men daar voor verstookt. Wat wel van belang is dat men ene Piet of Jeroen in al hun grillen nabootst, en men daar voor soms 30 km ver rijdt om dat ene ingrediënt of specerij te halen. 'S jonge toch, soms laat ik me ook eens verleiden om iets van die heren klaar te maken, Als het lukt, is het lekker, indien niet, is het spijtig, maar in ieder geval wordt het maar één keer klaar gemaakt! Maar de vraag is : Wie kent nog de smaak van een echte kotelet van een varken dat thuis of bij de boer gekweekt is! Soit, er is geen terugkeer mogelijk, we hebben er ons zelf ingelapt, nu en voor lang. Gedaan met op zondagmorgen, op de slepers en een stoppelbaard en soms met een katertje van de nacht ervoor, vlug het nodige te halen voor een lekker ontbijt. Nu wordt het opstaan,zich wassen, netjes aankleden, scheren en met soms een katertje soms de steeds wakkere jongens van onze polies ergens tussen Everbeek en het doel te trotseren om dan tussen de aanschuivende massa uw croissants te kopen. Nee, dat is nu de werkelijkheid! Zoals gezegd we hebben er ons zelf ingelapt door steeds verder, betere, mooiere en goedkopere produkten te gaan kopen en de brandstof zal ook niet verder dalen, die olieboeren weten ook wel dat we met z'en allen naar de grote concentraties moeten gaan, dus so wat, want ze betalen toch die arme verwende sukkels. Maar vroeger hadden we in Everbeek-boven, 2 bakkers, 2 beenhouwers, 4 winkels en 13 cafés. We haalden de melk rechtstreeks van bij de boer naast de deur, kweekten en slachtten zelf een varkentje, hadden onze eigen moestuin. We gingen te voet naar school , ik van onderaan de Hoogbos, we aten 's middags onze meegebrachte boterhammen op in de school en kregen dan thuis iedere dag een paar stukken van 25 centie - zo'n rond zinken stuk met een gaatje in het midden -. Dan gingen na het middag eten, bij Fieke en Antoinette of bij Angeleke en Juul om snoep, 1 karamel voor 25ct, soms legden we samen, en kochten dan een vuursteen, dit was een silexsteen in een bruin papier verpakt en als je hem op de grond smeet knetterde dat, daar waren we uren zoet mee, soms kochten we stopsels, dat waren holle stopsels gevuld met kruit en vuurden deze dan af met ons stopselrevolver, dat gaf dan ne ferme knal. Een keer is het mis gegaan met die stopselrevolver, het was kermis en dan hadden we natuurlijk zakgeld van de nonkels en de tantes die kwamen eten ter gelegenheid van de kermis. Ons moeder had een nieuw kleed aan en ik zat met een blindganger op mijn pistool die ik in de hand had, ging die toch wel af in het gedrum rond het schietkraam, pats tegen moeders nieuw kleed, en natuurlijk een mooi bruin gat in dat kleed gebrand. De rest moet je niet vragen, ik wert onmiddelijk ontwapend, liep voor de rest van de avond met een gloeind rood oor en het pistool voor maanden verdwenen! Bij Angeleke en Juul kon je voor alles terecht, ze verkochten van alles en steeds met de glimlach en met veel plezier. Angeleke was haar tijd ver vooruit, ik zie ze nog passeren met de Wizzer , een Engelse solex avant la lettre, de bruine lederen pilootkap op. Nadien kochten ze hun eerste wagen, een Hillman en terug nam Angeleke net als hare Juul, het stuur, al was het al op een gezette leeftijd. Ook mijn moeder was 55 jaar toen ze voor het eerst leerde rijden. Het was steeds druk in hun winkel, zeker rond het begin der scholen, toen waren er hier 2 kleuterklassen (Mme Dumont), 1st en 2de studiejaar gemengd bij zuster Remigia, dan 4 leerjaren jongens bij meester Achiel Modde en 4 leerjaren meisjes bij zuster Magela, dus tot 12 jaar oud, dan weken we uit naar de scholen in Lessen, Flobecq, Geraardsbergen of Nederbrakel (toen Brakel genoemd) en al die leerlingen moesten schriften, kaftpapier, leien, griffels potloden, inkt enz. hebben. Ook druk was het er rond Nieuwjaar, dan moesten we een mooie nieuwjaarsbrief voor pa, ma, tante en oom kopen en na nieuwjaar kwam 3 koningen, bij Angeleke waren altijd de mooiste maskers. Er wordt verder gewerkt. Tekst: Roberto.
02-07-2012 Onlangs interviewde Anna Vandecasteele, buurvrouw Godijn Germaine over haar leven tijdens WO2, hier in Everbeek-boven meer bepaald op de Hoogbos. Dit ter herinnering aan die grauwe jaren tijdens de bezetting door Duitsland. Dit interview werdt afgenomen voor een schoolwerk.
Interview met iemand die WO II heeft meegemaakt
Germaine en Anna
Germaine Godijn is geboren op 1 oktober 1920 in het huisje waar ze nu nog woont naast mij. Wij wonen in Everbeek. Nu is Everbeek een deelgemeente van Brakel. Vroeger was het Everbecq en ons dorp hoorde bij Wallonië (tot 1963).
Ze was 20 jaar toen de oorlog uitbrak en ging toen al lang niet meer naar de school.
Germaine heeft geen fotos van in de oorlog. Ik heb haar gevraagd om dingen te vertellen over de oorlog en ze heeft heel spontaan verteld, zelf meer dan ik gehoopt had.
Ze weet nog goed toen de oorlog begon. Elke dag vlogen Duitse vliegtuigen over de streek en ze waren zeer bang dat er bommen gingen vallen. Koning Leopold heeft zich na 18 dagen overgegeven. Gelukkig, zegt ze, want anders zouden nog meer mensen gesneuveld zijn.
De grootste angst was er s nachts omdat er dan bommenwerpers overvlogen. In de buurt is een bom gevallen en er waren 4 mensen dood. In Opbrakel is een vliegtuig neergestort. Germaine en nog veel andere mensen van Everbeek en omstreken gingen schuilen in de bietenkelder van een boerderij. De mensen van de buurt probeerden ook een hol te maken om te schuilen in het bos maar dat is niet gelukt omdat er veel geschoten werd op het bos. De Duitsers dachten dat de mensen en soldaten zich daar wegstopten. In DHoppe werden bommen gegooid op de bossen en er sneuvelden veel Engelse soldaten die daar verscholen zaten.
Zijn er mensen gestorven in jouw familie? In Ellezelles hebben Belgen op de Duitsers geschoten. Toen zijn er meer dan 20 jonge mensen, waaronder 2 van haar familie, opgepakt en naar Duitsland gevoerd. Ze zijn vermoord in de gaskamers. Mensen die niet meer konden werken omdat ze ziek waren, werden ook in de gaskamers gestoken, net als de Joden.
Het ergste was dat er geen voedsel was. De mensen in de stad hadden het veel zwaarder zei ze. De boeren konden zich nog redden want ze hadden groenten en dieren die ze konden slachten. Haar vader ging in de mijnen werken om zijn kinderen eten te kunnen geven. Germaine haar vader haalde graan en boter bij de boeren en ging dat dan met een beetje winst verkopen in Brussel of bij de Walen. Als hij op de trein zat en de Duitsers kwamen er op, pakten ze alles af.
Zij zelf had nooit echt eten tekort omdat ze een tuin hadden en een paar dieren. De mensen uit de Walen die geen tuin hadden of in de stad woonden, kwamen naar onze gemeente om eten te halen. s Nachts overnachtten ze in de bossen en s morgens om 4 uur moesten ze ongezien op de trein springen om hun eten te kunnen meenemen naar huis.
Iedere maand moesten de mensen naar het gemeentehuis hun zegels (voedselbonnen) halen. Deze konden geruildworden voor voeding. Kinderen van ouder dan 12 jaar mochten geen melk meer drinken. Wie geld had, kon meer kopen. Mensen gingen elkaar vaak bestelen omdat ze honger hadden.
Haar broer is opgepakt door de Duitsers om te gaan werken in Saint-Azair als dwangarbeider voor de Duitsers. Hij moest de boten van de Duitsers laden en lossen. Na enkele weken is hij naar huis gevlucht maar hij moest zich altijd wegsteken voor de Duitsers.
In Nederbrakel was dokter Weemaes burgemeester, hij werd ervan verdacht om mee te doen met de Duitsers, te collaboreren. Sommige mensen deden mee met de Duitsers omdat de Vlamingen te weinig rechten hadden. Ze hoopten dat de Duitsers hen meer rechten zouden geven. Na de oorlog werden die mensen gestraft, of weggevoerd of hun huis werd kapot geslagen.
Anderen deden mee met de Duitsers omdat ze er geld konden aan verdienen. Ze dachten dat de Duitsers gingen baas blijven en wilden zichzelf veilig stellen.
In Brakel centrum kwamen veel Duitsers. Hier in Everbeek, op de boerenbuiten, zijn er een paar dagen Duitsers geweest. Ze liepen hier gewoon rond en deden hun trainingen. Bij sommige mensen moesten ze logeren. Bij Germaine niet want daar waren al heel veel kinderen. De Duitse soldaten waren braver dan de Engelse want de Engelsen waren vooral bonvivants, zegt Germaine. Ze verkrachtten meisjes, liepen dronken rond en pakten alles wat ze konden krijgen.
Ze zei Die Duitse soldaten waren ook verplicht om te vechten, ze konden niet anders. Twee Duitse soldaten zaten in haar huis te huilen omdat ze hun vrouw en kinderen hadden moeten achterlaten en Germaine had medelijden met hen. Toch moesten ze ons niet komen aanvallen, zegt Germaine.
In het bos (achter ons huis) staat nog steeds een huisje. In de oorlog hebben zich daar 2 Engelse soldatenschuil gehouden. Zij zijn overgedragen door iemand van Nederbrakel en op een nacht zijn ze opgepakt. Iedereen wist dat de Engelsen daar waren want ze werkten op de boerderijen.
De mensen in Everbeek waren bang van de mensen van Nederbrakel omdat gezegd werd dat ze in Nederbrakel mensen overdroegen aan de Duitsers. Ze noemden de collaborateurs de zwarten. Hier in de buurt droegen de mensen mekaar niet over zegt ze.
Germaine heeft verkering gehad voor en tijdens de oorlog met een jongen met een Duitse naam. Hij was geen Duitser en was een heel brave jongen die als soldaat naar Londen is gegaan om de Duitsers daar tegen te houden. Maar na de oorlog was hij helemaal veranderd, hij was agressief en dronk veel en zij maakte een eind aan hun relatie. Germaine kent veel soldaten die terug kwamen van de oorlog en die geen gevoelens meer hadden. Een gebuur van haar mishandelde dieren en was heel bruut geworden. Zo werden mensen gemaakt in de oorlog zei ze.
Ik vroeg wat ze wist over de joden. De kinderen en vrouwen moesten een ster op zich dragen maar dat was vooral in Brussel. We wisten daar niets over want je mocht je radio niet opzetten. Er waren geen kranten.
Hier waren ook zigeunersmet veel woonwagens op de vlucht. Die mensen kwamen bedelen om eten te krijgen, de kinderen weenden van de honger. Ze moesten de grote baan ontwijken en daardoor kwamen ze door de kleine straten hier.Zigeuners werden net als Joden, ook vervolgd door de Duitsers.
Het was een droevig leven, nooit iets plezants, zegt ze. Germaine moest heel veel werkten.
Op het einde van de oorlog was iedereen gelukkig. In Everbeek zijn de bevrijders niet geweest.
Van harte dank, Germaine!
Anna Vandecasteele
Klas 9B nr. 17
Recente foto van Godijn Germaine (01-10-1920) en Anna Vandecasteele.
Nota van mijzelf: Germaine's broer was mijn vader Godijn Jules, Adriën, beter gekend als "den beng". - Als ze spreekt over St- Azair, bedoeld ze St- Nazaire, aan de Atlantische kust, waar de Loire in de zee stroomt net voorbij Nantes. De Duitsers hadden daar een grote duikbootbasis, net als in Brest, Lorient en Bordeaux als onderdeel van de Atlantic Wall verdediging. Vanuit deze havens opereerden de U- Boten, de "Seewolfen". In alle deze vier plaatsen hadden ze enorme duikbootbunkers gebouwd om hun duikboten te beschermen tegen de Britse lucht aanvallen. Deze ernorme bunkers bestaan nog steeds en men kan ze gaan bezoeken.Mijn vader en zijn buurmannen , Van Snick Georges en Ghijselinck Jozef zijn inderdaad indertijd door de Duitsers ingezet om daar te gaan werken. - Als ze het heeft over die 4 doden in Brakel, dan is dat over dat bombardement van 10 Mei 1940 op het klooster van de Zusters van het Heilige Hart, waarbij 1 non om het leven kwam , zuster Marie- Arnolda ( Jfr. Zoë De Maeseneire) en 2 lekenzustres gedood werden, (Codule Dhaenens en Emma Plaecke ), en waarbij Zuster Marie- Veronique ( Jfr. Marie Meuris ) zwaar gekwetst werd en een been geamputeerd werd. - Over Everbeek, op 12 Mei werd de hoeve Cordier, Oolstraat beschoten en vielen er 2 doden onder de vluchtelingen afkomstig uit de buurt van Tienen - Op D'hoppe, grote weg naar Ronse hadden de Duitse vliegtuigen, de kolonnen vluchtelingen gemitrailleerd. Mijn moeder, Van Winnendaele Suzanne,was ook op de vlucht en was daar getuige van, ze vertelde steeds hoe verschrikkelijk het was, dat de stukken van mensen letterlijk in de bomen hingen, door het geweld van die ontploffingen. 2 Engelse motorijders zijn daar ook bij omgekomen en waren in Opbrakel op het kerkhof begraven. - Everbecq- haut, province: Hainaut, canton: Flobecq, arrondisement: Tournai. Tekst: Anna Vandecasteele. Foto's: Anna Vandecasteele Bijkomende info: Godijn Robert.
Kocsola. 2 dagen Budapest bezoeken is echt te weinig, want dit is een prachtige, blitse stad, met veel mooie gebouwen, musea, bezienswaardigheden, voor de meeste Westerlingen onbekend terrein, maar die stad is een parel aan de Donau. Budapest ligt voor velen heel ver weg, niets is minder waar. Ter vergelijking Barcelona 1375 km - Budapest 1370 km - of 2.15 u vliegen vanaf Brussel en/of Charleroi. Wizzair, een Hongaarse lowcost maatschappij, vliegt dagelijks vanaf Charleroi naar Budapest. Sedert kort doet Ryanair dat ook (na het verdwijnen van Malév). Er is dus concurrentie, wat goed is voor de consument. Tegenwoordig met een mondje Duits of Engels wordt men er vlot bediend of verder geholpen. Niet vergeten dat deze stad ooit samen met Wenen het middelpunt van Europa was. Denk maar aan het Oostenrijks-Hongaars dubbelkoninkrijk, ten onder gegaan, na de de 1e wereldoorlog o.a. door het beruchte Trianonpact (1920). 45 jaar communisme is quasi onzichtbaar geworden in deze stad. http://wizzair.com/?language=NL
Het fotoverslag.
Links, de toeristenkaart bij uitstek, verkrijgbaar in ieder metro-, bus-, tram, -of treinstation, geldig voor een of drie dagen. Met zo'n kaart (absoluut aan te bevelen want het autoverkeer in de stad is zeer druk) op zak verplaatst men zich zeer vlot door heel de stad met ieder openbaar vervoermiddel en men krijgt daarenboven in vele musea nog een korting wanneer men die kaart voorlegt. Rechts, met de hand gemaakte poppetjes in alle kleuren zijn overal verkrijgbaar, dit zijn echte juweeltjes van de handwerkkunst.
Onze trip begint op de rondweg om Budapest (de M0), afrit N7, richting Budapest na een paar kilometer op de linkerkant Memento Park (hierover verscheen reeds een uitgebreid artikel op deze blog), waar men alle communistische monumenten en/of beelden die stad ooit sierden bij elkaar heeft gebracht. Linkse foto de ingang met Lenin (links en Marx en Engels rechts) in de vitrine heeft geplaatst. Rechts wat overblijft van een standbeeld (stond ooit in het volle centrum op de zgn. paradestraat vlakbij het Heldenplein) van Kameraad Stalin, die botten zijn wel 5m hoog! Men kan zich voorstellen wat een gigantisch monument dit wel was! Het diende ook als tribune voor de partijbonzen. Het loont de moeite om dit park te bezoeken, het is indrukwekkend. Voor velen onbekend, maar zeker te bezoeken, als men interesse heeft voor relieken uit die tijd! http://www.mementopark.hu/
Ons verblijf was de uitvalsbasis, mooi gelegen aan aan het Batthyanyplein (tér), waar vele bussen stoppen, er is een metrostation van lijn 2 (rood) en een station van de watertaxi. "Antique hostel" is een mooi klein maar gezellige hostal, met een leuke binnenkoer (zie foto) , gastvrouw Nori zwaait de plak, en dit voor 30 per kamer/nacht http://www.antiquehostel.eu/, op wandelafstand een supermarkt, 2 restaurants en gezellige terrasjes, waar men na een dag stappen rustig kan na genieten, de wagen kan men kwijt in de straat voor het hostal. Hier heeft men een mooi zicht op het parlement die er pal tegenover ligt.
Vertrekkend uit "Antique hostel" vatten we rechtstreeks de klim aan, naar het bekende Vissersbastion (Halászbástya). Hier is er steeds wat te doen en het uitzicht dan ! Grandioos, over de Donau, héél Pest aan uw voeten, het parlement, de bruggen enz.
Boven op het Vissersbastion is het heerlijk toeven, een St-Stefaanstandbeeld, nog maar eens, want die heilige man komt men overal tegen in Hongarije, Szent-István is de patroonheilige (en beroemdste koning) van Hongarije. De Mathiaskerk (Mátyás-templom - hier trouwde Sissi me haar Frans Jozef), met haar mooi interieur en haar mooi dak van Zolnai tegelpannen aan de Drievuldigheidsplein (Szentháromság tér), en daarbij de sfeer van mensen die van heel de wereld hier komen genieten van al dit moois, en niet te vergeten hier en daar een straatartiest, zoals deze zingende luitspeler. www.basilica.hu
De Tárnok utca met heer mooie gevels en de vele souvernirwinkeltjes. En ook hier weer de straatmuzikant, ditmaal twee jonge meisjes die een concert ten beste brengen.
En plots wordt het optreden verstoord door een wat oudere dame die het nodig vond om haren hond (kutya) in de fontein zijn hart te laten ophalen, die ene cellospeelster is van de schrik weggelopen. Enne rechts dat zwart beest zit daar ergens op een poort, waarschijnlijk ook een Turul (de magische vogel voor de Hongaren).
Vervolgen we onze weg via de Szinház utca, dan komen we op deze esplanade, links het presidentieel paleis (het zgn. witte huis van de Hongaren), het prieel is waar de Fogaskerekű vasút (kabeltram) vertrekt, rechts daarvan het Koninklijk Paleis. En opnieuw heeft men van hier een schitterend zicht op de stad. De Turulmadár (magische vogel) tuurt over de stad.
Het Koninklijk Paleis - nu een musem - (Budavári Palota) domineert de stad van op de Budaheuvel.
De jacht: fontein aan het koninklijk paleis. Een reuze Turulmadár op hetzelfde plein. Met de Budavári Sikló sta je vlug terug op de begane grond
Een typisch Budapester postbus. De tunnel die onder de paleisheuvel de Alagút utca met de Kettingbrug verbindt.
Snack verkoopstertje aan de voet van de Sikló, ofte kabeltram. Broodjes en taartjes om van te smullen in al hun vormen, rond, strikje, vierkant, op rol. Het speelt geen rol, als het maar zoet is...
Een van de vier bewakers van de "Kettingbrug", daarachter het parlement. Rechtse foto, de Széchenyi (de ingenieur die de brug ontwierp) ofte Lánchid of de Kettingbrug in al haar glorie. De naam Kettingbrug komt van de ophanging van het brugdek, bij een gewone hangbrug hangt het wegdek aan stalen kabels die in beide rivieroevers verankerd zijn, hier in dit geval zijn die tuigkabels vervangen door een heuse ketting zoals op een fiets. Een plaat van deze ketting, die als voorbeeld gediend heeft, bevindt zich in het museum voor wegen en verkeer in Kiskőrós.
's Avonds kan men vanop citadel gans Budapest in het licht zien baden. Ook het Parlement baadt in een zee van licht.
De volgende ochtend nemen we de metro (rode lijn) in ons station (Batthyány tér), om een halte verder en aan de overkant van de Donau, het Parlement te bezoeken (afstappen Kossuth tér), helaas het is amper 09.30u en de tickets voor die dag zijn al uitverkocht. De tickets zijn gratis doch zeer beperkt in aantal en vele groepen zijn er vooraf mee vandoor. Niet getreuzeld we stappen dan maar verder en komen voorbij het standbeeld van Ronald Reagan in de Vecsey ut op weg naar de Sovjet Memorial op het Szabadság Tér
Het Ronald Reagan standbeeld Het Sovjet Memorial (niet verwijderd) aan het Szabadság plein (dateert van 1867).
Het prachtige gebouw van Radio en TV aan de October 6 Utca, vanaf hier werd geschiedenis uitgezonden (1956).
De St Stefaanbasiliek aan de Bajcsy Zsilinszky Ut in al haar glorie. Dit gebouw is zeker een bezoek waard, wat een pracht en praal. Neem de gratis lift naar boven en aanschouw de stad, de moeite! Breng een bezoek aan de schatkamer. Hier zijn ook veel persoonlijke zaken van Kardinaal J Mindszenty (hij vluchtte tijdens de opstand in '56 naar de Amerikaanse ambassade) te vinden.
Agent Nr. 235 houdt een oogje in het zeil ! Een van de gouden monstranzen in de schatkamer van de St Stefaansbaziliek. Vanaf het Parlement is dit alles op wandelafstand. Nu nemen we opnieuw de metro (gele lijn) in station Bajcsy-Zs ut en rijden tot station Hősök Tere (het heldenplein).
*--
Hier gaan we het Heldenplein (Hősök Tere) bezoeken gebouwd in 1896 ter viering van het duizendjarig bestaan van Hongarije. Dit is een statige grote square met in het midden een 36m hoge witte marmeren zuil gekroond met de aartsengel Gabriël die de heilige kroon omhoog houdt. In de bogen in de achtergrond beelden van beroemde Hongaarse koningen.
Via een brug vanaf dit plein, bezoeken we het Waterkasteel (Vajdahunyad Vára), gelegen in het stadsbos, waar van alles gebeurt op zondag, de Budapesters genieten van het park. De sfeer is er los en vrolijk.
Bezoek aan een waarzegger in het Waterkasteel ! Op de vijvers in het park kan men bootje varen (in de winter wordt er vrolijk met de schaats gereden) of genieten van een verfrissing aan de rand van het meer, in deze mooie cafétaria. Terug de metro in voor een ritje tot het Déak knooppunt.
Even verpozen in koffiehuis (cukrászda) Gerbeaud, het chique-ste établissement van Budapest op het Vörösmarty tér 7, zie de gelagzaal, ze hebben in de kelders een eigen huisbrouwerij waarvan het bier (sör) in glazen van het huis wordt geschonken en enkel daar wordt verkocht. En wat gezegd van een lekkere koffie Gerbeaud met een stuk Dobosgebak, ook die wordt met klasse geserveerd! www.gerbeaud.hu
Een gezellig terrasje waar men zalig kan verpozen ! Wat zijn die roltrappen van de metro lang, men zou er duizelig van worden ! Op Déak nemen we opnieuw de metro (rood) en rijden tot station Astoria en bezoeken de Joodse Synagoge.
De Synagoge op de kruising van de Ráckoczi en de Károly Körut -Achter de Synagoge staat deze inox treurwilg ieder blaadje draagt een naam. Dit is de grootste synagoge van Europa, en kan 3000 mensen tegelijk ontvangen. Dit godshuis is gebouwd in Moorsestijl en heeft 3 vleugels. Op het orgel speelden ooit, Franz Liszt en Saint- Saens. www.zsido.hu
Detail van de blaadjes aan de treurwilg. We nemen opnieuw de metro (rood) en gaan terug naar het Déak knooppunt. Hier wisselen we opnieuw van lijn en nemen de blauwe lijn tot Kálvin Tere, gaan richting Donau op de Vámáz Korut.
En trachten de Grote Markthal (Nagycsarnok-Fővám tér) te bezoeken, gezien zondag en het late uur helaas gesloten !
Een aardig uithangbord.Vámház korut Een leuke bar, door jongeren uitgebaat aan de Vórozmarty.
Het beroemde Gellért thermaal badhuis en/of hotel in Buda van op de Szabadság hid geportretteerd. Het heet water bevat calcium, magnesium en koolzuur, maar ook sulfaat, sodium en een belangrijke hoeveelheid fluoride ionen, aanbevolen bij gewrichts-, rug -en neurologische problemen, hoge bloeddruk klachten van de bloedvaten en bloedsomloop. www.gellertfurdo.hu
Zicht op de stad van op de Citadel. Links op de heuvel, Buda rechts vlak Pest.
Het Koninklijk Paleis, (Kyrályi Palota).
Het Vrijheidsbeeld, boven op de heuvel in het Citadelpark. Dit beeld behoorde ooit tot het monument ter herdenking van de bevrijding van Budapest door de Sovjet legers. Na de wende werden alle herkenbare Russische symbolen er door de Hongaren afgehaald. Nu is het een symbool voor alle gesneuvelden. Het reusachtige beeld van een knielende Russische soldaat dat daar te zien was is verplaatst naar het Memento Park.
De Szabadság híd (brug), let op de mooi groene kleur en de prachtige versieringen.
De symbolen van Hongarije, de Szent István kroon, de scepter en de bol met kruis (nu in het parlement). Leuk om weten, tijdens de 2e wereldoorlog werd de originele kroon door de Duitsers ontvreemd en nadien door het Amerikaans leger teruggevonden, waar ze jaren in een Amerikaans archief bleef en ze is achteraf namens Amerika teruggegeven door president Carter.
De typische souvenirs van Budapest, beschilderd aardewerk en de veelkleurige met parels voorziene schattige poppetjes.
Foto's: Van Lierde José & Godijn Robert. Bron: Tekst en eigen ervaring: Godijn Robert.
Vrijdag 27/04/2012, de werken aan de toren van onze kerk zijn voltooid, nu nog de zijbeuken en dan is de kerk terug voor een tijdje in orde. Ik geef toe dat de werken, die in 1968/69 uitgevoerd werden, wel heel vlug teniet werden gedaan door weer en wind. Of ligt het aan de nieuwe bouwtechnieken of gebruikte materialen? Of luchtvervuiling daar iets mee te maken? Uit goed ingelichte bron weten we dat daarna de opfrissing van het interieur, naar de oorspronkelijke toestand van voor 1968, volgt. Maar goed ook, want zoals onze kerk er sinds die tijd voorkwam met dat maagdelijk wit van toen - dat de laatste jaren naar donker grijs was ge-evolueerd - en alle sinten en heiligen onder de parkeerplaats, dat was maar niks, al beweerde toendertijd onze kerkvader, pater Vandermeren dat dit modern was! Ja, ja ook die mooie blonde vrouw met haar mooie BMW en het dagelijks restaurantbezoek was toen ook modern voor de heer pater. En wij maar slikken, al begonnen er toen ook een hoop heel modern te doen. Zelfs de ergste socialisten en comunisten van de parochie gingen op bezoek bij onze herder, al was het maar om een goeie Hennesy te proeven of een glimp van de mooie blonde Camilla op te vangen. Alle vooraanstaanden en het plebs, kochten een eigen luchtbuks, want zoals gezegd onze herder was modern, en wou een karabijnclub en die kwam er, en Anschutz vaarde er wel bij, want iedereeen wou zou een buks, dat was de standaard geworden. Voorheen schoten hier de kinderen naar de mussen met hun Diana karabijntje. En nu op zaterdagavond trok de papa met zijne schietstok naar den Tir (schietstand ), bij Roger Ghijselinck. Nadien zakten ze af bij Antoinette met hun kartonnen roos in de zak en werd er druk vergeleken wie nu echt "de" scherpschutter was! Zelfs "Onzen Edgard", de man van Antoinette was ook bij de eliteschutters van onze club, al dronk hij voorheen liever rustig een Pel-elleke, (Pale-ale) van Withbread. Er kwam dan ook een jeugdklub, de ouderen begrepen er niets meer van ,op de vraag aan voorgenoemde dienaar naar "het-waten-hoe-als-er", kregen ze stevast als antwoord dat er nu "de pil" was! Ook dat was nieuw en was maar traag naar Boembeke doorgezakt en dat bracht nogal eens een serieus gesprek op gang. Kortom dank zij de komst van deze herder werden we plotseling wakker geschud en werden we klaargestoomd voor de twintigste eeuw! Alhoewel. Boer Fiel had 12 kinderen zijn vrouw Liza was weer zwanger, dokteur Duimke was op bezoek en ze spraken erover, en dat straks de muizen van Fiel dood in zen kas zouden liggen met al die kinderen en nu weer eentje op komst. Zegt dokteur Duimke tegen Fil dat er nu middelen waren om dat te voorkomen en dat zen vrouw dit maar eens moest innemen en schreef de naam op een stukje Unalit, dat Fil zijnen oudsten had gekregen van iemand die er werkte. En innemen hé!, zei dr. Duimke. Paar maanden later komt hij op het erf en Liza is opnieuw zwanger. Zegt dr. Duimke" heeft u dat ik u voorgeschreven, heb niet ingenomen?", "dat heeft ze geprobeerd maar dat was te moeilijk om in te slikken, en voilà nu is ze weer zwanger! " was Fil zijn antwoord. Unalit was gekend om zijn degelijke producten en veel mensen van hier werkten er. Ja ja, toen waren het 'andere' tijden. En boer Djeef "spiekelde ne kjer in zn kolenscheppen gaf nen trk aan zijn kordiel en reed nog een voore om", op de Poensbergkouter, ja ja. Foto's en tekst: Roberto.
Hieronder, 3 detailopnamen van het vernieuwde uurwerk.
De hieronder volgende fotoreeks werd genomen door torenklimmer Michel Dupont. (Bedankt, Michel voor het ter beschikking stellen van de volgende foto's).
Het is eindelijk zo ver, de windhaan wordt op zijn as geplaatst.
Blijkbaar kon een man de klus niet aan, en hebben ze er een tweede man bij gehaald voor het geval onze haan toch zou trachten weg te vliegen. Nee, effe serieus, zo'n haan daarboven op die as tillen en uw evenwicht bewaren is zeker niet van de poes, denk maar dat er op deze hoogte steeds windt staat, zelfs bij windstil weer op de begane grond.
Hij, de haan vindt het blijkbaar leuk daar op het hoogste uitkijkpunt van Everbeek-boven. Hij zal terug vele jaren weer en wind trotseren, net als zijn voorganger, die veel in ons Everbeek-boven heeft zien veranderen.
De tweeledige sierbol in detail, naar het schijnt zit er iets in verstopt!
Nog een detail, ditmaal van de draagas en bovenaan de sluitmoer.
Mooi beeld van de Maandagstraat vanop de torenspits .
De Kroonstraat met in het wit, Villa Ockerman.
Vooraan deel van de Kroonstraat met boven de huizen op de top van de Hoogbos en daar achter het Livierenbosen helemaal in de verte Zegelsem.
Onze begraafplaats. Vroeger kwamen uit die richting de klokken van Rome aangevlogen, althans werdt dit ons verteld, maar wel vroeger, hé!
De Muiterijstraat, de postbode slaat een vlug babbeltje met Roger.
Klik op de foto Op de foto bovenaan, een embleem van het Russische leger, gekregen van een piloot van het "Russian knights stuntteam" op Sukhoi SU-27, vliegmeeting in Oostende, onder links, medaille voor 5 jaar zware arbeid , rechtsonder, oorlogherinnering, tekst luidt," Niemand wordt vergeten, Niets wordt vergeten".
1 MEI. Vandaag is het feest van de arbeid, nu is dat gewoon een betaalde feestdag, iedereen kijkt er naar uit, want we worden betaald om een dag stoom af te blazen in deze razend drukke tijden. Vraag je op straat naar de betekenis van 1 mei: dan krijg je als antwoord: "ne vrijen dag" - men is blijkbaar de achtergrond volledig vergeten!
Maar vroeger is er hard geknokt geworden om deze dag te bekomen, met name door de Socialisten, aan hen hebben we deze dag te danken. Ik herinner mij nog de jaren '60, die grote optochten in héél het land, die werden dan uitgebreid vertoond op de beeldbuis. In Brakel was het een must , dat de militanten met de rode vlag en fanfare op kop door de straten marcheerden . Belangrijke personen van die partij hadden dan hun handen vol om elke afdeling met een blitzbezoek te vereren, en fier dat de militanten dan waren. Ge moest op die dag, als je van een andere partij was, verdomd goed uit je doppen kijken, want als je in hun vizier kwam, dan kreeg je de volle lading, zo van da's ne vuile kattekop (CVP), ne zwarten (VU) of ne blauwen hond (Liberalen). Den blue(+), de Walter, de Raf , den Wilfried en andere voortrekkers die zijn moe gestreden .De nieuwe generaties zijn blijkbaar minder in de politiek geinteresseerd, dat geldt ook voor andere partijen, maar allee het waren andere tijden. Met de vieringen van Rerum Novarum is het niet beter! Jammer maar helaas, de jeugd, rotverwend is vergeten waar het 1 mei feest vandaan komt....
1 MEI. Dat was 's avonds naar de nieuwsuitzending kijken op de N.I.R (nu VRT), hoe de Russen hun manschappen met duizenden deden marcheren op het Rode Plein in Moskou, hun duizenden pantsers opblonken en liefst van al een heel leger van nepraketten demonstreerden. Nikita, Leonid, ijzig en fier, beladen met 100 kg decoraties (volgens bepaalde geruchten werd hen een verbreedde borst aangemeten om al dat metaal te kunnen torsen) die verstijfd stonden te wuiven en een eindje achter hen den Boris en Michael die waren al aan het denken, "hoe lap ik deze gasten nen toer zo dat ik op de eerste plaats kan staan"
En wij hier maar rillen van al dat machtsvertoon, iedereen had schrik van de grote Russische beer. Ik was soldaat in Duitsland, toen op 28 augustus 1968 de opstand in Praag met veel geweld werd uiteen gedreven, door kameraad Bresjniev. Toen pas besefte ik hoe reëel het gevaar van de grote beer wel was, heel de kazerne werdt ontruimd, alles in de vrachtwagens geladen, klaar om tegen de communisten en socialisten te gaan vechten. Niemand staat daar nu nog bij stil, maar de reële dreiging en de schrik waren dagelijks aanwezig!.
Toch maar opletten want die Vladimir P. is ook gene gewone en zijn praktijken zijn er nog uit de tijd van toen, weet je nog, de koude oorlog. Beetje bij beetje begint de heropstanding van de grote beer, met als nieuw wapen, OLIE ! Dat de Duitsers toch maar tweemaal nadenken over die nieuwe pijplijn dwars door de Baltische zee (Nordstream), rechtstreeks naar Duitsland, wie weet op een dag steken de Russen er mosterdgas in. (Yperite, destijds door de Duitsers uitgevonden, en voor het eerst gebruikt in Ieper in 14/18 !) Maar ja , zoals ik al zegde, het zijn andere tijden. Jammer maar helaas die pijp ligt er intussen (oud-kanselier Schroeder van Duitsland is er een van de directeurs-generaal) en later komt er gas door ook voor Belgenland! Zaken doen met de Russen kan ons altijd later zuur opbreken! Gas als wapen, vraag het eens aan de bevolking van Oekraïne...als het de Vladimir en zijn vriendjes past, gaat de kraan dicht! Eerst betalen aan die vriendjes en dan gaat de kraan, als bij wonder, weer open...
Hieronder een affice uit Rusland ter gelegenheid van 1 Mei 1920. Boven staat: 1 Mei 1920 jaar Linkerkant: Wereld Verenigde Proletariërs, Russische Communistische Partij. Rechterkant: Wereld Verenigde Proletariërs, Duitse Proletariërs. Symboliek : Tsjarenkroon, Tsjarenvlag-Rusland en de zak goud ( kapitalisme ), allemaal weg daar mee! Onderste tekst: Door de brokstukken van het Kapitalisme, naar het broederschap van de Arbeiders.
11/01/012 Na de twee laatste stormen heeft onze kerk haar beschermende sluier verloren. Men zou kunnen zeggen ze heeft haar maagdelijk wit kleed verloren, of ook haar onschuld en staat daar nu terug helemaal naakt. De noord-wester wind is flink te keer gegaan, vergelijk de foto's .
10/01/2012 Vandaag tijdens het in de tuin wandelen, viel het me op, dat er een aantal vroege voorjaarsbloeiers reeds volop aan het uitschieten zijn. Wat een verschil met een jaar geleden, toen er eind december een pak sneeuw uit de hemel dwarelde, getuige daar van is de eerste foto. Inderdaad 21/12/10, en volop winter, wat normaal is in deze periode. Abnormaal is, dat bijna alle vroege bloemen reeds hun komst aankondigen. Of zou de opwarming van de aarde daar voor iets tussen zitten?
1. Volop sneeuw op 21/12/010, Maria heeft die bezoekers maar binnen gelaten, met zulk een weer laat men reizigers die van ver komen niet in de sneeuw staan, Jozef is net naar de winkel. Die zal raar opkijken, want de kerstman is ook net aangekomen en Rudolf zijn neus is wit van de kou. En Nick zal ook verbaasd zijn, dat zijn kerststal weer in de prijzen valt. 2. De hulst in al zijn glorie. 3. De kleine irisen staan al hoog aangestoken. 4. De krokusen melden zich ook al. 5. Ook de blauwe druif hyacint is al flink op weg. 6. De eerste tulpen priemen. 7.En wat dacht u van deze pioenen, die hebben zich ook misrekend. 8. De hortensia totaal in de war. Weet u hoe een hortense noemt in het echt Everbeeks?" En djuzemienne", voila t'is eruit. 9.Narcissen die zich melden, in het Everbeeks,"en tuiteluuze". 10. De sleutelbloem, heeft zich ook misrekend. 11. En deze dan, de boshyacint waar is die mee bezig? Normaal bloeit ze rond pinksteren. Everbeeks? "Blauwekouskies" " 12. Ook de fresia's beginnen te priemen. . 13. De grote iris wordt ook wakker En nu al paddestoelen? Die hebben zich grandioos vergist.
Katjes aan de hazelaar, ook een beetje vroeg. Al deze bloemen en planten beginnen zich pas eind februari te manifesteren. Alles is een dikke maand te vroeg, de datum op de foto's liegt niet!
06-01-2012 Het was terug kerst -en nieuwjaarskaarten tijd. Ieder jaar opnieuw schrijven we onze vrienden aan of schrijven onze vrienden ons aan, in België en de rest van deze aardbol. Ieder jaar opnieuw wachten we tot de komst van de postbode, en telkens opnieuw zijn we benieuwd wie er een kaarje schrijft en terugschrijft. Ieder jaar opnieuw doet het deugd dat we met zoveel mensen in de rest van de wereld, contact hebben. Mensen die als het past bij ons te gast zijn of wij bij hen. Het is werkelijk schitterend als men kan zeggen, ik ga naar ... - bijv. Swentiebold (dat oord bestaat echt! Clousseau heeft dat niet uitgevonden!) - en ik heb daar vrienden en die zullen mij hun gastvrijheid aanbieden en als vriend des huizes ontvangen.
Amerika, Rusland, Roemenië, Letland, Oekraïne en Hongarije zijn het meest vertegenwoordigd, naast de vele kaarten van onze Belgische vrienden, natuurlijk.
Postzegels uit alle landen, de mooiste omslag en postzegels kwamen uit Rusland (de blauwe).
Een uit Kocsola-Hongarije, een uit Berezan-Ukraïne, eentje uit Zilupe-Letland, en eentje uit Akasztó-Hongarije.
Eentje uit Taganrog-Rostov Oblast-Rusland, eentje uit Riga-Letland, en nog eentje uit Riga.
Uit Kocsola-Tolna-Hongarije en een zelfgemaakte, knappe uit de buurt van Oudenaarde.Proficiat de 4Ske's.
Bron: Eigen foto's en eigen archief - Tekst:Roberto.
01/11/011 De herfst nodigt ieder jaar uit tot het maken van mooie, kleurrijke foto's. Op een zonnige herfstdag, kriebelt het, dan en ga ik steeds op stap met de camera in aanslag. Men moet echt niet ver gaan om een mooi onderwerp te vinden, hier is het resultaat van een halfuurtje foto's maken.
Rijpe mispels, een lekkernij en een caloriebom!
De mispelaar in herfsttooi.
Prachtige hagebeuk.
De hulst, zoals ieder jaar rijkelijk voorzien van zijn rode vruchten.
De hulst.
Groen, bruin, geel. De Canadese esdoorn, de paardekastanje en de zilverberk in hersftkleuren.
Vooraan, de hazelaar, daar achter de notelaar en de zilverberk. Bovenstaande foto's zijn rond het huis gemaakt.
De koeien in de Poerensberg hebben hun wintermantel aan.
Stilleven.
De els in een kleurenpracht.
Deze vier foto's zijn van de Poerensberg.
De poort naar het Hayebos.
De Scheven Hoek, koestert zich in de herfstzon.
Het pad dat naar de Liviere leidt.
Zonder woorden.
D'haye uit een zeer laag zichtpunt.
Wat ziet men door de twijgen heen?
De linde van de St Jozefs kapel.
De St Jozefs kapel staat er tegenwoordig overwoekerd bij, dat heeft ook zijn charmes. Maar ik denk dat het eerder bij gebrek aan bezoekers is. Laatste volledige restauratie of opknapbeurt? 1964! Door de schrijver van deze tekst! Bemerk de kleuren van de linde langs deze zijde.
De St Jozef kapel.
En nog een mooi tafereel, blik over de Doensberg met in de achtergrond de Verrebeek molen. Foto's en tekst: Roberto.
24/10/011 Teruggevonden oude flyer, uit de tijd dat Everbeek nog leefde, aldus sprak Marcel. Interesant document van een event die jaarlijks plaats vondt in Everbeek, Marcel Van Snick en Pros Broeckaert waren toen de motors achter de talrijke eventen die ze toen organiseerden. Interesant op dit document zijn de vermelde personen en handelsondernemingen.
*--
"
