Ik ben Godijn Robert, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Roberto.
Ik ben een man en woon in Brakel Everbeek(boven) (België) en mijn beroep is pré pensioen.
Ik ben geboren op 11/06/1948 en ben nu dus 75 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Tuinieren,klussen,lezen,reizen,internet.
Everbeek, blijft me boeien,het verleden,he
Verhalen,activiteiten, Everbeek,blijft ons facineren. Het is een mooi, rustig dorp op taalgrens in de mooie Vlaamse Ardennen,het frans is hier nooit ver af.
Deze site gaat over het dagelijks leven,vroeger en nu.
Vroege herinneringen, verhalen,merkwaardige figuren,gebeurtenissen.
U kunt er ook aankondigingen voor een plaatselijke festiviteit op plaatsen.
Uw mening geven, zelf een verhaal aan toevoegen.
Kortom dit is de site van en voor Everbeek!
19-12-2009
Kapoentjes
Mag ik even voorstellen? Onze 2 kleindochtertjes, Storm en Stern.
De St Jozefskerk van Everbeek-boven, ingehuligd in het gezegende jaar 1868. De kerk werdt gebouwd met giften van de parochieanen, ze werdt ook gebouwd door de plaatselijke bevolking.De eerste jaren van haar bestaan was het dak van de kerk gewoon met stro gedekt, het geld was op. Voor deze kerk er was, moesten de mensen van Everbeek-boven, hun kerkelijke plichten in Everbeek- beneden gaan vervullen, gezien de afstand, in de winter, geen lachertje.Natuurlijk wanneer de nieuwe kerk werdt ingehuldigd, ging dat gepaard met grootse feesten, en luidden de klokken onafgebroken gedurende heel het feestelijk week end. De inwoners van Everbeek-beneden waren afgunstig gezien de feesten en de kerk en gaven de nieuwe parochie dan ook een bijnaam. En zo werdt het "Boembeke", het geluid van de klokken imiterend en is het zo altijd gebleven. De mensen lieten het niet aan hun hart komen en gaven Everbeek-beneden smalend de bijnaam "Beneden- kwartier", een naam die tot heden nog ingebruik is!
Onlangs was ik op reis in Hongarije, en nam deel aan de Bucsu feesten(oogstfeesten) in Akastzó, rechts van de Donau, onder Budapest in het Bacs-Kiskun district. Mijn gastheer, de geschiedenis van Boembeke kennende wees me op dit bord en dat deze gemeente ongeveer de zelfde naam droeg als onze spotnaam, "Boembeke". Csengöd, betekent inderdaad overdadig de klokken luiden.
Foto van de Muiterij +- 1930. Links de ingang van de meisjesschool, rechts vooraan het huis van de onderwijzer, volgend huis de familie Bonnier groente en fruithandel en ook klerenwinkel. Donker gebouw, de kleuterklas en 1e en 2e studiejaar. In de verte de winkel van Angèleke Djeenekaa (wat een naam). Jules en Angele Van Lierde, hielden daar jaren een kruidenierswinkel, nu is het een superette, Prima, uitgebaat door de jongste dochter en haar man. Links achter de kerk, het wel bekende café van Fieke Smouter (Van Wassenhove Richard).
Mooie foto van de villa van de familie Ockerman-Rosier, Kroonstraat. Let op de drukfout in de familienaam, het is wel degelijk Ockerman, de naam Ackerman kwam toen niet voor in Everbeek.
Onderweg op de A10 tussen Riga en Ventspils. Een oude GAZ legertruck als reclame voor een pretpark in de buurt van Tukums.
Kindjesbrengers zijn hier in overvloed en zijn helemaal niet bang.
Kuzerme of te Kurland, typisch beeld voor deze streek.
Typische postbus aan de straat, het erf of huis staat 100m verder in het veld. Welkom bij de familie Grâvisi !
De radiotelescoop van Irbene, op weg nr P 124 tussen Ventspils en Kolka. Deze reus zijn antenne heeft een doormeter van 32 m en een van de grootste van Europa. In de Sovijet periode diende hij voor comunicatie met zowat alles in de Baltische Zee en de Atlantische Oceaan,maar vooral voor spionage naar het westen toe. Hij is van het type RT- 32, 2 km verderop staat een RT-16, ze zijn met elkaar verbonden door een 2 km lange tunnel. Deze foto is van een opendeurdag of zoiets.
Zoals de RT 32 er nu uitziet, men kan hem bezoeken met gids voor 5 LS. en helemaal tot onder de antenne komen na een hele klim. Ik moet zeggen dit is wel indrukwekkend. Deze telescoop wordt nu gebruikt door de Letse Universiteit voor wetenschappen, en dient voor onderzoek , van radiogolven in de verste ruimte, als ook voor metreologische waarnemingen. De 2 uitsteeksels landsheen de romp zijn in feite de 2 tegengewichten voor de antenne, zodat ze in feite altijd perfect in balans werkt.
Vergane glorie, deze voormalige hoofdingangspoort van de Sovijet luchtmacht kazerne, staat nu weg te roesten. Ik ben bijna zeker dat men vroeger als westerling nog in geen 100 km in de buurt van die poort kon komen. Dit is de ingangspoort van dit giegantish complex, met taloze kazerenes, die deze radar bedienden.
Een van de vele verlaten soldaten blokken.
De Baltsiche zee,in Jaunupe.
Jurmala, of het Knokke van Letland. Met de hand bediende kindermolen.
Verkoop van terplaatse gemaakte speciale snoep. Zeer lekker.
2 Jeudige artisten, die verdomd véél geld verdienden met hun mondharmonika, ik moet zeggen, ze waren heel beleefd en kenden perfect de knepen van het vak, ondanks hun jeugdige leeftijd.
Riga, hoofdstad van Letland: Het Milda, het vrijheidsbeeld op de Brivibasstraat. De 3 sterren in de hand, bovenaan symboliseren de 3 Baltische Staten.
De hangbrug over de Daugava aan de Valdemars iela (straat)
De Dom van Riga. De katedraal van Riga.
Deze 2 glasramen in de dom symboliseren de oorkondes verleend aan de stad door de koning van Zweden.
Het plaatselijke Komunistish Paleis, zoals er in iedere U.S.S.R. sattelietstaat eentje in de hoodstad aanwezig was. Ook wel het cultuurpaleis genaamd
The Black Heads House: Schittrend gebouw die dateert uit de tijd van de Hanse steden, dit is een replica, het origineel werdt verwoest in WW2. Het was het huis waar de Duitse handelaars hun vergaderingen hielden, Letland was toen volledig ver-duitst. Het is pas in de jaren negentig, na de Sovjiet periode terug opgebouwd.
De St Peter Kathedraal, 137m hoog. En op de top staat een haantje, zoals op zo vele kerken.
Zo ziet zo'n haantje er uit, eens op de begane grond. Dit haantje stond jaren lang op de top van de St Peter Kathedraal, een paar kogels door zijn fraaie lijf kregen hem niet klein. Nu prijkt er een jongere versie helemaal boven.
,
De Zweedse poort, herrinert aan de jarenlange Zweedse overheersing.
Art nouveau komt men hier overal tegen.
4 Zeppelin hangaars die oorspronkelijk in Leijpaja stonden, doen dienst als marktplaats.
Lokale producten worden rond de 4 grote hangaars verkocht, dit is echt een gezellige plaats, met een enorm keuze aanbod, alle dagen vers.
1 = 0,70 Letse Lat (Ls)
,
Het Lido: zeer mooie ontmoetingsplaats, waar men lekkere regionale producten vindt, men kan er schaatsen, dansen,eten, der is amusement voor de kinderen, alles wordt opgediend in traditionele klederdracht, een zeer leuke plaats.
Deze week tijdens mijn wekelijkse tocht naar de werken op de Hoogbos, viel plots mijn oog op een simple kassei steen. In feite een stom dood voorwerp waar niet veel over te vertellen valt. Maar toch, ik liet mijn verbeelding even haar gang gaan en zie plots ging ik die simple steen helemaal anders bekijken. Hier onder ziet u een fragment uit de Hoogbos, zo als ie er nu bij ligt, velen onder u beseffen of weten niet dat de oude Hoogbos, zoals hij vroeger was, gewoon is blijven liggen onder de tarmac, die in de jaren '60 is aangebracht.
Het verhaal van die kassei begint in de "Carriéres de Lessines", waar deze mooie met de hand gekapte porfiersteen is geboren, uit een stuk rots die door onze voorvaderen met zweet en veel handenarbeid uit de Lessense ondergrond is weggehakt. Vroeger was zijn oppervlak ruw en scherp, maar door het jarenlang intens gebruik is hij mooi glad geworden. De mannen van Everbeek en omstreken trokken toen iedere dag te voet naar Lessen om daar in de steengroeven de zware arbeid te gaan verrichten. Kunt u zich dat voorstellen alle dagen, 6 dagen per week te voet naar Lessen om daar gans de dag titanen werk te gaan verrichten en 's avonds na de dagtaak op de klompen terug naar huis te komen, winter en zomer ! De zondag was er toen om in de eigen tuin of stukje grond te zorgen dat het huishouden van het nodige eten werdt voorzien. Die knappe kassei heeft een lange reis gemaakt in een houten boerekar op hoge houten wielen, voorzien van een stalen band en getrokken door 2 machtige boerepaarden en na een uren lange reis is hij hier dan aangekomen! De kasseiers hebben hem dan met veel beroepsfierheid in de weg geplant, niet zo maar, maar met een mooie rug in het midden van de weg. Kan u zich voorstellen hoeveel stenen zo'n kasseier in zijn hand nam ierdere dag opnieuw en opnieuw, met de rug gebogen, bezweet of nat ! Maar het waren andere tijden, zegt men nu ! Wanneer de nieuwe kasseiweg is aangelegd kan ik niet achterhalen. Mijn moeder heeft hem niet weten aanleggen en ze is geboren in 1923. Dus gaan we er van uit dat de Duitsers in 1914 zijn overgetrokken, de ouderen spraken steeds vol schrik over die verschrikelijke Hulanen te paard, met punthelm en lans, en op hun trip naar huis in 1918, waarschijnlijk zijn ze er ook overgetrokken , niet te vergeten dat het hier toen sperrgebiet was, dus passeerden er toen ook veel smokkelaars er over. Mijn grootvader zal hem ook enige keren in die periode met tegenzin genomen hebben, toen hij maar liefst 8 maal in de Geraardsbergse gevangenis van de kommandatuur, wegens smokkelen belande . Als die steen nou eens kon praten, over de eerste auto, de eerste tractor, over de mensen die hem dagelijks gebruikten, soms uitbundig, feestelijk, een beetje dronken, mensen vol verdriet, mensen die een groot geheim meedragen, over de tragedies die zich afgespeeld hebben, waarvan hij bevoorrechte stille getuige was, over grote liefdes die begonnen of eindigden in zijn nabijheid. Deze steen was ook getuige van de 2e wereldbrand, toen eerst de Engelsen er over terugtrokken gevolgd door de Duitsers, 4 jaar later alles terug nog eens maar in een andere volgorde. Na deze oorlog werd alles beter er kwam opnieuw rust. Hij heeft ze allen gezien, Djef de fosman die van zijn werk weer veel te laat dronken naar huis kwam, Nonkel Fil met zijn kar en koe, op zondag passeerde hij met de triporteur die omgebouwd was tot ijskar, Leon Spelleman met de sporen op de rug, die bomen was gaan snoeien, Jules die van markt kwam met zijn biggenwagen, Mulder D'hose met zijn kar vol kersen beladen, Nest met zijn reuzepaarden die met 2 volle karren kolen van het station in Brakel kwam, het vuur sprong uit zijn koud lichaam en dat van zijn collega's toen Nest de paarden aanspoorde, Seus had net zijne eerste depanneur, een Ford Canada afkomstig uit de oorlog, in elkaar geknutseld, Nank Van Hoecke passeerde blijgezind met zijne Willy's, de muelder kwam traag bovengekropen in zijn groene Ford, Fone Chasseur met zijn bierkar getrokken door zijn trouwe Mie, s'avonds kwam Mie op automatische piloot naar huis , het leven van een biersteker was hard. Smouter ging met de Matchless naar Brakel bij zijn lief, met zijn trouwe boxer Diane in zijn spoor, Mijnheerke Kielemoes liep op zondag blijgezind ,de strohoed op zijn hoofd en met zijne canneton al zijn landerijen aan te wijzen aan zijn vrouw en dochter, Nestor Stinus die met zijne Adler naar de Zweden ging werken, onderaan de berg wachte Teuneke Ockerman met zijne Salira hem op, ze werkten samen, en boven op de Marolle was kermis bij Dulle Branke, De Muizer had net de koers gewonnen op zijn zelf gemaakte vélo, Pépé was zij vaste soigneur, iedereen van ver en bij was terug van de partij en de Fanfare van Nank Koater speelde er lustig op los, Djeef Vos, had een beetje te veel gedronken en werdt op de platte houten kruiwagen gezet en vastgebonden, zijn Marie kon terug den berg af met hem, naar het verre Verrebeek. Hoeveel malen ben ik over de steen gepasseerd?, niemand kan het zeggen, op vaders schouders,te voet, op mijn klein fietsje, op mijn grote vélo, ne Solidor uit Oudenaarde, mijn eerste brommer, ne Flandria Rocket Grand Sport, wat een machien zeg, toen der tijd. En net toen ik 16 jaar werdt en met mijn Flandria mocht rijden, werd het donker voor onze trouwe steen. In 1964 werden langs beide zijden van de weg betonnen goten geplaatst, en werdt er een laag grove steenslag over de weg gelegd, en daar over een flinke laag tarmac en zo verdwenen onze trouwe kasseien tot vandaag, 2009 in het donker, om nu terug op te duiken. Ze worden allen er uit gehaald en zullen wel ergens anders een nieuw leven beginnen, want zo'n kassei is onsterfelijk !!! 1964 ? Hoe ik er aan kom ? Wel zoals eerder aangehaald werdt ik 16 jaar in 1964 en kreeg ik mijne Flandria en tijdens een van mijn eerste testritten op de weg in aanbouw,op die grote rakellen, belande ik pardoes op mijne smikkel , met veel blikschade en veel verschroeid vlees!
Naar aanleiding van het bericht "Groeten uit ....". Stel ik de man achter achter dit bericht voor, de meeste mensen uit Brakel en Everbeek zullen hem wel kennen als de stille goedlachse Peter. Peter Verstuyf, stuurde me van op het fregat Leopold I, ergens op zee voor de kust van Libanon, deze prachtige foto's en een korte omschrijving van zijn taak op dit schip. Normaal gezien draagt Peter het uniform van de landmacht, maar de jongens van de marine dulden geen kaki op hun schepen. Dus in plaats van majoor bij de transmissie troepen (landmacht), is hij nu, tijdelijk, korvetkapitein (marine) Na zijn opleiding in de Militaire School te Brussel, studeerde hij rechten aan de Vrije Universiteit Brussel. Nu werkt hij dus tijdelijk aan boord van de "Leopold I", als juridisch raadgever. Zijn taak: juridisch advies aan het commando betreffende de inzetregels, internationaal zeerecht, humanitair recht, enz. Om de x dagen is er een juridische oefening voor de verschillende schepen. Dit gaat dan over hun reactie bij bepaalde incidenten, die zouden moeten lopen volgens de geldende rechtsregels. Een tweetal keer heeft Peter les gegeven aan de zeevaartschool van de Libanese Marine.
Hier onder een paar sfeer beelden van het fregat "LEOPOLD I " voor de kust van Libanon. Het fregat wordt ingezet in het kader van een operatie van de Verenigde Naties, UNIFIL, "united nations interim forces in Libanon", De opdracht: de wapensmokkel voor de Hezbolah ( gesteund door Iran), naar Libanon via de zee tegen te gaan. De " LEOPOLD I" blijft daar op missie tot eind mei.
Ik ben blij dat er zo'n site's als de uwe bestaan, deze geven mij immers de gelegenheid om toch nog wat meer contact te hebben met Brakel. Hier aan boord van het fregat Leopold I voor de kusten van Libanon mis ik wel onze prachtige groene streek.
Ik zie eveneens op uw site dat de werken aan de Termergel en Hoogbos vooruit schijnen te gaan. Ik hoop dan ook dat deze werken snel zullen worden afgerond. Met wat geluk kom ik naar huis en kan ik weer zonder veel problemen naar de Camillekeshoeve.
Vrijdag avond, 10-04- 2009, omstreeks 19:00 h brak er brand uit in het houtverwerkingsbedrijf van Dirk D'hose. Het vuur was van ver tezien . Het hele machinepark ging er aan, gans de opslag werd vernield, alleen buiten staan nog een aantal paletten met nog te verwerken hout. Een levenswerk ging in een paar uur in de vlammen op. De vrijwillige brandweer van Brakel was snel ter plaatse ondanks alle wegenwerken in het omliggende. Het korps werdt bijgestaan door de collega's uit Geraardsbergen, Ronse en Oudenaarde, er werdt gekampt met een serieus watertekort, het water werdt oa. met tankwagens aan gevoerd. De na - blus werken gingen door tot zaterdag morgen 09:00 h, alle na-smeulende paletten werden op de rechtover gelegen akker opengevoerd, en daar nat gehouden, teneinde verdere ontbranding en heropflakkering te voorkomen
Na een nachtje nablussen zien deze kerels er nog redelijk fris uit, vrijwillige brandweermannen zijn een klasse apart.
Deze jongen is aan vervanging toe !! Het 190pk sterke hartje , in de Vlaamse Ardennen heuvels, is niet meer van deze tijd !
Tijdens mijn laatste bezoek aan Riga, Letland,deze winter genoot ik van een lekkere maaltijd bij mijn schoonouders, ik vondt de bijhorende groenten zo lekker, dat ik het recept dan ook opgevraagd heb. Het is van oorsprong Russisch, en zeer eenvoudig te bereiden. Ik deel het dan ook graag met jullie en hoop dat er eens wat vaders aan de aard in de pannen vliegen , ola, de vrouwen mogen het ook uitproberen, hé, anders wordt ik nog beticht van discriminatie en leef graag met iedereen op goede voet! Bijhorend doc. is het origineel, dus voor liefhebbers van de Russische taal, een goede oefening om het even te vertalen. Voor de anderen heb ik het eens vlug vertaald! Klik op document om te vergroten!
LETSJE ( RUSSISCHE OPLEG GROENTE )
RECEPT: MAMA NINA
1- RODE PAPRIKA2.5 Kg.
2- GROTE WORTEL5 STUKS
3- SUIKER250 Gr. OF 1 GLAS (25 CL)
4- PLANTAARDIGE OLIE250 Cl. OF 1 GLAS (25CL)
5- TOMATEN PUREE500 Gr.
6- ZOUT1 KOFFIELEPEL
7- AZIJN 9°125 Cl. OF ½ GLAS (25 CL)
De paprika's en de wortels in niet te kleine stukjes snijden. Alle ingrediënten samen voegen. 45 min. op een zacht vuurtje koken, laten afkoelen. In luchtdichte potten doen. In de kelder zetten, en 2 dagen afdekken, zodat het licht er niet aan kan. Koud serveren, bij vlees of eender wat.
Het verhaal van onze kokin Mama Nina, loopt niet over rozen, alhoewel ze nu een rustige oude dag slijt in Riga, Letland. Nina Osipova werdt geboren in Ivanovo (onder Moskau), USSR, op 14 oktober 1928 als dochter van Vasily en Nadezha Osipova, ze heeft nog een broer, Jura,(1932) die ook in Riga LV woont. Haar vader Vasily was soldaat in het Rode Leger, die de Baltische staten en een deel van Polen bezette, na het" Ribbentrop/ Moltov pact.- 24 augustus 1939", hij was bij de grenstroepen ingedeeld , in de buurt van Kaunas aan de grens tussen Polen en Litauwen. Na de aanval door Duitsland op de Soviet Unie," Opertatie Barbarossa 22 juni 1941", werdt Vasily en zijn groep door de Duitsers krijgsgevangen gemaakt en naar Salaspils LV afgevoerd. Daar hebben ze zelf hun eigen krijgsgevangenkamp moeten bouwen. Als dit af was, werdt een selektie gemaakt, alleen de sterkste konden de Duitsers nog gebruiken! En dit ging zo, iedereen kreeg een aluminium soeplepel en moest gedurende de ganse dag zijn eigen graf graven, dan werden ze opgesteld voor hun eigen graf en werdt er boven hun hoofden geschoten met een mitrailleur,die in zijn graf dook werdt terplaatse met een schot afgemaakt.Vasily overleefde deze gebeurtenis en werd naar Duitslands afgevoerd, waar hij op een boerderij werdt te werk gesteld, en daar had hij het relatief goed. Op het einde van de oorlog werdt hij bevrijd door de Engelsen en nadien overgedragen aan de Soviets en ging terug naar huis na zijn lange omzwervingen en doorstane belevenissen. Amper 3 dagen thuis werdt hij veroordeeld tot 3 jaar werkkamp in de Oeral, wegens kolaboratie met de vijand,(iedere Russiche soldaat en weggevoerde die door de Duitsers was opgepakt, kreeg na de oorlog het zelfde lot toebedeeld). Het was dan gebruikelijk dat de vrouw in de buurt van het kamp een onderkomen zocht, zodoende trok ook Nina's moeder met haar 2 kinderen naar de Oeral, en verbleef onder erbarmelijke omstandigheden in de buurt van het kamp. Nina vertelde hoe ze met haar jonger broertje Jura, kilometers ver de bossen in trok om paddestoelen en bosbessen te plukken om ze daarna aan het station te verkopen om toch maar een paar roebels te hebben om brood te kopen. Na deze periode kwamen ze terug naar Ivanovo,en toen werdt gans de familie verplicht te imigreren naar Letland, en vestigden zich in Riga. Zo koloniseerden de Soviets hun bezette gebieden, en vandaar de problemen dat Rusland nu ondervindt met al hun volkeren, zie maar Titsjenië, Ukraïne,Georgië enz. De oorspronkelijke volkeren werden naar ergens anders gedeporteerd en de Russen namen hun plaats in. De familie vestigde zich in Riga LV in het jaar 1952. Nina Afanasjeva huwde in Riga met Jefims Afanasjev, afkomstig Kresttsy in de buurt van Novgorod, stad ten zuid - oosten van St Petersburg. - In Rusland neemt de vrouw, de familenaam van de man aan, vergezeld van een A (van), haar familienaam verdwijnt. Ze kregen 2 dochters: Tanya, gehuwd met Petr Grisulonka woonachtig in Zilupe LV. grensstad met Rusland en Olga, gehuwd met Robert (uw dienaar) en woont in Everbeek. Jura, huwde met Faïna, afkomstig uit Wit Rusland (Bylarus) en hebben een dochter Lena, die huwde met Georgy Ospennikov en emigreerden naar Natania, Israël. Nina, werkte gans haar verder leven in Riga, in de beroemde Laima chocolade fabrieken. http://www.laima.lv/en/ http://www.viewlatvia.com/eng_cam4.html Over het leven van haar man Jefim valt ook het een en het ander te vertellen, maar dat is voor later.
-Ook deze zomer heb ik, in haar handgeschreven kookboek zitten bladeren en er een paar blaadjes stiekem uitgescheurd, geeft niet, zegt ze, "want iedere Russische vrouw kent die traditionele recepten uit het hoofd"
Voor de liefhebbers van een goede, maar originele soep! Dan volgt hier het recept van de zo bekende, RUSSISCHE BORSCH
1- STUK RUNDSVLEES 2- GROTE WORTEL 1 3- AARDAPPEL 2 4- WITTE OF GROENE KOOL 1/2 5- RODE BIET 1 (grote) 6- UI 1(stevig uit de kluiten gewassen) 7- TOMATEN PUREE 1 soeplepel 8- WATER 2 L 9- PEPER EN ZOUT
Doe in een kom, 2 lieter water, de wortel en het stuk rundsvlees en laat koken tot het vlees gaar is.Neem de wortel en het vlees uit de bouillon. Ondertussen,de kool raspen of fijn hakken, de geschilde, in stukken gesneden aardappelen samen aan het bouillon toevoegen. Bak de gesneden ui in olie in een pan. Bij de bouillon voegen. Rasp de rode biet, en bak in olie in een pan, als ze gebakken is voegt u er een soeplepel tomaten puree bij,en laat nog effen doorsudderen en voeg bij het bouillon. Laat alles samen op een klein vuurtje zachtjes koken tot de aardappelen gaar zijn. Ondertussen hebben we het vlees in kleine stukjes gesneden en voeg die op het laatst bij de soep. Peper en zout voegen we er bij op het laatste moment en naar ieders smaak! Voila, dit was dan het origineel recept voor de borsch van mama Nina
Nog een receptje van mama Nina ? SOLJANKA - zoute soep (stevige soep, zeg ik).
1 RUNDSVLEES MET BEEN 500 Gr 2 UI 1 (grote) 3 WORTEL 1 (grote) 4 WITTE BONEN 1 handvol 5 KOOL 1/4 6 AUGURKEN 2 (opgelegde) 7 WEENSE WORST 2 8 HAM 1 (stevige plak) 9 GEROOKTE WORST 1 (flink stuk) 10 TOMATEN 2 11 BLAD PETERSELIE PEPER ZOUT Doe in een kom +- 2 lieter koud water voeg daarbij het been van het rundsvlees, 1 grote gesneden ui, de in grove stukken gesneden wortel en de witte bonen ( vooraf 2 uur laten weken). Als het water begint te koken, het rundsvlees toe voegen. Als het vlees en de bonen zacht zijn, voegt u de geraspte kool en de 2 versneden augurken er aan toe. Snij de worstjes, de ham en de gerookte worst in stukken. De 2 tomaten snijd u 8 delen en bak ze een weinig in olie. Neem het vlees uit de kom en snij het in kleine blokjes Daarna voegt u alles toe aan de soep, (het vlees, de stukjes worst,de ham, de gerookte worst,en de gebakken tomaten). Laat nog even doorkoken en voeg op het laatst peper en zout toe, maar smaak. Schep de soep op een bord en garneer met de bladpeterselie (mag ook gewone zijn, want hier vindt u de bladpeterselie zelden) NB. ik heb steeds een paar plantjes bladpeterselie in de tuin, die plantjes vindt u meestal in de Walen op de markt (Lessines bv.)
Ode aan onze postbodes! Winter 2009: Het zijn barre, voorwaar ijzige, koude lange dagen voor onze postbodes, zeker als men bij - 15°, 's morgens vroeg om 05:00 uur aan zijn job moet beginnen. Hoed af voor deze mensen, die u trouw iedere dag door weer en wind je post ten huize brengen. Zeker als men ziet hoe rond de Kerst en Nieuwjaarsdagen hun werk met een veelvoud toeneemt. En vooral als men soms ziet wat een moeite ze doen om een brief of postkaart die slecht geadreseerd is, u toch nog ten uwen huize te bezorgen. Toen ik deze week deze postkaart bij tante zag staan, dacht ik zo van" d'as toch fantatisch wat die gasten voor mekaar brengen!" Deze brief is afkomstig uit Letland en is geadresseerd aan, Germaine Godijn, Hoogbos 30 , B 9660 Brakel , Belgium. En op het goede adres afgeleverd aub!
-Deze komt uit mijn archieven van het jaar 1999. Deze brief is zo mooi dat ik hem ingekaderd heb. Dit is een juweeltje. De brief is afkomstig uit Roemenië, zie maar eens goed naar de zegels, 4 zegels van 1100 Lei, 2 van 150 Lei en 2 van 50 Lei, vooral die 2 van 50 Lei zijn intressant, omdat de linkse oorspronkelijk de waarde van 6 Lei had, de rechtse had zelfs geen waarde, op beide is de nieuwe waarde nadien opgedrukt. 10.000 Lei had toen de waarde van 4 Bfr.. Deze brief is van kort na de val van Chaochesku, vandaar de zuinigheid, alhoewel het er nu nog niet veel beter gaat. Ik herinner me nog die tijd heel goed, we waren daar al een paar jaar bezig met humanitaire hulp, en als we een kaartje wilden sturen moesten we de kaarten in de post bij zo een knorrige oude tante gaan kopen, het duurde altijd wel even eer die oude tantes hadden begrepen dat we 10 postkaarten met zegels voor het buitenland wilden kopen, dan alles op een grauw papier met een stompje potlood zitten uitrekenen, dan werd het papiertje door het venstertje geschoven, en dan maar duizende Leiën uit de portefuielle halen en maar natellen dat ze deden ( wat waren we toch miljonairs toen , in Lei wel te verstaan!! ). Maar dan kwam de kat op de koord, eens de postkaarten geschreven werden de zegels er op geplakt met een beetje lijm, ervaren Roemenië reizigers hadden toen een Prit stick op zak!!!!
Geadreseerde: Robert Godron, Stene plein 34, B 9960, Brokel, OVL , Belgium. en keurig afgeleverd, vandaar mijn respect voor onze postbodes !!!
Reisherinneringen Ukraïne: Vliegticket, -Ingangkaart, Nationale Opera , -Ingangkaart Rodina Mat museum, -bekeronderlogger UK air. Klikken voor groter beeld.
Ukraïne. Hoofstad, Kiev, 2200 Km van Brussel verwijderdt. Munt eenheid; Gryvne (7,30 Gr is 1 ). Taal: Oekrainsch, wordt Cyrilisch geschreven, maar is géén Russich ! Rechtstreekse vluchten van uit Brussel door" Ukraine International", http://www.flyUIA.com , +- 3 uur vliegen tot Kiev Borispyl luchthaven. Er is een tijdsverschil van 1 uur tegenover onze tijd. Met de wagen ,maar is om veiligheidsreden af te raden, BRUSSEL> KOLN> GIESEN>EISENACH>GERA> DRESDEN>WROCLAW> KRAKAU>TARNOW>JAROSLAW>L'VOV>ROVNO> KIEV. +- 30 uren rijden, de wegen zijn goed, maar aan de Pools- Ukrainsche grens kan het wel een paar uren, (soms een dag) duren. Reisdocumenten: een geldig pasport, op de luchthaven zelf een soort visum maken, is gratis en in het Engels, men kan het ook op het vliegtuig maken, dat spaart je de moeite om het papier ter plaatse in te vullen en opnieuw helemaal achteraan in de rij te herbeginnen!! Prijsvergelijking: eten met alles der op +- 10, sigaretten, Marlboro, 1. Berezan, ligt 80 Km voorbij Kiev op de weg naar Charkov, en is een klein provincie stadje.
Zicht op de Dnepr, Rodina Mat en het Lavra klooster De Dnepr deelt de stad in twee delen, linkeroever, de oude stad, op de rechteroever de nieuwe stad, na de oorlog gebouwd in de de typisch grauwe sovjetstijl. Het echte Kiev (de oude stad), omvat vele mooie gebouwen en parken, brede lanen, van op afstand bekeken domineerdt het groen en ziet men alleen maar hier en daar een kerk of monumetaal monument er boven uitsteken. De stad werdt gebouwd op 7 heuvels en op iedere heuveltop staat er een identieke, grote ijzeren fontein, gevoed door de bron er onder. Als men van uit het oosten, de stad binnen komt, valt onmiddelijk het "Rodina Mat" standbeeld op. Berezan: het dorp van ons gastgezin. Berezan, op +- 80Km ten oosten van Kiev op de weg naar Charkov, is een centraal dorp met een station, alle dagen markt waar men van alles kan kopen ( op de trein ziet men dan ook de mensen van het omliggende met hun aankopen van deze markt reizen, zoals plastiek leidingen, auto onderdelen enz;). Een nieuw hoteletje, een reuze sportstadion met alles daarop en daaraan, een museum over de geschiedenis van hun dorp en de lokale helden, een poging tot een supermarkt, vele lokale kleine winkeltjes waar men van alles kan kopen, een paar bar's, een restaurant en twee banken (met bank automaat!). Veel Lada's, Volga's en Kraz en andere voor ons onbekende auto's en moto's. Anekdote: We bestelden een menu in het restaurant, en der was juist een algemene personeels wissel geweest,(de diensters zijn meestal jonge meisjes , +- 15 jaar oud. Krijgen we eerst de patatten en frieten, wij maar wachten, maar daar kwam niets meer, dan maar van pure ellende de patatten binnengespeeld, als iedereen klaar was kregen we de groenten en als iedereen klaar was, het vlees en zo verder in omgekeerde volgorde tot we helemaal klaar waren met ons maal. Ons gastgezin zat met de figuurlijk gebakken patatten en was serieus beschaamd over deze manier van werken. Bij navraag voor opheldering over dit gedrag, bleek, dat het meisje alles genoteerd had in volgorde van de bestelling aan tafel, het zo doorgegeven had aan de nieuwe kok en die had de lijst afgewerkt zoals het genoteerd was !! Bij het binnenrijden van het dorp staat een mooi onderhouden T 34 tank van het Russich leger, bij navraag zegt Valery dat de bewoners van dit dorp deze tank tijdens de oorlog gefinacierd hebben en ze hebben hem na de oorlog teruggekregen,ze zijn er bijzonder trots op! Als er getrouwd, wordt is een foto van het koppel bij de tank een must. Ook in het dorp staat een niet te opvallend monument met een aantal namen erop en het jaar 1986. Natacha verteld ons dat dit een monument is voor de mensen van het dorp, die gestorven zijn tijdens de opruimings werkzaamheden in Tsjernobil, en ze zegt er doodleuk bij dat ook haar schildklier net zoals bij vele anderen hier, is verwijderdt. We zijn hier maar 100Km van Tsjernobil verwijderdt! De Ukraïners zijn net als al de volkeren uit het vroegere "oost- blok " zéér gastvrij, bij hen bent u steeds een spéciale gast en ze doen er dan ook alles aan om je te verwennen,, met eten en drank, op voorwaarde dat je jezelf niet te hoog opsteld. Enkele regels: als men ergens binnen gaat, steeds de schoenen aan de deur uitdoen en de daarvoor bestemde pantoffels aantrekken, iedereen uitbundig begroeten, een klein geschenk aanbieden, een fles vodka hoort daar zeker bij. Als je echt wil schoren, dan kus je de gastvrouw, bij het binnenkomen, net als hier 3 maal, dat vinden ze fijn en ze verwachten dat ook niet, dat is ginder hoogst ongebruikelijk en wees gerust alle ander vrouwen zullen het geweten hebben . Eten doet men de hele avond, van een overvolle tafel, tot de laatste minuut. De mannen verwachten van u , als man, dat u telkens met hen "nasdarovnje" doet, en de vodka in een beweging binnen kapt, ze maken er een punt van, van u als westerling onder de tafel proberen te drinken. Geen nood, op tijd een kleine hap tussendoor, en je staat even sterk als zij, en dan pas bent u hun vriend!! En dan met een paar woordjes, Russich,Roemeens, Engels, Frans, Duits, en véél gebaren een hele avond een gesprek tot in het komische toe voeren, dat is pas gezellig. We zijn met ons gastgezin, Natacha en Valèry, op barbeque gegaan. Alles in de koffer geladen en weg diep het bos in, op een willekeurige plaats halt gehouden en een bbq gehouden. Ik werd aangeduid om het vuur te maken,en de tafel te zetten, iedereen ging paddestoelen zoeken in het bos en kwam na 1 uur terug met hun vondst. Wat bruin brood, boter, gebakken bospaddestoelen, tomaten, gebakken aardappelen , agurken, bladpeterselie en "shaslick", wijn, water en vodka, of corse!.Het hoeft echt niet allemaal zo ingewikkeld te zijn om lekker te zijn! "Shaslick": brochette. Bereiding: smeer de stukken varkenvlees( nek), de avond daarvoor in met mayonaise, peper en zout en laat een nacht marineren, overheerlijk en eenvoudig. In het bos waren nog veel sporen te zien van een tankaanval uit WW2, na een paar minuten had ik al enkele scrapnels bijeen geraapt, die zaten gewoon tussen de struiken, omhoog meegegroeid. Onze Belgische reisgezel, kwam na een tijdje heel bleekjes en erg opgewonden teruggelopen naar het kamp, die had tijdens het paddestoel plukken een zwarte slang van +- 1 meter bij de staart gepakt. Hier onder, het huis van ons gastgezin in Berezan.
Berezan: het station, klaar voor een uitstap, links Natacha in de midden Valéry ons gastgezin. Verbindingen genoeg naar Kiev van uit Berezan, met de trein, 4.25 Gr enkel, de minibus12.5 Gr, de taxi 200 Gr., altijd prijs afspreken met de taxi, dat loont, vooral als er paar bij mekaar staan. Het goedkoopst ? Neem een kaarje op de trein, dus betaal je in 't zwart de helft, geen probleem! Dus binnen een paar jaar koopt de kaartjes knipper de trein die in faling is op, stelt een nieuwe kaartjesknipper aan en we zijn weer opweg naar een fallisement. Op de trein kan je van alles kopen bij ambulante verkoopers: bier, eten, kam, veilheidsspeld, kousen, iedere verkoper heeft zijn specialiteit. Anecdote : plots keek iedereen op van het lawaai in de trein, een zatte vrouw dacht dat een man die opgestapt was, haar reiszak had gestolen. En zij maar trachten die zak terug te pakken, dit met veel lawaai en dat ging zo de hele trein door, die man duidlijk gegeneert stapte maar verder met dat mens achter hem aan . Heel de trein aan het lachen natuurlijk, maar dit schouwspel herhaalde zich tot driemaal toe, tot de man van pure ellende afstapte. Wat opviel tijdens de ritten naar Kiev, op een bepaalde plaats stond een oorlogsmonument, de loopgraven en de bomkraters waren nog steeds te zien in dat bos.
"Rodina Mat" , symbool voor het Moederland. Dit reuze groot in inoxstaal uitgevoerd standbeeld meet 65 m hoog boven de sokkel. Het zwaard weegt 15 ton. Het stelt het moederland voor (USSR), deze reuze grote beelden vindt men overal waar de sovjiets een belangrijke overwinning boekten op de nazi's. Onder het standbeeld is een 3 verdiepingen hoog museum over Kiev in de oorlog en de belangrijke veldslagen in de buurt. Der zijn verschillende opstellingen te zien met origineel materiaal ,zo uit de oorlog weggeknipt. Indrukwekkend was de grote originele bronzen nazi- adelaar die met gebroken vleugels en met kogels doorzeefd op de straatstenen lag aan de inkom, ook een groot duits "ijzeren kruis", helemaal gemaakt van honderden echte "ijzeren kruizen", deze decoratie gaven de nazi's aan de zeer verdienstelijke soldaten!! Symbolischer kan niet.
Kiev bezoeken doet men niet op een dag, der is zo veel te zien, zoveel mooie gebouwen, kerken, parken enz. Wij verplaatsten ons in de stad met de metro of de bus, spotgoedkoop en snel. De stations zijn allen om ter mooier, in diverse soorten marmer uitgevoerd. Deze metro ligt heel diep in de grond, en opgepast voor mensen met hoogtevrees, de roltrappen zijn oneindig lang,(diep dus). Het Baby Yar: waar de joden door de SS heen werden gedreven en allen in een massagraf zijn gedumpt, duizenden mensen liggen daar nog onder de grond, men wandeld er gewoon overheen. Het Lavra: indrukwekend klooster mooie kerken, een mooie klokketoren, helemaal onderaan het holenklooster, waar de monikken 600 jaar terug in de grond leefden , hun mummies zijn er nog te zien. Andreesjsky spusk de straat waar alle souveniers, handwerk,schilderijen, oorlogsspul enz alledagen tekoop zijn. Met zijn indrukwekend mooie St Andrewkerk. Het Montmatre van Kiev. De onbekende soldaat: waar op zaterdagvoormiddag de pas getrouwde koppeltjes een foto komen nemen met de familie en de champagne! Veel te veel om allemaal op te noemen: intresante sites zijn www.go2kiev.com , www.sovjetreizen.nl Alleen onhoud dit, als je Kiev of Ukraïne bezoekt, neem iemand mee die Cyrilisch kan lezen of neem een gids. Want zonder dit kom je nergens . Men vindt er geen Engelse aanduidingen en der zijn weinig mensen die een westerse taal spreken ! Ik zou nog een tijdje kunnen doorgaan over Kiev, want het is een van de mooiste steden die we al bezocht hebben, onbekend is onbemind zegt men.
Pechersk saints, kloosterkerk Het Lavra, de kerk. Maidan Nezalezhnosti ( Onafhankelijkheids plein ), waar de oranje revolutie zich afspeelde. Vrijheids zuil, op het onhafankelijkheidsplein. Klokketoren van het Lavra klooster.
Woensdag 02/07/2008: wat al een paar dagen te verwachten was, is sinds gisteren aangevangen. Dus voor de bewoners van Everbeek- Boven nog wat meer last. Tot vorige week was het koffiedik kijken, ze waren gestopt aan de straatkant en aan de overzijde tot aan Guido Calcoen zijn tuinbouwbedrijf. Maar einde vorige week werd ergens het licht op groen gezet, en dus vanaf deze week alle hens aan dek, geen tijd te verliezen, ze vliegen der in, ze hebben al tijd genoeg verspeeld aan die ambetanterikken in Brakel, volle gaz vooruit! Zo zie je maar, begin nooit de strijd met Goliath, in dit geval een gasmaatschappij die in Franse handen is en door niemand tegen tehouden is. Geld wint altijd!
Tuinbouw bedrijf Calcoen: maken van de toegang.
Algemeen zicht op de doorsteek in bedrijf Calcoen.
Tonnen zand wordt er aan gevoerd, om een rijweg te maken over de hele lengte van het tracée.
Hier worden pijpen in de grond beboord om het water uit de ondergrond te halen, teneinde een een droog en stabiel werkterrein te hebben, om de pipeline onder de straat door te boren.
Het zand wordt naar de werkrijweg gevoerd door tractoren met een kipwagen.
Het tracée richting Fayte/Parike, gezien van ter hoogte de "eken branke", knoteik.
Het tracée richting Hoogbos,- grens Everbeek/ Brakel, gezien van op de zelfde plaats. Bemerk rechts op het tracée de grijze werkrijweg waarover hierboven sprake is
Net een schilderij, ware het niet dat dit moois verstoord wordt door de moderne mens.
"De Eken Branke", de knoteik. Daar valt het een en het ander over te vertellen. Komende van Brakel, richting Geraardsbergen in de korte bocht naar links, net voorbij de weg, rechts naar Everbeek- boven, gaat rechtuit de Galgestraat, zie je in de verte een alleenstaande boom staan, dit is dan de fameuze: "Eken Branke", eiken kort, laag gehouden boom, zoals een knotwilg, in het dialekt "een branke", men kan ze ook bereiken via Parike, neem dan de weg naar Fayte en dan de 1e weg naar links, ook Fayte, tot in de velden en dan staat ze links van u. Ook via de Hoogbos kan je er bij, dit is misschien wel de beste weg, daal de Hoogbos af, net na de bocht naar links,neem de 1e weg naar rechts en dan zie u ze al staan. Dit is nu een jong exemplaar, maar de oude, de echte is nog maar een paar jaar door den ouderdom vergaan, ik heb ze héél goed gekend, en voor ons, in onze jeugd was het een speelplaats en een baken. Ik zie ze daar nog staan die oude dame, vermoedelijk ontkiemd ergens in de XVI e eeuw, oud maar nog steeds met een zekere fierheid, haar mantel (bast) was dun geworden, verweerd door al die jaren ,totaal opgeleefd, alleen nog een buitenste halve cirkel van +- 5 cm dik, nog een paar verweerde takken staken moedeloos tegen de hemel op. Ze had alles gezien, alles meegemaakt in haar lange bestaan , oorlogen, geweld ,moord, liefde, vrede, koude winters, hete zomers, mensen die hard in haar buurt handenarbeid verichtten, ze had die eerste mechanische monsters voor de laatste oorlog uit Amerika zien aanrukken, na die laatste oorlog was er niets meer te stoppen, alles moest vlugger, de eerste pikdorser, nadien kwamen die reuze tractoren met hun grote ploegen de grond diep rond haar oude wortels omwoelen en dat deed allemaal veel pijn. Ze is er stilletjes aan kapot gegaan of was het haar hoge ouderdom die haar parten speelde. En zeggen dat "de bende van Jan De Lichte" vergaderde aan haar voeten. Zou zij, een voorgevoel gehad hebben, en deze nieuwe aanslag op onze mooie streek niet meer willen meemaken en is ze er stilletjes van door gegaan, als de eerste landmeters verschenen en het tracée voor de gaspijp uitstippelden? We zullen het nooit weten, ze is er niet meer!! Haar opvolgster begint alvast haar pril leven in een heel andere wereld , geen rust meer, niemand heeft haar nog nodig, ze is nog enkel een symbool voor wat eens een baken was. Aan haar voeten stromen binnen kort massa's gas ten dienst van de moderne mens, die alles kapot wil, en nu nog niet nadenkt over "wat moet er later ?", we zien het wel als alles kapot is. Aan de toekomst denkt men nu niet, de toekomst is nu, nu wordt er geld geschept, wat het later voor onze kinderen wordt is nu ons probleem niet, ......triestige mens.
Zicht op de eken branke, richting Brakel.
Zicht op de "eken branke", met op de achtergrond de Hoogbos.
Foto van de Muiterij +- 1930. Links de ingang van de meisjesschool, rechts vooraan het huis van de onderwijzer, volgend huis de familie Bonnier groente en fruithandel en ook klerenwinkel. Donker gebouw, de kleuterklas en 1e en 2e studiejaar. In de verte de winkel van Angèleke Djeenekaa (wat een naam). Jules en Angele Van Lierde, hielden daar jaren een kruidenierswinkel, nu is het een superette, Prima, uitgebaat door de jongste dochter en haar man. Links achter de kerk, het wel bekende café van Fieke Smouter (Van Wassenhove Richard).
,
, 
, ola, de vrouwen mogen het ook uitproberen, hé, anders wordt ik nog beticht van discriminatie en leef graag met iedereen op goede voet!
