Ik ben Godijn Robert, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Roberto.
Ik ben een man en woon in Brakel Everbeek(boven) (België) en mijn beroep is pré pensioen.
Ik ben geboren op 11/06/1948 en ben nu dus 75 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Tuinieren,klussen,lezen,reizen,internet.
Everbeek, blijft me boeien,het verleden,he
Verhalen,activiteiten, Everbeek,blijft ons facineren. Het is een mooi, rustig dorp op taalgrens in de mooie Vlaamse Ardennen,het frans is hier nooit ver af.
Deze site gaat over het dagelijks leven,vroeger en nu.
Vroege herinneringen, verhalen,merkwaardige figuren,gebeurtenissen.
U kunt er ook aankondigingen voor een plaatselijke festiviteit op plaatsen.
Uw mening geven, zelf een verhaal aan toevoegen.
Kortom dit is de site van en voor Everbeek!
05-10-2009
TOEVALLIG
De St Jozefskerk van Everbeek-boven, ingehuligd in het gezegende jaar 1868. De kerk werdt gebouwd met giften van de parochieanen, ze werdt ook gebouwd door de plaatselijke bevolking.De eerste jaren van haar bestaan was het dak van de kerk gewoon met stro gedekt, het geld was op. Voor deze kerk er was, moesten de mensen van Everbeek-boven, hun kerkelijke plichten in Everbeek- beneden gaan vervullen, gezien de afstand, in de winter, geen lachertje.Natuurlijk wanneer de nieuwe kerk werdt ingehuldigd, ging dat gepaard met grootse feesten, en luidden de klokken onafgebroken gedurende heel het feestelijk week end. De inwoners van Everbeek-beneden waren afgunstig gezien de feesten en de kerk en gaven de nieuwe parochie dan ook een bijnaam. En zo werdt het "Boembeke", het geluid van de klokken imiterend en is het zo altijd gebleven. De mensen lieten het niet aan hun hart komen en gaven Everbeek-beneden smalend de bijnaam "Beneden- kwartier", een naam die tot heden nog ingebruik is!
Onlangs was ik op reis in Hongarije, en nam deel aan de Bucsu feesten(oogstfeesten) in Akastzó, rechts van de Donau, onder Budapest in het Bacs-Kiskun district. Mijn gastheer, de geschiedenis van Boembeke kennende wees me op dit bord en dat deze gemeente ongeveer de zelfde naam droeg als onze spotnaam, "Boembeke". Csengöd, betekent inderdaad overdadig de klokken luiden.
Foto van de Muiterij +- 1930. Links de ingang van de meisjesschool, rechts vooraan het huis van de onderwijzer, volgend huis de familie Bonnier groente en fruithandel en ook klerenwinkel. Donker gebouw, de kleuterklas en 1e en 2e studiejaar. In de verte de winkel van Angèleke Djeenekaa (wat een naam). Jules en Angele Van Lierde, hielden daar jaren een kruidenierswinkel, nu is het een superette, Prima, uitgebaat door de jongste dochter en haar man. Links achter de kerk, het wel bekende café van Fieke Smouter (Van Wassenhove Richard).
Mooie foto van de villa van de familie Ockerman-Rosier, Kroonstraat. Let op de drukfout in de familienaam, het is wel degelijk Ockerman, de naam Ackerman kwam toen niet voor in Everbeek.
Onderweg op de A10 tussen Riga en Ventspils. Een oude GAZ legertruck als reclame voor een pretpark in de buurt van Tukums.
Kindjesbrengers zijn hier in overvloed en zijn helemaal niet bang.
Kuzerme of te Kurland, typisch beeld voor deze streek.
Typische postbus aan de straat, het erf of huis staat 100m verder in het veld. Welkom bij de familie Grâvisi !
De radiotelescoop van Irbene, op weg nr P 124 tussen Ventspils en Kolka. Deze reus zijn antenne heeft een doormeter van 32 m en een van de grootste van Europa. In de Sovijet periode diende hij voor comunicatie met zowat alles in de Baltische Zee en de Atlantische Oceaan,maar vooral voor spionage naar het westen toe. Hij is van het type RT- 32, 2 km verderop staat een RT-16, ze zijn met elkaar verbonden door een 2 km lange tunnel. Deze foto is van een opendeurdag of zoiets.
Zoals de RT 32 er nu uitziet, men kan hem bezoeken met gids voor 5 LS. en helemaal tot onder de antenne komen na een hele klim. Ik moet zeggen dit is wel indrukwekkend. Deze telescoop wordt nu gebruikt door de Letse Universiteit voor wetenschappen, en dient voor onderzoek , van radiogolven in de verste ruimte, als ook voor metreologische waarnemingen. De 2 uitsteeksels landsheen de romp zijn in feite de 2 tegengewichten voor de antenne, zodat ze in feite altijd perfect in balans werkt.
Vergane glorie, deze voormalige hoofdingangspoort van de Sovijet luchtmacht kazerne, staat nu weg te roesten. Ik ben bijna zeker dat men vroeger als westerling nog in geen 100 km in de buurt van die poort kon komen. Dit is de ingangspoort van dit giegantish complex, met taloze kazerenes, die deze radar bedienden.
Een van de vele verlaten soldaten blokken.
De Baltsiche zee,in Jaunupe.
Jurmala, of het Knokke van Letland. Met de hand bediende kindermolen.
Verkoop van terplaatse gemaakte speciale snoep. Zeer lekker.
2 Jeudige artisten, die verdomd véél geld verdienden met hun mondharmonika, ik moet zeggen, ze waren heel beleefd en kenden perfect de knepen van het vak, ondanks hun jeugdige leeftijd.
Riga, hoofdstad van Letland: Het Milda, het vrijheidsbeeld op de Brivibasstraat. De 3 sterren in de hand, bovenaan symboliseren de 3 Baltische Staten.
De hangbrug over de Daugava aan de Valdemars iela (straat)
De Dom van Riga. De katedraal van Riga.
Deze 2 glasramen in de dom symboliseren de oorkondes verleend aan de stad door de koning van Zweden.
Het plaatselijke Komunistish Paleis, zoals er in iedere U.S.S.R. sattelietstaat eentje in de hoodstad aanwezig was. Ook wel het cultuurpaleis genaamd
The Black Heads House: Schittrend gebouw die dateert uit de tijd van de Hanse steden, dit is een replica, het origineel werdt verwoest in WW2. Het was het huis waar de Duitse handelaars hun vergaderingen hielden, Letland was toen volledig ver-duitst. Het is pas in de jaren negentig, na de Sovjiet periode terug opgebouwd.
De St Peter Kathedraal, 137m hoog. En op de top staat een haantje, zoals op zo vele kerken.
Zo ziet zo'n haantje er uit, eens op de begane grond. Dit haantje stond jaren lang op de top van de St Peter Kathedraal, een paar kogels door zijn fraaie lijf kregen hem niet klein. Nu prijkt er een jongere versie helemaal boven.
,
De Zweedse poort, herrinert aan de jarenlange Zweedse overheersing.
Art nouveau komt men hier overal tegen.
4 Zeppelin hangaars die oorspronkelijk in Leijpaja stonden, doen dienst als marktplaats.
Lokale producten worden rond de 4 grote hangaars verkocht, dit is echt een gezellige plaats, met een enorm keuze aanbod, alle dagen vers.
1 = 0,70 Letse Lat (Ls)
,
Het Lido: zeer mooie ontmoetingsplaats, waar men lekkere regionale producten vindt, men kan er schaatsen, dansen,eten, der is amusement voor de kinderen, alles wordt opgediend in traditionele klederdracht, een zeer leuke plaats.
Deze week tijdens mijn wekelijkse tocht naar de werken op de Hoogbos, viel plots mijn oog op een simple kassei steen. In feite een stom dood voorwerp waar niet veel over te vertellen valt. Maar toch, ik liet mijn verbeelding even haar gang gaan en zie plots ging ik die simple steen helemaal anders bekijken. Hier onder ziet u een fragment uit de Hoogbos, zo als ie er nu bij ligt, velen onder u beseffen of weten niet dat de oude Hoogbos, zoals hij vroeger was, gewoon is blijven liggen onder de tarmac, die in de jaren '60 is aangebracht.
Het verhaal van die kassei begint in de "Carriéres de Lessines", waar deze mooie met de hand gekapte porfiersteen is geboren, uit een stuk rots die door onze voorvaderen met zweet en veel handenarbeid uit de Lessense ondergrond is weggehakt. Vroeger was zijn oppervlak ruw en scherp, maar door het jarenlang intens gebruik is hij mooi glad geworden. De mannen van Everbeek en omstreken trokken toen iedere dag te voet naar Lessen om daar in de steengroeven de zware arbeid te gaan verrichten. Kunt u zich dat voorstellen alle dagen, 6 dagen per week te voet naar Lessen om daar gans de dag titanen werk te gaan verrichten en 's avonds na de dagtaak op de klompen terug naar huis te komen, winter en zomer ! De zondag was er toen om in de eigen tuin of stukje grond te zorgen dat het huishouden van het nodige eten werdt voorzien. Die knappe kassei heeft een lange reis gemaakt in een houten boerekar op hoge houten wielen, voorzien van een stalen band en getrokken door 2 machtige boerepaarden en na een uren lange reis is hij hier dan aangekomen! De kasseiers hebben hem dan met veel beroepsfierheid in de weg geplant, niet zo maar, maar met een mooie rug in het midden van de weg. Kan u zich voorstellen hoeveel stenen zo'n kasseier in zijn hand nam ierdere dag opnieuw en opnieuw, met de rug gebogen, bezweet of nat ! Maar het waren andere tijden, zegt men nu ! Wanneer de nieuwe kasseiweg is aangelegd kan ik niet achterhalen. Mijn moeder heeft hem niet weten aanleggen en ze is geboren in 1923. Dus gaan we er van uit dat de Duitsers in 1914 zijn overgetrokken, de ouderen spraken steeds vol schrik over die verschrikelijke Hulanen te paard, met punthelm en lans, en op hun trip naar huis in 1918, waarschijnlijk zijn ze er ook overgetrokken , niet te vergeten dat het hier toen sperrgebiet was, dus passeerden er toen ook veel smokkelaars er over. Mijn grootvader zal hem ook enige keren in die periode met tegenzin genomen hebben, toen hij maar liefst 8 maal in de Geraardsbergse gevangenis van de kommandatuur, wegens smokkelen belande . Als die steen nou eens kon praten, over de eerste auto, de eerste tractor, over de mensen die hem dagelijks gebruikten, soms uitbundig, feestelijk, een beetje dronken, mensen vol verdriet, mensen die een groot geheim meedragen, over de tragedies die zich afgespeeld hebben, waarvan hij bevoorrechte stille getuige was, over grote liefdes die begonnen of eindigden in zijn nabijheid. Deze steen was ook getuige van de 2e wereldbrand, toen eerst de Engelsen er over terugtrokken gevolgd door de Duitsers, 4 jaar later alles terug nog eens maar in een andere volgorde. Na deze oorlog werd alles beter er kwam opnieuw rust. Hij heeft ze allen gezien, Djef de fosman die van zijn werk weer veel te laat dronken naar huis kwam, Nonkel Fil met zijn kar en koe, op zondag passeerde hij met de triporteur die omgebouwd was tot ijskar, Leon Spelleman met de sporen op de rug, die bomen was gaan snoeien, Jules die van markt kwam met zijn biggenwagen, Mulder D'hose met zijn kar vol kersen beladen, Nest met zijn reuzepaarden die met 2 volle karren kolen van het station in Brakel kwam, het vuur sprong uit zijn koud lichaam en dat van zijn collega's toen Nest de paarden aanspoorde, Seus had net zijne eerste depanneur, een Ford Canada afkomstig uit de oorlog, in elkaar geknutseld, Nank Van Hoecke passeerde blijgezind met zijne Willy's, de muelder kwam traag bovengekropen in zijn groene Ford, Fone Chasseur met zijn bierkar getrokken door zijn trouwe Mie, s'avonds kwam Mie op automatische piloot naar huis , het leven van een biersteker was hard. Smouter ging met de Matchless naar Brakel bij zijn lief, met zijn trouwe boxer Diane in zijn spoor, Mijnheerke Kielemoes liep op zondag blijgezind ,de strohoed op zijn hoofd en met zijne canneton al zijn landerijen aan te wijzen aan zijn vrouw en dochter, Nestor Stinus die met zijne Adler naar de Zweden ging werken, onderaan de berg wachte Teuneke Ockerman met zijne Salira hem op, ze werkten samen, en boven op de Marolle was kermis bij Dulle Branke, De Muizer had net de koers gewonnen op zijn zelf gemaakte vélo, Pépé was zij vaste soigneur, iedereen van ver en bij was terug van de partij en de Fanfare van Nank Koater speelde er lustig op los, Djeef Vos, had een beetje te veel gedronken en werdt op de platte houten kruiwagen gezet en vastgebonden, zijn Marie kon terug den berg af met hem, naar het verre Verrebeek. Hoeveel malen ben ik over de steen gepasseerd?, niemand kan het zeggen, op vaders schouders,te voet, op mijn klein fietsje, op mijn grote vélo, ne Solidor uit Oudenaarde, mijn eerste brommer, ne Flandria Rocket Grand Sport, wat een machien zeg, toen der tijd. En net toen ik 16 jaar werdt en met mijn Flandria mocht rijden, werd het donker voor onze trouwe steen. In 1964 werden langs beide zijden van de weg betonnen goten geplaatst, en werdt er een laag grove steenslag over de weg gelegd, en daar over een flinke laag tarmac en zo verdwenen onze trouwe kasseien tot vandaag, 2009 in het donker, om nu terug op te duiken. Ze worden allen er uit gehaald en zullen wel ergens anders een nieuw leven beginnen, want zo'n kassei is onsterfelijk !!! 1964 ? Hoe ik er aan kom ? Wel zoals eerder aangehaald werdt ik 16 jaar in 1964 en kreeg ik mijne Flandria en tijdens een van mijn eerste testritten op de weg in aanbouw,op die grote rakellen, belande ik pardoes op mijne smikkel , met veel blikschade en veel verschroeid vlees!
Naar aanleiding van het bericht "Groeten uit ....". Stel ik de man achter achter dit bericht voor, de meeste mensen uit Brakel en Everbeek zullen hem wel kennen als de stille goedlachse Peter. Peter Verstuyf, stuurde me van op het fregat Leopold I, ergens op zee voor de kust van Libanon, deze prachtige foto's en een korte omschrijving van zijn taak op dit schip. Normaal gezien draagt Peter het uniform van de landmacht, maar de jongens van de marine dulden geen kaki op hun schepen. Dus in plaats van majoor bij de transmissie troepen (landmacht), is hij nu, tijdelijk, korvetkapitein (marine) Na zijn opleiding in de Militaire School te Brussel, studeerde hij rechten aan de Vrije Universiteit Brussel. Nu werkt hij dus tijdelijk aan boord van de "Leopold I", als juridisch raadgever. Zijn taak: juridisch advies aan het commando betreffende de inzetregels, internationaal zeerecht, humanitair recht, enz. Om de x dagen is er een juridische oefening voor de verschillende schepen. Dit gaat dan over hun reactie bij bepaalde incidenten, die zouden moeten lopen volgens de geldende rechtsregels. Een tweetal keer heeft Peter les gegeven aan de zeevaartschool van de Libanese Marine.
Hier onder een paar sfeer beelden van het fregat "LEOPOLD I " voor de kust van Libanon. Het fregat wordt ingezet in het kader van een operatie van de Verenigde Naties, UNIFIL, "united nations interim forces in Libanon", De opdracht: de wapensmokkel voor de Hezbolah ( gesteund door Iran), naar Libanon via de zee tegen te gaan. De " LEOPOLD I" blijft daar op missie tot eind mei.
Ik ben blij dat er zo'n site's als de uwe bestaan, deze geven mij immers de gelegenheid om toch nog wat meer contact te hebben met Brakel. Hier aan boord van het fregat Leopold I voor de kusten van Libanon mis ik wel onze prachtige groene streek.
Ik zie eveneens op uw site dat de werken aan de Termergel en Hoogbos vooruit schijnen te gaan. Ik hoop dan ook dat deze werken snel zullen worden afgerond. Met wat geluk kom ik naar huis en kan ik weer zonder veel problemen naar de Camillekeshoeve.
Vrijdag avond, 10-04- 2009, omstreeks 19:00 h brak er brand uit in het houtverwerkingsbedrijf van Dirk D'hose. Het vuur was van ver tezien . Het hele machinepark ging er aan, gans de opslag werd vernield, alleen buiten staan nog een aantal paletten met nog te verwerken hout. Een levenswerk ging in een paar uur in de vlammen op. De vrijwillige brandweer van Brakel was snel ter plaatse ondanks alle wegenwerken in het omliggende. Het korps werdt bijgestaan door de collega's uit Geraardsbergen, Ronse en Oudenaarde, er werdt gekampt met een serieus watertekort, het water werdt oa. met tankwagens aan gevoerd. De na - blus werken gingen door tot zaterdag morgen 09:00 h, alle na-smeulende paletten werden op de rechtover gelegen akker opengevoerd, en daar nat gehouden, teneinde verdere ontbranding en heropflakkering te voorkomen
Na een nachtje nablussen zien deze kerels er nog redelijk fris uit, vrijwillige brandweermannen zijn een klasse apart.
Deze jongen is aan vervanging toe !! Het 190pk sterke hartje , in de Vlaamse Ardennen heuvels, is niet meer van deze tijd !
Tijdens mijn laatste bezoek aan Riga, Letland,deze winter genoot ik van een lekkere maaltijd bij mijn schoonouders, ik vondt de bijhorende groenten zo lekker, dat ik het recept dan ook opgevraagd heb. Het is van oorsprong Russisch, en zeer eenvoudig te bereiden. Ik deel het dan ook graag met jullie en hoop dat er eens wat vaders aan de aard in de pannen vliegen , ola, de vrouwen mogen het ook uitproberen, hé, anders wordt ik nog beticht van discriminatie en leef graag met iedereen op goede voet! Bijhorend doc. is het origineel, dus voor liefhebbers van de Russische taal, een goede oefening om het even te vertalen. Voor de anderen heb ik het eens vlug vertaald! Klik op document om te vergroten!
LETSJE ( RUSSISCHE OPLEG GROENTE )
RECEPT: MAMA NINA
1- RODE PAPRIKA2.5 Kg.
2- GROTE WORTEL5 STUKS
3- SUIKER250 Gr. OF 1 GLAS (25 CL)
4- PLANTAARDIGE OLIE250 Cl. OF 1 GLAS (25CL)
5- TOMATEN PUREE500 Gr.
6- ZOUT1 KOFFIELEPEL
7- AZIJN 9°125 Cl. OF ½ GLAS (25 CL)
De paprika's en de wortels in niet te kleine stukjes snijden. Alle ingrediënten samen voegen. 45 min. op een zacht vuurtje koken, laten afkoelen. In luchtdichte potten doen. In de kelder zetten, en 2 dagen afdekken, zodat het licht er niet aan kan. Koud serveren, bij vlees of eender wat.
Het verhaal van onze kokin Mama Nina, loopt niet over rozen, alhoewel ze nu een rustige oude dag slijt in Riga, Letland. Nina Osipova werdt geboren in Ivanovo (onder Moskau), USSR, op 14 oktober 1928 als dochter van Vasily en Nadezha Osipova, ze heeft nog een broer, Jura,(1932) die ook in Riga LV woont. Haar vader Vasily was soldaat in het Rode Leger, die de Baltische staten en een deel van Polen bezette, na het" Ribbentrop/ Moltov pact.- 24 augustus 1939", hij was bij de grenstroepen ingedeeld , in de buurt van Kaunas aan de grens tussen Polen en Litauwen. Na de aanval door Duitsland op de Soviet Unie," Opertatie Barbarossa 22 juni 1941", werdt Vasily en zijn groep door de Duitsers krijgsgevangen gemaakt en naar Salaspils LV afgevoerd. Daar hebben ze zelf hun eigen krijgsgevangenkamp moeten bouwen. Als dit af was, werdt een selektie gemaakt, alleen de sterkste konden de Duitsers nog gebruiken! En dit ging zo, iedereen kreeg een aluminium soeplepel en moest gedurende de ganse dag zijn eigen graf graven, dan werden ze opgesteld voor hun eigen graf en werdt er boven hun hoofden geschoten met een mitrailleur,die in zijn graf dook werdt terplaatse met een schot afgemaakt.Vasily overleefde deze gebeurtenis en werd naar Duitslands afgevoerd, waar hij op een boerderij werdt te werk gesteld, en daar had hij het relatief goed. Op het einde van de oorlog werdt hij bevrijd door de Engelsen en nadien overgedragen aan de Soviets en ging terug naar huis na zijn lange omzwervingen en doorstane belevenissen. Amper 3 dagen thuis werdt hij veroordeeld tot 3 jaar werkkamp in de Oeral, wegens kolaboratie met de vijand,(iedere Russiche soldaat en weggevoerde die door de Duitsers was opgepakt, kreeg na de oorlog het zelfde lot toebedeeld). Het was dan gebruikelijk dat de vrouw in de buurt van het kamp een onderkomen zocht, zodoende trok ook Nina's moeder met haar 2 kinderen naar de Oeral, en verbleef onder erbarmelijke omstandigheden in de buurt van het kamp. Nina vertelde hoe ze met haar jonger broertje Jura, kilometers ver de bossen in trok om paddestoelen en bosbessen te plukken om ze daarna aan het station te verkopen om toch maar een paar roebels te hebben om brood te kopen. Na deze periode kwamen ze terug naar Ivanovo,en toen werdt gans de familie verplicht te imigreren naar Letland, en vestigden zich in Riga. Zo koloniseerden de Soviets hun bezette gebieden, en vandaar de problemen dat Rusland nu ondervindt met al hun volkeren, zie maar Titsjenië, Ukraïne,Georgië enz. De oorspronkelijke volkeren werden naar ergens anders gedeporteerd en de Russen namen hun plaats in. De familie vestigde zich in Riga LV in het jaar 1952. Nina Afanasjeva huwde in Riga met Jefims Afanasjev, afkomstig Kresttsy in de buurt van Novgorod, stad ten zuid - oosten van St Petersburg. - In Rusland neemt de vrouw, de familenaam van de man aan, vergezeld van een A (van), haar familienaam verdwijnt. Ze kregen 2 dochters: Tanya, gehuwd met Petr Grisulonka woonachtig in Zilupe LV. grensstad met Rusland en Olga, gehuwd met Robert (uw dienaar) en woont in Everbeek. Jura, huwde met Faïna, afkomstig uit Wit Rusland (Bylarus) en hebben een dochter Lena, die huwde met Georgy Ospennikov en emigreerden naar Natania, Israël. Nina, werkte gans haar verder leven in Riga, in de beroemde Laima chocolade fabrieken. http://www.laima.lv/en/ http://www.viewlatvia.com/eng_cam4.html Over het leven van haar man Jefim valt ook het een en het ander te vertellen, maar dat is voor later.
-Ook deze zomer heb ik, in haar handgeschreven kookboek zitten bladeren en er een paar blaadjes stiekem uitgescheurd, geeft niet, zegt ze, "want iedere Russische vrouw kent die traditionele recepten uit het hoofd"
Voor de liefhebbers van een goede, maar originele soep! Dan volgt hier het recept van de zo bekende, RUSSISCHE BORSCH
1- STUK RUNDSVLEES 2- GROTE WORTEL 1 3- AARDAPPEL 2 4- WITTE OF GROENE KOOL 1/2 5- RODE BIET 1 (grote) 6- UI 1(stevig uit de kluiten gewassen) 7- TOMATEN PUREE 1 soeplepel 8- WATER 2 L 9- PEPER EN ZOUT
Doe in een kom, 2 lieter water, de wortel en het stuk rundsvlees en laat koken tot het vlees gaar is.Neem de wortel en het vlees uit de bouillon. Ondertussen,de kool raspen of fijn hakken, de geschilde, in stukken gesneden aardappelen samen aan het bouillon toevoegen. Bak de gesneden ui in olie in een pan. Bij de bouillon voegen. Rasp de rode biet, en bak in olie in een pan, als ze gebakken is voegt u er een soeplepel tomaten puree bij,en laat nog effen doorsudderen en voeg bij het bouillon. Laat alles samen op een klein vuurtje zachtjes koken tot de aardappelen gaar zijn. Ondertussen hebben we het vlees in kleine stukjes gesneden en voeg die op het laatst bij de soep. Peper en zout voegen we er bij op het laatste moment en naar ieders smaak! Voila, dit was dan het origineel recept voor de borsch van mama Nina
Nog een receptje van mama Nina ? SOLJANKA - zoute soep (stevige soep, zeg ik).
1 RUNDSVLEES MET BEEN 500 Gr 2 UI 1 (grote) 3 WORTEL 1 (grote) 4 WITTE BONEN 1 handvol 5 KOOL 1/4 6 AUGURKEN 2 (opgelegde) 7 WEENSE WORST 2 8 HAM 1 (stevige plak) 9 GEROOKTE WORST 1 (flink stuk) 10 TOMATEN 2 11 BLAD PETERSELIE PEPER ZOUT Doe in een kom +- 2 lieter koud water voeg daarbij het been van het rundsvlees, 1 grote gesneden ui, de in grove stukken gesneden wortel en de witte bonen ( vooraf 2 uur laten weken). Als het water begint te koken, het rundsvlees toe voegen. Als het vlees en de bonen zacht zijn, voegt u de geraspte kool en de 2 versneden augurken er aan toe. Snij de worstjes, de ham en de gerookte worst in stukken. De 2 tomaten snijd u 8 delen en bak ze een weinig in olie. Neem het vlees uit de kom en snij het in kleine blokjes Daarna voegt u alles toe aan de soep, (het vlees, de stukjes worst,de ham, de gerookte worst,en de gebakken tomaten). Laat nog even doorkoken en voeg op het laatst peper en zout toe, maar smaak. Schep de soep op een bord en garneer met de bladpeterselie (mag ook gewone zijn, want hier vindt u de bladpeterselie zelden) NB. ik heb steeds een paar plantjes bladpeterselie in de tuin, die plantjes vindt u meestal in de Walen op de markt (Lessines bv.)
Ode aan onze postbodes! Winter 2009: Het zijn barre, voorwaar ijzige, koude lange dagen voor onze postbodes, zeker als men bij - 15°, 's morgens vroeg om 05:00 uur aan zijn job moet beginnen. Hoed af voor deze mensen, die u trouw iedere dag door weer en wind je post ten huize brengen. Zeker als men ziet hoe rond de Kerst en Nieuwjaarsdagen hun werk met een veelvoud toeneemt. En vooral als men soms ziet wat een moeite ze doen om een brief of postkaart die slecht geadreseerd is, u toch nog ten uwen huize te bezorgen. Toen ik deze week deze postkaart bij tante zag staan, dacht ik zo van" d'as toch fantatisch wat die gasten voor mekaar brengen!" Deze brief is afkomstig uit Letland en is geadresseerd aan, Germaine Godijn, Hoogbos 30 , B 9660 Brakel , Belgium. En op het goede adres afgeleverd aub!
-Deze komt uit mijn archieven van het jaar 1999. Deze brief is zo mooi dat ik hem ingekaderd heb. Dit is een juweeltje. De brief is afkomstig uit Roemenië, zie maar eens goed naar de zegels, 4 zegels van 1100 Lei, 2 van 150 Lei en 2 van 50 Lei, vooral die 2 van 50 Lei zijn intressant, omdat de linkse oorspronkelijk de waarde van 6 Lei had, de rechtse had zelfs geen waarde, op beide is de nieuwe waarde nadien opgedrukt. 10.000 Lei had toen de waarde van 4 Bfr.. Deze brief is van kort na de val van Chaochesku, vandaar de zuinigheid, alhoewel het er nu nog niet veel beter gaat. Ik herinner me nog die tijd heel goed, we waren daar al een paar jaar bezig met humanitaire hulp, en als we een kaartje wilden sturen moesten we de kaarten in de post bij zo een knorrige oude tante gaan kopen, het duurde altijd wel even eer die oude tantes hadden begrepen dat we 10 postkaarten met zegels voor het buitenland wilden kopen, dan alles op een grauw papier met een stompje potlood zitten uitrekenen, dan werd het papiertje door het venstertje geschoven, en dan maar duizende Leiën uit de portefuielle halen en maar natellen dat ze deden ( wat waren we toch miljonairs toen , in Lei wel te verstaan!! ). Maar dan kwam de kat op de koord, eens de postkaarten geschreven werden de zegels er op geplakt met een beetje lijm, ervaren Roemenië reizigers hadden toen een Prit stick op zak!!!!
Geadreseerde: Robert Godron, Stene plein 34, B 9960, Brokel, OVL , Belgium. en keurig afgeleverd, vandaar mijn respect voor onze postbodes !!!
Reisherinneringen Ukraïne: Vliegticket, -Ingangkaart, Nationale Opera , -Ingangkaart Rodina Mat museum, -bekeronderlogger UK air. Klikken voor groter beeld.
Ukraïne. Hoofstad, Kiev, 2200 Km van Brussel verwijderdt. Munt eenheid; Gryvne (7,30 Gr is 1 ). Taal: Oekrainsch, wordt Cyrilisch geschreven, maar is géén Russich ! Rechtstreekse vluchten van uit Brussel door" Ukraine International", http://www.flyUIA.com , +- 3 uur vliegen tot Kiev Borispyl luchthaven. Er is een tijdsverschil van 1 uur tegenover onze tijd. Met de wagen ,maar is om veiligheidsreden af te raden, BRUSSEL> KOLN> GIESEN>EISENACH>GERA> DRESDEN>WROCLAW> KRAKAU>TARNOW>JAROSLAW>L'VOV>ROVNO> KIEV. +- 30 uren rijden, de wegen zijn goed, maar aan de Pools- Ukrainsche grens kan het wel een paar uren, (soms een dag) duren. Reisdocumenten: een geldig pasport, op de luchthaven zelf een soort visum maken, is gratis en in het Engels, men kan het ook op het vliegtuig maken, dat spaart je de moeite om het papier ter plaatse in te vullen en opnieuw helemaal achteraan in de rij te herbeginnen!! Prijsvergelijking: eten met alles der op +- 10, sigaretten, Marlboro, 1. Berezan, ligt 80 Km voorbij Kiev op de weg naar Charkov, en is een klein provincie stadje.
Zicht op de Dnepr, Rodina Mat en het Lavra klooster De Dnepr deelt de stad in twee delen, linkeroever, de oude stad, op de rechteroever de nieuwe stad, na de oorlog gebouwd in de de typisch grauwe sovjetstijl. Het echte Kiev (de oude stad), omvat vele mooie gebouwen en parken, brede lanen, van op afstand bekeken domineerdt het groen en ziet men alleen maar hier en daar een kerk of monumetaal monument er boven uitsteken. De stad werdt gebouwd op 7 heuvels en op iedere heuveltop staat er een identieke, grote ijzeren fontein, gevoed door de bron er onder. Als men van uit het oosten, de stad binnen komt, valt onmiddelijk het "Rodina Mat" standbeeld op. Berezan: het dorp van ons gastgezin. Berezan, op +- 80Km ten oosten van Kiev op de weg naar Charkov, is een centraal dorp met een station, alle dagen markt waar men van alles kan kopen ( op de trein ziet men dan ook de mensen van het omliggende met hun aankopen van deze markt reizen, zoals plastiek leidingen, auto onderdelen enz;). Een nieuw hoteletje, een reuze sportstadion met alles daarop en daaraan, een museum over de geschiedenis van hun dorp en de lokale helden, een poging tot een supermarkt, vele lokale kleine winkeltjes waar men van alles kan kopen, een paar bar's, een restaurant en twee banken (met bank automaat!). Veel Lada's, Volga's en Kraz en andere voor ons onbekende auto's en moto's. Anekdote: We bestelden een menu in het restaurant, en der was juist een algemene personeels wissel geweest,(de diensters zijn meestal jonge meisjes , +- 15 jaar oud. Krijgen we eerst de patatten en frieten, wij maar wachten, maar daar kwam niets meer, dan maar van pure ellende de patatten binnengespeeld, als iedereen klaar was kregen we de groenten en als iedereen klaar was, het vlees en zo verder in omgekeerde volgorde tot we helemaal klaar waren met ons maal. Ons gastgezin zat met de figuurlijk gebakken patatten en was serieus beschaamd over deze manier van werken. Bij navraag voor opheldering over dit gedrag, bleek, dat het meisje alles genoteerd had in volgorde van de bestelling aan tafel, het zo doorgegeven had aan de nieuwe kok en die had de lijst afgewerkt zoals het genoteerd was !! Bij het binnenrijden van het dorp staat een mooi onderhouden T 34 tank van het Russich leger, bij navraag zegt Valery dat de bewoners van dit dorp deze tank tijdens de oorlog gefinacierd hebben en ze hebben hem na de oorlog teruggekregen,ze zijn er bijzonder trots op! Als er getrouwd, wordt is een foto van het koppel bij de tank een must. Ook in het dorp staat een niet te opvallend monument met een aantal namen erop en het jaar 1986. Natacha verteld ons dat dit een monument is voor de mensen van het dorp, die gestorven zijn tijdens de opruimings werkzaamheden in Tsjernobil, en ze zegt er doodleuk bij dat ook haar schildklier net zoals bij vele anderen hier, is verwijderdt. We zijn hier maar 100Km van Tsjernobil verwijderdt! De Ukraïners zijn net als al de volkeren uit het vroegere "oost- blok " zéér gastvrij, bij hen bent u steeds een spéciale gast en ze doen er dan ook alles aan om je te verwennen,, met eten en drank, op voorwaarde dat je jezelf niet te hoog opsteld. Enkele regels: als men ergens binnen gaat, steeds de schoenen aan de deur uitdoen en de daarvoor bestemde pantoffels aantrekken, iedereen uitbundig begroeten, een klein geschenk aanbieden, een fles vodka hoort daar zeker bij. Als je echt wil schoren, dan kus je de gastvrouw, bij het binnenkomen, net als hier 3 maal, dat vinden ze fijn en ze verwachten dat ook niet, dat is ginder hoogst ongebruikelijk en wees gerust alle ander vrouwen zullen het geweten hebben . Eten doet men de hele avond, van een overvolle tafel, tot de laatste minuut. De mannen verwachten van u , als man, dat u telkens met hen "nasdarovnje" doet, en de vodka in een beweging binnen kapt, ze maken er een punt van, van u als westerling onder de tafel proberen te drinken. Geen nood, op tijd een kleine hap tussendoor, en je staat even sterk als zij, en dan pas bent u hun vriend!! En dan met een paar woordjes, Russich,Roemeens, Engels, Frans, Duits, en véél gebaren een hele avond een gesprek tot in het komische toe voeren, dat is pas gezellig. We zijn met ons gastgezin, Natacha en Valèry, op barbeque gegaan. Alles in de koffer geladen en weg diep het bos in, op een willekeurige plaats halt gehouden en een bbq gehouden. Ik werd aangeduid om het vuur te maken,en de tafel te zetten, iedereen ging paddestoelen zoeken in het bos en kwam na 1 uur terug met hun vondst. Wat bruin brood, boter, gebakken bospaddestoelen, tomaten, gebakken aardappelen , agurken, bladpeterselie en "shaslick", wijn, water en vodka, of corse!.Het hoeft echt niet allemaal zo ingewikkeld te zijn om lekker te zijn! "Shaslick": brochette. Bereiding: smeer de stukken varkenvlees( nek), de avond daarvoor in met mayonaise, peper en zout en laat een nacht marineren, overheerlijk en eenvoudig. In het bos waren nog veel sporen te zien van een tankaanval uit WW2, na een paar minuten had ik al enkele scrapnels bijeen geraapt, die zaten gewoon tussen de struiken, omhoog meegegroeid. Onze Belgische reisgezel, kwam na een tijdje heel bleekjes en erg opgewonden teruggelopen naar het kamp, die had tijdens het paddestoel plukken een zwarte slang van +- 1 meter bij de staart gepakt. Hier onder, het huis van ons gastgezin in Berezan.
Berezan: het station, klaar voor een uitstap, links Natacha in de midden Valéry ons gastgezin. Verbindingen genoeg naar Kiev van uit Berezan, met de trein, 4.25 Gr enkel, de minibus12.5 Gr, de taxi 200 Gr., altijd prijs afspreken met de taxi, dat loont, vooral als er paar bij mekaar staan. Het goedkoopst ? Neem een kaarje op de trein, dus betaal je in 't zwart de helft, geen probleem! Dus binnen een paar jaar koopt de kaartjes knipper de trein die in faling is op, stelt een nieuwe kaartjesknipper aan en we zijn weer opweg naar een fallisement. Op de trein kan je van alles kopen bij ambulante verkoopers: bier, eten, kam, veilheidsspeld, kousen, iedere verkoper heeft zijn specialiteit. Anecdote : plots keek iedereen op van het lawaai in de trein, een zatte vrouw dacht dat een man die opgestapt was, haar reiszak had gestolen. En zij maar trachten die zak terug te pakken, dit met veel lawaai en dat ging zo de hele trein door, die man duidlijk gegeneert stapte maar verder met dat mens achter hem aan . Heel de trein aan het lachen natuurlijk, maar dit schouwspel herhaalde zich tot driemaal toe, tot de man van pure ellende afstapte. Wat opviel tijdens de ritten naar Kiev, op een bepaalde plaats stond een oorlogsmonument, de loopgraven en de bomkraters waren nog steeds te zien in dat bos.
"Rodina Mat" , symbool voor het Moederland. Dit reuze groot in inoxstaal uitgevoerd standbeeld meet 65 m hoog boven de sokkel. Het zwaard weegt 15 ton. Het stelt het moederland voor (USSR), deze reuze grote beelden vindt men overal waar de sovjiets een belangrijke overwinning boekten op de nazi's. Onder het standbeeld is een 3 verdiepingen hoog museum over Kiev in de oorlog en de belangrijke veldslagen in de buurt. Der zijn verschillende opstellingen te zien met origineel materiaal ,zo uit de oorlog weggeknipt. Indrukwekkend was de grote originele bronzen nazi- adelaar die met gebroken vleugels en met kogels doorzeefd op de straatstenen lag aan de inkom, ook een groot duits "ijzeren kruis", helemaal gemaakt van honderden echte "ijzeren kruizen", deze decoratie gaven de nazi's aan de zeer verdienstelijke soldaten!! Symbolischer kan niet.
Kiev bezoeken doet men niet op een dag, der is zo veel te zien, zoveel mooie gebouwen, kerken, parken enz. Wij verplaatsten ons in de stad met de metro of de bus, spotgoedkoop en snel. De stations zijn allen om ter mooier, in diverse soorten marmer uitgevoerd. Deze metro ligt heel diep in de grond, en opgepast voor mensen met hoogtevrees, de roltrappen zijn oneindig lang,(diep dus). Het Baby Yar: waar de joden door de SS heen werden gedreven en allen in een massagraf zijn gedumpt, duizenden mensen liggen daar nog onder de grond, men wandeld er gewoon overheen. Het Lavra: indrukwekend klooster mooie kerken, een mooie klokketoren, helemaal onderaan het holenklooster, waar de monikken 600 jaar terug in de grond leefden , hun mummies zijn er nog te zien. Andreesjsky spusk de straat waar alle souveniers, handwerk,schilderijen, oorlogsspul enz alledagen tekoop zijn. Met zijn indrukwekend mooie St Andrewkerk. Het Montmatre van Kiev. De onbekende soldaat: waar op zaterdagvoormiddag de pas getrouwde koppeltjes een foto komen nemen met de familie en de champagne! Veel te veel om allemaal op te noemen: intresante sites zijn www.go2kiev.com , www.sovjetreizen.nl Alleen onhoud dit, als je Kiev of Ukraïne bezoekt, neem iemand mee die Cyrilisch kan lezen of neem een gids. Want zonder dit kom je nergens . Men vindt er geen Engelse aanduidingen en der zijn weinig mensen die een westerse taal spreken ! Ik zou nog een tijdje kunnen doorgaan over Kiev, want het is een van de mooiste steden die we al bezocht hebben, onbekend is onbemind zegt men.
Pechersk saints, kloosterkerk Het Lavra, de kerk. Maidan Nezalezhnosti ( Onafhankelijkheids plein ), waar de oranje revolutie zich afspeelde. Vrijheids zuil, op het onhafankelijkheidsplein. Klokketoren van het Lavra klooster.
Woensdag 02/07/2008: wat al een paar dagen te verwachten was, is sinds gisteren aangevangen. Dus voor de bewoners van Everbeek- Boven nog wat meer last. Tot vorige week was het koffiedik kijken, ze waren gestopt aan de straatkant en aan de overzijde tot aan Guido Calcoen zijn tuinbouwbedrijf. Maar einde vorige week werd ergens het licht op groen gezet, en dus vanaf deze week alle hens aan dek, geen tijd te verliezen, ze vliegen der in, ze hebben al tijd genoeg verspeeld aan die ambetanterikken in Brakel, volle gaz vooruit! Zo zie je maar, begin nooit de strijd met Goliath, in dit geval een gasmaatschappij die in Franse handen is en door niemand tegen tehouden is. Geld wint altijd!
Tuinbouw bedrijf Calcoen: maken van de toegang.
Algemeen zicht op de doorsteek in bedrijf Calcoen.
Tonnen zand wordt er aan gevoerd, om een rijweg te maken over de hele lengte van het tracée.
Hier worden pijpen in de grond beboord om het water uit de ondergrond te halen, teneinde een een droog en stabiel werkterrein te hebben, om de pipeline onder de straat door te boren.
Het zand wordt naar de werkrijweg gevoerd door tractoren met een kipwagen.
Het tracée richting Fayte/Parike, gezien van ter hoogte de "eken branke", knoteik.
Het tracée richting Hoogbos,- grens Everbeek/ Brakel, gezien van op de zelfde plaats. Bemerk rechts op het tracée de grijze werkrijweg waarover hierboven sprake is
Net een schilderij, ware het niet dat dit moois verstoord wordt door de moderne mens.
"De Eken Branke", de knoteik. Daar valt het een en het ander over te vertellen. Komende van Brakel, richting Geraardsbergen in de korte bocht naar links, net voorbij de weg, rechts naar Everbeek- boven, gaat rechtuit de Galgestraat, zie je in de verte een alleenstaande boom staan, dit is dan de fameuze: "Eken Branke", eiken kort, laag gehouden boom, zoals een knotwilg, in het dialekt "een branke", men kan ze ook bereiken via Parike, neem dan de weg naar Fayte en dan de 1e weg naar links, ook Fayte, tot in de velden en dan staat ze links van u. Ook via de Hoogbos kan je er bij, dit is misschien wel de beste weg, daal de Hoogbos af, net na de bocht naar links,neem de 1e weg naar rechts en dan zie u ze al staan. Dit is nu een jong exemplaar, maar de oude, de echte is nog maar een paar jaar door den ouderdom vergaan, ik heb ze héél goed gekend, en voor ons, in onze jeugd was het een speelplaats en een baken. Ik zie ze daar nog staan die oude dame, vermoedelijk ontkiemd ergens in de XVI e eeuw, oud maar nog steeds met een zekere fierheid, haar mantel (bast) was dun geworden, verweerd door al die jaren ,totaal opgeleefd, alleen nog een buitenste halve cirkel van +- 5 cm dik, nog een paar verweerde takken staken moedeloos tegen de hemel op. Ze had alles gezien, alles meegemaakt in haar lange bestaan , oorlogen, geweld ,moord, liefde, vrede, koude winters, hete zomers, mensen die hard in haar buurt handenarbeid verichtten, ze had die eerste mechanische monsters voor de laatste oorlog uit Amerika zien aanrukken, na die laatste oorlog was er niets meer te stoppen, alles moest vlugger, de eerste pikdorser, nadien kwamen die reuze tractoren met hun grote ploegen de grond diep rond haar oude wortels omwoelen en dat deed allemaal veel pijn. Ze is er stilletjes aan kapot gegaan of was het haar hoge ouderdom die haar parten speelde. En zeggen dat "de bende van Jan De Lichte" vergaderde aan haar voeten. Zou zij, een voorgevoel gehad hebben, en deze nieuwe aanslag op onze mooie streek niet meer willen meemaken en is ze er stilletjes van door gegaan, als de eerste landmeters verschenen en het tracée voor de gaspijp uitstippelden? We zullen het nooit weten, ze is er niet meer!! Haar opvolgster begint alvast haar pril leven in een heel andere wereld , geen rust meer, niemand heeft haar nog nodig, ze is nog enkel een symbool voor wat eens een baken was. Aan haar voeten stromen binnen kort massa's gas ten dienst van de moderne mens, die alles kapot wil, en nu nog niet nadenkt over "wat moet er later ?", we zien het wel als alles kapot is. Aan de toekomst denkt men nu niet, de toekomst is nu, nu wordt er geld geschept, wat het later voor onze kinderen wordt is nu ons probleem niet, ......triestige mens.
Zicht op de eken branke, richting Brakel.
Zicht op de "eken branke", met op de achtergrond de Hoogbos.
Opnieuw naar Roemenië. Iedereen die me een beetje kent, weet dat ik een zwak heb voor de noden van de plattelands bevolking in Roemenië. Dus, dit jaar trok ik opnieuw met mijn vrienden van de werkgroep Vzw Humanitaire Organisatie Ieper- Roemenië naar onze adoptie dorpen in de buurt van Tirgu Mures. Dit jaar ging de missie door in de maand Mei en dit met 2 vrachtwagens volgestouwd met allerhande hulpgoederen en ook materiaal voor de verschilende projecten in de dorpen Sausa, Recca, Vidrasau en Capusu de Campie, de adoptie dorpen van de stad Ieper. Volvo nr 1 met Filipe en Isabelle als chauffeurs vertrok op zon 18/05 en was op dinsdagmorgen terplaatse Volvo nr 2 met mij als chaffeur vertrok op ma 19/05 en was op woensdagavond21/05 op zijn bestemming. De afstand is op de kop 2000 Km, de reis gaat over Köln, Frankfurt, Nurnberg, Passau, Wenen, Budapest, Solnok, Cluj Napoca, Turda en tenslotte Ungheni net voor Tirgu Mures. De reis is voorspoedig verlopen en het weerzien met de oude vrienden was opperbest, het pakt me nog steeds na al die jaren als ik mijn vrienden terug zie, de gastvrijheid die ze u bieden, zoiets vergeet men nooit. Hieronder volgen een paar sfeer beelden.
Volvo nr 1 tijdens het lossen van de persoonlijke paketten in Vidrassau 1 Belg en 1 Roemeense zigeuner, zouden beiden lid zijn van Weight Watcher's ? Tipisch zicht op Vidrassau Een paar plaatselijke schonen en hun copilles( kinderen) en uw dienaar. Tipische Rom zigeuner kop. Tipische Rom zigeuner vrouw. Volvo nr 2 tijdens het lossen in Sausa. Vrienden voor het leven, Dorim Tata , zijn vrouw Mama Maria en ikke . Sibiu, culturele hoofdstad 2007, het marktplein.
Dat het in deze jaren en vroeger er anders aan toeging dan nu, zult u vlug begrijpen, in die tijd was bijna ieder huis een boerderij soms met winkel en soms nog café ook, iedereen leefde met gans het huisgezin van dit boerderijtje, dat ging meestal om een paar koeien en een paar varkens, een grote boer had 10-12 koeien en een paard. Anderen hadden een beroep: smid,metser,dakwerker,timmerman,schrijnwerker,schoenmaker,wagenmaker,plakker,leermaker, molenaar,snoeier, tabaksnijder,loodgieter, kasseier, enz. in ieder dorp vondt je al deze vaklui.Vanaf de jaren '60 is alles snel beginnen veranderen. Men stopte ermee en ging naar de grote werven en de industrie werken, waar het makkelijker en meer geld te verdienen was. Ik heb dat allemaal nog een tijdje kunnen beleven in mijn jeugd en ben erg tevreden dat ik dat nog kunnen meemaken heb.Nu rest nog enkel nostalgie naar het zo dichte verleden en vraag nu maar eens aan iemand van 12 jaar,"waar komt de melk vandaan",die denken nu dat ze in een Tetrapak groeit.
Activiteit
Materiaal
Hoe werkt het
IN'T IEVERBEKS:
Ploegen:
Een wentelploeg 1 snede
Getrokken door 2 koeien of 1paard. Op het einde van het veld moest de ploeg met de hand gewenteld worden
Ieys gaon ploegen naar varebek (Verebeek) Hij is gaan ploegen naar ....
Eggen:
Eg
Een driehoekige houteneg werd door de koe voortgetrokken
Ieys gaon eden op 't hooveld(hoogveld) Hij is gaan eggen op het ...
Zaaien:
Zaaizak /bekken Zelf geoogst zaaigoed
Zaad werdt met de hand breedwaaierig uit geworpen Het was een kunst om goed de zaden op de akker te verspreiden
Ieys gaon zoeiën op den Poensberg Hij is gaan zaaien op het Poerensberg veld
Pikken:
Met de hand Machinaal
Met een paar man naast elkaar met pik en pikhaak, de vrouwen bonden de bussels samen en zetten op stuiken Machinaal, een door een paard getrokken pikbinder, de vrouwen zetten op stuiken
Ze zen goan pekken De wijven zeulen bennen en stuiken Ze aijn gaan pikken. De vrouwen zullen binden en de bussels op een stuik zetten
Hooien:
Met de zeis Ook met de maaibalk
Met een paar man met de zeis het gras maaien, nadien alle dagen een paar maal keren om te drogen. Op balken harken om nadien samen gebonden met een wrongel, pakken te maken
Ze zen goan 't huei moeiën en 't hui-i kieren,mèren goam 't bènnen en bennen hoalen Ze zijn gaan maaien,en het hooi keren,morgen gaan we het binden en binnen halen
Stuiken:
Strobussels
De strobussels werden een paar dagen te drogen gezet met 4 tegen elkaar, rechtop
De die kaan goe stuiken zetten Die kan goed stuiken zetten
Dorsen:
Met een dorsmachine
De dorsmachine werd getrokken door een tractor De tractor dreef de machine aan door middel van een grote riem
Ze kommen vandoige dasken Heye, de zakkendroigers a verwettigt ? Ze komen vandaag dorsen.Heeft u de zakkendragers al verwittigd?
Bemesten:
Met een beerton
De beerton was meestal een oude wijnbarique van +- 1000l, de aal werd opgepompt door middel van een aan de buitenmuur bevestigde grote pomp,er staat nog een exemplaar boven op de Hoogbos,huis links van de weg
Merren goan we zieëke voeren,stoat de zjiëkkarre a geriët? Morgen gaan we beer voeren, staat de beerkar al klaar?
Rooien:
Rooispade,kapmes
De bieten werden door middel van een rooispade uitgestoken, op rijen gelegd en dan met een kapmes de kop(gelend) afgehakt en dan op hoopjes gezet
Ieys noar de kauter goan bateroaven et doen Hij is naar den akker bieten gaan rooien.
Rooien:
Aardappelrooier
De aardappelen werden rij per rij met een rooier uitgereden,alle beschikbare mensen kwamen dan aardappelen rapen
Begoan merren patotters etdoen, wie komt er allemol roapen? We gaan morgen aardappelen rooien, wie komt er allemaal oprapen?
Snoeien
Kapmes
De snoeier kwam en ging met sporen in de bomen,waar hij door middel van een zwaar kapmes de overtollige takken afkapte
Léon en Neke Spelleman kommen noaste weke snoeien,ge moetse ni tevel citter geen,hè .... komen volgende week snoeien, ge moet ze niet te veel cieder geven, hé..
Houtbussels maken:
Kapmes, binddraad en een mal
Het gesnoeid hout werd in de winter in bussels gedaan, dat werd verkregen door het hout in een houtenmal te leggen,aantespannen met ketting en gebonden met een binddraad
Noste weke goan we bèdzen moaken heim, wet moar hou houmes, davet goet snet! Volgende week gaan we houtbussels maken,hé,slijp uw kapmes, dat het goed snijd!
Touréren:
Pik en pikhaak
Voor er met de machine gepikt werd, moest men eerst met de hand een gang pikken, zodat de pikmachine rond het veld kon rijden
Ge moet merren goan toeréren op de Poensbeg Ge moet morgen gaan een gang gaan pikken op de .....
Dit waren zowat de bijzonderste werkzaamheden die de boeren uitoefenden een heel jaar lang. Hoe verliep voor de jeugd nu zo een jaar, in de jaren '50. Laten we beginnen in de lente. Vanaf dat de eerste zonnestralen in de lucht priemden, was er geen houden meer aan,der moest in den lochteng(moestuin) gewerkt worden(ieder huis had "ne lochteng"), vader haalde al het mest uit de stallen met de pipegalle(kruiwagen) en voerde het naar de lochteng, wij moesten helpen bij uitbreiën( opensprijden) van dat mest. Vader nam de spade ter hand en wij moesten het onkruid en het mest in het splet(geul tussen omgekeerde en niet omgekeerde grond) doen, na drogen werd de grond met de schoeper(verkruimelaar) klein gemaakt,dan werd er van alles gezaaid en pataten geplant,vader maakte de voren met een houweel en wij legden de pataten er in(dat plantgoed was al voor de winter aangekocht en op de zolder bewaard). Eens de tuin bewerkt waren we vrij, we konden gaan ravotten met de vrienden uit de buurt, opzoek naar vogelnestjes(Gaija was er nog niet) gewoon in het bos gaan spelen(der waren nog geen Groenen).Met Pinksteren ging de processie uit,we gingen bloemen plukken in de weiden(de weiden stonden toen vol met allerhande bloemen,je kunt u dat nu niet meer inbeelden, die kleurenpracht). Die bloemen werden dan voor ieder kapelletje uitgestrooid, en t'was om ter mooist.Iedereen uit de school had een taak in deze processie, der werden engeltjes en ook heiligen uitgebeeld,anderen droegen van die mooie lantaarns, de pastoor,toen paster Hurtecant, die liep onder een hemel met de Ciborie hoog voor hem opgestoken en dan volgden de notabelen en als laatst ons muziek"De Verenigde Vrienden". Ja, toen hadden we een fanfare. Ook in Everbeek- beneden hadden ze er een,"L' Union Musicale". (Tot het 1963 waren we namelijk bij de provincie Henegouwen, de voertaal was frans,meneer! Vandaar dat we allen een aardig mondje frans spreken, hé. Met pasen gingen we bij héél de familie paaseieren rapen in de tuin, maar we moesten wel wachten tot de klokken uit Rome terug waren,op Paaszondag begonnen die met veel kabaal te luiden en dat was het signaal waar we opwachtten! Op aswoendag gingen we met ze allen een zwart kruisjeop ons voorhoofd laten aanbrengen door de paster, dat mocht er van héél de dag niet af. Palmzondag gingen we met zen allen om gewijde palm naar de kerk. Die werd dan voor een heel jaar in huis opgehangen en rond de 4 hoeken van de velden gezet.Dat was voor alles goed, tegen ongeluk,brand, onweer en kwade geesten enz dat was het middel tegen alles en het werkte nog ook, als je der maar in geloofde, en zo waren er genoeg(allemaal!). In de maand mei hadden we ons handen vol, 't was" ronkord"(meikever) tijd. Na school liepen we alle hagen af ,opzoek naar die lieve beestjes. Die werden dan in een bokaal gestopt met wat hagebeukbladeren,ze moesten toch eten hebben, hé! Je had er drie soorten van," prekers,pasters en meulders). Den besten van uw bezit die ging in een "vapeurduske"(luciferdoosje) mee naar school, dan was het in de speeltijd "concours" (wedstijd)voor, de beste, de mooiste, die beste kon preken en vliegen, die sukkelaar kreeg dan een "twijndroad"(naaigaren) door zijn achterste en moest dan rond vliegen.Maar goed dat Michel van Gaia nog nie geboren was! De grote vacantie Tijdens de grote vacantie verveelden we ons niet,toen was er nog geen sprake van vacantieopvang, geen TV en andere pretpark toestanden.Dat moest allemaal nog uitgevonden worden. We hadden dagen te kort, ONS bos op den hoogbos ,dat was"the place to by".We gingen er voor een paar dagen in kamperen. Veel materiaal hadden we niet nodig, de ene bracht een paar kookpotten ,een frietpot wat lepels, vorken en messen, de andere bracht een paar preslakens mee(toen had iedereen dat in huis, dat waren lakens uit de franse suikerfabrieken waar de suiker door geperst werd,en gezien velen de "campagne" in frankrijk deden was dat hier in overvloed, alsook flessen vol met dikke stroop waar in de winter spekken(karamellen)op de vloer van gegoten werden), wat oude dekens, alles de fiets op en weg waren we voor een paar dagen. In het bos werden oorlogen gevoerd, zeker als die van Brakel kwamen, want die werden niet getollereerd in ONS bos. Onze wapens maakten we meestal zelf! Een hazelaren stok met een touw gespannen was goed voor een echte boog, de pijlen maakten we natuurlijk ook zelf , een katapult werd ook vlug gemaakt met een stuk rubber van een oude fietsband en een goede mik. Het is een paar maal voorgevallen dat we een krijgsgevangene die aan een boom gebonden was, gewoon vergeten waren.S'avonds kwamen dan de ongeruste ouders hun zoonlief zoeken en gemoogt gerust zijn ,dan kregen we der serieus van langs, de volgende maanden maakten we een omweg, waar die bewuste familie woonde. We leefden ook van de visvangst, hier in het bos zaten sterretjesforellen in de beek, in de zomer wanneer de zon op een bepaalde plaats door de bomen priemde, dan kon je, ze zien zonnen. Vangen was voor ons vrij simpel, we damden de beek af en gingen dan blootvoets in de beek onder de uitgespoelde wortels zoeken. Ook in alle beekjes waren er roodbaarsjes, bliekjes en doornvoorens, die werden dan gevangen en mee naar huis gebracht, in een grote haringbokaal gezet en zo hadden we een aquarium avant la lettre.Bij al dat visvangen moest je wel uitkijken naar bloedzuigers"lekketessen", want die waren er natuurlijk ook! En daar werden wilde verhalen over verteld! Een andere bezigheid was "peeschieten", naar een op de grond getrokken lijn mikken, voor wie er het dichts bij lag, de stuivers maakten we natuurlijk zelf van gegoten lood. We smolten het lood in een oude kom en goten dat dan in de rand van een omgekeerde "zjatte", een koffie tas.Met de"marbols", knikkers werd er natuurlijk ook veelvuldig gespeeld, zo erg zelfs, dat de nagels van de duimen doorgesleten waren. Rond september gingen we dan op zoek naar "champignons",weidepaddestoelen, en die kwamen hier ook veelvuldig voor. Als we der zin in hadden, dan gingen we zwemmen of varen op de beek, geen probleem de beek werd afgedamd en moeders"bassenk", zinken wastobbe was een ideale boot.Ook stelden we soms de kanonnen op,en lieten die dan met oorverdovend geluid knallen. Daar voor gebruikten we, een oude verfpot met deksel en carbuur, de meesten hadden dat in huis, want vader was stroper,( het cabuur werd gebruikt voor hun lichtbakken). We deden wat carbuur in de verfpot, water daarbij , maakten onder aan een klein gaatje, sloten het deksel af en door middel van een lange stok met een lont werd het gevormd gas in de doos aangestoken, met een luide knal tot gevolg.Een keer in de Poerensberg is dat niet al te best afgelopen, we hadden namelijk een oude melkbus gevonden en deze dan maar als experiment gebruikt, spijtig was dat in de nabijheid van een huis en waren een paar ruiten aan digelen gegaan. Kattewaad die toen nog kon, aan de kersen, oogstappels en aarbeien gaan zitten, menige keer werden we door een kwade boerin verjaagd, maar de zekerheid was er, dat we een beetje vlugger waren! Op afstand lachten we dat arme mens nog een beetje uit! Tot de bewuste, moe getergde boerin van haar oren kwam maken bij moeder,en dan volgde huisarrest! Waar we ook niet van weg te slagen waren, dat waren de dorsmachines.De bekenste onder hem, dat waren Jozef Berens ( Jefke Beer), Parike, Remi Pols (Mieke Peuls), Robert De Cock (Ber Kok),Everbeek, de gebroeders De Pessemier (Van Gustjes), Opbrakel. Als die in de buurt waren moest alles wijken!" Den dasmeulen es doar" . Dat was nogal een gevroet om die machines op de koer van die boederijtjes te krijgen! Daar kwam nogal wat volk aan te pas. Ge had een paar man die de bussels bovenaan in die grote bek kijlden, onderaan had je de zakkendragers, die de volle jutte zakken(+- 80 kg) naar de zolder droegen, om ze daar uit tekiepen, Dat waren meestal sterke mannen, die op tijd ne flinke pot bier nodig hadden, achteraan de machine, had je de mannen die de geperste balen meteen op een grote mijt stapelden. En wij! We speelden daaromheen, in het stro of in het kaf. Nadat alle werk gedaan was, had de boerin een ferme boerenmaaltijd klaar gemaakt en stond de bierkan op de tafel, want het stof moest weggespoeld worden. Enzo trok men verder maar de volgende boerderij, en wij daar achter aan! Begin september was het gedaan met de pret, terug naar school! Bij "miester Modde", Achiel Modde, en da was gene gemakelijken! Maar rechtvaardig en zij maar zeker als je van de school uit" Boembek " (Everbeek-boven) kwam dat je een eindje voorop was. Ik herriner me dat ik in Brakel RMS (Rijks Middelbare School), de beste was in de franse taal. Niet moeilijk, vanaf het 3e leerjaar kregen we iedere dag 1 uur franse les. Meester Modde was ook geducht voor zijnen "bruinen", dat was een hazelaren stok waar mee hij aanwees op het grote bord, maar die hij ook durfde gebruiken als je wat mispeuterd had,amaai mijn billen! In de herfst gingen we op zoek naar noten, iedereen had dat thuis, maar ergens anders en in groep was dat veel plezanter; hé. De bossen in, hazelnoten "hoeizenoten" trekken en kastanjenoten"kasteunnoten" rapen dat was pas fun, s'avonds moe, maar fier de buit uitstallen, de kastanjes op de Leuvense stoof laten openknallen dat was het! De winters waren ook een stuk harder dan vandaag, der lag wekenlang een pak sneeuw en het vroor dat het kraakte! Wat een plezier beleefden we, met de home made ijsstoel, vader maakte er een van wat planken en als glij-ijzers werden de "henddjels", handvat, van een "marmite", emmer, gebruikt; ge kon er ook een erven van een buur tot zelfs vaders eigen ijsstoel, nog uit zijn jeugd, toen leefden we nog niet in de wegwerp maatschapij! De Hoogbos dat was de atractie van jeugd, Val D'Isère moest nog uitgevonden worden! Men nam een kleine aanloop, liet zich op buik, op de ijsstoel vallen, en we zoefden helemaal tot beneden den Hoogbos, soms lande men eens in den "taluu", berm, maar dat was niet erg, we waren nog van die straffe, die nog met echte koemelk van bij "Fil Spelleman" gekweekt waren! Last van het verkeer hadden we nauwelijks, der waren, "Dokteur Groave", dokter, Nazaire De Graeve, met zijnen dikken Plymouth, "Dokteur Gote", dokter Albert Faignaert, die begon pas en reed met een aftandse Gilette (verdwenen moto merk, fabricqué en Belgique ), de altijd goedgezinde Herman, die met zijn, oude Auto- Mièsse autobus, van Wwe De Vos uit Brakel, de lijn Brakel - Lessines bediende, en die kwam dan met uren vertraging aan, want zijnen bus moest aan iedere herberg een beetje bekomen van al die "snie", sneeuw , en de passagiers gingen dan ook vlug " nen dreupel", borrel drinken, kwestie van de neus wat op te warmen!( toen waren er nog geen bushokjes, ieder café was een bushalte, en als men de bus wilde nemen, stak men aan het café een driehoekige Shell vlag buiten,"stekt ne kjer den drapeau buiten, 'k moe ne kjer noar Broakel, achter" kalissen hout","zoethout"!) Nest D'Hose kwam moeizaam met zijn Ford trakteurke(op petrol), een stevige driewielkar vol kolen der achter, den berg boven gekropen, die was kolen gaan laden op het station van Brakel, dan had je nog Oscar de "meulder", molenaar, met zijne groene Ford vrachtwagen, die wekelijks zijn ronde bij de boeren deed, en dat was het. Sneeuwkettingen moesten nog uitgevonden worden, dus maakte men ze zelf, door kettingen met een "luuze meule", verbindingsschakel, aan mekaar te zetten! Soms gingen we naar Ten Bosche glijden, daar zat nog wat meer vaart in! Maar ge moest wel uitkijken voor de gesloten "bariere", rolhekken, onderaan Ten Bosche,toen reed daar nog een trein. Neem het van mij aan, die hellingen zagen zwart van de kinderen, die kwamen van eind en ver naar deze "wintersportcentra". We maakten onze eigen Kerststal, en die werd versierd met"engelhaar" en hulst uit het bos, "Bobbonne", grootmoeder, bakte wafels op de Leuvense stoof, de wafels werden om aftekoelen op stro gelegd op de keukentafel, en iedereen deelde mee! Regelmatig werd de stilte verbroken door het luid gekeel van een varken, dan werd er ergens een zwijntje geslacht. Bijna in ieder huis werd een varken gekweekt, Né Kroet (Rene De Schauwer) en Bèr (Robert) Manssens waren de slachters van dienst. Ik zie nog steeds dat beeld voor ogen, net een schilderij van P. Breugel, de sneeuw rood gekleurd door het bloed, het varken zwart gebrand, de slager der bovenop, en met zijn mes, het verbrande haar afschrapend, dan werd het beestje(minimum 130 kg) met de kop naar beneden op een ladder gehangen, open gesneden en gans zijne mekaniek werd er dan uitgehaald. Het werd dan een nacht in de kelder gelegd om op te stijven en daags nadien werd alles netjes verwerkt. Wij mochten dan aan de vleesmolen draaien. Lekkere verse bloedworst, gehakt, paté ! De hammen en de buik werden met grof zout, gezouten en in de "zjempot", grote keramieken potten gestopt, stuk hout en een dikke steen der op, om alles onder controle te houden. Die bewuste potten komt men hier nog vaak tegen, nu worden ze gebruikt om bloemen in te planten, maar wie kent nog de oorspronkelijke functie er van? De zondag daar op was het"verkenkjeremesse", varkenskermis, en heel de familie werd uit genodigd. Hoeveel mensen kennen nog de smaak van een zelf gekweekt varken? Dat vlees van nu kunt u vergelijken met hardboard, droog en zonder smaak!!! Een 2-tal weken voor Drie Koningen was een hele drukke tijd voor ons, er werd dan ieder dag"keunenk", koning, gelopen, ieder huis werd aangedaan, der werd een liedje gezongen en met het" pintje " bekertje, rond gegaan, op het einde van onze ronde telden we het geld op het "bontje", veldweg, met behulp van een "pillelecht", zaklamp, en werd de opbrengst verdeeld. De dag nadien werd er druk overlegd met de andere groepen, waar het best een centje te verdienen viel, en waar we gezongen hadden en het had niets opgeleverd, die kreeg de stempel"das en bieste", wrek, dat huis werd dan genegerd door al de groepen! Eind Februari kwam de dooi, de kasseistenen zwommen in de ontdooide grond, en dan kreeg men van die bolle ruggen op de weg. Aan het begin van het dorp stond een verkeersbord, rode rand, witte achtergrond met zwarte D er in, op de kerktoren hing een grote rode vlag, wat betekende dat er een dooibareel was, dus verboden voor zwaar vervoer! En toen werd het weer lente !!! En "Bobbonne" bakte in de oven mattetaarten voor "kjeremes te Poasen", kermis Pasen.
Klik op foto. Een paar personen uit "Lapnamen en waar gebeurd". De foto werdt genomen zo rond 1968/69, aan "Café Jim" onder aan de Hoogbos, eigenaars, Rasschaert Marcel en D'Hose Yvonne, naast het café had Yvonne ook nog een kruidenierswinkel. Van links naar rechts: Rogge Robert,vader van Michel van -"michel's moppen hoekje", Marc Rasschaert, Ockerman Roger, -"teuneke", D'Hose Hubert,- "castaur", Rasschaert Marcel, -"D'Jim", D'Hose Yvonne, -de "café bazin ", Doclo Cesar, Zwalm, maar afkomstig uit Everbeek, Van de Wattijne Roger, Lierde, ook in Everbeek opgegroeid, en zittend, mijn vader, Godijn Jules, alias Adriën, - "den beng" .
Vroeger was het gebruikelijk dat iedereen een lapnaam had (soms scheldnaam,soms ging het over een prestatie,een gebeurtenis,afkomst,enz.) , nu is dat allemaal niet meer ingebruik, en ik denk niet dat er nog iemand zoiets zou aanvaarden. Ik geef er nu enige op, allemaal mensen die ik gekend heb, de meesten zijn reeds lang verdwenen soms gaat de naam nog stilletjes verder, maar wordt niet meer in het openbaar gebruikt, ingewijden onder elkaar gebruiken dat nog, maar zeker niet wanneer de persoon in kwestie erbij betrokken is. Laten we beginnen in de Hayestraat, Schudewee (Schuifelstraat,toen) en de Hoogbosstraat, den top van de Hoogbos had ook al een speciale naam, de Marolle, verwijzend naar de bekende wijk Brussel
ßONDER HET RASTER, EEN PAAR WAAR GEBEURDE VERHALEN VAN DIE KASTAARS !!! ß
LAPNAAM
ECHTE NAAM
OORSPRONG
BIJZONDERHEID
STRAAT
ZEUN BADOLIO
Eugène Van Der Zwalmen
Naam van Italiaans oorlogs generaal, Gen. Badoglio
Stak volgende sigaret met de 1e aan (Ketting roker),kreeg zijn naam van mijn grootmoeder toen ze hem voor het eerst zag.
Haye
FRANS CIEPER
Frans Symoens
Niet gekend
Frans, was kleermaker in d'haye
Haye
FIEZANTE
Firmin Van De Mergel
Zou in de sneeuw op zijn kousen een fazant na gezeten hebben
Raar figuur, bewerkte zijn land met een hond in een gespan
Haye
WIEZE ROTELS
De Prez
Niet gekend
Wieze had een klein huisje recht over de bron, links van de straat
Haye
DE CHASSEURS
Godijn René,Alfons
Iets te maken met stropen ?
Néke>>den Dresel>> klein van gestalte,runde de boerderij Fone>>Preute>> sprak graag over......., bierhandelaar,Brij. Concordia, Geraardsbergen
Haye
DJEF DREUPEL
Jozef Ramsdam
zelf verklarend>>dreupel>>borrel
Djef Dreupel,tabaksnijder, liep altijd blootvoets en in zijn hemdje ook als het vroor en vooral dronk graag borrels
Haye
LIZA DREUPEL
Vrouw van Jozef
Idem
Zeer brave, zachte vrouw en zeer tollerant
Haye
IRMA DREUPEL
Dochter van Jozef
Idem
Was ooit nog miss Brakel geweest, dronk en rookte als een man,ze was dan ook het begeerde objeckt van alle jonkmans(vrijgezellen) in de buurt.
Haye
FLIP DE JANDèRM
Filippe Rombout
Rijkswachter op rust
Imposante figuur,brave man, geboren in Canada afkomstig uit Zele
Haye
BEIR DOZE(CASTAUR)
Hubert D'hose
D'hose
Was ooit in Frankrijk gehuwd geweest met ene Cécile. Bekenste uitspraak" Cécile breng mij du rieksavon", >zeep.
Haye
MEULDER DOZE
Angel D'hose
Broer van Albert
Zelfstandig fruitplukker, vrijgezel. Bekenste uitspraak"wijf, wijf, ik heb de schoonste tist van Belgenland" en was daar bijzonder fier op
Haye
NAPOLEON(BOL)
Eugène Ockerman
Namen gegeven door zijn vrienden
Was ooit boer geweest,nadien betoneur, nuchter was hij wereldvreemd,maar een pint op,nam hij het op voor de Russen,werd nogal gepest met het feit dat hij in de oorlog zijn geweer gewisseld had voor een stuk kaas.Was in begin van de oorlog een paar weken krijgsgevangen geweest.
Haye
TEUNEKE
Roger Ockerman
Broer van Eugène> teuneke kleiner broer van .....
Zeer belezen figuur nooit gehuwd en door veel vrouwen geliefd,maar kwam nooit tot de eerste stap,dremelvrees?
Haye
WIEZE OCKERMAN
Louise Vander Geinst
Moeder van Eugène en Roger
Ik heb ze ooit, Napoleon uit café Djim weten halen met de koterhaak,"stang om in de leuvense stoof te porren"en hij kreeg er van langs tot thuis.
Haye
MIEL OCKERMAN
Emille Ockerman
Vader van Eugèene en Roger
Zeer kalme man, zat altijd boeken te lezen met de voeten op de stoof.
Haye
DJIM
Marchel Rasschaert
Verwijzend naar de naam van het Café(herberg) van zijn vrouw
Werkte in de brouwerij Concordia, verwoed kaarter, en beducht om zijn lepe streken tijdens het spel, kon zeer goed enten was zeer begaan met de natuur, was etgn. van Yvonne uitbaatster van café D'jim anex winkel
Hoogbos
TIST KOTKEDèK
Cyrille Van de Wattijne
Niet gekend
Klein boertje onderaan de Hoogbos en broer van mijn grootmoeder
Hoogbos
MASTIC
Julia Van der Stichelen
Vrouw van Tist
Een nogal bazige vrouw, waar nonkel Tist nogal wat last van had toen hij weer eens was blijven plakken, de anderen wisten dat en lieten hem dan ook regelmatig in de val lopen, tot groot jolijt, natuurlijk.
Hoogbos
MèR MEULIJZER
Omer Carlier
Afkorting
Boer onder aan de Hoogbos, nu boerderij van Leroy Albert
Hoogbos
BENG
Godijn Jules
Beng>> Adriën Mijn vader
Mijn vader, niemand kende Jules, Maar iedereen kende Adriën, was metser,verwoed voetbalfan van SV Everbeek en alles wat maar met uitgaan te maken had in zijn vrije tijd
Hoogbos
PICO
Roger Van de Wattijne
Niet gekend
Metser, maar ook verwoed duivenliefhebber, was overal kampioen en keizer geweest.
Hoogbs
DE CARLIER
Georges Matthijs
Carlier: frans voor wagenmaker
Was de wagen maker van de hoek
Hoogbs
TUURKE VA LEUVEN
Arthuur Van Loven
Verkleinwoord
Was plakker en dakwerker,werkelijk een specialist, na gedaane arbeid ging hij steeds een of twee dikke Westmalles drinken
Hoogbs
DEN BARON
Jules D'hose
Zelf verklarend
Was boer en varkenhandelaar, stond alle dagen ergens op de markt met biggetjes, zijn transport: een mooi tweewielig karretje getrokken door zijn paard
Schudewee
BERTHA D'HOSE
Bertha Bertouille
Vrouw van Jules
Huisvrouw en boerin
Schudewee
SEUZ
Albert Meerschout
Afkomstig uit Brakel
Was een gepensioneerd mijnwerker en was porion geweest(werkleider) Stichter van Evertrans
Schudewee
CLAIR CHASSEUR
Claire Godijn
Vrouw van Albert, Chasseur> Godijn
Huisvrouw
Schudewee
POL BRANKE
Leopold Van de Wattijne
Familie Van de Wattijne >branke, Everbeeks voor knotwilg
Kleine boer, als hij eens op stap ging kwam hij steeds luid zingend naar huis, iets wat zijn vrouw niet erg graag had, en natuurlijk waren er genoeg plaaggeesten om alles sterk in de verf te zetten
Schudewee
LIES CHASSEUR
Alice Godijn
Vrouw van Pol
Huisvrouw en boerin
Schudewee
KORTE BROEK
Marchel Matthijs
van waar zou die naam komen?
Was een boer op de hoek van de Schudewee en de Hoogbos,zeer brave en kalme man,ging nooit op café.
Schudeweee
FIEL SPENNE
Theophiel Vanderstichelen
Niet gekend
Was een gepensioneerd mijnwerker,reed rond met een prachtig Nufield lichte moto. Was wel een mooi zicht met tante Céline, die nogal corpulent was, achterop de moto
De kets,( kleine weg) alverwege rechts van de Hoogbos
CELINE BRANCKE
Céline Van de Wattijne
Zus van mijn grootmoeder
Je had er alle baat bij de kippen binnen te houden als ze in de buurt was!
De kets,( kleine weg) alverwege rechts van de Hoogbos
SNOTTEBELLE
Gilbert Ockerman
Neef van Napoleon en Teuneke
Klein ranzig boertje op de hoek rechtover de Schudewee
Hoogbos
NESTOR STINUS
Nestor Donckerwolke
Naam kwam van Voorouders
Was vroeger nog bierhandelaar geweest voor brij. Roman.Werkte samen met Teuneke in de Zweden, Geraardsbergen (Unalit en Union Alumettière). Hun terug keer van het werk liep soms wat vertraging op.
Hoogbos
WUUT CHASSEUR
Albert Godijn
Wuut, bonvivant? Mijn grootvader.
Was in ww1, 21 maal aangehouden voor smokkel, iets waar hij bijzonder fier op was.Had in de mijnen gewerkt,in Frankrijk(de campagne zegde men toen) bieten gezet,uitgedaan,in de suikerfabriek gewerkt, op het laatst als bouwvakker in de Walen, kon vertellen over zijn belevenissen als géén ander, en dat waren er wat, ge moest ze wel met een korrel zout nemen Was een geducht "lavaaier" (stroper), zoals velen toen en meer uit noodzaak.
Hoogbos
DULLE BRANCKE
Cordula Van de Watijne
Dulle> Cordula Mijn grootmoeder
Had in Brussel gediend,(meid bij de burgerij) zoals veel jonge meisjes toen. Had een zéér bloeiende herberg op de Marolle.Was een beetje de chef van het huishouden.
Hoogbos
PENNETJOPPE
Lucien Godijn
Broer van mijn vader, zoon van Albert en Cordule
Ludiek figuur,was weinig voor werk te vinden, was de lieveling van vele vrouwen in de buurt(kon nogal wat slijmen). Vrijgezel woonde in bij de ouders en de lieveling van mijn grootmoeder
Hoogbos
RIEL LANGENS
Cirylle Ghijselinck
Niet gekend
Oudstrijder WW1,was een been verloren tijdens die grote slachting. Hoe vaak heb ik hem horen huilen van de pijn(Spookpijnen)
Hoogbos
DJEF ROPPE
Jozef Ghijselinck
Niet gekend
Gepensioneerd mijnwerker, woonde met zijn gezin bij Ril
Hoogbos
POSSE
Georges Ghijselinck
Niet gekend
Uitbater van Café "De Plezante Hoek",was ook zelfstandige melkophaler geweest met eigen vrachtwagen, baate met broer Roger een rondreizende spiegeltent uit
Hoogbos
FIL SPELLEMAN
Theophile Van Winnendaele
Heel zijn gezin was muzikaal aangelegd. Spelleman=> Speelman=>muzikant.
Keuterboertje, maar zeer inventief had soms geniale ideën,zijn vrouw"Lidieke" had daar ook een winkel in Coloniale Waren.
Hoogbos
LEON SPELLEMAN
Leon Van Winnendaele
Broer van Fil Mijn grootvader
Was dakbezetter en in de winter bomensnoeier
Hoogbos
NEKE SPELLEMAN
René Van Winnendaele
Broer van Leon
Idem
Hoogbos
DJANGSKE SPELLEMAN
Marchel Van Winnendaele
Zoon van Neke
Werkte in de "Koningsbronnen" als chauffeur
Hoogbos
Café De Marolle voor WW2, links in de deur, Wuut,Godijn Albert rechts, Dulle,Cordula Vande Wattijne aan tafel rechts, Riel ,Cyrille Ghijselinck, naast hem links Germaine Godijn
WAAR GEBEURD !
DEN TROUW VAN NAPOLEON: Zekere dag zaten de vrienden in cafè bij "Djim", en het ging er zoals steeds plezant aan toe. Irma Dreupel, Napoleon, Fyzante,Djefke Dreupel enz.,de juke box werd gretig voorzien van 5 frank stukken, "de hit van de laatste 6 maanden speelde veelvuldig "Och was ik maar bij moeder thuis gebleven van Johnny Hoes", en der werd af en toe een dansje "geplaceerd".Napoleon zoals steeds" klein beetje" zat, had vandaag een verliefde opstoot en vriendin Irma voelde waarschijnlijk ook wel ergens kriebels in haar rijkelijk met bier verzadigd tengere lichaam. De andere olijkerds zagen daar munt (bier) in. En van het een kwam het ander, Irma en Napoleon werden klaar gestoomd voor den trouw! Ze moesten plechtig voor een cafétafeltje gaan staan, daar achter had " Closse" plaats gevat met een stuk papier die vlug uit een schrift was gescheurd, en de huwelijks belofte werd teatraal opgevoerd en alles op papier gezet door Closse. Na de ceremonie werd er natuurlijk ferm op gedronken en gedanst, ik denk dat Napoleon zijne portemonaie de dag nadien een serieus gat vertoonde! Maar 't was waarschijnlijk de moeite waard, ge trouwd ten slotte toch maar eens. Na die trouwpartij troonde Napoleon zijn kersverse bruid mee naar huis voor "de huwekijksnacht", voorwaar de eerste keer in zijn leven dat hij een vrouw had, ik denk dat hij toen +- 45 jaar was. Paar uur later komt broer Roger (teuneke) thuis van zijn werk en staat voor een gesloten deur.En die werd razend want hij kon niet binnen. Na wat geklop op de deur, besloot hij dan maar door de openstaande venster op de 1e verdieping te kruipen door middel van de fruitladder, zo gezegd zo gedaan! Verassing!, daar trof hij, Napoleon en Irmaatje samen in't bed hun roes aan het uitslapen. De man werd zo boos dat hij het kersverse koppel eens goed door mekaar schudde en dwars door het gamele bed kijlde.Einde huwelijksnacht!!! En Irmaatje op de wollen pantoffels naar huis, een paar huizen verder. De dag daarop, ging Napoleon zijn beklacht doen bij Djim en der werd natuurlijk flink mee gelachen! Hij vertelde steeds maar over, "onze zot" die zijn vrouw had buiten geworpen en zijn trouwhemd kapot gescheurd had! Einde van een zo mooi huwelijk,natuurlijk!!
BLAUWE KIPPEN: Begin de jaren 70, was er een zware strijd tussen de "blauwe" (PVV), Herman De Croo en de" tsjeeven" (CVP) ,Charles Van Heuverzwijn. Overal werd er heftig gediskusieerd over de politiek, ieder week-end werden we geconfronteerd met publiciteits caravanen van al de Brakelse partijen. Op café en in de straat was dat onderwerp nr.1. Op café zeker, de kandidaten bezochten veelvuldig de herbergen en der werd gul getrakteerd. De diskusies die daar uitvloeiden waren dan ook niet te versmaden, men werd al vlug bestempeld als"tsjeef","ne kattekop", ne "sos" "ne rooien", "nen blauwen, " nen zwarten"(VU), ne komunist, enz. de hevigste dierven wel eens op de vuist gaan!!! Zaterdag namiddag, café Djim, de lente, Marchel, was jonge haantjes gaan kopen bij "den poelier", had er dorst van gekregen en geraakte zo ook in de verkiezings perikelen betrokken, je weet ,wel gratis bier enz.. De haantjes werden acher op de koer in de lommer geplaatst, kwestie van een tijdje koel te staan, die jonge beestjes kunnen niet tegen de warmte,zeker als het lang duurt! Ondertussen was het al donker geworden, en "David" van géén kleintje vervaart, ging achterom in de winkel een pakje blauwsel kopen, (vroeger gebruikte men dat veelvuldig om een mooie witte was te hebben), ging stikem naar achter, goot dit pakje blauwsel over de duivenmand met de haantjes er in, en kwam héél onschuldig terug in 't café. De dag nadien ging Marchel, zijn kippen aan zijn vrouw tonen, en die waren niet weinig verrast toen ze al die blauwe haantjes aanschouwden. Ondertussen had den tamtam het bericht al verspreid en werd Marchel overal uitgelachen met zijn blauwe haantjes!!
CHAMPIGNONS Den Beng was verlekkerd op "champignons",paddestoelen en David die wist dat zeer goed, zo tussen pot en pint werd er gesugereerd dat er in de weide naast zijn(van David) deur, heel veel champignons stonden, maar dit werd nooit luidop verteld "kwestie van uwen nest niet bloot te leggen!", goed, ze bleven zoals altijd nog wat pinten pakken en bakschieten,"verdwenen caféspel, dat hier veelvuldig gespeeld werd". Den dag nadien, den Beng vroeg uit de veren, de fiets op met een grote emmer in de hand, naar "schatteneiland"! 10 Minuten later was hij weer thuis met een lege emmer, op vraag van moeder, was het korte antwoord"toerke weest maken" en deed of zijn neus bloede. S' avonds bij Posse werd hem de vraag gesteld,"of er veel champignons waren", en der kwam een ontwijkend antwoord van den Beng. Natuurlijk was heel de bende al op de hoogte van zijn champignonjacht en der werd stiekem naar nog meer details gepeild, maar hij zweeg als een graf! David had er een ere zaak van gemaakt, om alles in geuren en kleuren uit te bazuinen, en heel de bende wist natuurlijk al heel het verhaal. Wat was er nu in feite gebeurd? Wel, David had alvorens te gaan slapen, noch vlug een tiental eieren gebroken en de schalen allen netjes vooraan in de weide geplaatst zodat het leek dat het allemaal paddestoelen waren! Was s'morgens natuurlijk héél vroeg op, om den Beng gade te slaan. en de rest van het verhaal kent u al.
DYANE Fizante, Castaur, Flip,Wuut, zaten een spelletje te manillen, de omstaanders zoals altijd de beste spelers gaven gul commentaar, zo van Castaur heeft weer nie gevolgd, en Fizante, heeft de vorige slag een beetje "gezeurd", vals gespeeld, en zo ging dat maar verder met de spelers op te jennen. Zo rond een uur of elf, was "den boom", spel, af. Nog wat na babbelen, begint plots Fizante ,over de kwaliteiten van zijne trekhond, Dyane te "stoeffen", opscheppen. Volgens hem was dat den besten trekhond die er was, waken kon ie als geen ander, geen mens dierf hem aanraken, laat staan rond zijn hok komen. Djim van géén kleintje vervaard, dierf het aan de hond, NU uit zijn hok te gaan halen en hem nog mee naar het café te brengen ook! De andere jaagden Fyzante steeds meer op, ze begonnen zelfs op het arme dier te "wetten", wedden, de inzet, zoals steeds, "nen tourné generale", Fyzante kon nu niet meer terug, en hoopte stiekem dat het niet zou lukken, en gaf Djim de sleutels van zijn huis, die onmiddelijk op stap ging naar D'haye. De spanning was te snijden, en Fyzante werd steeds meer "geklejt", draak mee steken. Na een goed half uur ging de deur van het café open, den Djim,triomfantelijk, met Dyane, staart tussen de poten en nederig naar de grond starend, trad téatraal binnen. Hij was in zijn opzet geslaagd, en was waarschijnlijk de enige die geen schrik had van Dyane! Fyzante heeft nooit meer zijn mond durven openen, over Dyane! Later heb ik eens aan Djim gevraagd, hoe hij dat klaar gespeeld had. Zijn antwoord was, "wel kleinen dat is héél simpel, ge moet tonen dat ge geen schrik hebt, ge zet u op handen en voeten voor de hond en kijk hem star en streng in de ogen, ge zult zien hij zal zich aan u onderwerpen!". Later heb ik eens de test gedaan, bij een grote, schuimende bouvier,weliswaar achter forse tralies, bij mij werkte het dus niet en had geluk dat er tralies tussen mij en dat woest monster stonden. Ik had waarschijnlijk niet genoeg uitstraling !!!!!
DJEF ZIJN HOND Djef Vos, "Jozef Van Maldergem", was zo iemand die iedereen wel eens bij de neus nam, had zo'n weelderig gevlekt foxhondje," ne stratier, ne rattepakker" Op zekere dag was Djef zijn veld aan bewerken op den Doensberg, ik kwam daar voorbij en vroeg: "Djef ge et ne schunen hond, hoe jet hij," Jozef u heeft een mooie hond, Wat is zijn naam?. Antwoord : Vraag het hem. Kan ik niet, zeg het maar, hoe noemt, hij?. Nog eens :Vraag het hem Allez, Djef zeg het mij. Nog eens : Vraag het hem. Ge zijt er mee aan 't rammelen, hé. Wel nee, Vraag het hem. En wat bleek, Djef zijne fox , noemde inderdaad, VRAAG HET HEM !!!!!
DE DAKGOOT GEKUIST Een mooie zomerse dag in D'haye, Djefke Dreupel en zijn Lieza waren op bezoek bij hun famlie op de Valkenberg, Irma was alleen thuiswachter en had bezoek van "Saveuië", Savooi, dat was ook ne vrijgezel van op Verrebeek, zijn naam kreeg hij om dat hij op de markten stond met jonge zelf gekweekte plantes. Zoals steeds in hun "bedekte cantine",ilegaal dranken verkoop aan vrienden, werden de pintjes wellustig geledigd onder het genot van een "Amadis",vroeger cigaretten merk, Castaur was er ook bij gekomen en dus ook de concurentie, en maar pintjes pakken, om het meest in de gratie van Irmaatje te komen, op zeker ogenblik en na al zijn kansen bestudeerd te hebben, en aan zijne portemonaie gedacht te hebben, want die affaire ging hem wat te veel kosten, sprong Castaur op zijne Novy en reed naar huis. Tijdje nadien waren, Irmaatje en Saveuië in Irma's slaapkamer geland en waren begonnen aan de grote werken, (Irma, was voor een pakje Amadis te vangen!) Castaur had zich ondertussen bedacht en redeneerde dat Saveuië waarschijnlijk, dronken genoeg was geworden en naar huis was gegaan, en dus waagde hij opnieuw zijn kans. Maar "ving bot", miste zijn kans, de deur was op slot en hij hoorde duidelijk de stoei partij! Wilde alles eens van dichter bekijken, maar het venster van de slaapkamer was te hoog, geen nood, in de schuur vond hij een ladder,en op het moment dat hij net door het venster aan het gluren was en dat Saveuië en Irma hem opmerkten en met veel lawaai Castaur probeerden te verjagen, kwamen Djef en zijn Lieza aangewandeld, natuurlijk vloog Saveuië de straat op, met zijn kleren half aan , en Irma werd ferm de les gespeld! Dan was het Castaur zijn beurt! Die kreeg er ook van langs, "waarom hij met de ladder tegen de gevel bezig was," enz. Castaurs antwoord was vrij simpel, hij wou Djef een plezier doen, hij zou eens de dakgoot te kuisen. Maar Irma in een laatste verdediging vertelde de ware reden van zijn geklauter. En dus kreeg Castaur er op zijn beurt van langs!. Natuurlijk kon Djef, heel het gebeuren niet verzwijgen, en dra waren alle geburen op de hoogte van de feiten! En werd er ferm met Castaur gelachen, zo van" Castaur de goten kuiser" en nog meer. Castaur zijn antwoord was altijd zéér kort" prt,prt prt, doe dan ne kjer iemand e plézier" en weg was hie!
WUUT Dat was mijn grootvader en mijn held! Die kon vertellen uren lang ,had altijd wat meegemaakt.In WW1 was er hier tussen Everbeek en Opbrakel een demarkatie lijn, vanaf Opbrakel was het oorlogs gebied en die grens werd serieus gecontroleerd! Hier in de bossen rooiden de Duitsers de bomen, der was een smalspoor naar het Gehuchte, station van Opbrakel, dat hout diende voor het front in West Vlaanderen, ook hadden ze hier veel hovens om houtskool te branden, dat werd dan gebruikt voor buskruit te maken! Wel in deze periode heeft Pépé (Wuut), liefst 18 keer in het gevang van Geraardsbergen gezeten voor smokkelen, de officier daar, die kende hem zeer goed, hij was een vaste klant. Hij vertelde over de koude cellen, hoe de deur werd dicht geklapt voor een paar dagen,hoe ze eten aangereikt werden door het kleine doorgeef deurtje, hoe hij zijn lepel plooide om het laatste uit de gamel te halen, als hij over "smuggelen" vertelde kwam er geen eind aan! Na de oorlog gingen ze hier met zijn allen het slagveld in West Vlaanderen ruimen, de bomkraters dicht gooien, de lijken begraven, daar kan ik een paar sterke verhalen over vertellen, wat die mannen daar gezien hebben! (mijn huidige schoonvader, heeft net het zelfde gedaan in Rusland, na die grote veldslagen daar, hij was amper 16 jaar, munitie en lijken opruimen, op de vraag hoe dat was, de reuk enz. is zijn antwoord, niet de reuk maar de maden, dat is het ergste! Maar verder wil hij er niet over spreken.). Pépé had ook in Frankrijk alle soorten seizoen arbeid gedaan, over hoe ze, met de ossewagen(nen tombereau) de bieten vervoerden, ze begonnen bieten te rooien en te zetten, voor het daglicht werd en tot het donker werd, over hun gastboeren, op een boerderij liep er een heus everzwijn (Auguste) op de koer en speelde voor waakhond, hoe ze gingen zwemmen in de Marne, maar je moest wel oppassen voor de draaikolken aldus pépé! Was ook een verwoed "lavaaiër", stroper, zoals velen toen! Als ze tijd hadden, dan trokken ze een lange jas aan, en trokken het Lievierenbos in. Hij,kon stroppen zetten als géén ander, een strop zetten vraagt veel kennis en doorzicht, her strop werd gemaakt van gebrande telefoondraad. , 'S winters trof je overal schuilhutjes in het bos aan, daar hielden ze zich uren in schuil om een bosduif te schieten. Als men die mannen onder elkaar bezig hoorde over hun tactieken enz., kon dat best boeiend zijn, naar mate de avond vorderde werden de hazen, en konijnen steeds groter! Op de lange duur hadden ze een kruiwagen nodig om hun haasje naar huis te brengen! Pépé, had ook een rode, snelle moto, een CZ, 125cc, we hebben er samen vele toertjes mee gemaakt. Mijn grootmoeder was er minder entoesiast over, ze was er eens afgevallen, en heeft nooit nog een voet op dat rode monster willen opzetten!
PENNETJOPPE: Ludiek figuur, had nooit zin in veel werken, ging nogal graag op café, en kon de vrouwen rond zijn vingers draaien. Als hij in geldnood zat, wat meestal het geval was, dan kon je hem aan het werk krijgen, maar gaf hem nooit een voorschot want dan was je gezien, eerst moest hij even naar huis (naar het café), en dan zag je niet meer terug, maar de meesten namen het er graag bij, dat kon toen nog. Op zekere dag komt hij, bij ons op bezoek en was een beetje aangeschoten, mijn vrouw en haar zus, waren net bezig met hun haar zwart te kleuren, en Pennetjoppe draaide er rond, aangezien hij een echte rosse was, staken ze er een de draak mee, en stelden hem voor, zijn haar ook te kleuren, hij denkende, dat het een grap was, liet zich overhalen en ze verfden zijn bakkebaarden en de voorste helft van zijn haar giet zwart. Pennetjoppe, dacht er niet meer aan en ging naar De plezanten Hoek een pint pakken, en natuurlijk de vrienden merkten het gebeurde op, der werd nogal de draak mee gestoken en gaven hem de leuke naam "de zwarte rossen". Zo heeft hij maanden rond gelopen, tot het er volledig uit gegroeid was, onze zwarte rossen!!!
Foto van de Muiterij +- 1930. Links de ingang van de meisjesschool, rechts vooraan het huis van de onderwijzer, volgend huis de familie Bonnier groente en fruithandel en ook klerenwinkel. Donker gebouw, de kleuterklas en 1e en 2e studiejaar. In de verte de winkel van Angèleke Djeenekaa (wat een naam). Jules en Angele Van Lierde, hielden daar jaren een kruidenierswinkel, nu is het een superette, Prima, uitgebaat door de jongste dochter en haar man. Links achter de kerk, het wel bekende café van Fieke Smouter (Van Wassenhove Richard).
,
, 
, ola, de vrouwen mogen het ook uitproberen, hé, anders wordt ik nog beticht van discriminatie en leef graag met iedereen op goede voet!
Vroeger was het gebruikelijk dat iedereen een lapnaam had (soms scheldnaam,soms ging het over een prestatie,een gebeurtenis,afkomst,enz.) , nu is dat allemaal niet meer ingebruik, en ik denk niet dat er nog iemand zoiets zou aanvaarden. Ik geef er nu enige op, allemaal mensen die ik gekend heb, de meesten zijn reeds lang verdwenen soms gaat de naam nog stilletjes verder, maar wordt niet meer in het openbaar gebruikt, ingewijden onder elkaar gebruiken dat nog, maar zeker niet wanneer de persoon in kwestie erbij betrokken is.
