Ik ben Godijn Robert, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Roberto.
Ik ben een man en woon in Brakel Everbeek(boven) (België) en mijn beroep is pré pensioen.
Ik ben geboren op 11/06/1948 en ben nu dus 75 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Tuinieren,klussen,lezen,reizen,internet.
Everbeek, blijft me boeien,het verleden,he
Verhalen,activiteiten, Everbeek,blijft ons facineren. Het is een mooi, rustig dorp op taalgrens in de mooie Vlaamse Ardennen,het frans is hier nooit ver af.
Deze site gaat over het dagelijks leven,vroeger en nu.
Vroege herinneringen, verhalen,merkwaardige figuren,gebeurtenissen.
U kunt er ook aankondigingen voor een plaatselijke festiviteit op plaatsen.
Uw mening geven, zelf een verhaal aan toevoegen.
Kortom dit is de site van en voor Everbeek!
Op zaterdag 30 mei vierde onze Everbeekse wandelvereniging, "De Everbeekse Wandeltochten" hun 35 jarig jubileum. Hier onder volgen een paar sfeerbeelden van dit prachtig feest
Voorzitter, Motier Willy opent de feestelijkheden.
Secretaris, Vercleyen Jean Pierre blikt terug op de lange weg, haalt anekdotes boven, belicht de toekomst en wijst de te volgen weg op deze heugelijke dag.
Het zigeuner ensemble Kalinka omringt het aperitief met de nodige vrolijke deuntjes.
Stemming alom, oude melodieën, zigeuner muziek, csarda muziek en de alombekende Russische meezingers, alles kwam aan bod, tot groot plezier van onze feestenden.
Nog een klein beetje geduld, dit met lekkere cava of een sapje.Iedereen is in zijn nopjes!
Bordjes vullen, die van "La Frontiëre" hebben ons in de watten gelegd.
En nu" le moment suprème" BBQ op zijn best.
Enne eens likken? Als verrassing komt er plots een ijskar aangereden en iedereen naar buiten! Zoiets doen ze alleen in Everbeek, hopla, gratis ijs voor iedereen!
De meester aan de slag!
Stukje cote a l'os, mijnheer?
Het bestuur van onze club en de redactie van ons clubblad in de bloemen gezet.
En de eerste snee gaat naar ???
Ambiance op de dansvloer.
Erwin in volle glorie.
En die rechtse probeert wat af te slanken. En er werd gefeest tot in de late uurtjes, maar die foto's bewaar ik !Sorry.
Museum over de geneeskunde vanaf Triverius tot nu. Gemeentelijk Medish- Historisch Museum. In de kloosterkerk van de zusters van Maria. Via de Spoorwegstraat, naast huis nr. 2.
Op zaterdag 21 februari 2015, opende het ons enige museum in Brakel. De tentoonstelling bestaat hoofdzakelijk uit chirurgisch materiaal, gebruiksvoorwerpen voor de chirurgie, boeken en recipienten . De tentoonstelling is vooral gewijd aan de in 1504 in Brakel geboren Jeremias De Drijvere, zoon van een dorpschirurgijn. Als eenvoudige dorpsjongen kreeg hij de kans om aan de Leuvense universiteit. Hij bleef actief aan die zelfde universiteit als lid van de Artes faculteit. Later gaf hij zijn naam een wat Latijns klinkende naam en werd Hieremias Triverius. Na de afzetting van de professoren van de oude garde in 1541 werd hij de enige professor geneeskunde en professor in de anatomie. hij vernieuwde de geneeskunde aan deze universiteit. Triverius overleed in december 1554 te Leuven. Te Leuven was Triverius de leraar van Andréas Vesalius, hij schreef in totaal 19 boeken, drie van deze boeken (1539,1549 en 1552) zijn in het museum te bezichtigen. Daarnaast is er ook herdruk uit 1954 van een boek uit 1548. Thema's: kruiden en artsenijen, geneeskrachtige planten artsenijkundige stoffen, siroop, poeders en zalfjes en pilletjes maken. De chirurgie: Tot de 16e eeuw bestond de geneeskunde alleen uit purgeren, klisteren (lavement) en aderlaten. De chirurgie begon met de zilveren messen van het Parijse bedrijf Grangeret. Zij maakten een speciaal mes waarmee de Franse Koning Lodewijk XIV aan de aars geopereerd werd. Dat leverde hen het garantie merk " couteau du roi" op Amper 200 jaar geleden is er sprake van verdoving, tenzij met jenever. Op de kermissen liepen de tandentrekkers rond om de sukkelaars van hun pijn te verlossen. Urologie, protolie, NKO, oftalmogie gynaecologie alles komt aan bod, zelfs de alternatieve geneeskunde heeft ook een geschiedeis. Geneesheiligen: de gelovige volksmens had het volste vertrouwen in de heiligen om van zijn problemen verlost te worden. Denk maar aan St Apolonia van Elst. Of den heilige Rochus enz. voor iedere kwaal was er een heilige en daar rinkelde de offerblok
Sfeerbeelden van de plechtige opening op zaterdag 21 februari, door de Orde van Triverius, sprekers Dr Bauwens en Ludwig De Temmerman. Stellen tentoon: De collectie van Dr. Cornette, Dr L. Bauwens, Dr. tandarts R. De Mets en schenkingen van de geneeskundige boeken van de zusters van Maria, voorwerpen uit de rijke verzameling van Boudewijn Thijs en de voorwerpen en boeken in het bezit van de heemkundige kring "Triverius".
Uitbating van het museum: de Orde van Triverius en de Geschied en Heemkundige Kring Brakel, Lierde en Horebeke. Het museum is open elke laatste zondag van de maand ( niet in december) van 14:00 u tot 17:30 u, met gratis gidsbeurt om 15:00 u. Het museum kan bezocht worden op afspraak. Toegangsprijs: 3 p. Persoon Groepen en 65+: 2 p. Persoon. Kinderen, jongeren en studenten: gratis. Catalogus: 5 één toegang inbegrepen. Gidsbeurt op afspraak/ 20 (max. 30 deelnemers). Reservatie voor groepsbezoeken met gids: Dienst Toerisme Brakel- V.V.V.. Tel.: 055/431763, e- mail: toerisme@brakel.be
Bron: folder van de opening op 21/02/015 Foto's: Roberto
28/12/14 De eerste winterprik van de winter 2014/15 kwam op vrijdag 26/12 stormend met alles er op en aan aangewaaid. Op zondag was het prachtig wandelweer in onze mooie Vlaamse Ardennen. Dus goed aangekleed en het fototoesel aan de zij trokken we op stap, via de Schudewee naar D'Haye vandaar verder door het Livierenbos. Deze foto's zijn tijdens onze wandeling gemaakt. . Zicht op Fayte en het er achter liggende Parike.
Oeps, hier in dit huis zette ik mijn eerste passen.
En rond deze steenput heb ik veel gespeeld en was bijna verdronken toen ik achterwaarts in de grote ophaal emmer viel.
Zich op Verrebeke, de windmolen en de St Martinus kerk van Opbrakel.
Zoek de windmolen.
Het einde van de Haye straat.
Eind Hayestraat met de scheven hoek.
Op het pad naar de Slangenberg.
Kappel van O.L.V. van Halle.
De slangenberg, naar het schijnt zouden er hazelwormen zitten.
Groteske diepe boven aan de berg, wat hebben we hier geravot.
- Eind augustus waren Hilda, Willy, Olga en ik op vakantie in Hongarije. Ik weet niet wat mij bekoort aan dit land en zijn bevolking, maar sinds 1986, toen ik er voor het eerst doorheen reed met de vrachtwagen, is dit land mij blijven fascineren. In die periode was het nog al in, om een dorp in Roemenië de adopteren.Hungeniale leider, Ceausescu, had besloten alle plattelandsdorpen plat te leggen, iedereen zou in de stad gaan wonen. Vandaar dat alle Europese steden een of meerdere dorpen adopteerden en zo zijn snode plannen dwarsboomden. Ondertussen, zoveel jaren later kan ik een redelijk groot palmares aan hulpmissies voorleggen. Op die wijze is mijn liefde voor Hongarije geboren. Alles was anders dan in het Westen: het eten, de wijn, de mooie zomerdagen, vriendelijke mensen, hun rijke cultuur en niet te vergeten hun taal, doch dat laatste is andere koek. Getuige daarvan volgende anekdote die ik beleefde. Hongaarse goulash is een soepgerecht. Ik bestelde zekere dag een soep ( leves) en een goulash, met in het achterhoofd een lekker stoofpotje. Ik kreeg twee soepen en na een tijdje verwachtte ik mijn goulash op tafel maar er kwam helemaal niets meer. Daarop sprak ik de ober aan in een Jean- Marie Pfaff -Duits en vroeg om uitleg. Wat bleek ? Mijn soep was de goulash. Om een misverstand uit de weg te helpen, zeg dus nooit meer tegen een stoofpotje,goulash. We zijn een beetje afgewaald nu, maar ter inlichting is deze anekdote misschien welkom ?! Wij vrienden waren al een paar dagen in Kocsola, want zo heet ons dorp waar we meestal verblijven. Kocsola ligt in de Tolna Megye (provincie), tussen de steden Dombóvár en Tamási en tussen de uitlopers van het Mecsekgebergte en het Balatonmeer, in Zuid- Transdanubië. We hadden al een paar keer verbroederd zoals het hoort, met inheemse spijs en drank.Tijdens onze laatste bijeenkomst werd onderling besloten om eens te gaan wandelen. De dag voordien waren andere Belgische vrienden Eric en Rita uit het verre Akasztó, Bacs-Kiskun, op bezoek gekomen.Beide volleerde natuurliefhebbers waren dan ook in hun nopjes met zon wandeling. De volgende dag was aangebroken en iedereen stond klaar:de twee buurvrouwen Teri Varga en Magdy Eppfel, beiden bepakt als bergbeklimmers, - hun mannen János en Arnö waren nergens te bespeuren en gaven blijkbaar forfait, - wij in onze wandeloutfit van de Everstappers en Eric met de verrekijker op de borst. Het terrein is daar nogal ruig met stevige kuitenbijters. Het had dagen geregend zodat er gleuven van 50 cm diepin deze aardewegen waren uitgespoeld. Er werd stevig doorgestapt en na zowat 1 km kwam de eerste halte. Te midden van de weg toverde Magdy voor ieder een plastieken bekertje uit haar rugzak, elk voorzien van een van onze namen, en ja, we moesten een slokje Pálinka (52°) drinken, als aanmoediging voor de volgende helling. Willy, nog steeds een beetje onder de indruk van zijn avontuur dat hij de dag voordien had meegemaakt werd ietsje losser.Hij was tijdens een werkje oog in oog komen te staan met een ringslang van een meter lang, heus een nare ervaring. De hamvraag is nog steeds: Wie van de twee was hier het meest bang?. Tot nu toe hadden we steeds tussen de zonnebloemen, de suikerbieten, de maïs en de kaalgeschoren korenvelden gewandeld. Nu werd het landschap duidelijk ruiger.Langs de weg zagen we de plaatsen waar de evers alles omgewoeld hadden en regelmatig vonden we sporen van dassen, reeën en herten. Een vliegend hert, libellen en andere soortgenoten vergezelden ons. Tijd voor een biertje, besloot Teri, en weer werd er even halt gehouden om in onze bekertjes een lekkere verfrissende slok bier te schenken. Wat smaakt dat zeg, zo ver van iedereen weg. Vanaf nu werd het klimmen, we gingen namelijk naar de oude wijnberg van het dorp.Vroeger had iedere bewoner van Kocsola een stukje wijngaard met zomerhuisje erbij. Daar werkte men in de wijngaard. Tijdens het weekend maakten ze een uitstap naar hier, kookten een stoofpotje (pörkölt) voor de gezelligheid, werkten samen en dronken een glas van eigen landwijn. Iedereen deed hier zijn wijnvoorraad voor gans het jaar op. Bij het wijnhuisje van Magdys broer aangekomen, werd weerom halt gemaakt. Er stond een buitentafel met stoelen, heel eenvoudig, maar meer moest dat niet zijn. Echt smout op een boerenboterham, rode ui in fijn gesneden ringetjes, zoete paprikapasta erop en een glas eigen witte wijn, man wat kan dat smaken! We waren evenwel de tijd uit het oog verloren en bleven maar smullen en vertellen,zalig! Helaas sterft hier ook alles uit: de wijngaarden worden bijna niet meer bewerkt, men heeft geen tijd meer en de jeugd zit ergens in Europa ver weg op jacht naar geld. Vandaar de grote leegstand in de dorpen. Na ons etentje trokken we nog een eindje hoger en het werd alsmaar lastiger. Hier worden de wandelwegen te weinig gebruikt engroeien daardoor dicht . We deden Magdys wijnhuisje aan. Intussen speurde Eric de hemel af en zag ginds ver een valk drijven. We plukten wat wilde bessen en appelen en bewonderden de mooie natuur. Een bijeneter zat op een tak zijn laatste vangst te keuren. Van wat wilde orchideeën en andere wilde bloemen werd een veldboeketgemaakt, en we genoten van de weidse vergezichten. In de verte aan de horizon wenkte de kerktoren van Kocsola ons toe. Toen kwam de tijd om terug huiswaarts te keren via een andere makkelijker weg. Onderweg maakten we kennis met een imker die zijn bijenvolkje kwam verzorgen. Onderaan de berg prijkte een groot reclamebord van Europeese subsidies voor de sanering van een stort. Geen nood, de zigeuners hebben een eindje verder een nieuw vuilnisbelt aangelegd zodat men later opnieuw kan saneren (zo blijft er werk in het grote Europa).Halverwege onze terugtocht dronken we de rest van onze biertjes op. In de vlakke zon kan zon een frisse pint deugd doen! We kwamen terug in het dorp via een andere invalsweg en daar kenden ze ons niet, doch iedereen riep wel gemeend Jo napot (goeden dag) naar ons. En dat is het verschil ! Dit zijn wij hier duidelijk verleerd! Onze tocht bedroeg min of meer 10 km, met de nodige tussenstoppen waren we gans de namiddag op stap geweest en hebben we genoten van een mooie dag onder vrienden en van onze nieuwe ervaringen.
Hier onder, zonder woorden, het hele verhaal in beeld.
Lijn Nr. 664. Flobecq - Geraardsbergen. In het begin van de jaren 1900 tot in het voorjaar 1958, als men naar Geraardsbergen of Flobecq ging, dan nam men het "mazoutje". Michel Rogge heeft heel wat opzoekwerk over dit onderwerp gedaan, en heeft een paar originele foto's en artikels gevonden. Ik bewaar vage herinneringen aan ons"mazoutje", maar ik ken heel goed het tracé, daarom ben ik gaan foto's nemen op plaatsen waar er nog iets rest van deze tramlijn. Ik ben zelf eens met ons "mazoutje" eenmalig naar Geraardsbergen en terug gespoord, samen met mijn grootmoeder, maar ik herinner mij er bitter weinig over, het was waarschijnlijk een van mijn eerste levenservaringen. Later ( voorjaar 1958) werdt deze tramlijn vervangen door de rood- bruine bussen van "de Natioanle Maatschapij van Buurtspoorwegen, NMVB - Société Nationale des Chemin de fer Vicinaux, SNCV. Trouwens de tram in het frans werd "le Vicinal", genoemd.
Beetje geschiedenis: als men deze Michelin kaart uit 1958 bestudeert, dan ziet men dat onze regio rijkelijk bediend werd door de spoorwegen. Dat was nogal logisch, aangezien er veel kompels (fostmannen), en fabrieksarbeiders naar de Walen gingen werken. In het Waals steenkoolbekken en in de zware staal en glasindustrie rond Charleroi. Men sprak dan ook niet van zomaar een trein, maar van de "fosttrein" verwijzend naar de "fost" "fosse?" ( mijn,put ) , volgens het taal gebruik toen, een synoniem voor koolmijn. Vroeger, gingen de mensen van Everbeek- boven, te voet bij weer en ontij, door het Livierenbos naar het station van het "gehuchte", Opbrakel, om vandaar naar Ronse en zo verder naar de Walen te sporen In rood: de treinlijnen : Zottegem- Ronse, met stations in Nederbrakel (1), Opbrakel- het Gehuchte (niet meer aangeduid) , Flobecq- bois (2) en Ellezelles (3). De lijn Ronse- Lessines, station Flobecq (4), de lijn Lessines- Geraarsdsbergen. Station Geraarsbergen (5), was een zéér belangrijke draaischijf in alle richtingen In blauw: de tramlijn : vertrok aan het station van Flobecq, via Flobecq - bois (2) via, Everbeek- boven, Everbeek- beneden,Zarlardinge,Goeferdinge naar station van Geraardsbergen (5).
De dienstregeling van deze tram uit het spoorboekje van September 1957. Lijn 669, die Flobecq met Ath verbond, werd dan al door een autobus bediend.
Foto's op nr 1 : Vroeger en nu: Flobecq- bois ergens begin 1900 noemde toen blijkbaar Brunehault, nu is dat dus Hurdumont. Links niet zichtbaar bevindt zich station Flobecq- bois, in het midden onder de rijweg passeerde de trein onder de straat in een bedding. In het midden kijkt men richting Opbrakel, Leinstraat. Het huis in de verte, rechts van deze weg is het kruispunt "de halve deur", vanaf dit huis richting Opbrakel ,de Bois straat, naar links de Lumen, die richting La houpe gaat, naar rechts de Bois straat richting Flobecq en Everbeek - boven. Onze tram rijdt hier links van de weg tot naast het station en stak waarschijnkijk waar de foto genomen is de weg over. Tussen beide foto's ligt waarschijnlijk 100 jaar fotografie!
Foto op nr 2: Van de "Halve deur" richting Flobecq/ Everbeek op de Bois straat, links in de weide tegen het Lievierenbos rest van de vroegere bedding lijn 664. Vanaf hier werden de reizigers getrakteerd op een mooi ritje door het Livierenbos.
Foto op nr 3: Flobecq, Motte straat, het hoekhuis is het vroeger wel gekend café "Le Crépion", tramhalte, hier kwam de tram terug uit het Livierenbos, links van de trambaan had men een holleweg naar de zavelputten en de kappel aan de antennemast. Op einde van dit huis in de dreef staat " La capelle du Crépion", de Crépion kappel, vandaar de naam . Hier reedt de tram rechts van de lange rechte weg om onderaan bij de grens met Everbeek naar links te gaan en dan terug naar rechts.
Deze foto werdt genomen van op de Oolstraat ( vroeger blijkbaar Nieuwpoort ). In de verte de St Jozefskerk en de huizen op de Muiterijstraat. Deze slingerende veldweg kwam uit naast het nu bestaande Café "Den Ouden Oven" op de Maandagstraat. Foto's op nr 4: Nieuwpoortstraat naast huis nr 16, het denkbeeldige traject van ons mazoetje, tot voor een tiental jaren kon men dit traject min of meer zien. Helemaal in de verte, rechts van het tracée, ziet men de voormalige "Brouwerij Van Ongevalle" aan de Pevenage, op het uurrooster aangeduid als"Brasserie", bijkomende halte (op verzoek ), niet vergeten dat we hier in die periode nog bij de provincie Henegouwen behoorden. Dan dwarste hij de Oolstraat onderaan in de bocht, komende van op de Maandagstraat, aan de eerste huizen om zo naar de stopplaats "Everbeek- boven" te komen. De gele stippellijnen geven min of meer aan waar het station was.
Het heden en daaronder het verleden. Op beide foto's ziet men huis Nr 5 op de Nieuwpoortstraat, huis 5 A is op foto 2 met pijl aangeduid. Inderdaad, onze tramlijn nam net over de straat een scherpe bocht naar rechts, om zo Everbeek- beneden te bedienen. In Everbeek- beneden was er ook een station met dezelfde infrastuctuur als in Everbeek- boven, Nr 5 blauw.
Foto op nr 5- rood: Het tram station van Geraardsbergen, ergens begin de jaren 1900. Hier kwam onze tram uit Flobecq aan. Ook de tram Oudenaarde - Brakel- Geraardsbergen had hier zijn eindbestemming (vanaf 1904).
Deze tramlijn werdt 1958 vervangen door een buslijn met moderne bussen van dit type. De vaste chauffeurs waren, Gerard en Mylord allebei wonende in Vloesberg en beide landstalen machtig Foto's hier onder zijn gemaakt op de tuin tafel, ik heb uit nostalgie zo'n exemplaartje aangeschaft.
Bus: BROSSEL Jonckheere model 1957. Motor: Leyland 1515 102 pk. Opzoeking: Rogge Michel. Foto's en documentatie, Michel en RobertO.
29/03/2013 Nu de lente vol op in aantocht is gaan de handen jeuken om toch een foto van al dat jong ontluikende groen. Een toch door de Poerensberg, het Livierenbos via de grens Everbeek, Opbrakel en Flobecq en terug.
In de verte Steneplein en de Muiterij. Het Poerensveld. Dat noemen ze prachtig wonen, daar aan de rand van het Livierenbos. De Poerensbergstraat met zijn bebouwing net voor de ingang van het bos In America noemen ze dat een canyon, hier is dat doodleuk een holle weg, vroeger vele jaren intens gebruikt.
Een van de vele bronnen van deze hoek van het bos.
En zo meanderdt ons beekje verder. Prijs vraag, wat is dit?
Stroomversnellingen, een watervalletje en we zijn op weg om iets groots te worden. Bos annemoontjes. Vele van deze kleine beekjes komen hier te samen en vormen de Doornbos beek.
Nog meer annemoontjes. Vergeten richtingpijl. Moest er hier een ijverige agent passeren dan was dat een GAS boete wegens sluikstorten. En nu in dit geval, wegens sluikreclame en misleiding een GAS boetetje voor de eerlijke opkuiser. Wat een wereld.
De lammetjes genieten van de eerste zonnestralen. De kapel van OLV van Halle, eind Hayestraat aan de ingang van het bos. Lang geleden had ik een vriendin en die was zwaar ziek, ze kwam iedere dag hier bidden en liet dit kapelletje restaureren, helaas heeft Onze Lieve Vrouw haar niet kunnen genezen. Ondertussen is Onze Lieve Vrouw door een snoodaard gekaapt en zal waarschijnlijk nooit meer terugkomen en is het kapelletje verloederd zoals vele. Vroeger in de maand mei, kwam de priester na de vespers op zondag, met een schare volgelingen een mis hier opdragen. De slangenberg, genoemd naar de hazelwormen die hier soms aan getroffen worden.
Bos anemoontjes De gele dotterbloem. Pruimen bloesem.
Zo zuiver kan water zijn, vers uit de bron. De sleutelbloem. Foto's: RobertO Tekst: RobertO.
23/02/2014 Zondag, 2302/2014,was het de nationale wandeldag van Aktivia. De Everbeekse Wandeltochten, trokken met een volle bus,vroeg in de morgen naar het verre Ieper. Mooi wandelweer, een mooi geschiedkundig memorabel parcours. Veel volk ,we waren bijna met z'n 5.000. Nadien was er gelegenheid tot bezoek aan de slagvelden rond Ieper. Een 60 tal leden van onze groep nam deel aan deze mooie leerrijke ervaring. We werden vakkundig begeleid door twee proffesionele gidsen. Een foto verslag van Stephanie Monnier en RobertO.
22/2/014 Maidan plein Kiev, nu de storm is gaan liggen kan men de wonden beginnen likken. We hebben het Maidan plein twee maal bezocht in betere tijden, daarom toon ik u deze beelden van dit mooi plein en zijn omgeving. Het was ook op dit plein dat tijdens de "Oranje revolutie", de mensen wekenlang vredig campeerden, tot ze hun zin kregen en zo is het nu ook begonnen, Vredig!!
18/02/014 Onze Vlaamse Ardennen in een sneeuwloze winter. Op wandel met de camera steeds binnen handbereik. Onze streek leent zich bijzonder goed voor het fotograferen. Foto's van Everbeek boven en beneden, Opbrakel en Brakel.
Everbeek: Zonsopgang in het Poerensveld.
Everbeek: Hayestraat: De scheven hoek.
Everbeek: Hayestraat: kapel van St Jozef.
Opbrakel: De Verrebeekmolen.
Het mijnwerkerspad in Opbrakel.
Brakel: de Toepkapel.
Zicht vanaf de Toepkapel richting Livierenbos
Toepkapel: trappen
Brakel: het Topbronnen park.
Brakel: het knuppelpad.
Brakel: het knuppelpad.
De Zwalm op de grens Brakel- Sint-Maria-Oudenhove.
Fluwele.
Peter's grasmaaiers, Elverenberg.
Everbeek: Poerensberg.
Opbrakel: Kapel aan het Brakelbos.
Opbrakel: ingang van het Brakelbos.
Het Brakelbos: sommige bomen sterven liggend.
Opbrakel: waterspaarbekken.
Het waterspaarbekken in Opbrakel.
Everbeek: de Bergstraat.
Gelderse roos, een inlandse plant
Gelderse roos, de bessen zijn het lievelingsvoedsel van bijvoorbeeld de Pestvogel. Soms komen die in invasiegolven uit het hoge noorden als ginder deze bessen schaars zijn
Everbeek: Nieuwpoort.
Everbeek: Oolstraat, zicht op de kerk.
Everbeek: Oolstraat, zicht op Everbeek- Beneden en in de verte Deux-Acren.
