Ik ben Godijn Robert, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Roberto.
Ik ben een man en woon in Brakel Everbeek(boven) (België) en mijn beroep is pré pensioen.
Ik ben geboren op 11/06/1948 en ben nu dus 75 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Tuinieren,klussen,lezen,reizen,internet.
Everbeek, blijft me boeien,het verleden,he
Verhalen,activiteiten, Everbeek,blijft ons facineren. Het is een mooi, rustig dorp op taalgrens in de mooie Vlaamse Ardennen,het frans is hier nooit ver af.
Deze site gaat over het dagelijks leven,vroeger en nu.
Vroege herinneringen, verhalen,merkwaardige figuren,gebeurtenissen.
U kunt er ook aankondigingen voor een plaatselijke festiviteit op plaatsen.
Uw mening geven, zelf een verhaal aan toevoegen.
Kortom dit is de site van en voor Everbeek!
12-01-2014
Zo maar
12/01/2014 Het was op 12/01 schitterend wandelweer, dus zijn we er op uitgetrokken en zoals steeds de camera op zak. Hieronder twee foto's genomen in de Oolstraat met zicht op de dorpskern van Everbeek-boven.
21/11/2013 - Voorzitter, Frans Roman van de Volkstuinen Brakel, stelt de werking van Brakelse Volkstuinen voor. - Over hoe lid woren. - Wat doen ze. - Wat zijn de voordelen. - Het jaarprogamma.
07/011/013 Wijnliefhebbers spreken van een keldervondst, nu het alle dagen regent zijn we op de zolder, in de opgeslagen herinneringen gedoken. Dus we spreken van een zoldervondst, oude foto's, oude brieven (ook van liefjes), overlijdensberichten van vroeger en zo meer. En ja, daar was hem nog!! Mijn afzwaai brief van ons Belgisch leger, toen waren we nog een bezettingsleger! Vanaf 1946 trokken er ieder jaar duizenden dienstplichtigen naar het leger voor hun legerdienst in België of Duitsland. Ik ging voor 1 maand opleiding in Turnhout tot zandstuiver, men moest er met mes en vork leren eten, leren luisteren naar de brulaap met een borstkas als een opgeblazen haan , leren uw wapen geblinddoekt uit en in elkaar doen, in de gamel leren koken, verkottéren, zich verduisteren door middel van een verbrande kurk, en nog meer van die trucjes, schuren, ja daar werden we ook mee geconfronteerd, en de militaire wetgeving werd ons voorgelezen, niet erg moeilijk, ballen, cachot en in het ergste geval de dood met de kogel. En voor dit laatste voorstel van straf waren heel veel gelegenheden. Maar gelukkig hebben ze er geen enkele van aan de paal gezet. Leren schieten hebben we er ook geleerd, eerst met nen ouden knaller van nonkel Dolf, ja voor waar een echte K89, daarna werd kwam het betere spul, nen FAL uit Herstal. Dat was nu eens een wapen om respect voor te hebben, zeker met een bajonnet er op. Enfin deze maand was een heel drukke, ze hadden ons ook een paar dagen plat gespoten met remedies tegen allerhande ziekten, niet tegen de vuile, want daar kregen we een indrukwekkende film over, na die film waren we wel een heel stuk voorzichtiger geworden met de seksuele contacten, al waren de meesten nog groentjes, over praten, dat wel maar ..... dat's nog wat anders! Na Turnhout kwam ik in Jambes terecht voor een heuse opleiding met de bulldozer. Daar in de verre Walen was het wat minder druk. We waren tenslotte geen echte blues meer, al lonkte Loeki, de leeuw nog steeds op ons nog niet in de ideale vorm zijnde baret, want dit is de echte naam voor die pet. Enfin in de morgen theorie, de namiddag praktijk in de grote zandbak op de Polygoon. Beetje blokken en 's avonds een uitstapje naar de rue Notre Dame en die twee maand waren zo voorbij. En dan terug naar Turnhout voor mutatie, de dag nadien naar Duitsland met de rest. En dan, ja Westhofen in de buurt van Keulen, in de 68e cie. Genie , daar waar papa Leunen, de CSM, de scepter zwaaide daar werd ik met open armen ontvangen. Alleen moest ik de volgende morgen op het appel om 11:00u. Volgens de papieren die meegekomen waren uit Turnhout, hadden we eens met een paar mannen uit Namur een paar uur te laat binnen gekomen. Dus daar stond ik dan voor de kapitein, niet echt op mijn gemak (we waren toen nog niet zo mondig!), veel zeggen hoefde niet , het verdict luide "2 weken ballen", dus toch niet direct "de dood met de kogel",wat een geluk heb ik daar niet gehad zeg. Stel je voor als dit vonnis werd uitgevoerd (de dood met ....), dan had ik deze doodsbrief (afzwaaibrief) nooit kunnen opstellen, Want bij de dood met de kogel is dat een oneervolle dood, dus zonder doodsbericht. En had ik nu dit hier niet meer kunnen neerpennen. Zo zie je maar wat een beetje geluk teweeg brengt. Over Adjudant Leunen, de CSM van onze Cie, wel iedere pionier die onder zijn gezag gediend heeft, heeft lange tijd daarna nog nachtmerries gehad over deze gentlemen, dat was nen echte ijzervreter! Het meest plezier had hij als hij er eentje zoals ik die voortdurend op zending waren, eens op het ochtendappel kreeg. Daar kon hij echt zijn werk van maken. Ik heb hem er altijd van verdacht dat hij thuis de schotels moest wassen. Die negen maanden in Westhoffen waren zo voorbij, iedere week op zending naar bv. Euskirchen, Düren, Aachen Altenrath enz, waar we een voetbalterrein aanlegden of een tankpiste terug in orde brachten. Ik zou zeggen een verloren jaar, dat was het financieel zeker, maar de vrienden , men leerde er iets bij op menselijk vlak, tucht, discipline en respect. Heb ik er iets geleerd wat me later van dienst kwam te zijn? Ik behaalde er mijn rijbewijs CE en een brevet als bulloperator. Dus toch niet echt verloren tijd, maar ja t'is allemaal lang geleden en in andere tijden.
Veel leesplezier en voor velen een goede herinnering.
S.M. 67/14794. en zijn voertuig, in Westhoven.
Tekst: RobertO
Reacties: 1. Hallo, Iedereen die ooit bij 'den troep' is geweest voelt zich bij dit artikel betrokken. Absoluut herkenbaar! Pikant detail: beroepsmatig kwam ik veel in contact met de 6de cie Genie in Delbrück. Wij gingen nl. daar met een reeks Vlaamse jeugdploegen een tornooi spelen tegen de Belgen in de BSD. De gastheer was de korpscommandant van 6 Genie. Toen op een frisse morgen het desbetreffende voetbalterrein onbespeelbaar was, riep de kolonel: "daar bestaan oplossingen voor, wij hebben hier nogal wat bulldozers". Enne pikant detail, de uitvoerende onderofficier was er eentje afkomstig van Eine (Oudenaarde) en wij verstonden mekaar perfect! Eigenlijk zou het niet zo'n slecht idee zijn, den troep opnieuw in te voeren....jongeren zouden er nog iets van kunnen opsteken. Gelukwensen voor dit mooie nostalgische verhaal. Eric
08-11-2013 om 18:38 geschreven door Eric Van Cauwenberge
05/11/013 De Marolle is de naam van een volkse wijk in Brussel. De naam werd in Everbeek overgenomen door de top van de Hoogbos en begin Kroonstraat. Het was een levendige buurt van vrienden en buren. Er was een héél druk en gezellig café, en in dat café gebeurde soms van alles. Er stond een draaiorgel, het lokaal van de plaatselijke renner Roger Ghijselinck, de latere burgemeester van Everbeek was er gevestigd. Mijn grootvader was zijn soigneur en volgde hem overal met zijn knal rode CZ. Roger alias "de muizer" was een talentvolle renner die héél wat overwinningen op zijn palmares had. Zijn thuis was naast het café en Roger en zijn jongere broers Jozef en Georges, waren de zonen van de WO I-invalide Cyrille Gijselinck. Daar rechtover was een boerderijtje anex winkel van Vanwinnendaele Theophile en Elodie Richet, "nonkel Fiel" die was tot alles in staat, breide zelf op een machine de kousen van zijn kroostrijk gezin. Maakte ijskreem die hij de zondag rondvoerde in zijn tot ijskar omgevormde triporteur. Had zelf een héél oude dorsmachine die hij aandreef door middel van een riem die over een bandloze velg op zijn Citroën liep, die voor de gelegenheid op blokken werd gemonteerd. Ernaast woonde zijn broer, mijn andere grootvader Léon, die was metser, pannendekker en boomsnoeier. Ernaast nog een broer, René, ook metser en snoeier en zijn vrouw Jeanne Bertouille hield er ook café. Op zekere dag hadden mijn grootvader Albert en zijn collega herbergier René het ei van Columbus uitgevonden en daar dronken ze de hele dag op, op het einde van de dag hadden ze voor 2 stuivers bier opgedronken. Het zat zo, mijn grootvader ging bij zijn collega op café, trakteerde hem mee en betaalde de 2 stuivers voor de twee pinten bier, dan ging het terug naar de overkant bij Albert, waar René de 2 pinten betaalde met het net daar voor ontvangen geld, en zo ging het de hele dag lang om en weer tot beiden stomdronken waren. Nadien waren ze heel fier dat zij een ganse dag konden drinken met 2 stuivers. Bij bompa Léon werd er heel de oorlog, door hem en zijn vriend Roger, varkens geslacht en verkapt in de kelder, die dan in de loop van de volgende dag naar Brussel werden geleverd per fiets. Die twee café's waren ook de verzamelplaatsen van "de lavaaiers" , stropers, gezien de nabijeid van het bos. kortom een héél levendige buurt. Ze haden de naam van "de marolle" niet gestolen.
Café, Bij Dulle Brancke en Wut Chasseur (Vande Wattijne Cordule en Godijn Albert, mijn grootouders) Hoogbos Nr 40.
Marie De Clercq en Paul Vanwinnendaele
Godijn Adriën Vander Stichelen Germain, Vanwinnendaele Marcel en Godijn Luciën Beetje in de wind op kermis Nederbrakel . Boven: Vanwinnendaele Marcel, Van Snick Georges, Godijn Adriën, Vanwinnendaele Marcel en Coeck Henri. Midden: meetje Odile. Onder: Wauters Ermenie, Vanwinnendaele Ghisèle, Bertouille Jeanne. en Vanwinnendaele Suzanne.
Zullen we eens plezier maken? Boven: Vande Wattijne Cordule, D'Hose Marie, Godijn Adriën, en Frans?. Marie ?, Godijn Germaine en Vander stichelen Denise.
Groep vrienden ter gelegenheid van einde van de oorlog, "de bevrijding". Op sommige kan ik een naam plakken maar merendeel is gissen.
Godijn Germaine haar broer Godijn Adriën en Vanderstichelen Denise. ??? en De Clercq Marie. Godijn Germaine en Vanwinnendaele Suzanne, schoonzussen.
Boven: Ghijselinck Cyrille, oorlogsveteraan (was een been verloren in de 1ste wereldoorlog), en Godijn Albert. Onder: Bertouile Jeanne, Vanwinndendaele Paul en Anna Wuyts. Foto's: uit familie albums. Tekst: RobertO.
04/11/2013 Tijdens een zoektocht op de zolder stuitte ik op deze zeldzame foto. Deze foto werd vermoedelijk genomen kort na wereldoorlog I, ergens voor de ene of de andere optocht. De foto laat duidelijk op de achtergrond het huis van Martin en Jenny Henau - Blyau zien. Het huis met stro bedekt was de hoeve bewoond door bewoond door de familie Leroy -Ockerman ( Van Karels, was de lapnaam ) en is nu afgebroken. Deze foto werd genomen aan de "driehoek" op de Kroonstraat. Wat deze jonge meisjes uitbeelden is niet bekend, waarschijnlijk jonge boerinnen of verpleegsters gezien de band of lint in hun haar. Maar wat de versierde stok in hun hand voorstelt daar hebben we het raden naar. Een fiere notabele heer begeleid het gezelschap. Als er iemand is die een van deze personen gekend heeft, geef me een seintje.
Everbeekse
Natuurtocht , een crème de la crème !
Dankzij een vlekkeloze organisatie en
een subliem parcours beleven 909 herfstwandelaarseen echte wandeltopper.
Zaterdag 12 oktober : de
Everbeekse Wandeltochtenorganiseren na
Vlaanderens Mooiste, verleden lente en na de Wisselbeker in juli, hun
derde tocht van het jaar; hun 1ste
Natuurtocht door het bosrijke gebied van Everbeek-Boven en Opbrakel. Een
rustige wandeling in de groene en geelbruine herfsttinten van het grote
Livierenbos in de uithoek der Vlaamse Ardennen.
Door een misverstand met de
gemeente heeft het clubbestuur de startplaats van Opbrakel moeten wijzigen naar
de school van Parike, 5 km verderop. Bij enkele wandelaars van verre, voor wie
de streek onvoldoende bekend is en die niet beschikken over een GPS, moet de
wreveligheid hierover even van het hart en het kost enige overredingskracht van
onze mensen om het geval van heirkracht uit te leggen.
De dag begint wat mistig en koud,
doch de weergoden hebben het op een zoveelste akkoordje gegooid met de club en
zorgen voor een droge en zonnige intermezzo-dag. Amper half zeven, in de nog
donker gehulde dageraad, loodst onze parkingwachter William, achteraf
bijgestaan door Peter, de vroege vogels naar een veilige steltplaats. Intussen
nemen de opgeroepen leden-helpers van dienst hun plaats in op de startlocatie
te Parike en op de centrale rustpost te Everbeek -Boven. Vermits er ditmaal
slechts twee posten dienen bemand te worden is er mnder personeel nodig. Toch
zijn nog een dertigtal fervente en trouwe leden graag en uit eigen beweging hun
persoonlijke steun komen betuigen door zelf deel te nemen aan deze mooie tocht.
Het helpersdecor te Parike ziet er deze keer eventjes anders
uit.
Het
traditiegetrouwe duo Dupont Andréa en Monique aan de inschrijvingstafel wordt
deze keer geflankeerd door bestuuslid Sandra en haar dochterStephanie, tevens dienstdoende clubfotografe,
om in staan voor de kassa van de drankbonnetjes. Aan de afstempeling neemt
Claude weer de plaats in van Robert die ditmaal belet is wegens familiale
omstandigheden. Voor de gelegenheid bekommeren Hilda, Rita en dochter Tineke
met vriend Lenny zich om het bijhouden van de deelnemerslijst en het opmaken
van het totaalklassement. Aan de tapkast staan bestuurslid Patrick en Alain hun
mannetje.De afwas wordt verzorgd door
Gertrude en dochter Ria. De koffiebar staat onder leiding van onvermoeibare
Edmonda. Zij wordt bijgestaan door het trio Claudine, Nadine en Carinne. Voor de afruiming in de zaal zorgt de
immer parate en goedlachse Gilbert, samen met kompaan Kurt. Buiten zijn Anja en Odette lekker geurende
braadworsten aan het bakken onder het waakzaam oog van Denis. Voorzitter Willy
en secretaris Jean-Pierre staan in voor de algemene coördinatie en de
logistiek. Het is nu wachten op de schare wandelaars die aan de lopende band
beginnen toe te komen.
De bediening
op de enige centrale en drukbezochte rustpost aan de kerk van Everbeek-Boven is
in handen van een groep ervaren helpers onder leiding van Patrick Tuypens, met
zijn Annick, met Linda en Roger, Myriam en Patrick, Ann en Johan. Met een
dergelijke staf kunnen Willy en Jean-Pierre op hun twee oren slapen.
Ten gevolge
van de startplaatswijziging heeft onze parcoursbouwer Jean-Pierre delaatste dagen nogal wat moeten puzzelen. Toch
is hij met zijn jarenlange ervaring en zijn neus voor idyllischewegeltjes tot ieders verbazing als geen ander
erin geslaagd opnieuw voor de nodige verrassing te zorgen. Naast een korte
tocht van 6 km, meer geschikt voor gezins-wandelen en gelegenheidsstappers,
biedt hijvoor de meer gedreven trotters
twee uitzonderlijke tochten van 12 en 18 km aan langs en door de Everbeekse en
Opbrakelse groene veldwegels en bospartijen, met hun wondermooie faunaen flora, hun rustige kabbelende beekjes en
schilderachtige panoramas.
Als
afstempelaar heb ik mogen ervaren met welk enthousiasme de 909 wandelaars van
einde en verre zich spontaan hebben uitgelaten over hun deelname aan deze
Natuurtocht, de superlatieven lagen op ieders lippen. Het positieve duimgebaar
waarmee eenieder om zijn stempel kwam, was voor mij hartverwarmend, gevoelen
dat ik bij deze wil overmaken aan het clubbestuur en al onze leden.
Dankzij een ongeëvenaard parcours,
uitgetekend door secretaris Vercleyen Jean-Pierre en een ervaren ploeg van
gemotiveerde medewerkers die eensgezind achter hun voorzitter Willy Mortier
staan, is deze Natuurtocht eens te meer uitgegroeid tot een topper op
wandelgebied. Puur wandelgenot in een rustig natuurkader als Everbeek is het
handelsmerk bij uitstek geworden van onze plaatselijke stappersvereniging. Deze
troef moeten wij blijven uitspelen !
Het seizoen
2013 zit er bijna op. Volgt nog het jaarlijks ledenfeest op 14 december als
waardige afsluiter van een succesvol jaar, met de inrichting van drie eigen
tochten en 6.425 tevreden wandelaars. Men moet het maar verdienen !
Net zoals ieder jaar werden wij uitgenodigd door Rita en Eric om naar de kermis te komen in het dorp waar ze veel verblijven en vele vrienden hebben, ondertussen zijn we ook geen onbekende meer in Akaszto, en gezien mijn achtergrond als pompier ben ik daar dan ook goed bevriend bij het plaatselijke korps en worden dan ook uitgenodigd om aan de feestdis deel te nemen. De Hongaren zijn een volk dat met de paarden leeft en iedere gerespecteerde Hongaar heeft wel een mooi span waar hij graag mee uitpakt. Vandaar dit fotoverslag van Eric en mij, reeds eerder verschenen op onze blog: http://www.bloggen.be/hongarije_brakel_be/
Geniet van de foto's.
Hieronder de oorspronkelijke inleiding
Akasztó. De klassieke Bűcsű-feesten ofte de kermis en terzelfdertijd het dorpsfeest ofte falúnap kende traditioneel een paardenoptocht door het dorp ofte in het Hongaars: Csikósok,fogatosok, látványos szüreti felvonulása. Het parcours slingert door de straten van het dorp en het is een gezellige bedoening. Leute & plezier zouden wij dat noemen. En intussen weten velen dit: Hongaren en paarden dat is een combinatie om u tegen te zeggen. Onderweg wordt halt gehouden voor een drankje en/of een dansje. Roberto was een bevoorrechte toeschouwer met uiteraard zijn alziende camera bij de hand. Hierover brengen wij een fotoverslag.
Het fotoverslag.
Een eerste combinatie, ruiter en koets, de koetsier en de medepassagiers in traditionele kledij ofte feestkledij.
Individuele ruiters nemen uiteraard ook deel en de lokale politie staat in voor de beveiliging.
Een gezelschap vrienden op een traditioneel landbouwvoertuig omgebouwd tot een soort huifkar. Leuk detail, het trosje aan de zweep van de koetsier is in de Hongaarse kleuren...
Hup met de beentjes beiden uitgerust in traditionele kledij.
Een slok wijn kan geen kwaad, dit houdt de ambiance erin. Wijn aangelengd met een flinke scheut sodawater...ofte fröccs. Let op de mooie kledij ofwel roodwit ofwel zwartwit ofwel blauwwit.
Op vele wagens zijn muzikale ensembles actief. Ja in Hongarije kent men ook de accordeon...
En muziek laat de benen kriebelen, dus een straatdansje kan er gerust bij. Het is voor iets kermis...
Nog een vrolijke bende op een wagen, die gezelschappen bestaat meestal uit buren. Ook de paarden zijn piekfijn uitgedost.
Ook de lokale zigeuners nemen deel aan de optocht.
En ja daarvan krijgt men dorst, nog een barmhartige Samaritaan die zorgt voor de bevoorrading...
En daar komt de volgende combinatie...en een algemeen zicht op de deelnemers.
' Twee ruiters uitgedost in de traditionele kledij van de 'paardenherder'. Hier de blauwwite combinatie.
Het getuig is uiteraard opgepoetst.
Dit lijken vurige paarden, de Hongaarse Lippica paarden.
Ook combinaties met pony's rijden mee....
Een lid van de volksdansgroep Regenboog-szivárvány uit het naburige Kiskőrös.
Een kleurige foto van paard en veulen dat mee rent met de moeder in het gezelschap van een Csikós. Dit soort gevlekte paard komt veel voor in Hongarije en wordt soms een 'quarter' genoemd met een Amerikaans zadel...
En ze blijven maar komen...let op het speciale paardenras.
Het paard in toom houden heet zoiets...aan de schaduw te zien was het lekker warm...
Een combinatie, wagen en paarden uitgerust met een muziekinstallatie.
Die produceert de nodige decibels om de ambiance erin te houden en danspasjes te kunnen plaatsen...santé ofte egészségedre!
Mooie combinatie met al even mooie paarden. Hongaren en paarden dat gaat goed samen!
De beroemde paardentramuit Kiskőrös.
Dit gezelschap is uitgedost in traditionele Slovaakse kledij. In de streek wonen velen Hongaren van Slovaakse oorsprong. Die kwamen eraan na de Turkse tijd. De turken hebben destijds hele dorpen uitgemoord en geplunderd. En nogal wat streken waren letterlijk ontvolkt. De Slovaken hebben zelf hun eigen evenement.
En de lokale ophaaldienst van grof afval trekt ook mee...neen leute en plezier is toegelaten...
Die kunnen ook enige lafenis verdragen...
En wat te denken wat dit vehikel? Een ééntaktmotor laat dit ding bewegen en is nog krachtig ook...want trekt op vier wielen..
En die moeten blijkbaar vermoeide zielen en ander tuig opladen onderweg....grapje. De lafenis stand staat er verlaten bij...
Heerlijk
weertje vandaag, dus wat tuinieren in de zon. Een gepensioneerde moet met iets zijn dagen vullen. Maar
tijdens het tuinieren viel me op dat onze asters druk bezocht werden door mooie
vlinders , hommels en wespen. Dus wat
doet een amateur fotograaf ? Eerst wat observeren en ja dan begint het te
kribbelen om een paar mooie beelden te schieten. En dit is dan het resultaat.
30/08/13 Koninklijke OLSA (Oud-Leerlingen Sint-Augustinus) Brakel, gaf de jeugd een kans om deel te nemen aan "De Voetbalschool". Van 26 tot 29 augustus 2013 konden de kinderen deel nemen aan deze stage. Zo'n 60 jonge spelertjes, waarvan 58 jongens en 2 meisjes, namen deel. Voetbalstages zijn populair bij jonge spelers en het bewijs daarvan is deze week te zien geweest bij voetbalvereniging K. Olsa Brakel aan de Parkweg in Brakel Dat ze er zin in hadden om de voetbalsport aan te leren merk je duidelijk via het bijgevoegd fotoverslag.
29/08/13 In Nederbrakel, is men gisteren begonnen met de sloop van het gekende huis, bakkerij Van der Linden, in de volksmond, bakkerij" Bij Piekse". Bakkerij Van der Linden was gekend om zijn lekker brood en banket en altijd om 06:00 uur open. De familie Van der Linden bakte op de markt brood sinds drie generaties. In 1890 startte de grootvader de bakkerij, deze was gevestigd in het gebouw waar nu de Belfius bank is. Zoon René werkte mee in het bedrijf. In het nu gesloopte gebouw was voorheen een beenhouweij gevestigd. In 1947 begon Febronie Van Lierde, de vrouw van René, er een winkel in kinderartikels, ze verkocht er wiegen, bedjes, kledij en kinderwagens, deze zaak was gevestigd in het nu gesloopte huis. Bakker René beter gekend als "Pieksenze Né" verhuisde zijn bakkerij ook naar hetzelfde huis in 1955. Het gezin heeft twee dochters en een zoon. Zoon André kwam in de stiel in 1966 en was de laatste in de rij, voordien stond vader René aan de oven, daarvoor was het de grootvader. Hoe ze aan de lapnaam ( bijnaam )" Piekse " kwamen is niet bekend maar tot vorige generatie was het hier gebruikelijk om iedereen een lapnaam te geven, gekoppeld aan een gebeurtenis of toestand. André was een van de laatste warme bakkers van Brakel. Tot een tiental jaren terug waren er in het Brakelse nog een tiental bakkers aktief. De meeste hadden ook nog een broodronde die tot na de oorlog met de fiets of de hondenkar werd bediend, na de oorlog schakelde men over op een bestelwagen om aan huis het brood te verdelen. Iedere bakker had zo zijn broodronde. Zo ook de "Piekse"- familie, zowel vader René als zoon André waren lange tijd bekende verschijningen in het dagelijkse leven tijdens hun broodronde... De geschiedenis van het huis op de markt.Door Peter Vanderstuyf. Op de plaats van de nieuwbouw met o.a café "Gildenhuis" (nr.9) lag reeds in 1515 vermelde overdekte markthal z.g. "Oude halle" . In 1834 werd die door de gemeente aangekocht en o.l.v. architect P. Clepkens (Oudenaarde) verbouwd tot gemeentehuis. Pas in 1922 verhuisde het gemeentebestuur naar de lokalen van brouwerij De Vos ten Z.W. van het marktplein(nr.1) die in1968 door de nieuwbouw n.o.v. architect E. De Witte werden vervangen; de uitbreiding van het gemeentehuis met nr. 2 voltooid in 1999. Bakker André is nu op een wel verdiend pensioen en met hem sluit men de rij van de Brakelse warme bakkers. Hieronder een reeks foto's van de afbraak van dit handelspand. In Oktober wordt gestart met een volledige nieuwbouw. In het nieuwe pand komen een tea-room en een bank
Hieronder een foto van bakker André en zijn laatste trouwe knecht José De Cubber. Foto, Het Nieuwsblad.
25/08/13 Op zondag 25 augustus, vierde de VOLKSTUINEN BRAKEL haar 75 jarig bestaan. Volkstuinen Brakel, een socioculturele en vrijwilligersvereniging die het hobbytuinieren promoot, vierde haar 75 jarig bestaan. Dit kon niet doorgaan zonder er een mooi feest van te maken. Voorzitter Frans ROMAN en zijn leden mogen fier zijn op hun werk. Ze hebben er een mooi feest van gemaakt, een mooie receptie, een bloementapijt, allerlei standen en veel steengoede muziek gebracht door "The MONTANAS". De Volkstuinen Brakel, een bloeiende vereniging met meer dan 250 aangesloten leden. Voor meer info: Frans ROMAN - 0494 60 57 55 Het logo en het ontwerp van het bloementapijt.
En het tapijt zelf, gerealiseerd... Tweemaal zicht op het bloementapijt, met dank aan de commandant van de brandweer BRAKEL. Burgemeester Stefaan De Vleeschouwer geeft een korte toespraak.
Ook voorzitter Frans Roman (met microfoon) werd in de bloemetjes gezet door het bestuur.
De verdienstelijke leden omringd door de notabelen in gezelschap van een aantal prominenten, schepenen en gemeenteraadsleden: van links naar rechts: schepen Marleen Gijselinck, gemeentesecretaris Jürgen De Mets, schepen Hedwin De Clercq, burgemeester De Vleeschouwer, schepen Johan Thomas, Schepen S Hoeckman, schepen A Flamand, gemeenteraadsleden Noel Morreels, Marcel Van Snick, Christine Dhaeyer, OCMW raadslid Bart Morreels en Marnix De Groote van de seniorenraad
Léon De Geeter, het langst aangesloten lid, tussen Herman De Croo, Frans Roman en minister Alexander De Croo.
Met zen allen in de tuin! Schepen Thomas, schepen Hoeckman, Schepen De Clercq, Noel Morreels gemeenteraadslid en Bart Morreels OCMW raadslid, gemeentesecretaris Jürgen De Mets, gemeenteraadslid Saeytijdt en gemeenteraadslid Jan Haegeman
En steeds meer volk in den hof! Rechts het groepje van de vorige foto en het linkse groepje: schepen Flamand, minister A.De Croo, schepen Gyselinck, burgemeester De Vleeschouwer, en Frans Roman
De ladderwagen stond ter beschikking voor zij die geen hoogte vrees hadden en het bloemenkunstwerk van uit de hoogte wilden aanschouwen.
Rondje markt te Brakel? Graag! De kerktoren!
Het gemeentehuis.
De dekenij.
Herman geniet van het malse gras.
Deskundige uitleg van de imker.
Het logo van de Volkstuinen.
Deze drie meiden waren heel fier op hun zelf gemaakte confituur.
Pipo de clown en ballonnen kunstenaar.
Lekker ijsje? Daar voor moet je bij Luc zijn.
Bloemen atelier van bloemen huis Florynne.
Frans en Léon gaven uitleg over de werking van hun Volkstuinen vereniging.
Dat was lekker, maar beetje sterk!
The MONTANAS in volle doen. Mooie nostalgische 60 -70 jaren muziek.
Hubert heb ik kunnen inblikken tussen de troms door. Dat noemt men een gelukkige drummer !!!
22/08/013 Gisteren een wandeling in de buurt gemaakt, lekker zomers weer, alhoewel de herfst kondigt zich stilletjes aan. De natuur maakt zich klaar voor de winter, de vruchten zijn bijna rijp. Ik kon het niet laten van een paar foto's te nemen. De meeste foto's zijn genomen in het Hayesbos Graag een beoordeling van de foto's.
VOLKSTUINEN BRAKEL 75 JAAR JUBILEUMVIERING 75 JAAR 25 Agustus 2013
11:00 uur:Onthulling van het bloementapijt 80m² op de markt Beiaard concert Vrij bezoek tot +- 17:00 uur
Ondertussen:Optreden van "The Montana's De reuzen van Elst Kinderanimatie Standen van andere Brakelse Verenigingen
Met medewerking van: het Gemeentebestuur, de Technische dienst Brakel, de Culturele Raad, Werkgroep Wasteelsbeiaard, Braekelclub- Nederbrakel, Imker Hoebeke Guy en Bloemen Florynne
Sylvain De Lange Geboren in Opbrakel op 19 Juni 1933 Overleden in Gent op 01 Augustus 2013
Info: Sylvain werd geboren te Opbrakel, aan de taalgrens. Hij heeft regelmatig Waalse voorouders. Na zijn humaniora gaat Sylvain studeren aan U.C.L. (Université Catholique de Louvain). Hij studeert af als licentiaat in de Germaanse Filologie, met als eindverhandeling een 4-delig werk over de Vlaamse en Waalse taalgrensgemeenten tussen Oost-Vlaanderen en Henegouwen.Hij ontvangt de Provinciale prijs voor Heemkunde voor het gedeelte dat hij schreef over Geraardsbergen. Hij is een grote bewonderaar en promotor van zijn streek. Hij schrijft dan ook talrijke artikels over cultuur-historische sites. Hij is ook een hevige verdediger voor het behoud van het patrimonium zoals het grenspad tussen Vloesberg en Opbrakel en het Livinuskruisen in het Brakelbos. Sylvain is voorstander van een goede verstandhouding met "Pays des Collines", tevens heeft hij ook interesse voor de rechten van de Vlamingen in de taalgrens, met D'Hoppe en Vloesberg. Hij is ondervoorzitter van de Geschied- en Heemkundige Kring Triverius, erevoorzitter van V.V.V. Brakel, voorzitter van de V.V.V. Vlaamse Ardennen (nu Toerisme Vlaamse Ardennen). Hij is ook redactielid van de Vlaamse Wandel- en Omnisport Federatie, erelid van de Geschiedkundige Vereniging Het Land van Aalst, de Geschied- en Oudheidkundige Kring van Ronse en het Tenement van Inde, Heemkundige Kring, businaris (Maarkedal) en de Heemkundekring De Zwalm (Zwalm). Lid van de Geschied- en Heemkundige Kringen van Geraardsbergen, Lessen, Ath, Doornik, Mont de l'Eclus en de Cercle Culturel des Collines. In 2008 was Sylvain laureaat van de Reinaertprijs 2008. Bron: http://www.kivt.be/SylvainDeLange.html
Alhoewel Sylvain een geboren en getogen Opbrakelaar is (hij woonde er reeds jaren niet maar is er nooit echt "weggeweest"). Hij was vooral actief in de toeristische sector. En in dit verband was hij belangrijk voor o.a. Everbeek. Hij was zijn hele leven gefascineerd door de taalgrens. Hij publiceerde vele malen en op diverse plaatsen en tijdschriften over Everbeek en vooral over de vele kapelletjes die Everbeek telt. Hij was jarenlang voorzitter en medestichter van Toerisme Brakel vzw. De laatste jaren was hij er erevoorzitter. Legendarisch waren zijn discussies met de zilveren schepen over punten en komma's in een of andere toeristische tekst en over de juiste schrijfwijze van bepaalde woorden. Hij was de bedenker van de bekende Taalgrenswandelingen. Hij maakte de parcours en schreef de teksten voor de brochures. Ook op de Everbeekse wandeltochten was hij een veel en graag geziene gast om mee te wandelen en/ of een trofee te overhandigen.... Met hem verliest Opbrakel (maar ook Everbeek) een merkwaardige figuur. Eentje die nog goed de tijd kende dat Everbeek nog bij Henegouwen behoorde. Ook in die kringen was hij goed gekend. Hij publiceerde samen zijn broer een streekgeboden roman. Bekend zijn ook zijn bijdragen over o.a. Trimpont en nu onlangs de kapel te Koroot.
Opmaak: Roberto Bronnen: K.I.V.T. Koninklijke vereniging kunst in vrije tijd Onderste foto: M. Van Snick
Zondag
28 juli : de 33ste editie van
de Wisselbeker Everbeekse Wandeltochten
. De 2de tocht van een drieluik dit jaar, na de succesrijke
VlaanderensMooiste in april en de komende Natuurtocht in oktober. Meer dan 2.000 Vlaamse en Waalse stappers zakten
naar onze grensgemeente af voor een deugddoende wandeling in het stuk
ongerepte natuur, dat ons dorp is. In de
tuin van het buurthuis De Cordenuitwaren
alle ingrediënten aanwezig voor het beleven van een echte wandelkermis.
Na drie dagen en
nachten van snikhete temperaturen,intense onweersbuien en felle rukwinden, waren de weergoden ons ditmaal goed
gezind. Het hels gedoe was immers over, zonder schade. We werden wakker onder een zonnige hemel eneen licht briesje zorgde voor een aangename wandeltemperatuur. De deuren van
de startzaalDe Cordenuit waren amper
open of daar kwamen één voor één al gretige wandelaars aanschuiven voor deze
unieke landelijke ontdekkingstocht in deze uithoek van Vlaanderen. Onze ervaringrijke en geprezen parcoursmeester Jean-PierreVercleyenhad weerom zijn goocheltrucks bovengehaald en bood de vele stappers 7 sublieme
tochten aan, van 6 tot 42 km, zodat eenieder aan zijn trekken kon komen. De diverse parcourssymboliseerdende natuurlijke rijkdom van onze deelgemeente
Everbeek, haar prachtig en nog ongeschonden landelijk karakter, haar rijk
begroeide akkers ,rustige landwegen, geurende weiden, talrijke kerkwegels,
verkwikkende beekjes, pittoreske bospaadjes, heuse bospartijen en bovenal zijn
vele mooie vergezichten op de heuvels van
de Vlaamse Ardennen en de nabij gelegen Waalse Pays des Collines. Onderweg
warenvier rustposten ingeplant en een
mobiele bierwagen voorzien, bemand door geroutineerde clubleden om de hongerige
magen en de dorstige kelen te kunnen voeden en laven. Bij afstempeling aan de
aankomst kregen zij die reeds 2 tochten van het Everbeekse drieluik hadden afgewerkt
een heuse zakkalender 2014.Op de koer van De
Cordenuitspeelde het huisorkest
vrolijke deuntjes, de barbecue draaide op volle toeren,lekkere pannenkoeken met koffie gingen gretig
van de hand en in de boomgaard hadden onze tapgasten en onze kelners meer dan
hun werk. Kortom, een vrolijke sfeer tot in de late uurtjes.
Het
is voor de meeste wandelaars ongetwijfeld een zeer aangename zondag geweest, in
echte kermissfeer.Na de fysieke
inspanning tijdens de wandeling volgde daarna de plezante ontspanning in het unieketuinkader van de Cordenuit en die combinatie maakte van deze tocht iets
bijzonders, iets dat in ieders wandelgeheugen nog lang zalbijblijven . Terecht een pluim op de hoed van
voorzitter Willy en de zijnen voor hun quasi perfecte organisatie . Echter
niet vergeten dat zulks enkel mogelijk is geweest dankzij de doorgedreven inzet
van zeer vele clubleden, die spontaan en vrijwillig het beste van zichzelf
hebben gegeven.De EverbeekseWandeltochten zijn een échte vriendengroep ,meer
dan ooit springlevend ! En nu met
verenigde krachten op naar ons 3de luik van dit jaar, onzeNatuurtochtin oktober.
