Ik ben Godijn Robert, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Roberto.
Ik ben een man en woon in Brakel Everbeek(boven) (België) en mijn beroep is pré pensioen.
Ik ben geboren op 11/06/1948 en ben nu dus 75 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Tuinieren,klussen,lezen,reizen,internet.
Everbeek, blijft me boeien,het verleden,he
Verhalen,activiteiten, Everbeek,blijft ons facineren. Het is een mooi, rustig dorp op taalgrens in de mooie Vlaamse Ardennen,het frans is hier nooit ver af.
Deze site gaat over het dagelijks leven,vroeger en nu.
Vroege herinneringen, verhalen,merkwaardige figuren,gebeurtenissen.
U kunt er ook aankondigingen voor een plaatselijke festiviteit op plaatsen.
Uw mening geven, zelf een verhaal aan toevoegen.
Kortom dit is de site van en voor Everbeek!
03-07-2012
Afscheid
01-07-2012
Een mooi woord van dankbaarheid en afscheid. Zondag,01-07-2012, niets vermoedend, zoals iedere zondag, brood en chocolade koeken gaan halen of toch bijna. Het afscheid en sluiting waren al een aantal maanden aangekondigd aan de vaste klanten, maar toch men staat er niet bij stil en plots is het zo ver, einde van een verhaal, punt uit, gedaan! Spijtig ! Daar sta je dan niets vermoedend en verrast, dan denkt men"dju, het is zo ver". Voortaan kunnen we naar Brakel of Zarlardinge om onze zondaagse kramiek te gaan , ik bedoel brood, pistolets, pain au chocolat en andere taarten. Ook niet te vergeten, Marie-Ghislaine haar zelf gemaakte vleessalade, een product waar ze bijzonder fier op was en nog is! Sommigen kwamen op zondag morgen speciaal naar hun winkel afgezakt voor deze delicatesse. Spijtig, want het dorp is nu op nog een café na, totaal op de buitenwereld afgestemd. Zonde, maar ja we zijn modern, in het dorp was het iets duurder, minder assortiment, juist! omdat er te weinig afzet was en hoe komt dat? Omdat iedereen absoluut met de auto, naar de grootstad of naar nog meer keuze op zoek ging. Zodanig veel keuze is er nu overal uitgestald, dat men een overdosis aan keuze heeft en echt niet meer weet wat nog lekker is of wat we nog moeten kopen uit onze oververzadigde maatschappij. Dat we daarbij van her naar der hollen heeft geen belang, wat ook van geen belang is, is de brandstof die men daar voor verstookt. Wat wel van belang is dat men ene Piet of Jeroen in al hun grillen nabootst, en men daar voor soms 30 km ver rijdt om dat ene ingrediënt of specerij te halen. 'S jonge toch, soms laat ik me ook eens verleiden om iets van die heren klaar te maken, Als het lukt, is het lekker, indien niet, is het spijtig, maar in ieder geval wordt het maar één keer klaar gemaakt! Maar de vraag is : Wie kent nog de smaak van een echte kotelet van een varken dat thuis of bij de boer gekweekt is! Soit, er is geen terugkeer mogelijk, we hebben er ons zelf ingelapt, nu en voor lang. Gedaan met op zondagmorgen, op de slepers en een stoppelbaard en soms met een katertje van de nacht ervoor, vlug het nodige te halen voor een lekker ontbijt. Nu wordt het opstaan,zich wassen, netjes aankleden, scheren en met soms een katertje soms de steeds wakkere jongens van onze polies ergens tussen Everbeek en het doel te trotseren om dan tussen de aanschuivende massa uw croissants te kopen. Nee, dat is nu de werkelijkheid! Zoals gezegd we hebben er ons zelf ingelapt door steeds verder, betere, mooiere en goedkopere produkten te gaan kopen en de brandstof zal ook niet verder dalen, die olieboeren weten ook wel dat we met z'en allen naar de grote concentraties moeten gaan, dus so wat, want ze betalen toch die arme verwende sukkels. Maar vroeger hadden we in Everbeek-boven, 2 bakkers, 2 beenhouwers, 4 winkels en 13 cafés. We haalden de melk rechtstreeks van bij de boer naast de deur, kweekten en slachtten zelf een varkentje, hadden onze eigen moestuin. We gingen te voet naar school , ik van onderaan de Hoogbos, we aten 's middags onze meegebrachte boterhammen op in de school en kregen dan thuis iedere dag een paar stukken van 25 centie - zo'n rond zinken stuk met een gaatje in het midden -. Dan gingen na het middag eten, bij Fieke en Antoinette of bij Angeleke en Juul om snoep, 1 karamel voor 25ct, soms legden we samen, en kochten dan een vuursteen, dit was een silexsteen in een bruin papier verpakt en als je hem op de grond smeet knetterde dat, daar waren we uren zoet mee, soms kochten we stopsels, dat waren holle stopsels gevuld met kruit en vuurden deze dan af met ons stopselrevolver, dat gaf dan ne ferme knal. Een keer is het mis gegaan met die stopselrevolver, het was kermis en dan hadden we natuurlijk zakgeld van de nonkels en de tantes die kwamen eten ter gelegenheid van de kermis. Ons moeder had een nieuw kleed aan en ik zat met een blindganger op mijn pistool die ik in de hand had, ging die toch wel af in het gedrum rond het schietkraam, pats tegen moeders nieuw kleed, en natuurlijk een mooi bruin gat in dat kleed gebrand. De rest moet je niet vragen, ik wert onmiddelijk ontwapend, liep voor de rest van de avond met een gloeind rood oor en het pistool voor maanden verdwenen! Bij Angeleke en Juul kon je voor alles terecht, ze verkochten van alles en steeds met de glimlach en met veel plezier. Angeleke was haar tijd ver vooruit, ik zie ze nog passeren met de Wizzer , een Engelse solex avant la lettre, de bruine lederen pilootkap op. Nadien kochten ze hun eerste wagen, een Hillman en terug nam Angeleke net als hare Juul, het stuur, al was het al op een gezette leeftijd. Ook mijn moeder was 55 jaar toen ze voor het eerst leerde rijden. Het was steeds druk in hun winkel, zeker rond het begin der scholen, toen waren er hier 2 kleuterklassen (Mme Dumont), 1st en 2de studiejaar gemengd bij zuster Remigia, dan 4 leerjaren jongens bij meester Achiel Modde en 4 leerjaren meisjes bij zuster Magela, dus tot 12 jaar oud, dan weken we uit naar de scholen in Lessen, Flobecq, Geraardsbergen of Nederbrakel (toen Brakel genoemd) en al die leerlingen moesten schriften, kaftpapier, leien, griffels potloden, inkt enz. hebben. Ook druk was het er rond Nieuwjaar, dan moesten we een mooie nieuwjaarsbrief voor pa, ma, tante en oom kopen en na nieuwjaar kwam 3 koningen, bij Angeleke waren altijd de mooiste maskers. Er wordt verder gewerkt. Tekst: Roberto.
02-07-2012 Onlangs interviewde Anna Vandecasteele, buurvrouw Godijn Germaine over haar leven tijdens WO2, hier in Everbeek-boven meer bepaald op de Hoogbos. Dit ter herinnering aan die grauwe jaren tijdens de bezetting door Duitsland. Dit interview werdt afgenomen voor een schoolwerk.
Interview met iemand die WO II heeft meegemaakt
Germaine en Anna
Germaine Godijn is geboren op 1 oktober 1920 in het huisje waar ze nu nog woont naast mij. Wij wonen in Everbeek. Nu is Everbeek een deelgemeente van Brakel. Vroeger was het Everbecq en ons dorp hoorde bij Wallonië (tot 1963).
Ze was 20 jaar toen de oorlog uitbrak en ging toen al lang niet meer naar de school.
Germaine heeft geen fotos van in de oorlog. Ik heb haar gevraagd om dingen te vertellen over de oorlog en ze heeft heel spontaan verteld, zelf meer dan ik gehoopt had.
Ze weet nog goed toen de oorlog begon. Elke dag vlogen Duitse vliegtuigen over de streek en ze waren zeer bang dat er bommen gingen vallen. Koning Leopold heeft zich na 18 dagen overgegeven. Gelukkig, zegt ze, want anders zouden nog meer mensen gesneuveld zijn.
De grootste angst was er s nachts omdat er dan bommenwerpers overvlogen. In de buurt is een bom gevallen en er waren 4 mensen dood. In Opbrakel is een vliegtuig neergestort. Germaine en nog veel andere mensen van Everbeek en omstreken gingen schuilen in de bietenkelder van een boerderij. De mensen van de buurt probeerden ook een hol te maken om te schuilen in het bos maar dat is niet gelukt omdat er veel geschoten werd op het bos. De Duitsers dachten dat de mensen en soldaten zich daar wegstopten. In DHoppe werden bommen gegooid op de bossen en er sneuvelden veel Engelse soldaten die daar verscholen zaten.
Zijn er mensen gestorven in jouw familie? In Ellezelles hebben Belgen op de Duitsers geschoten. Toen zijn er meer dan 20 jonge mensen, waaronder 2 van haar familie, opgepakt en naar Duitsland gevoerd. Ze zijn vermoord in de gaskamers. Mensen die niet meer konden werken omdat ze ziek waren, werden ook in de gaskamers gestoken, net als de Joden.
Het ergste was dat er geen voedsel was. De mensen in de stad hadden het veel zwaarder zei ze. De boeren konden zich nog redden want ze hadden groenten en dieren die ze konden slachten. Haar vader ging in de mijnen werken om zijn kinderen eten te kunnen geven. Germaine haar vader haalde graan en boter bij de boeren en ging dat dan met een beetje winst verkopen in Brussel of bij de Walen. Als hij op de trein zat en de Duitsers kwamen er op, pakten ze alles af.
Zij zelf had nooit echt eten tekort omdat ze een tuin hadden en een paar dieren. De mensen uit de Walen die geen tuin hadden of in de stad woonden, kwamen naar onze gemeente om eten te halen. s Nachts overnachtten ze in de bossen en s morgens om 4 uur moesten ze ongezien op de trein springen om hun eten te kunnen meenemen naar huis.
Iedere maand moesten de mensen naar het gemeentehuis hun zegels (voedselbonnen) halen. Deze konden geruildworden voor voeding. Kinderen van ouder dan 12 jaar mochten geen melk meer drinken. Wie geld had, kon meer kopen. Mensen gingen elkaar vaak bestelen omdat ze honger hadden.
Haar broer is opgepakt door de Duitsers om te gaan werken in Saint-Azair als dwangarbeider voor de Duitsers. Hij moest de boten van de Duitsers laden en lossen. Na enkele weken is hij naar huis gevlucht maar hij moest zich altijd wegsteken voor de Duitsers.
In Nederbrakel was dokter Weemaes burgemeester, hij werd ervan verdacht om mee te doen met de Duitsers, te collaboreren. Sommige mensen deden mee met de Duitsers omdat de Vlamingen te weinig rechten hadden. Ze hoopten dat de Duitsers hen meer rechten zouden geven. Na de oorlog werden die mensen gestraft, of weggevoerd of hun huis werd kapot geslagen.
Anderen deden mee met de Duitsers omdat ze er geld konden aan verdienen. Ze dachten dat de Duitsers gingen baas blijven en wilden zichzelf veilig stellen.
In Brakel centrum kwamen veel Duitsers. Hier in Everbeek, op de boerenbuiten, zijn er een paar dagen Duitsers geweest. Ze liepen hier gewoon rond en deden hun trainingen. Bij sommige mensen moesten ze logeren. Bij Germaine niet want daar waren al heel veel kinderen. De Duitse soldaten waren braver dan de Engelse want de Engelsen waren vooral bonvivants, zegt Germaine. Ze verkrachtten meisjes, liepen dronken rond en pakten alles wat ze konden krijgen.
Ze zei Die Duitse soldaten waren ook verplicht om te vechten, ze konden niet anders. Twee Duitse soldaten zaten in haar huis te huilen omdat ze hun vrouw en kinderen hadden moeten achterlaten en Germaine had medelijden met hen. Toch moesten ze ons niet komen aanvallen, zegt Germaine.
In het bos (achter ons huis) staat nog steeds een huisje. In de oorlog hebben zich daar 2 Engelse soldatenschuil gehouden. Zij zijn overgedragen door iemand van Nederbrakel en op een nacht zijn ze opgepakt. Iedereen wist dat de Engelsen daar waren want ze werkten op de boerderijen.
De mensen in Everbeek waren bang van de mensen van Nederbrakel omdat gezegd werd dat ze in Nederbrakel mensen overdroegen aan de Duitsers. Ze noemden de collaborateurs de zwarten. Hier in de buurt droegen de mensen mekaar niet over zegt ze.
Germaine heeft verkering gehad voor en tijdens de oorlog met een jongen met een Duitse naam. Hij was geen Duitser en was een heel brave jongen die als soldaat naar Londen is gegaan om de Duitsers daar tegen te houden. Maar na de oorlog was hij helemaal veranderd, hij was agressief en dronk veel en zij maakte een eind aan hun relatie. Germaine kent veel soldaten die terug kwamen van de oorlog en die geen gevoelens meer hadden. Een gebuur van haar mishandelde dieren en was heel bruut geworden. Zo werden mensen gemaakt in de oorlog zei ze.
Ik vroeg wat ze wist over de joden. De kinderen en vrouwen moesten een ster op zich dragen maar dat was vooral in Brussel. We wisten daar niets over want je mocht je radio niet opzetten. Er waren geen kranten.
Hier waren ook zigeunersmet veel woonwagens op de vlucht. Die mensen kwamen bedelen om eten te krijgen, de kinderen weenden van de honger. Ze moesten de grote baan ontwijken en daardoor kwamen ze door de kleine straten hier.Zigeuners werden net als Joden, ook vervolgd door de Duitsers.
Het was een droevig leven, nooit iets plezants, zegt ze. Germaine moest heel veel werkten.
Op het einde van de oorlog was iedereen gelukkig. In Everbeek zijn de bevrijders niet geweest.
Van harte dank, Germaine!
Anna Vandecasteele
Klas 9B nr. 17
Recente foto van Godijn Germaine (01-10-1920) en Anna Vandecasteele.
Nota van mijzelf: Germaine's broer was mijn vader Godijn Jules, Adriën, beter gekend als "den beng". - Als ze spreekt over St- Azair, bedoeld ze St- Nazaire, aan de Atlantische kust, waar de Loire in de zee stroomt net voorbij Nantes. De Duitsers hadden daar een grote duikbootbasis, net als in Brest, Lorient en Bordeaux als onderdeel van de Atlantic Wall verdediging. Vanuit deze havens opereerden de U- Boten, de "Seewolfen". In alle deze vier plaatsen hadden ze enorme duikbootbunkers gebouwd om hun duikboten te beschermen tegen de Britse lucht aanvallen. Deze ernorme bunkers bestaan nog steeds en men kan ze gaan bezoeken.Mijn vader en zijn buurmannen , Van Snick Georges en Ghijselinck Jozef zijn inderdaad indertijd door de Duitsers ingezet om daar te gaan werken. - Als ze het heeft over die 4 doden in Brakel, dan is dat over dat bombardement van 10 Mei 1940 op het klooster van de Zusters van het Heilige Hart, waarbij 1 non om het leven kwam , zuster Marie- Arnolda ( Jfr. Zoë De Maeseneire) en 2 lekenzustres gedood werden, (Codule Dhaenens en Emma Plaecke ), en waarbij Zuster Marie- Veronique ( Jfr. Marie Meuris ) zwaar gekwetst werd en een been geamputeerd werd. - Over Everbeek, op 12 Mei werd de hoeve Cordier, Oolstraat beschoten en vielen er 2 doden onder de vluchtelingen afkomstig uit de buurt van Tienen - Op D'hoppe, grote weg naar Ronse hadden de Duitse vliegtuigen, de kolonnen vluchtelingen gemitrailleerd. Mijn moeder, Van Winnendaele Suzanne,was ook op de vlucht en was daar getuige van, ze vertelde steeds hoe verschrikkelijk het was, dat de stukken van mensen letterlijk in de bomen hingen, door het geweld van die ontploffingen. 2 Engelse motorijders zijn daar ook bij omgekomen en waren in Opbrakel op het kerkhof begraven. - Everbecq- haut, province: Hainaut, canton: Flobecq, arrondisement: Tournai. Tekst: Anna Vandecasteele. Foto's: Anna Vandecasteele Bijkomende info: Godijn Robert.
Kocsola. 2 dagen Budapest bezoeken is echt te weinig, want dit is een prachtige, blitse stad, met veel mooie gebouwen, musea, bezienswaardigheden, voor de meeste Westerlingen onbekend terrein, maar die stad is een parel aan de Donau. Budapest ligt voor velen heel ver weg, niets is minder waar. Ter vergelijking Barcelona 1375 km - Budapest 1370 km - of 2.15 u vliegen vanaf Brussel en/of Charleroi. Wizzair, een Hongaarse lowcost maatschappij, vliegt dagelijks vanaf Charleroi naar Budapest. Sedert kort doet Ryanair dat ook (na het verdwijnen van Malév). Er is dus concurrentie, wat goed is voor de consument. Tegenwoordig met een mondje Duits of Engels wordt men er vlot bediend of verder geholpen. Niet vergeten dat deze stad ooit samen met Wenen het middelpunt van Europa was. Denk maar aan het Oostenrijks-Hongaars dubbelkoninkrijk, ten onder gegaan, na de de 1e wereldoorlog o.a. door het beruchte Trianonpact (1920). 45 jaar communisme is quasi onzichtbaar geworden in deze stad. http://wizzair.com/?language=NL
Het fotoverslag.
Links, de toeristenkaart bij uitstek, verkrijgbaar in ieder metro-, bus-, tram, -of treinstation, geldig voor een of drie dagen. Met zo'n kaart (absoluut aan te bevelen want het autoverkeer in de stad is zeer druk) op zak verplaatst men zich zeer vlot door heel de stad met ieder openbaar vervoermiddel en men krijgt daarenboven in vele musea nog een korting wanneer men die kaart voorlegt. Rechts, met de hand gemaakte poppetjes in alle kleuren zijn overal verkrijgbaar, dit zijn echte juweeltjes van de handwerkkunst.
Onze trip begint op de rondweg om Budapest (de M0), afrit N7, richting Budapest na een paar kilometer op de linkerkant Memento Park (hierover verscheen reeds een uitgebreid artikel op deze blog), waar men alle communistische monumenten en/of beelden die stad ooit sierden bij elkaar heeft gebracht. Linkse foto de ingang met Lenin (links en Marx en Engels rechts) in de vitrine heeft geplaatst. Rechts wat overblijft van een standbeeld (stond ooit in het volle centrum op de zgn. paradestraat vlakbij het Heldenplein) van Kameraad Stalin, die botten zijn wel 5m hoog! Men kan zich voorstellen wat een gigantisch monument dit wel was! Het diende ook als tribune voor de partijbonzen. Het loont de moeite om dit park te bezoeken, het is indrukwekkend. Voor velen onbekend, maar zeker te bezoeken, als men interesse heeft voor relieken uit die tijd! http://www.mementopark.hu/
Ons verblijf was de uitvalsbasis, mooi gelegen aan aan het Batthyanyplein (tér), waar vele bussen stoppen, er is een metrostation van lijn 2 (rood) en een station van de watertaxi. "Antique hostel" is een mooi klein maar gezellige hostal, met een leuke binnenkoer (zie foto) , gastvrouw Nori zwaait de plak, en dit voor 30 per kamer/nacht http://www.antiquehostel.eu/, op wandelafstand een supermarkt, 2 restaurants en gezellige terrasjes, waar men na een dag stappen rustig kan na genieten, de wagen kan men kwijt in de straat voor het hostal. Hier heeft men een mooi zicht op het parlement die er pal tegenover ligt.
Vertrekkend uit "Antique hostel" vatten we rechtstreeks de klim aan, naar het bekende Vissersbastion (Halászbástya). Hier is er steeds wat te doen en het uitzicht dan ! Grandioos, over de Donau, héél Pest aan uw voeten, het parlement, de bruggen enz.
Boven op het Vissersbastion is het heerlijk toeven, een St-Stefaanstandbeeld, nog maar eens, want die heilige man komt men overal tegen in Hongarije, Szent-István is de patroonheilige (en beroemdste koning) van Hongarije. De Mathiaskerk (Mátyás-templom - hier trouwde Sissi me haar Frans Jozef), met haar mooi interieur en haar mooi dak van Zolnai tegelpannen aan de Drievuldigheidsplein (Szentháromság tér), en daarbij de sfeer van mensen die van heel de wereld hier komen genieten van al dit moois, en niet te vergeten hier en daar een straatartiest, zoals deze zingende luitspeler. www.basilica.hu
De Tárnok utca met heer mooie gevels en de vele souvernirwinkeltjes. En ook hier weer de straatmuzikant, ditmaal twee jonge meisjes die een concert ten beste brengen.
En plots wordt het optreden verstoord door een wat oudere dame die het nodig vond om haren hond (kutya) in de fontein zijn hart te laten ophalen, die ene cellospeelster is van de schrik weggelopen. Enne rechts dat zwart beest zit daar ergens op een poort, waarschijnlijk ook een Turul (de magische vogel voor de Hongaren).
Vervolgen we onze weg via de Szinház utca, dan komen we op deze esplanade, links het presidentieel paleis (het zgn. witte huis van de Hongaren), het prieel is waar de Fogaskerekű vasút (kabeltram) vertrekt, rechts daarvan het Koninklijk Paleis. En opnieuw heeft men van hier een schitterend zicht op de stad. De Turulmadár (magische vogel) tuurt over de stad.
Het Koninklijk Paleis - nu een musem - (Budavári Palota) domineert de stad van op de Budaheuvel.
De jacht: fontein aan het koninklijk paleis. Een reuze Turulmadár op hetzelfde plein. Met de Budavári Sikló sta je vlug terug op de begane grond
Een typisch Budapester postbus. De tunnel die onder de paleisheuvel de Alagút utca met de Kettingbrug verbindt.
Snack verkoopstertje aan de voet van de Sikló, ofte kabeltram. Broodjes en taartjes om van te smullen in al hun vormen, rond, strikje, vierkant, op rol. Het speelt geen rol, als het maar zoet is...
Een van de vier bewakers van de "Kettingbrug", daarachter het parlement. Rechtse foto, de Széchenyi (de ingenieur die de brug ontwierp) ofte Lánchid of de Kettingbrug in al haar glorie. De naam Kettingbrug komt van de ophanging van het brugdek, bij een gewone hangbrug hangt het wegdek aan stalen kabels die in beide rivieroevers verankerd zijn, hier in dit geval zijn die tuigkabels vervangen door een heuse ketting zoals op een fiets. Een plaat van deze ketting, die als voorbeeld gediend heeft, bevindt zich in het museum voor wegen en verkeer in Kiskőrós.
's Avonds kan men vanop citadel gans Budapest in het licht zien baden. Ook het Parlement baadt in een zee van licht.
De volgende ochtend nemen we de metro (rode lijn) in ons station (Batthyány tér), om een halte verder en aan de overkant van de Donau, het Parlement te bezoeken (afstappen Kossuth tér), helaas het is amper 09.30u en de tickets voor die dag zijn al uitverkocht. De tickets zijn gratis doch zeer beperkt in aantal en vele groepen zijn er vooraf mee vandoor. Niet getreuzeld we stappen dan maar verder en komen voorbij het standbeeld van Ronald Reagan in de Vecsey ut op weg naar de Sovjet Memorial op het Szabadság Tér
Het Ronald Reagan standbeeld Het Sovjet Memorial (niet verwijderd) aan het Szabadság plein (dateert van 1867).
Het prachtige gebouw van Radio en TV aan de October 6 Utca, vanaf hier werd geschiedenis uitgezonden (1956).
De St Stefaanbasiliek aan de Bajcsy Zsilinszky Ut in al haar glorie. Dit gebouw is zeker een bezoek waard, wat een pracht en praal. Neem de gratis lift naar boven en aanschouw de stad, de moeite! Breng een bezoek aan de schatkamer. Hier zijn ook veel persoonlijke zaken van Kardinaal J Mindszenty (hij vluchtte tijdens de opstand in '56 naar de Amerikaanse ambassade) te vinden.
Agent Nr. 235 houdt een oogje in het zeil ! Een van de gouden monstranzen in de schatkamer van de St Stefaansbaziliek. Vanaf het Parlement is dit alles op wandelafstand. Nu nemen we opnieuw de metro (gele lijn) in station Bajcsy-Zs ut en rijden tot station Hősök Tere (het heldenplein).
*--
Hier gaan we het Heldenplein (Hősök Tere) bezoeken gebouwd in 1896 ter viering van het duizendjarig bestaan van Hongarije. Dit is een statige grote square met in het midden een 36m hoge witte marmeren zuil gekroond met de aartsengel Gabriël die de heilige kroon omhoog houdt. In de bogen in de achtergrond beelden van beroemde Hongaarse koningen.
Via een brug vanaf dit plein, bezoeken we het Waterkasteel (Vajdahunyad Vára), gelegen in het stadsbos, waar van alles gebeurt op zondag, de Budapesters genieten van het park. De sfeer is er los en vrolijk.
Bezoek aan een waarzegger in het Waterkasteel ! Op de vijvers in het park kan men bootje varen (in de winter wordt er vrolijk met de schaats gereden) of genieten van een verfrissing aan de rand van het meer, in deze mooie cafétaria. Terug de metro in voor een ritje tot het Déak knooppunt.
Even verpozen in koffiehuis (cukrászda) Gerbeaud, het chique-ste établissement van Budapest op het Vörösmarty tér 7, zie de gelagzaal, ze hebben in de kelders een eigen huisbrouwerij waarvan het bier (sör) in glazen van het huis wordt geschonken en enkel daar wordt verkocht. En wat gezegd van een lekkere koffie Gerbeaud met een stuk Dobosgebak, ook die wordt met klasse geserveerd! www.gerbeaud.hu
Een gezellig terrasje waar men zalig kan verpozen ! Wat zijn die roltrappen van de metro lang, men zou er duizelig van worden ! Op Déak nemen we opnieuw de metro (rood) en rijden tot station Astoria en bezoeken de Joodse Synagoge.
De Synagoge op de kruising van de Ráckoczi en de Károly Körut -Achter de Synagoge staat deze inox treurwilg ieder blaadje draagt een naam. Dit is de grootste synagoge van Europa, en kan 3000 mensen tegelijk ontvangen. Dit godshuis is gebouwd in Moorsestijl en heeft 3 vleugels. Op het orgel speelden ooit, Franz Liszt en Saint- Saens. www.zsido.hu
Detail van de blaadjes aan de treurwilg. We nemen opnieuw de metro (rood) en gaan terug naar het Déak knooppunt. Hier wisselen we opnieuw van lijn en nemen de blauwe lijn tot Kálvin Tere, gaan richting Donau op de Vámáz Korut.
En trachten de Grote Markthal (Nagycsarnok-Fővám tér) te bezoeken, gezien zondag en het late uur helaas gesloten !
Een aardig uithangbord.Vámház korut Een leuke bar, door jongeren uitgebaat aan de Vórozmarty.
Het beroemde Gellért thermaal badhuis en/of hotel in Buda van op de Szabadság hid geportretteerd. Het heet water bevat calcium, magnesium en koolzuur, maar ook sulfaat, sodium en een belangrijke hoeveelheid fluoride ionen, aanbevolen bij gewrichts-, rug -en neurologische problemen, hoge bloeddruk klachten van de bloedvaten en bloedsomloop. www.gellertfurdo.hu
Zicht op de stad van op de Citadel. Links op de heuvel, Buda rechts vlak Pest.
Het Koninklijk Paleis, (Kyrályi Palota).
Het Vrijheidsbeeld, boven op de heuvel in het Citadelpark. Dit beeld behoorde ooit tot het monument ter herdenking van de bevrijding van Budapest door de Sovjet legers. Na de wende werden alle herkenbare Russische symbolen er door de Hongaren afgehaald. Nu is het een symbool voor alle gesneuvelden. Het reusachtige beeld van een knielende Russische soldaat dat daar te zien was is verplaatst naar het Memento Park.
De Szabadság híd (brug), let op de mooi groene kleur en de prachtige versieringen.
De symbolen van Hongarije, de Szent István kroon, de scepter en de bol met kruis (nu in het parlement). Leuk om weten, tijdens de 2e wereldoorlog werd de originele kroon door de Duitsers ontvreemd en nadien door het Amerikaans leger teruggevonden, waar ze jaren in een Amerikaans archief bleef en ze is achteraf namens Amerika teruggegeven door president Carter.
De typische souvenirs van Budapest, beschilderd aardewerk en de veelkleurige met parels voorziene schattige poppetjes.
Foto's: Van Lierde José & Godijn Robert. Bron: Tekst en eigen ervaring: Godijn Robert.
Vrijdag 27/04/2012, de werken aan de toren van onze kerk zijn voltooid, nu nog de zijbeuken en dan is de kerk terug voor een tijdje in orde. Ik geef toe dat de werken, die in 1968/69 uitgevoerd werden, wel heel vlug teniet werden gedaan door weer en wind. Of ligt het aan de nieuwe bouwtechnieken of gebruikte materialen? Of luchtvervuiling daar iets mee te maken? Uit goed ingelichte bron weten we dat daarna de opfrissing van het interieur, naar de oorspronkelijke toestand van voor 1968, volgt. Maar goed ook, want zoals onze kerk er sinds die tijd voorkwam met dat maagdelijk wit van toen - dat de laatste jaren naar donker grijs was ge-evolueerd - en alle sinten en heiligen onder de parkeerplaats, dat was maar niks, al beweerde toendertijd onze kerkvader, pater Vandermeren dat dit modern was! Ja, ja ook die mooie blonde vrouw met haar mooie BMW en het dagelijks restaurantbezoek was toen ook modern voor de heer pater. En wij maar slikken, al begonnen er toen ook een hoop heel modern te doen. Zelfs de ergste socialisten en comunisten van de parochie gingen op bezoek bij onze herder, al was het maar om een goeie Hennesy te proeven of een glimp van de mooie blonde Camilla op te vangen. Alle vooraanstaanden en het plebs, kochten een eigen luchtbuks, want zoals gezegd onze herder was modern, en wou een karabijnclub en die kwam er, en Anschutz vaarde er wel bij, want iedereeen wou zou een buks, dat was de standaard geworden. Voorheen schoten hier de kinderen naar de mussen met hun Diana karabijntje. En nu op zaterdagavond trok de papa met zijne schietstok naar den Tir (schietstand ), bij Roger Ghijselinck. Nadien zakten ze af bij Antoinette met hun kartonnen roos in de zak en werd er druk vergeleken wie nu echt "de" scherpschutter was! Zelfs "Onzen Edgard", de man van Antoinette was ook bij de eliteschutters van onze club, al dronk hij voorheen liever rustig een Pel-elleke, (Pale-ale) van Withbread. Er kwam dan ook een jeugdklub, de ouderen begrepen er niets meer van ,op de vraag aan voorgenoemde dienaar naar "het-waten-hoe-als-er", kregen ze stevast als antwoord dat er nu "de pil" was! Ook dat was nieuw en was maar traag naar Boembeke doorgezakt en dat bracht nogal eens een serieus gesprek op gang. Kortom dank zij de komst van deze herder werden we plotseling wakker geschud en werden we klaargestoomd voor de twintigste eeuw! Alhoewel. Boer Fiel had 12 kinderen zijn vrouw Liza was weer zwanger, dokteur Duimke was op bezoek en ze spraken erover, en dat straks de muizen van Fiel dood in zen kas zouden liggen met al die kinderen en nu weer eentje op komst. Zegt dokteur Duimke tegen Fil dat er nu middelen waren om dat te voorkomen en dat zen vrouw dit maar eens moest innemen en schreef de naam op een stukje Unalit, dat Fil zijnen oudsten had gekregen van iemand die er werkte. En innemen hé!, zei dr. Duimke. Paar maanden later komt hij op het erf en Liza is opnieuw zwanger. Zegt dr. Duimke" heeft u dat ik u voorgeschreven, heb niet ingenomen?", "dat heeft ze geprobeerd maar dat was te moeilijk om in te slikken, en voilà nu is ze weer zwanger! " was Fil zijn antwoord. Unalit was gekend om zijn degelijke producten en veel mensen van hier werkten er. Ja ja, toen waren het 'andere' tijden. En boer Djeef "spiekelde ne kjer in zn kolenscheppen gaf nen trk aan zijn kordiel en reed nog een voore om", op de Poensbergkouter, ja ja. Foto's en tekst: Roberto.
Hieronder, 3 detailopnamen van het vernieuwde uurwerk.
De hieronder volgende fotoreeks werd genomen door torenklimmer Michel Dupont. (Bedankt, Michel voor het ter beschikking stellen van de volgende foto's).
Het is eindelijk zo ver, de windhaan wordt op zijn as geplaatst.
Blijkbaar kon een man de klus niet aan, en hebben ze er een tweede man bij gehaald voor het geval onze haan toch zou trachten weg te vliegen. Nee, effe serieus, zo'n haan daarboven op die as tillen en uw evenwicht bewaren is zeker niet van de poes, denk maar dat er op deze hoogte steeds windt staat, zelfs bij windstil weer op de begane grond.
Hij, de haan vindt het blijkbaar leuk daar op het hoogste uitkijkpunt van Everbeek-boven. Hij zal terug vele jaren weer en wind trotseren, net als zijn voorganger, die veel in ons Everbeek-boven heeft zien veranderen.
De tweeledige sierbol in detail, naar het schijnt zit er iets in verstopt!
Nog een detail, ditmaal van de draagas en bovenaan de sluitmoer.
Mooi beeld van de Maandagstraat vanop de torenspits .
De Kroonstraat met in het wit, Villa Ockerman.
Vooraan deel van de Kroonstraat met boven de huizen op de top van de Hoogbos en daar achter het Livierenbosen helemaal in de verte Zegelsem.
Onze begraafplaats. Vroeger kwamen uit die richting de klokken van Rome aangevlogen, althans werdt dit ons verteld, maar wel vroeger, hé!
De Muiterijstraat, de postbode slaat een vlug babbeltje met Roger.
Klik op de foto Op de foto bovenaan, een embleem van het Russische leger, gekregen van een piloot van het "Russian knights stuntteam" op Sukhoi SU-27, vliegmeeting in Oostende, onder links, medaille voor 5 jaar zware arbeid , rechtsonder, oorlogherinnering, tekst luidt," Niemand wordt vergeten, Niets wordt vergeten".
1 MEI. Vandaag is het feest van de arbeid, nu is dat gewoon een betaalde feestdag, iedereen kijkt er naar uit, want we worden betaald om een dag stoom af te blazen in deze razend drukke tijden. Vraag je op straat naar de betekenis van 1 mei: dan krijg je als antwoord: "ne vrijen dag" - men is blijkbaar de achtergrond volledig vergeten!
Maar vroeger is er hard geknokt geworden om deze dag te bekomen, met name door de Socialisten, aan hen hebben we deze dag te danken. Ik herinner mij nog de jaren '60, die grote optochten in héél het land, die werden dan uitgebreid vertoond op de beeldbuis. In Brakel was het een must , dat de militanten met de rode vlag en fanfare op kop door de straten marcheerden . Belangrijke personen van die partij hadden dan hun handen vol om elke afdeling met een blitzbezoek te vereren, en fier dat de militanten dan waren. Ge moest op die dag, als je van een andere partij was, verdomd goed uit je doppen kijken, want als je in hun vizier kwam, dan kreeg je de volle lading, zo van da's ne vuile kattekop (CVP), ne zwarten (VU) of ne blauwen hond (Liberalen). Den blue(+), de Walter, de Raf , den Wilfried en andere voortrekkers die zijn moe gestreden .De nieuwe generaties zijn blijkbaar minder in de politiek geinteresseerd, dat geldt ook voor andere partijen, maar allee het waren andere tijden. Met de vieringen van Rerum Novarum is het niet beter! Jammer maar helaas, de jeugd, rotverwend is vergeten waar het 1 mei feest vandaan komt....
1 MEI. Dat was 's avonds naar de nieuwsuitzending kijken op de N.I.R (nu VRT), hoe de Russen hun manschappen met duizenden deden marcheren op het Rode Plein in Moskou, hun duizenden pantsers opblonken en liefst van al een heel leger van nepraketten demonstreerden. Nikita, Leonid, ijzig en fier, beladen met 100 kg decoraties (volgens bepaalde geruchten werd hen een verbreedde borst aangemeten om al dat metaal te kunnen torsen) die verstijfd stonden te wuiven en een eindje achter hen den Boris en Michael die waren al aan het denken, "hoe lap ik deze gasten nen toer zo dat ik op de eerste plaats kan staan"
En wij hier maar rillen van al dat machtsvertoon, iedereen had schrik van de grote Russische beer. Ik was soldaat in Duitsland, toen op 28 augustus 1968 de opstand in Praag met veel geweld werd uiteen gedreven, door kameraad Bresjniev. Toen pas besefte ik hoe reëel het gevaar van de grote beer wel was, heel de kazerne werdt ontruimd, alles in de vrachtwagens geladen, klaar om tegen de communisten en socialisten te gaan vechten. Niemand staat daar nu nog bij stil, maar de reële dreiging en de schrik waren dagelijks aanwezig!.
Toch maar opletten want die Vladimir P. is ook gene gewone en zijn praktijken zijn er nog uit de tijd van toen, weet je nog, de koude oorlog. Beetje bij beetje begint de heropstanding van de grote beer, met als nieuw wapen, OLIE ! Dat de Duitsers toch maar tweemaal nadenken over die nieuwe pijplijn dwars door de Baltische zee (Nordstream), rechtstreeks naar Duitsland, wie weet op een dag steken de Russen er mosterdgas in. (Yperite, destijds door de Duitsers uitgevonden, en voor het eerst gebruikt in Ieper in 14/18 !) Maar ja , zoals ik al zegde, het zijn andere tijden. Jammer maar helaas die pijp ligt er intussen (oud-kanselier Schroeder van Duitsland is er een van de directeurs-generaal) en later komt er gas door ook voor Belgenland! Zaken doen met de Russen kan ons altijd later zuur opbreken! Gas als wapen, vraag het eens aan de bevolking van Oekraïne...als het de Vladimir en zijn vriendjes past, gaat de kraan dicht! Eerst betalen aan die vriendjes en dan gaat de kraan, als bij wonder, weer open...
Hieronder een affice uit Rusland ter gelegenheid van 1 Mei 1920. Boven staat: 1 Mei 1920 jaar Linkerkant: Wereld Verenigde Proletariërs, Russische Communistische Partij. Rechterkant: Wereld Verenigde Proletariërs, Duitse Proletariërs. Symboliek : Tsjarenkroon, Tsjarenvlag-Rusland en de zak goud ( kapitalisme ), allemaal weg daar mee! Onderste tekst: Door de brokstukken van het Kapitalisme, naar het broederschap van de Arbeiders.
11/01/012 Na de twee laatste stormen heeft onze kerk haar beschermende sluier verloren. Men zou kunnen zeggen ze heeft haar maagdelijk wit kleed verloren, of ook haar onschuld en staat daar nu terug helemaal naakt. De noord-wester wind is flink te keer gegaan, vergelijk de foto's .
10/01/2012 Vandaag tijdens het in de tuin wandelen, viel het me op, dat er een aantal vroege voorjaarsbloeiers reeds volop aan het uitschieten zijn. Wat een verschil met een jaar geleden, toen er eind december een pak sneeuw uit de hemel dwarelde, getuige daar van is de eerste foto. Inderdaad 21/12/10, en volop winter, wat normaal is in deze periode. Abnormaal is, dat bijna alle vroege bloemen reeds hun komst aankondigen. Of zou de opwarming van de aarde daar voor iets tussen zitten?
1. Volop sneeuw op 21/12/010, Maria heeft die bezoekers maar binnen gelaten, met zulk een weer laat men reizigers die van ver komen niet in de sneeuw staan, Jozef is net naar de winkel. Die zal raar opkijken, want de kerstman is ook net aangekomen en Rudolf zijn neus is wit van de kou. En Nick zal ook verbaasd zijn, dat zijn kerststal weer in de prijzen valt. 2. De hulst in al zijn glorie. 3. De kleine irisen staan al hoog aangestoken. 4. De krokusen melden zich ook al. 5. Ook de blauwe druif hyacint is al flink op weg. 6. De eerste tulpen priemen. 7.En wat dacht u van deze pioenen, die hebben zich ook misrekend. 8. De hortensia totaal in de war. Weet u hoe een hortense noemt in het echt Everbeeks?" En djuzemienne", voila t'is eruit. 9.Narcissen die zich melden, in het Everbeeks,"en tuiteluuze". 10. De sleutelbloem, heeft zich ook misrekend. 11. En deze dan, de boshyacint waar is die mee bezig? Normaal bloeit ze rond pinksteren. Everbeeks? "Blauwekouskies" " 12. Ook de fresia's beginnen te priemen. . 13. De grote iris wordt ook wakker En nu al paddestoelen? Die hebben zich grandioos vergist.
Katjes aan de hazelaar, ook een beetje vroeg. Al deze bloemen en planten beginnen zich pas eind februari te manifesteren. Alles is een dikke maand te vroeg, de datum op de foto's liegt niet!
06-01-2012 Het was terug kerst -en nieuwjaarskaarten tijd. Ieder jaar opnieuw schrijven we onze vrienden aan of schrijven onze vrienden ons aan, in België en de rest van deze aardbol. Ieder jaar opnieuw wachten we tot de komst van de postbode, en telkens opnieuw zijn we benieuwd wie er een kaarje schrijft en terugschrijft. Ieder jaar opnieuw doet het deugd dat we met zoveel mensen in de rest van de wereld, contact hebben. Mensen die als het past bij ons te gast zijn of wij bij hen. Het is werkelijk schitterend als men kan zeggen, ik ga naar ... - bijv. Swentiebold (dat oord bestaat echt! Clousseau heeft dat niet uitgevonden!) - en ik heb daar vrienden en die zullen mij hun gastvrijheid aanbieden en als vriend des huizes ontvangen.
Amerika, Rusland, Roemenië, Letland, Oekraïne en Hongarije zijn het meest vertegenwoordigd, naast de vele kaarten van onze Belgische vrienden, natuurlijk.
Postzegels uit alle landen, de mooiste omslag en postzegels kwamen uit Rusland (de blauwe).
Een uit Kocsola-Hongarije, een uit Berezan-Ukraïne, eentje uit Zilupe-Letland, en eentje uit Akasztó-Hongarije.
Eentje uit Taganrog-Rostov Oblast-Rusland, eentje uit Riga-Letland, en nog eentje uit Riga.
Uit Kocsola-Tolna-Hongarije en een zelfgemaakte, knappe uit de buurt van Oudenaarde.Proficiat de 4Ske's.
Bron: Eigen foto's en eigen archief - Tekst:Roberto.
01/11/011 De herfst nodigt ieder jaar uit tot het maken van mooie, kleurrijke foto's. Op een zonnige herfstdag, kriebelt het, dan en ga ik steeds op stap met de camera in aanslag. Men moet echt niet ver gaan om een mooi onderwerp te vinden, hier is het resultaat van een halfuurtje foto's maken.
Rijpe mispels, een lekkernij en een caloriebom!
De mispelaar in herfsttooi.
Prachtige hagebeuk.
De hulst, zoals ieder jaar rijkelijk voorzien van zijn rode vruchten.
De hulst.
Groen, bruin, geel. De Canadese esdoorn, de paardekastanje en de zilverberk in hersftkleuren.
Vooraan, de hazelaar, daar achter de notelaar en de zilverberk. Bovenstaande foto's zijn rond het huis gemaakt.
De koeien in de Poerensberg hebben hun wintermantel aan.
Stilleven.
De els in een kleurenpracht.
Deze vier foto's zijn van de Poerensberg.
De poort naar het Hayebos.
De Scheven Hoek, koestert zich in de herfstzon.
Het pad dat naar de Liviere leidt.
Zonder woorden.
D'haye uit een zeer laag zichtpunt.
Wat ziet men door de twijgen heen?
De linde van de St Jozefs kapel.
De St Jozefs kapel staat er tegenwoordig overwoekerd bij, dat heeft ook zijn charmes. Maar ik denk dat het eerder bij gebrek aan bezoekers is. Laatste volledige restauratie of opknapbeurt? 1964! Door de schrijver van deze tekst! Bemerk de kleuren van de linde langs deze zijde.
De St Jozef kapel.
En nog een mooi tafereel, blik over de Doensberg met in de achtergrond de Verrebeek molen. Foto's en tekst: Roberto.
24/10/011 Teruggevonden oude flyer, uit de tijd dat Everbeek nog leefde, aldus sprak Marcel. Interesant document van een event die jaarlijks plaats vondt in Everbeek, Marcel Van Snick en Pros Broeckaert waren toen de motors achter de talrijke eventen die ze toen organiseerden. Interesant op dit document zijn de vermelde personen en handelsondernemingen.
10/10/011 Onlangs kwam ik in het bezit van een aantal foto's van de Bevrijdingsstoet die hier in Everbeek-boven werd georganiseerd naar aanleiding van het einde van WW2. Deze foto's dateren waarschijnlijk uit het jaar 1945. Ook in de aangrenzende dorpen werden dergelijke stoeten georganiseerd. Heel juist weet ik het niet, ik persoonlijk herken een aantal personen, mijn vraag is aan iedereen die iemand van zijn familie, vader, moeder, broer zus enz. herkent op deze foto's , gelieve het mij te laten weten dan worden de namen bij de foto's geplaatst. Geef toe dat wordt een mooie souvenir voor iedereen die iemand van verwantschap op deze reeks staan heeft. Schrijf of mail me met de vermelding van het foto nr. en dan van links naar rechts en boven en onderste rij. Mijn e-mail adres: godijn.robert@pandora.be
Foto Nr 1 Bovenste rij: 1e links Van De Wattijne Lucien, daar naast Godijn Germaine. Onderaan: 2e van links Carbonel Ghislaine.
Foto Nr 2 Onderaan man in het zwart: Coeck Henri.
Foto Nr 3
Foto Nr 4
Foto Nr 5
Foto Nr 6
Foto Nr 7
Foto Nr 8
Foto Nr 9 Clement Van Ongevalle ment de paarden.
Foto Nr 10
Foto Nr 11 Linkse ruiter: Georges Van Asche.
Foto Nr 12
Foto Nr 13 Uiterst rechts, vooraan; De Koninck Raymond.
Foto Nr 14 Vlr. Clement van Ongevalle, uiterst rechts Georges Van Helleputte.
Foto Nr 15
Foto Nr 16
Foto Nr 17 Dame met het kind: Roman Martha. Achteraan: uiterst links vrouw met hoed en witte veer, Van De Wattijne Cordula, mijn grootmoeder.
Foto Nr 18 Aan de stick van deze zelfgebouwde P-51 Mustang, Albert Van Den Hoeke, de soldaat is waarschijnlijk Spitaels Gerard.
Foto Nr 19 Uiterst rechts; De Beck Albert.
Foto Nr 20 Foto Nr 21 Rechts, 2e met ronde muts, Wangermez Robert, 5e, vooraan Halliez Michel, daarnaast, 8e, Godijn Michel.
Zonder enige twijfel, onze " Muizer", oud -wielrenner , ex-burgemeester Roger Ghijselinck. Foto Nr 21
09/10/011 Sinds vorige week staat onze kerk ingepakt. Onze kerk werd opgetrokken door de bewoners van Everbeek-boven in het jaar 1868. In de periode 1967/68 werd onze kerk reeds volledig opgekallefaterd. In 1968 werd het 100-jarig bestaan van onze kerk uitbundig gevierd met een mooie stoet en alles erop en eraan gedurende 2 dagen. Maar nu na zoveel jaren was er terug nood aan een grote herstelling. Het kruis en de haan worden nu volledig vernieuwd, de vorige haan had na zovele draaibewegingen er in 1997 de brui aangegeven en sindsdien leven we zonder windhaan en zonder windaanduiding, heeft u er iets van gemerkt? Al hoewel ik vermoed dat er hier en daar wel eentje losloopt die toch het Noorden kwijt is. De werken zullen in de eerste fase ongeveer 140 werkdagen duren en zullen 360.000 Euro kosten. Dit weekend ben ik een paar foto's onder een dreigende hemel gaan nemen. We beginnen aan de vroegere pastorij, nu een bed en breakfast en gaan zo links volledig de kerk rond. Terwijl ik de foto's aan het maken was, moest ik steeds aan Jacques Brel denken en zij wondermooi liedje, "Le plat pays qui est le mien" . Werkelijk met dit eerste herfstweer, mooier kon ik het niet omschrijven.
23/09/2011 Onlangs, was ik opnieuw in Hongarije en mijn vriend Janos nodigde mij uit om samen naar de plaatselijke stokerij te gaan om pálinka te stoken, zoiets moet men mij geen tweemaal vragen, zo een aanbod krijgt men niet elke dag, dus hier volgt een fotoverslag van die dag.
Pálinka, dit magisch woord doet iedere Hongaar glimlachen! De godendrank bij uitstek en dan nog van eigen vruchten - dit verklaart de vele boomgaarden met pruimen, op den buiten, rond de huizen -, wie een pálinka weigert - die een Hongaar ten teken van vriendschap aanbiedt - die heeft het verknald, men neemt u niet als een echte man.
Pálinka, tussen haakjes, is +-52° sterk. De echte zelf gestookte (házi pálinka - vooral nog gestookt in Transsylvanië) is inderdaad zo sterk. In de winkel kan men soorten kopen die minder zwaar zijn. En men drinkt dat met veel eerbied! En soms als aperitief..... De glazen vol, effe tegen mekaar drukken voor de vriendschap en dan op de vriendschap, alles in een keer binnenslaan, zonder verpinken uiteraard, want anders is men een watje. "egészségédre= op uw gezondheid". Pálinka komt voor in verscheidene smaken naargelang het fruit waarvan het gemaakt is. Soms wordt dit spul gemaakt zonder fruit te gebruiken.....niet te pruimen! Őszibarack pálinka = perziken pálinka; szilva pálinka = pruimen pálinka; körte pálinka = peren pálinka enz. dit zijn wel de meest bekende.
Vroeger werd er aan huis gestookt met een rijdende alembic, nu sinds de EU was dat verboden en dus moest men naar een gemachtigd stoker, (ja die mannen in Brussel denken aan alles-in Belgenland is dit ook absoluut verboden..), alles netjes gereglementeerd en volgens het boekje, en zo gaan al die mooie streekprodukten verloren en eten en drinken we eenheidsworst uit een groot concern. Denk maar aan de Calvados, vroeger in Normandië kon men dit lekker spul in ieder dorp kopen, een lekker stuk spek van bij de boer, kan ook niet meer, moet uit slachthuis komen, enz., spijtig! Door een recente Hongaare wet mag men nu maximaal 50 liter zelf thuis stoken (of laten stoken), mits een aangifte, d.w.z. het betalen van accijns. Er zijn nu zelfs ministookinstallaties te koop........
De kleine blauwe pruimensoort, die in Hongarije voor ieder huis en in vele boomgaarden
staat, van dit soort bekomt men de pálinka Szilva pálinka in dit geval.
De afgevallen pruimen worden gemalen en in een groot vat bewaard, waar een spontane gisting ontstaat. Let op de pruimen worden niet geplukt, iedere dag oprapen, pletten en bij het vorige voegen.
Laci, is verantwoordelijk voor het transport, dus hij verdeelt alles over de vaten.
Vader Janos houd een oogje in het zeil en krijgt er voorwaar dorst van: egészségédre, Janos!
Deze is voor een specialeke, cseresznye pálinka.
Terri, houdt een oogje in het zeil en ziet dat het goed is.
Ondertussen is er tussen de teckel "Lady" en kater "Boris" iets mooi gegroeid. Enfin we wijken af, we waren toch bezig met de pálinka.
Alles keurig vastgesjord en weg zijn we, ik volg met eigen wagen want dat stookproces neemt ongeveer 5 uur in beslag, en dus speel ik op zeker, in die 5 uur moet er af en toe eens geproefd worden en natuurlijk van alles besproken worden bij... ja ja, een pálinka!
Aankomst in de stokerij.
De stookmeester neemt even poolshoogte.
De most wordt uit de vaten gezogen met die dikke witte leiding, en dan wordt de linkse ketel met de most geladen, het goedje komt aan de kook en verdampt en gaat dan via 2 distileerkolommen naar de volgende (rechtse) ketel waar het nogmaals wordt gestookt.
Hier de twee distileerkolommen.
Druk overleg tussen Janos, de brouwmeester en de baas van de zaak.
Ter voorkoming van eventuele fraude wordt heel de installatie door de accijnzen verzegeld, zie die plastieken rolletjes met een strip eraan waar een volgnr. opstaat. Iedereen heeft recht op een aantal liters (50) per persoon, maar geloof me, er staan op deze momenten veel familieleden op uit hun graf.
Nog een voorbeeld van verzegeling, die witte rolletjes met groene stip.
Janos, denkt diep na en is ongeduldig, hij wil zo vlug mogelijk de kwaliteit van zijn pálinka weten.
Officiële meter, hiermee wordt gecontroleerd hoeveel liter deze installatie produceert. De accijnzen willen ook hun deel.
Na de kook wordt de rest, het residue, in een grote vergaarbak geloosd.
Overzicht van het stokerijtje. Foto's en tekst: Roberto
Mag ik me voorstellen? Ik ben Mickey en ben nogal kurieus, vandaar deze close-up van mij! Mijn baasje was met zijn fototoestel aan het spelen en zoals steeds sloop ik rond , nieuwsgierig kijkend wat baasje allemaal deed met dit biezaar aparaat dat steeds maar klikte. Hieronder volgen een paar mooie beelden uit de natuur, ik kon het niet laten om ze op de blog te plaatsen, vindt u ze mooi laat het weten, niet mooi laat het ook maar kenbaar worden. De meeste foto's zijn rond ons huis deze week genomen. Mijn toestel? Een doodsimpele Canon Ixus 300 HS. Waar is de tijd heen? Mijn eerste zwart kastje, toen was het ook een doodsimpele Agfa Clack, zwart/wit, 6 of 12 beelden! Ik kocht hem met mijn spaarcenten, die ik gekregen had voor mijn plechtige communiefeest. Nu, in een paar seconden zijn de foto's op de PC, bewerkt, verkleind, de wereld rond. Toen, filmrolletje(zwart/wit) bij de fotograaf kopen, de film in het toestel inbrengen wat ook al een kunst op zijn eigen was, de film tot foto nr 1 voorzichtig doordraaien, alles instellen en afdrukken, foto mislukt? te laat, nieuwe foto maken, zonde voor de centen, toen keken we heel secuur om die ene foto te maken, we kregen geen tweede kans. Fotorol binnen dragen bij fotograaf Noël Deloose in de Statiestraat of Fernand Coppens in de Neerstraat, Brakel. En dan een week geduld hebben, want zolang duurde het voor je ze terug zag! Soms was het een en al teleurstelling, de helft gelukt of mislukt, de andere helft onscherp enz. Nu weten we waarempel geen blijf meer met al onze foto's.
Paddestoelen.
Champignons.
Mushrooms.
Pilzen.
Gribby.
Stilleven van paddestoelen.
Bloemen. Volgende foto's zijn genomen in Ukraïne, in de Krim.
Maandag, 16 augustus, dag na Maria Hemelvaart is het steeds feest op D'Hoppe, Vlaamse wijk van Flobecq. Ik kon mijn ogen niet geloven, plots kreeg ik hem in het vizier, een autentieke AGFA CLACK, is dat nu toeval of niet, 3 dagen vroeger had ik vol heimwee over mijn trouwe Agfa geschreven. Haast niet te geloven, ik kon er niet meer van bij weg, en heb dan ook, na wat afdingen tot de ronde som van 2 en 50 ct., deze camera aangeschaft! Wat een toeval! Alleen in mijn euforie heb ik niet gezien dat het vizier ontbreekt, maar dat is niet erg. De meesten zullen het toch niet merken. Olga dacht dat ik een fata morgana had gezien! Ik kon er niet van rond, tot ik uiteindelijk besloot tot de aanschaf van dit historisch (voor mij, althans!) toestel, dit na drie maal gans de markt afgeweest te zijn! Dit ding is meer dan 40 jaar oud en het werkt nog, en dan nog met een simpele veer. Met het lederen zakje lijkt hij indrukwekkend. Naakt is hij zeer sexy!. Camera instellen, geen probleem, stand 1; zon en bergen, stand 2 ; bewolkt en bergen ( hij komt tenslotte uit Beieren, vandaar dat de bergen steeds weerkeren), stand 3 ; van een tot drie meter(voor macro opnames!). Open en dicht in een beweging met een eenvoudig draai slot. men moest de camera open doen om de film er in te leggen. Binnenin: reclame voor eigen winkel, zo van koop steeds een Agfa Isopan film! Foto's en tekst: Roberto.
29/07/2011 Sinds 02/07/2011 tot 11/09/2011 , is er een fototentoonstelling lopende op een traject van ca. 15 km tussen Everbeek- boven en Flobecq. Organisatie: Herman De Croo Centrum, Centre Culturel de Pays des Collines en Bozar- Paleis voor Schone Kunsten Brussel. De fotografen staan vermeld in de hier onder gepubliceerde folder. De route start aan onze kerk van Everbeek-boven en via de Maandagstraat overschreidt men de onzichtbare regio- provincie en taalgrens op de Motte, dan verder via Le Bois, Hurdumont, Marais à l'eau, Le Fresnoit, Rue Dubreucq, de plaats van Flobecq, rue de la Gare , le Wahier, Aulnoit, de Kremerstraat en Nieuwpoort en zo terug naar de kerk van Everbeek- boven. Met enkele foto's hieronder krijgt men een indruk van de foto's op het parcours, dit alles op diverse locaties en wijdse landschappen. Folders van deze tentoonstelling zijn te verkrijgen op het toeristisch kantoor Brakel en Flobecq
Dit is de passe-partout van een van de fotografen die het Russisch niet machtig is en toch in dit land wil gaan fotograferen, de tekst luidt: Ik zoek een plaats om te overnachten.Kent u mensen die een bed voor deze nacht voor me hebben? Ik heb niets speciaals nodig, ik heb een slaapzak bij. Ik verkies geen hotel, want ik heb niet veel geld en ook om dat ik de Russiche levensstijl beter wil leren kennen. Misschien kan ik bij u verblijven? Bedankt om mij te helpen.
Tekst: Roberto. Foto's v/d tenstoonstelling: diverse fotografen en nadien op locatie geportreerd door Godijn Robert. Folders: te verkrijgen op de VVV Brakel, die verder op geen enkel moment of enige mate bij dit project betrokken werd.....merkwaardig!
20/06/2011 "Ontmoetingen" onderweg op reis in Oekraïne, soms ontmoet men opvallende personen en maakt men merkwaardige gebeurtenissen mee. Het is aan de fotograaf om die kop, die gebeurtenis vast te leggen. Mijn ervaring leert mij dat men met een "goedendag" of een kwinkslag vlug contact legt. Hier een paar van de foto's van personen of gebeurtenissen die er zo uitspringen. Zo bijvoorbeeld is er de foto van de visser uit Berezan die vroeg in de morgen ging vissen, en dacht dat hij geverbaliseerd ging worden (geen vergunning), tot ik hem duidelijk maakte dat ik een toerist was en samen met Eric, vogels aan het meer aan het spotten waren.
Babouchka,(grootmoedertje) Maria, Leninstraat uit Berezan. Oksana (een studente), uit Zhytomyr, onze sympatieke gids voor Kiev, die perfect Frans sprak. Zij wilde zo graag ergens in de EU gaan studeren Kapper aan huis in Berezan. Mama Maria zag dat het goed komt. Je moet weten dat Slavische dames 'ijdel' en bijzonder graag mooi zijn Gedroogde vis verkoopster langs de weg E 105 - M18, in Novooleksiivka, aan de grens met de Krim (autonome republiek). De vis is afkomstig uit de Zee van Azov
. De verraste visser uit Berezan. Hij verklaarde zelf "stroper" te zijn
Kvass verkoopstertje in Pereyaslav. Kvass, is een lekker alcoholvrij drankje op basis van gegist brood en gerst, zeer dorstlessend. Sinds de komst van Coca Cola aan het verdwijnen in tal van voormalige Oostbloklanden.
Brillenverkoper in Kiev, met zijn model die de zonnebrillen moest showen.
Bedelaar aan het Kravnogirskij vrouwenklooster van Bakaivka. Mijn Grieven liggen in de hoed !!
Veteranen (beladen met eretekens) van de ter ziele gegaane Sovjiet krijgsmacht op uitstap in Kiev. Links de luchtmacht, rechts de landmacht.
2 vrouwelijke "helden" van de Sovjiet Unie; rood lint met gouden ster, was de hoogste onderscheiding in de voormalige USSR. Achter beide dames een oude officier van de marine.
Twee reclamejongens delen aan een nietsvermoedende westerling pamfletten uit. En gingen graag op de foto.
Een Zweedse monnik en een banduraspeler in het domein van de Michaëlovsky katedraal, Kiev.
Een fiere Krimtataar in Akasakak.
Een bruid in Kiev. Zij komen champagne drinken met de familie aan het monument van de onbekende soldaat en mooie kiekjes schieten. Blijkbaar is het daar het gebruikelijk om van de bruidegom van het eerste ogenblik te misleiden! Bekijk goed deze foto, ze heeft van nature blond haar. Of is het daar als in Afrika? Ttz, daar willen ze blond haar en hier in Oekraïne willen de bruidjes zwart haar, want ze zijn meestal blond!
Effe een speciale foto maken van een speciaal meiske, op het plein van de eeuwige roem, Kiev.
Dienster in traditionele kledij in Cherkassy.
De banduraspeler, de Zweedse monnik en een bekende Brakelaar, in het domein van de Michaëlovsky katedraal. Het verhaal: de Zweed ving ons gesprek op en vroeg in het Engels, "welke taal spreken jullie?". Wij: "Vlaams", dus jullie zijn Belgen zei Olaf, "ja"," Ik ken goed Brussel en Luik, ik was daar bezig met de Oekraïnse gemeenschap" zei Olaf en "ben daar een tijd in het klooster geweest en spreek ook Frans". Dus adressen uitwisselen. De brave man houdt zich in Kiev bezig met de arme kinderen en vroeg of we geen interesse hadden in een project. Eric was alvast geïnteresseerd vandaar dat het gesprek wat uitliep, nu is het aan onze Olaf om terug contact te maken, ik moet zeggen het waren twee zeer interessante mensen en het was een zeer warm, interessant gesprek.
Het bruidje heeft haar gemaal gevonden.
In de privéklas van de Romanov kinderen, in het Livadiapaleis, waar tijdens de Jalta conferentie, Winston Churchill en Roosevelt door de "charmes" van Stalin in de luren gelegd werden. Bloed kruipt waar het niet gaan kan, ook bij onderwijzeressen op pensioen.
De kinderen van Cherkassy op museum bezoek. Zie vooral naar het T-shirt van het meisje in het rood. De tijden zijn veranderd," de pioniertjes van de Komsomol" zijn ver weg, al ben ik 100% zeker dat hun ouders nog het rode halsdoekje verplicht droegen.
Komsomol: Dit kenteken werdt (verplicht) gedragen door de leden van de Komsomol. Dit speldje meet; +- 1cm. B= V; 2e= L; K= K; C= S; M= M. Vertaald: Verenigde Lenin Komsomol Soviët Jeugd. Niet leden van de Kosomol werdt het leven zuur gemaakt, je had bijna geen andere keuze. We hebben dat nog ergens in een ander land gehoord!
Muziek bij het eten in het Tarras Bulba restaurant in Cherkassy. Dit was een héél gezellig restaurant, de artiesten speelden liedjes op aanvraag. Dus op mijn vraag werd " Otschi Tschornije" gespeeld, vraag maar aan Helmut Lotti over die "Zwarte Ogen", want dat liedje heeft hij menig maal gezongen in zijn Russiche periode (spijtig genoeg zingt hij nu helemaal niet meer). Enne, wat denken jullie van een gekleurde Oekraïnse zanger, staat niet mis, hé, moet zeggen hij zong met een Afrikaanse tongval.
In de buurt van Poltava, een ambulante hoedenverkoper.
Op de E 40, tussen Kiev en Charkiv. Groenten en fruit worden langs de weg aangeboden. Dit is meestal uit de eigen moestuin en dus seizoens gebonden.
In de tuinen van het Livadia paleis, waar de Jalta conferentie plaats vond. Een valkenier tracht een graantje mee te pikken!
And at last, Sacha, was 27 jaar in de United States of America geweest, had zich ginder opgewerkt tot foreman, en was na gemaakte carriére terug naar zijn geboortedorp gekomen, om een rustige oude dag te slijten, maar dat viel tegen, want niemand in dit armtierig dorp wou spreken met een rijke kapitalist die het gemaakt had. Hij sprak ons spontaan aan, was heel gelukkig om zijn Amerikaans (Engels) ten berde te brengen, maar iedereen van het dorp bleef onverschillig. Kan ook moeilijk anders, want Sacha was nog steeds in het bezit van zijn Amerikaans paspoort en was daar oneindig fier over en de dorpelingen waren stikjaloers.
Antonivka, op de H-14, tussen Mykolaiv en Kirovohrad. Sacha, had ons een pint aangeboden. Ludmila, de waardin kwam er bij voor de foto. Niet iedere dag komen er Brakelaars in haar zaak.
04/06/2011 Ontmoetingen die men niet kan voorzien, laat staan ensceneren. Toeval of niet? Wie weet da, jong! Maar dit is echt een waar gebeurd verhaal. We waren op reis in Oekraïne en bezochten met een huurwagen Kiev en zo verder naar het Krim-schiereiland. Op terugweg naar Kiev hielden we halt in Cherkassy en besloten de volgende dag het slagveld van de "Korsun of Cherkassy kessel " te bezoeken . Na de middag vertrokken we op de weg P10, Cherkassy - Kanif, na een 20 tal km besloten we in een dorp om wat water enz. te kopen in de plaatselijke GB. Vanaf dit moment zal Moshny voor altijd in onze diepste herinneringen blijven. Olga en Rita gingen naar de winkel en wij effe een luchtje scheppen. Plots kwam uit een aanliggende straat een hels lawaai, sirenes, bellen, politie geloei, muziek enz. Eric en ik dachten dat daar iets serieus aan de hand was en hielden ons allert. Hier na volgt dan een fotoverslag over de gebeurtenissen van deze namiddag, onnodig te zeggen dat we niet meer verder geraakt zijn deze namiddag! En zoals altijd, hebben we er een bende vrienden aan over gehouden. Tkachenko Svitlana en Olena studeren in Kiev en spreken vloeiend Engels en waren ons zeer behulpzaam deze dag en we blijven er dan ook contact mee houden. Wat een warme gemeenschap.
Moshny en zijn inwoners, jullie bezorgden ons een onvergetelijk dag.
Oorzaak van dat hels lawaai: een Niva met aanhanger met daar op de twee ouderparen van een pas gehuwd koppel. Het was de tweede dag van het huwelijksfeest. Heel de gemeenschap was op stap en vierde mee. Op de aanhanger: Nina, Ira, Sergiu en Andreiy.
Eric wilde een foto van het gebeuren en werd spontaan ontvoerd!
Eric,was er nog niet echt gerust in (iemand bleek daar perfect Engels te spreken), allez Nasdarovnje, Vodka en een stuk Kleb (brood) was de boodschap, je komt er niet onderuit!
Ook kreeg hij een vaste bewaker met een flink stuk hout in de hand. Er niet vanonder muizen is de boodschap! Tanya, Sasha en Eric die het nog steeds niet vertrouwd, je zou voor minder.
Na wat overleg via de internationale gebaren taal kwam ik te weten, dat ik 20 Grivne (2 ) losgeld voor Eric moest betalen. De vrouw links van mij neemt het geld in ontvangst, de rechtse geeft aan de ze de eerste was, om me in te palmen. Tanya, ikke (Robert), en Inna.
En ja hoor, het was haar bijna gelukt! Tot Olga op de proppen kwam, wat een teleurstelling voor haar en de andere vrouw, ze dachten dat we beide alleen op stap waren. Het hele verhaal luidt: Als er vreemdelingen op het feest (m.a.w. de stoet na de huwelijksdag) aanwezig zijn, brengt dat geluk.Vandaar die aanslag op ons. Tanya en Robert, wat een mooi stel, zeg!
De aanhanger wordt naar de plaatselijke visvijver gereden, en de ouders van het koppel werden in het water gekipt.
En de twee vaders trekken droge kleren aan, maar dan wel verkleed als 'vrouw' !!
De Niva staat klaar om naar de volgende halte in het gebeuren te rijden. Intussen vloeit de vodka gul
Wat een ambiance aan de vijver
De stoet is nu in een weide geraakt, tussen de koeien, er wordt een vuurtje gestookt en de broek van de bruidegom gaat er aan.
Spek met eieren worden dan op het vuur klaar gemaakt! Sasha is in een heftige discussie met Olga, want ik eet geen zuiver vet varkensvlees. Dat ging er bij hem niet in, hij vroeg letterlijk, is uw man," moslim of jood"?
Rita heeft er Inna bij als nieuwe vriendin . Groepsfoto met de familie Tkachenko, links de zussen Svitlana en Olena, met hun moeder Olga en papa Petro de vader en een paar Brakelaars, die intussen een paar vodka's hadden 'geproefd'. Sveta, Lena, Olga, Vitalik, Eric, Inna, Sasha, Robert en Olga.
Poseren voor de buitenlandse gasten hoort bij het feest Vika, Kolya en Inna.
De aanstookster (met a.w. de ontvoerdster) laat zich maar al te graag fotograferen Inna en Ninna.
Idem voor deze vrouw uit het bonte gezelschap Nadya.
De zussen Svitlana (Sveta) en Olena (Lena). Zij hebben een privé talenschool in Kiev. Ze spraken o.a. vloeiend Engels en Frans
De bruid, Yulia. Een dansje kan er altijd af, nietwaar meisjes! Sveta, Yulia, Lena en Inna.
Babouchka , oh Babouchkaatje haal de fles vodka nu maar van onder het gras!
Ik krijg eten van Tanya, mijn aanbidster, ze is van oordeel, "de aanhouder wint altijd!".
Foto's: D'haeyer Rita en Roberto. Tekst: Roberto/ Eric Vertaling ter plaatse: Olga. (wat zouden we zonder haar daar hebben uitgespookt?)
Vrijdag 18 maart 2011 Congres over Toeristische Evenementen - Opening Toeristisch Seizoen 2011. Hof Van De Putte, Zegelsem. Toerisme Vlaamse Ardennen vzw en Toerisme Brakel vzw. Organisator: Eric Van Cauwenberge. De logo's van de twee verenigingen beiden vzw's
Dit evenement werd georganiseerd naar aanleiding van het 35-jarig bestaan van Toerisme Brakel vzw een klassieke V(ereniging)V(oor)V(reemdelingenverkeer) die bestaat uit een aantal dynamische vrijwilligers. Deze keer werd samengewerkt met Toerisme Vlaamse Ardennen die hun klassieke opening van het toeristisch seizoen koppelden aan het congres van Toerisme Brakel
Briefing van de hostessen (leerlingen van de richting hospitality) uit de hotelschool Stella Matitunia Michelbeke. Zij zorgden voor het onthaal en de charmante noot op het congres. Zij bezorgden elke deelnemer, na afloop, een geschenktas voor lokale 'goodies'.
Effe inspelen. Presentator Marijn Devalck en Chris De Brakeleer stemmen de 'guitaren'. Andy d'Hondt van Studio Ohm die voor een feilloze technische ondersteuning houdt een oogje in het zeil
Marijn Devalck en Chris De Braekeleer openden het congres met " Mijn Broakel Lief ". Wondermooi liedje over ons Brakel, geschreven door Marijn himselve," Mijn Gedacht !!".
Brakels Schepen van Toerisme, Johan Thomas gaf de inleiding. Hij verwelkomde de talrijke deelnemers, allen stakeholders van het toerisme in de Vlaamse Ardennen. Hij is tevens ondervoorzitter van Toerisme Brakel
Organisator Eric Van Cauwenberge, voorzitter Toerisme Brakel vzw. Hij gaf een presentatie over wat een "evenement" is. Hij haalde zijn inspiratie uit zijn eigen boek 'Roadbook Event Management' onlangs verschenen bij Die Keure B & E
Een zeer aandachtig publiek.
Lea Winkeler, stafmedewerker Toerisme Vlaanderen. Zij gaf de visie van Toerisme Vlaanderen op evenementen en schetste de taak van deze instelling van de Vlaamse Gemeenschap
Spreker, Franki Hervent, intendant en organisator Ros Beiaardommegang Dendermonde. Hij gaf interessante achtergrondinformatie over dit tienjaarlijks mega-evenement
De impact en het belang van de Ronde Van Vlaanderen werdt besproken door Wim Van Herreweghe. Wim is o.a. koersdirecteur van de Ronde van Vlaaanderen. Na afloop werd hij druk gesolliciteerd door de talrijke aanwezige lokale politiekers.........
Joeri Wannijn van het Centrum Ronde van Vlaanderen, gaf toelichting, over de talrijke randevenementen rond De Ronde Van Vlaanderen. De Ronde is een belangrijke motor voor het toerisme in de Vlaamse Ardennen
Opening van het toeristisch seizoen 2011 door Luc Hoorens (schepen van Herzele), voorzitter Toerisme Vlaanderen vzw.
Slottoespraak door Marc Andries - kabinetchef van minister voor o.a. Toerisme Geert Bourgeois. Hij gaf bijzonder nuttige informatie over o.a. de economische impact van verblijfstoerisme in de Vlaamse Ardennen. Hij had lof voor de organisatoren en het evenement
Een paar bekende congresdeelnemers genieten na bij een lekker Brakels biertje van De Graal.
En wat heeft deze dame te bespreken?
Brouwerij De Graal onze Brakelse bierbrouwer zorgde dat na het congres de smaakpapillen getinteld werden. Keuze van streekbier genoeg: De Graal Blond, Dubbel, Trippel en wat mij het meest smaakte was het spéciaal Triverius Bier, da's pas lekker bier en van bij ons!
Bruno Tuybens wordt door reporter Bert op de rooster gelegd. Zwalm is dit jaar Dorp van de Ronde
Allez "santé, hé", Marc Carlier, o.a. ondervoorzitter van Toerisme Brakel.
Hier worden serieuze plannen besproken. Fernand Detandt, Noel Morreels, beiden gemeenteraadsleden, in gesprek met Christelle Demooi.
Gemeenteraadslid, Peter Vanderstuyf in aangenaam gezelschap.
José Deprez, secretaris van Toerisme Brakel, Gary De Nooze penningmeester en de voorzitter van de Seniorenraad H De Potter, genieten na, bij een lekker glaasje.
Organisator, Eric Van Cauwenberge en Gary De Nooze (gemeenteambtenaar en penningmeester) van Toerisme Brakel in druk overleg met Noel Morreels (gemeenteraadslid, voormalig schepen voor toerisme en lid van de Raad van Bestuur van Toerisme Brakel) en Fernand De Tandt (gemeenteraadslid en lange tijd grote bezieler van de Zegelsemse kasseifeesten).
*--
"
