Ik ben Godijn Robert, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Roberto.
Ik ben een man en woon in Brakel Everbeek(boven) (België) en mijn beroep is pré pensioen.
Ik ben geboren op 11/06/1948 en ben nu dus 75 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Tuinieren,klussen,lezen,reizen,internet.
Everbeek, blijft me boeien,het verleden,he
Verhalen,activiteiten, Everbeek,blijft ons facineren. Het is een mooi, rustig dorp op taalgrens in de mooie Vlaamse Ardennen,het frans is hier nooit ver af.
Deze site gaat over het dagelijks leven,vroeger en nu.
Vroege herinneringen, verhalen,merkwaardige figuren,gebeurtenissen.
U kunt er ook aankondigingen voor een plaatselijke festiviteit op plaatsen.
Uw mening geven, zelf een verhaal aan toevoegen.
Kortom dit is de site van en voor Everbeek!
13-08-2011
Foto's
13/08/2011
Mag ik me voorstellen? Ik ben Mickey en ben nogal kurieus, vandaar deze close-up van mij! Mijn baasje was met zijn fototoestel aan het spelen en zoals steeds sloop ik rond , nieuwsgierig kijkend wat baasje allemaal deed met dit biezaar aparaat dat steeds maar klikte. Hieronder volgen een paar mooie beelden uit de natuur, ik kon het niet laten om ze op de blog te plaatsen, vindt u ze mooi laat het weten, niet mooi laat het ook maar kenbaar worden. De meeste foto's zijn rond ons huis deze week genomen. Mijn toestel? Een doodsimpele Canon Ixus 300 HS. Waar is de tijd heen? Mijn eerste zwart kastje, toen was het ook een doodsimpele Agfa Clack, zwart/wit, 6 of 12 beelden! Ik kocht hem met mijn spaarcenten, die ik gekregen had voor mijn plechtige communiefeest. Nu, in een paar seconden zijn de foto's op de PC, bewerkt, verkleind, de wereld rond. Toen, filmrolletje(zwart/wit) bij de fotograaf kopen, de film in het toestel inbrengen wat ook al een kunst op zijn eigen was, de film tot foto nr 1 voorzichtig doordraaien, alles instellen en afdrukken, foto mislukt? te laat, nieuwe foto maken, zonde voor de centen, toen keken we heel secuur om die ene foto te maken, we kregen geen tweede kans. Fotorol binnen dragen bij fotograaf Noël Deloose in de Statiestraat of Fernand Coppens in de Neerstraat, Brakel. En dan een week geduld hebben, want zolang duurde het voor je ze terug zag! Soms was het een en al teleurstelling, de helft gelukt of mislukt, de andere helft onscherp enz. Nu weten we waarempel geen blijf meer met al onze foto's.
Paddestoelen.
Champignons.
Mushrooms.
Pilzen.
Gribby.
Stilleven van paddestoelen.
Bloemen. Volgende foto's zijn genomen in Ukraïne, in de Krim.
Maandag, 16 augustus, dag na Maria Hemelvaart is het steeds feest op D'Hoppe, Vlaamse wijk van Flobecq. Ik kon mijn ogen niet geloven, plots kreeg ik hem in het vizier, een autentieke AGFA CLACK, is dat nu toeval of niet, 3 dagen vroeger had ik vol heimwee over mijn trouwe Agfa geschreven. Haast niet te geloven, ik kon er niet meer van bij weg, en heb dan ook, na wat afdingen tot de ronde som van 2 en 50 ct., deze camera aangeschaft! Wat een toeval! Alleen in mijn euforie heb ik niet gezien dat het vizier ontbreekt, maar dat is niet erg. De meesten zullen het toch niet merken. Olga dacht dat ik een fata morgana had gezien! Ik kon er niet van rond, tot ik uiteindelijk besloot tot de aanschaf van dit historisch (voor mij, althans!) toestel, dit na drie maal gans de markt afgeweest te zijn! Dit ding is meer dan 40 jaar oud en het werkt nog, en dan nog met een simpele veer. Met het lederen zakje lijkt hij indrukwekkend. Naakt is hij zeer sexy!. Camera instellen, geen probleem, stand 1; zon en bergen, stand 2 ; bewolkt en bergen ( hij komt tenslotte uit Beieren, vandaar dat de bergen steeds weerkeren), stand 3 ; van een tot drie meter(voor macro opnames!). Open en dicht in een beweging met een eenvoudig draai slot. men moest de camera open doen om de film er in te leggen. Binnenin: reclame voor eigen winkel, zo van koop steeds een Agfa Isopan film! Foto's en tekst: Roberto.
29/07/2011 Sinds 02/07/2011 tot 11/09/2011 , is er een fototentoonstelling lopende op een traject van ca. 15 km tussen Everbeek- boven en Flobecq. Organisatie: Herman De Croo Centrum, Centre Culturel de Pays des Collines en Bozar- Paleis voor Schone Kunsten Brussel. De fotografen staan vermeld in de hier onder gepubliceerde folder. De route start aan onze kerk van Everbeek-boven en via de Maandagstraat overschreidt men de onzichtbare regio- provincie en taalgrens op de Motte, dan verder via Le Bois, Hurdumont, Marais à l'eau, Le Fresnoit, Rue Dubreucq, de plaats van Flobecq, rue de la Gare , le Wahier, Aulnoit, de Kremerstraat en Nieuwpoort en zo terug naar de kerk van Everbeek- boven. Met enkele foto's hieronder krijgt men een indruk van de foto's op het parcours, dit alles op diverse locaties en wijdse landschappen. Folders van deze tentoonstelling zijn te verkrijgen op het toeristisch kantoor Brakel en Flobecq
Dit is de passe-partout van een van de fotografen die het Russisch niet machtig is en toch in dit land wil gaan fotograferen, de tekst luidt: Ik zoek een plaats om te overnachten.Kent u mensen die een bed voor deze nacht voor me hebben? Ik heb niets speciaals nodig, ik heb een slaapzak bij. Ik verkies geen hotel, want ik heb niet veel geld en ook om dat ik de Russiche levensstijl beter wil leren kennen. Misschien kan ik bij u verblijven? Bedankt om mij te helpen.
Tekst: Roberto. Foto's v/d tenstoonstelling: diverse fotografen en nadien op locatie geportreerd door Godijn Robert. Folders: te verkrijgen op de VVV Brakel, die verder op geen enkel moment of enige mate bij dit project betrokken werd.....merkwaardig!
20/06/2011 "Ontmoetingen" onderweg op reis in Oekraïne, soms ontmoet men opvallende personen en maakt men merkwaardige gebeurtenissen mee. Het is aan de fotograaf om die kop, die gebeurtenis vast te leggen. Mijn ervaring leert mij dat men met een "goedendag" of een kwinkslag vlug contact legt. Hier een paar van de foto's van personen of gebeurtenissen die er zo uitspringen. Zo bijvoorbeeld is er de foto van de visser uit Berezan die vroeg in de morgen ging vissen, en dacht dat hij geverbaliseerd ging worden (geen vergunning), tot ik hem duidelijk maakte dat ik een toerist was en samen met Eric, vogels aan het meer aan het spotten waren.
Babouchka,(grootmoedertje) Maria, Leninstraat uit Berezan. Oksana (een studente), uit Zhytomyr, onze sympatieke gids voor Kiev, die perfect Frans sprak. Zij wilde zo graag ergens in de EU gaan studeren Kapper aan huis in Berezan. Mama Maria zag dat het goed komt. Je moet weten dat Slavische dames 'ijdel' en bijzonder graag mooi zijn Gedroogde vis verkoopster langs de weg E 105 - M18, in Novooleksiivka, aan de grens met de Krim (autonome republiek). De vis is afkomstig uit de Zee van Azov
. De verraste visser uit Berezan. Hij verklaarde zelf "stroper" te zijn
Kvass verkoopstertje in Pereyaslav. Kvass, is een lekker alcoholvrij drankje op basis van gegist brood en gerst, zeer dorstlessend. Sinds de komst van Coca Cola aan het verdwijnen in tal van voormalige Oostbloklanden.
Brillenverkoper in Kiev, met zijn model die de zonnebrillen moest showen.
Bedelaar aan het Kravnogirskij vrouwenklooster van Bakaivka. Mijn Grieven liggen in de hoed !!
Veteranen (beladen met eretekens) van de ter ziele gegaane Sovjiet krijgsmacht op uitstap in Kiev. Links de luchtmacht, rechts de landmacht.
2 vrouwelijke "helden" van de Sovjiet Unie; rood lint met gouden ster, was de hoogste onderscheiding in de voormalige USSR. Achter beide dames een oude officier van de marine.
Twee reclamejongens delen aan een nietsvermoedende westerling pamfletten uit. En gingen graag op de foto.
Een Zweedse monnik en een banduraspeler in het domein van de Michaëlovsky katedraal, Kiev.
Een fiere Krimtataar in Akasakak.
Een bruid in Kiev. Zij komen champagne drinken met de familie aan het monument van de onbekende soldaat en mooie kiekjes schieten. Blijkbaar is het daar het gebruikelijk om van de bruidegom van het eerste ogenblik te misleiden! Bekijk goed deze foto, ze heeft van nature blond haar. Of is het daar als in Afrika? Ttz, daar willen ze blond haar en hier in Oekraïne willen de bruidjes zwart haar, want ze zijn meestal blond!
Effe een speciale foto maken van een speciaal meiske, op het plein van de eeuwige roem, Kiev.
Dienster in traditionele kledij in Cherkassy.
De banduraspeler, de Zweedse monnik en een bekende Brakelaar, in het domein van de Michaëlovsky katedraal. Het verhaal: de Zweed ving ons gesprek op en vroeg in het Engels, "welke taal spreken jullie?". Wij: "Vlaams", dus jullie zijn Belgen zei Olaf, "ja"," Ik ken goed Brussel en Luik, ik was daar bezig met de Oekraïnse gemeenschap" zei Olaf en "ben daar een tijd in het klooster geweest en spreek ook Frans". Dus adressen uitwisselen. De brave man houdt zich in Kiev bezig met de arme kinderen en vroeg of we geen interesse hadden in een project. Eric was alvast geïnteresseerd vandaar dat het gesprek wat uitliep, nu is het aan onze Olaf om terug contact te maken, ik moet zeggen het waren twee zeer interessante mensen en het was een zeer warm, interessant gesprek.
Het bruidje heeft haar gemaal gevonden.
In de privéklas van de Romanov kinderen, in het Livadiapaleis, waar tijdens de Jalta conferentie, Winston Churchill en Roosevelt door de "charmes" van Stalin in de luren gelegd werden. Bloed kruipt waar het niet gaan kan, ook bij onderwijzeressen op pensioen.
De kinderen van Cherkassy op museum bezoek. Zie vooral naar het T-shirt van het meisje in het rood. De tijden zijn veranderd," de pioniertjes van de Komsomol" zijn ver weg, al ben ik 100% zeker dat hun ouders nog het rode halsdoekje verplicht droegen.
Komsomol: Dit kenteken werdt (verplicht) gedragen door de leden van de Komsomol. Dit speldje meet; +- 1cm. B= V; 2e= L; K= K; C= S; M= M. Vertaald: Verenigde Lenin Komsomol Soviët Jeugd. Niet leden van de Kosomol werdt het leven zuur gemaakt, je had bijna geen andere keuze. We hebben dat nog ergens in een ander land gehoord!
Muziek bij het eten in het Tarras Bulba restaurant in Cherkassy. Dit was een héél gezellig restaurant, de artiesten speelden liedjes op aanvraag. Dus op mijn vraag werd " Otschi Tschornije" gespeeld, vraag maar aan Helmut Lotti over die "Zwarte Ogen", want dat liedje heeft hij menig maal gezongen in zijn Russiche periode (spijtig genoeg zingt hij nu helemaal niet meer). Enne, wat denken jullie van een gekleurde Oekraïnse zanger, staat niet mis, hé, moet zeggen hij zong met een Afrikaanse tongval.
In de buurt van Poltava, een ambulante hoedenverkoper.
Op de E 40, tussen Kiev en Charkiv. Groenten en fruit worden langs de weg aangeboden. Dit is meestal uit de eigen moestuin en dus seizoens gebonden.
In de tuinen van het Livadia paleis, waar de Jalta conferentie plaats vond. Een valkenier tracht een graantje mee te pikken!
And at last, Sacha, was 27 jaar in de United States of America geweest, had zich ginder opgewerkt tot foreman, en was na gemaakte carriére terug naar zijn geboortedorp gekomen, om een rustige oude dag te slijten, maar dat viel tegen, want niemand in dit armtierig dorp wou spreken met een rijke kapitalist die het gemaakt had. Hij sprak ons spontaan aan, was heel gelukkig om zijn Amerikaans (Engels) ten berde te brengen, maar iedereen van het dorp bleef onverschillig. Kan ook moeilijk anders, want Sacha was nog steeds in het bezit van zijn Amerikaans paspoort en was daar oneindig fier over en de dorpelingen waren stikjaloers.
Antonivka, op de H-14, tussen Mykolaiv en Kirovohrad. Sacha, had ons een pint aangeboden. Ludmila, de waardin kwam er bij voor de foto. Niet iedere dag komen er Brakelaars in haar zaak.
04/06/2011 Ontmoetingen die men niet kan voorzien, laat staan ensceneren. Toeval of niet? Wie weet da, jong! Maar dit is echt een waar gebeurd verhaal. We waren op reis in Oekraïne en bezochten met een huurwagen Kiev en zo verder naar het Krim-schiereiland. Op terugweg naar Kiev hielden we halt in Cherkassy en besloten de volgende dag het slagveld van de "Korsun of Cherkassy kessel " te bezoeken . Na de middag vertrokken we op de weg P10, Cherkassy - Kanif, na een 20 tal km besloten we in een dorp om wat water enz. te kopen in de plaatselijke GB. Vanaf dit moment zal Moshny voor altijd in onze diepste herinneringen blijven. Olga en Rita gingen naar de winkel en wij effe een luchtje scheppen. Plots kwam uit een aanliggende straat een hels lawaai, sirenes, bellen, politie geloei, muziek enz. Eric en ik dachten dat daar iets serieus aan de hand was en hielden ons allert. Hier na volgt dan een fotoverslag over de gebeurtenissen van deze namiddag, onnodig te zeggen dat we niet meer verder geraakt zijn deze namiddag! En zoals altijd, hebben we er een bende vrienden aan over gehouden. Tkachenko Svitlana en Olena studeren in Kiev en spreken vloeiend Engels en waren ons zeer behulpzaam deze dag en we blijven er dan ook contact mee houden. Wat een warme gemeenschap.
Moshny en zijn inwoners, jullie bezorgden ons een onvergetelijk dag.
Oorzaak van dat hels lawaai: een Niva met aanhanger met daar op de twee ouderparen van een pas gehuwd koppel. Het was de tweede dag van het huwelijksfeest. Heel de gemeenschap was op stap en vierde mee. Op de aanhanger: Nina, Ira, Sergiu en Andreiy.
Eric wilde een foto van het gebeuren en werd spontaan ontvoerd!
Eric,was er nog niet echt gerust in (iemand bleek daar perfect Engels te spreken), allez Nasdarovnje, Vodka en een stuk Kleb (brood) was de boodschap, je komt er niet onderuit!
Ook kreeg hij een vaste bewaker met een flink stuk hout in de hand. Er niet vanonder muizen is de boodschap! Tanya, Sasha en Eric die het nog steeds niet vertrouwd, je zou voor minder.
Na wat overleg via de internationale gebaren taal kwam ik te weten, dat ik 20 Grivne (2 ) losgeld voor Eric moest betalen. De vrouw links van mij neemt het geld in ontvangst, de rechtse geeft aan de ze de eerste was, om me in te palmen. Tanya, ikke (Robert), en Inna.
En ja hoor, het was haar bijna gelukt! Tot Olga op de proppen kwam, wat een teleurstelling voor haar en de andere vrouw, ze dachten dat we beide alleen op stap waren. Het hele verhaal luidt: Als er vreemdelingen op het feest (m.a.w. de stoet na de huwelijksdag) aanwezig zijn, brengt dat geluk.Vandaar die aanslag op ons. Tanya en Robert, wat een mooi stel, zeg!
De aanhanger wordt naar de plaatselijke visvijver gereden, en de ouders van het koppel werden in het water gekipt.
En de twee vaders trekken droge kleren aan, maar dan wel verkleed als 'vrouw' !!
De Niva staat klaar om naar de volgende halte in het gebeuren te rijden. Intussen vloeit de vodka gul
Wat een ambiance aan de vijver
De stoet is nu in een weide geraakt, tussen de koeien, er wordt een vuurtje gestookt en de broek van de bruidegom gaat er aan.
Spek met eieren worden dan op het vuur klaar gemaakt! Sasha is in een heftige discussie met Olga, want ik eet geen zuiver vet varkensvlees. Dat ging er bij hem niet in, hij vroeg letterlijk, is uw man," moslim of jood"?
Rita heeft er Inna bij als nieuwe vriendin . Groepsfoto met de familie Tkachenko, links de zussen Svitlana en Olena, met hun moeder Olga en papa Petro de vader en een paar Brakelaars, die intussen een paar vodka's hadden 'geproefd'. Sveta, Lena, Olga, Vitalik, Eric, Inna, Sasha, Robert en Olga.
Poseren voor de buitenlandse gasten hoort bij het feest Vika, Kolya en Inna.
De aanstookster (met a.w. de ontvoerdster) laat zich maar al te graag fotograferen Inna en Ninna.
Idem voor deze vrouw uit het bonte gezelschap Nadya.
De zussen Svitlana (Sveta) en Olena (Lena). Zij hebben een privé talenschool in Kiev. Ze spraken o.a. vloeiend Engels en Frans
De bruid, Yulia. Een dansje kan er altijd af, nietwaar meisjes! Sveta, Yulia, Lena en Inna.
Babouchka , oh Babouchkaatje haal de fles vodka nu maar van onder het gras!
Ik krijg eten van Tanya, mijn aanbidster, ze is van oordeel, "de aanhouder wint altijd!".
Foto's: D'haeyer Rita en Roberto. Tekst: Roberto/ Eric Vertaling ter plaatse: Olga. (wat zouden we zonder haar daar hebben uitgespookt?)
Vrijdag 18 maart 2011 Congres over Toeristische Evenementen - Opening Toeristisch Seizoen 2011. Hof Van De Putte, Zegelsem. Toerisme Vlaamse Ardennen vzw en Toerisme Brakel vzw. Organisator: Eric Van Cauwenberge. De logo's van de twee verenigingen beiden vzw's
Dit evenement werd georganiseerd naar aanleiding van het 35-jarig bestaan van Toerisme Brakel vzw een klassieke V(ereniging)V(oor)V(reemdelingenverkeer) die bestaat uit een aantal dynamische vrijwilligers. Deze keer werd samengewerkt met Toerisme Vlaamse Ardennen die hun klassieke opening van het toeristisch seizoen koppelden aan het congres van Toerisme Brakel
Briefing van de hostessen (leerlingen van de richting hospitality) uit de hotelschool Stella Matitunia Michelbeke. Zij zorgden voor het onthaal en de charmante noot op het congres. Zij bezorgden elke deelnemer, na afloop, een geschenktas voor lokale 'goodies'.
Effe inspelen. Presentator Marijn Devalck en Chris De Brakeleer stemmen de 'guitaren'. Andy d'Hondt van Studio Ohm die voor een feilloze technische ondersteuning houdt een oogje in het zeil
Marijn Devalck en Chris De Braekeleer openden het congres met " Mijn Broakel Lief ". Wondermooi liedje over ons Brakel, geschreven door Marijn himselve," Mijn Gedacht !!".
Brakels Schepen van Toerisme, Johan Thomas gaf de inleiding. Hij verwelkomde de talrijke deelnemers, allen stakeholders van het toerisme in de Vlaamse Ardennen. Hij is tevens ondervoorzitter van Toerisme Brakel
Organisator Eric Van Cauwenberge, voorzitter Toerisme Brakel vzw. Hij gaf een presentatie over wat een "evenement" is. Hij haalde zijn inspiratie uit zijn eigen boek 'Roadbook Event Management' onlangs verschenen bij Die Keure B & E
Een zeer aandachtig publiek.
Lea Winkeler, stafmedewerker Toerisme Vlaanderen. Zij gaf de visie van Toerisme Vlaanderen op evenementen en schetste de taak van deze instelling van de Vlaamse Gemeenschap
Spreker, Franki Hervent, intendant en organisator Ros Beiaardommegang Dendermonde. Hij gaf interessante achtergrondinformatie over dit tienjaarlijks mega-evenement
De impact en het belang van de Ronde Van Vlaanderen werdt besproken door Wim Van Herreweghe. Wim is o.a. koersdirecteur van de Ronde van Vlaaanderen. Na afloop werd hij druk gesolliciteerd door de talrijke aanwezige lokale politiekers.........
Joeri Wannijn van het Centrum Ronde van Vlaanderen, gaf toelichting, over de talrijke randevenementen rond De Ronde Van Vlaanderen. De Ronde is een belangrijke motor voor het toerisme in de Vlaamse Ardennen
Opening van het toeristisch seizoen 2011 door Luc Hoorens (schepen van Herzele), voorzitter Toerisme Vlaanderen vzw.
Slottoespraak door Marc Andries - kabinetchef van minister voor o.a. Toerisme Geert Bourgeois. Hij gaf bijzonder nuttige informatie over o.a. de economische impact van verblijfstoerisme in de Vlaamse Ardennen. Hij had lof voor de organisatoren en het evenement
Een paar bekende congresdeelnemers genieten na bij een lekker Brakels biertje van De Graal.
En wat heeft deze dame te bespreken?
Brouwerij De Graal onze Brakelse bierbrouwer zorgde dat na het congres de smaakpapillen getinteld werden. Keuze van streekbier genoeg: De Graal Blond, Dubbel, Trippel en wat mij het meest smaakte was het spéciaal Triverius Bier, da's pas lekker bier en van bij ons!
Bruno Tuybens wordt door reporter Bert op de rooster gelegd. Zwalm is dit jaar Dorp van de Ronde
Allez "santé, hé", Marc Carlier, o.a. ondervoorzitter van Toerisme Brakel.
Hier worden serieuze plannen besproken. Fernand Detandt, Noel Morreels, beiden gemeenteraadsleden, in gesprek met Christelle Demooi.
Gemeenteraadslid, Peter Vanderstuyf in aangenaam gezelschap.
José Deprez, secretaris van Toerisme Brakel, Gary De Nooze penningmeester en de voorzitter van de Seniorenraad H De Potter, genieten na, bij een lekker glaasje.
Organisator, Eric Van Cauwenberge en Gary De Nooze (gemeenteambtenaar en penningmeester) van Toerisme Brakel in druk overleg met Noel Morreels (gemeenteraadslid, voormalig schepen voor toerisme en lid van de Raad van Bestuur van Toerisme Brakel) en Fernand De Tandt (gemeenteraadslid en lange tijd grote bezieler van de Zegelsemse kasseifeesten).
18/03/2011 Ons Everbeeks is altijd een speciaal taaltje geweest. Veel van ons woordgebruik leunt tegen het Frans aan, ttz. veel woorden zijn uit het Frans overgenomen en dan "geEVERBEKiseerd". Spijtig dat ook ons dialect aan het verdwijnen is en het wordt vervangen door een soort Nederlands- Vlaamse mengelmoes die voor het Nederlands wil doorgaan. Sorry maar het ABN van vroeger is ver af. Zo ook in Nederland, als men een Nederlander hoort spreken dan merkt men duidelijk dat er wat schort aan het gebruik van hun taal, totaal verENGELSt, alleen, als men een Engelse uitzending op TV beluisterd en de Nederlanders hebben het voor het zeggen, dan valt het wel op hoe slecht hun Engelse uitspraak wel is. Soms doen ze dan nog een poging om er een vleugje Frans tussen te mengen, al was het maar om interessant te doen, spijtig van de uitspraak, denk maar aan "zuus d'oranze" of vandaag gaan we eten in "het petiet restoorang" enz. Hier ten lande waar vroeger den boerenstiel de plak zwaaide moest men zich niet aan verfijnde uitspraken wagen, want je werd vlug bestempeld als "nen steeman", iemand van de stad. Toevallig kreeg ik een papiertje onder mijn neus gestopt met allemaal uitspraken in verband met onze "mannelijke edele delen". Hier volgt dan de lijst.
Ik heb er genoeg van. "daa hankt men kluten et"
Hij maakt veel lawaai . "hurt den dienen ne kjer van zen kluten moaken"
Ik heb er genoeg van. "da ze ne kjer men kluten kessen"
Wat je daar zegt verbaasd me niet. "maor kest nau men kluten"
Hij vloog buiten. " ie vloog mee z'n kluten opstroate"
Iemand een loer draaien. "iemant ne klut aftre'kken"
Daar vertsa ik niets van. "dor verstoik gi'en kluten van"
Ik heb daar goed ge-eten. " ke' doar goed men kluten gevu'lt"
Ik heb slaag gekregen. "ke' dor ferm op men kluten gekregen"
Iemand plagen. " mee ienant zen kluten spelen"
Hij is dronken geweest. "din oot en ferm stek en zen kluten"
Ik ben gevallen. " 'k ben op men kluten gepletst"
t' Is een verloren zaak. "tes nor de kluten"
Hij is platzak. " ie eet genen noagel om on zen kluten te krabben"
Ik vertel zo maar wat. "ek smijte zu moar wat et men kluten"
Hij is een luierik. " ie es te luij om on zen kluten te krabben"
Dat is niets waard. " da es van den hond zen kluten"
23/12/010 Uit mama Nina's receptenboekje. De echte Russischise soljanka soep. Let wel dit is soep en maaltijd in een klap. Een eenpans gerecht.
Met een snee boerenbrood en een lekkere vodka, wat wilt de mens nog meer?
Het recept is Russich, de vodka Pools en wat men ook beweert deze ZUBROWKA is de lekkerste. Afkomstig uit Byalistok, noord-oost Polen in het Mazure gebied net aan de grens met Wit Rusland. In iedere fles Zubrowka zijn steeds twee grassprietjes aanwezig en deze geven de zo typische smaak en de lichtgroene kleur aan deze lekkere vodka. Dit gras wordt bizongras genoemd en komt alleen in die streek voort, want daar grazen nog steeds deze Europese bizons of wisent op deze weiden. Dus een goede fles Zubrowka in de frigo, ijskoud serveren en "Nasadarowje". En niet vergeten de Soljanka uit te lepelen!
Benodigheden voor de Soljanka soep.
Rundsvlees met been 500 gr. Ui 1 Wortel 1 Witte bonen handvol Groene kool 1/4 Augurken 2 (uit bokaal) Weense worst 2 Ham 1 stevige plak (1 cm dik) Gerookte worst (Poolse worst) Paar stevige sneden Tomaten 2 Bladpeterselie Peper en zout en kruidentuiltje van thijm en lauwerier
Bereiding: Doe in een kom +- 2 lieter koud water, voeg daarbij het been van het rundsvlees, 1 grote gesneden ui, de in grove stukken gesneden wortel en de witte bonen, die men vooraf 2 uur heeft laten weken en het kruidentuiltje. Als het water begint te koken, het runsvlees toevoegen. Als het vlees zacht is, voegt men de geraspte kool en de 2 in schijfjes gesneden augurken toe. De weense worstjes in 1 cm stukjes, de ham in teerlingjes en de gerookte worst in sneden van 1/2 cm dik snijden. De 2 tomaten in 8 stukjes snijden en in een weinig olijfolie bakken. Neem het gare vlees uit de kom en snij het in blokjes van +- 1cm.. Verwijder het been en het kruidentuiltje. Daarna voegt u alles terug toe aan de soep, (Het vlees, de stukjes weense worst, de ham, de schijfjes gerookte worst en de gebakken tomaten) Laat even doorkoken en voeg op het laatst, peper en zout toe, volgens smaak. Serveer de soep in een groot diep bord en garneer met bladpeterselie. mag ook gewone zijn bij gebrek aan . Smakelijk.
23/01/2011 Vergane glorie ! Sylvain De Boe, fervent filmmaker is nog eens in zijn archieven gedoken en ja hoor, der kwam terug iets moois boven water. Deze prachtige film gaat over de Reuze Cavalcades, die in de jaren 70 van de andere eeuw ieder jaar plaats vonden in Brakel. Helaas is ook dit prachtig initiatief verloren gegaan, bij gebrek aan geld of belangstelling, wie zal het zeggen. Ik persoonlijk heb verschillende jaren mee gewerkt met de groep van Valkenberge, met als uitgangspunt café "De Venus". Ik herinner me nog die gezellige drukte die weken op voorhand al begon met vergaderen en ontwerpen van een gekozen thema. Iedere vrije zaterdag werd dan opgeofferd aan de wagen opbouw en natuurlijk nadien samen nog wat nabesproken bij Jeanette in de Venus. Berke Coessens, (den buremeester van Valkenberge) was onze grote leider, de brave man werdt dan ook door iedereen serieus op de stang gejaagd, gelukkig was Marcel, de facteur steeds in de buurt om alles onder controle de houden. Geniet nu maar van dit uniek document u aangeboden door Sylvain De Boe.
21/12/010 Op de Marolle maken ze er hun werk van, nu er sneeuw volop voorhanden is. Ik moet zeggen, men krijgt niet ieder jaar de kans om zo'n sneeuwmannen te maken, natuurlijk als ik deze kunstwerken zag, kriebelden mijn vingers, dus maar vlug foto aparaat in aanslag, misschien is het morgen te laat en is alles gesmolten.
Erika heeft er haar werk van gemaakt, het resultaat mag gezien worden zo wel bij dag als bij nacht.
Een verloren schaap bij den André.
Men moet de buurt wat opfleuren zei André, en prompt maakte hij deze diarama. maar naar mijn oordeel, loopt dat schaap toch weg! Of is het beschaamd?
En toch heeft die geit maar een oor!!
Bij Elsie een flink uit de kluiten gewassen dikkert.
Wat verderop eentje met een gezwollen hoofd. Wordt vervolgd.
07/12/2010. Sylvain De Boe, meldt dat hij een 8 mm film over Everbeek - Boven op You Tube heeft geplaatst. Het gaat over een speciale uitgave van de kermis en waarschijnlijk georganiseerd door het "Boemelfeesten Comité". Want de officiële kermissen gaan telken jare door op volgende data ; 1e kermis, 3 weken na Pasen, 2e en laatste kermis, laatste zondag van September. Volgens de bijhorende affiche, die prachtig gefilmd is, gaat het dus over: Zondag 13 augustus 1978. Dit was een thema kermis, "Dorps Kermis anno 1900", om het dorp wat meer bekendheid te geven. De organisatoren, "Het Boemelfeesten Comité", slaagde er telken jare in om er een prachtig- week end van te maken, dit met veel bekende zangers en orkesten en natuurlijk hun beroemd varken aan het spit! Op deze week- ends daverde Boembeke op zijn grondvesten. U kan deze film bekijken door links bij "MIJN FAVORIETEN" op "SYLVAIN DE BOE" te klikken. Veel kijk genot. Met dank aan Sylvain De Boe, die deze film zelf heeft gerealiseerd. Meerdere films van Sylvain kunt u bekijken door steeds op de link van You Tube hier onder te klikken.
09/12/010 Dit jaar werdt de winter vroeg ingezet, op 27-11-010 is al de mizerie begonnen. Verleden jaar begon de winter op 17-12-09. Winter hoeft niet saai te zijn, het is de moment om eens onze omgeving uit een andere hoek te be-zien, ik pak dan ook graag mijn fototoestel om een paar mooie winterse beelden te schieten.
Dreigende hemel op 27/11, dit was de voorbode van deze winterse prik.
27/11, in de namiddag, helder weer, dit voorspelde strenge vorst.
Op 30/11 kwam er nog een klein schepje sneeuw boven op. Brr, -9° s'morgens, met deze boodschap werden we brutaal voor een lange periode van sneeuw en vrieskou klaar gestoomd.
Het Poerensveld richting Flobecq.
Steneplein in de greep van de sneeuw.
Steneplein ,richting Kroonstraat.
De Poerensberg.
Steneplein, richting Maandag.
Onze poes moest ook even bekomen van al die sneeuw.
Onze vogeltjes worden goed gevoederd, als men deze fragiele beestjes in de winter goed verwent, heeft men in het voorjaar en de zomer dubbel plezier met ze.
06-11-10 Op vrijdag 05 nov 2010 werdt in Ieper het Roemenië Comité, beter gekend onder de naam "VZW Humanitaire Organisatie Ieper-Roemenië" gelauwerd. De voltallig bestuur en de helpers werden allen feestelijk verwelkomd en in de bloemetjes gezet door het Iepers stadsbestuur, dit voor hun 20 jaar belangloze inzet voor de Ieperse adoptie dorpen in Roemenië, de dorpen Sausa, Reccea en Vidrasau (Hungeni,) bij de stad Tirgu Mures, Jud Mures. En ja, iemand van Brakel -Everbeek was ook uitgenodigd. Sinds vele jaren neem ik deel aan deze missies en was dan ook een welgekomen gast in Ieper, want door dit comiteit en de samenwerking is er een band onstaan, al zeggen ze soms in Ieper "Brak'le wa legt dadde ?, We-k veur taale spreekte giedere doare? ". De vele uren die we samen doorbrachten in het verre Roemenië en de projecten die de groep er verwezentlijkt heeft, de vele problemen die opgelost moesten worden werden allen nog eens opgehaald, dat geeft toch een zekere vorm van fierheid als men er over praat. En ja, ik ben er een beetje fier op!, waarom niet?
Het bestuur, de helpers en een paar schepenen van de stad Ieper, samen op de foto.
Secretaris Pol Morisse aan het woord, voorzitter Rik Morisse is al aan het volgende project aan het nadenken.
Samen gezellig babbelen, dat hoort er ook bij. Oud- burgemeester, André Verstraete lag aan de basis van dit project.
Voorzitter Rik Morisse, enne .......
Olga was niet weinig verbaasd, toen ze deze reuze poes zag, en wou dan ook prompt samen op de foto. Jazeker, Ieper is de kattenstad bij uitstek !!
03/11/010 Onlangs kreeg ik deze medaille in mijn bezit, ik vermoed dat ze afkomstig is van de "Tweelingen Parade", die georganiseerd werd door het "MIK EN PROS", comité van Marcel Van Snick in het jaar 1976. Van wie deze medaille is, aan wie ze geschonken is, aan wie ze heeft toebehoord, daar heb ik het raden naar, feit is dat ze heel de tijd in Everbeek is gebleven en bij mijn weten zijn er hier niet zoveel tweelingen. De medaille is genummerd en draagt het nummer 332, en werdt vermoedelijk ontworpen door ene H. NORGA. Misschien kan iemand, aan de hand van het nr. te weten komen aan wie ze heeft toebehoord! Misschien kan Marcel aan de hand van het nr. te weten komen aan wie ze indertijd is geschonken.
Mijn 1e school was gelegen rechtover de kerk, nu huis van De Wael Bart, dit gebouw bevatte 4 klassen, 2 kleuterklassen, 1e en 2e kleuter geleid door Mevr. Meganck( Mme Pinne), die toen net op pensioen ging en werd opgevolgd door de pas beginnende Mevr. Dumont in onze tijd was dat: Madame Dumont, dit is de familienaam van haar man, Gilbert. Haar echte naam is Erna Foubert en is afkomstig uit Schorisse. Hieronder een zeldzame foto van Mme Dumont en Zuster Remiggia. Zuster Remiggia was lerares van het 1e en 2e leerjaar. Deze prachtige foto werdt mij toegestuurd door Denis Macron. Waarvoor dank.
Foto: Denis Macron.
Hieronder een foto van het 1e studiejaar, rechts op de foto en het 2e studiejaar, links op de foto, onderwezen door Zuster Remiggia. Bemerk in het midden de grote kolenkachel, die iedere morgen moest worden aangestoken. 1e studiejaar, vlnr per rij: Godijn Robert en Vanden Bossche Eric (+). 2e rij; Vanlerberghe Annie en Ghijselinck Jacqueline (+). 3e rij; De Koninck Emilienne en Kindts Ghislaine. 4e rij; Ghijselijnck Claudine en De Geeter Lucinne. 2e studiejaar, vlnr per rij: Ghijselinck André (+), Broddelez Luc (+) en Spitaels Sady. 2e rij; Carbonel Albert, Mincke Emilien (+) en De Cubber Herman. 3e rij; Van Cauwenberghe Claire, De Roe Anita, en Mincke Dyna. 4e rij; Coeck Liliane en Vanwinnendaele Annie.
10/10/10 Klompen-kloefen-kloffers-kloppers-blokken-bootjes-butjes-butsies--tsjabauwen-tsjaboo's. Tsjaboo's komt van het Frans, "des sabots". Niet vergeten dat Everbeek vroeger bij Henegouwen hoorde. Hieronder mijn verzameling kloppers, onlangs aangekocht in onze buurtwinkel, die er nog enkele paren op zolder staan had. Deze verzameling is een beetje uniek, want ze toont de verschillende varianten van deze klompen. Begin de '60er jaren van vorige eeuw zijn die stilletjes verdwenen. Vroeger had men handarbeiders (kloppermoaker-tsjabauwenmoaker) die deze klompen thuis maakten en ze dan in de winkels afleverden. Deze hieronder komen van een klompenmaker uit Flobecq, voorlopig is zijn naam nog niet gekend. Voor de winter kwam er een bomenkoopman rond, die de mooiste wilgen opkocht om er de klompen uit te vervaardigen. In Roemenië heb ik nog gezien hoe er een rondreizende man kwam en die van de wilgen allerlei gebruiksvoorwerpen ter plaatse maakte. Pollepels, troggen enz. zeg het maar, in een wip sneedt hij het gewenste, ik heb er nog een paar hier thuis, als souvenir. Hij gebruikte niets anders dan een paar houtbeitels,een zaag, snijmessen en een bijl.
Na wat gekuis en inwrijven met lijnolie zien ze er prachtig uit. De lichtbruine lederen riem op het zwarte paar moest men zelf aanbrengen, die waren aan te passen, het was confortabeler, de klompen hielden beter aan de voet. Bemerk op deze foto ook de grote sikkel, die is nog van mijn grootvader en werd voor alle ruimwerk in het bos en rond het huis gebruikt, voorwaar een gevaarlijk wapen.
Hier de twee varianten van de mannelijke kloeffen, de zwarte voor algemeen gebruik, de rode waren meer voor snoei- en oogstwerk, ze boden een wat betere bescherming tegen kapmessen, bijlen, pikken en noem maar op. De rode waren ook handig om een bussel stro samen te trekken, ze trokken met de pikhaak de schoof via hun klomp tegen hun been en klaar was de schoof (bussel), de vrouwen die achter kwamen bonden de schoof dan te samen met een van stro gevlochten binding.
Hier de vrouwelijke varianten, beide met een prachtige originele decoratie - let op iedere klompenmaker had zo zijn stijl en kleur en dit was dus zijn handelsmerk -. Ook was er soms discussie over het comfort van sommige klompen door een bepaalde klompenmaker gemaakt. Het was vroeger zo en nu nog. Hier ook de lederen band, op de rechterklomp heb ik ze zelf aangebracht, alleen maar om te tonen hoe ze werkelijk gedragen werden.
Nogmaals dezelfde twee tsjabauwen.
Vroeger spraken de heren van: "ekke hebbe ne kiër mijne tjaboo tegen zen eekels gestampt". Liever niet vriend, want dat komt waarschijnlijk hard aan. Let op deze klompen, na aanpassing, want het is even wennen, zijn heel comnfortabel, licht, warm en waterdicht.
Nog in originele verpakking !!! Zo werden de klompen aangeleverd en verkocht, per twee, samengebonden met "nen be-dzen droad",(draad om houtbundels bestemd voor de oven, te binden). Geïnteresseerd in een paar van deze originele klompen? Als men vlug is kan men er nog een paar op de kop tikken in de "Prima Gosset", hier op het dorpsplein. Let op beleefd en discreet vragen aan Albert, want ze zijn beperkt. Niet te vergeten dat men er de bewoners ( houtworm) gratis bij krijgt. Want vergeet niet, ze zijn waarschijnlijk minimum 50 jaar oud en hebben heel die tijd op stock gestaan.
"Ie es op zen tjabauwen toe gekommen en ie es op zen kousevoeten were gekierd".aldus sprak Pee Klakke. Hij is met veel sier en lawaai aangekomen en is heel stilletjes terug gekeerd van waar hij kwam.
Mooie compositie van vergane glorie. En zeggen dat de mensen van hier, met dit schoeisel te voet naar Lessines gingen werken.
De onderkant, bemerk de fraai gesneden hiel en de riem, deze lederen riem werdt vast gespijkert met speciale nagels.Deze hier, zijn niet de originele nagels (thetsen), die daar voor gebruikt werden, die hadden een grote platte kop, maar ik denk dat die niet meer in de handel te verkrijgen zijn. In de winter als er sneeuw en ijs lag, zette men ze "ten ijze", ttz. men klopte een aantal van deze nagels in het loopvlak.
13/09/2010 Everbeek- boven: deelgemeente van Brakel
09/09/2010 Algemene inleiding Everbeek is een plaats in de Belgische provincie Oost-Vlaanderen en een deelgemeente van de Brakel. Everbeek ligt in het zuiden van de provincie, tegen de grens met Wallonië. De oude dorpskern ligt in het zuiden van de deelgemeente, en wordt Everbeek-Beneden genoemd. Een jongere en afzonderlijke parochie ligt in het noorden, en wordt Everbeek-Boven genoemd. Bij de officiële vastlegging van de taalgrens in 1963 werd de toenmalige gemeente van Henegouwen naar Oost-Vlaanderen overgeheveld.
Dit artikel is overgenomen van de "Hongarije-Brakel", blog. http://www.bloggen.be/hongarije_brakel_be/, die beheerd wordt door Eric Van Cauwenberge(Opbrakel/Akastzó) en mijzelf, op deze blog vindt men veel wetenswaardigheden over Hongarije, een land dat ons nog al nauw aan het hart ligt.
Brakel (de gemeente van de initiatiefnemers van deze blog) ligt in een veelhoek die grosso-modo gevormd wordt door de steden: Oudenaarde, Zottegem, Ronse en Geraardsbergen. Deze gemeente behoort ontegensprekelijk landschappelijk tot de Vlaamse Ardennen, een heuvelend gebied in het zuiden van de provincie Oost-Vlaanderen.
Brakel (circa 14.000 inwoners) is de verzamelnaam van 8 deelgemeenten: Elst, Everbeek, Michelbeke, Nederbrakel, Opbrakel, Parike, Sint-Maria-Oudenhove en Zegelsem. De 8 dorpskernen liggen verspreid op de flanken en in de dalen van de heuvelruggen die Schelde, Zwalm en Dender van mekaar scheiden. Talloze bronnen en beekjes schilderen de vruchtbare Brakelse bodem in duizenden groene en goudgele tinten.van de heuvelruggen die Schelde, Zwalm en Dender van mekaarscheiden. Talloze bronnen en beekjes schilderen de vruchtbare Brakelse bodem in duizenden groene en goudgele tinten. Het landschap glooit, stijgt en daalt dat het een lieve lust is. Op elke kam ontdek je een nieuw heerlijk vergezicht. In Brakel liggen wandelpaden (in elke deelgemeente is een uitgepijld wandelpad met aangepast startpaneel), mountainbikepaden, ruiterpaden, kan men een uitkijktoren beklimmen en is het heerlijk (doch lastig) fietsen. Er is een gevarieerd aanbod van logementen zowel hotels, B & B's als particulier aanbod. Over het jaar gespreid zijn er diverse evenementen in elk van de deelgemeenten. Gastronomisch is er heel wat te proeven. Als elke volwassen Vlaamse gemeente heeft Brakel een eigen familiale brouwerij "De Graal". Brakel is dus uiterst geschikt voor een "actieve vakantie". De lezer vindt alles wat nuttig is op de viertalige toeristische website: www.toerisme-brakel.be (een initiatief van de lokale VVV & Toerisme reeds in 2003). Er is een erkend toeristisch info-kantoor op het marktplein te Nederbrakel, open op de normale kantooruren (niet in het weekend). Sedert kort is er een electronisch kantoor door middel van een gloednieuw "touchscreen" waar heelwat info kan geraadpleegd worden, op dezelfde plaats.
BRAKEL zoals voorgesteld in de laatste toeristische uitgave van de V(erening)V(oor)V(reemdelingenverkeer) & Toerisme
"Probeer maar eens iets zinnigs over Brakel te beweren, zonder adjectievenals schilderachtig en pittoresk in de mond te nemen. Onbegonnen werk. Afhankelijk van de hoek, de heuvel, de bocht van waaruit je kijkt, waan je je in de Dordogne, Toscane of Umbrië.
De golvende landschappen, waarin kleurrijke velden en bossen haast magisch met elkaar afgewisseld worden, zijn doorspekt met kleine en nog kleinere dorpskernen waar het leven van weleer zich niet laat verstoren door de stress die we modern noemen. Brakel is één van die alsmaar zeldzamere gemeenten waar je moet zijn om uit te blazen, om op adem te komen, maar evengoed om je ademhaling te testen.Want wie zich, zoals de vele renners en wandelaars die de streek verkennen, van deelgemeente naar deelgemeente wil verplaatsen, die zal over een tweede adem moeten beschikken.
De acht deelgemeenten zijn eigenlijk allemaal aanraders, allemaal dorpjes met een eigen charme en een eigen verhaal. Allemaal hebben ze prachtige landerijen, zoals je ze elders nog zelden vindt, heuvels, weiden en akkers met een verscheidenheid in fauna en flora die even gevarieerd en zeldzaam is als de sterk wisselende bodems die je alleen in deze streek aantreft. De naam Brakel zou ontstaan zijn uit de Germaanse termen 'braco' (=varen) en 'lauca' (Germaans voor 'bosje' op hoge zandgrond). Je treft er kleine en grote bospartijen aan. Weiden, akkers en beekoevers zijn vaak afgezoomd met bomen. De natuur is hier nog de baas.Mede daardoor is de grootste troef van Brakel misschien wel de rust.Niet van het soort rust dat roest verwekt. Want Brakel leeft."
De deelgemeenten voorstellen:
ELST: het geutelingen dorp
Een eigen champetter, gemeentehuis en postkantoor hebben ze in Elst al lang niet meer, maar de geutelingen kan niemand de Elstenaars afnemen.Tot de jaren 30 was het bakken van geutelingen een gebruik dat bij de vele huisarbeiders in de Vlaamse Ardennen voorkwam. Rond Maria Lichtmis maakte ieder een ketel deeg en trok ermee naar de dichtstbijzijnde oven alwaar een soort pannenkoeken werden gegoten op de gloeiende stenen van een houtoven.Vervolgens werd het lekkers in gezelschap verorberd.De kelen werden gespoeld met een fles jenever (Balegemsen).Met de teloorgang van de huisarbeid verdwenen de geutelingen in de goot. Tot de plaatselijke jeugd in de jaren zeventig de typische pannenkoeken nieuw leven inbliezen. Nog eens tien jaar later werd Het Geutelingencomité opgericht.De zondag na 9 februari worden in Elst tijdens Apolloniakermis steevast de Geutelingenfeesten georganiseerd.
EVERBEEK: het twee kerkendorp
Dit heel landelijke, bosrijke, heuvelachtige en afgelegen dorp paalt aan Henegouwen en hoorde tot 1963 bij de Waalse provincie.Maar de naam van het Tweelingendorp heeft het niet aan zijn taalmatige dubbelheid te danken.Opper-en Neder-Everbeek zijn gewoon twee afgescheiden woonkernen.De benedenkant is het oorspronkelijke centrum. Het gehucht Everbeek-Boven groeide in de negentiende eeuw heel sterk aan en in 1868 bouwden de inwoners er een eigen kerk. Wie ongerepte natuur en stilte zoekt, kan nergens beter terecht.Smalle veldweggetjes, kronkelende paadjes en kabbelende beekjes doorsnijden de glooiende landschappen.Doordat de inwoners van het dorp noch bij Vlaanderen, noch bij Wallonië wilden horen, werd beide centra van Everbeek lange tijd aan hun lot overgelaten en werden er geen industriële activiteiten ontwikkeld. Tegenwoordig is dat natuurlijk een troef.
MICHELBEKE: Het bloemendorp
De eerste Michel die durft te beweren dat Michelbeke naar hem genoemd is, is een leugenaar die zijn geschiedenis niet kent.Hij heeft buiten de Germanen gerekend.Zij passeerden veel eerder in deze buurt.De Romeinen waren nog maar goed verdwenen toen ze de beboste streek rond de Zwalm en de Boembeek aandeden.Iedere al te mondige Michel zou zich dus beter gedeisd houden.Of hij zou wel eens lelijk door de modder kunnen worden gesleurd. Blijkt dat Michelbeke afkomstig is van de Germaanse woorden 'migla' en 'beca', die respectievelijk staan voor op urine gelijkende modder en beek. Gelukkig is er niets van de onwelriekende geur aan Michelbeke blijven plakken. Wel integendeel. De Michelbekenaars doen hun best om hun prachtige dorp overvloedig van bloemen te voorzien.Het is dus vooral een welriekend dorp en daar zal geen enkele modderbeek iets aan kunnen veranderen.
NEDERBRAKEL: Een centrum met hoogtepunten
Is met zijn 6500 inwoners de grootste kern van de gemeente.Veel volk dus en waar volk is, zijn er voorzieningen.Nederbrakel is het administratieve centrum van Brakel, waar mensen niet alleen voor al hun diensten terechtkunnen maar ook op cultureel vlak aan hun trekken komen.Er zijn winkels en verzorgingscentra, zoals elders in de beschaafde wereld.Nederbrakel dankt de volkstoeloop natuurlijk aan zijn gunstige ligging op het kruispunt van wegen die leiden naar omliggende steden als Ronse, Oudenaarde, Zottegem en Geraardsbergen.In 1515 beschikte de gemeente al over een overdekte markt en toen al was er een wekelijkse marktdag.Maar Nederbrakel moet qua natuurschoon niet onderdoen voor de meer pittoreske deelgemeenten van Brakel. Met zijn twee uitzonderlijke hoge uitzichtpunten, de Valkenberg en de Toepheuvel, kunnen ze daar al eens hoog van de toren blazen. Op de Toepheuvel bevindt zich het Toepkasteel, het Toeppark, waar de onuitputtelijke bronnen op een hoogte van 100 meter ontspringen. Op die heuvel staat ook de befaamde Toepkapel.
OPBRAKEL: Waar een weg is
Het ziet er een liefelijk plattelandsdorp uit vol bekoorlijke uitzichten, maar het is evengoed een dorp met een geschiedenis, waarin de Romeinen figureren en waarvan de naam en de St-Martinuskerk aan het eind van de elfde eeuw al in twee aktes vermeld stonden. In de eerste eeuw van onze tijdrekening kwam er een Romeinse heerbaan voorbij (Bavai-Gent), in de Middeleeuwen werd Opbrakel een heerlijkheid in handen van de familie Van Brakel enliep de Brunhildeweg er doorheen om de rivaliserende graafschappen Henegouwen en Vlaanderen met elkaar te verbinden en nog veel later werd de gemeente doorkruist door een inmiddels ook alweer vergane spoorlijn tussen Brakel en Ronse, die nu tot wandelweg is omgevormd. De talrijke bronnen en bovenlopen van de Zwalm, alsook de Molenbeek, waarlangs ooit het riante waterkasteel van de heren van Brakel stond, zorgen ervoor dat er niet alleen te land maar ook te water iets te beleven valt in Opbrakel. De Sint-Martinuskerk is op een hoogte van 56 meter gelegen en prijkt met haar vroeggotische westtoren boven het adembenemende landschap uit. PARIKE: Het verbrande dorp.
Een dorp met een geurtje aan.Die faam heeft Parike te danken aan de weerspannige Gentenaars, die in hun strijd tegen de Bourgondische hertog Filips de Goede het dorp in 1453 gewoon in de fik staken.Hoewel het niet veel meer kan geweest zijn dan een veredelde straat was de nederzetting in 866 al in een document vermeld.De dorpsnaam zou afkomstig zijn van het Ligurische Parnankom, wat een door sparren of balken afgescheiden ruimte moet geweest zijn. Parike brandt nog altijd.Al heeft dat niets met Filips de Goede en de Gentenaars te maken.Om de traditie van een oud heidens volksfeest in ere te houden, wordt op de Parikeberg ieder jaar het Walmkebrand aangestoken, een groot vuur dat de kille winter afsluit en een nieuwe lente verwelkomt. Parike ligt langs de gewestweg Brakel Geraardsbergen en de verkeersdrukte langs die weg heeft ervoor gezorgd dat het gehucht in de tweede helft van de 20ste eeuw zienderogen is gegroeid.
ZEGELSEM : Het kasseidorp.
Warme herinneringen zijn gewoonlijk gekleurd door de gloed of het patina der tijd.Zo ziet een landelijk dorp uit lang vervlogen tijden er altijd mooier, rustiger, sprookjesachtiger uit dan de werkelijkheid het verdraagt.Wel, Zegelsem ziet er precies uit zoals een dorp uit lang vervlogen tijden er moet hebben uitgezien, kinderkopjes incluis.Het is een plek waar de tijd geen vat op lijkt gehad te hebben.Geen tijd voor realiteit. Schrijver Herman Teirlinck, tegenwoordig vooral nog bekend als stichter van de Antwerpse toneelschool Studio Herman Teirlinck, waar zoveel bekend Vlaams acteertalent het vak leerde, was als jongeman niet bepaald een gezonde knaap.Daarom bracht hij veel van zijn jonge dagen door op de buiten, bij zijn grootouders in Zegelsem.Het was daar dat hij de inspiratie vond voor zijn bekendste roman, Maria Speermalie. Wie Zegelsem binnenrijdt, rijdt gewoon het jeugdlandschap van Herman Teirlinck in. Zeg maar, het platteland zoals het er aan het eind van de 19de eeuw uitzag. "Ik heb te Zegelsem geleerd te leven van de simpele vruchten van de aarde, want in Zegelsem is alles aarde en water en lucht en groen en ruimte," schreef Teirlinck in zijn aantekeningen. Vandaag zou hij het niet anders zeggen.
SINT-MARIA-OUDENHOVE: Een halve gemeente
In 1428 was de naam van de gemeente Sente-Marien-Oudenhove. Nog altijd nemen sommigen in de streek de naam Aunove in de mond. Die naam zou afkomstig zijn van het oude hof waarrond de toenmalige dorpsgemeenschap is gegroeid. Aanvankelijk was het een heerlijkheid die in handen was van Arnoldus en Ghislenus Lilar.Zij bewoonden het kasteel van Lilare.Later behoorde het dorpje toe aan de familie van Egmont.Die familie verkocht het in 1675 samen met Michelbeke aan Pieter Blondel, die de titel kreeg van baron van Michelbeke, Sint-Maria-Oudenhove en Rye.Aan het eind van de negentiende eeuw werd de gemeente bekend door de vele thuiswerksters die handschoenen vervaardigden, waardoor er een heuse handschoennijverheid ontstond. In 1975 werd een gedeelte van Sint-Maria-Oudenhove toegevoegd aan Brakel en een gedeelte aan Zottegem. Het is dus een verscheurde gemeente.
Een fotowandeling door Brakel met commentaar
Nederbrakel: marktplein: De Kerk van Sint-Pietersbanden : als je de klokken hoort luiden, zul je wel weten waar de klepel hangt, want er zijn maar liefst 49 klokken in de torenbeiaard, die in 1959 geïnstalleerd werd.De kerk zelf is relatief jong. Ze werd in 1828 helemaal verbouwd en vergroot, maar de monumentale, gotische toren is nog die van de eerste kerk uit 1515-1551. Het meubilair is voor het grootste deel achttiende-eeuws, zoals de preekstoel die werd gemaakt in 1760 door Damianus De Staercke.
Het gemeentehuis in het centrum Nederbrakel op het marktplein: de voorgevel
Het Fietsmonument: op het Rondpunt te Nederbrakel.Het monument werd gerealiseerd in 2005 toen Brakel de titel droeg van Dorp van de Ronde. Dit momument is opgebouwd uit fietsen opgehangen aan een kadersysteem. Ontwerp: Marc Carlier en vervaardigdt door de leerlingen van de plaatselijke vakschool.
Boulevard Spets een leuk pleintje in deelgemeente Parike. Wat zouden die kerels te bespreken hebben? Dit beelhouwwerk werd gecreëerd door Yvan De Vos, beeldhauwer uit Parike.
De Vlaamse Ardennen, waartoe Brakel behoort zijn bijzonder landschappelijk mooi (overigens de grootste troef van Brakel)
Everbeek-beneden.De Sint-Mariakerk werd in 1719 gebouwd en in 1959 beschermd. Het is een laatbarokke, driebeukige kerk.Ze bevindt zich in het benedenkwartier en ze bevat heel wat opmerkelijke kunstwerken, zoals de levensgrote, laatgotische Kruisdragende Christus, een werk dat dateert van 1500. Het interieur van de kerk is bijzonder mooi gerestaureerd
Everbeek-boven.Sint-Jozefskerk: deze driebeukige neogotische kerk in 1873 opgetrokken door de bewoners van het bovenkwartier die een eigen gebouw wilden om de toen nog vaak dagelijkse eredienst te vieren. Aan het luiden van de klokken van deze kerk danken die van het bovenkwatier hun roepnaam: "boembeke". Hier, in de buurt van Akaszto hebben ze een dorp genaamd:Csengőd letterlijk vertaald: klokkenspel. Zou dat toeval zijn? Of stak de geschiedenis hier een handje toe?
Elst.Sint-Appoloniakerk: Sente Ploone wordt de patrones van deze kerk in de volksmond genoemd.Mensen kwamen van heinde en ver om haar te vereren, in de hoop van tandpijn bespaard te blijven of verlost te geraken.Nu worden er geutelingen gegeten rond 9 februari, haar feestdag.En haar impact blijft.Men gelooft nog dat een beet in zon geuteling de tandpijn kan verdrijven.Zelf is ze niet van tandpijn bespaard gebleven. Ze werd de tanden uitgeslagen en vervolgens doodgemarteld toen ze in 249 in het Egyptische Alexandrië haar christelijke geloof niet wou afzweren. Haar marteling staat ook afgebeeld op een 17de eeuws schilderij in de kerk. Die kerk is classicistisch van stijl en werd gebouwd tussen 1775 en 1778.
Michelbeke.De Sint-Sebastiaankerk : Patroonheilige Sint-Sebastiaan werd er destijds aanbeden tegen de pest die onder het vee woedde en nog ieder jaar is er een ruiteromgang die op de derde zondag van juni ter zijner ere wordt gehouden.Zijn kerk ligt een beetje verscholen op het dorpsplein.Ze is classicistisch van stijl, dateert van 1792-94, maar de toren staat er al een stuk langer: van beging de 16de eeuw. Binnen hangt het vol met kunstschatten, zoals bijvoorbeeld het schilderij uit 1866, 'De Aanbidding door de Herders', waarop de wapens van Petrus Blondel te zien zijn, heer van Sint-Maria-Oudenhove en Michelbeke.
Opbrakel.De Sint-Martinuskerk : de kerk staat niet alleen hoog, ze staat er ook stoer en robuust bij met haar 8-kantige toren. De toren dateert van de 13de eeuw, terwijl de rest van de kerk in het midden van de 18de eeuw werd gebouwd en classicistisch van vorm is. Ga gerust eens binnen, want voor het rococo-stukwerk met rocaille- en schelpmotieven is best de moeite. De hemelse klanken komen er uit een origineel Van Petegem-orgel dat in 1789 gebouwd werd.
Parike.Sint-Lambertuskerk : het pittoreske kerkje is in 2007 nog helemaal gerestaureerd en geverfd.De bedekking van de verschillende dakpartijen is helemaal vernieuwd met leien uit Gallicië en er is een nieuwe torenspits geïnstalleerd. Er is in het verleden vaak aan de kerk gewerkt. De eigenlijke kerk zou in het midden van de achttiende eeuw in classicistische stijl zijn opgetrokken, maar heeft daarna veel wijzigingen ondergaan.Het ommuurde kerkhofheeft de vele verbouwingen overleefd. De kerk werd recent fraai gerestaureerd zowel binnen als buiten. Men ziet ook een "startpaneel" van de een van de vele wandelingen die Brakel rijk is.
Zegelsem.De Sint-Ursmaruskerk: deze classicistische kruiskerk is gelegen in de dorpskom van Zegelsem.De gotische toren dateert uit de dertiende eeuw.De prachtige oude linden die naast de kerk staan zijn ook niet meer van de jongste.
Everbeek: Priemstraat, een mooie veldkapel tussen twee oude linden. Hier is een soort plateau met een eindeloos vergezicht. De mooiste landschappen van heel Brakel zijn in deze deelgemeente te vinden.
Nederbrakel. De Toepkapel. Op de weg naar Lierde ligt op de top van de heuvel bij de Top-bronnen een kapel die genoemd is naar haar ligging.Toen de Duitsers begin november 1918 door de Engelsen werden teruggedrongen en al plunderend de aftocht bliezen, zag het er benard uit voor Nederbrakel, maar op 11 november gaven de Duitsers zich over en uit dank voor de vrede lieten de inwoners van Nederbrakel in 1924 een kapel optrekken ter ere van Sint-Jozef, de beschermheilige van België tijdens den grooten oorlog. Van hieruit is een mooi uitzicht over de omgeving.
Een algemene folder door de VVV uitgegeven (de voorpagina). De folder is gratis en te verkrijgen bij de VVV
Als dit geen landelijk tafereel is, normaal in Brakel
Bronnen: Eric Van Cauwenberge (Opbrakel-Akastzó), voorzitter V.V.V. Brakel, voor de tekst; de foto's zijn van mijzelf. Teksten: diverse uitgaven van de VVV & Toerisme Brakel een dynamische 35 jarige vereniging zonder winstoogmerk (vzw), samengesteld uit deskundige vrijwilligers.
26/08/10 Deze week stopte iemand me dit verkiezingsfoldertje van Oktober 1988 toe. Het is afkomstig van de campagne van Marcel Van Snick die toen opkwam voor de PVV Brakel. Dat "MIK" toen gevoel had om een goede campagne te voeren zal niemand betwisten, de Everbekenaars die deze periode meegemaakt hebben, houden daar nog schitterende herineringen aan over, want de strijd om de burgemeesters sjerp was hard in die dagen. Mik zoals we hem toen kenden was niet verlegen om een wel doordachte stunt , zijn beroemd logo met motto "MIK van Snick", was daar een voorbeeld van. Hoe rijk aan verenigingen Everbeek toen was kan je uit dit document af leiden. Omdat dit zo een mooie folder is en die heel onze gemeente en het sociaal leven weergeeft, heb ik hem dan ook integraal afgedrukt. Met dank aan "Tante Germaine"
