Van Mechelen naar Santiago de Compostela Via deze blog zullen wij jullie net als tijdens onze reizen naar Budapest en Sevilla op regelmatige tijdstippen informeren over onze reiservaringen. Voor ongeruste familieleden kan deze blog ook dienst doen als "teken van leven". (panikeren mag indien er twee weken geen nieuws verschenen is...)
27-09-2016
Santiago de Compostela
Mochten jullie er nog aan getwijfeld hebben, wij hebben vorige zondag wel degelijk Santiago bereikt... en zijn er al terug vertrokken.
De "kermis" bereikt hier wel echt haar hoogtepunt; wanneer je op het plein voor de kathedraal aankomt, word je weliswaar overweldigd door indrukken, maar gauw wordt duidelijk dat ieder een graantje wil meepikken van de hype die de duizenden pelgrims veroorzaken. Je wordt aangeklampt door oudjes die je een slaapplaats willen aanbieden, muzikanten en bedelaars zitten verspreid over het plein en in de omliggende straten in de hoop dat pelgrims hen een aalmoes geven, souvenirwinkeltjes puilen uit van nutteloze hebbedingetjes met de Jacobsschelp als hoofdthema (juwelen, magneten, posters, ...)
In het pelgrimshuis, waar we moeten zijn om het Compostelaat op te halen, ons diploma zeg maar, hebben we meer dan 1 uur aangeschoven, want er komen dagelijks 2.000 pelgrims toe in deze stad. En tegen betaling kan je ook hier een gepersonaliseerd diploma verkrijgen met de afgelegde afstand, een kartonnen koker om je diploma niet te kreuken, enz.
Je moet dus wel even doorheen deze commercie durven kijken om de schoonheid van de stad en je reis te zien, wat we eind deze week ook zullen doen, maar nu zijn we toch maar direkt doorgereden naar Fisterra.
Maar ook dit dorpje ontsnapt niet aan de toeristische expansiedrang; een Nederlander die we hier spraken, verwoordde het voortreffelijk toen hij zei dat hij niet het gevoel had "dat hij aan het eind van de wereld zat".
Maar we blijven hier toch nog een extra dag alvorens met de fiets terug te rijden naar Santiago, Vero wil immers absoluut in de zee zwemmen, en het zou vandaag en de volgende dagen terug warmer worden.
Een dagje de toerist uithangen dus, en dan zitten we terug op de fiets...
Dit is waarschijnlijk de vraag die bij de meesten van jullie op de lippen brandt, of niet?
Wel, hier is het antwoord: wij zijn in Gallicia aangekomen nadat wij de Cebreiro beklommen hebben. Dit was de laatste grote klim van 33 kilometer lang, nadat we gisteren al naar het Cruz de Ferro gereden waren. En ja, we hebben ervan genoten, want intussen is onze conditie toch wel weer verbeterd, al zeggen we het zelf! Niet dat we de berg oprijden tegen 20 per uur zoals de renners in de Tour de France, bij ons gaat het tegen de helft van die snelheid, maar we geraken toch boven en recupereren heel snel.
Zodoende zitten we op minder dan 150 km van Santiago en kunnen we ons doel in 2 dagen bereiken; hadden we toch maar in les Landes blijven fietsen...
Dan maar een vervolg eraan breien, zo dachten we, en we gaan dus door tot Capo Finisterra, "het einde van de wereld".
Er is echter een praktisch probleem opgetreden.
Zoals eerder vermeld, moeten we de laatste 200 km kunnen bewijzen met 2 stempels per dag. En laat dat nu net vandaag niet gelukt zijn, althans niet voor Veronique. Terwijl Jo 's morgens moeite deed om Villafranca de Bierzo de toeristische dienst te zoeken om een "sello" te vragen, dacht zij dat we onderweg nog wel stempels zouden kunnen krijgen, en dus wou ze niet met Jo terugrijden. En zie, 's avonds komen we in Triacastela, onze overnachtingsplaats, en heeft zij nog geen enkele stempel...
Dan maar gauw in het pension waar we slapen een stempel gevraagd, en een tweede in de St.-Jacobskerk, maar ze twijfelt toch sterk of 2 stempels van dezelfde plaats geldig zijn.
Benieuwd wie van ons twee aan de meet de Compostela uitgereikt krijgt...
Je kent ze wel, de "materialisten" die altijd de laatste snufjes willen op gebied van electronica en dergelijke. Vanaf vandaag mag ik mezelf tot deze groep rekenen, want ik heb voor mijn verjaardag een fietscomputer (gevraagd en) gekregen waarop ik de temperatuur kan aflezen, en nu blijkt dit een totaal overbodige functie te zijn, want ik kan dit aflezen op het gezicht van Vero.
Het inspireerde me tot volgende wedstrijdvraag:
Hoe warm was het op het moment dat deze foto genomen werd?
De winnaar wordt uitgenodigd op een Spaanse tapas-avond met rijkelijk vloeiende Rioja Creanza-wijn. Wanneer je teveel hiervan zou gehad hebben, kan je ook nog in onze pelgrimsherberg in Mechelen blijven overnachten.
Mochten jullie er nog aan getwijfeld hebben, wij hebben vorige zondag wel degelijk Santiago bereikt... en zijn er al terug vertrokken.
