Hier ga ik de komende maanden (misschien zelfs jaren ) een korte bespreking plaatsen over al dan niet culturele uitstappen die ik heb gedaan zoals films, toneelstukken, exposities...
Hierbij zal ik wat meer vertellen over de ervaringen van de betreffende uitstap. Voor meer info, lees de posts!
Op 27, 28 en 29 mei, ontspruit JAZZ overal in Brussel! Dan staan meer dan 700 muzikanten klaar om de stad in te palmen voor één van de meest populaire Brusselse culturele evenementen: de Brussels Jazz Marathon. Openluchtpodia op de Grote Markt, de Zavel, het Sint- Katelijneplein en het Fernand Cocqplein; aangevuld met tientallen clubs en cafés die gedurende het hele weekend muzikaal uit hun voegen zullen barsten. U begrijpt het al, 27-28-29 mei wordt een bruisend muzikale driedaagse. Al voor de 16de keer op rij vormt de Brussels Jazz Marathon het jaarlijkse rendez-vous voor de liefhebbers van allerhande soorten jazz en swingende live-muziek. Jazz, world, funk, blues ... naar goede gewoonte is er voor elk wat wils! Iedereen kan zijn eigen keuze maken binnen het programma.
Dit jaar opnieuw zijn alle concerten volledig GRATIS. Er is dus geen enkel excuus om niet van de partij te zijn! Bron: Brusselsjazzmarathon.com
- Plaats: Brussel - Datum: 28 mei - Met wie: Gust, Seppe, Papa en broer van Gust - Waarom: Het zag er mij wel tof uit om eens naar enkele jazzoptredens te gaan kijken, vooral omdat er zoveel keuze was tussen de verschillende optredens. De meeste optredens vonden ook plaats in typische cafeetjes, en dat overtuigde mij om mee te gaan met de rest. - Voorkennis: Zoals ik al vermeld heb, wist ik dat er veel verschillende 'concertjes' waren en dat een groot deel ervan in kroegen werd gehouden. Ik ben ook wat op voorhand gaan opzoeken welke optredens ik wilde gaan bezoeken, en de keuze was wel erg uitgebreid, maar naar enkele filmpjes gezien te hebben op het internet over verschillende groepen, had ik er al enkele interessante uitgekozen.
Bespreking De zaterdagavond toen we naar de brusselsjazzmarathon gingen, wist ik niet echt wat te verwachten. Op de site stonden wel foto's van de vorige jaren en de leerkracht had ons al wat uitgelegd wat we konden verwachten en welke soorten concertjes we moesten bezoeken, maar het was de eerste keer dat ik de jazzmarathon bezocht en ik kon me ook niet echt iets voorstellen bij het genre 'Jazz'. Toen we een parkeerplaats hadden gevonden in het veel te drukke Brussel, hadden we ons vooral gefocust op 'blues rock'. We zijn gaan luisteren naar een optreden van 'Desire N'Temere & Friends' in 'La Cicogne', welke in het beste optreden vond, omdat het goede ('mooie' mogen we niet zeggen ;) ) muziek vond en het was nogal typisch: een artiest met een saxofoon, een artiest met een gitaar en ( niet racistisch bedoeld!) een zwarte man met bolhoed die zong en (waarschijnlijk) ook schuiftrompet speelde, maar daar hadden we niet veel van gehoord aangezien de micro op de schuiftrompet ontbrak... Verder zijn we ook naar 'The Night Time Heroes Blues Band' gaan kijken in het café 'Monk'. Dit concertje vond ik ook leuk, puur omdat de muziek mij aansprak. We zijn verder nog naar verschillende indoorconcerten gaan kijken (de outdoorconcerten spraken ons niet echt aan), maar de optredens in 'La Cicogne' en 'Monk' spraken mij het meeste aan. Ik vond het een geslaagde avond, maar eerlijk gezegd ga ik niet geneigd zijn om volgend jaar terug te keren naar de Brussels Jazzmarathon, omdat het genre jazz, blues,... mij in het algemeen niet echt interesseert.
Meer van hetzelfde, maar dan helemaal anders. Het is een credo dat Luc en Jean-Pierre Dardenne ondertussen al enkele jaren aanhouden, wat in hun geval trouwens alleen maar positief kan zijn.
Wie La promesse, Rosetta, Le fils of Lenfant heeft gezien, zal in Le gamin au vélo alvast flink wat raakvlakken ontdekken. Zo speelt ook hun achtste langspeler zich af in en rond de cités van Seraing en wordt hij met verbazend veel naturel gedragen door een amateuracteur: in casu de twaalfjarige Thomas Doret. Bovendien wordt alle narratieve ballast opnieuw overboord gekieperd, zodat je ondanks de sociaal-realistische context veeleer de indruk krijgt naar een sprookje te kijken, inclusief bos, goede fee en zelfs een roodkapje.
Waarover het gaat, vraagt u? Over de elfjarige Cyril (Doret), een energieke knul die door zijn pa (Renier) in een kindertehuis werd gedropt zonder een adres of telefoonnummer na te laten. Toch lijkt Cyril niet van plan zich zomaar bij de situatie neer te leggen. Wanneer hij toevallig Samantha (De France) aanklampt, een coiffeuse uit de buurt, lijkt hij eindelijk de troostende schouder gevonden te hebben waarnaar hij zo driftig snakt.
Toegegeven. An sich klinkt de synopsis minstens zo heftig als die van Rosetta of Le fils, maar zoals gezegd gooien de Dardennes het deze keer over een andere boeg. Zo hijgt hun handbewogen camera niet langer in de nek van de personages, met een minder benepen sfeer tot gevolg. Aangezien het de eerste film is die ze tijdens de zomer draaiden, is de toon ook een stuk luchtiger, met zowaar blauwe hemels en groene stadsparken. Bovendien voegen ze er met Cécile de France zelfs een discreet vleugje wulpse glamour aan toe, zodat Le gamin iets krijgt van een zuiders staaltje neorealisme met een Waalse Anna Magnani.
Dat dit hun meest toegankelijke film is inclusief het nogal geforceerde happy end is dus het minste wat je kunt zeggen. Gelukkig is dat bij de Dardennes nog geen synoniem voor sentimenteel of simplistisch. Onder de kwieke verpakking, met Cyril die als een razende door de film fietst, schuilt ook nu weer een weldoordachte parabel over topossen als schuld, boete en vergeving. De hamvraag klinkt bekend: Vader, waarom hebt gij mij verlaten? Eindbilan: Meeslepend, aandoenlijk en complex in zijn eenvoud, oftewel alles wat je van het kwaliteitslabel Luc & Jean-Pierre Dardenne verwacht. Bron: KnackFocus (3 sterren)
-Plaats: Kinepolis Brussel -Datum: 27 mei - Met wie: ouders! - Waarom: Weeral omdat het zowat moest. De leerkracht stelde mij enkele films voor, maar ik koos voor Le gamin au vélo omdat die de Grand Prix op het filmfestival van Cannes had gewonnen, en ook omdat mijn ouders meegingen en die waarschijnlijk niet zo van een actiefilm houden. - Voorkennis: Zoals ik al zei, wist ik dat de film de Grand Prix op het filmfestival van Cannes had gewonnen, en ik had, voor ik gekozen had voor deze film, ook al wat meer opgezocht ovr deze film, hierdoor wist ik over wat de film ging. Mijn ouders kenden de film ook al, en ze wilden ook wel eens naar deze film gaan kijken.
Bespreking Ik dacht dat de film wel wat kon tegenvallen wat actie betreft, wat dus ook het geval was, maar dat wil zeker niet zeggen dat het een slechte film was! De film begint met de 12-jarige Cyril die op zoek is naar zijn vader, die hem in een weeshuis heeft achtergelaten. Cyril begint een zoektocht naar zijn vader, maar vindt Samanta, een kapster die Cyril onder haar vleugels neemt. Hij wordt woedend tegen iedereen die zegt dat zijn vader hem in de steek heeft gelaten en hem niet meer terug wil. Wanneer Cyril te weten komt waar zijn vader woont, gaan hij en Samantha naar het adres waar zijn vader zou wonen. Hier aangekomen blijkt Cyril's vader in geldnood te zitten, en daarom kan hij ook niet meer voor Cyril zorgen. Hij zegt echter dat hij in het weekend Cyril zal bellen, maar Samanta vraagt hij voor Cyril te zorgen, omdat hij het niet wil en kan. Wanneer Cyril hierachter komt, slaat hij helemaal door. Hij begint hierna op te trekken met een bende criminelen, waarvan één hem wil gebruiken bij een overval. Bij de overval zelf loopt het mis, Cyril wordt herkend en hierdoor wordt hij ook in de steek gelaten door de groep criminelen. Wanneer Cyril terug aankomt bij Samanta, is deze al op de hoogte en enkele dagen later gaan ze naar de rechtbank om de schulden van de overval terug te betalen. Alles lijkt goed te lopen vanaf hier, tot Cyril de zoon van de winkelier die hij overvallen heeft, tegenkomt. Deze achtervolgt hem en zorgt ervoor dat Cyril uit een boom valt, nadat hij hierin wilde vluchten. Cyril blijft bewegingloos op de grond liggen en de zoon van de winkelier wil weglopen, tot Cyril ineens bijkomt, en rustig terug op zijn fiets kruipt... Het moraal achter deze film is, volgens mij, dat mensen nog altijd gebruik maken van de naïviteit van kinderen. Ook over de kinderen zelf kan men hier iets zeggen: de kinderen houden vast een een klein beetje hoop, en gaan voor een bepaald doel tot wanneer ze beseffen dat het onmogelijk is. Ik vond het persoonlijk een hele mooie film, hoewel het niet echt een soort film is die ik elke keer wanneer ik naar de film ga, wil zien. Dus voor de liefhebber van een dramatische film is Le gamin au vélo zeker een aanrader!
Depauw stelt zich met deze performance opmerkelijk kritisch en geëngageerd op. Haar Eden Central is een emotionele oproep om de natuur meer te respecteren en drukt een hunker naar het paradijs uit waar mensen zichzelf, elkaar en de wereld nog begrijpen. 'De beschaving heeft ons dommer en niet slimmer gemaakt', is Depauws boodschap.
Het is een treffende conclusie van een performance die sterk begint (met een tableau vivant dat verwijst naar Michelangelos De schepping van Adam) en sterk eindigt (in absolute stilte en met een chaotisch scènebeeld). De verhaallijn is helder, de vormgeving kleurrijk (en bijwijlen poëtisch) en de apotheose is sterk. Maar Depauw hanteert een iets te evidente, stereotiepe verhaalstructuur om écht te verrassen.
Bron: Els Van Steenberghe - Knack (3 sterren)
- Plaats: Les Brigittines - Brussel - Datum + uur: 14/05 om 20u30 - Met wie? Klasgenoten, vrienden - Waarom? Ik was op zoek naar een toneel voor mijn blog, toen enkele vrienden voorstelden om mee te gaan naar een toneel van het kunstenfestivaldesarts. Ik besloot maar om mee te gaan, als het toneelstuk niet meeviel had ik pech, anders is het wel leuk om er naartoe te gaan. - Voorkennis: Wanneer ze hadden gevraagd of ik mee ging naar het toneel, ben ik wat gaan opzoeken over het toneelstuk. Er was weinig over te vinden en bij wat er over te vinden was, kon ik me moeilijk iets voorstellen. Ik ging dus naar een toneelstuk waarvan ik wist dat het wel van een hoger niveau ging zijn, maar voor de rest tastte ik in het duister.
Bespreking Eden Central gaat over de ontwikkeling van de mens en wordt als een soort scheppingsverhaal vertoond. Het toneel begint met het uitbeelden van 'De schepping' van michelangelo. Dit symboliseert het scheppen van de eerste levende wezens op aarde. Hierna komt men in apekostuums op het toneel, men leeft in vrede met elkaar en ze respecteren elkaar ook. Dit begint na een tijdje te veranderen, de apen worden geweldadiger, de kostuums worden uitgedaan. De samenleving begint te veranderen van een groep waar men elkaar respecteerd naar een gewelddadige samenleving, waar men elkaar beoordeeld en veroordeeld. Het respect voor de natuur verdwijnt bij deze ook, ze breken alles af. Daarna verschijnt er een soort van 'cultuur', waarbij men goden aanbid en hun voortbestaan baseren op wat de goden hen vertellen. Maar ook deze verdwijnt langzamerhand, en moet plaats maken voor de onbeschofte mens die op hun manier de wereld bekijken alsof het een plaats is die onuitputtelijk is. De mens probeert echter de oude gebruiken aan te nemen, de rituelen uit te voeren en de goden te aanbidden zoals men dat vroeger deed. Jammer genoeg neemt de beschaving zo toe dat de mensen niets meer begrijpen van de wereld, ze leven in angst. Uiteindelijk moorden de mensen elkaar uit, om zo terug te keren naar de stilte en vrede waarmee het toneel begon. Persoonlijk vond ik het toneel op het moment zelf wat vreemd en verwarrend, het was dan ook de eerste keer dat ik naar een theaterstuk was gegaan (het kan ook liggen aan het naakt dat er in voorkwam, maar daar zullen we het niet op steken ;) ), maar als ik terugblik naar het stuk en enkele recensies lees, begrijp ik het toneel veel beter en vind ik het zelfs heel goed uitgevoerd. Het toneel gaat dus over hoe de beschaving zich heeft en zal ontwikkelen. Dit vind ik heel goed uitgebeeld door de verschillende fases apart uit te beelden (apen, eerste mens, beschaafde mens en moderne mens). De voice-over die de performance van uitleg voorzag, hielp ook wel op sommige momenten, het zorge ervoor dat sommige dingen duidelijk werden. Qua performance zelf valt er weinig te zeggen, ik heb gewoon respect voor hoe die artiesten het toneel 'performen'.
Wat ik uiteindelijk kan zeggen over het toneelstuk is dat het een goed toneelstuk is, goed is uitgevoerd, maar toch stof tot nadenken met zich meebrengt. Ik ben blij dat ik ben meegegaan naar dit toneelstuk, het heeft mij dan ook veel bijgeleerd wat betreft toneel.
Zelfs lieden die nog nooit van Facebook hebben gehóórd zullen ademloos en met wijdopen ogen op het puntje van hun stoel zitten. En dat is misschien nog het meest de verdienste van David Fincher , die na het middelmatige 'Zodiac' en het vreselijk saaie 'The Curious Case of Benjamin Button' eindelijk weer de vibe te pakken heeft. Handelingen die er op papier doodsaai moeten hebben uitgezien - 'Zuckerberg zit achter zijn computer' - giet hij in supersexysensuele, elektrostatisch geladen, met breedbandsnelheid voorbijknetterende rollercoasterscènes die je de adem afsnijden en een shot adrenaline door je hart jagen.
Bron: Humo (4 sterren)
-Plaats:
Kinepolis Brussel
-Datum+uur:
26/11/10 om 19u45
-Met wie?
Charlotte, Glenn, Gust, Seppe
-Waarom?
Ik hoorde al van vrienden die de film hadden gezien dat het een goede film was, en daarom twijfelde ik al om naar die film te gaan kijken. Toen de leerkracht esthetica zei dat deze film ook geldig was als activiteit, heb ik bijna direct met vrienden afgesproken om deze film te gaan bekijken. Toen wist ik nog niet dat de film zo een goede recensies had, en alhoewel de leerkracht ervoor waarschuwde dat het geen actiefilm, maar eerder een praatfilm was, wilde ik er toch naartoe gaan.
-Voorkennis:
Om eerlijk te zijn had ik bijna nog niks gehoord van deze film, behalve dat ik had gehoord dat er een film over facebook was uitgekomen en enkele vrienden die naar deze film waren gaan kijken. Ook van de acteurs (behalve Justin Timberlake) en de auteur had ik nog nooit gehoord.
Bespreking
Hoewel ik niet echt hoge verwachtingen had van de film, was ik wel aangenaam verrast door de film, aangezien het geen saaie film is waar niets in gebeurd. Integendeel, in het begin kon ik zelfs niet volgen aangezien het 3 verhaallijnen zijn die door elkaar worden afgespeeld. De film in kwestie gaat over de ontstaansgeschiedenis van Facebook, die teruggaat tot in 2003, waar een harvardstudent (Mark Zuckerberg) een site opstart waarbij studenten moeten beoordelen welke studentes het mooist zijn. Hierbij wordt hij aangeklaagd wegens inbraak van privacy. Dankzij dit voorval merken de 2 broers winklevoss hem op en ze willen hem laten deelnemen aan een nieuw project (HarvardConnection), maar hij richt zelf een sociaal netwerk op, namelijk TheFacebook, waarbij hij plagiaat pleegt op het sociaal netwerk HarvardConnection. Hij bedriegt ook zijn beste vriend (mede-oprichter van TheFacebook) door hem bijna alle aandelen af te pakken.
Hierdoor komt hij in 2 rechtzaken terecht, die men kan volgen door de film heen.
Ik vond de film in het begin wat saai, maar toen ik de verschillende verhaallijnen in verband met elkaar kon brengen (de verhaallijnen volgen elkaar op, maar worden in verschillende stukken in de film weergegeven), vond ik de film beter worden, aangezien ik een liefhebber ben van waargebeurde verhalen. Ook vond ik het tof wat meer gezien te hebben over het ontstaan van Facebook, waar vele mensen iedere dag wel eens op aanmelden, en welke problemen deze eigenlijk heeft veroorzaakt tijdens zijn groei. Het was ook wel raar om te weten dat de uitvinder van Facebook niet echt een liefdadig persoon was, terwijl ik zou denken dat het een goede persoon is aangezien de grootte van de website.
Al bij al: een aanrader voor liefhebbers van Facebook (maar ook voor diegenen die Facebook iets minder graag hebben ).
"Met als thema De nieuwe wereld is Interieur intussen aan zijn 22e editie toe. Doorheen de jaren heeft de beurs een internationale reputatie opgebouwd. Ontwerpers, designliefhebbers en fabrikanten zakken dan ook uit de hele wereld af naar Kortrijk.
Heel wat meubelmerken en designers pakken op Interieur dan ook uit met nieuwigheden. Zo stunt Established & Sons door een meer dan driehonderd kilo zware F1 McLaren-wagen op een tafelblad van amper 2 mm dik te plaatsen. En toont Design Platform Limburg er in première de Salsa-tafel met geïntegreerde iPads, die Bram Boo voor Vanerum ontwikkelde." Bron: Weekendknack
-Activiteit:
Interieur 2010
-Plaats:
Kortrijk Xpo
-Datum+uur:
20 oktober 12u-17u
-Met wie?
Met verschillende klassen+begeleiding van leerkrachten.
-Waarom:
Hier bij mij thuis zijn we al een tijdje verbouwingen aan het doen en mijn ouders gaan vaak naar interieurbeurzen, dus wou ik daar ook eens naartoe gaan. Nog een reden waarom ik naar deze expo wilde gaan was omdat we het in die periode over design hadden, en de expo ging dan ook over designmeubels. Ik was zelf ook eens benieuwd naar hoe een designexpo er zou uitzien, ik dacht dat het veelal voorwerpen waren waarvan je niet wist waarvoor ze waren, maar uiteindelijk heb ik echt wel mooie meubels gezien.
-Voorkennis:
We hadden in de lessen esthetica al een tijdje gesproken over design/designmeubels, en het leek mij wel eens leuk om naar een expositie omtrent design te gaan. Toen er een uitstap werd georganiseerd naar een designexpo, moest ik er niet lang over twijfelen om mee te gaan, hoewel ik nog niets van deze expo gelezen had. Maar ik had wel al gehoord van mijn ouders dat er een interieurexpo was in kortrijk, omdat die de laatste tijd vaak hier naartoe gaan.
Bespreking:
De voornaamste reden dat ik mee wou gaan naar deze expo, was omdat deze uitstap al georganiseerd was (laten we eerlijk blijven e ), en ook omdat er verschillende vrienden meegingen. Toch wilde ik graag eens naar een expo gaan, maar ik had nooit verwacht dat ik naar een interieur/designexpo zou gaan.
Toen ik daar aankwam was ik eigenlijk wel al benieuwd wat er allemaal te zien was. Er waren verschillende zalen dus ik wist niet welke eerst te bezoeken. Toen we echter een zaal binnenkwamen was ik aangenaam verrast door alle soorten meubels die er stonden. Had ik er de hele dag geweest zou ik alle fauteuils, zetels, zitbanken uitgeprobeerd hebben! Ik wist niet naar wat eerst te kijken. Maar we hadden niet alle tijd dus gingen we (wat mij betreft) veel te snel van stand naar stand, van zaal naar zaal. Ik genoot er ook van de sfeer, niet te druk, maar toch wel wat volk, aangename sfeer dus.
Toen we overal waren geweest, gingen we een kijkje nemen naar the underground waar er verschillende demos waren opgesteld (demos=> niet aankomen of op gaan zitten, verstond ik daarna pas ).
Ik kon echter niet veel merken van het internationaal karakter van de expo, aangezien er verschillende fabrikanten uit andere landen kwamen opdagen. Alle meubels zagen er voor mijn part even buitenaards uit . Er waren blijkbaar Japanse en engelse merken, waarvan ik eerlijk gezegd niet veel gezien heb. Misschien omdat we teveel zetels uitprobeerden
Al bij al was ik aangenaam verrast door de mooie meubels die er waren tentoongesteld, terwijl ik eerst dacht dat het eerder een saaie expo zou geworden zijn. Knap werk voor alle exposanten en ik zal zeker niet meer aarzelen om volgend jaar nog eens naar deze expo te gaan!
) een korte bespreking plaatsen over al dan niet culturele uitstappen die ik heb gedaan zoals films, toneelstukken, exposities...
). 
