TIJDBOM ‘AUTISME MET NORMALE BEGAAFDHEID’ … EEN SCHETS

 Stel, je hebt een kind dat volgens jou zo goed als zeker autisme heeft.  Je hebt immers reeds geruime tijd over autisme gelezen en gepraat met mensen gespecialiseerd in de ‘stoornis’.  Na deze periode van wikken en wegen, van hoop en wanhoop, besluit je je situatie kenbaar te maken aan je omgeving.  Je hebt het sterke vermoeden dat, mits wat steun van deskundigen en anderen, de weg naar volwassenheid met een minimum aan problemen kan verlopen.  Dit is het verhaal van Erlinde en haar zoon, Tom, gebaseerd op eigen ervaringen en conclusies en waarbij allerhande doorlopen consultaties bij ‘deskundigen’ buiten beschouwing werden gelaten want dat is stof voor een volgend artikel!

Erlinde is moeder van de 12-jarige Tom.  Op het eerste gezicht merk je niets bijzonders aan haar kind en dat is precies het ‘lastige’ aan de omgang met wat men noemt ‘autisme met normale begaafdheid’.  Vzw Vermaatschappelijking Zorg en Welzijn laat deze moeder aan het woord en hoopt hiermee mensen te kunnen steunen die zich in een soortgelijke situatie bevinden.

“In het begin, op het moment dat mijn besef van het autisme een feit geworden was, was het vooral een kwestie van een dikke laag eelt te kweken om niet onder reacties van ‘de wereld’ onderdoor te gaan. Het opvoeden en de verzorging van een klein kind op zich is al niet simpel, dat je dan ook nog niet eens gesteund of begrepen wordt.  Meer nog, je krijgt vaak heel wat kritiek te verduren.”

“Reacties die je van buitenstaanders, buiten een enkeling om, kan verwachten:

1) Men wuift de mogelijkheid dat er een probleem kan zijn, gewoon weg:

o   Je bent een overbezorgde ouder.

o   Jij kan de dingen toch moeilijk maken, hoor!

o   Jij kan nogal overdrijven.

o   Je bent gewoon overspannen.

o   Jij kan het ouderschap niet aan.

o   Je hebt geen gezag over je kind.

o   Het kind krijgt veel te veel aandacht.

o   Je hebt hem gewoon van in het begin verwend.

o   ’t Is vast een periode.  Het kind groeit er wel uit.

o   Wat kan je nu al opmerken bij zo’n jong kind?

o   Kinderen hebben toch nog geen problemen.

2) Men sluit de mogelijkheid van autisme meteen uit:

o   Hij is toch braaf?!

o   Die ene specialist gaf er een andere beschrijving van, dus …

o   Je kind kan toch goed mee (in de maatschappij).  Het is toch geen Rainman!

o   Men kent iemand met autisme en die is anders, dus …

o   Het kind reageert in het bijzijn van je gesprekspartner anders dan je al had verteld, dus …

o   Iedereen heeft die eigenschappen die jij net hebt opgenoemd!

3) Men neemt je situatie af en toe ernstig:

o   Als niemand het hoort.

o   Men geeft je gelijk op het moment dat het autisme opvalt.

o   Men vindt het probleem overroepen, niet beseffende dat je kind en jij 24 op 24 uur dit leven hebben.

o   Als men in een gelijkaardige situatie heeft verkeerd of een gelijkaardig ‘geval’ kent.”

Een koppige wereld

“Veel volwassenen zijn misnoegd over de opvoeding die zij kregen en net daarom is het zo tegenstrijdig dat een groot deel onder hen bij de opvoeding van de eigen kinderen dezelfde oogkleppen opzet, plots traumatische ervaringen minimaliseert en patronen niet (h)erkent.  Het is ook heel vervelend als mensen ergens een halsstarrige kijk op hebben zonder er ooit (voldoende) in aanraking mee gekomen te zijn.  Het ego heeft een eigen visie en aarzelt niet die kenbaar te maken, welke de context ook moge zijn!

Vandaag zoekt men meer dan ooit naar een houvast.  Men klampt zich vast aan één of andere overtuiging en weer buiten die enkeling om blijkt een bredere kijk net iets te altruïstisch of toegeeflijk.  Ook verwacht men een uitleg op enkele minuten tijd over iets dat zo gecompliceerd is als een mens.  Een stuk uit een boek lezen geeft toch ook geen volledig beeld?  Onterecht zorgen intelligentie, beroepskeuze en succes bij velen voor uitsluitsel van een stoornis.  Er wordt ook vaak te lang gewacht met het aanvoelen van hoe iemands aard is of zou kunnen zijn.  Uiteraard is behalve de (mogelijke) ‘beperking’ ook de persoonlijkheid van het individu een minstens even belangrijke factor als het autisme (voor de aard van een eventuele behandeling).”

Elke persoon met autisme is anders

“De moeilijkheid met betrekking tot het gedrag is: ‘Wat is te wijten aan het autisme en wat aan de persoonlijkheid of het karakter?’  Meer bepaald: ‘Kon hij ergens aan doen of niet?’  Het autisme kan het in elk geval niet helpen.  Een niet fysiek zichtbare stoornis wordt nog steeds onderschat of weg-gewuifd.  Anderzijds kan het opblazen van een probleem evengoed voor negativiteit zorgen.

Er moet rekening gehouden worden met factoren als stress, vermoeidheid, omgeving en activiteit.  Jammer dat de media vaak verwarring scheppen.  Ze ondermijnen autisme met normale begaafdheid door autisme met verstandelijke handicap naar voren te schuiven.  Wel is het zo dat autisten met normale begaafdheid in een voor hen stresssituatie kunnen reageren op een manier die autisten met verstandelijke handicap heel vaak vertonen maar intensiteit en frequentie van frustratiemomenten en -uitingen zijn verschillend van persoon tot persoon.

Wat ze echter gemeenschappelijk hebben is een soort tunnelzicht, alsof ze zich door een doolhof banen en zich terwijl in vogelvlucht naar hun doel begeven.  Ik vind ook dat er al een vermoeden van autisme kan zijn vanwege de wat glazige blik.  Die is eerder waarnemend dan interactief.”

Bewaakte en onbewaakte momenten

“Autisme is veeleer gekend om zijn uiting op het thuisfront of in zijn comfortzone.  Het bedrieglijke is dat het soms lijkt alsof de ‘gewone’ persoon controle heeft over de persoon met autisme.  Deze laatste heeft echter tijdens het opgroeien veel ‘ingescand’ en zichzelf geleerd zo goed mogelijk te reageren zoals dat van hem verwacht wordt.  Dit is gewoonlijk op ‘bewaakte’ momenten het geval, dus als hij inschat dat men hem in het vizier kan hebben.

Als hij denkt niet in het vizier te zijn, met name op ‘onbewaakte’ momenten, gaan de tics, de beweginkjes, de geluidjes, het doorbomen, het zich afsluiten, het obsessief focussen hun gangetje en het is dan alsof het deugd doet dat het eindelijk weer kan.  Het is belangrijk hem regelmatig die tijd en (adem)ruimte te gunnen.”

“In de omgang met Tom kunnen zich de volgende scenario’s voordoen:

o  Motivatie of ‘iets nuttig vinden’ zullen bepalen of Tom zal ‘meewerken’.  Bv. Het licht aandoen is nuttig.  Het terug uitdoen is op dat moment niet nodig.  Dat moet wachten tot hij niet kan slapen omdat het te licht is.  Als er koekjes op tafel staan zal hij er nemen.  Waarom eerst vragen of dat ok is?  Ze staan er toch voor!  En daar heeft hij dan wel weer gelijk in. Soms is het ook grappig: bv. de autist presenteert zijn gast een schotel koekjes, vraagt welk koekje die wenst en zegt zelf dan meteen: ‘Ik wil zelf die’.  En ook dat is helemaal niet onlogisch.

o  Als een situatie onduidelijk wordt voorgesteld, ontstaat er een soort kortsluiting met als gevolg stress-gedrag of zich (nog meer) afsluiten.  Het moeilijke is dat je nooit echt weet of hij gehoord heeft wat je zei en zelfs als hij het kán herhalen, weet je nooit of het werd ‘opgenomen’ of zal ‘blijven hangen’.

o  Probeer te begrijpen wát, wannéer en waaróm er wel of niet iets lukt.  Vaak is het zo dat hij zich een definitie van dingen heeft aangemeten.  Het is belangrijk hem daarin serieus te nemen, ernaar te luisteren en dan ofwel even te bevestigen, ofwel rustig te bespreken als het niet helemaal klopt, bv. in vraagvorm: ‘En hoe zit het dan met …?’ of ‘Ik dacht dat vroeger ook tot ik eens in een situatie kwam dat … of … dat iemand het mij anders uitlegde.’”

“Om autisme beter te begrijpen, zou je het je kunnen voorstellen als:

o   Moeten overleven in een vreemde cultuur waar een moeilijke vreemde taal wordt gesproken.

o   Als een (radio)zender waarop er tussendoor geruis is, dus waar alles dus niet in zijn geheel doorkomt.

o   Eigenschappen die de ‘gewone’ mens ook wel heeft maar dan maal tien in intensiteit.

o   Ook ‘gewone’ mensen hebben dwangneurosen en –gedachten, maar zij kunnen er excuses voor bedenken, waar een autist veel te eerlijk en zichzelf voor is.

o   Een ‘in gedachten’ fysieke handicap …  Een blinde kan nu eenmaal niet zien en een manke

niet sprinten.”

“Aanwijzingen die kunnen wijzen op een afwijking in het autistisch spectrum of Asperger:

o   Een persoon of omgeving wordt ‘gescand’ zonder zijn blik (erg) te verroeren.  Het lijkt alsof hij vanuit zijn ooghoeken kan kijken en zelfs terwijl hij iets anders aan het doen is.  Dit gaat ook zo met horen.  Evengoed kan het lijken alsof ze iets ‘opnemen’ maar dat niet doen.

o   Een reactie komt zeer snel of niet.  De snelle reactie komt volgens Erlinde uit zijn ‘woordenboekgeheugen’, zoals zij dat noemt.  Het lijkt alsof hij meteen op een pagina komt en zonder nadenken antwoord geeft, vaak met een pijlsnelle associatie met iets wat hij in het verleden zag of meemaakte.

o   Iemands stem wordt feilloos nagedaan, handelingen uitgelegd, (uit)zichten neergetekend, gewone dingen gekoppeld aan niet voor de hand liggende dingen.

o   Na een schijnbaar gewoon interactief gesprek of het blijkbaar luisteren naar wat je zegt, zegt Tom gewoon weer zijn beginzin of stelt hij de vraag nog eens.

o   Als het stemvolume buitenmatig stil of luid is.

o   Als het lichaam zich wat ‘houterig’ (voort)beweegt, maar wat frappant is is dat ze desondanks met grote precisie vlak langs een voorwerp kunnen gaan.

Probleemstellingen opvangen

“Eigenlijk zouden alle soorten opvoeders minstens één lezing moeten bijwonen of er minstens een goed boek over lezen en laten we niet vergeten dat broers en zussen van een persoon met autisme eveneens onderhevig zijn aan de situatie thuis.  Ook zij leven in die twee verschillende ‘culturen’ en mogen als 100% betrokkenen niet worden verwaarloosd.   Om de tijdbom die ‘autisme’ heet tijdig en voorzichtig te kunnen ontmantelen is het hoogdringend dat het onderwerp verplichte materie wordt in alle pedagogische studierichtingen.

Het ene kind is het andere niet maar als dat dan autistisch is, dan staan je voelsprieten als ouder(s) nog meer rechtop.  Je radar staat steeds op scherp omdat autisme om snelle reacties vraagt.  Het gaat hier voornamelijk over twee zaken.  Enerzijds neemt Tom aan dat jij onmiddellijk begrijpt wat hij bedoelt maar anderzijds dien jij wel soms lange tijd dingen uit te leggen en te herhalen.  Om de druk voor iedereen draaglijk te houden is het wenselijk dat één van de ouders er fulltime voor het kind kan zijn, in combinatie met het huishouden én wat rust voor zichzelf tussendoor.

Als men spreekt van een autist gaat dit meestal over een bepaalde eigenschap, een bepaald ritueel dat hij of zij heeft.  Er wordt te weinig beseft dat een autist boordevol zit met dergelijke ritueeltjes en gewoontes die hij na een tijdje zelf weer verandert.  Denk eraan: Als je enkele malen na elkaar iets op een bepaalde manier doet, gaat hij dat als een maatstaf zien, waarbij je het waarschijnlijk zal moeten uitleggen als je het weer anders gaat doen.

Autisten met normale begaafdheid kunnen ook vaak hun studierichting niet afmaken doordat ze een bepaald vak (dat gewoonlijk niet echt iets met de beroepskeuze te maken heeft) niet onder de knie krijgen.  Ze blinken uit in de richting die ze gekozen hebben maar falen door dat ene vak.  Het maakt het klassieke onderwijs niets uit welke drastische gevolgen dat voor iemands leven kan hebben (sommige leerkrachten echter wel maar die moeten het onderwijsplan ook maar volgen).”

Ermee omgaan

“Vertrouwen scheppen is een absolute noodzaak.  Tom heeft een soort naïeve spontaniteit die, in geval van misbruik van vertrouwen (áls hij het kan zien) een behoorlijke deuk op emotioneel en sociaal gebied kan krijgen, wat op zijn beurt weer voor nieuwe, voor iedereen frustrerende patronen zal zorgen.  In elk geval is hij heel afhankelijk van zijn omgeving en in vele gevallen zelfs heel aan-hankelijk.  Wees gewoon in de buurt en stand-by voor een gesprekje of een knuffel, als hij/zij dat wenst en zeg ook een keertje tussendoor dat je van hem/haar houdt of iets anders liefs.

Sommige ouders, partners of opvoeders erkennen het ‘speciale’ gedrag maar wijten het niet aan een beperking doch onterecht aan de persoonlijkheid.  Je vraagt toch ook niet aan een persoon met één been om twee stappen te zetten maar waarschijnlijk kan hij of zij veel beter hinkstappen dan mensen met twee benen.  Moeilijk is wel dat een autist denkt dat anderen dat even goed kunnen of hetzelfde als hij zien of weten.  Zeg hem dat ook hij uitleg moet geven of frustraties met woorden moet omschrijven.  En ach ja, eens misnoegd of boos, dat mogen we allemaal wel eens zijn (dus ook hij) maar als de situatie al te erg is/wordt kan je toch maar beter hulp inroepen of dingen gaan bespreken met een goede autismedeskundige die je best via via kent.  Daarna kan je nog steeds eender wat zelf beslissen.

Waarschijnlijk ligt het grootste onbegrip of verwarring bij het willen doortrekken of ‘levellen’ van niveaus van bekwaamheid.  Mij lijkt het dat, hoe groter zijn talenten of gaven zijn, hoe minder hij meekan in onze kunstmatige wereld want het is toch wel een feit dat onze wereld zich meer bezighoudt met (gedrags)regeltjes en dingen overbodig ingewikkeld maken dan met de essentie ervan. Daarbij is het niet omdat een autist met 100 blokken een supersonisch bouwstuk kan maken, dat hij weet hoe hij een trui moet opvouwen.  Dit wordt dan weer eerder bepaald door diens persoonlijkheid met interessegebieden en motivaties.  Het voorbeeld blijven geven is de boodschap maar probeer het wel bij belangrijke (nuttige) dingen te houden.”

“Weetjes/tips die misschien kunnen helpen:

o   Het juiste taalgebruik is belangrijk.  Consequent zijn (dus niet onnodig veranderen van doen en laten) en eenvoudige taal hanteren zonder dubbele bodems.  Laat alles verlopen in een goede sfeer.  Zelfs duidelijk of kordaat zijn kan ook in een gemoedelijke sfeer.

o   Oefen je gezag uit met ingebouwde speling.  Ideaal is het niet maar wat is dat wel?  Bv.: Je kind mag twee snoepjes.  Er zijn drie kleuren.  Hij krijgt de derde kleur ook.  De autist ondervindt gezag dát rekening houdt met zijn argumenten!

o   Meestal weet hij heel goed wat hij wil maar als dat dan iets is wat te eenzijdig is, bv. steeds dezelfde dingen willen eten die beperkt zijn in voedingsstoffen, dan kan je er de voedselpiramide of voedselzandloper bijnemen en hem toch minstens één ding uit elk vakje laten kiezen.  Hij heeft graag van die concrete voorstellen.

o   Ook met kleding moet het gewoonlijk heel specifiek zijn: het moet goed zitten, in die bepaalde stof, met dat colletje, die schoenen (voor die activiteit), enz.

o   Niet bang zijn voor herhaling, ook al vind jij er niets aan om voor de tiende keer hetzelfde filmpje op te zetten of nog eens hetzelfde antwoord te moeten geven.  Andersom is het soms wel nodig om, als je ergens een antwoord op wil krijgen, je er nog even ‘Antwoord graag!’ moet bij zeggen.

o   Concentratiestoornissen of net overgeconcentreerd?  Bij autisme is het veeleer dat laatste.  Toch is het eenvoudig om de aandacht van een autist te krijgen, je moet alleen weten hoe.  Leer elkaar kennen, zelfs al woon je op hetzelfde adres of zie je elkaar heel vaak.  Voel aan, sla op en pas desnoods aan.

o   Hetzelfde met oorzaak en gevolg.  Leer tussen de regels lezen (dit echter niet van de autist verwachten!).  Bv.: Hij of zij wordt zomaar heel lastig en zegt niet waarom.  Ga in gedachten terug, zie waar de kink in de kabel zit en sla op in je geheugen voor een volgende keer.  Het is echt vaak helemaal niet moeilijk!

o   Bestudeer de logica van de autist.  Typisch is dat hij zijn omgeving ‘scant’.  Het lijkt alsof hij rechtdoor kijkt (met wat wazige/glazige blik) maar neemt allerlei in een mum van tijd op.  Verschillend met onze waarneming kan het wel zijn dat hij eerst de poten van de tafel ziet en dan pas het tafelblad, terwijl wij de tafel in haar geheel zien staan.  Eigenlijk kan je dit doortrekken naar het (beperkt of net bijzonder) vermogen dat hij de dingen zeer gedetailleerd ziet.

o   Vergis je niet, een autist heeft een veel uitgebreidere creatieve geest (met de juiste tools) dan wij.  Het moet alleen iets zijn waar hij interesse in heeft of gemotiveerd voor is.  En anders … veel succes!  Let op: Een autist kan zeker wel altruïstisch zijn en mededogen voelen, maar ernaar handelen doet hij niet altijd.

o   Gedragscodes zijn hem vreemd, in die zin dat hij er de logica niet van inziet dat bijvoorbeeld leerlingen moeten rechtstaan als de directeur binnenkomt maar dat dat in het omgekeerde geval niet hoeft.  En wie heeft er weer gelijk?  Inderdaad!  Er zijn heel wat andere spontane manieren om appreciatie te tonen voor mensen die dat (extra) zouden verdienen en desgevallend zal een autist zijn respect, bewondering of genegenheid ook tonen, subtiel of niet subtiel.

o   Je kan beter niet te veel klagen waar hij bij is.  Het lijkt vaak alsof ze met hun gedachten ergens anders zijn maar vangen meer op dan dat je zou denken.  Andersom is ook mogelijk, dat je denkt dat hij luistert maar dat niet doet.  Vraag hem om even te herhalen of het kort op een notablaadje te schrijven, zodat hij het later nog kan bekijken.  Waarschijnlijk zal je hem ook daar nog even moeten aan herinneren, maar evengoed van niet want ze zijn er in alle maten en soorten!

o   Wees in de omgang noch kleinerend, noch verafgodend.  Behandel hem zeker niet alsof hij een sukkeltje is (want dat is hij niet!) maar doe gewoon.  De meesten zijn échte lieverds, gewoon met hopeloos vervelende kantjes en net zoals bij niet-autisten (die ook kronkels hebben want iedereen heeft er!) moeten mensen alleen aan elkaar gewoon worden, oplossingen bedenken en afspraken maken (dit alles op een verantwoorde en positieve manier, natuurlijk!).

o   Wees blij met elke vooruitgang en aanvaard de terugvallen van tussendoor.  Blijf jouw opvoeding ‘aanbieden’ en je zal zien dat het kind deze op zijn tijd zal oppikken.  Hij of zij verwacht dan wel dat ook jij je houdt aan je eigen regels.

o   Stippel voor jezelf momenten van ontspanning uit, ga eens verzuchten bij een psycholoog of hulplijn, creëer momenten die je samen doorbrengt maar dat ieder zijn ding doet, enz.

o   Minimaliseer niet wat hem interesseert of waar hij mee bezig is.  Het is absoluut evenwaardig met jouw interesses of bezigheden.  Vergeet niet dat de autist een ander (soort) sociaal leven heeft, dat evengoed kan bestaan uit gamefiguurtjes waar wij misschien eerder plezier vinden bij vrienden van vlees en bloed.

o   Leer hem in niet-stress-periodes zich uit te drukken met woorden en als je beeldspraak gebruikt (gezegdes, spreuken, …), leg die dan meteen erna uit met gewone woorden, dus zeggen wat je bedoelt en hoe je dat bedoelt.  Wees duidelijk en gedetailleerd maar maak je zinnen niet te lang.

o   Hoewel gelaatsuitdrukkingen moeilijk of niet te lezen vallen door een autist, kan hij toch informatie uit je lichaamstaal halen, t.t.z.  hij kan op een intuïtieve of instinctieve manier zowel vrolijkheid als onrust aanvoelen, misschien wel meer dan dat wij dat kunnen.  Gelukkig zijn er onder autisten heel wat vragenstellers zodat je kan weten wat hen bezighoudt of waar ze mee zitten.  In de andere richting blijft het moeilijker om door te dringen, hoewel, op sommige momenten of met bepaalde dingen hebben zij iets al begrepen vanaf het eerste woord.

o   Hoe berispen?  Men zegt dat boos worden niet helpt en zelfs meer kwaad dan goed kan doen.  Toch is (neutrale) kordaatheid een goede uiting, als het ware een manier om duidelijk te zijn en de situatie te ‘programmeren’ (desnoods ook met herhaling).  Je zegt dan gewoon: Dit of dat doe je áltijd of nóoit in dit of dat geval.’   Het is belangrijk dat een concrete berisping (of compli-mentje) bij een bepaalde concrete situatie behoort.  Ben je toch te ver uit je krammen geschoten, maak het zo snel mogelijk goed en bedenk een oplossing die voor beiden goed is, voor als de situatie zich nog eens voordoet.

o   Eén spoor verleggen kan de hele verdere dag bepalen.  Enkele voorbeelden:

o   Bij het afscheid aan de schoolpoort een bepaald aantal kusjes geven of bepaalde zinnetjes uitwisselen.

o   Pas drinken als de fles tot de bovenste opdruk gevuld is of uit een bepaald bord eten en op een bepaalde stoel zitten.

o   Uit een hele reeks van schijnbaar dezelfde speelgoedjes er één bepaald willen hebben.  Hij ziet de verschillen!  (vergelijkbaar met een kleurenblinde ; die ziet ook beter een groene vogel in een groene boom)”

Ook ontzettend leuke en sympathieke kanten!

“Tom en ik amuseren ons ook heel erg met elkaar, gewoon met of door futiliteiten.  Net doordat onze omgang gebaseerd is op eenvoudige (lees: duidelijke) communicatie is het vaak zelfs simpeler dan met andere mense

24-02-2017 om 11:09 geschreven door Erlinde Jansens  

DE STEM VAN DE MAAGD IS EEN SUPERBEWIJS

Wie categoriek het bestaan van astrologie afwimpelt, hoewel deze materie reeds duizenden jaren gehanteerd wordt, moet gewoon eens een praatje maken met personen geboren tussen 23 augustus en 22 september en/of met iemand met ascendant Maagd.

Of ze nu een klok van een stem hebben of het lijkt alsof ze het nachtje door hebben gedaan in een rokerige kroeg (hoewel dat bij vele maagden niet gauw zal gebeuren), hun stem heeft steeds iets schrils.  Je zou ook de veelal zangerige stem van de stier als voorbeeld kunnen nemen (hoewel sommige stieren dan weer een heuse schorre stem hebben) maar de stem van de Maagd doet nog veel meer met verstomming slaan.

Ook qua uiterlijk zijn Maagden goed te onderscheiden van de andere dierenriemtekens.  Ze hebben een relatief eenvoudig gelaat met een behoorlijk hoog voorhoofd en mooie afgetekende lippen.  De extra nuances aan iemands lichaam, waar de ascendant voor zorgt, beletten niet de brede schouders en smalle lenden van de Maagd te kunnen opmerken.

Even checken …

Cameron Diaz, Beyonce, Sophia Loren, Shania Twain, Colin Firth, Bill Murray, Keanu Reeves, Michael Jackson, Koen Wauters, Matteo Simoni, Koning Boudewijn, Richard Gere, Amy Winehouse, Anastacia, Blake Lively, Matthew Settle, Scott Baio, Chris Pine, An Lemmens, Miryanna van Reeden, Kaylee DeFer, Josh Hopkins

Andere tekens met zeer typische eigenschappen qua uiterlijk (tenzij de ascendant het anders wil) :

Ram: open (eerlijke) blik, naturel (spontaan) overkomen

(James Franco, Sarah Jessica Parker,  Guga Baúl, Jacques Brel, Barbara Sarafian, Philippe Geubels)

Stier : wat grotere ogen en blik als van stier, stevige nek en rug

(Jack Nickolson, Al Pacino, George Clooney, Adèle, Louis Tobback, Michelle Pfeiffer)

Tweelingen : ondoorgrondelijk overkomen (doch zijn snel van begrip en behendig), mooie ogen, vaak sluik haar

(Colin Farrel, Johnny Depp, Angelina Jolie, Brooke Shields, Marylin Monroe, Louis Talpe)

Kreeft : troebele kleur van ogen, neus met dopje

(Tom Hanks, Lindsay Lohan, Merryl Streep, Busy Phillips, Brian Van Holt, André Hazes)

Leeuw : lijkt op een leeuw, wat grotere kaakzone en oren

(Madonna, Mick Jagger, Will Tura, Kim Cattrall, Joren Seldeslachts, Ben Affleck)

Maagd: zie boven

Weegschaal : mooie harmonische bouw, het haar moet goed liggen

(Julie Andrews, Zac Afron, Gwyneth Palthrow, Olivia Newton-John, Koningin Fabiola, Michael Douglas)

Schorpioen: ogen vaak reptielachtig, scherpe blik en overkomen

(John James Preston, Leonardo di Caprio, Winona Ryder, Ryan Gosling, Peter Van den Begin, Jodie Foster)

Boogschutter: sportief gebouwd, vaak wat robuuster hoofd (of wilder haar)

(Tom Waits, Jim Morrison, Jonas Van Geel, Jeff Bridges, Natalia, Jake Gyllenhaal)

Steenbok: lichtblauwe of zachtbruine reeachtige ogen, soms tanden wat naar voren, soms ook stug haar

(Elvis Presley, Koningin Mathilde, Cuba Gooding Jr, Anthony Hopkins, Diane Keaton, Bradley Cooper)

Waterman: geprononceerde kin, vaak rebels overkomen

(James Dean, John Travolta, Jennifer Aniston, Jan Decleir, James Spader, Daan Schuurmans)

Vissen : ietwat kroezelig haar, guitige mond, zachte ogen

(Glen Close, Elisabeth Taylor, Shirley Mc Lane, Chris Martin, Ben Segers, Kürt Rogiers)

08-05-2016 om 20:16 geschreven door Erlinde Jansens  

05-05-2016 om 19:41 geschreven door Erlinde Jansens  

ZOMERGEKTE EN SOCIALITEIT

’t Is weer voorbij, die rustige winter.  Ik vraag me soms af of dieren die een winterslaap houden wel vrijwillig ‘terug in gang schieten’ als de warmte terug in ’t land is.  Of zou de dierenwereld ook een sociaal verplichte gastvrijheid der natuur ondervinden?  I know I do!

Ik weet niet of ik best eerst wegduik voor een vrolijk fladderend insect, voor die fietser die zich met zijn neus in de lucht op het stoepgedeelte begeeft of voor het groepje gekgeworden jeugd dat daar afkomt.  Het is echt defensief wandelen geblazen.   Je hoeft ook totaal niet hooggevoelig te zijn om last te hebben van de luidruchtige zomerclans.  Nog meer dan anders zal je gehoord hebben wat mensen aan elkaar vertellen!  Nog meer dan anders wordt het luide gekwebbel, geroep en gekrijs van kinderen beschouwd als vrolijkheid en spontaniteit.

Van God weet waar komen mensen terug op straat.  Boodschappen doen op de zaterdagmarkt wordt corvee en in de winkelstraten zijn wettelijke én stilzwijgende overeenkomsten niet meer van tel.  Overal staan mensen in de weg.  ‘Pardon, kan ik even passeren, a.u.b.?’    Ik zie ze denken: ‘Zeg, het is wel mooi weer, he!’  Jaja, vitamine D, minder of lichtere kledij, je niet moeten haasten vanwege slecht weer, de heerlijke geur van het seizoen.  Dat vind ik ook wel, ja, dat wel ja!  Maar zou je wel in de stad je hond niet aan een les van 5 meter wil houden?  En nee, ik voel niet de neiging om het beest te gaan strelen of er een praatje over te maken.

Waar ik positief over freak is het wonder der types, want ‘mensen kijken’ geraakt, voor mij althans, niet afgezaagd en de zomer is absoluut een feest voor de mensenkijker.  Samen met het ‘een kleurtje opdoen’ is dit een reden om onnodig buiten te komen.  Ik kan er maar niet van over hoe uiterlijkheden heel vaak een persoonlijkheid kunnen voorspellen.  Mijn totale en complete verbijstering gaat echter uit naar dieren en hun baasjes.  Nu ja, op straat zijn dat natuurlijk normaal gezien alleen honden.  Ik kan goed vatten dat een persoon graag een dier heeft waar hij zich in herkent.  Zoals met alles: projectie of spiegelen.  Maar dat dat dier dan ook nog gevonden wordt door die persoon, dikwijls onbewust, dat vind ik on-ge-loof-lijk!

In de winterperiode kan je nog van een zekere mildheid spreken voor wat je kledingkeuze betreft.  Ligt je haar wat in de war of is het grijs niet tijdig bijgewerkt, dan begrijpt men dat enigszins maar durf dat echter niet meer riskeren als de lente begonnen is!  Met een gelukzaligheid barsten de oordelen los, alsof het dan nog méér gepermitteerd is: ‘Alé, jij draagt nog winterkleuren!’ of ‘Waarom steil jij je haar niet?’  Ben je iemand die anders al wat anders is?  Wel, dan mag je bij deze zeker uit de boot vallen óf doen wat ze zeggen!  Wereldproblemen worden erg bevonden maar voor een ‘minder’ uiterlijk blijft er noch begrip noch aanvaarding.

Hemel zij dank voor dubbel glas.  Als het mooi weer is zet ik enkel mijn ramen open vóór ik buiten ga en als ik thuis ben, als de winkels gesloten zijn, behalve dan op zondagnamiddag want dan is het ‘vrije-dag-en-uitstapje-maken-gekte’.  Uitgelatenheid, overacting, 2 personen die een hele groep lijken, …  ‘Hoe? Ben jij niet weggeweest met dat mooie weer?!!’  ‘Nee.’ ‘En de natuur is nu zo mooi!’ ‘Ja’  ‘En zo eens een fietstochtje, ook niet?’  ‘Nee.’  ‘Toch wel een terrasje doen of buiten eten?’  ‘Nee.’  ‘Naar waar ga je op reis?’  ‘Naar nergens.’  ‘Alé, waarom niet?’  ‘Zegt me niks.’  ‘Je zet je ramen toch open?’, ‘Je moet toch lucht hebben.’  ‘Ja, dat doe ik en die heb ik!  Daar zorg ik voor en ik kom genoeg buiten omdat dat nu eenmaal moet om dingen te regelen en dat zijn er toch wel wat.’ 

Nu blijk ik sowieso altijd al iemand geweest te zijn die mensen op één of andere manier aanzet om mij naar hun hand te zetten.  Ik moet een enorme trigger hebben die dominante, soms arrogante, persoonlijkheden aantrekt.  Het probleem is echter dat zij mij gewoonlijk op een lieve manier toespreken.  Zeer ergelijk is dat want hoe antwoord je dan, he?  Zij zijn ook vaak diegenen zonder zelfkennis en/of in die zin gewoon onvermijdelijk genetisch bepaald.

Weet je, voor diegenen die ook wat ‘anders’ zijn, het is alleen belangrijk om trouw te zijn aan jezelf en te handelen vanuit jouw denkwereld, echter zonder egoïstisch of egocentrisch te zijn.  Het is niet omdat de meerderheid iets beweert dat dat per se dé waarheid is of dé norm.  Integendeel.  De meerderheid van de mensen zijn ietwat kuddebeesten en kopiëren het gedrag van anderen zonder iets echt in vraag te stellen of met veel te weinig empathie en kennis van een situatie.  Er wordt zo ook gezegd dat je zelfzeker moet zijn hoewel ik dat één van de domste dingen vind die je kan doen als die zelfzekerheid niet voldoende gestaafd is.

Of je een sociaal of asociaal iemand bent, da’s ook nog zoiets.  Dit krijgt ook z’n duidelijk uiting in de zomer … of in een ‘openbare gelegenheid’ zoals een café, evenement, …  Als je dán de ‘weubes’ krijgt van iemand, is die vermoedelijk asociaal.  Als iemand bij mooi weer gemoedelijk blijft, kun je stellen dat die sociaal is.  Bottom line… sociaal: menselijke omgang op een met-elkaar-rekening-houdende manier in de mate van het mogelijke.  Zo staat dat in mijn woordenboek.

Ok, ik wil nog wel eens een uurtje afspreken om iets te gaan drinken.  Ik neem mijn agenda erbij om al iets te boeken voor oktober of zo.  Als het eerder zou zijn willen jullie toch nergens gaan binnen zitten.  Nog liever een half uur de terrasjes aflopen, hopende op een lege stoel dan te profiteren van de lege binnenruimte.  Leve prioriteiten!  Nog een half jaartje geduld.   Als het einde-van-de-zomer-geklaag er weer is, kan ik mijn winterdekentje weer spreiden.

02-04-2016 om 00:00 geschreven door Erlinde Jansens  

28-03-2016 om 00:00 geschreven door Erlinde Jansens  

27-03-2016 om 19:25 geschreven door Erlinde Jansens  

DE KLINIEK … EEN PLAATS VAN VELE BEROEPEN EN BEDRIJVEN

Een dagje hospitaal, een dagje vrijaf dus, een dagje aandacht en dit voor een keertje mijn richting uit.  Ik noem het verplichte vakantie.  Natuurlijk ligt dat anders als je met een ernstige ziekte moet opgenomen worden maar in mijn geval is het gewoon wat wegnemen en wat terugplaatsen.  Ik trek een nummertje en als het aan mij is mag ik naar het loket.  Een aller-retour graag.

Na het onvermijdelijke papierwerk, alsof je op het stadhuis bent, komt een verpleegster een 10-tal patiënten uit de wachthoek plukken.  Het doet me denken aan een juf die in september haar klas samenstelt.  Ik voel me al meteen één met het groepje mensen en verstandhoudende blikken kruisen af en toe.  Zelfs de irriterende tikkende klok die ik herken van een vorige keer kan mijn vredig gemoed niet drukken.   In het secretariaat van de verdieping kakelt het van andere verpleegsters en ik probeer te raden wie de mijne zal worden, want iedereen krijgt er eentje, gewoon voor zich apart.

Op de zaal gekomen ontpopt mijn toegewezene zich in een stewardess: “Daar kan je je omkleden, hier is je kastje, daar mag je het sleuteltje inleggen, …”  Een beetje later word ik vriendelijk maar kordaat verhoord door een agente-verpleegster : “Niets meer gegeten?  Geen juwelen meer aan?” die dan verder evolueert naar cipier :  “Seffens komt er iemand je halen maar eerst doe je dit aan op deze manier en straks mag je pas een glaasje water als het je gezegd wordt.  Je mag ook absoluut niet naar huis voor de anesthesist bij jou is langsgeweest en alles in orde vindt.”

Mijn buurvrouw en ik spelen elkaar op hilarische wijze enkele bedenkingen toe.  Die optie te hebben vind ik nou net leuk aan een zaal, als het niet voor lang is.  We zitten in hetzelfde schuitje maar kennen elkaar eigenlijk niet.  Een soort kampsfeer is het.  Eén voor één worden we weggevoerd, weer door vriendelijke verpleegsters, twee per bed.  Ik wenste dat de rit nooit zou stoppen.  Het doet me denken aan mijn kindertijd, toen we mekaar met een kruiwagen of iets dergelijks zomaar wat heen en weer vervoerden en dan nog liefst door vele bochten.

Het blijkt file te zijn in het operatiekwartier.  Mijn witgele dienaars blijven geduldig aan mijn zijde en één van hen trekt een kapje over mijn haren.   Dit brengt me in kapsalonmodus waar ik trouwens ook steeds van kan genieten.  Intussen word ik al helemaal euforisch over het infuus dat mij in een droom van een slaap zal brengen, nl. een onmiddellijke.  De chirurg is in het zachtblauw, net als zijn assistenten.  Voor een derde maal vandaag wordt mij gevraagd om mijn naam en geboortedatum te zeggen om te checken of mijn bandje klopt.  Mijn lot staat nu definitief en als goedgekeurd geregistreerd in mijn quarantaine-cel waaruit geen ontsnappen meer mogelijk is.

Ik had vroeger al begrepen dat iemand die onder narcose is een buis in diens keel krijgt maar nu vernam ik dat je sowieso ook beademd wordt.  Interessant maar mijn hyperventilatie speelde ervan op.  Stiekem had ik spijt dat ik alles niet kon overzien, hoe en wat en zo.  Zou ik een volgende keer vragen of ik het mag filmen?  Waarschijnlijk.  Ik voelde mij nu toch al in Grey’s Anatomy, dus …  Met enkelen verleggen ze mij van het bed op een smal soort brancard.  Hey hop!  Ik geniet.

Ik vraag de anesthesist of ze niet elke avond wil langskomen om mij in slaap te doen.  Ze antwoordt dat we dan maar Michael Jackson-toestanden zouden krijgen en plots hoor ik van de hele crew verbazing over mijn gelukzaligheid van het moment.  ‘Ik zal alvast mijn ogen sluiten’, zeg ik en kan nog net ‘slaapwel’ zeggen. 

Part 2.  Ik ben wakker en als ik het goed heb lig ik alweer in de zaal maar ben niet zeker.  Als ik meer en meer terug bij bewustzijn ben hoor en zie ik vaag dat iemand de gordijntjes rondom mij dichttrekt.  Of het gaat met mij en of ik nog steeds zo enthousiast ben over mijn operatie-slaapje.  Ja, hoor!  Iedereen op de kamer is rustig.  Eén ding heb ik nooit begrepen.  Die vriendelijke verpleegsters van vandaag de dag hebben het toch nog steeds niet afgeleerd te kakelen als kippen in een kippenkwekerij, altijd luid!  Nu ja, velen toch.

Ik leg me comfortabel in mijn hotelbed, nog afgezonderd door de nu welkome gordijntjes.  De stewardess komt nog even binnenglippen: “Nog een uurtje wachten en je mag iets drinken en als er iets is dan druk je maar op de rode knop.”  Nog even trek ik mij op aan de hendel boven mij, gewoon om te zien hoe dat is.  Toch maar vlug nog slapen.

Gordijntjes schuiven open terwijl nog een andere dienstbode mij vriendelijk nog ergens uitleg over geeft.  Bij mijn kamergenoten blijken er alle soorten ingrepen te zijn gebeurd: iets aan een mond of kaak, een schouder en verder is het mij niet duidelijk.   Ik heb honger, geen dorst maar drink al wat.  De huishouding brengt mij wat later gelukkig een plateau met eten en drank.  De boterhammetjes zitten in plastic verpakt, de confituur en choco in mini-potjes, wat ik gezellig vind.  Ik voel me op het vliegtuig maar nu op de terugreis waarbij het kannetje koffie mij laat inzien dat het tijd is om weer stilaan in actie te schieten.

Dag daghospitaal!  Ik ben zeer tevreden over je service en kom graag nog eens terug, natuurlijk voor een even kleine pietluttigheid.  Ik heb genoten van belangrijk te zijn geweest in je anonimiteit.  Dag algemeen hospitaal!  Ik zal je bedrijvigheid missen, je voorzieningen in alle mogelijke behoeften en dat er altijd leven is, nou ja, de kippen uitgesloten!

24-03-2016 om 08:33 geschreven door Erlinde Jansens  

YOU STUPID MAN!

Je hoort het al eens in films : ‘Als je vrouw tevreden is loopt alles op rolletjes’.  Ik heb het hier niet over de vrouwen ‘nooit (goed )genoeg’, wel te verstaan maar de gemiddelde vrouw tevreden houden of beter nog, gelukkig, is belachelijk simpel, zolang beide partners maar exclusief met elkaar in de relatie wíllen zitten!

Dan is het alleen maar kwestie van dit te tonen en vertrouwen op te bouwen.  Het is een vicieuze cirkel.  Als je je liefde toont kweek je vertrouwen.  Maar als je de ander niet vertrouwt word je geremd om je liefde te tonen.

Man man man!

En dan is er de gemiddelde man.  What the … !  Behalve de uitzonderlijke exemplaren is het eerder hij dan de gemiddelde vrouw die onlogisch in mekaar zit.  Ze moeten je hebben, ze hebben je, het is plezant en intens.  Stilaan komt er routine (ik hou niet van het woord ‘sleur’) in de zaak.  En dat was het dus of wat?  De remedie is nochtans poepsimpel, net zoals je je best tijdig verzorgt bij een opkomende verkoudheid of dat je interieur langer mooi blijft als je het goed onderhoudt.  Je kent het toch ook … bijna elke keer als je eens goed opruimt (her)ontdek je langvergeten dingen.  Dat is ook zo met relaties.  Heb je beiden de wil en de mogelijkheden om er iets van te maken, is er een weg!

Het onoverkomelijke probleem voor ons vrouwen is echter dat hoe meer we tijdens de aangebroken routine-periode(s) onze liefde (willen) laten zien, hoe meer onze geliefden dit ofwel als normaal gaan bekijken, ofwel als ‘niet aantrekkelijk’ of ‘zonder uitdaging’.  We moeten dus slinks worden (niet vals!), nachtjes wakkerliggen over hoe we ons gedrag kunnen aanpassen om nieuwe interesse te wekken.

We willen ons alleen maar gewild voelen!!

Weet je nog, man-geliefde, dat ook jij mij in het begin zo graag en zo veel mogelijk bij jou wilde?  Dat de wereld het mocht, nee, móest weten?  Weet je nog, toen je mij half stalkte, ik dat best wel fijn vond, alleen maar omdat ik ook verliefd op je was?  Elke letter, stemgeluid of beweging van elkaar liet de bliksem in ons los.  Waarom moeten we dan nu kunstjes leren als een hond die zo goed mogelijk op de wensen van zijn baasje probeert in te spelen?

Kunstjes doen we mét plezier maar dan ook alléen voor het plezier, niet voor de noodzaak ervan.  Even vertalen … Er is een verschil tussen voetballen omdat je dat graag doet en voetballen om in de gunst te komen bij iemand.  Of op café gaan, of gamen, of whatever.  Hier komen de zo gehate afspraken aan bod, het moeite doen voor iets, iets (nieuws) een kans geven, of dat nu gaat over een gezamenlijk gesprek met een derde of het gewoon onderling bespreken van compromissen.

Compromissen en afspraken als vrijheid

Op een werk lijkt het allemaal mogelijk.  Voor jezelf ook.  Overdag gaan werken met de nodige ingelaste pauzes.  Als je werk gedaan geraakt is en de baas tevreden, dan geeft dat een bevrijdend gevoel.  Op dinsdag inkopen doen.  Op woensdag een pintje drinken met de maten.  Rond 18u aan het eten beginnen.  Kortom, waar je je voor inzet beloont.  Waarom blijkt dat dan zo moeilijk in relaties?  Waarom moet op dit gebied ineens alles zo nodig spontaan gebeuren?  Als je een reis wil boeken met iemand moet je toch ook te koppen samensteken?  Waarom is het organiseren van romantiek dan voor zo vele mannen zo beklemmend terwijl je er enorm veel voor terug kan krijgen?  Bang dat vrouwlief het gewoon gaat worden?  En dan?!  Een eeuwig raadsel.

Playing hard-to-get

Ok, het heeft wel iets … de jacht op elkaar, het moéten strijden voor de liefde.  Bij wijze van spel dan, bij wijze van je verlangen kenbaar maken om dan te triomferen met je verovering of het zalige gevoel te hebben veroverd te worden.

Is het anderzijds niet wat onnozel en zelfs overbodig dat, i.p.v. deze liefdesdans met gewone alledaagse dingetjes onder de knie te houden, er langzaam aan meer en meer verwacht wordt van elkaar en men niet meer van gewone dingen kan genieten?

Die van ons kan nogal e stukske zagen, zeg!

Ook hier weer heb ik het niet over mevrouw de zaag herself, bij geboorte of door opvoeding, hoewel we moeten beseffen dat we elkaar nog steeds elke dag (her)opvoeden.  Ik zag ooit in een veelzeggende cartoon hoe de vrouw iets vertelde terwijl de man de krant las.  Op de duur was het zodanig geëscaleerd dat de man zijn krant bijna over zich heen had getrokken (om gerust te zijn) en de vrouw dan maar riep dat er brand was (om aandacht te krijgen).  Ja, wij vrouwen zijn vaak moeilijk en willen alles tot vervelens toe uitmelken maar stel je ook eens de vraag of dit met zelfs een minimum aan inspanning of aandacht niet heel makkelijk te voorkomen valt.

22-03-2016 om 00:00 geschreven door Erlinde Jansens  

OMGAAN MET GEVOELENS ... VOOR KINDEREN

Gevoelens zijn als een koekjesdoos met vakjes.  Het ene gevoel is heviger en duurt langer, het andere duurt maar eventjes en is gauw weer vergeten.

Soms voel je verschillende gevoelens tegelijk, bv. tegelijk blij en bang zijn (bv. in kermismolen).

Gevoel = je voelt iets gebeuren.

Emotie = hoe je daarop reageert vanbinnen en/of vanbuiten.

 Gevoelens zijn eigenlijk een samengaan van hoofd (in de hersenen gebeurt alles), hart en buik.

Sommige mensen voelen wat andere mensen voelen.  Zij zijn dus iets gevoeliger en daardoor dus ook emotioneler.

Probeer zoveel mogelijk je eigen gevoelens te voelen.  Je mag wel de gevoelens van anderen herkennen (omdat je die zelf hebt), maar laat je er niet door meeslepen.  Als iemand in een put springt, hoef jij er nog niet achteraan te springen !

_________________________________________________________________________

Wij doen die dingen ook wel maar bij die anderen is het veel moeilijker om ze weer rustig te maken.  Zij doen die dingen heel vaak niet met opzet en weten ook niet dat ze zo overdrijven.

_________________________________________________________________________

Wat voor de ene persoon iets goeds is, is zeker niet altijd voor een ander persoon ook iets goeds.

_________________________________________________________________________

Wees dankbaar voor de dingen die je hebt en de persoon die je bent.  Dankbaarheid kan je een heel goed gevoel geven.  Een ouder(e) kan je hier het voorbeeld zijn.  Anders is het nogal moeilijk voor een kind om “dankbaarheid” te vatten.

_________________________________________________________________________

Probeer niet te willen dat iemand iets voor je terugdoet.  Als je iets doet voor iemand, dan moet dat zijn omdat je dat zelf wil, niet om iets terug te krijgen.  Je wordt er alleen maar verdrietig door.  

Soms kan het zijn dat je je niet goed voelt in de buurt van een bepaald persoon.  Dat komt dan doordat jullie waarschijnlijk heel anders zijn.

Het kan ook zijn dat jullie eigenlijk te veel op elkaar gelijken, hoe raar dat ook klinkt.

We zijn soms ook wat bang van dingen die we niet kennen.  Als we ze leren kennen, gaat de schrik waarschijnlijk weg. ___________________________________________________________________________

Het gebeurt dan mensen voelen dat jij een overgevoelig lammetje bent en dat ze daar dan gaan om pesten. 

Het is de bedoeling om met elkaar om te gaan op een manier die voor beide mensen goed is.

Dat gaat vaak niet zo direct en ook niet zo gemakkelijk maar ieder van jullie kan er zeker iets uit leren.  En leren is heel belangrijk in het leven. 

Als je iets doet kan je je afvragen of het goed aanvoelt of niet.

Doe je iets misschien alleen maar omdat iemand anders het je gezegd heeft ?

Moet je de hele tijd maar denken aan een probleem dat je met iets of iemand hebt ?

Probeer bij wat je doet :

Te denken met gevoel

Te voelen met verstand

_________________________________________________________________________

Als je wat verdrietig bent, richt dan je hoofd op.  Het kan helpen.

Als je je boos voelt, tel dan eerst tot 10 eer je iets doet (dat kan met een rustige beweging erbij) zodat te sterke gevoelens of emoties wat kunnen afzwakken.

_________________________________________________________________________

Als je een probleem hebt met iets of iemand, wacht dan niet te lang om het tegen iemand te zeggen.  Misschien komt het dan allemaal wel snel goed en wordt het probleem niet groter dan het al is.  Zeg het tegen iemand die je vertrouwt, tegen iemand waar je je goed bij voelt.

Het is zelfs goed om het eerst tegen iemand te zeggen die niet in de groep zit en te vragen wat die ervan denkt.  Je beslist daarna zelf wat je zal doen.

_________________________________________________________________________

We weten allemaal dat we verschillend zijn.  Het ene kind kan al eerder lopen dan het andere.  Het ene kind heeft wat meer moeite om een mooie tekening te maken dan het andere.

Met gevoelens is dat ook een beetje zo.  De ene persoon kan makkelijker met gevoelens omgaan dan de andere.  We moeten dus ook hierbij wat geduld hebben met elkaar.

_________________________________________________________________________

Gevoel en lichaam werken samen.

Het is belangrijk dat je goed (gezond) eet, genoeg beweegt en genoeg slaapt.

Als je die dingen doet, voel je je zeer zeker al veel beter.

Als je die dingen niet doet, ben je veel vlugger bang en kan je niet goed nadenken.  Je zal dan waarschijnlijk ook veel norser zijn.

En weet je wat ?  Als mensen voelen dat je nors bent, dan gaan die ook nors doen tegen jou.

Als ze voelen dat je een vrolijk iemand bent, dan zal je vrolijke mensen tegenkomen.

Als dat niet zo is, dan is er ergens een probleempje en dat moet dan worden opgelost, alleen of samen met iemand die je vertrouwt.

_________________________________________________________________________

Bang zijn (angst) kan goed of slecht zijn.

Angst kan goed zijn om je voorzichtig te laten zijn.

Angst kan slecht zijn omdat het je tegenhoudt sommige dingen te doen.  

Wat ook belangrijk is, is de manier waarop we iets zeggen aan iemand.  We willen iemand toch niet zomaar kwetsen ?

 Het kan ook zijn dat twee personen iets helemaal verschillends zeggen maar eigenlijk net hetzelfde bedoelen. 

Zeg zoveel mogelijk wat je precies bedoelt.  Hoewel je bij sommige mensen (bv. slechte verstaanders of agressieve) toch soms beter een strategie bedenkt om het duidelijk te maken (bv. hoe langer hoe minder mee omgaan).

___________________________________________________________________________

Het is nodig op af en toe eens, en op een tijd en plaats waar het goed kan, je emoties los te laten.  Ween gerust eens goed door met een gevoelige film of leef je maar eens goed uit in het zwembad (bv.  Laat wat je voelt op tijd naar buiten komen, maar doe het liefst wanneer je voelt dat het kan).

Welke gevoelens je ook hebt, denk eraan dat er nog andere mensen zijn die hetzelfde voelen.  Je bent dus niet alleen.

___________________________________________________________________________

Probeer je ook eens voor te stellen hoe het voelt iemand anders te zijn.  Je zal die persoon dan waarschijnlijk beter begrijpen.

Stel je voor dat jij het leven van de ander zou hebben, er zou uitzien als de ander, je zou kleden als de ander.

Grote mensen kijken heel anders op de wereld.  Ze zien andere dingen dan iemand die kleiner is.  Een hondje bvb. is het gewoon voortdurend tussen voeten te lopen.  Iemand uit een warm land vindt het gek dat wij de zon opzoeken.  Het is gewoon iets om over na te denken.

En als we iemand zien die iets niet goed kan of gehandicapt is, laten we daar dan niet meer lachen.

___________________________________________________________________________

Laat mekaar zijn wie hij/zij is.  Alleen geweld moet gemeld.

ROMANTIEK KAN  JE LEREN !

 OMSCHRIJVING

Mix van passie, begrip, aanvaarden, interesse in de ander, respect.

Genieten van zowel aandacht krijgen als geven ; genieten zowel van de interesse die de ander in je toont als interesse die jij in de ander toont.  Het evenwicht hiertussen bepaalt of er sprake is van een ‘gezonde’ romantiek.  Ze zou niet van één kant mogen komen.

Romantische uitingen worden vaak geklasseerd onder de noemer ‘overbodig’ maar je kan jezelf de vraag stellen of het nu echt zo vreselijk is om er wèl aan mee te doen.  Moet alles alleen maar functioneel zijn ?  En wat als de dingen er daadwerkelijk beter door worden ?

Het is heel persoonlijk in welke categorie iemand bepaalde ‘weldaden’ of ‘deugden’ plaatst.  Zo is het dat masseren voor velen als romantisch bestempeld wordt maar evengoed betekent dit voor een ander persoon een vorm van erotiek.  Het is dus belangrijk dat partners mekaar leren kennen.

Wat maakt dat iemand iets als romantisch aanvoelt ?  Het gaat immers meestal over banale, simpele dingen maar het is de romantiek die er een meerwaarde aan geeft.  Je partner moet het gevoel krijgen bijzonder te zijn voor jou, dat je alleen voor hem/haar bepaalde dingen doet, op een manier die je niet voor iemand anders hanteert.

Je zou ook kunnen stellen dat het voor de ander romantisch overkomt als je iets doet waar je eigenlijk niet van houdt maar waarvan je weet dat hij/zij dat wel doet.  Zorg ervoor dat het niet alleen bij woorden blijft en rechtvaardig het desgevallend niet al te vaak met excuses waarom het niet is doorgegaan.

Valt het je op dat je je niet schaamt voor de ander waar je dat anders wel zou doen ?  Kan je je eergevoel even opzij zetten ?  Doe je met plezier een attentie die compleet nutteloos lijkt ?  Doe je moeite voor iets wat niet in je aanleg ligt ?  Je bent op de goede weg !

 BASICS

Er bestaat een Chinees gezegde dat zegt : ‘Een goed functionerend land begint met een goed gezin.’  Een goed functionerend gezin begint met een goede relatie. 

Bij alles wat je doet zou je je vier vragen moeten stellen waarop je ‘ja’ zou moeten kunnen antwoorden. 1) Is er motivatie ?  2) Welke zijn mijn prioriteiten ?  3) Heb ik voldoende speling (ruimte) ingebouwd ?  Bevat het plan enige humor ?

Een plant heeft water nodig om te groeien ; een auto heeft brandstof nodig om te rijden.

Verliefdheid is de bron van alle potentieel ; liefde is de bron van alle goeds.

Er wordt wel eens gesteld dat de dingen die je in het begin bij iemand charmeren, net die dingen zijn waar je je later aan gaat ergeren.  Evenzeer geldt dat de dingen waar je je gewoonlijk onmiddellijk aan ergert net nú charmant bij je overkomen.

Hoog oplaaiend vuur is gewoonlijk rap uit.  Een gelijkmatig vuurtje houdt veel langer een warme gloed.  Integreer romantische dingen in je toekomstplannen.

Elke keuze die je maakt moet eveneens viervoudig worden overwogen.  1) Wat als ik het doe en het lukt ?  2) Wat als ik het doe en het mislukt ?  3) Wat als ik het niet doe en het lukt ?  Wat als ik het niet doe en het mislukt ?

Probeer geldproblemen te vermijden.  Dit is één van de factoren die extra stress meebrengen waardoor een constante druk op de relatie kan doorwegen.

 EIGENHEID, AFKOMST EN KARAKTER

Om romantiek te kunnen waarmaken wordt de kunst van het kunnen samenleven dikwijls onderschat.  Het maakt niet uit hoe vaak de partners mekaar ontmoeten of op welke manier ze met mekaar omgaan.  Het is een kwestie van aanvoelen, afspraken maken en veel praten en luisteren.

Trouwens, hoe meer we over mekaar weten, hoe beter we de ander kunnen plezieren omdat we dan meer over hem/haar weten.

Een mens is altijd het resultaat van eigen opvoeding, ervaringen, opgedane kennis en daaruitvloeiende motivaties.  Zo is de één introvert, de ander extravert, optimistisch of pessimistisch, zelfzeker of verlegen, standvastig of sfeergevoelig… 

Er zijn hoe dan ook verschillen tussen de geslachten.  Het zou niet overbodig zijn bvb. de maandelijkse ‘moeilijke’ dagen van de vrouw te noteren (hoewel men er ook over denkt dat mannen ook wel hun maandstonden hebben).  Over het algemeen zijn vrouwen ook maangevoeliger dan mannen.  Zo wordt er ook in de astrologie gezegd dat de stand bij de maan bij iemands geboorte best overeenkomt met de maanstand bij de geboorte van de partner. 

Wat is er mooier dan man of vrouw zijn in volle glorie ?!

Een manier om iemand te leren kennen is de persoon in kwestie in de omgeving van zijn/haar familie en vrienden te zien.  Het is ook een ultieme test van bij mekaar te kunnen zijn en terwijl gewoon maar wat te kunnen samenhangen.

Er wordt wel eens gezegd dat de manier waarop je met geld omgaat, de manier is waarop je met liefde en energie omgaat.  Even onderzoeken dus !

Zie je het leven wat somber in of spelen zenuwen je parten, waag je dan eens aan een vitamine-, Bachbloesem-, teunisbloem/vlaszaadolie of Sint-Janskruidkuur.

Zorg dat je tijdig op adem komt en dat je geen slaaptekort hebt.  Laat uiteraard toe dat de ander ook eens op adem komt.  Wees niet ongerust.  Je partner zal de ruimte appreciëren.

Mensen zijn heel vaak te vergelijken met dieren.  De manier waarop iemand graag benaderd wordt heeft hier mee te maken.  Een kat bvb. kan je best zelf laten afkomen, terwijl een hond in het algemeen liever heeft dat je op hem afstapt om te knuffelen.  In welk dier kan jij jezelf of je partner herkennen ?

Op het eerst zicht helemaal niet van tel en liefde overwint alles maar … !  Neem even je tolerantiegraad onder de loep.  Hoeveel waarde hecht je aan iets ?  Ben je in de mogelijkheid om bv. met iemand samen te leven die hevige sinusitis heeft met hevig snurken als toemaatje?  Zo kan het ook zijn dat jij graag alles op het gemak doet terwijl de ander in speedy tempo door de dag sjeest.  Een paar dates vooraleer over te gaan naar een echte relatie zijn aan te raden.  De gedachte dat je bij de ander iets zou kunnen veranderen is waarschijnlijk een illusie of op zijn minst geen aan te raden basis.

SAMENHORIGHEID

Samenhorigheid is geen synoniem voor gehoorzaam zijn.  De vrije wil moet altijd de basis zijn van elk doen en laten.

Wees van in den beginne duidelijk tegenover je partner.  Even belangrijk is de manier waarop dit gebeurt.  Hierover maak je best een compromis tussen je eigen eigenheid en die van je partner.  Afspraken maken kan een boel slepende discussies vermijden.

Betrek je partner in een aantal zaken.  Het geeft een goed gevoel, een gevoel van vertrouwen.  Als je bvb. een smsje aankrijgt of op je pc wat mailtjes stuurt, kan je er even iets over zeggen.  Het kan zeer romantisch zijn als je je partner meedeelt wat, waar en wanneer je iets aan het doen bent.

Zoals met alles is het belangrijk dat je tijdig ingrijpt bij een situatie.  Hoe lager de level van problemen is in een relatie, hoe makkelijker men ze kan aanpakken en verwerken.

Het actief tonen van interesse (zonder opdringerig te zijn) voor het leven van de ander heeft fundamentele voordelen :

-          met één blik kan je verstaan wat je partner bedoelt

-          je kan makkelijk inschatten wat hij/zij zou doen in een bepaalde situatie

-          het zal niet gauw gebeuren dat iets of iemand tussen jullie beiden kan komen

-          …

In geval dat jij met je partner geen toekomst meer ziet wil dat niet zeggen dat je hem/haar niet meer met respect moet behandelen.  Jullie hebben toch ooit iets waardevols gehad samen ?

Hebben jullie jullie eerste discussie al gehad ?  Hoe gaan jullie daarmee om ?  Schrikken jullie ervan terug of pakken jullie de koe bij de horens.  Af en toe eens ruzie maken hoeft echt niet het einde van de relatie te betekenen. Misschien wel integendeel.  Belangrijk is dat je to-the-point blijft, niet eindeloos doorboomt, elke keer vrede sluit (glimlach of gebaar kan al voldoende zijn), het ‘issue’ in je achterhoofd houdt om uit te leren en beseft dat geen van beiden ooit winnaar of verliezer is.  Alles is altijd ‘het samenzijn’ van twee verschillende individuen.  Weet dat er bovendien een verschil is tussen een discussie en een meningsverschil.  Bij een discussie is er een reëel gegeven en bij een meningsverschil heb je er gewoon een andere mening over.

 MISVERSTANDEN

'Ik vind smsjes stom’, zei de down-to-earth man terwijl hij hunkerde naar een telefoontje van zijn geliefde.

Vervelend is het als jullie een ander idee hebben over (passioneel) zoenen.  Vaak doet de één nóg meer zijn best om zijn tong diep in de mond van de ander te drukken wat de ander als behoorlijk wansmakelijk kan ervaren.  Je kan de lijn doortrekken naar elkaars ideeën over seksueel contact.

Een vaak terugkerend discussiepunt is het kunnen omgaan met anderen, buiten de relatie.  Het probleem is dan meestal niet dat die anderen aandacht van de partner krijgen. Het probleem ontstaat (eventueel door eerdere negatieve ervaringen) dat de partner zelf niet dezelfde intense aandacht voelt.  Investeren in geduld is in vele gevallen echt de moeite waard want als je de betrokkenheid kan hebben van een partner die wat overgevoelig is, ben je de koning te rijk.

Denk eraan : een vogel die je stevig in je hand sluit druk je plat.  Stel jezelf in de plaats van je partner en voel zo zijn/haar behoeften aan.

Als romantische bedoeningen worden gebanaliseerd is dat meestal met de verklaring dat dat allemaal toch maar kitch is.  Zo denken sommigen dat het onnozel is voorgedane romantiek na te bootsen.  Onwaarschijnlijk, gezien de waanzinnige behoefte van velen naar eender welke positieve aandacht.  Je legt immers steeds je eigen persoonlijkheid in een gebaar en dat maakt of kraakt je intentie.

Het is misschien in strijd met de emancipatie dat iemand zijn partner vraagt eens haar blauwe jurkje te dragen of hem dat hij haar favoriete kip-curry-gerechtje wil bereiden.  Toch geeft dit de ander vaak een gevoel van appreciatie.  Je hoeft daarbij niet dag en uur te vermelden.  Laat weten waarvan je houdt, binnen de mogelijkheden van je partner.

Compromissen zijn soms noodzakelijk voor het behoud van een goede relatie.  Niettemin heeft het weinig zin dit bij alles te doen.  Als de één graag skiet en de ander graag aan het zwembad zont, kan je best de ene keer een strandvakantie doen en de andere keer een heuse bergvakantie.

Best niet veel samendoen ?  Neen hoor.  Te is altijd trop maar denk maar eens aan de uitdaging en voordelen van ‘je leven delen’.  Je leert mekaar op kortere tijd goed kennen en elkaars grenzen aftasten en respecteren.  Je hebt steeds iets om later over na te praten vanuit tenslotte een ander gezichtspunt.  Schept dit geen voldoening dan past één van de twee zich waarschijnlijk te veel aan of houdt die een andere visie op relaties na.  Zeker geen probleem.  Zolang je maar overeenkomt.

Denk niet te gauw dat je mekaar al goed kent.  Exploreer, beredeneer, experimenteer en leer.

Sommige mensen houden niet van overdaad en/of overacting.  Als je dit opmerkt, ga dan niet nog romantischer doen.  Je bedoelt het goed maar daar heeft de ander op dat ogenblik echt niets aan.  Mogelijk passen jullie niet bij mekaar.

Let op met ‘nee’ als ‘ja’ te interpreteren.

Een niet onbelangrijk communicatiemiddel is humor.  Het is essentieel dat men mekaar daarin verstaat en/of aanvaardt.

 INSPIRATIE

Voor de één is romantiek zijn/haar naam in de lucht schrijven met een vliegtuigje, voor de ander een vluchtige knipoog.  Het gaat er niet meteen om wat je doet, zolang het maar overkomt zoals je het bedoelt.  Voor de nuchteren onder jullie… een romanticus put kracht uit het minste woordje of zoentje extra.  Het is echte kracht die bergen kan verzetten !

 Vul zelf maar aan :

-          mekaar diep in de ogen kijken

-          handen aanraken

-          bellen en zeggen dat je hem/haar mist

-          stuur ook eens een smsje – je partner kan er nog van nagenieten

-          vertel af en toe wat de ander voor je betekent

-          laat merken dat je onthoudt wat hij/zij vertelt

-          iets op zijn/haar screensaver zetten (thuis)

-          nodig op een willekeurige dag uit om iets te gaan drinken of eten

-          werp eens een oogje op de kalender van ‘Liefde is’

-          op een parking een slow dansen op een liedje dat in de auto speelt

-          dans en lach

-          een briefje sturen

-          kom uit voor je jaloezie maar houd jezelf in de hand

-          een dagje klussen

-          mekaars haar wassen en/of strelen

-          voeten masseren

-          knuffelen en strelen (als welkom is !)

-          mekaar eten voeren

-          tijd en praktische hulp aanbieden

-          samen shoppen

-          gerechtjes in hartvorm serveren

-          kattebelletjes

-          een romantisch liedje over de telefoon laten klinken

-          iets uitdagends zeggen of doen (als welkom is !)

-          vergeet niet bepaalde momenten te herdenken en te vieren

-          gezamenlijke projectjes

-          mekaar je dromen vertellen

Let op een goede hygiëne.  Hoe “hip” je er ook uitziet, met een indringende zweetgeur of slechtruikende adem kan je wel eens een blauwtje lopen.

Verzorg je houding.

 Leer dansen.

 TEKENEN

Alert zijn op signalen van je partner zijn essentieel.  Dit kan gaan van mentale interesse tot fysische uitnodigingen.  Is er extra oogcontact of  lijkt zijn/haar mond net iets voller of staat de mond wat open ?  Wat is de respons op dingen die je aanbiedt ?  Dat jurkje is normaal toch voor een speciale gelegenheid ?  Het eten smaakt vandaag bijzonder lekker.  Waarom ontbloot ze haar nek door haar haren aan één kant te leggen ?   Eindelijk leest hij het artikel dat je ooit schreef.  Dat liedje had jij nu ook net iets luider gezet.

 AFKNAPPERS

Betrek niet steeds je ouders/familie bij een gesprek.  Uiteraard hebben ze een grote invloed (gehad) maar laat deze invloed niet steeds actief je keuzes bepalen.

In periodes waarin je je relatie in vraag stelt gebruik je  beter niet meteen harde woorden.  Je partner is misschien een goede verstaander en harde woorden blijven soms onnodig lang naklinken.

Vertel niet zelf (aan anderen) hoe lief je voor hem/haar bent (geweest).  Laat je partner dit plezier en misschien hecht hij/zij er belang aan dat bepaalde dingen privé worden gehouden.

Ga niet meteen zijn/haar huis vol graffiti spuiten of dingen doen met een frequentie die jou aan een stalker doen denken.  Schrijf ook best geen liefdesverklaring op werkdocumenten.  Een lief woordje in zijn/haar agenda in potlood kan natuurlijk wel.

Spot niet met de kinderwens(en) van je partner.  Hij/zij heeft deze droom immers lang meegedragen en is misschien nog steeds een onderliggend verlangen.

Kruip niet in de huid van iemand anders.  Jezelf zijn kan zeer aantrekkelijk zijn en kan je langer volhouden.

Naar iemand opkijken kan gerust maar hij of zij blijft ook maar een mens.  Vergeet niet naar jezelf op te kijken, echter wel zonder narcistische neigingen.

Weglopen van problemen.

Voor sommigen is het dragen van witte (of andere niet-passende) sokken er eentje van formaat.  Evenzeer het dragen van sokken in bed.

 SPIJT KOMT TE LAAT

Het aantal mensen dat na een gebroken relatie het anders had willen doen is opmerkelijk.  Plots komt het besef dat door een beetje meer aandacht een ravage had kunnen vermeden worden.  Af en toe wat meer tijd voor de ander had zoveel moois kunnen brengen.  Wat maakt het nu uit dat de ander voor de zoveelste keer hetzelfde vertelt en is die vervelende gewoonte nu echt zó vervelend ?  Iedereen heeft wel een kronkel.

Denk vanuit je buik !  Als je relatie nog goed aanvoelt, is ze het strijden waard.  Het heeft spijtig genoeg niet veel zin als de chemie er bij één van beiden niet meer inzit.

21-03-2016 om 16:29 geschreven door Erlinde Jansens