Vandaag, zondag 22 september, wandelden we de kortste wandeling ter wereld. Oud-Rekem, Oude Weerd en kere weer om. Onderweg enkele garages waarvan de eigenaars vergeten waren hun poort te sluiten. Je kon er zomaar spullen jatten. Later bleek dit een initiatief van de KWB nl. garageverkoop.  Geef ons maar 'garagerock'. Halfweg Oud-Rekem - in de Patersstraat maakten we kennis met het 'menneke' van Rekem. Hij was zeer geïnteresseerd in onze wandelsport nl. het 'nordic walken'. Maar een cursus volgen.... ho maar ! Dat was te veel voor het 'menneke'.  Nordickennis + doorzettingsvermogen + emotie = DVvdDT.  Een optelsom met als uitkomst: Café De Sjilder in Oud-Rekem.

Op zondag 18 september 2013 dagdroomden we tussen de Noorse Fjordpaarden.

We wandelden naar de bron van de Kikbeek in de voormalige grind- en zandgroeve. We zagen hoe het water zacht rimpelde over de oever en van daaruit aan zijn tocht door de wijde wereld begint.  We kregen de kans om voor de zoveelste keer tijdens onze wandeling Noorse Fjordpaarden tegen te komen.  Al grazend brengen deze dieren veel variatie in het heidelandschap. We genoten van het idyllische uitzicht en consumeerden na onze tocht een Grimbergen in horecazaak De Pelikaan te Opgrimbie.

Sinds kort hebben we twee nieuwe leden bij DVvdDT namelijk Patrick en Hilde uit Hoepertingen.  Ze slaagden op 31 augustus 2013 met glans in de selectieproeven.  Het intern reglement stelt namelijk drie eisen: een wandeling, een degustatie van speciale bieren en straffe verhalen. Vooreerst organiseerden ze een landschapswandeling langs boomgaarden, holle wegen en pittoreske landschappen. Na ongeveer een drie kilometer was er reeds een tussenstop in Taverne De Klee in Kuttekoven, een prachtige Haspengouwse hoeve. Daar genoten we van iets fris, een Moeder Overste, een Tripel Karmeliet en iets strafs van 10° voor de Patrick. Toen kwamen de tongen los en vertelden ze hun avonturen in Waldeck am Edersee (Duitsland). Rondom dit water (Edersee) van wel 75 km (of was het 60 km) en het Naturpark Kellerwald-Edersee zijn 14 wandelpaden maar net Patrick en Hilde uit Hoepertingen lapten dit aan hun laars (of wandelschoenen) met levensgevaarlijke stunten tot gevolg. Daar waar zij vertoefden was nog nooit een mens geweest maar ze kwamen er heelhuids -op enkele schaafwonden na- en in volle zweet vanaf.
In tegenstelling tot onze wandeling in Kanne op 1 september 2013  was dit een prestatie.

We zijn al enkele jaren geleden voor het laatst naar een festival gegaan. Zo is Rimpelrock en Pukkelpop ook dit jaar aan ons voorbij gegaan. We gooien thuis wel wat live-DVD's van favoriete groepen op de speler en plassen doen we tegen een boom of in de maisvelden. Af en toe drinken we lauw bier uit een bekertje maar meestal is het een lekkere Trappist uit een glas. Vandaag dronken we er eentje op het terras van een Brasserie annex ijssalon in de 2de Carabinierslaan te Veldwezelt.
Dit na onze ENECO TOUR (afkorting voor ENERGIEKE CORPUSSEN) in de velden van Kesselt. Net als bij een festival moesten we na afloop nog wandelen tot aan onze parkeerplaats waar ons voertuig reeds in positie stond om terug huiswaarts te keren. 

Een perfecte vakantiedag is wanneer de zon schijnt, er een zacht briesje is, de vogeltjes zingen en we kunnen nordic walken in de bossen van de Mechelse Heide. We hebben leren inzien dat het geluk werkelijk soms in een klein hoekje ligt, dat we pas beseffen dat we op een bepaald moment in ons leven intens gelukkig waren wanneer we het al lang niet meer zijn en dat Het Geluk an sich absoluut niet bestaat. We weten ondertussen ook dat het leven geen clou heeft, dat het gewoon is, dat het doelloos voortkabbelt tot het op raakt en dat we onze schaarse momenten van geluk in dat aanhoudend gekabbel moeten zien te herkennen. Er is namelijk geen god, geen universele genade, niemand waakt over ons, we hebben als ras recht op volstrekt niets en tussen wieg en graf wacht ons slechts een voortdurende strijd om de vrij zinloze vaart der volkeren bij te benen. Awel, dat is van ons af en we kunnen ons veel ellende besparen door niet op vakantie te gaan en te genieten van de onmiddellijke omgeving van ons eigen thuis. We zijn blij dat we thuis gebleven zijn en niet in Egypte vertoeven of erger nog ... in Benidorm. O ja, voor de kenners: we wandelden vandaag de paarse toer te vertrekken vanaf 't Salamanderke. Het was de moeite en het bier Keizer Karel Ommeganck na de inspanning was lekker ech lekker !

Soms regent het.
Water valt uit de hemel naar beneden en maakt de grond nat.
De regen maakt alles nat.
Regen geeft ons water. We hebben water nodig om te leven.
Ook dieren hebben water nodig. Bomen en planten zuigen het regenwater op met hun wortels.
Als er heel veel regen valt, kunnen de rivieren overstromen. Water overspoelt het land.
Waar komt al die regen vandaan ?
We leven op de planeet 'aarde' en er is meer zee dan land op de aarde. Als de zond op de zee schijnt verwarmt ze het water. Dit opgewarmde water verandert in een waterdamp die stijgt op in de lucht.
Waterdamp stijgt hoger en hoger in de lucht tot waar de lucht kouder is. Als de waterdamp afkoelt verandert hij terug in kleine druppeltjes water. Die vormen wolken. De waterdruppels sluiten zich bij elkaar aan. Zo worden de wolken steeds groter en zwaarder. Nu zijn de wolken heel groot en donker. Ze zitten vol waterdruppels.
Sommige druppels zijn zo zwaar dat ze vallen. Het regent.
Dat is wat er gebeurde op zaterdag 27 juli om 10 uur 30 in de bossen van Gellik-Lanaken waar toevallig twee keurig sportief geklede heren de Nordic Walk deden.
En toen ging het licht uit.  We werden nat, drijfnat !

We waren in topconditie en op woensdag 24 juli trokken we richting Voeren en meer bepaald naar de Sint-Pieterstraat in Sint-Pieters-Voeren voor een begeleide wandeling met gids in de streek om de vakwerkhuisjes te ontdekken alsook de mooie groene omgeving.

De gids leek meer op een stand-up-comedian of beter nog op Holle Bolle Gijs en met een bejaarde Nederlandse bosnimf in ons midden kon de namiddag niet meer stuk.

Na anderhalf uur namen we het zekere voor het onzekere en gingen met enkele locals terug naar ons vertrekpunt.

Als de andere groepsleden ooit zijn teruggekeerd uit deze groene omgeving, zullen we nooit weten maar we hebben wel veel geleerd  over de das, de maretak, de meidoornhaag, goei boter, de kindertijd van de gids, blaas- en baarmoederverzakking van de bosnimf, de vakwerkhuisjes en de geschiedenis van de Voerstreek.

Rap naar huis !

Koning Albert II stond zijn kroon af aan prins Filip. Een gebeurtenis die fel tot de verbeelding spreekt. Ook bij vijftigplussers. En juist daarom trokken we op 21 juli 2013 naar het fort van Eben-Emael voor een wandeling van 21 kilometer (7 voor Elly, 7 voor Erik en 7 voor Johnie).  De schoonheid van Kanne hebben we reeds enkele malen mogen aanschouwen.  De tocht is dus amper 7 km lang en af te leggen in 1 u en 45 minuten. Er bestaat ook een andere wandeling van 7,5 kilometer en af te leggen in 2 u. De uitdaging ligt dus niet alleen in het grote aantal te overwinnen kilometers maar ook de hoogte speelt een rol. Het gebruik van Nordic Pools is echt geen overbodige luxe. En als kers op de taart dronken we geen kriek of framboos maar een blonde frivole Ciney van het vat en Elly een Ice Tea van de fles.

Vandaag nordicten (als het juist geschreven is weet ik niet) of ons leven er van af hing en mijmerden over hoe het allemaal zo ver is kunnen komen. We waren met z'n tweeën lid geworden van een nordic walking-vereniging in de jaren 2000 of zo in de overweging dat we toch eigenlijk weer iets aan sport moesten gaan doen. De pingpongperiode lag ver achter ons en onze enige lichaamsbeweging bestond uit het sierlijk uitvoeren van het grasmaaien, het afwassen, het wassen van ons voertuig en andere huishoudelijke taken.  Een onhoudbare situatie, daar waren we het over eens.  Ik weet niet meer wie van ons twee met het idee aankwam om te gaan nordiccen maar zelf ben ik het zeker niet geweest.  Het leek me niets !  En nu ben ik er zot van. O ja, we zagen vandaag voor het eerst twee herten... maar het kan ook hetzelfde hert zijn geweest dat voor de tweede keer voor ons opdook in de bossen van Genk. Dat was niet zo duidelijk !
Volgende week meer straffe verhalen !

Door reorganisatie van de dienst Toerisme in Lanaken  werd het project ‘Huifkarverhuur’ volledig stop gezet. Tot onze verbazing ontdekten we de paardjes in de omgeving van de Kikmolen te Opgrimbie. En dat ze gelukkig waren dat zagen we …. nu nog hopen dat ze niet in de vleesmolen gedraaid worden bij Ikea.