Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Eric en Inge Compostela 2014
31-07-2014
Terug naar huis
dag 34: donderdag 31 juli; 21 km gefietst; Santiago centrum naar Santiago luchthaven; goei weer
We staan op om 8 uur en hebben ontbijt in het klooster. We laden onze fietstassen terug in en springen op onze fiets. We hebben met Frans afgesproken om 9 u30 aan de schelp op het plein voor de kathedraal. Samen gaan we de laatse 20 km fietsen naar de luchthaven. Het is nog een pittig ritje waar we nog eens goed kunnen op zweten. Het is eigenlijk een mooie afscheidsrit want we zitten op de weg van de wandelaars die,ook hun laatste kilometers aan het afleggen zijn. We kunnen ze nog eens voor de laatste keer "buen camino" wensen.
In de luchthaven aangekomen moeten onze fietsen in een rechthoek passen die op de muur geschilderd is. We moeten daarom ons zadel lager zetten, het voorwiel eruit halen, de pedalen eraf en het stuur draaien. Nadien moeten we hem nog inpakken in krimpfolie. Hier zijn we een tijdje mee bezig, nadien checken we in en leggen onze fietsen en bagage op de transportband. Juist nog tijd voor onze laatste 2 cervezas op Spaanse bodem.
Vlucht verloopt vlot. In Zaventem zijn we wel even onze fietsen kwijt, men had ze aan de verkeerde transportband gezet. Te samen met Frans nemen we de trein naar Turnhout.
In Turnhout staat er familie en enkele vrienden ons op te wachten. We nemen afschedi van Frans en spreken af dat we mekaar in Merksplas nog gaan ontmoeten.
Thuis aangekomen staat er nog meer volk in onze hof. We maken er een gezellig feestje van dat duurt tot in de vroege uurtjes.
Wij willen iedereen bedanken die ervoor zorgden dat wij ons droom konden waarmaken:
* Flip, Tomas, Mattias en Eva: die bewezen hebben dat we met een gerust hart op reis konden vertrekken en ook aankomen....
* Familie, vrienden en de bezoekers van onze blog: hun aanmoedigingen deden ons elke avond deugd
* Areva en Van Gansewinkel voor de maand vakantie aan één stuk.
dag 33: woensdag 30 juli, 0 km, 0 minuten gefietst, goei weer, Santiago-Santiago
Slapen uit in het klooster en nemen een ontbijt in Santiago. Om 12 uur gaan we naar de pelgrimsmis. De kerk zit bomvol en we moeten rechtstaan. We verstaan er geen jota van, maar we het wierookvat "butafumeiro" wordt door de kerk gezwierd. Dit is zeer indrukwekkend want het vliegt net niet tegen het plafond. Zes pastoors hangen aan een touw om het vat eens goed te laten zwieren. In de namiddag kopen we wat souvenirs en om 17uur hebben we terug afgesproken met de Frans in het huis der lage landen. Nadien zoeken we een terraske voor een frisse serveza. Omdat het onze laatste avond is gaan we samen met Frans eten, we eten een visschotel met enkele flessen wijn. Nadien kuieren we nog wat door de straatjes en gaan om 23 uur naar het klooster voor onze laatste Spaanse nacht.
Wist je datje: Wij dachten dat het wierookvat veel groter zou zijn.
dag 32, din 29 juli, 2 uur met de bus van finsterre naar santiago, goei weer
Na wat onderhandelen hebben we in finisterre een diploña gekregen. Volgens het bureau hadden we een stempel te weinig. Zij weten niet dat wij een andere weg afleggen dan de wandelaars, een langere weg¡
Gisterenavond met de fiets naar het einde van de wereld gefietst. Daar aangekomen en geinstalleerd, kunnen we nog juist 1 foto trekken van de onderstaande zon. Daarna verdwijnt ze achter de nevel die op de zee ligt. Er volgt handgeklap en de flessen wijn en bier gaan open. Hier en daar brandt er een vuurtje waar sokken worden verbrand. Wij hebben 30 dqgen geen sokken aangehad en hadden dus niets om te verbranden. Wij hebben elkaar dan maar is goed vastgepakt. Er zitten alleñaal jongeren in groepjes bij mekaar. Wij zijn de oudtse uit het gezelschap. Je ziet hier alle nationaliteiten, ze trekken waarschijnlijk al een tijdje met mekaar op en nemem nu afscheid van mekaar. Er komt ook nog een groepje japanse wandelaars aan, ze koñem net te laat voor de zonsondergang. Ze trekken dan maar foto·s van de vuurtjes.
Tegen 23 uur rijden we met de fiets naar ons bed.
We slapen uit tot 7u30 en nemen om 9u45de bus naar santiago. We moeten ons voorwiel demonteren om onze fiets in de laadruimte te krijgen. Al na 10 minuten zitten onze fietsen onder de rugzakken. De bus zit vol en rijden langs de kust naar santiago (2uur). Inge is blij dat ze uit de bus mag, veel bochten draaien, keren, op en neer. Een rit om reisziek te worden.
In santiago rijden we eerst naar het treinstation en dan verder naar ons hotel. Het blijkt nog is een klosster te zijn. Inge volet zich er weer thuis en zou het er rap gewoon kunnen worden. Je koñt er volgens haar volledig tot rust. We sturen een sms-je naar Frans waar hij zit. Een beetje later belt hij op en spreken we om 17u af in het huis der lage landen. We wandelen verder en 20 meter verder zit Frans op het terras.
s Midags eten we nog eens de Menu del dia maar nu met wijn. In het huis der lage landen komen we nog 2 koppels tegen die we eerder waren tegengekomen. We wisselen wat ervaringen uit en gaat nadien wat met de frans pinten pakken.
Om 19u krijgen we nog een diploma in de franciskuskerk ter ere van het feit dat Franciscus van asssisi 800 jaar geleden ook als pelgrim in santiago is aangekomen. Nadien nog een viering met een 40-tal pelgrims in een klein kapel in de kerk. Heel ontroerend voor veel mensen ook voor Inge.
Dan terug de stad in waar veek straatkunstenaars bezig zijn, de terassen zitten vol.
Wist je datje: Niet te geloven ziet plots de Jesus door santiago fietsen. Dit was ook weer een speciaal moment. Hij wil ons weer veel vertellen maar we verstaan zo goed als niets. We nemen nog wat foto·s van hem, hij van ons en spreken we af dat we via mail met hem nog contact gaan houden (via google translate).
Aan het einde van de wereld: nu moeten we wel stoppen.
dag 31, maan 28 juli, 7u15-16u15, 93 km, 6 u gefietst, van herbon naar finisterre, weer: goed fietsweer.
Na een redelijke nachtrust, de snurkers hebben zich redelijk kalm gehouden. We hadden stopjes in onze oren en een buff rond onze kop.
We zijn vandaag juist een maand onderweg. Al na een half uur krijgen we eeen beklimming van 6 km aan 7% voor de wielen. Rond de middag nog een getrapte klim van 12 km, niet zo steil als de eerste.
Op een kruispunt in het niets staan er twee jonge gasten met een rugzak. Ene roepen naar eric zijn belgisch vlagske. Ongelooflijk een bink van turnhout op stap met italiaanse maat. Hij was zijn moeder gaan bezoeken in leon, die vertrokken was in turnhout. Hij is verder met haar doorgestapt naar santiago en is nadien blijven hangen in spanje. Hij trekt nu nog door naar een techno-festival in portugal. Twee pelgrims die we gisterenavond gezien hebben gingen hier ook naartoe.
Alles gaat vlot, tegen 14u hebben we al 80km gedaan. De atlantische oceaan komt ondertussen in het zicht.
Finisterre is een echt badstadje. We worden onmiddellijk aangeklampt door mensen die ons een kamer willen aanbieden. We slapen in een kamer niet ver uit het centrum.
Er is in finisterre niet zo veel te zien: een vismijn en een paar strandjes. Bovendien is het maar 23c, en wij zijn geen strandmensen (toch niet in de zomer).
Straks nog 3km naar het echte einde van de wereld om de zonsondergang mee te maken en de 0 km-paal te vinden.
Wist je datje! Deze morgen hebben we voor de laatste keer ons gat ingesmeerd. Vanavond voor de laatste keer onze fietsklederen gewassen.
Morgen slapen we eens uit en een paar dagen de toerist uithangen in santiago. Tenminste als ons dit nog lukt na 2.957 km.
Aan het einde van de wereld: nu moeten we wel stoppen.
dag 31, maan 28 juli, 7u15-16u15, 93 km, 6 u gefietst, van herbon naar finisterre, weer: goed fietsweer.
Na een redelijke nachtrust, de snurkers hebben zich redelijk kalm gehouden. We hadden stopjes in onze oren en een buff rond onze kop.
We zijn vandaag juist een maand onderweg. Al na een half uur krijgen we eeen beklimming van 6 km aan 7% voor de wielen. Rond de middag nog een getrapte klim van 12 km, niet zo steil als de eerste.
Op een kruispunt in het niets staan er twee jonge gasten met een rugzak. Ene roepen naar eric zijn belgisch vlagske. Ongelooflijk een bink van turnhout op stap met italiaanse maat. Hij was zijn moeder gaan bezoeken in leon, die vertrokken was in turnhout. Hij is verder met haar doorgestapt naar santiago en is nadien blijven hangen in spanje. Hij trekt nu nog door naar een techno-festival in portugal. Twee pelgrims die we gisterenavond gezien hebben gingen hier ook naartoe.
Alles gaat vlot, tegen 14u hebben we al 80km gedaan. De atlantische oceaan komt ondertussen in het zicht.
Finisterre is een echt badstadje. We worden onmiddellijk aangeklampt door mensen die ons een kamer willen aanbieden. We slapen in een kamer niet ver uit het centrum.
Er is in finisterre niet zo veel te zien: een vismijn en een paar strandjes. Bovendien is het maar 23c, en wij zijn geen strandmensen (toch niet in de zomer).
Straks nog 3km naar het echte einde van de wereld om de zonsondergang mee te maken en de 0 km-paal te vinden.
Wist je datje! Deze morgen hebben we voor de laatste keer ons gat ingesmeerd. Vanavond voor de laatste keer onze fietsklederen gewassen.
Morgen slapen we eens uit en een paar dagen de toerist uithangen in santiago. Tenminste als ons dit nog lukt na 2.957 km.
dag 30, zon 27 juli, 7u30-14u30, 58 km, 4u15 gefietst, van loxo naar santiago naar herbon, weer: heet.
We hebben zeer goed geslapen in onze luxe kamer. Inderdaad de laatste loodjes wegen het zwaarst. De meesten van jullie zullen gedacht hebben waarom doen ze die laatste 25 km niet ineens bij. Wij wisten wel beter! Over deze 25 km hebben we 2 uur gedaan. Hoofdzakelijk pittige klimmen.
Om 9u30 komen we na 2837 km aan in santiago. Volgens inge halen we nu best ons diploma al, de rij is niet lang. Toch is het 1 uur aanschuiven. Nadien worden we nog zeer vriendelijk onthaald in het huis der lage landen. We krijgen er een bakje koffie, een koekje en de nodige info voor de komende dagen. Hier zit een nederlandse ogranisatie, te vegelijken met het vlaamse genootschap, die nederlandse en vlaamse pelgrims in santiago. Nadien passeren we langs de kathedraal waar we dinsdqgmiddag tzrug zullen zijn en dan blijven tot donderdagmorgen.
We rijden verder richting finisterre en stoppen in padron omdat daar een albergue is. Dit 27 km voorbij santiago en met lange klimmen tot 10%. Het was zeer heet en helemaal nat het zweet. In padron gaan we om 14u naar de albergue. Daar hangt er uit dat er nog 8 bedden vrij zijn en dat de voetgangers voorrang hebben op de fietsers. Er kan pas vanaf 16u terug worden ingeschreven. We besluiten dan om een dorp terug te rijden want daar zou, volgens het boek, plaats zijn in het klooster voor 20 personen. Aan de poort van het klooster liggen al 20 pelgrims te wachten. Het klooster gaat ook pas om 16u open. Inge blijft aanschuiven met de andere pelgrims. Eric rijdt terug naar padron voor een fles wijn, bier, kaas en wat fruit. Hij brengt ook nog wat fruit mee voor een wandelaarster uit duitsland. Om 16u checken we in. Na een half uur ligt de zaal en worden er nog 2 tentjes buitengezet. Wij zijn de enigste fietsers. Volgens de andere pelgrims ligt er iemand in de zaal die enorm hard snurkt. Wij hebben onze oorstopjes al klaarliggen. De anderen willen daarom in de tentjes slapen!
Wist je datje: dit franciskanerklooster heeft een zwembad met palmbomnen. Paters zijn er niet meer te zien. Alle gebouwen staan leeg. In een klieine plaats hebben ze een primitieve albergue gemaakt.
PS: foto's later wegens geen wifi en slecht internet
dag 29, zat 26 juli, 7u15-16u, 101 km, 6u30 gefietst, van sarria tot loxo, weer: eerst
mistig dan heet.
We zitten nog eens vroeg op onze fiets. Het is nog mistig en kunnen onze trui lang gebruiken. Het is eigenlijk heel de voormiddag klimmen, op en neer met stukken van 7-8% en een stuk van 10%. Er zit ook nog een getrapte klim in van 12 km die we in een uur doen.
Er zijn enorm veel wandelaars op onze weg. Het is namelijk zo dat als je 100 km wandelt, je ook al een diploma krijgt. Dus vele spanjaarden zijn er hier pas aanbegonnen. Wanneer we op hun pad fietsen moeten we veel bellen en slalommen.
Het blijft mistig tot 11u30. Om 14u gaan we eten en hebben dan al 81 km op de teller. Schijnbaar gaan we beter en beter over de hellingen. De omgeving en de wegen lijken sterk op die van de ardennen.
Na arzua, waar we gegeten hebben, nemen de wandelaars een andere route. Dit maakt dat er voor ons geen voorzieningen meer zijn onderweg: geen winkels, bars, geen albergues, weinig slaapgelegenheid. Toch hebben we in een dorpje van 10 keer niks een mooie kamer gevonden met alles erop en eraan. Dit is nog eens luxe.
We zitten nu op 25 km van santiago en genieten nog even van de rust. Het was een redelijk pittige rit vandaag.
Wist je datje: het lijkt alsof de wandelaars terugkomen van een festival. Grote rugzak, korte broek en heel moe. Eric egt dat ze eerder van dranouter terugkomen omdat er ook af en toe een oudere tussen zit.
dag 28, vrij 25 juli, 7u30-16u30, 87 km, 5u40 gefietst, van cacabelos naar sarria, weer: goed fietsweer.
We hebben goed geslapen in ons hok. We hebben wel met de deuren open geslapen want anders was het te warm. Als we klaar staan om te vertrekken begint er plots om 7u30 luide muziek te spelen. We denken dat dit het signaal is om iedereen te verwittigen dat de hokken leeg moeten zijn.
We beginnen flink op en neer door een druivenstreek te rijden om dan te beginnen aan de pas naar cebreiro. Dit is een klim van 15 km van 600 naar 1300 m om in galicie te geraken. Er zitten toch wel wat steile stukken in tot 9%. Om jullie een idee te geven: inge rijdt op een klim van 7%, gepakt en gezakt, 7 km per uur (dit kan ze lang volhouden). Dit wil niet zeggen dat ze bij 9% van de trappers moet, naar santago wordt er niet afgestapt!
We fietsen over de oude hoofdweg waarlangs nu een autoweg ligt. Dit is zeker niet de mooiste beklimming. Als we denken dat we boven zijn volgt er nog een stuk van 200 m. We passeren via cebreiro, een geklasseerd dorpje van 20 huizen, heel autentiek. Dan volgen er nog 2 korte klimmen en beginnen we aan een mooie afdaling van 12km. We hebben zeer mooie vergezichten. Boven komen we ook nog een vrouw uit brugge tegen. Ze doet de tocht alleen. Haar man en haar zoon hebben de tocht ook al alleen gedaan per fiets. Haar dochter gaat het volgend jaar alleen doen.
Het landschap is nu heelgroen,vergelijkbaar met oostenrijk. In galicie valt ook meer neerslag dan in de rest van spanje.
We beginnen al te leven als spanjaarden en gaan in samos pas eten om 14u30. Nadien nog 13 km fietsen met wat nog klimwerk.
In galicie is het vandaag een feestdag, alle winkels zijn er dicht.
Heel het dorp leeft van en zit vol met pelgrims (overwegend jongeren).
Wist je datje! We hebben op deze van st jacob besloten om een korte tussenstop te maken santiago. Vervolgens door te rijden naar finistere (+120 km) waar we dan maandagavond aankomen. Hier blijven we dan slapen om op dinsdagmorgen de bus terug te nemen naar santiago.
dag 27, don 24 juli, 7u30-17u15, 94 km, 6u10 gefietst, hospital de orbigo naar cacabelos, weer:heet
Toen we om 7u30 vertrokken dachten we dat we in de streek van poperinge zaten. We zagen mais, patatten, bieten, mensen die we moeillijk konden verstaan en vooral veel hop. Vlug werd al duidelijk dat we terug in de bergen zaten.
Iets voor 9 uur bereiken we astorga. Hier kopen we brood en iets plaatselijk dat volgens onze boek moet lijken op een geraardsbergse mattentaart. Volgens trok het in de verte er niet op en was het een gewoon botercakes. Astorga is een echt pelgrimsstadje, hier kwamen vroeger vele routes samen om dan verder te trekken naar santiago.
In een parkje smeren we onze kettingen nog is want er staat een col buiten categorie op het programma. Van 800 m naar 1500 m over een afstand van 12 km. We bereiken zeer vlotjes de top van deze col cruz de ferro. Hier laten vele mensen een steen achter met een boodschap. De steen hebben ze in de meeste gevallen heel hun tocht meegedragen. Wij hebben er geen bij omdat wij gelukkig nog niet veel hebben meegemaakt/verloren/.... .
Na de cruz de ferro volgt er een korte steile afdaling en nadien terug een klimmetje naar 1500 m. Dan volgt de echte afdaling van 15 km die wordt aangegeven als zeer gevaarlijk. Inderdaad zeer veel putten in de weg, haarspelbochten. In de afdaling passeren we een zeer mooi bergdorpje (zie foto) el acebo. In het dorpje vlak voor ponferada eten we in een chic restaurant. Nadien krijgen we nog een borrel aangeboden. Normaal drinken we tijdens de dag geen alcohol maar voor een streekprodukt maken we een uitzondering.
Ondertussen is het heel heet geworden en bereiken we ponferada. Hier heeft dit jaar het wk wielrennen plaats. We hebben het parcours verkend en Eric denkt dat het niet voor tom boonen is maar eerder voor gilbert of andere l-b-l specialisten.
We rijden nog een paar dorpen verder en zien op de thermometers dat het nog 33c is.
We verkiezen nog is om in een albergue te slapen. We komen terecht in een speciale alberque binnen omtrekmuren van de kerkplaats en bestaat uit 40 houten slaaphokken. In elk hok kan er 2 man liggen. Gelukkig (?) liggen we in hetzelfde hok, zie foto.
Wist je datje: vandaag is het precies een jaar geleden dat er in santiago een hoge snelheidstrein uit de bocht vloog.
