We gaan nog schrijven over een dagje aan zee ,en over , hoe we het wereldkampioenschap veldrijden tijdens de voorbereidingen van een service , hebben beleefd.

Maar eerst wat anders.

Een persoonlijke blog onder de noemer "dagboek" is geen openbaar schrijven. Je schrijft het in een persoonlijke sfeer , je dwingt niemand om het te lezen .

Wanneer het wordt gelezen door een ander en er wordt over gesproken en verteld en doorverteld, dan wordt de lezer de persoon die het openbaar maakt. En daar is niets mis mee.

Je leest de blog uit eigen wil, je maakt er je verhaal van of je leest de blog gewoon niet.

Onder die vorm van " dagboek" schrijf ik , zoals vorig jaar al eerder geschreven, mijn frustraties van me af.

Of dat mag of niet?

Misschien had jij vroeger zelfs een dagboek die je stiekem onder je matras verstopt lag. Misschien heeft er wel iemand stiekem je dagboek gelezen.

Misschien heeft die iemand dit nooit durven zeggen of misschien hebben ze je er wel mee gepest.

Dat is vandaag , in het IT tijdperk, niet anders.

Al vier jaar krijgen we kritiek op ons leven als restauranthouder , hier in Mazarron en daarbuiten.

Goede kritiek, maar evenzeer ook slechte. Normaal denk ik.

Al 4 jaar schrijf ik de blog, met af en toe een positieve en zelfs een negatieve kritische noot.

Maar nog eens....je moet dat niet lezen hoor. Dat werd je nooit gevraagd.

Mensen die goede en of slechte kritiek geven, moeten er hun van bewust zijn dat die kritiek op de een of andere manier terug naar hier komt.

Goede kritiek maakt ons blij.

Slechte kritiek doet ons nadenken en geeft ons de gelegenheid om daar wat aan te doen.

Maar onwaarheden en gefantaseer in ons nadeel.... Daar doen we niets mee. Erger nog , daar geef ik dan weer via mijn blog commentaar op.

Commentaar, over de onjuistheden, zoals die mij werden verteld.

Het enige verschil...

De onwaarheden en het gezever die over ons worden verteld, worden ....over " ons " verteld. Terwijl mijn kritiek nooit een persoonlijke naam heeft.

Wel een beschrijving. En zij die , uit eigen wil, mijn blog lezen , zullen dan wel weten over wie het gaat.

Maar nogmaals...mijn dagboek lezen werd niet door mij gevraagd.

Doch na het lezen van mijn opmerkingen stel ik vast dat we dan alweer de volle laag krijgen.

Helaas is het omgekeerde niet hetzelfde.

Zij die over ons onwaarheden en zever vertellen, doen dat helaas nooit tegen mij, maar tegen een derde.

En daarom nu deze oproep.

Aan al die mensen van Mazarron en omstreken , die dingen vertellen over ons, die dan een negatief beeld teweeg brengen.

Bel even en kom af... Alleen of in groep, het is aan jullie hoe jullie het durven.

Zo kunnen wij als volwassen mensen eens luisteren naar al wat jullie te vertellen hebben, en kunnen wij het effe aanpassen , indien nodig, rechtstreeks tegen die , die dingen verteld die onjuist zijn.

Of.... eventueel u persoonlijk gelijk geven.