En iedere keer betrappen we ons zelf dat we beginnen te leven zoals de Spaanse vrienden. Momenteel is het bijna 10 uur ’s avonds. We hebben zopas avond eten genuttigd en de afwas gedaan. De kinderen zijn gedoucht en nu is er wat tijd om de blog te schrijven. Het kan ook niet anders hier. Onze tijden van leven en eten, veranderen naargelang de zon schijnt en warmte afgeeft. Warmte valt voor ons echt mee. Vandaag was het toch weer 33 à 34 °, maar het was een zalige dag. In de vroege voormiddag hebben we bezoek van de voormalige eigenaar, met zijn zoon gehad. Het ging over de boomgaard. Wij hebben die wel, maar we hebben gevraagd dat Antonio de olijven wil plukken en bereiden tot lekkere olie. De opbrengst is voor hem alleen als we enkele liters cadeau krijgen. Geen probleem en onze vraag werd daardoor opgelost.

De aannemer heeft niet gewerkt. Zaterdag en zondag zijn eveneens een rustdag in Spanje. Claudia en ik hebben wat opgeruimd. De tuin, nog steeds, en de inrit. Die was bezaaid met bouwpuin en zand. We hebben dat opgeruimd en met water afgespoten. Anders komt al het stof binnen.

We hebben nog bezoek gehad en daarna lekkere frietjes met sla en steak klaargemaakt en natuurlijk opgegeten.

De aannemer heeft nog maar goed 1 en halve dag gewerkt en het resultaat zie je op de foto’s.

16-06-2012 om 22:17 geschreven door eric

Sportieve dag in de school vandaag.

Maar eerst nog iets anders. Gisterenavond, na het schrijven van de blog zijn we een kleine wandeling gaan maken in ‘ons’ dorp. El Saladillo. Van op een heuvelrug, of mag je al berg zeggen, 350meter boven de zeespiegel, zie je onze finca. We voelen ons thuis en het is leuk. Iedere dag een blauwe hemel met af en toe een wolkje en voornaam, het zonnetje. Of zoals vandaag Marcel nog tegen me zei: “Papa was a rolling stone. Wherever he laid his hat was his home “ En, dat is waar ook.

Vandaag stond de schooldag in het teken van ‘Save the children of the world’. Een sportgebeuren waar sponsorgelden wordt gevraagd bij elke afgelegde kilometer.

De kleutertjes van de school zijn rond half 10 begonnen met een loopoefening. Grappig om te zien. Elk studiejaar van de ‘ infantiel’ tot het 6^de studiejaar werd er gesport. Bij iedere leeftijd was het wat verder lopen. Ok belangrijk om te zeggen, de kinderen mochten een euro in een pot steken voor ze gingen lopen. Deze euro gaat naar het goede doel. Hopen we althans.

Yetteke, en haar leeftijdsgenootjes, moesten 100 meter sprinten. Voor we naar school vertrokken, moesten ze meer dan normaal naar het toilet. Net hun mama, vroeger voor een wedstrijd turnen. Ze zat meer op wc, dan dat ze op de turnmat stond. Yanneke deed mee aan een duatlon. 50 meter zwemmen en dan 500 meter lopen.

Ook Yanneke is een stressbeest. Nagelbijten, wc, en een beetje stil en bleek.

Claudia en ik hebben er alles aan gedaan om te vertellen dat dit een loopwedstrijd was voor het goede doel. Maar ja, het zijn nu eenmaal competitiebeesten en ze willen alleen maar winnen.

Rond 10 uur moest Yetteke lopen. Met haar petje op, vertrok ze, na het startschot. Een Engelse mama zei me, toen Yetteke voorbij kwam: “ Heb je dat wel kunnen fotograferen? Zo snel dat die van jou gaat!” Gewonnen, met een serieuze voorsprong.

1-0             voor België.

Daarna was het de beurt aan Yanneke. Zij had zich ingeschreven voor de duatlon. 50 meter zwemmen en dan 500 meter lopen.

Startschot. Al de deelnemers deden de crawl. Alleen Yanneke deed de schoolslag. Zij kwamen met 3 tegelijk uit het zwembad. Bij het lopen had Yanneke een tweede plaats. Maar na 250 meter versnelde ze en …..Gewonnen

2-0             voor België.

Wie weet. Binnen 8 jaar heeft Spanje zich terug kandidaat gesteld om de Olympische spelen te organiseren. Yetteke dan 16 en Yanneke 18. Wie weet !!!!????

En de werken aan de finca gaan vlot vooruit. Morgen hierover meer.

15-06-2012 om 22:38 geschreven door eric

Niks mañana tot nu toe.

De ververs waren op tijd, iedere dag. En de aannemer had beloofd om donderdag, vandaag dus, zijn materiaal te brengen. Toen we vanmorgen van de school terug thuis waren, waren de jongens met hun materiaal er.

Tot onze grote verbazing, om 13.30 uur, toen we terug van de school kwamen, lag er een voorbeeld van de vloer, de pannen en de gewelven voor het onderdak. Tijdens onze afwezigheid, had Sebastian, de aannemer, alles gebracht en tentoongesteld.

Rond 3 uur …veel kabaal aan de finca. 1 grote vrachtwagen, met een bobcat, en 2 auto’s met personeel. Ze begonnen. Eerst werd alles afgetekend om de fundering te plaatsen. Hier doen ze dat met een touw en witte cement. Dan werd alles opgebroken. Er stond ook een container. Toen de aannemer vanmorgen vertelde dat er een container zou komen, dachten we aan de containers van Maes of Bouwdewijn Put. 30 of 40m³. Maar hier is zo een container toch lachen hoor. Ik pas er bijna in.

Ze zijn de funderingen beginnen graven, en heel het terras afgeschraapt. Die container was zeer vlug vol natuurlijk. Dan alles maar in de vrachtwagen zijn laadbak. Kortom, het is nu bijna 7 uur en alles is klaar om morgen beton te storten en te starten mat de metselwerken.

Niks mañana tot op heden. Ik moet zeggen dat we al met veel bureaucraten hebben gewerkt. De gemeente, het kadaster, de advocaat. En dat is een straatje zonder einde. Maar met de mannen die met hun pollekes werken is het anders.0 Ze beseffen echt dat het nu moet. Spaanse crisis. En zij hebben het door. Actie is de boodschap.

Als het zo blijft doorgaan, zullen we ons nog moeten reppen om alle gerief te hebben voor de opening.

14-06-2012 om 19:17 geschreven door eric

Vandaag is het den Heilige Thomas. Den ongelovige of nen andere. In ieder geval, is het geen school en zijn al de winkels gesloten.

Onze ververs die komen om 9 uur en werken alles af. En ja …niks te mañana ..om 9 uur waren ze hier. Ze hebben gewerkt tot 13 uur en alles was klaar. Goed gewerkt. Het resultaat mag echt gezien worden. Claudia en ik hebben nog steeds jeuk. Maar het is aan het zakken. Letterlijk. Eergisteren was het jeuk aan de armen en het bovenlichaam. Vandaag is de jeuk aan de armen iets minder, maar aan de poep en de benen is het verschrikkelijk. Maar het zakt naar de grond, zeggen ze hier. Dus morgen is het hopelijk zo goed als voorbij.

Na dat de ververs weg waren, hebben Claudia en ik alles op zijn plaats gezet en opgekuist. Het was alweer 15 uur en hoog tijd om te eten. Het voordeel van hier is dat je vlug tevreden bent met een slaatje en wat andere dingen. Olijven, pepers, sardienen, paté en zoveel meer. Tapa’s noemt dat hier.

We zijn dan naar de Puerto getrokken om ons te ontspannen en om wat te wandelen.

Je begint te zien dat er al meer en meer toeristen aan de Puerto zijn. De stranden zijn al goed bezet. Momenteel zijn het nog vooral Spanjaarden die uit de steden naar hier afzakken. Maar eens dat we juli en augustus zijn, dan zijn het nog altijd veel Spanjaarden, maar ook Fransen en Engelsen. Niet de Engelse zuipende jeugd. Die gaan naar Ibiza. Maar de gezinnen. Rustiger en meer gelaten.

Sinds enkele weken zijn er aan het strand ook de bedelaars die zandkastelen maken. Wanneer de temperatuur nog iets te koud is, om aan het strand te zitten, dan zitten de bedelaars aan de winkelcentra. Maar eens de temperatuur goed is, verhuizen ze naar het strand. Ze maken figuren en kastelen. Echte kunstwerken. En via een systeem van ‘gooi het maar op het matje ‘ verdienen ze wat geld. Doch ’s avonds zie je die mannen, en vrouw, in de afvalcontainers aan de supermarkten, hun eten uit halen.

Wat hebben we het toch goed hé.

En wij maar klagen over jeuk.

Na een lekker pintje, was het weer wat koken. Alternatieven paella. Wat is dat? Rijst in huis en wat vis en dan maar wat koken in een paella pan. Het resultaat is echter echt lekker….Dus !!!!

13-06-2012 om 22:01 geschreven door eric

Gisteren schreef ik dat het hielp. De zalf en de pillen tegen de jeuk. Ja, het helpt …Voor even..heel even

Het blijft maar jeuken. En de bubbels en bulten op de armen en benen, blijven zwellen. Ondertussen weten we van wat het is. In België heb je de processierups. Hier is dat ook zo een rups. Hij, vooral, want er is voor honderden mannetjes rupsen, maar één vrouwtje. Die verlaten hun nest in februari. Deze mannetjes worden de bekende nachtvlinders. Hun nest blijft hangen, in, enkel dennenbomen. Wanneer er wind is, of wanneer je die bomen doet bewegen, door ze te snoeien bijvoorbeeld, dan heb je last van de haartjes van de rupsen. Bijna ieder mens is er allergisch voor. Je krijgt bubbels op je armen, je benen, aan je poep, omdat je in zwembroek werkt ..kortom overal.

Wij hebben handschoenen aan. Ook de haartjes van die rups liggen op je handschoenen. Wrijf je toevallig in je gezicht, of op een andere plaats, heb je het zitten.

Het is echt niet te verdragen. Het enige wat helpt is water. Een washandje nat maken en dan over je huid wrijven.

Claudia heeft vannacht, van 2 tot 4 wakker gelegen van de jeuk. Ik heb me erop betrapt vannacht dat ik lag te krabben aan mijn armen. En eigenlijk mag dat niet hé.

Ondertussen zijn onze ververs bijna klaar. Nog één kamer, en de schouw. Morgen beginnen ze om 9 uur en ze denken rond 14 uur klaar te zijn.

De kinderen hebben morgen geen school. Het is den Heilige Thomas    ????.....

Gisteren hebben we het gehad over een krekel of een ‘sigale’. Vandaag zijn de eerste wandelende takken tevoorschijn gekomen. Grappig zicht.

3 dagen duurt de jeuk. Ik ben benieuwd hoe ze dat tellen.

De jeuk is begonnen op maandag, rond 14 uur. Dus morgen, donderdag rond 14 uur zou het gedaan moeten zijn ….Hopelijk.

Het is echt niet te vatten.

12-06-2012 om 22:09 geschreven door eric

Ik ben tevreden dat de dag zo goed als om is.

Vandaag was het een echte werkdag. Om 8 uur heb ik het zwembad volledig uitgekuist. Stofzuigen, de kanten wassen en de vloer van het lig terras, uitkeren. Het heeft gisteren goed gewaaid en er lagen nogal wat bladeren en stuifmeel op de vloer.

Om half 9 arriveerden de ververs. Op tijd, zoals ze gezegd hadden. Die mannen begonnen eraan, alsof hun leven er vanaf hing. Heel het huis werd afgeplakt. Al de kamers lijken op een boek dat gekaft werd met bruin papier.

Maar, dat geeft me al heel veel vertrouwen om die mannen zo te zien beginnen. Ten eerste …op tijd en ten tweede zeer proper werken.

Ondertussen heb ik enkele bomen gesnoeid en enkele wortels uit de grond gehaald. Niks speciaals zou je zeggen. Maar toch.

Er staan 2 soorten dennenbomen. Die moeten ofwel gesnoeid, ofwel weg. Eerst proberen we te snoeien, en wachten dan het resultaat af, of het een zicht heeft ja of neen.

We hebben die takken op de remork geladen en dan naar het containerpark gebracht.

Maar dan…Een uur later, begonnen onze armen zo wat  , tot half te jeuken. En Claudia kreeg zowaar wat bulten op haar armen Dus vlug naar de apotheek

Ze heeft een zalfje en pilletjes gekregen en hoera; het helpt

Om terug te komen op de ververs, Ze beginnen om half 2. Dan gaan ze eten tot half 4 en dan werken ze weer door tot half 7.

Dus, zoals bij ons werken ze ook 8 uur. Maar ze verdelen het anders.

De jongens hebben echt goed gewerkt. De slaapkamer, de voorste zitkamer en de woonkamer is helemaal af. 2 lagen met speciale, plastic verf, en zeer proper gewerkt. Morgen de keuken, de andere slaapkamer en de kids hun kamer en woensdag de gastenkamers.

Vandaag kregen we ook nog nieuws dat ze donderdag alle materialen komen leveren voor de pergola en de 2^de badkamer.

Het wordt racen tegen de tijd.

En beste lezers. 1. Ik neem mijn siësta nu onder de schaduw van een boom, en de zomer heeft zijn intrede gedaan. Er beginnen ‘cigales’ te roepen. Thuis zouden we zeggen dat er krekels in de boom zitten.

11-06-2012 om 21:44 geschreven door eric

Een heel deel van de nacht heeft ze ons wakker gehouden. Ocharme ons dutsje. Zo ziek. Op een gegeven moment had ze zowaar 39.6 koorts. Claudia heeft ze een lauw voetbadje gegeven. Tegen de ochtend werd het dan precies wat beter. Om dit verhaal kort te houden, we zijn nu 8 uur ’s avonds en ik denk dat ze er weer helemaal boven op is. 36,2 is niet echt koorts hé. Ze heeft wat gegeten en zelfs al gezwommen. Met de bal gespeeld ….Dus, het ergste zal wel door zijn, hopen we.

We hadden gepland om dit weekend niets te doen. Maar door Yetteke ziek te zijn, konden we niet weg en werd het dan toch wat werken. Gisteren op het dak en binnen, vandaag in de tuin. Ik heb verschillende bomen en palmen gesnoeid. Toch een hele klus. De stam van een palm is zeer houterig en de ( schubben) moeten 1 voor 1 afgezaagd en gelijk gezaagd worden. Maar eens dit gedaan, mag het resultaat toch gezien worden.

We hebben aan het tuinhuis een grote boom staan. Wat het is…????..Alleen de takken hangen laag en die moeten op hoogte gesneden worden.

Mar ook dan, als het gedaan is, is het weer mooi.

Er zijn hier ook kleinere palmboompjes. We weten niet goed of het wel echte palmboompjes zijn, of, ze van de familie cactus zijn. Je moet verschrikkelijk goed oppassen als je er aan werkt. De punten van de bladeren zijn zo scherp dat ze direct in je vel zitten. Claudia was bezig aan zo een boompje en opeens ..raak. Onmiddellijk een zeer dik scheenbeen. We hebben ontsmet en nu, na enkele uren is de zwelling al veel minder.

Eergisteren, kochten we wat vis in een winkel. Als je aan een bepaald bedrag kwam, kreeg je er een kilo broccoli uit de vriezer.

Dus vandaag was het een feestmaal voor de kinderen. Broccolistoemp met worst. Nog zo eens echt Belgisch. Met pickles en mosterd

 En dan na het eten nog een beetje prutsen en wat spelen mat de bal.En dan is het uitrusten, net zoals vroeger. Op de stoep van de deur voor het huis. Met een pintje en een frisdrankje.

Fijn dat Yetteke al veel beter is ..en … het weekend was al bij al rustig en leuk.

Morgen een nieuwe week. En dan beginnen ze het huis vanbinnen te schilderen. Want, nog 2 weken en de meubels komen.

10-06-2012 om 20:47 geschreven door eric