Beste lezer,
Welkom op onze blog
Om goed te kunnen volgen begin je best onderaan rond 17 oktober 2011
Je kan klikken aan de linkerzijde waar alle data staan , helemaal onderaan .
Veel leesgenot
ERIC
05-05-2012
Tapas-huizen en volle maan
Het is weekend en dan
kan er uitgeslapen worden. Om half 6 was bie bieke al uit de veren. Claudia is
wat verkouden en heeft een verstopte neus. Gevolg, ze snurkt. Het is niet echt
snurken wat ze doet, het is meer, diep in haar keel, klakken. klak .klak .klak.
En mi esposa ofte echtgenote slaapt
dan met haar gezichtje naar mijn oortjes, en op den duur ben je wakker hé.
Iedere zaterdag rond 8 uur komt er dan wat beweging in huis. Meestal komt
Yetteke de trap af. Daarna Claudia die opstaat en Yanneke, die slaapt altijd
het langst.
In de streek van
Mazarron, schijnt de zon ongeveer 320 dagen per jaar. Dat hoorden we vandaag
nog van een Spanjaard, die hier geboren en getogen is, zeggen. Dus 45 dagen per
jaar schijnt ze niet en kan het regenen of druppen. Vandaag hadden we zo een
dag. Rond half 10 was het fel bewolkt, maar de temperatuur zat goed. Windstil
en droog. Heerlijk om al enkele baantjes te trekken in het zwembad. Na het
ontbijt deeg maken voor het dagelijks brood en dan naar de Bodega in Mazarron
voor mijn tonnekes rosé. In Mazarron staat een klein kerkje. De kinderen hebben
steeds gevraagd om die te bezoeken. Claudia en ik waren er al eens geweest. Zie
mijn eerdere blog. Toen we in het kerkje waren, ging opeens de gsm. Het was
Angel, onze Spaanse immo man. Hij wou per se vandaag met ons naar een huis gaan
kijken met veel grond en een prachtig uitzicht. In Gañuelas, ongeveer een 3 km
van waar we nu wonen. Maar eerst nog over de markt lopen, naar de apotheek en
de parfumerie. Morgen is het in Spanje Moederdag. En dat verdient toch een
cadeautje. Thuis gekomen was het dan weer tijd om het deeg voor de 2de
maal te laten rijzen in de bakjes en daarna af te bakken. Terwijl de dames
hier, het veld introkken om rechte dunne stokken, heb ik tapas klaargemaakt.
Waarom dunne stokken. Yetteke moet voor de school een echte windvogel maken.
Morgen doen we dat. We hebben stokken, papier, een aardappel gekookt, voor de
lijm. En papier, niet te dik, om de windvogel af te maken. Het is zeer lang
geleden dat ik nog zo een windvogel heb gemaakt, maar zoiets verleer je niet.
Tapas, zie foto met de nodige uitleg. Dan vertrekken om het huis te zien. Langs
de serres met druiven rijden, om dan in een klein, typisch Spaans dorpje te
komen. Een kerkje, een schooltje en enkele huizen. Het huis dat we zagen, zag
er echter zeer klein uit. Maar toen we binnen kwamen, stonden we te kijken hoe
groot het wel was.
Vele mogelijkheden om
uit te bouwen tot een Casa Rural en zelfs een appartementje of studio aan te
maken. Zelfs ruimte voor een camping. Het heeft enorm potentieel, en de prijs tja
daar moesten we toch nog een hartig woordje over praten. We zullen wel zien.
Het was alweer half 7
toen we thuis kwamen. De meisjes, alle 3, hadden zin in pizza. Ik heb die vlug
gemaakt en we hebben er weer van gesmuld.
Ondertussen is het
alweer avond. De dagen vliegen voorbij, de weken ook en het is alweer volle
maan. Straks om 12 uur komen de weerwolven. Hopelijk brengen ze goed nieuws.
Bruin stokbrood, kinderchampagne, cava, macaronie met porij en gerookte zalm in room (koud) Een slaatje met veel olie en wijnazijn, gefrituurde inktvisringen, kipnuggets en loempias, pepers en augurken. Ieder een bordje en een vork en dan...smullen maar. Zou je daar al niet voor afkomen.
Een klein huisje. Van buiten gezien. Maar binnen....zelfs in de bergen hebben ze internet.
Dit gebouw is geschikt om een studio of apartement te maken. Een vakantiehuis met 2 slaapkamers , salon , badlkamer en keuken.
Cirtoenbomen, olijfbomen, ammandelbomen en vijgenbomen.1 HA grond met een opbrengst van 200 liter olijfolie. Wel voor eigen gebruik.
Binnen een jaar kan hier een volwaardige vakantie woning staan.
Zelfs bananenbomen hebben we er staan. Ook dit is Spanje.
En als het weer goed is, zie je van hier ook nog de zee. Trouwens het is maar een kwartier van de puerto.Ideaal voor wandelaar, mountainbikers en wielertoeristen. Echt een pand en een streek en een omgeving om over na te denken. Zouden we het dan echt gevonden hebben ???
Volle maan. Straks komen de weerwolven en brengen ons de goede raad...BRRRRR...
Van 9 tot 2 huizen
kijken en gronden bezoeken. Je wordt er tam en ellendig van.
We hadden afgesproken
met een Spanjaard, die in immo deed, die een beetje Vlaams praatte en die zich
vooral in het Duits kon uitdrukken. Hij is van Mazarron en kent de plaatsen en
de huizen die te koop zijn.
Eerst naar El
Alamillo iets buiten de Puerto de Mazarron. Een gigantisch stuk grond, met
olijfbomen, amandelbomen en veel rommel. En daar tussen iets wat op een huis
leek. Het eerste wat ik zag, toen we aan het huis kwamen, was een vos. In de
Ardennen zijn de vossen ros. Deze was grijs van kleur. Alles wat we goed vonden
aan het bezoek, was het uitzicht. Niets voor ons. Dan verder naar Isla Plana.
Een stuk grond van 600 m² tussen 2 huizen, met zicht op zee. Maaar, je mag er
geen huis op zetten. Misschien binnen een jaar of 3 maar momenteel mag enkel
een caravan of een houten huis. Dus .Weer niks voor ons.
Dan naar Bolnuevo.
Een stuk van ongeveer 6 are. Kostprijs 120.000 . Maar er kon nog wat aan de
prijs gedaan worden.110.000 zou aanvaarbaar zijn. Tja, die heb ik dan nog
liever in mijne portefeuille zitten dan aan dat stuk te geven. Ik heb de moeite
niet gedaan om een foto te nemen.
Verder naar Mazarron.
Richting La Pinilla. Een stuk grond met olijfbomen, amandelbomen, vijgenbomen
en een huis. Zelfs een groot waterreservoir voor de bomen en de planten. De man
die ons ontving was net papa geworden. Helaas deed dat niks aan de prijs. Een
mooi groot stuk land van ongeveer 2 hectare. Prachtig. Tot we bij het huis
kwamen. Tja, eigenlijk was dit niet echt een huis, zei de man. Zijn vader
verbleef hier enkel om de grond te onderhouden. Dus ..weer geen huis.
Dan enkele honderden
meter verder.
Verassing alom.
We kwamen aan een
grote poort. Deze ging automatisch open. Dan een basketveld, gevolgd door een
tennisveld. Daarachter een gigantische tuin. Overdekt met een speciaal gaas om
de vogels tegen te houden. Aardbeien, druiven, sla, artisjokken, selder, uien,
alles wat er in een moestuin geoogst kan worden, zag je er. Fruitbomen, appels,
appelsienen, mandarijnen, citroenen, wat een fruitwinkel nog heeft, heeft de
man hier. En dan de dieren. 2 mooie honden, soort Duitse staanders. Prachtige
beesten. Kippen, kalkoenen, zelfs een varken. Gewoon te gek. De man is een
aannemer. Maar als hobby doet hij dit allemaal zelf. Zij kunnen zelf leven van
hun oogst en diertjes, zonder een winkel te moeten raadplegen. Er was ook een
zeer grote hangaar te zien. Daar stond al zijn materiaal in, die hij nodig
heeft voor zijn werk. Ook daar zat een zeer mooie hond, Mastin España met haar
puppies
En dan gingen we naar
het huis. Waar is het huis? Enkel de stalen hangaar. Waar is dan dat huis?
Achter de stalen
platen van de hangaar, zat een zeer mooi en geriefelijk en vooral een groot
huis verborgen. Nog niet in gebruik. Onze mond viel echt open. Dat is het. Hier
kunnen we, en table dhote doen, en een overdekte speeltuin voor kinderen, en kinderfeestjes,
en B&B, en zelfs een kleine kinderboerderij. En nog vanalles. Claudia met
een blauwe overal en een rode met witte bollekes flaar op haar hoofd en botten
aan. Elke dag de diertjes verzorgen en de grote moestuin onderhouden. Ja, dat
is het.
We kennen de prijs en
hebben een voorstel gedaan. Nu maar duimen en afwachten. De eigenaar zit wat in de problemen, van werven die niet betaald werden en moet dringend geld hebben. Hij beloofde zelfs , op papier, dat, indien we dit kopen, hij er een zwembad bij zet. Om 2 uur was hde eerste reeks bezoeken gedaan. We moeste de kinderen van school halen. En daar kregen we weer een mooie verassing te lezen. Zie de foto van de agenda.
Veel land en een mooi uitzicht . De bergen, de zee, de rommel , de plantages , maar waar is het huis?
Hier is het dan. ....En da was't...
Het stuk grond in Isla Plana. Tussen de huizen. Alleen op dit stuk mag je niet bouwen??? Het staat tussen de huizen. Niet 1 maar wel 200 of meer. Maar.... hier mag je niet bouwen. Enkel een caravan of een houten challet...Raar
De gigantische plantage. Volgens de eigenaar wordt je rijk van de amandelen, de olijven en de vijgen. Maar zie je ons nog boer worden? En waar gaan we weer wonen? In die brak?Het stuk loopt tot aan de weg. In de verte zie je nog huizen, wel tot daar.
En dit was dan het moestuintje van Pedro.Fruitbomen en alles wat je nodig hebt om te overleven. Het ging van de ene serre naar de andere. Niet echt een glazen serre. Maar een soort gaasdoek om vogels tegen te houden. Groot en vooral..verzorgd.
Deze heb ik nodig voor mijnen hesp. Dat zei Pedro. Ik was hem zelfs elke week.
Artisjokken
Yanneke werkt heel goed in de klas Proficiat. Dat schreef de juf in haar agenda. Wat zijn we trots op haar. Ze is echt een flinke meid.
Toen ik nog een klein
manneke was, had mijn grootvader zaliger een merel. Hij had deze uit het nest
genomen en helpen opgroeien. Suskewiet, werd de merel genoemd. Ik heb het heel
mijn leven onthouden. Ik heb er zelfs nog een foto van, waar mijn grootvader,
mijn vader en mijn broer en ik opstaan. Op de achtergrond, tegen het muurtje
van de veranda stond de kooi met Suskewiet in. E als hij floot, vernoemde
hij zijn naam; suskewiet, suskewiet Vanaf dat moment heb ik iets met merels.
Het is precies of ze mij volgen. In mijn studententijd is het me beginnen
opvallen dat er altijd een merel in mijn buurt was. Tijdens mijn legerdienst,
in Stal, in Heusden en overal waar ik kwam, zag ik een merel. In Heusden was er
zelfs eentje met een grijze nek. We noemden hem Vokke .
Toen we in Frankrijk
gingen wonen, heeft het weken geduurd voor we de eerste merel zagen. Maar hij
was er. We zijn nu al van de 1ste maart in Spanje. Ik had de moed al
opgegeven..maar deze morgen heb ik er 4 gezien. Tja, normaal zeker hé.Het is
ook zo een 2100 km van Stal.
Toen we gingen lopen,
vanmorgen, stond er opeens, kort bij onze auto een grijs, zwart gevlekte
windhond. Mager, vermoeid en hij had een beetje schrik. We zijn gaan lopen en
toen we terug aan de auto kwamen, lag hij er nog. Ik heb een paar fotos
genomen en getracht om hem te lokken. Helaas is hij er op zijn gemakje vandoor
gegaan. Je hoort wel eens verhalen van windhonden die verwaarloosd worden. Wel
dat is hier een pest. De honden hebben hun plicht gedaan bij de
windhondenrennen en als ze dan niet meer presteren, worden ze aan hun lot over
gelaten. Je ziet hier honden, alle rassen, alle leeftijden. Gewoon op straat of
in de velden of in de bergen. Het is echt een pest. Mochten we kunnen
momenteel, we zouden ze allemaal vangen en een goed leven geven.
Daarna komen we thuis
en wat ligt er op de grond!! Een piepklein vogeltje. Dood.
Dierenleed.
Vandaag hebben we
echt niks gedaan. We hebben een grote wandeling gemaakt, heel fijn gebabbeld en
plannen gemaakt voor het komende zomerseizoen. Lekker aperitiefhapje gemaakt op
basis van avocado en de kinderen weer geholpen met huiswerk. Het maken van
hapjes en het koken is echt in functie van het komende zomerseizoen.
Morgen hebben we
afgesproken om met een Spaanse meneer wat huizen te bekijken.
We verwachten er veel
van.
Eenzaam, mager, vermoeid en veel honger. Nochtans een zeer mooie hond. Niet kwaad of... Helaas had hij schrik. We konden hem niet overtuigen om mee te nemen.Hij had anders , Claudia kennende , een zeer mooi leven gekregen.
Deze Cava is speciaal voor Annick. Bij deze wensen we je nu al een zeer leuke verjaardag. Voor de eerste keer zllen we er niet live bij zijn, maar wij drinken alvast op je gezondheid.Dikke kussen van ons allemaal en vooral van je metekindje.
En dan er nog een hapje bij ...Kan niet meer stuk Annick.
Velen denken aan,
zon, strand, paella, sangria en lui lekker niks doen. Gelijk hebben ze.
Zon is er, strand is
er, paella hebben we gisteren nog ..zelf gemaakt en gegeten, sangria is er ook
maar hoe straf het ook mag klinken, dat hebben we hier nog niet gedronken. En
lui lekker niks doen, kan hier ook wel, maar dat is niet aan ons besteed.
En woensdag uit ons
leven.
7.15 uur. Koffie
wordt gezet, tafel gedekt en de kinderen worden gewekt. De kinderen roepen de
mama op. Ze knuffelen nog even graag. Maar om 7.30 zitten we met zijn allen aan
tafel. Ik opgewekt. Soms tot ergernis van mijn dames aan tafel. Yanneke
behoorlijk opgewekt. Heeft ze van de papa. Mama moet een half uur hebben om
wakker te worden. Dan kan je ook beter niks zeggen of niks vragen. En Yetteke
heeft een heel uur nodig. Soms een voormiddag, maar soms ook maar een minuutje.
Als je in haar kaarten spreekt en doet is ze snel opgewekt. Maar, dat wordt
niet altijd gedaan en dus heeft ze meestal een uurtje ochtendhumeur.
8.30 uur. Vertrek
naar de school. 18 km rijden. Kinderen afzetten en dan tegen 9.15 uur naar de
Mercadonna en deze keer naar de apotheek om fysiologisch water. De kinderen
hebben regelmatig een verstopte neus en dat spul spuiten we er dan in en de
neus is terug open.
9.30 uur. Terug
thuis. Dagelijks brood bakken. We hebben een oven die vrij goed zijn
temperatuur houdt. Maar je moet hem telkens goed dicht plakken daar hij anders
altijd open valt. Dat is natuurlijk niet goed als je brood bakt. Terwijl het
deeg aan her rijzen is, voor de eerste keer, begin ik aan mijn dagelijkse
schoonmaakbeurt van het zwembad. Ik weet dat het hier niet echt nodig is om dit
dagelijks te doen, maar We waren ooit in Spanje bij een oudere iemand op
vakantie voor 14 dagen. Hij vertelde dat zijn zwembad optimaal was. Toch kregen
onze 2 dochters na enkele dagen al een oorontsteking en mochten ze van de
dokter niet meer zwemmen. De PH niet goed. Ik kon het weten want ik heb stiekem,
bij zijn afwezigheid de PH gemeten. Dus hier wordt elke dag gezwommen en ik
controleer alles en poets dus dagelijks. Tot nu toe, niemand met een
oorontsteking. Als de tweede rijs van het deeg begint, geef ik de palmbomen en
de reuze yucas water. Het terras wordt gekeerd en mooi opgeruimd. Terwijl het
brood nu bakt, is Claudia bezig met de was. Wassen gebeurt buiten. De machine
staat buiten. Een droogkast is hier niet echt nodig. De was droogt
waarschijnlijk sneller dan dat in een droogkast kan. Het brood wordt
uitgehaald. Groentjes worden gesneden voor de spagetti saus. Claudia werkt de
saus verder af en ik leg alles klaar om de auto te wassen. Terwijl Claudia de
strijk doet, buiten in de zon, was ik de auto. Gisteren hebben we een strand
dag gehad en daarvoor moesten we door de dessert. Dus heel de auto vol stof. Er
wordt ook nog geskypt met Indonesië.
12.30uur. De was
gedaan, de strijk gedaan, de auto gewassen en alles wordt opgeruimd. Tijd om even
te ontspannen. Zwemmen. Daarna nog even in de zon liggen en wat bijpraten.
Vandaag geen huizen bezoek.
13.30 uur. Vertrek
naar de school. Het is tijd om de kinderen af te halen. Om 2 uur is de school uit.
Tegen half 3 zijn we dan weer terug thuis.
14.30 uur. Terug
thuis. Omkleden en zwemmen. Terwijl maken wij het aperitief klaar. Beetje
chips, olijfjes en nog enkele andere kleinigheden. Nog wat zwemmen, met ons
vieren, wat met de bal spelen in het water en dan tijd om het eten klaar te
maken.
16.00 uur. Soms
wat vroeger, soms wat later, wordt er gegeten. De maaltijden gebeuren hier
steeds op een zeer rustig tempo. Rond 5 uur beginnen de kinderen aan hun
huiswerk. O f Claudia helpt of ik of wij soms ook samen. Vandaag was het niet
te veel, dus waren we rond 6 uur klaar.
18.00 uur.
Speeltijd voor de kinderen en voor papa en mama. Zwemmen, skaten, steppen en
nog in de zon liggen.Skypen met Bram en Sabeth. Om een uur of 8 douchen. Het is
momenteel half 9. Iedereen is gedoucht, ingesmeerd en heeft de pyjama aan. Om 9
uur gaan de meisjes slapen en wij internetten nog wat, drinken een glas wijn en
rond 11 uur kruipen we ook onder de .Geen wol, te warm, maar lakens.
De oven die dichtgeplakt wordt. Moderne tijden in Spanje.
Ziet ze lachen tegen hare computer. Moest je niet weten dat Claudia aan het skypen was, zou je denken...teveel cava gehad.
Huiswerk. Toen Bram ging studeren, was het iets nieuw in de hoge school. Ze waren verplicht om een laptop te huren of te kopen. Daar stonden toen al de lessen op. Anno 2012 in Spanje kan huiswerk zonder een laptop niet gemaakt worden. Hij dient om te vertalen, maar de school heeft zelfs een blog aangemaakt met lessen. Die dienen ze dan te gebruiken om hun huiswerk te maken. Enerzijds een oven die je moet dichtplakken en anderzijds de moderne schooltijd. Je moet er maar mee om kunnen..
Voor mij is de maand
mei nog steeds de mooiste maand van het jaar. Vooral begint de lente volop op
gang te raken, de blaadjes aan de bomen, de vogels die s morgens zingen en
bezig zijn een nest te bouwen. Dit jaar is alles toch iets anders. Half
februari zagen we de bloesems al aan de amandelbomen bloeien en 1 maart waren
de eerste groene blaadjes al te zien. De spreeuwen vlogen al rond en floten hun
ziel al uit hun lijf. De zwaluwen scheerden door de lucht, dan hoog, dan laag.
De eerste nesten kwamen tevoorschijn tegen de dakranden. Primavera of de lente
is hier al vroeger in het land dan in België.
Om een indruk te
geven, Wij zijn al aan het zwemmen vanaf 22 maart. Temperaturen, in de zon van
24 graden en soms een heel pak meer. Het kan nog veel waaien, maar al bij al,
wij moeten echt niet om vitamine D bij de apotheek.
Vandaag, 1 mei, weer
zo een prachtige dag. Een stranddagje. We hadden het ons ook echt voorgenomen
dat we vandaag naar de kust zouden gaan. Met onze frigobox. In Bolnuevo weten
we een klein baaike. We zijn er nog al geweest.Toen hebben we Charel leren kennen.
Al 20 jaar hier, maar oorspronkelijk van Zwartberg afkomstig. Vandaag was hij
er weer. We hebben gezwommen in de zee, met de bal gespeeld, strand tennis en
vooral krabjes gezocht.
Die krabben zijn
sterk. Als je een stokje tussen de scharen steekt, laten ze die echt niet meer
los. Er was zelfs een krab die een poot van een ander afknipte. Ocharme, was de
reactie van Yanneke en Yetteke. Maar geen erg, we zetten de krabben terug in
zee en de poot groeit terug aan. Een koppeltje, Spaans, ging vanaf dit strandje
duiken. 15 meter diep zijn ze geweest. Gewoon aan de rotskant. De man wist te
vertellen dat ze metingen hadden gedaan in de Middellandse zee. 4000 meter diep
hadden ze gemeten, maar ze denken dat de zee nog dieper is. Dat had ik nooit
kunnen denken dat die zee zo diep was.
Rond 6 uur zijn we
terug naar huis gereden. Gewassen, want we hingen vol zand en zout, en dan een
lekker paëllake gemaakt.
1Mei. Wat een mooie
dag. Veel zon en geen wind aan het strand. We hebben weer een klets gehad,
zeggen ze dan.
Die krab laat het stokje echt niet los. Sterk dat die kerel is . Je hoopt maar als je aan het zwemmen bent, dat je zo een schaar nergens voelt waar je hem niet wil voelen.
Op zijne rug, want de onderkant ziet nog niet bruin. We hebben hem mooi terug in het water gelegd hoor .Ik zou Gaja hier niet over de vloer willen.
Geen woorden voor. Yip en Yanneke , Als ze maar zot kunnen doen.
Misschien kan deze foto zorgen voor inspiratie . Een nieuw schilderij voor ons Claudia.
Ze kwamen van Atlantis en vroegen: "Wanneer komt den Norbert mee duiken?"
In Nederland, Koninginnedag.
In België een brugdag. In Spanje een mooie dag en een brugdag.
Lang slapen, de
kinderen althans. Laat ontbijten en nog voor 10 uur mijn baantjes getrokken in
het zwembad. Tijdens het ontbijt kregen we telefoon van een Spanjaard. Het ging
erover dat we een huis zouden gaan bekijken. We wisten dat er iemand zou bellen,
maar daar we al zoveel contacten met Spanjaarden hebben, wisten we eigenlijk
niet goed bij wie het nu was. En die mannen praten zo snel, en slikken zoveel
delen van de woorden in dat je alles maar half of zelfs niet verstaat. MAAAR dan
hebben we een hulpmiddel. Yanneke. Die neemt de telefoon over en spreekt een
uur en een plaats af. Om 11 uur hadden we afgesproken voor de Nederlandse
supermarkt. Zelf op Koninginnedag open. Tot onze grote verassing was het een
Spaanse man die Nederlands sprak. Weliswaar gebroken, maar verstaanbaar. Hij
woonde tot zijn 14de in Houthalen, Meulenberg. Hij was al veel van
de taal vergeten, maar sprak, ter compensatie, voortreffelijk Duits. Dat was de
kerel die we moesten hebben. Hij wist voor ons een woning. Wij er naar toe. Wat
bleek! Daar waren we al eens geweest. Wij hebben dan uitgelegd wat we wilden en
hij gaat nu voor ons op zoek. Woensdag of donderdag zullen we meer weten.
Dan weer wat zwemmen
en wat zonnen. Tja, het is een verlofdag, dus profiteren we mee. Morgen is het
1 mei en dan moet de huur betaald worden. Cash. Dus wij nog naar de Puerto om
centen uit de muur te halen. Daar was de markt. Middeleeuwse markt. Kraampjes
met snuisterijen, eten, snoep en roofdieren. Voor de rest zagen we al wat meer
mensen aan het strand liggen. De toeristen beginnen met mondjesmaat aan te
komen. Nog één maand en dan is het hier volle bak.
Claudia heeft de
smaak dus echt te pakken. Gisteren avond, ik was weer aan het puzzelen, heeft
ze weer een schilderij gemaakt. Wie weet staat ze volgend jaar ook op de (middeleeuwse
) markt.
Morgen hebben we een
stranddag gepland, met picknick. Hopelijk zijn de weergoden ons goed gezind. Maar
dat zal wel zeker
In de Puerto de Mazarron, aan het strand, heb je een plaatsje waar turntoestellen staan. Het zijn vooral de oudjes die hier gebruik van maken en hun dagelijkse oefeningen doen. Leuk om te zien. Ze moeten wel met ne man of 3 vastgehouden worden zodat ze niet van het toestel vallen.
De markt. Middeleeuwse markt .Grappig gezicht met kraampjes en mensen in klederdracht en dan tussen de palmbomen. Maar ja, die zullen er in de middeleeuwen ook al geweest zijn.
Deze foto is rond 6 uur genomen. De mensen aan het strand beginnen wat op te ruimen. Er stond op dat moment opeens wat meer wind . Dat is hier eigenaardig. 'sMorgens ,windstil, tot een uur of 11, dan opeens veel wind. Vanaf 3 uur geen wind en rond 6 uur terug opnieuw wind. Rond 8 uur is die dan weer weg en is de avond aangenaam. Voor ons toch. We zijn rond 7 uur aan het avondmaal begonnen. Claudia stelde voor om binnen te eten, omdat er wat veel wind stond. Rond kwart voor 8 was het eten klaar en aten we toch buiten omdat de wind gaan liggen was.
Hier en daar zie je mensen ( bedelaars) die zandkastelen bouwen. Ze vragen er wat geldstukken voor om enkel maar te kijken. Vanaf de boulevard gooi je het geld op een matje en mag je een foto trekken. Als je niks gooit, en je neemt een foto, beginnen ze wat te grommelen. Grappig was, op 3 meter van dit kasteel waren ze aan het voetballen. Op een zeker moment stampt een jongen de bal richting kasteel. Het was niet zijne beste dag..
Op de middeleeuwse markt horen ook roofdieren. Een kraampje met roofvogels, slangen en dergelijke.
En dit is de laatste creatie van Claudia. Ik heb haar gevraagd wat het voorsteld. Ik zei, een calamaar, of een hennepplant of andere drugs, maar het noemt...Het licht..Of wel mijn flitslamp van mijne kodak. Al bij al, en heel eerlijk, het is weer mooi gedaan. Nu nog hopen dat het ergens aan de muur kan hangen.
Zoals een zondag
hoort, is het begin van de dag traag en lui. Rond 10 uur was hier in huis
iedereen uit zijn bed. Het zonneke scheen, geen wind, dus heerlijk om buiten te
ontbijten. Gisteren heb ik vergebakken stokbroden gekocht. Die heb ik in de
vriezer gelegd, en een kwartier voor dat we zouden ontbijten heb ik die er uit
gehaald. De stokbroden zijn even vers en krokant alsof je ze s morgens bij de
bakker koopt. Dus mannen, je kunt zondagmorgen lekker blijven liggen in bed als
je op zaterdag de broodjes of stokbroden al gehaald hebt.
Maar ook hier in
Spanje heb je wisselvallige momenten. Vandaag hadden we zin om niks te doen.
Mar dan ook niks. Ik heb me zelfs nog niet geschoren. Toen ik vanmorgen het
zwembad gekuist had, is het weer wat omgeslagen. Zo erg zelfs 18°, dat we
binnen zijn gebleven, met de deuren toe. Claudia heeft wat gerust, ik heb
teksten vertaald en de kinderen geholpen met huiswerk. Daarna naar muziek geluisterd,
aperitief met tapas genoten en daarna alles klaargemaakt voor het avondeten.
Samen met Claudia natuurlijk.
In de late namiddag,
rond 6 uur, kwam de zon er terug door. Tijd dus om ribbekes op de BBQ te
leggen. Terwijl die aan het bakken waren, en Claudia de kartoffelsalade voor
morgen aan het maken was, begon het zowaar te regenen. Typisch. Dan begin je te
bakken, en dan begint het ook te regenen. Nu erg is dat niet, want ik kan de
BBQ toedekken. Maar toch, het is niet gezellig. We hebben zelfs binnen moeten
eten. En na het eten, zo snel als de regen is gekomen, was het alweer weg.
Spanje op zijn best. We hopen dat jullie in België of de rest van de wereld,
mooi weer hebben gehad. Wij hadden vandaag een luie dag, een, voor ons, koude dag,
bewolkte en regendag.
Maar morgen wordt het
weer een stralende dag. Bruiner als we al zijn kunnen we niet meer worden, maar
een warm zonnestraaltje op je rug en in je gezicht, kan je altijd goed
verdragen.
Terwijl ik zo graag naar Spaanse Fandangomuziek luister, soort van Flamengo, maar enkel instrumentaal, beginnen die 2 van ons te dansen als gekken. En plezier dat ze hebben. Ik mag wel zeggen dat het een goede beslissing is geweest om naar Spanje te verhuizen. De meisjes bloeien echt helemaal open.
Vooral ons Yetteke. Dansen is echt haar ding. Nen blanke neger. Ritme gevoel , alles erop en eraan.Ons Yanneke die doet het meer op z'n Engels. Beetje stijfjes, maar toch om te lachen.
Ribbekes bakken. In de regen
Onze zwembaddolfijn is bijna weggezwommen van de regen en de kou (18°)
Voor een zaterdag, en
het begin van een lang weekend, was het wel vroeg opstaan. Half 7 ging de
wekker. De kinderen uit bed halen, ontbijten, stevig, en klaarmaken voor de Campeonato
Regional de Atletismo Of het provinciaal scholenkampioenschap te Murcia. Om 10
voor 8 vertrok de bus aan school. 16 Kinderen gingen mee. Het was dan ook de
kleinste afvaardiging tussen al de scholen. Ik dacht 34, maar volgens ons
Yanneke waren er in de veertig. Alleen Andrew, de klusjesman van de school, en Claudia
en ik gingen met de bus mee. We werden dus dadelijk gebombardeerd tot helper,
fotograaf en oppas.
Om 9 uur kwamen we in
het universitair stadion van Murcia.Estadio Monte Romero.Volk dat er was,
niet te doen. Zoals bij grote sportmanifestaties moesten we, met een naambord
van de school, rond de piste lopen. Kippevel krijg je er van als iedereen applaudisseert
en je naam afroept.
En dan begon de
competitie. Hoogspringen, verspringen, kogelstoten en loopwedstrijden. Eerst de
500 meter voor meisjes van 2002. Twee reeksen. De beste tijd 1-2 en 3 in de
reeksen was de winnaar. Yanneke vertrok, naar mijn gevoel veel te snel. In de
helft liet ze haar afzakken van de eerste plaats naar de 5de. Maar
in de laatste bocht was ze weer derde in de laatste rechte lijk versnelde ze en
kwam als eerste aan. Daar ze van de 2 reeksen de beste tijd had, kreeg ze dus
GOUD. Provinciaal kampioen van de Spaanse provincie Murcia. Ons klein frêle
meisje. Al de deelnemers van hun school, de directeur en de sportleraar met dan
nog ouders die er nadien bijgekomen waren, gingen uit de bol. Ook bij de 500
meter voor de jongens, had onze school een medaille. Zilver.
En dan ons Yetteke.
Ze is van 2004 en mocht eigenlijk niet meedoen. Maar de sportleraar had
gevraagd of ze wou invallen voor een ander. 60 Meter sprint. 5 reeksen. Ze was
enorm zenuwachtig. Na het startschot vertrok ze als een pijl uit een boog. 2de
Plaats. Maar helaas was haar tijd net niet genoeg voor een medaille. Bij de jongens
was er dan wel weer een medaille. De derde van de dag. Dus, als school, met de
minste kandidaten, hadden we in verhouding, de meeste medailles.
En dan was er nog de
4 x 60 meter. Yanneke, Yetteke, Marina en Natalia vormden voor onze school, de
meisjesploeg. 6 Reeksen, en ook daar weer de 3 beste tijden voor een medaille.
Ze vertrokken. Eerst Marina, die had al dadelijk een beetje achterstand op de
rest. Dan Yanneke, zij maakte die achterstand volledig goed en had zelfs zo een
grote voorsprong dat Natalia op haar gemak de voorsprong kon behouden. En dan
ons Yetteke. Nog nooit gezien, zo rap Resultaat..Gewonnen..
Ook bij de jongens
2002 ging het zeer vlot. Ook zij haalden de eerste prijs.
Conclusie; zeer
sportieve school. Maar ze besteden er ook behoorlijk genoeg tijd aan. En dat is
goed, voor lichaam en geest.
Over de organisatie,
zeer goed. Rond 1 uur kregen we allemaal belegde broodjes, water, fruitsap,
bananen. Petjes voor de zon. Nooit heb ik dat gezien. En dan de discipline van
de kinderen. Er werd niet massaal rondgelopen, De piste werd goed vrij gehouden
en er was vooral enorm veel sfeer.
Rond 4 uur was alles
afgelopen en keerden we met een zak vol medailles naar huis. Bij thuiskomst
waren de kinderen behoorlijk moe, maar na een lekkere douche waren ze weer
springlevend. Als afsluiter van de dag, zijn we samen gezellig bij de Chinees
nog lekker gaan eten. En om 10 uur was hun kaarsje uit en was het dodokes
doen..
Provinciaal kampioen
van Murcia .Wat zijn we weer fier op die 2.
's Morgens vroeg , voor 8 uur. Het weer is prachtig. Wat zullen we vandaag allemaal gaan beleven?
De groep atleten met de plaatjesdrager, Andrew , met de zonnebril en Danny , de sportleraar
Claudia naast de directeur. Kijkend en suporteren terwijl ons Yanneke naar de overwinning loopt.
De eindspurt is ingezet. Nog enkele meters en het goud is binnen.
Voila sé . Championat de Murcia. Binnen enkele jaren misschien wel te gast op de KBC nacht in Heusden.
Klaar om de 4 x 60 meter. Marina, Natalia, Yetteke en Yanneke
Eerst Marina. En altijd heeft ze die gele loopschoenen aan. Maar het heeft geluk gebracht.
Dan Yanneke, gelijk een echte. Maar ja , het is ook een echte hé
Natalia, effe kijken waar de concurentie blijft.
En dan ons Yetteke. Echt de allure van een atleet. Maar ze heeft het wel afgemaakt. Als laatste loper heeft ze samen met haar 3 medeloopsters de voorsprong kunnen behouden en hebben ze gewonnen.
Zilver, goud en brons
Al de sportievelingen van het Colegio Siglo XXI en meester Danny