Dit is mijn laatste berichtje hoogst waarschijnlijk, mijn laatste dag stage zit erop. En morgenavond ben ik al terug thuis, wat wel eventjes wennen zal zijn. Op de stageplaats heb ik samen met een andere erasmusstudent ons afscheid gevierd met zelfgemaakte belgische wafels! Iedereen heeft er van genoten, en het was dus een super leuke afsluiter op de stageplaats. Jammer genoeg komt er nu een einde aan mijn avontuur in Londen, waar ik 3 maanden heel erg van genoten heb!
Hallo, Volgende week mag ik waarschijnlijk voor de eerste keer zelf het beenmerg uit een muis gehaald, door continu besmetting met fungi in de primairy cellijnen, heb ik dit nog altijd niet moeten doen. Er werden ondertussen al verschillende mogelijke besmettingsbronnen gevonden, maar het probleem geraakt dus niet opgelost. De beenmergcellen van de muis, laten we door allerlei dingen toe te voegen verder ontwikkelen tot dentrische cellen, waar we dan experimenten mee doen zoals western blotting en Facs assays. Hiermee kijken we onder ander naar de fagocytose en welke proteinen er worden gevormd.Verder doe ik voor het moment vooral genotyping, celculturen, Facs en western blotting op cellijnen. Deze week en volgend weekend zal ik proberen mijn vrije tijd vooral aan mijn eindwerk te spenderen. De laatste weken heb ik niet zoveel tijd gehad, het waren lange dagen in het labo, en veel bezoek gehad ook. Ondertussen zitten we in het lab niet enkel met schimmels maar ook met een waterprobleem, vorige week was er voor 2 dagen geen water beschikbaar. Dit is niet echt handig als je experimenten wilt uitvoeren en ook niet echt veilig. Ook naar het toilet gaan, en handen wassen na het lab is niet mogelijk. En jammer genoeg is vandaag terug zo ver, en is er terug geen water. Met de eerste zon, wou ik terug beginnen sporten. Vorige week voor de eerste keer samen met iemand van het lab gaan lopen voor 20 min. Vorig weekend kwamen er vriendinnen vanuit België op bezoek. Op de zaterdag deden we een shopmarathon en sloten we af in een club, en de zondag hebben we een beetje rond getourt in London om de belangrijkste bezienswaardigheden te zien. Nadat mijn vorige bezoeker door de uurveranderingen ( van winter naar zomer tijd)zijn trein had gemist, was ik dus vastbesloten dat dit maar1keer zou gebeuren. Maar nu zondag sloeg het noodlot terug toe, als lopend met valiezen door king cross en de rest van London, probeerden ze nog de trein te halen, maar de check-in was al toe en de trein vertrok al. De volgende bezoeker die dus komt, gaat dus jammer genoeg 2 uren van voordien in St. pancreas vertoeven, zodat er zeker geen treinen mee gemist worden.
Vorige week en het hele weekend was het prachtig weer, dus heb ik kunnen lunchen in het zonnetje. Ik heb ook een heel leuk weekend achter de rug, mijn vriendje kwam namelijk op bezoek. Vrijdagnamiddag een bezoekje gebracht aan Hyde park, waar het genieten was van het mooi weer. Zaterdag naar de dungeons , en de grootste markt van Londen geweest en afgesloten in Picadilly circus, waar we lekkere tapas aten.
Zaterdag was er bij oxford street een betoging, die ik ontlopen heb (ik heb er dus niet veel van gemerkt), enkel was de politie en de beveiling goed opgedreven, ook omdat er op dat moment juist een voetbalwedstrijd was. Engeland tegen Schotland. En de Engelse voetbalfanaten staan nu niet bekend omdat het lieverdjes zijn. Zaterdag en zondag waande ik me dus eventjes in Schotland, met al die kilten rond me heen.
Met mijn vriendje, kreeg ik ook eindelijk mijn laptop terug :D, die weer pico bello in orde is. Afkick verschijnselen kreeg ik nog niet, maar het is toch wel heel erg handig dat ik mijn laptop terug heb voor het schrijven van mijn eindwerk.
Ondertussen begin ik aan mijn zevende week in het lab, vandaag was er terug een brandalarm oefeningen ( voor de zoveelste keer...) maar de saftey people waren tevreden over ons, iedereen van het gebouw was in 4minuten buiten . Ik denk dat ze ons gaan laten blijven oefenen tot ze tevreden zijn, en dan oefenen zodat we het niet verleren:). Gelukkig is het vandaag terug mooi weer, en konden we in het zonnetje staan.
Dit weekend had ik bezoek vanuit België . Dus heb ik mijn geen seconde verveelt en werd het een super druk weekend. Vrijdag ben ik voor de eerste keer een londense club gaan bezoeken, waar het girls night was, dus de vrouwen mochten drinken en binnen aan de halve prijs. Heel veel fun, alleen jammer dat alles hier heel vroeg sluit . De pubs sluiten meestal tussen 23-24h, en de betaalbare clubs al om 1h. Indien je langer wilt uitgaan, bestaan er natuurlijk altijd de clubs die langer open zijn, op voorwaarde dat je een centje meer betaald, dat begint vanaf 15 pond of meer.
De zaterdag hebben we bezoekje gebracht aan het grootste winkelcentrum in Europa! En dat hebben mijn voetjes ook gevoeld. Het winkelcentrum was echt super groot,een heeft dan ook alle winkels dat je maar kan bedenken. Jammer genoeg, hadden we met 1 dag niet genoeg, en hebben we niet het hele winkelcentrum kunnen doen. Er zijn daar niet alleen super veel winkels, maar tussen de winkels door zijn er standjes opgericht, vooral voor het uiterlijk zoals, massages, haar knippen (wel als rechtstaand), make-up, fitness, of zelfs je tanden laten bleken , Maar ook heel veel kraampjes met lekkere cakjes, taartjes, gezonde drankjes,allelei tapas, en voor de kindjes een zandbak met een speelplein...
Eenmaal terug thuis, stond er een dronke dakloze man (in een slaapkleedje van het ziekenhuis) aan de ingang van het gebouw, ik was super blij dat ik niet alleen was, want ik voelde me niet echt veilig. De dag ervoor hadden we een email gekegen, met het bericht dat er een paar steekpartijen zijn geweest op de campus, om een gsm, I-phones, mp3 En we dus heel voorzichtig moesten zijn met het dragen van gsm, mp3en juwelen rond Whitechapel (waar mijn slaapplaatsje is).
Zondag speelde ik voor profesionele gids. We gingen namen de metro naar via towerhill en gingen via daar te voet naar de tower bridge, dan Buckinghem palace bezocht, via het St. James Park ( met de vele watervolgels en eekhoorntjes) naar de Big Ben en de Londen Eye. Conclusie: het was een goed gevuld weekend. En ik kijk al super veel uit naar de volgende weekends, want er is nog meer bezoek onderweg :D.
Deze week start ik al met mijn 5de week stage, ongelofelijk hoe snel de tijd voorbij gaat. Er is gewoon al 1/3 van mijn verblijf hier gepasseerd..En ik heb me eigenlijk nog geen seconde verveelt. Tijdens de week heb ik het zoiezo heel erg druk met mijn stage. Ik start om 9u (wat ik een hele grote luxe vind!) en normal gezien heb ik dan gedaan om 17u30. Maar eigenlijk is het altijd veel later, mijn begeleidster begint meestal in een rush rond 11-12 u, maar zeblijft dan ook tot rond middernacht! Ondertussen hou ik mij bezig met celculturen, flow cytometry, PCR en western blottings. Binnen 2 weken starten we met confocal microscopy (waar ik heel erg na uitkijk, die beelden dat je daar mee verkrijgtt, zijn dus echt prachtig) en tranfectie met bacterien. In de latere namiddagbespreken we dan meestal de resultaten en wat de volgende stappen zijn en voorbereiding voor de volgende dag. Meestal vetrek ik hier dan ook rond 19-20u30. Dan eten proberen te maken, eventjes rusten, soms wat huishoudelijk werk en proberen nog wat artikels te lezen. En de dag zit er al op.
In het weekend ga ik, meestal met de andere erasmusstudenten van op stage, Londen gaan verkennen. Dit weekend zijn we naar sea-life (en ondertussen ook de Big Ben, Westminster palace en de Londen Eye gezien), en het natural history museam geweest, waar het op beide plaatsen heel erg mooi was, maar jammer genoeg ook veel stinkende babys. Daar achter heb ik dan ook mijn eerste tortilla chips maaltijd gehad . Ze eten hier dustortilla chips met gemolten kaas , kippe brokjes als waardige maaltijd. Heel erg lekker wel, maar een uurtje later had ik al terug honger. Daarna paar pubs bezocht, waar het happy houre was, lekker coctails voor maar 3.5 pond. Ondertussen is het wel een feit voor mij, Engelsenkunnen dus absolute niet drinken! Of het kan ook aan de grote hoeveelheden liggen dat je hier krijgt. Als je een gewoon biertje besteld, krijg je hier namelijk bijna een halve liter. Maar tegen 11u lopen de meeste hier dus al heel erg zat rond.
Er bestaat een zegswijze dat zegt: Ongeluk komt nooit alleen, altijd in drievoud Nu ik weer helemaal hersteld ben, besluit mijn laptop om forfait te geven. Gelukkig mag ik in het lab de computers gebruiken. Nu wacht ik nog op mijn derde tegenval, hopelijk gaat het langs mij voorbij zonder dat ik het merk.
En tussen haakjes: het eten valt hier eigenlijk best wel mee. Ik mis enkel de belgische chocolade + alles wat er mee te maken heeft (het is hier allemaal "kinderchocolade", dat super plakt ), en de lekkere koeken van bij de bakkerij ( hier moet je heel erg hard zoeken, en als je er dan vindt, hebben ze meestal een raar smaakje).
De maandagavond begon het al, mijn keel voelde heel erg
geïrriteerd aan. Naarmate de week vorderde voelde ik me slechter en slechter worden
tegen dat het woensdag was ik al een
beetje in paniek. Want het laatste dat ik wilde, was ziek zijn in een land waar
ik enkel de supermarkten en de lekkere
afhaalrestaurantjes weet zijn.
Donderdag
ochtend vertrok ik dan ook naar het lab
met sterk gezwollen halsklieren, mijn keelholte vol met witte stipjes en rode
vlekken, mijn huigje hangend op mijn
tong (Heel irriterend, want je kan moeilijk iets inslikken dat vast hangt in je
mond) en een etterige smaak. Eten,
drinken of speeksel door slikken lukte niet al te , over praten maar te
zwijgen. Na een uurtje in het lab , wist ik al dat ik het geen hele dag ging
volhouden. Dus ging ik naar mijn mentor en vraagde lief of ik naar huis mocht. In het labo zelf reageerden ze heel bezorgd,
ik kreeg een klein overlevingspakket mee
naar huis: koekjes melk, thee, ect. Ze waren dus super lief, wat mij al een
beetje geruststelde. En ze vertelden dat het heel normaal was dat ik ziek was,
want de meeste die blijkbaar toekomen in Londen, zijn de eerste 3 tot 6 maanden
continu ziek. En bijna iedereen in het lab had het doorgemaakt ( vooral de
metro schijnt een goede kweekplaats zijn voor microben) Nu hoop ik dat het bij
deze 1keer blijft, want ik zie het niet zitten om de resterende tijd dat ik
hier ben ziek rond te lopen. Gelukkig kreeg ik compagnie om naar de dokter te
gaan. We gingen binnen een walk-in
centre omdat ik nog niet ingeschreven was bij een GP (huisdokter). Daar kwam
ik te weten dat ik onderzocht ging worden door een verpleegkundige. Tijdens
het wachten, kreeg ik al door dat je hier op niet veel privacy moet rekenen. Even
een voorbeeldje: een vrouw meldt zich aan de receptie, en kreeg luid meegedeeld
over de hele zaal dat ze een plaspotje mocht vullen in het toilet + ze moest
het bijhouden dat ze bij de verpleegkundige werd geroepen. Daar zat die mevrouw dan de hele tijd in
wachtzaal maar haar gevuld plaspotje in haar hand. Eventje later mocht ik naar
binnen, en ik moet zeggen dat het allemaal super snel verliep, ik mocht gaan
zitten op een stoel tegen een muur, hij keek in mijn keel met een lampje voor
10 seconden. En besloot daar uit dat ik een Streptococcus infectie had. Ik
kreeg antibiotica voorscheven, en 1 min later stond ik al terug buiten. Echt
verast was ik niet, want Londen is nu eenmaal een stadje waar alles
vliegensvlug moet gaan.
Dan naar de farmacie, de eerste die ik bezocht had de
antibiotica niet in huis, en het ging tot morgenochtend duren voor het binnen
was. Dan maar een andere, waar ze een halfuur zochten tegen wanneer ze het
juiste doosje vonden. Ondertussen kon ik mijn ogen goed de kost geven. Er
kwamen allerlei mensen binnen en toonden een bonnetje aan de apotheker, waarop
ze een drankje kregen (aan de kassa = geen privacy), en zo waren er wel een
stuk of 10 in dat halfuurtje. Ik had al een klein vermoeden dat het om methadon
ging,maar ik kon het niet echt geloven en vroeg voor de zekerheid bevestiging aan
mijn compagnon. Ik kon het maar niet geloven, dat ze methadon gaven, terwijl iedereen kon zien aan wie. Zo
herkende ik een mevrouw die ik alle dagen zie op het perron van de metro ( ze
is heel gemakkelijk te herkennen want de zijkanten van haar haar heeft ze
wegscheert).
Mijn conclusie van de dag: was super blij me de goede opvang
van mijn stageplaats, maar ik ben toch wel een beetje heel erg blij dat ik een België
woon, waar er veel meer rekening wordt gehouden met de privacy voor de patiënten. Het in de watten gelegd
worden van huis uit, als ik ziek ben. Miste ik eerlijk gezegd wel een klein
beetje.
Ondertussen ben ik al aan mijn derde week stage begonnen. En kan ik al bijna even vlug wandelen zoals de echte Londenaren. Ook al twee drukke weekends achter de rug. Het eerste weekend, ben ik op verkenning geweest in Londen met de twee andere erasmusstudenten van het labo. We hebben onder ander covent garden, regent park (met super koddige eekhoorentjes ), British museum bezocht. En dit weekend had ik al mijn eerste bezoeker, whiiiiii ! Een heel aangenaam weekend gehad, met vele uitstapjes, onder ander naar het scary house. Dat was niet zo mijn ding, opgejaagd worden door mensen in het donker, brr...
Op stage gaat alles heel goed, het komt leuker en leuker, en ik mag zelf mijn eigen experimenten doen. Deze maandag heb ik gelukkig geen muis moeten villen. Mijn begeleidster was ziek, dus een geluk bij een ongeluk. Afgelopen donderdag heb ik zelf meegedaan aan de pubquiz bij het instituut. Niet dat ze zo veel hulp hebben gehad aan mij, maar we zijn temminste niet laatste geëindigd zoals het andere team van het lab :)
Ondertussen heb ik al een paar dingen opgemerkt aan hoe de mensen hier leven, ze zijn hier echt zot van brandalarm oefeningen. Iedere woensdagochtend tussen 7u-8u ( 's ochtends !!! ) heb ik oefening op mijn slaapplaats ( is niet zo leuk om mee te ontwaken). Iedere vrijdagochtend is er oefening in het labo + onaangekondigde oefeningen zoals afgelopen woensdag. Er wordt hier dus veel geoefend! Ook zijn ze hier niet zo goed voor het milieu, echt sorteren doen ze niet, alles in 1 zak:)
Volgende keer probeer ik een paar foto's op te laten.
Ondertussen ben ik al 4 dagen in London, misschien eens beginnen met het begin . Zondag vertrok ik dus met al mijn baggage richting rijsel voor de eurostar. Did was simpeler gezegd dan gedaan, want de gps werkte niet zo goed meer. Resultaat paar keer mis gereden en ik was juist op het nippertje op tijd voor check in. Eenmaal in Londen begon de zoektocht naar mijn slaapplaats. De kamer was geen zo leuke verassing, want die lag namelijk vol met vuile sokken ( je kan je de geur wel inbeelden zeker ), schoenen en kleren. Gelukkig kreeg ik van de securty van het gebouz, de "emerency room " voor de nacht. Toen we 's avonds op stap gingen om iets te eten, was het al snel duidelijk dat whitecapel, wel een hele erge multiculterele beurt is, met vooral mannen en heel weinig vrouwen... Er staan hier ook op iedere hoek van de straat verkeerslichten, maar blijkbaar worden die niet veel gebruikt, door de voetgangers zelf, ik was de enigste die stond te wachten op groen licht Om de kwartier, op spitsmomenten om de 5 min hoor je hier een ambulance, de hele dag door dus ook nachts ( dat is dus niet zo aangenaam als je vlak bij het ziekenhuis verblijft .)
De volgende dag ( maandag dus) was het vroeg opstaan, want er was terug een verhuis gepland naar de andere kamer, en de verantwoordelijk is daar enkel van Ma-Vrij van 9u-11u, en op 10.30 moest ik al op mijn stageplaats zijn. Dus ik vertrok een uur van voordien naar mijn stage, omdat ik weet dat ik een expert ben in verloren te lopen. Na 3 kwartier daar hebben rond gelopen, een belletje gemaakt naar mijn begeleider daar. En ze ging me komen oppikken, een halfuur later stond ik daar nog altijd te wachten... Dus nog eens telefoneren... En wat bleek ze vond mij niet, en was dan maar terug gekeerd... Mijn eerste indruk over Londenaars was dus niet echt super... Eenmaal daar aangekomen, kreeg ik allerlei rondleidingen, heel veel documentatie om te lezen, en een eerste uitleg over het onderzoek. Achter de stage, naar de winkel voor wat eten, terug was ik onder de indruk van de mannen en multiculture witechapel. Dit komt waarschijnlijk ook omdat mijn slaapplaats 5min is van een moskee en soort huis voor de islam.
De tweede dag op mijn stage, was kijken en noties nemem van de verschillende technieken. Eerst moest er van een dode muis, zijn vel verwijderd worden, dan de pelvis breken en daarna tuba en fremor uithalen zodat ze het beenmerg konden gebruiken voor een primaire celcultuur. En dit gebeurt allemaal met de hand! Mijn maag keerde wel eventjes, maar ik zal er maar rap proberen aan te wennen, want volgende week maandag mag ik eens proberen .... Daarna nog eens kijken hoe zei een PCR en elektroforese uitvoeren + uitleg over wat en wel mag in de verschillende gedeelten van het lab.
Mijn derde dag begon niet zo goed, ik werd namelijk uit mijn slaap gehaald van het brandalarm dat af ging, en het was dan ook een niet aangekondigde oefening .... Im het lab verder noteren en bekijken van verschillende technieken zoals western blot en een colimetrische methode op eiwitten. De basisprincipe is van het meeste hetzelfde zoals we geleerd hebben in de les en labo. Maar natuurlijk moet je het hier op hun manier doen ;)
Mijn verontschuldigen, als er veel typfouten aanwezig zijn in de tekst.Maar hier gebruiken ze een qwerty toetsenbord en al de letters staan dus op een andere plaats, wat niet zo handig is als je blind typt.
Morgen is het eindelijk zo ver, en vertrek ik voor 3 maanden op stage naar Londen. Via deze blog zal ik proberen jullie op de hoogte te houden.
De valiezen staan al volgepropt klaar, en hopelijk ben ik niet al te veel dingen vergeten.
Vanavond verder afscheid nemen van iedereen, dat toch wel een beetje pijn doet. Maar andere kant ben ik ook ontzettend nieuwsgierig hoe mijn kot er uitziet en naar mijn stageplaats.
. Dus heb ik mijn geen seconde verveelt en werd het een super druk weekend. Vrijdag ben ik voor de eerste keer een londense club gaan bezoeken, waar het girls night was, dus de vrouwen mochten drinken en binnen aan de halve prijs. Heel veel fun, alleen jammer dat alles hier heel vroeg sluit
. De pubs sluiten meestal tussen 23-24h, en de betaalbare clubs al om 1h. Indien je langer wilt uitgaan, bestaan er natuurlijk altijd de clubs die langer open zijn, op voorwaarde dat je een centje meer betaald, dat begint vanaf 15 pond of meer.
. Ze eten hier dus
