Het vak muziekgeschiedenis vertrekt steeds vanuit het “levende materiaal”, de muziek zelf.  Dit betekent dat we ook regelmatig op concertuitstap of naar de opera gaan, om de muziek van dichtbij te kunnen meemaken.  Deze concerten zijn steeds geheel vrijblijvend, maar worden in de lessen voorbereid, zodat we met een stevige voorkennis nog meer kunnen genieten van de muziek.

Alle melomanen zijn welkom in de lessen muziekgeschiedenis! Je hoeft niet persé noten te kunnen lezen, of een grote historische achtergrond te hebben.  Uiteraard zijn een basis van notenleer en/of AMC een zeer goede voorbereiding op de lessen, maar ze zijn dus niet onontbeerlijk om muziekgeschiedenis te kunnen volgen.

Lodewijk is een koningspinguïn die door zijn eeuwig getwijfel en gewaggel verwarring zaait bij de andere pinguïns. Hij is een vogel en vogels kunnen vliegen… Er is de oude, mopperende Filemon die zich schor staat te schreeuwen dat pinguïns niet kunnen vliegen. Maar er is ook de jonge, intelligente Madeleine, die vindt dat Lodewijk het op zijn minst toch mag proberen… Filemon en Madeleine krijgen allebei aanhangers; voor- en tegenstanders van Lodewijk. Tot de koning der koningspinguïns zich op een dag met de zaak bemoeit…

Een ontroerend verhaal over een pinguïn die niet als de andere pinguïns in het rijtje waggelt. Hij denkt en twijfelt, twijfelt en denkt. Hij is een wat naïeve romanticus die denkt dat hij kan vliegen. Hij krijgt vrienden en vijanden, zonder het zelf te willen.

Een verhaal voor dromers en twijfelaars, voor jong én oud.

Ja dat was dus een beetje uitleg over de musical lodewijk de koningspingiung die door ging op Zaterdag 14 mei en Zondag 15 mei.

ik en een heleboel andere kinderen uit de klassen amv waren het koor achter op het podium. Voor ons zaten de spelers die acteerden die zitten in woord je hebt woord bij muziek en amv woord is meer knutselen kleine instrumenten (triangel,drum enz) gedichten schrijven toneelstukken uitvoeren en amv is waar ik zit echte instrumente thoerie van muziek enz. meer info vind je op hamw.

De precieze reden waarom de Stradivarius zo'n subliem geluid produceert, wordt nog altijd als een mysterie beschouwd. dus men weet eigenlijk nog in princiepe niet waarom de klank van de stradivarius zo mooi is. De Amerikaanse chemicus joseph Nagyvary, werkzaam aan de texas am university, heeft er zijn levenswerk van gemaakt om te onderzoeken wat de ware oorzaak van de klank is. Volgens Nagyvary is de klank te danken aan het chemische conserveringsmiddel voor hout dat er gebruikt werd in de streek waar de vioolbouwer werkte. In de loop der jaren heeft hij meerdere malen gepubliceerd over zijn onderzoek naar de behandeling van het hout van de Stradivarius. Zijn onderzoek van 2006, uitgevoerd met de analysetechnieken kernspinresonantie en infrarood spectornatie , bracht naar voren dat het hout van de achterkant van de violen behandeld zou zijn met conserverende zouten die koper, ijzeren chroombevatten. Voor vervolgonderzoek staat het uitzoeken van de precieze samenstelling van deze zouten op het programma. De meningen over de uitkomsten van het onderzoek zijn echter verdeeld. Jon Whiteley, conservator van de muziekafdeling van het Ashmoleam museum in Oxford en eigenaar van twee Stradivariusviolen en één van zijn gitaren, gaat ervan uit dat de kwaliteit van het hout en het vernis weliswaar erg belangrijk zijn, maar hij beschouwt de vorm van de resonerende kast als uiteindelijk verantwoordelijk voor de unieke klank.De hoogste prijs ooit betaald voor een viool van Stradivarius (genaamd The Hammer) op een veiling was $3,5 miljoen in 2006 bij Christie's in New York.
Begin april 2007 bracht de Stradivarius uit 1729 genoemd Solomon, Ex-Lambert bij Christie's in New York, $ 2,7 miljoen op. De naam van de viool is ontleend aan de twee recentste eigenaars.
De meeste Stradivarius-instrumenten worden echter privé verkocht voor nog veel hogere bedragen. De voor vrijwel alle musici onbetaalbare instrumenten zijn doorgaans eigendom van vermogende derden die het instrument uitlenen aan topviolisten.Antonio Stradivari (Cremona, ±1644 - aldaar,18 december 1737), ook wel Stradivarius, was een Italiaans vioolbouwer en de bekendste onder hen. Stradivarius had elf kinderen bij zijn twee vrouwen, met wie hij in totaal 70 jaar getrouwd is geweest.Stradivarius was waarschijnlijk oorspronkelijk opgeleid als houtsnijder en mogelijk een  leerling van Nicolo Amati. De door Stradivari gebouwde instrumenten worden nog altijd gerangschikt onder de beste violen ooit gebouwd. In elke Stradivarius is een klein papieren label geplakt met de tekst Antonius Stradivarius Cremonensis Faciebat, wat betekent Gemaakt door Antonio Stradivari uit Cremona. Stradivari werkte zijn hele leven vol overgave aan zijn instrumenten, van 's morgens vroeg tot 's avonds laat. Hij bouwde allerlei snaarinstrumenten, waaronder ook celli, altviolen, minstens één harp en gitaren. Experts schatten dat Stradivari in zijn leven ongeveer 1100 instrumenten heeft gemaakt. Hiervan zijn er nog ongeveer 700 in omloop. Musici die een Stradivarius bespelen, claimen vaak dat elke viool en dus ook elke Strad, zoals ze liefkozend genoemd worden, een eigen persoonlijkheid heeft. De nog resterende bespeelbare instrumenten (ca. 540) behoren tot de kostbaarste ter wereld.

  Viool gebouwd door Stradivarius. 
  

                                                                                                                                . 
                                                                   
 
   

De viool is een snaaristrument met vier snaren. De klank wordt voortgebracht door de snaren in trilling te brengen met een strijstok , of door te tokkelen met de vingers (pizzicato). De houten klankkast dient om het geluid van de trillende snaren te versterken. De viool wordt doorgaans bespeeld door het insstrument tussen kin en schouder te klemmen en met de vingers van de linkerhand de snaren af drukken tegen de ebbenhouten toets om zodoende de snaar te verkorten (en dus hoger te doen klinken).

Wie de eerste viool heeft gemaakt is onbekend. Algemeen wordt aangenomen dat de viool rond 1550 in Italië ontstond in de vioolbouwcentra brescia en Cremona. In de middeleeuwen bestonden er veel verschillende snaarinstrumenten. Sommige werden getokkeld, zoals de luit, andere werden gestreken, zoals de vedel en de rebec , een smal peervormig instrument. Ook de elegante lira de braccio, die al de vorm van de huidige viool had, kan als een voorloper worden beschouwd.

Stemming en klank

De vier snaren zijn normaliter als volgt gestemt, van laag naar hoog:

In sommige gevallen wordt door de componist een afwijkende stemming (ofwel ' scordatura') voorgeschreven.

De G-, D- en A-snaar zijn vaak van kunststof, omwikkeld met metaalfolie en titanium en slechts zelden is sprake van een staalsnaar. De betere snaren zijn echter vervaardigd uit schapendarm. De E-snaar is doorgaans van massief metaal. Vroeger werd alleen schapendarm gebruikt. Door de gebrekkige technologie waren snaren moeilijk homogeen te maken, hetgeen de klank negatief beïnvloedde. De tegenwoordige darmsnaren hebben dit nadeel niet meer. Darmsnaren zijn wel gevoeliger voor vocht, zodat de viool sneller ontstemt.

De klank van de viool kan worden verzacht door een sordino (houten of kunststof demper) op de kam te zetten. Voor studiedoeleinden kan men de viool heel zacht laten klinken met een zware metalen demper.

Meestal wordt de viool met de strijkstok bespeeld. Naast de strijktechniek (arco) wordt de viool soms ook pizzicato bespeeld (door met een vinger te tokkelen - meestal met de stok in de hand). Soms wordt col legno gespeeld door met het hout van de strijkstok op de snaren te 'slaan'.

In orkestwerken zijn meestal twee vioolpartijen aanwezig, de eerste en de tweede viool. Slechts af en toe is een derde vioolpartij aanwezig. De instrumenten zijn identiek, maar de eerste violen krijgen melodieuzere (en vaak wat moeilijkere) partijen te spelen. De altviool is een stuk lager gestemd en heeft meestal een ondersteunende rol.

Tot de moderne vioolfamilie behoren van (klein naar groot):

• viool
• altviool
• cello
• contrabas
  

Viool met strijkstok in een koffer.

De viool bestaat uit verschillende onderdelen zoals:

• De klankkast, het belangrijkste onderdeel, om de klank van de snaren goed te laten uitkomen.
• De hals, het deel waarop de zwarte toets zit, waarop de violist zijn vingers plaatst.
• De krul, het woord zegt het al, een krulvormig stuk aan het uiteinde van de hals. Hij heeft eigenlijk geen waarde voor de klank, maar is een afwerking van de viool voor het oog. Merkwaardig is dat het altijd een krul is, andere vormen zijn zeer zeldzaam.
• Het kinstuk, een onderdeel waar de speler zijn kin op laat rusten. het kan van kunststof en van hout zijn, ook zijn er onderlinge verschillen, het ene zit meer aan de zijkant, en sommige zitten meer in het midden, dit hangt af van de keuze van de bespeler.
• Het staartstuk, dit gaat onder het kinstuk door, en zit daar ook vastgemaakt. Op het staartstuk bevinden zich meestal fijnstemmers, om een snaar een fractie te kunnen verhogen. Om de viool gewoon te stemmen gebruikt men de stemknoppen, die voor de krul zitten.
• De kam, een belangrijk onderdeel want hier lopen de snaren overheen, en er staat dus ook behoorlijk wat spanning op. Staat de kam scheef dan heeft dat vervelende gevolgen voor de klank en de snaren. De kam brengt de trillingen van de snaren over op de klankkast.
• De klankgaten, deze zijn f-vormig en zitten aan beide kanten in het bovenblad van de klankkast. Hierdoor kunnen de tonen in de klankkast galmen.
• De toets, het zwarte deel op de hals waar de snaren overheen lopen naar de stemknoppen toe. De violist drukt de snaren op de toets om de tonen te verhogen.
• Het achterblad, dit is de achterkant van de klankkast. Het bestaat uit een of twee delen.
• De stapel, het stokje in de viool onder het linkervoetje van de kam dat zorgt voor de overdracht van de trillingen naar het achterblad.

Vioolbouw

Afmetingen van viool

viooltype	maat in cm
4/4	58,4
3/4	55,9
1/2	50,8
1/4	47,0
1/8	41,9
1/16	35,6

Violen (en met name de studieviolen) worden in een aantal maten gebouwd. De hele viool (4/4) is de meest gangbare, kwartviolen en kleiner worden heel weinig gemaakt. De geschikte maat viool voor kinderen kan gevonden worden uit de lengte van de arm: de viool is niet te groot als de volle hand om de krul geslagen kan worden terwijl de viool onder de kin gehouden wordt.

Het bouwen van een viool vereist veel vakmanschap. Doordat een viool zijn mooiste klank vaak pas na lang bespelen verkrijgt, zijn vooral de violen van een aantal oudere vioolbouwers beroemd. Deze zijn:

• stradivari
• Amati
• Bergonzi
• Guarneri
• Gagliano
• Ruggiero
• Stainer

Moderne ontwikkelingen

Viool en Altviool

Elektrische fender viool

Alhoewel de viool een traditioneel instrument lijkt, heeft het een groot aantal veranderingen in de tijd ondergaan. Vele vioolbouwers experimenteerden met eigen ontwerpen met het doel de akoestische eigenschappen van het instrument te ontrafelen. Onderzoek met behulp dendrochronologie, gaschromatografie massaspectrometrie laat toe een oud instrument te dateren. Tevens kan men de herkomst en exacte leeftijd van het hout bepalen.

Een recente ontwikkeling is de elektrische viool. Voor versterking wordt ook vaak gebruikgemaakt van een piezo-element. Dit heeft als voordeel dat het zeer eenvoudig op de kam van de viool aangebracht kan worden. Het past op iedere willekeurige viool en het richt geen schade aan. Eén van de nadelen is dat je niet stil kunt oefenen, omdat de klankkast nog altijd ongewijzigd blijft.

 introduceerde in de jaren vijftig de solid body elektrische viool, maar deze werd na enige jaren weer uit de handel genomen wegens gebrek aan populariteit. In de jaren negentig werden er weer elektrische violen geproduceerd door andere fabrikanten.

Het bespelen van de viool leert men soms al op zeer jonge leeftijd, vaak aan de hand van de 

De kattendarmlegende

Men gebruikt voor de fabricage van moderne vioolsnaren schapendarm, teflon, nylon, perlon, titanium, staal, carbon, zilver, goud of natuurzijde. Veel mensen denken dat vioolsnaren uitsluitend gemaakt zijn van kattendarm. Dat komt door de Engelse vertaling van het woord schapendarm: catgut.

Maten

Voor het onderwijs aan kinderen worden speciale kleinere violen (en cello's) gebouwd. Men spreekt van 1/4, 1/2, 3/4 violen als deze kleinere maten worden bedoeld. In de  worden deze kleine violen veelvuldig gebruikt, omdat de kinderhand nog geen grote grepen kan uitvoeren. Bij deze kleinere violen worden ook kortere stokken gebruikt.

Ludwig van Beethoven was de zoon van de rijlandse zanger Johan Van Beethoven en zijn echtgenote Magdelena Keverich. Zijn grootvader, Lodewijk van Beethoven, kwam uit Mechelen vestigde zich later in Bonn. Deze afkomst verklaart het Nederlandse voorvoegsel van in zijn naam. De naam Beethoven zou afgeleid zijn van de landstreek Betuwe. Een andere mogelijkheid is dat hij afgeleid is van het knolgewas biet: "Biethoven".

Beethovens vader trachtte van zijn zoon Ludwig, in navolging van Mozart, een wonderkind te maken, nadat hij had gemerkt dat de jongen een grote muzikaliteit aan de dag legde. Een moeilijke jeugd waarin armoede een rol speelde en een vader die geregeld dronken was en 's nachts bij thuiskomst – indien hij gezelschap bij zich had – zijn zoon dwong uit bed te komen om voor hen piano te spelen, maakten van Ludwig een somber en wantrouwend mens. Toch kon hij met zijn extraverte karakter ook luidruchtig vrolijk zijn.

Een portret van de dertienjarige Beethoven door een onbekende meester uit Bonn (ca. 1783)

In 1777 ging Beethoven naar het zogenaamde Tirocinium, een lagere school waar Latijn werd onderwezen. Een schoolkameraadje vond dat Beethoven zich van de anderen onderscheidde doordat hij er zo smerig en slordig uitzag.De schoolgang duurde tot 1781. Hij ging niet naar het gymnasium en genoot verder ook geen algemeen vormend onderwijs meer. Alle tijd werd nu aan de muziek besteed.

De vroege en wat latere jeugd van Beethoven worden redelijk gedetailleerd beschreven in een manuscript dat nagelaten is door het gezin Fischer, dat vanaf 1776 huisgenoot van de Beethovens was. Als volwassen man kreeg hij makkelijk ruzie en kon hij onredelijk zijn, zelfs tegenover zijn beste vrienden. Maar hij putte zich ook uit om een vriendschap te herstellen als deze door zijn toedoen op de klippen was gelopen.

haydn Beethoven nam in 1779 in Bonn lessen bij Christian Gottlob Neefe, een hoforganist, die hem in contact bracht met de werken van Bach,

 en Mozart Op elfjarige leeftijd kon Beethoven das wohltemperierte klavier van Bach bijna in zijn geheel uit zijn hoofd spelen en schreef hij zijn eerste composities. Op twaalfjarige leeftijd kon Beethoven al invallen voor Neefe als organist en theaterkapelmeester. In 1781 bezocht Beethoven met zijn moeder Rotterdam en Den Haag, waar hij optrad voor Erfstadhouder Prins Willem van oranje Nassau en zijn entourage.

In 1782 verscheen zijn eerste uitgegeven werk: de Dressler-Variationen . In de editie van 2 maart 1783 van Cramers Magazin der Musik liet Neefe zich lovend uit over Beethoven. In juni van het jaar erop (1784) werd Beethoven, naast Neefe, benoemd tot hoforganist. Zijn salaris bedroeg 150 florijnen (100 Thaler). In 1784 componeerde Beethoven op 13-jarige leeftijd zijn allereerste pianoconcert in Es majeur Wo04. Het stuk geniet weinig bekendheid maar dankzij een moderne reconstructie van het werk van de hand van Ronald Brautigam, staat piano concerto opnieuw in de belangstelling.

In 1787 ondernam Beethoven een reis naar Wenen om bij Mozart les te nemen, maar waarschijnlijk hebben de twee elkaar nooit ontmoet. Beethoven moest namelijk hals over kop terug naar Bonn omdat zijn moeder op sterven lag. Zij overleed op 17 juli 1787. Op 20 november 1789 verliet Beethovens vader het hoforkest. Zijn salaris, 200 Thaler, werd gehalveerd, de resterende 100 Thaler werden voortaan aan Beethoven toegekend voor het onderhoud van zijn broers. In de praktijk verzorgde Beethoven zijn broers vanaf ongeveer 17-jarige leeftijd.

Op 2 november 1792 maakte Beethoven zich gereed om naar de Oostenrijkse hoofdstad Wenen te verhuizen. Hij kwam op 10 november in Wenen aan. Mozart was elf maanden eerder gestorven. Op 18 december 1792 overleed Beethovens vader.

Wenen (1792-1827)

Tussen 1792 en 1794, terwijl hij zich inmiddels definitief in Wenen gevestigd had, nam hij lessen bij Joseph Hadyn . Maar tussen de twee boterde het niet erg. Haydn was verbaasd over de 'woede' in Beethovens muziek en deed zelfs een poging om de publicatie van een van diens eerste pianotrio's tegen te houden. Beethoven vond dat hij te weinig leerde bij Haydn en nam in het geheim les bij de componist Johann Schenk, die een betere leraar bleek, omdat deze fouten uit het werk van Beethoven haalde die Haydn – mogelijk uit gebrek aan interesse – over het hoofd had gezien. Dit zou kunnen suggereren dat Haydn toentertijd de grootte van Beethovens talent niet juist had ingeschat.

Op 29 maart 1795 gaf Beethoven zijn eerste openbare concert in Wenen, in het Burgtheater, en speelde daar (waarschijnlijk) voor het eerst zijn eerste pianoconcert. In juli of augustus van hetzelfde jaar verscheen zijn eerste gepubliceerde werk: de pianotrio's opus 1.

Op 6 oktober 1802 schreef hij zijn 'Heiligenstädter Testament', een testament voor zijn twee broers, Carl en Johann, waarin hij zijn wanhoop over zijn toenemende doofheid uitsprak. Hij schreef onder andere dat hij als dove musicus eigenlijk niet meer wilde leven, maar zich verplicht voelde toch in leven te blijven, om zodoende de wereld van zijn composities te laten genieten. Rond 1819 was Beethoven volledig doof.

Titelblad van de derde symfonie van Beethoven, de Eroïca opus 55. De aanvankelijke opdracht aan napoleon bonaparte is doorgehaald.

In de periode van juni tot en met oktober 1803 schreef Beethoven de Eroïca, zijn derde symphony, die hij aan Napoleon opdroeg. Toen Beethoven in 1804 hoorde dat Napoleon zich tot keizer had laten uitroepen, kraste hij de naam van Napoleon zo heftig van het titelblad dat op die plek een gat achterbleef (zie afbeelding) en hij veranderde de opdracht in Sinfonia Eroica, composta per festeggiare il sovvenire di un grand' Uomo ("Heroïsche symfonie, gecomponeerd om de herinnering aan een groot Man te vieren").

In 1809 speelde Beethoven de Weense adel uit door een aanstelling als Kapellmeister in Kassel te accepteren. Hij wilde wel in Wenen blijven, maar dan moest de adel hem een vast inkomen garanderen. Op 26 februari kreeg hij zijn begeerde contract met een jaargeld van 4000 florijnen. Nu hij een vast inkomen had, ondernam Beethoven stappen in de richting van een huwelijk. Zo schreef hij zijn voormalige secretaris Gleichenstein (die in Freiburg woonde) of deze hem wilde helpen een vrouw te vinden. In mei 1810 vroeg Beethoven Wegeler in Koblenz om een afschrift van zijn doopakte. Dit kan ermee verband houden dat hij in die periode een aanzoek aan Therese Malfatti had gedaan.

In mei 1810 leerde Beethoven Bettina, Franz en Antonie Brentano kennen, die op hun beurt bevriend waren met Johann wolfgang Von Goethe. Deze stelde via Bettina Brentano voor Beethoven te ontmoeten, waarin Beethoven toestemde. Later dat jaar componeerde hij drie liederen op teksten van Goethe, opus 83. Op 12 april 1811 schreef Beethoven voor het eerst aan Goethe en liet hem weten dat hij een exemplaar kreeg van de Egmont-muziek. In juni 1812 vertrok Beethoven naar een kuuroord in Teplitz, bij Karlsbad. Terwijl Beethoven hier verbleef, schreef hij een hartstochtelijke brief aan een anonieme vrouw: de Unsterbliche Geliebte. Omdat de Brentano's de dag ervoor in Karlsbad waren aangekomen, nemen de meeste onderzoekers aan dat de brief aan Antonie Brentano was gericht, al houden enkelen vol dat het Josephine Deym-Brunsvik betrof. Op 14 of 15 juli kwam Goethe in Teplitz aan, waarna hij Beethoven op 19 juli ontmoette. De daaropvolgende week hadden ze dagelijks contact, totdat Beethoven naar de Brentano's reisde en in hun huis in Karlsbad logeerde.

In 1813 stelde Beethovens broer Carl een verklaring op dat, mocht hij komen te overlijden (vanwege zijn ernstige tering), hij Beethoven wilde zien als voogd van zijn zoon Karl. Beethoven leende van muziekuitgever Steiner geld om zijn zieke broer en diens vrouw Johanna te ondersteunen. Deze lening werd terugbetaald in de vorm van publicatierechten van bepaalde werken, zoals Wellington's Sieg, de zevende en achtste symfonie, strijkkwartet opus 95, vioolsonate opus 96 en het Erzherzogtrio. Na het overlijden van zijn broer op 15 november 1815 ontvlamde een bittere strijd om het voogdijschap van Karl. Vanaf 19 januari 1816 was Beethoven de enige wettelijke voogd over Karl. Karl werd begin februari van zijn moeder gescheiden en op een internaat geplaatst. Vanaf ongeveer september dat jaar begon Beethoven plannen te ontwikkelen om zijn neef bij zich in huis op te nemen. Op 14 oktober werd Beethoven ernstig ziek, de start van een lange periode van kwakkelen en problemen. In deze periode had hij regelmatig contact met de Philharmonic Society of London die hem wilde betalen om naar Londen te komen en twee symfonieën te schrijven. Hoewel Beethoven begon met de schetsen van de negende symfonie, zou hij die pas jaren later voltooien.

Begin 1818 kwam neef Karl bij Beethoven in huis wonen en kreeg onderricht van een huisleraar. In deze periode nam Beethovens gehoor zo sterk af dat hij gebruik moest maken van de zogenoemde Konversationshefte. Gedurende 1818 deed Karls moeder Johanna diverse pogingen de voogdij terug te krijgen, die alle door de rechtbank werden afgewezen. Op 3 december vluchtte Karl naar zijn moeder. Beethoven schakelde de politie in om zijn neef terug te brengen, waarna Karl weer enkele maanden naar het internaat ging. Toen Beethoven voor het Landrecht moest toegeven dat hij niet van adel was, werd de voogdijkwestie doorverwezen naar de Magistrat, een lagere rechtbank, waardoor Beethoven zich diep gegriefd voelde. Deze dwong Beethoven ertoe zijn voogdijschap neer te leggen en een andere voogd te zoeken. In die periode ging Karl terug naar zijn moeder. Hoewel het voogdijschap op 17 september 1819 aan Johanna (en Leopold Nussböck) werd toegewezen, bleef Beethoven dit aanvechten, totdat – na diverse vergeefse pogingen – het Hof van Appèl Beethoven op 8 april 1820 in het gelijk stelde. Johanna tekende hiertegen vergeefs beroep aan bij de keizer.

In de periode hierna verergerden de diverse kwalen van Beethoven. Zijn muziekproductie nam in kwantiteit sterk af, maar hij werkte aan enkele van zijn grootste werken, zoals de Missa Solemnisen de eerste twee van zijn late pianosonates. Rond februari 1824 was eindelijk zijn negende symfonie klaar. Bij de première ervan was Beethoven zo slecht van gehoor, dat een van de solisten, de alt Caroline Unger, hem na afloop naar het publiek moest draaien zodat hij kon zien dat het publiek voor hem applaudisseerde. Zwaar geëmotioneerd nam hij de eerbetuigingen in ontvangst, wat tot nog geestdriftiger toejuichingen leidde.

In 1824 liet zijn neef Karl weten dat hij de inmiddels gestarte universitaire opleiding filologie wilde verruilen voor een militaire loopbaan. In april 1825 startte hij eerst nog een handelsopleiding aan het Polytechnische Institut. In juli 1826 besloot Karl zelfmoord te plegen, een voornemen dat – na een eerste verhinderde poging – mislukt werd uitgevoerd op 30 juli: de eerste kogel miste en de tweede verwondde hem slechts. Hij werd naar zijn moeder gebracht waar zijn wonden werden behandeld.

In december 1826 kreeg Beethoven een zware longonsteking na een overnachting in een ijskoude dorpsherberg, op de terugweg van zijn broer Johann in Gneixendorf naar Wenen. Op 4 of 5 december van dat jaar componeerde Beethoven zijn laatste voltooide werk: Wir irren allesamt WoO 198. Vanaf 10 december nam zijn gezondheid de laatste, slechte wending. Van toen af aan kon hij vrijwel niet meer werken vanwege waterzucht en geelzucht. In de daarop volgende maanden werd Beethoven diverse keren gepuncteerd, waarbij grote hoeveelheden vocht werden afgevoerd.

Laat in de middag van 26 maart 1827 stak in Wenen een storm op. Volgens Hüttenbrenner was er tegen 5 uur een lichtflits, gevolgd door een enorme donderslag. "Na dit onverwachte natuurfenomeen, dat mij hevig deed schrikken, opende Beethoven zijn ogen, hief zijn rechterhand op en keek enkele seconden op, met zijn vuist gebald en een zeer ernstige, dreigende uitdrukking op zijn gezicht. ... Toen hij zijn hand op het bed liet terugvallen sloot hij half de ogen. ... Geen ademtocht meer, geen hartslag."

Op 29 maart vond in de Alser Kirche onder grote publieke belangstelling de uitvaartdienst plaats. De lijkrede, geschreven door Grillparzer, werd uitgesproken door de acteur Heinrich Anschütz. Beethoven werd begraven op het Währinger Friedhof. In 1888 werd zijn stoffelijk overschot opgegraven en overgebracht naar het zentralfriedhof in wenen.

Beethovens graf,  zentralfriedhof wenen

Laatste woorden

Er is, zoals bij vele beroemdheden, uitgebreid gespeculeerd over Beethovens laatse woorden. Op zijn sterfbed gelegen, had Beethoven erin toegestemd het sacrament der stervenden te ontvangen. Na vertrek van de priester zei Beethoven: Plaudite, amici, comedia finita est. ("Applaudisseert, mijn vrienden, de voorstelling is voorbij", het gebruikelijke einde bij een stuk in de commedia dell'arte). Heb ik niet altijd gezegd dat het op deze wijze zou aflopen? Kort daarna werd een kistje wijn bezorgd afkomstig van muziekuitgever Schott. Schindler, Beethovens 'Geheimsekretär ohne Gehalt', plaatste hiervan twee flessen Rüdesheimer en twee andere flessen op een tafel naast het bed. Beethoven keek ernaar en stamelde: Jammer, jammer, te laat!

De gezondheid van Beethoven

De laatste jaren van zijn leven kwakkelde Beethoven ernstig met zijn gezondheid. De somberheid en het wantrouwen die hij al vroeg had, werden meer uitgesproken door de slechthorendheid die in 1801 begon en die uiteindelijk tot volledige doofheid zou leiden. Hij klaagde ook vaak over zijn spijsvertering. Later heeft men wel eens gesuggereerd dat Beethoven met zijn conflictueuze zielenleven aan een spastische darm leed, die door psychische spanningen werd verergerd. Een leverkwaal (levercirrose), waarschijnlijk door overmatig drankgebruik, werd tijdens de lijkschouwing, die door Beethoven bij leven bevolen werd, in ieder geval klinisch vastgesteld. Een voor de hand liggende oorzaak voor zijn doofheid kan otosclerosezijn geweest, een kwaal waarbij de gehoorbeentjes in het oor aan elkaar groeien en onbeweeglijk worden. Zekerheid zal waarschijnlijk nooit worden verkregen, want de gehoorbeentjes werden tijdens de autopsie verwijderd en zijn sindsdien spoorloos. Anderen houden het er op dat de kwellingen in Beethovens leven (waaronder zijn doofheid) door loodvergiftiging kunnen worden verklaard.Zijn lichamelijke ongemakken verhinderden hem echter niet om tot enkele dagen voor zijn dood te blijven componeren

mijn concert in de halve maan was op 25 april 2009.
ik was heel zenuachtig zoals de rest van de groep.toen zat ik nog maar in het eerste jaar.
onze repetities:za 28/3        11:30-12:30.
ma 20/4    17:00u-18:15u.
als je meer info wilt schrijf dat dan op de reacties of in het gastenboek.ik zal je zo snel mogelijk beantwoorden!
het concert was om 14:45 maar wij moesten er al om 13:45 zijn.
het concert verliep zoals altijd weer goed.
het was niet aleen een belangrijke dag voor mij maar voor iedereen die zich bezig houd met muziek,want die dag was het "dag voor het hagelands deeltijds kunstonderwijs"(DKO)
maar er was nog veel meer die dag bv:woordkoor,slagwerkensemble,samenzag,strijkers suzuki,bigband,strijkorkest,slagwerk,bigband diest,gitaarchoir&voordracht,jazz-combo,fluitchoir,harmonieorkest,beiaard,harmonie en fanfare's diest.