Het is zondag ochtend, tijd voor een zondagsontbijtje, en wat past daar nou niet beter bij dan een lekker eitje tussen twee sneetjes brood. Maar opgepast, er loert hier een onduidelijkheid als het gaat om de voorkeuren van de man tegenover die van de vrouw.
Beste heren, laat mij u even op een grotesk misverstand wijzen. Vaak denken jullie mannen te weten wat wij vrouwen nou écht willen helaas daar begaan jullie al de eerste fout!
Een spoedcursus eieren bakken: Als het op eierenbakken aankomt denken mannen alom dat het om de grootte van het ei gaat. Wij vrouwen weten echter dat de grootte er niets toe doet, het is de dikte waar wij wat aan hebben. Met een dik gebakken ei voelen we ten minste dat er zich een ei tussen ons brood bevindt. En dat is wel zo prettig natuurlijk. Als de man in kwestie helaas niet zo van de dikke eieren is, dan gaat het er ten tweede om wat hij met het ei doet. Want wie verkiest er nou niet een dik en/of smakelijk ei boven een groot smakeloos geval. Heren, laat mij u er ook nog even op wijzen, dat vóór het bakken van het ei er ook nog even overleg gepleegd moet worden met uw geliefde. Immers houdt niet elke vrouw van vloeistof in haar mond een hele dooier is namelijk niet voor elke vrouw een groot genot.
Ik hoop bij deze, met het verstrekken van deze wijsheid, dat er na het lezen veelvoudig eieren genoten worden met begrip en plezier voor beide partijen.
Een wazig beeld wordt scherpgesteld Een idee, een vermoeden, neemt een gedaante aan Veranderd in realiteit Een waarheid heeft zijn plaats ingenomen Daar waar eerst nog twijfel stond Wat voorheen ver van mij af was Bevind zich nu opeens dichtbij Eerder nietszeggend, heeft een vorm aangenomen Het geluid klinkt bekend, vertrouwd misschien zelfs al Het visuele is niet gehuld in onwetendheid Onduidelijk, maar aanwezig, zichtbaar
Dit is wat gaat komen Wachtend, om de hoek die binnenkort heet Bijna zeg ik dan
Is het fout om iets naar mij toe te halen Als ik het misschien wel niets te bieden heb Ik bevind mij op een plaats die ontkenning heet Misschien wordt het ook wel eens tijd om stil te staan Mij door tijd en kennis te laten inhalen Uit de droom en fantasie te stappen Zodat de waarheid voor me kan gaan staan En een illusie, nu nog niet zichtbaar, laat zien In welke gedaante zij zich voorheen schuilgehouden heeft
Deze muziek, dit gevoel, ik wil het met iemand delen. Dus sluit ik mijn ogen en houd mijn kussen stevig vast. Ik lig in bed, koptelefoon op mijn hoofd, over mijn oren, glimlach op mijn lippen. Lieve muziek, een zoete illusie, een zacht kussen. Open ik mijn ogen dan zie ik de tijd, de wekker staart me gemeen aan. Beweeg ik mijn voeten, dan voel ik een koud en leeg bed. Ik sluit mijn ogen en blijf stil liggen... De muziek blijft aan, zo lang mogelijk, ik wil de stilte niet horen. Zolang mijn hoofd maar gevuld blijft met muziek krijgt de ondergedompelde chaos geen kans. Zolang de muziek blijft spelen hoef ik er niet over na te denken... Vandaag niet, morgen misschien, maar beter van niet. Morgen is vandaag, vandaag is donderdag, bijna weekend, bijna... Ik wiebel mijn voeten, het is koud. Ik open mijn ogen, het is laat, te laat. Of moet ik vroeg zeggen? In mijn hand mijn mp3-speler, muziek. Als ik hem uitzet is het stil, ben ik kwetsbaar, ga ik slapen.
Ik heb geen zin om te denken, ik droom wel, en zet de muziek uit...
Zondag avond, de laatste dag van November, het weekend is weer voorbij... terug naar de realiteit, en nee, daar heb ik geen zin in. Morgen gaat mijn wekker te vroeg. Morgen duurt de dag te lang, net als de rest van de week. Morgen begint het normale leven weer, gevuld met regels, afspraken en verantwoordelijkheden. Iets wat wordt geacht goed voor ons te zijn. Hard werken, want zo bouw je een carrière op. Veel leren, want zo kom je nog eens ergens... in boeken zeker. Nee, vooral bezig blijven, dat moet je, denk vooruit. Lekker werken aan je toekomst.
Maar, als je altijd maar naar de toekomst loopt te turen, dan zie je je rijkdom in het heden niet. Kijk eens opzij, zie waar je bent, besef wat je hebt... Dit is alles, dit is nu, dit is alles wat ik wil. Dit is waar ik zijn wil. Ik heb meer dan ik voor mogelijk heb gehouden... Maar nu even niet, ik laat het heden nu achter me liggen en ga terug naar de toekomst. Terug naar de realiteit. Wacht maar mijn heden, mijn lief, volgend weekend ben ik er weer...
Ochtend... buiten is het licht, de gordijnen zijn gesloten. Je ligt nog in bed, je slaapt. Zittend op de bank, een sjaal om me heen gedrapeerd, probeer ik te begrijpen waarom ik dat ook niet doe. Mijn slaap is me ontglipt, maar wakker is niet het woord voor de staat waar ik mij nu in bevind. Ik hang er nog ergens tussenin. De opties staan nog open, een keuze is nog niet gemaakt. Niemand weet wat vandaag brengen zal... De zon, want die schijnt. Misschien dat ik nog even ga liggen. Dan kruip ik tegen je aan in bed. Sorry vandaag, ik laat nog even op me wachten.
Het is als water in mijn handen In dunne stralen sijpelt het tussen mijn vingers door Soms wel met bakken tegelijk Het ontglipt me Is weg voor ik het heb gezien Hoe kan je iets bezitten Als je het nooit echt hebt Het is verdwenen Misschien een druppel achterlatend Om je vooral te laten zien Dat het er wel is geweest...
Er hangt een stilte in de lucht De straten zijn leeg, nog vochtig van de gevallen regen. Witte wolken in een donkerblauwe lucht. Een verdwaalde ster is her en der te vinden in de hemel. Volle maan vannacht, als ik mij niet vergis. Ik hoor de stilte van de nacht niet, het is Lykke Lis stem die mijn oren bezig houdt. Met de koptelefoon op slenter ik mijn vaste rondje. Dinah huppelt om me heen. Zo meteen lekker slapen, m n bed roept mijn naam De wekker zal mij over een paar uurtjes in de vroegte de nieuwe dag in jengelen. Maar nu nog niet, morgen is nog niet hier. Nu loop ik over een verlaten straat met een glimlach op mijn gezicht, mijn blik gericht naar boven. Wacht nog even morgen, ik blijf nog even hier
