Ze oefenen hier thuis nogal graag rekensommetjes. Zodoende...

Victor vond op tafel een bakje met 4 kerstomaatjes in. Hij legt er steeds een aantal in en vraagt dan telkens hoeveel hij er heeft. Dit gemakkelijk enkele minuten aan een stuk (zodat het bijna op de zenuwen begint te werken, zoveel minuten ongeveer).
3 Victor, 4 Victor, 2 Vitor,... en dat in onwillekeurige volgorde en dus meermaals.

Opeens haalt hij ze alle vier uit en vraagt opnieuw "en nu, mama?".
Mama kijkt om en ziet in een fractie voor ze antwoord, dat er geen meer in het bakje zitten, waw, een nieuwe mogelijkheid, ene die we de afgelopen minuten nog niet gehad hebben. Die kleinste denkt dan toch ook tot aan het puntje van zijn neus,oef.

Dus, de mama antwoordt : "Ha, dat zijn er nul, Victor, jij foppertje."
Het kind antwoord (lichtjes verontwaardigd) : "Nee, fout, dit is een leeg tomatenbakje!"

Sorry, maar ik heb het uitgeproest (in mijn binnenste weliswaar) en moest deze noteren tegen de geheugenkaas...
(mss als lezer verre van zo grappig als het hier in de keuken was, ma bon, das gelijk net niet mijn probleem, nah :-8):-8):-8) )

xxx

Ondertussen Lander tegen papa (die vanbuiten komt) : papa, schoenen afvegen, ze doen nog van tsjiep tsjiep tsjiep!