PARKMATRAS TORCK : De parken van het merk TORCK zijn blijkbaar iets groter dan de gemiddelde parken, waardoor de TORCK-matras die we bij een uitverkoop hadden aangekocht niet in ons park past.
Iemand die een park van TORCK aankoopt de komende weken/maanden? Kom dan gerust onze matras halen; voor een luttele 10 euro mag ze weg. Spiksplinternieuw, nog in verpakking.
stap voor stap de grote wereld in
27-03-2009
een woordje WV
We zijn een halve dag in West-Vlaanderen geweest, en we zullen het geweten hebben... Sedertdien spreekt Lander 'een woordje' westvlaams...
Als er iemand aan onze deurbel hangt (en er ook nog op duwt liefst) dan schiet hij recht, met de wijsvinger in de lucht, de ogen gesperd, de mond open en volgende klanken producerend :
DE BELLE!
(Gisteren naar K&G : nieuwe gegevens van Victor beschikbaar)
Lander vertrok deze morgen richting crêche met een 30-tal pannekoeken en kwam aan met 29. In de auto vond hij het wel gepast er al eentje op zijn gezondheid te eten : Hiep Hiep Hoera!
Getooid in zijn "it's my birthday"-T-shirtje staat hij straks centraal als ze een liedje voor hem zullen zingen en hem bekronen met een verjaardags-hoofddeksel. Hiep Hiep Hoera!
Hij was welgezind deze morgen, precies alsof hij snapte wat er vandaag te gebeuren stond. Vandaag is het zijn dag! Hiep Hiep Hoera!
De verjaardagskaartjes zullen de komende dagen en weken tientallen keren van de vensterbank gehaald worden, sommigen zullen worden uitverkoren om er een zelfgemaakte 'Vandewalle' op te kriebelen, anderen zullen 'gelezen worden' als zijn ze het schoonste boekje uit de bieb.
Om dan nog maar te zwijgen van de pakjes dat je krijgt als je verjaart... Joepi! Vanavond mag hij eindelijk de doos openen van de Duplo-boerderij. Zondag gaan we naar de oma en opa's en maandag komen peter en parrain langs. Hiep hiep Hoera!
En nu aftellen naar zondag, wanneer we de lekkerste taart van België zullen verorberen. Njammie!
We mogen naar Gasthuisberg, olé! De Leuvense Professor wil onze Victor in haar onderzoek betrekken. Als we kunnen bijdragen tot de wetenschap... altijd hé!
Leuven... dat wordt een daguitstap... Vakantie olé!
Wat we zelf reeds geruime tijd vermoedden : onze jongste spruit heeft de zeer zeldzame allergie aan gekookte aardappelen (rauwe aardappelen komt frequent voor).
Nu, die zeldzame allergie is eigenlijk een 'nieuwe' allergie, eentje waarvan ze een tijdje terug nog niet wisten dat ze kon bestaan... (maar ze is niet min, want ze remt de groei). Er is een Leuvense Professor allergologie die hier recent een onderzoek naar deed omdat ze dit vermoedde bij enkele gevallen die bij haar wanhopig kwamen aankloppen. Ze vermoedt dat de samenstelling van de aardappel gewijzigd is... We hebben even een mailtje naar haar gestuurd, dat Victor ter beschikking 'staat' voor onderzoeken.
Algehele aardappel ban-actie ten huize Vandewalle dus...of toch minstens tot zijn 2 jaar. Een intollerantie kan namelijk verminderen tot zelfs verdwijnen met ouder worden. Maar gezien de intollerantie zo sterk is, vermoedt de herboriste dat het altijd oppassen zal blijven.
Wij zoeken recepten obv : -gerst, -gierst, -quinoa, -couscous, -rijst, -6-granen pasta, ... (SJANS dat ukkie wel tegen granen kan enzo..., wel best zoveel mogelijk witte meel vermijden van de gewone pastas, want die werkt 'verslijmend') - en van anneleentje kregen we ook de suggesties aardpeer en polenta (en eventueel zoete aardappel). Waarvoor dank.
Idem voor alle mogelijke melken en afgeleiden ervan : zeer hoge intollerantie! Meestal is men enkel intolerant voor koemelk en de koekazen enzo, maar onze pruts mag ook niet naar de alternatieven grijpen zoals geitemelk, paardemelk, ezelinnemelk, schapemelk... En dit zeker tot voorbij zijn puberteit, zoniet zijn ganse leven.
De andere intoleranties van onze kapoen zullen wellicht verdwijnen binnen het jaar (of twee jaar), namelijk : - citrusvruchten (geen appelsien in fruitpap of mandarijntjes van de Sint) - eiwit van ei (enkel gebak obv eigeel) - witte suiker (zit in alle snoep en gebak...) - varkens- en rundsvlees
Als we ons huiselijk kookboek hieraan aanpassen, zullen we een kindje krijgen zonder darmongemakken, zonder huiduitslag, zonder jeuk, en met minder longaandoeningen. Darmen, huid en longen hangen qua functionering sterk aan elkaar. Heel veel puffer-kindjes hebben eigenlijk onderliggend (en vaak onbewust) een intolerantie voor bepaalde zaken. Meestal niet sterk genoeg om er duidelijke darm-last van te hebben, maar wel genoeg om op termijn de longen te verzwakken. Verzwakte longen geven constant slijmen, maar zijn ook sterk vatbaar voor nieuwe allergieën zoals pollen, huisstofmijt,...
De herborsite keek dan ook niet verwonderlijk op toen ik achteraf vertelde dat Victor aan drie weken in het ziekenhuis lag met bronchitis, ondanks de moedermelk, en aan 8 weken met rsv. Via de moedermelk had hij stoffen gekregen waardoor zijn imuniteit verminderde. Gezond hé, die borstenhandel...
Maar kindjes hebben toch veel melk nodig, onder andere omwillen van het Calcium? Nonsens, calcium halen mensen uit groenten en fruit. De calcium in melk is te sterk gebonden opdat de darmen deze zouden kunnen opnemen. Stop dus met liters melk te drinken om osteoporose te voorkomen Beter individuele kalkdrankjes of pilletjes bij de apotheek halen, indien er een groeischeut op til is.
Voilà, tis dat je het weet. Ik kan ieder zo'n intolerantietest aanraden; misschien dat we met Lander ook even moeten gaan, want die 'slijmt' al van september non-stop. Ik zou niet willen dat dit eindigt in 'een puffertje'...
Geen verse "patatjes" meer, maar ook zo min mogelijk nog "potjes", want zelfs deze met rijst bevatten aardappelen. Toch even snorren in de bioshop of er toevallig geen producent van de 'juiste' potjes bestaat. Altijd handig als het eens rap moet gaan. Dit weekend start het alternatief koken en invriezen, want in de creche maken ze geen 'dieetvoeding op maat' natuurlijk...
Deze morgen ging Victor op bezoek bij mevrouw de Herboriste.
We verwachtten een langharig tuig in geitewollen sokken met een affiche van Groen! aan het venster en een vensterbalkon vol kruidenpotjes, maar niets was minderwaar. We kwamen terecht bij een ex-apotheekassistente met een semi-'dokters'praktijk. Zij was ons aangeraden door andere mama's met intolerantiekindjes; zij hielden er een goede ervaring aan over, dus gingen we (met enig argwaan toch) ook even richting de "Kruidendokteres".
Verslag over de resultaten volgt morgen... Dit weekend staan we alvast in de bioshop om Gerst en Gierst enzovandiedingen.
De nacht na het al te drukke en warme familiefeest was wonderwel goed. De ochtend nadien echter... begon met overgeven bij Lander. Teveel vanalles gegeten denken we. Al kan het ook de combinatie ontbijt-hoestbui zijn. Het bleef bij dat ene accident die dag, de rest van de dag werd gevuld met koorts, waardoor Lander niet naar de creche kon en hij bij papa (op zijn vrije dag) thuis mocht blijven.
De dagen die erop volgenden (tot zelfs nog deze ochtend... een week later dus) weigert Lander zo goed als elke maaltijd. Gelukkig eet hij wel nog in de creche (thuis durft hij boterham-nippen als we even niet kijken). De scenes die er thuis mee gepaard gaan, bespaar ik jullie, maar dat de peuterpuberteit nog erger kon...dat weten we nu ondertussen wel. Nog erger kan nu echt wel niet meer, of het zou gelijk staan met zelfmoord van de kleine jongen. het resultaat van dit weekend is alweer een paar blauwe plekken op hoofd en benen en een blauw oog (van tegen de tv-tafel te lopen... al was dat eigenlijk nog tijdens een zeldzaam vreugdedansje...).
Vandaag, terug op papa's vrije dag, zit het er dik in dat de creche belt om Victor op te halen. De jongen hield gisteren niets binnen of duwde alles te vlug terug de buitenwereld in... het resulteerde in enkele overgeefplassen (lekker druipend van de livingdeur enzo ) en een relax vol diaree. Lekkerrrr.... naast zijn zondagse badje, werd hij tot 2-maal toe door papa in de douche gedropt (want mama had de goede avond uitgekozen om even de buitenwereld te bekijken). In de creche vanmorgen bleek dat hij het vierde geval is, waarvan het eerste geval met Rota in het ziekenhuis ligt. Nu maar hopen dat het gewoone een creche-plaagske is en dat onze uk deze keer niet bij 'de gelukkigen' is. (ondertussen riep een andere verzorgster om kleertjes voor geval 2, dat opnieuw zijn best had gedaan blijkbaar...)
Smakelijk alvast voor straks. Wij denken alvast vooruit aan de verjaardagstaart voor Lander... nog 10 dagen en hji wordt 2 jaar. Vol trots toont hij zijn volledige handje met 5 vingers (in zijn wereldje staat dit eventjes voor 2 - dank voor uw begrip )
Vandaag, net nu Victor 6 maand jong is, lag er een eerste Lander-plasje in het potje ;-) . Nu, dat was louter toevallig, want de potjes-cursus met bijhorende potjes-training en potjes-stage is officieel nog niet gestart. Daarvoor willen we dat hij eerst 2 kaarsjes mag uitblazen. En eerlijk? De echte potjes-drill zal wellicht pas tijdens het verlof worden opgelegd. Dan is Lander 3 weken thuis en als het wat mooi weer is, dan kunnen we de training buiten aanvatten. Een plasje op ons gras is toch net iets minder op kuiswerk dan in huis. In de vrije natuur, moet toch heerlijk zijn?
Het begrip 'twee' heeft nu geen geheimen meer voor Lander : 2 oortjes, 2 handjes, 2 voetjes, 2 oogjes... en maar 1 neusje Dat vond hij wat jammer. Dat ene neusje had anders wel bekijks voor twee vandaag in 'Den Delhais'. Lander zat braafjes in de winkelkar, met een neus en kaakjes vol fruitplakkertjes. Je kent ze wel, de plakkertjes die appels, peren, limoenen, bananen, appelsienen enzovoort sieren... wel, ergens in Gent zijn er nu kindjes die geen plakkertje op hun fruit zullen hebben. Lander des te meer. Iedereen vond hem wel lief en grappig (op enkele oude zuurpruimen na, die me wellicht een onverantwoorde moeder vonden, tant pis). Thuisgekomen had hij er welgeteld nog eentje aan zijn voorhoofd, de rest was onderweg al verdwenen. Wellicht was die ene achterblijver gewoon vergeten. Er zijn foto's van, maar die komen later pas op de foto-saait. Verder heeft Lander de auto helpen wassen en heel veel boekjes doorbladerd. Deze morgen had hij daar zelfs mooi en aangenaam gezelschap voor. Buurmeisje Annelot kwam even kort babysitten, want wij gingen een huisje bekijken. Lander wuifde ons met alle plezier uit .
Morgen familiefeest. Ai, dat word 's avonds of 's nachts ambras. Het zal vast en zeker wel een faze vragen om alle lawaai en indrukken van dat feest te verwerken. We zijn voorbereid.
Vandaag vieren ze Carnaval in de creche. Dat zal gepaard gaan met een heus wafelfestijn en wat zotdoenerij. Om een beetje in de stemming te zijn, werd Lander deze ochtend gedropt met een hawaïkrans om de hals en een huisgefabriceerde indianenscalp vol gekleurde veertjes. Qua combinatie kan dat tellen, niet? Thuisgekomen zal die volksmennerij nog niet afgelopen zijn, want de grotere straatvriendjes plannen een optocht (terwijl de mama's en papa's een glaasje doen bij een kletske rood - hips!).
Victor ondergaat vandaag terug een aardappeltest. Na 2 weken potjesvoeding, krijgt hij deze middag aardappelen met appelmoes. Afwachten wat de buik daar deze avond zal van zeggen... Maar we zijn hoopvol! Ons voorgevoel zegt dat onze uk zijn darmpjes er zin in hebben, want gisteren hebben ze al een heuse test goed doorstaan. Per ongeluk heeft Victor gisteren een fles van Lander gedronken (ja, hij 'mispakte' zich of zou het de vermoeide papa geweest zijn, hihi). Daar zat lekkere Beba-melk in. Op wat kleine puistjes na, heeft hij er weinig hinder van ondervonden. Anderzijds kan het zijn dat een ongemak in de darmen pas na drie dagen voor problemen zorgt. We wachten dus nog even af, vooraleer victorie te kraaien, al laten we toch kleine zuchtjes van opluchting.
Alweer een maand verder... Lander is vandaag 23 maand geworden... Vooralleer we het goed en wel beseffen, zal de knul een 2 achter zijn naam kunnen schrijven. Figuurlijk dan, want we zitten nog volop in de kriebel-krabel-faze (en gelukkig maar).
Hij kan misschien zijn naam nog niet schrijven, maar... hij telt (tot) twee. Eigenlijk telt hij tot drie, maar hij zegt : twee twee twee. Daarna springt hij meestal van een verhoogje of valt hij 'per expres'. "Faijjen" is het ventje zijn favoriete woordje en bezigheid : op papa vallen, op mama vallen, in de zetel vallen, in bed vallen, op de grond vallen (de ene keer al zachter dan de andere), ...
Ook dingen 'doen faijjen' blijft een topper : lepeltjes, blokjes, kussens, potloodjes, creche-kindjes, ... enfin alles eigenlijk. Gelukkig kan hij Victor nog niet (hoog genoeg) opheffen, of die mochten we anders zeker met stootkussens ombinden.
En misschien zouden we Lander beter ineens mee inpakken. Lander kan de laatste weken best zelf wel wat stootkussens gebruiken, en niet zozeer vanwege zijn nieuwe val-hobby. Nee, eerder voor iets serieuzer, iets waar we een beetje verontrust over zijn. Vroeger gebeurde het ook al wel eens, maar de laatste 2 weken is het elke nacht van dattem : hij begint te huilen en te krijsen en vervolgens slaat hij armen, handen, benen, voeten én hoofd hard tegen de metalen spijlen van zijn bed (van hetzelfde als je hem voor zijn eigen veiligheid op de grond legt). Er gaat zo'n kracht van uit dat we hem moeilijk kunnen vasthouden, maar op het eigenste moment voelt hij precies geen pijn. Gelukkig heeft hij een dichte haardos, anders waren misschien meerdere blauwe plekken te zien, zoals op zijn beentjes.
Zo'n scene beschrijven is niet gemakkelijk, al zouden we ze graag even uitleggen aan een kinderarts. Maar die reageert misschien met : ja, ieder kind is al wel eens heftig, of heeft al wel eens een droom, of... Maar het gaat volgens ons verder dan dromen. Overdag is hij een vrolijke peuter met de nodige puberteit, maar 's nachts is het precies een duivelskind. We denken er sterk aan om zo'n voorval, dat gemakkelijk 10 minuten kan duren terwijl sussen geen enkel effect heeft, te filmen. Het ontbreekt ons evenwel aan een camera.
Ah, voor 't zelfde geld is dat binnen een week weer voorbij en hebben we terug een memorabele faze achter de rug (net zoals de bijtfaze van juli vorig jaar). We blijven hem onze lieverd vinden natuurlijk. Opgroeien moet niet gemakkelijk zijn wellicht...
U leest het goed : bataan papop! En dan sta je daar als ouder... met een triest kind.
Voor de slechte verstaander volgt hier de vertaling : maan kapot! (maan - banaan - bataan... ziet u?)
Lander kijkt sedert een tweetal weken zeer graag naar de maan. Elke avond bij het thuiskomen, zoekt hij de maan vooraleer in huis te gaan. Voor het slapengaan kijkt hij soms ook nog even naar de maan om slaapwel te zeggen.
Nu... dat de maan op een banaan gelijkt is leuk, ook wanneer dit in alle kinderboekjes het geval is (en op pyama's enzo). Maar wat te doen als het volle maan is??? Ja, dan is de maan kapot natuurlijk bij een kind dat logisch probeert na te denken...
We proberen uit te leggen dat er een maantje-banaantje is en een maantje-bal... en hij aanvaardde dat redelijk vlot. Nu is het dus enkele dagen 'maantje-bal' ("bataantje-bal").
En Victor... die blijft een beetje sukkelen met intoleranties. Allergieën mogen we het niet noemen, want zowel de bloed- als huiddtesten wijzen op geen enkele allergie (of toch nog niet voor de zaken waarvoor er reeds kon getest worden). We keken zo uit naar de moment dat er groente- en fruitpapjes op het menu zouden verschijnen, want dat betekende 2 flessen koemelkallergie-melk minder. Maar we hadden niet onmiddellijk gerekend op probleempjes met vast voedsel. Ah, voor alles een oplossing. Op doktersadvies moet ons klein ventje de komende twee maanden van die 'potjes' eten. Daarna opnieuw testen met verse aardappelen en groentjes.
Gezien de kleinste groentenetertjes in België enkel kunnen kiezen tussen worteltjes en spinazie, wordt uitgeweken naar Auchan. Daar is de menukaart heel wat uitgebreider : boontjes, artisjokken, pompoen, ... mediterrane abrikozen, aardbei-banaan, bosbessen-appel,... En en plus : het is daar stukken goedkoper. Het mag wel eens 'meevallen' ook, niet?
Victor, vandaag 5 maand, begint zich thuis te voelen in de creche. Na drie halve dagen, is het vandaag al zijn 2e volledige creche-dag. Dan nog enkele dagjes thuis, om vanaf volgende week elke dag naar ginds te trekken.
Al weken hebben we het plan om de wekker telkens wat vroeger te zetten om iedereen te laten wennen aan de nieuwe ochtendroutine die moet worden ingevoerd. Maar helaas, elke avond of nacht is er wel iets waardoor iemand van ons zijn slaap meer dan ooit kan gebruiken. Gisteren waren beide kids om 8u30 in de creche. Niet slecht, maar als je bedenkt dat de mama om 8u op de bus zou moeten zitten, dan moet daar nog 3 kwartier van af...
Deze morgen zouden we een nieuwe poging doen en de wekker werd gezet op 6u35. Ik zag er sterk tegenop, maar het was de laatste mogelijke testdag voor maandag, gezien Victor morgen terug thuis blijft.
Lander zat gisteren anderhalf uur vroeger in zijn bed, want er was niets meer mee aan te vangen tenzij je getier en gestamp aangenaam vindt. Dat ie deze morgen wellicht wat vroeger wakker zou zijn, was te verwachten, maar geen probleem, mooi meegenomen zelfs, dan zouden we sowieso moeten opstaan en op tijd in de creche zijn.
De inwendige klok van het ventje was echter zodanig in de war, dat Lander zelden zo klaarwakker en vrolijk gezien is als deze morgen om ... kwart na vier. jawel : 04u15! Alstublieft! Ah, de creche gaat open om 7uur, dus nog een kleine drie uur te overbruggen. Papa in zetel 1, Mama in zetel 2, Victor naar boven gebracht naar Bed Lander, zodat ie daar nog wat kon verderslapen (na een flesje weliswaar, want uk was wakker geworden van de vrolijke ochtendbroer terwijl ie wellicht op weg was om zijn eerste nacht door te slapen na zo'n intense creche-dag), en Lander tussen het speelgoed. Zo nu en dan kregen we een bal op het hoofd, of moesten er blokjes van elkaar getrokken worden met ouderlijke kracht, maar voor de rest liet Lander zijn uitgeputte ouders redelijk met rust. En toen liep de wekker af om 6u35. Lander had er net genoeg van, van al dat spelen bij schemerlicht en zag het wel zitten om terug in zijn bed te kruipen. Mis Poes!
Enfin, zelfs met "de wekker" zo vroeg, zijn we er nog in geslaagd om pas om 8uur in de creche te staan. Het moet dus nog vlotter vanaf volgende week!
Vandaag is Lander 22 maand, en hij is een beetje ziekjes. Hij heeft reeds enkele dagen koorts en een altijdvoortlopende neus. Maar al even belangrijk vandaag, is de inauguratie van de 44ste president van de Verenigde Staten van Amerika : Barak H. Obama.
Terwijl we naar de rechtstreekse inhuldiging kijken op Canvas, heeft Lander zonet een Petit Gervaiske met banaan beëindigd, want ook al ben je ziekjes, dat gaat er steeds in. Victor zit in de grote zetel aan een speeltje te frutselen en begint een klaagzang uit verveling. We zullen dan ook niet de ganse ceremonie uitkijken, maar vlug naar boven gaan waar Lander met zijn 'garaas' gaat spelen en Victor in zijn badje word gedompeld, want morgen mag deze laatste terug mee naar de creche.
Als Lander niet al te ziek wordt, en beiden morgen onder de hoede van Veerle en haar team worden geplaatst, doet de mama nog maar eens een IKEA-poging om een bed te halen voor Lander. Het is al de vierde keer dat ze haar daar zullen zien in 3 weken tijd. De openings- en vakantiechaos hadden ze daar wellicht onderschat. Hopelijk is alles daar ondertussen al wat bijgebeend.
Obama, alle succes gewenst. Ga ervoor. Bye Bye Bush, tot nooit meer hopelijk. Ga maar terug Texas Ranger spelen met je oliebaronnetjes.
Ukjes, kom, we gaan naar boven. Obama kan het ook zonder ons wellicht... ginds in dat verre Amerika.
De resultaten van de allergietest van Victor (morgen al 20 weken) zijn nog niet binnen, maar sedert hij op de aangepaste melkpoeder zit, gaat het goed met de kleine jongen. Dat bewijzen ook zijn gewichtcijfers van de laatste weken. Daar waar hij een kleine achterstand had bij zijn geboorte op broer Lander, heeft hij dit ondertussen al bijgebeend. Sterker zelfs... hij heeft, zoals hiernaast te zien, zelfs een voorsprong in gedachten...
Vandaag ging de kleinste uk voor het eerst naar de creche ("oh, precies zijn papa"). Gelukkig maar een halve dag, want de mama had het al moeilijk genoeg . Volgende week gaat hij nog een halve dag, en de week nadien 2,5 dagen, om dan vanaf 2 februari een voltijds creche-kindje te zijn terwijl de mama terug aan het werk gaat. Yep, de 5 maanden thuis zullen vlug voorbij zijn. En het is vooral de laatste maand die het vlugst gaat, nu er niet al te veel dokters meer in beeld komen... net nu hij de vrolijkste ukkepuk van het westelijk halfrond is, net nu hij wil rechtstaan, rechtzitten, draaien enzomeer (of toch pogingen tot, want meneer overschat zichzelf nogal, héhé).
In de creche zijn ze alvast enthousiast over hun nieuwe 'bewoner' : hij lacht veel, hij eet veel, hij slaapt weinig, hij zit nooit stil... "precies Lander". Hij mag nog gaan... Thuisgekomen werd hij in zijn bedje gelegd en viel hij vlug in een lange slaap; hij had wat in te halen, want de voormiddag was een uitstap van jewelste voor zo'n kleine opdonder. Al die nieuwe gezichten, al die nieuwe indrukken... precies plopsaland voor baby's.
't Blijft uitkijken tot er iemand zegt: "Dat heeft hij van de mama" (alhoewel, bij K&G zeggen ze dat ze hun opgewekt karakter van mij hebben... 'k vond dat een schoon compliment... we gaan nog naar K&G )
Trots en superfier is de mama. Grote jongen Lander is al een week zonder tutje. 't Is te zeggen : in de creche heeft hij nooit zijn tutje, maar van zodra hij zijn mama of papa zag, was zijn eerste woord/vraag altijd 'tutte?' Ook tijdens het weekend kon je Lander thuis steeds aantreffen met dat plastiek onmisbaar babydingetje (vandaar al die foto's die een beetje aan schoonheid verloren door die mondverstopper). Maar nu is het dus eindelijk gelukt, het tutje is louter een bed-ding geworden. Oef. De kans dat hij naar de kleuterklas gaat met zo'n tandjesvervormer wordt met de dag kleiner.
Tutjes zijn heilige dingen, alleen vind ik ze verwerpelijk als ze nog dagelijks in de mond vertoeven van bijvoorbeeld 4 of 5 jarige peuters... ma bon, elk zijn gedacht daarover.
Van foto's gesproken, het doet er mij aan denken dat ik ons toestel best meeneem als we maandagvroeg de deur achter ons dichttrekken. Want.... na weken (of zeg maar maanden) gezaag aan ieders hoofd naar een kinderkapper, is het overmorgen zover : Langharig tuig, Lander genaamd, wordt omgetoverd tot een deftig en proper kereltje. Woeh, dat zal weer raar doen om zo'n kort kopje door het huis te zien huppelen. Alhoewel, kort... We gaan niet voor een broske, daar zou hij niet mee staan. We gaan voor "nonchalant kort", iets wat niet in zijn oren en ogen hangt. Wat er mij eveneens doet aandenken dat ik nog een dag tijd heb om wat boekskes te doorbladeren en een schone jongenscoupe te vinden en die aan Kapster Gwenny voor te leggen.
Benieuwd hoe stil Lander in de stoel zal blijven zitten, want het is een echte madammenkapsalon, en die zijn dus niet voorzien van televisietjes vol plop en teletubbies... zoals bij de afschuwelijk vuile kinderkapper 'Muis' hier wat verder. Daar zien ze ons niet meer terug. Bweukkes.
Vandaag ging kleine Victor, geduffeld in enkele dekentjes, mutsen en jassen, richting labo voor enkele testen. De mucco-test was negatief, wat te verwachten was maar nu dus zeker is. Het resultaat van de allergie-test is nog niet gekend; volgende week pas.
Daarna richting winkel voor worteltjes, vers en in potjes (en voor 'bataantjes' voor Lander). Sedert enkele dagen eet victor wortelpatatjes uit potjes. Hij vind dat fantastisch lekker (in tegenstelling tot de spinaziepatatjes). Vandaar dat we vanaf dit weekend overschakelen op de verse versie. Zo te zien wordt het een even grote veelvraat als broer Lander, al zal ie toch wat minder koekjes mogen eten als de allergietest positief blijkt...
Broer Lander presteerde het vandaag om het beeld op het scherm van de mama haar PC met 90 graden naar rechts te draaien. 'k Zweer het u, handig is anders, zelfs de muis was gedraaid... Nekpijn krijg je daarvan, terwijl je probeert uit te zoeken waar je zoiets kunt 'undo-en'. Gelukkig wist de papa dat je moet prutsen met de toets 'F8' terwijl je heropstart en dat je dan terug naar de standaardinstellingen kunt gaan. Oef... dat spaart een beschamend telefoontje naar de It-afdeling van mama's werk .
Jammer voor Lander, maar deze avond was er voor het slapengaan geen 'bataan' te zien aan de hemel... gelukkig liggen er wel enkele op hem te wachten in de fruitmand. Van vormassociatie gesproken...
Vormen en kleuren waarnemen, associëren, benoemen, bijeenleggen, ... het zijn drukke tijden voor een leergierige peuter
Toen Victor diaree kreeg de vrijdag voor Kerstmis, dachten we dat het na enkele dagen over zou zijn, net als bij Lander enkele dagen daarvoor. Maar niet dus. Naast het afdrijven van vocht, wou kleine uk enkele dagen later ook geen vocht meer innemen. De nacht van dinsdag op kerstavonddag was een kritiek punt, dachten we. Victor werd namelijk niet echt wakker en was eerder sloom. We zouden de volgende ochtend afwachten om naar het ziekenhuis te rijden of niet. Gedurende die woensdag begon hij toch terug te drinken, maar had veel buikpijn. Maar daar waren zijn lachjes terug, dus de lichte paniek was over.
Het verteringsstelsel echter bleef sputteren. Op vrijdag werd Victor voorgelegd aan de Kinderarts. Hij kreeg daar tijdelijk speciale melk voorgeschreven (Diarinova van Novalac). Vervolgens werd ons aangeraden om daarna op Nutrilon Soya over te schakelen gezien het volgens de KA StLucas weinig waarschijnlijk was dat Victor Koemelkallergisch is. Hmm... KA Deinze beweerde iets anders. Maar toegegeven, hij is nooit getest geweest en in Deinze werd een verteringsprobleem vastgesteld met daarbij "een groot vermoeden van intolerantie tot allergie voor koemelkeiwitten".
Hebben we dan puur voor het plezier het ventje 2 maanden lang op die slechtsmakende melk gevoed? Hebben we 2 maanden lang voor het plezier de duurste melk gekocht waarvoor geen terugbetaling van de overheid voorzien is (terwijl ze dat in Nederland wel doen)? Welke melk is dan wel de juiste voor hem, want al die daarvoor, daar was ie ook niet goed mee? Ook niet toen we de eerste keer Aptamil Soya probeerden, en ook niet de tweede keer... Of zagen we de symptomen verkeerd?
Dus, Nutrilon Soya geprobeerd. Waarom een derde poging? Wel, die melkpoeder tegen de diaree bevatte koemelk en toch bleek ons kapoentje het redelijk goed te doen. Dus werd opnieuw getwijfeld... De doos Nutrilon Pepti bleef ondertussen ongeopend. Die was aangeraden door de KA van K&G, in een poging om van de duurste melk af te bouwen tot de 2e duurste. Anders gezegd, om de melk met 'sterkgehydrolyseerd caseïne-eiwit' af te bouwen en te komen tot het drinken van melk met 'sterk gehydrolyseerd wei-eiwit', om na deze tussenstap van enkele weken of maanden proberen over te stappen naar Soya. Maar gezien we toen nog meer dan een doos Nutramigen staan hadden, wilden we eerste deze opgebruiken, maar toen kwam de diaree... het vervolg kent u. (zie ook http://www.babyallergie.nl/hypo-allergene_melk.htm)
Eén dag na de soya werd al duidelijk dat Victor terug ongemakkelijker werd dan met Nutramigen. Drie dagen later had de jongen een volledig rood gezicht van de uitslag, had hij terug jeuk en vele krampen, terug koude handjes en voetjes, terug slijmpjes en sliep hij nauwelijks. Voor ons een teken om terug over te schakelen op Nutramigen en een nieuwe afspraak met de KA te maken voor een allergietest. Dan zou er geen discussie of twijfel en trial and error meer nodig zijn.
Woensdag 7 januari wordt bloed genomen; de resultaten zijn pas een week later beschikbaar. Victor krijgt dus sowieso nog 10 dagen Nutramigen. En nog heeft hij diverse symptomen, ondanks dat dit nu een fel gehydrolyseerde melk is. Maar blijkbaar bestaat er volgens diezelfde website nog een meer specifieke melk, namelijk melk met vrije aminozuren (bij eiwithydrolysaatintolerantie). Misschien da dit de uiteindelijke oplossing wordt?
En ja meneer de KA van K&G, en passant wordt de mucco-test gedaan, maar ik ben er nogal sterk zeker van dat het dat niet is. Maar dan zal het tenminste op papier staan.
En Lander? Hij kleurde en krabbelde langszaam verder in de oude Filou&Friends-catalogus of hij legt nog wat Bumba-memo-kaartjes in een willekeurige tot bedachte volgorde... Lander blijkt eventjes uit zijn peuterpuberteit gestapt en is nu een aangename kleine wereldverkenner die ons elke dag verbaast met zijn inzichten en gepraat. Of misschien was het nog niet de echte PP, maar gewoon één van die vele groeisprongetjes waarvan ze ook ongelofelijk lastig kunnen lopen, eten en slapen. De kerstvakantie zit er bijna op en ik vind het zowaar jammer dat er maandag terug creche is. En dat terwijl ik aan de vooravond van de vakantie met de handen in het haar zat en niet wist hoe de 14 dagen die volgden te overbruggen zonder drama...
U ziet, nooit wanhopen. Wanneer blijkt dat de maat niet meer voller kan, dan is daar opnieuw wat rozegeur en maneschijn, net alsof meneertje zelf besefte dat hij zijn ouders nu wel genoeg getest had. Als Victor rond 21 maanden zo'n kuur van 14 tot 21 dagen krijgt, dan weten we alweer waar we aan toe zijn. Hij zal ons niet liggen hebben .
Hij staat er, die verfoeide boom. Met lichskes en al
Lander vindt het fantastisch dat wij nu ook zo'n lichtboom in huis hebben. Vanavond keek hij meerdere keren richting twinkelspektakel waarop een zachte 'ooooh' te horen viel.
Hij had zijn liefste, braafste, meest rustige avond sedert weeeeeken oooooh wat was de boom mooi, hij kreeg er zowaar tranen van in de ogen. Ah die vredige kersttijd met zijn vele lichtjes in de duisternis. t Is toch voor iets goed blijkbaar.
Eventjes een Update van de Dikke Vandewalle : - mama/papa - maan/banaan - pijn (en 'ai') - blauw - eentje - jasje - tutte - bedje/badje - bal - Plop/Bumba/Lala/Po - boom (wijzend naar de kerstboom)
Halen ook bijna the hall of Landers fame der correcte uitspraak - Lande (= Lander) - patatje ete - fesje (= flesje) - wam (= warm) - haatje (= haartjes), teetje (= teentjes), bui (= buik), eus (= neus), ootje (= oortje), andje (= handje), tatje (= tandje) - ljabbe (= slabbetje) - epetje (= lepeltje) - pampe (= pamper) - eu-e (= keuken) - litje (= lichtje) - piess (= poes) - eppe (= helpen) - neitje (= Nijntje) - olanje (= oranje) - papapuu-je (= parapluutje) - papa, waabéje (= papa, waar ben je?)
Voor de rest verstaat het ventje zowat alles, uitgezonderd alles wat in gebiedende wijs wordt geformuleerd.
Victor? Die kreeg gisteren zijn 2e dosis spuiten en slaapt hierdoor langer dan we van hem gewoon zijn. Joehaa! Verder hoest hij al twee weken en heeft hij etteroogjes, maar volgens de dokters is het allemaal 'nikske'. " 't Zit nog nie op de longen madam", zegt de dokter van K&G om enkel zinnen verder doodleuk te vragen "zou je hem niet laten testen op mucco?". Bam! Eventjes zag ik mijn leven weggeflitst. Mijn verbijstering ziende, zei hij dat er vele gradaties van gevallen zijn, maar dat het altijd handig is te weten of je dit kunt uitsluiten of niet. "En laat hem dan ook maar op allergieën testen, want die koemelkallergie lijkt mij niet bewezen, niet?"
Nee meneer doktoor, 't staat niet op papier maar de praktijk der melkpoeders laat het wel vermoeden... maar geen probleem, volgend jaar bestellen we es een testje.
Dan hebben wij er eentje die wellicht ook de dosering puberteit heeft afgepakt van al die brave kindertjes van de vrienden rondom ons heen. Overal doetjes, behalve hier?
Ok, met een beetje peuterpuberteit kunnen we leven. Het is eigenlijk best wel om te lachen. Maar eenmaal het op een karakterstoornis begint te lijken, is het echt minder leuk, ik zweer het u. Zonder zever, maar als dat hier nog lang aanhoudt, ga ik gewoon naar de (kinder)psycholoog, vrees ik. Ook in de creche weten ze soms niet hoe Lander te straffen. Hij zit gewoon te lachen in de hoek en de kindjes tot bij hem te lokken om daar wat met hen te spelen.
Ik bespaar u de vele taferelen, maar deze morgen sloeg Landers puberteit weer eens alles. Na 12 pogingen en meer dan een half uur zijn we erin geslaagd hem zonder slag of stoot uit het bed te halen en te 'bekleden'. Alle pogingen die er aan vooraf gingen werden zwijgzaam onderbroken (bedhekje terug omhoog, lichtje uit, mama uit kamer en deur toe. Pas terug gaan bij windstilte).
Voor meneertje was niets ok : niet het lichtje, niet het uittrekken van de pyama, niet het aandoen van een pamper, niets, niets, niets. Om dat duidelijk te maken begon hij te huilen, te brullen, te springen, te stampen, en vooral te slaan alsof zijn leven er van afhing en vuile woorden te brabbelen (alleen... we verstonden ze niet, gelukkig misschien ).
'The House of Tiny Tearaways'... leuk programma op tv, minder als het zich in je eigen living afspeelt. We houden ons vast aan de regels die daar door de kinderpsycholoog worden opgelegd en gaan dus niet in discussie met de peuter, we roepen niet terug, we slaan niet terug, ... we vertrekken gewoon en laten de rebel alleen met zichzelf. Na een time-out keren we even vriendelijk terug en proberen het van voor af aan.
Ah, de schat weet soms wellicht zelf niet waarom hij zo raast, ma bon, geen reden om tientallen klappen en stampen te incasseren, niet? Een 20-maanden jonge puber met 2 volwassenen niet op het verzorgingskussen kunnen vasthouden... Kunt ge het al voor de geest halen, dat spartelend geweld?
Gelukkig op andere momenten een super knuffelaar die zijn mama en papa toch zo nodig heeft bij blijspel en verdriet. Gelukkig zijn we zijn beste toevluchtsoord bij pijn en angstjes, zijn we zijn beste speelkameraadjes bij het blokkenspel en mogen we genieten van zijn acrobatetoeren.
Gisteren vielen zelfs we bijna steil achterover van zijn inzicht en behulpzaamheid. Terwijl mama om frietjes ging, had papa bordjes, bestek en sausjes op een hoopje gelegd op de tafel terwijl hij terug keukenwaarts ging om frisdrank. Bij terugkomst uit de keuken had ons slimme peuter gewoon de tafel gedekt. Lief toch? Elk een bordje, elk een vorkje en elk een pot saus... Freaky. Papa heeft onmiddellijk een foto genomen ter bewijs (verschijnt later deze maand in ons fotoboek).
De verontruste mama van een peuter die graag zingt van papapuutje (parapluutje)
De Sint die kwam deze morgen naar het schooltje waar de creche van Lander is. Naar jaarlijkse gewoonte mogen de oudste creche-kindjes dan ook naar de troonzaal. Lander behoort echter nog niet tot de groten, allé, nog niet tot de oudsten. Groot is ie wel, en hij staat voldoende zijn mannetje heeft hij meermaals bewezen. Dus, de mama dacht : "Ik ben toch thuis, ik ga vragen in de creche of ik kan meegaan naar de Sint om eventueel mede naar de kindjes te kijken en zo kan Lander ook mee". In de creche stonden ze er niet voor te springen, maar de mama mocht mee naar de Sint (en Lander dus ook).
De muziek stond er ongelofelijk luidt en het was een nervositeit van jewelste ginds-binnen. Ja, wat wil je, tientallen kinderen die op het puntje van hun stoel zitten te schuifelen, want straks komt de wijze man uit het Zuiden. Lander was nog maar net binnen, of hij keek met angstoogjes richting mama. Het kind wist niet wat hem overkwam.
Toen de (hulp)sint met twee pieten ten tonele verscheen, zag diene mens er al even nerveus uit als de zaal joelende kinderen samen. De schooldirecteur verontschuldigde de Sint omdat hij een verkoudheid had, de Sint beaamde dat met een piepstemmetje. Voor de rest kwam er geen woord meer uit de baard... Hij had duidelijk zijn beste dagje niet... We hebben de Sint al anders geweten.
Lander... die had ook zijn dagje niet. Beteuterd bekeek hij de bende uitgelaten kleuters, en hij week geen meter van mama's zijde. Soms kon er wat handjesgeklap van af, maar meestal zaten de handjes in het mondje (tandjes?).
Toen Lander bij de Sint werd gebracht... toen braken de waterlanders langs alle kanten uit. Hij wenste opdat moment wellicht dat hij zich aan de andere kant van de wereld bevond, hij spartelde in Veerles armen en stak de armpjes uit richting mama die alles op de gevoelige plaat wou leggen.
Okay, stoere Lander was eventjes ver weg... nu moest mama toegeven dat ze haar kleine man een beetje overschat had, en dat de ervaren crechemoeders volledig gelijk kregen als ze enkel de oudsten meenemen naar de oude man.
Hopelijk heeft die kleine man geen trauma voor de rest van zijn kinderjaren... Maar speelgoed maakt wellicht veel goed. Al snapt hij natuurlijk nu nog niet dat die 'garaas' van Little People, die hij 2 weken geleden aantrof in zijn slaapkamertje, met centjes van de goede man werd betaald... Sint, vergeef het hem. Volgend jaar krijg je wellicht zijn tutje. Deal?
Ik durf het uit schaamte niet meer herhalen, maar als u het pijnlijke gebeuren van de dag toch wil vernemen, dan verwijs ik u allen naar de laatste alinea van volgend bericht : http://elzenben.wordpress.com/2008/11/28/riets-karnivorios/
Kan het grote kind toch moeilijk eigenhandig van al zijn zuurverzamelde tandjes verlossen, of wel?
Het kleine kind werd vandaag alweer 3 maand... 't lacht dat er zelf zot van word, 't krijst dat de andere bewoners er zot van worden...
WINTER 2009-2010 - L: moet niet spruitjes, spruitjes komen uit de poep (28/12) - V: Kaatje! (telkens hij de gele krullebol opmerkt) - V: pijn gedaan (eerste 'uitdrukking'; eerste "tweewoordenzin") (29/12) - L: die huilt die kleine kind (over Victor) (3/2) - L: Vriesvies (ipv diepvries) (2/3)
HERFST 2009 - pajettie (spaghetti op 01/10/09) - zingend van 'vila vila vila vila' (liedje van 'il etait une fois' : "la vie la vie la vie") - seilach (hagelslag - okt 09) - oppepeten (opgegeten - okt 09) - kofo (choco) - kapionen (kampioenen) - sool (school - nov 09) - Heb mij gefliekt (ipv verslikt - nov 09) - veel rénene é mama (regen) - pliekpliekjes (picnic-jes) - uw poep is vuil (wijzend naar een ontblote schaamheuvel :-) ZOMER 2009 - mama toch! - ola! mooi! (kijkend naar Lien) - mama, pamper doen, kaka daan, ik stink een beetje. - Tietor is beebie, Nander is kleute, papa is kok, mama is btiende - Papa is kok, ete make vo alle mense - nee Tietor, mag niet, niet in mondje (bij gelijk wat Victor naar zijn mond brengt, en dat is nogal veel...)
38 WEKEN (bijna 9 maand!): Lander : 74cm - 9kg920 41 weken (9M+11D) : Victor : 75 cm - 11kg000
47 WEKEN (10,5 maand!): Lander : 76cm - 10kg420 Victor : 78 cm - 11kg300
11 maand: Victor : 11kg600
49 WEKEN: Victor : 78 cm - 11kg900 51 WEKEN (bijna 1jaar!): Lander : 10kg840 Victor : 12kg400
53 WEKEN (1jaar!): Lander : 77 cm - 10kg960
56 WEKEN: Victor : 80 cm - 12kg020 en...8 tanden!
15 MAAND: Lander : 81,5 cm - 12kg340 Victor : 81,5 cm - 12kg620 en beiden ... 12 tanden!
17 MAAND: Victor : 13kg000
Lander op ... 19 MAAND: 84cm - 13kg300
22 MAAND + 9D: 88,5cm - 13kg080
26,5 MAAND: 92cm - 15kg500
27 MAAND + 3W: idem 30 MAAND (2,5 jaar): 94cm
32 MAAND +2W: 97cm - 15kg300
Tandejezzz Lander : 29 sept. (6M9D) : Tand nr 1 5 oktober : Tand nr 2 26 december : Tand nr 3 14 januari : Tand nr 4 6 februari : Tand nr 5 14 februari : Tand nr 6 eind juni : reeds 12 tanden... herfst 2008 : nog eens 4 hoektanden
Tandejezzz Victor : 20 april (7M23D) : Tand nr 1 23 april : Tand nr 2 2 juni : Tand nr 3 20 juni : Tand nr 4 27 juni : Tand nr 5 1 jaar voorbij : 8 tanden
Beter individuele kalkdrankjes of pilletjes bij de apotheek halen, indien er een groeischeut op til is.
Dat vond hij wat jammer.
)
