Een rij auto´s staat te wachten voor een rood stoplicht. Als het licht eindelijk op groen springt, trekt de eerste auto niet op, tot groeiend ongenoegen van de automobilisten erachter. Als ze het portier opentrekken, treffen ze een wanhopige bestuurder aan, die alleen maar kan uitbrengen dat hij van het ene moment op het andere blind is geworden.

NBD|Biblion recensie:

Een heel land wordt opeens getroffen door een besmettelijke blindheid. De blinden worden allemaal bijeengebracht in een oud gebouw. Ze worden daar streng bewaakt door leger en regering, maar op den duur worden ook dezen blind. Degeneratie zet in en de wereld verandert in een zelfzuchtige strijd op leven en dood, in een hel. Op het eind kunnen de blinden weer zien. Saramago (1922, Nobelprijs 1998) is een van de belangrijkste hedendaagse schrijvers van Portugal. De stijl is zakelijk, helder en onpartijdig: een essay in romanvorm over de wreedheid en de slechtheid van de mens, in een prachtige vertaling. Het is een roman die op voortreffelijke en pijnlijke wijze laat zien hoe de mens onder bepaalde omstandigheden kan degenereren tot een egoistisch monster. Angstaanjagend om te lezen hoe de mens zo dubbelblind kan zijn. Gebonden; vrij kleine druk.

(Biblion recensie, Redactie)


Nog enkele eigen toevoegingen:

Het is een verschrikkelijk, afschrikwekkend, verhaal. Ik wou het boek vroeger al lezen, maar het kwam er nooit van. Onlangs heb ik gezien dat het boek verfilmd is en de film momenteel in de cinema's loopt. Het lezen van het verhaal geeft al genoeg wrede beelden in m'n hoofd zodat ik ze niet nog eens op een scherm hoef te zien. Een klein lichtpuntje toch, 1 moedige vrouw, een ziende vrouw tussen de blinden... letterlijk (en figuurlijk).  Rondom haar vormt zich een groepje dat menswaardig probeert te blijven. Het zijn de ogen die het verschil tussen goed en kwaad zien en als noodzakelijke voorwaarde dient voor ‘het goede’. Een boek met een grote symbolische geladenheid. Het leest als een spannende thriller en ik heb hem in één stuk door uitgelezen op een namidag en avond! Nochthans was het af en toe wennen aan de schrijfstijl. Veel zinnen zonder punten, gescheiden door komma's. Sommige passages beetje overbodig of te uitweidend.