|
"Elke verbinding is op zich al aanwezig.
Subtiel als gouden spinrag, vrijwel onmerkbaar voor het blote oog.
Het vergt geduld en een heldere blik om die verbindingen te ontdekken die bij ons passen. Om hen te zien zoals ze zijn, midden de stroom van prikkels die ons omringt.
We are so busy going from A to Z we forget that there are 24 letters in between.
De spin van echte verbinding heeft haar web al geweven. Zij nodigt ons uit de dauwdruppels te zien, de weerkaatsing van het prille ochtendlicht. En net zoals de weg hobbelig is, is de mens klungelig. Hij grijpt en knijpt, verstoort het web, laat er zijn gretige handen op los en maakt het stuk...
En de spin maalt er niet om. Want klungelen is leven. Zij bekijkt het onverstoorbaar en begint opnieuw, de mens uitnodigend om haar web te zien. Via dauwdruppels, via weerkaatsing, via zonlicht, ...
En wanneer haar aandachtig oog leert kijken, echt leert zien en voorzichtig meent een draadje op te merken, dan staat het haar vrij dit draadje te volgen. Het te verkennen, aan te raken en zelfs te verbreken. Want de spin weeft de echte verbinding opnieuw, laat ze opnieuw ontstaan. Zij kent de aard van haar prooi en past zich aan.
We turn to, tune in... and drop out... steeds opnieuw.
En wanneer de verbinding wordt verbroken en opnieuw geweven, wordt zij gaandeweg steviger. Gestaag groeiend op wat ooit een teer draadje was. Want hoe fragiel het spinnenweb ook is, zij is gemaakt van een materie die zoveel draagkracht heeft dat de wetenschap nog geen manier ontdekt heeft om materiaal te maken dat evenveel kracht bevat. De natuur is ons steeds een stapje voor. Wat ook logisch is, want wij zijn deel van de natuur.
De verbinding wordt sterker door ze te verbreken en opnieuw te laten ontstaan. Door los te laten, in te tunen op onszelf, terug naar buiten te gaan en te kijken waar de echte verbinding is.
Telkens weer opnieuw..."
Kris Broodcoorens
Zie ook zijn blog: dagenzonderweerga.blogspot
|
