“ Waarom moet ik naar mijn hart luisteren?”

“Omdat je het nooit stil zal kunnen houden. En zelfs al doe je net alsof je niet hoort wat het zegt, het zit toch in je borst en blijft maar herhalen wat het denkt over het leven en de wereld.”

`Luister naar je hart. Dat kent alles, omdat het afkomstig is van de ziel van de wereld en daar ooit naar zal terugkeren (...)

Waar je hart is, is ook je schat. 

“ Maar de schapen hadden hem wel iets anders geleerd, iets wat nog veel belangrijker was:

dat er een taal bestond die iedereen begreep (…..)

op zoek naar iets wat je wilt of waar je in gelooft.”

“ Er is maar één manier om te leven, antwoordde de alchemist, door te handelen”

"‘Kijk’, zei het hart, ‘ik reclameer dan misschien we wat, maar dat komt omdat ik een mensenhart ben, en mensenharten zijn zo. Ze zijn bang hun grootste dromen te verwezenlijken, want ze denken dat ze het niet verdienen, of dat het hun nooit zal lukken. Wij, harten, sterven van angst alleen al bij de gedachte aan geliefden die voorgoed zijn vertrokken, aan ogenblikken die goed hadden kunnen zijn en het niet waren, aan schatten die ontdekt hadden kunnen worden en eeuwig verborgen bleven in het zand. Want als dat gebeurt, lijden we vreselijk.’"

 

Zijn hart bleef de hele avond stil. 's Nachts sliep hij rustig, en toen hij wakker werd begon zijn hart hem de dingen van de ziel van de wereld te vertellen. Het zei dat ieder gelukkig mens een mens was die God in zich droeg. En dat het geluk gevonden kon worden in een doodgewone zandkorrel uit de woestijn, zoals de alchemist had gezegd. Want een zandkorrel is een moment van de schepping, en het universum heeft er miljarden jaren over gedaan hem te scheppen. 'Ieder mens op aarde heeft een schat die op hem wacht,' zei zijn hart. 'Wij harten praten niet veel over die schatten, want de mensen willen ze niet meer vinden. We praten er alleen over tegen kinderen. Daarna laten we het leven elk kind naar zijn bestemming leiden. Maar helaas volgen maar weinigen de weg die voor hen uitgestippeld is, en dat is de weg van de eigen legende en het geluk. Ze vinden de wereld bedreigend -en daarom wordt de wereld ook bedreigend. Dan gaan wij harten steeds zachter praten, maar zwijgen doen we nooit. En we hopen dat onze woorden niet gehoord worden: we willen niet dat de mensen lijden, omdat ze hun hart niet hebben gevolgd.' 'Waarom vertellen de harten de mensen niet dat ze hun dromen moeten blijven volgen?' vroeg de jongen aan de alchemist. 'Omdat het hart in dat geval het meest lijdt. En harten lijden niet graag.'

 

Vanaf die dag begreep de jongen zijn hart. Hij vroeg het hem nooit meer te verlaten. Vroeg het om, als hij ver verwijderd was van zijn dromen, in zijn borst te knellen en een alarmsignaal te geven. De jongen zwoer dat hij daar altijd aan zou gehoorzamen. Die avond besprak hij dat allemaal met de alchemist. En de alchemist begreep dat het hart van de jongen teruggekeerd was naar de ziel van de wereld."

Fragment uit: 'De Alchemist' van Paulo Coelho

overgenomen via : bliss-magazine.be en linkedin.com/pulse/het-hart-bang-om-te-lijden

Zie ook: 

 

Artikel ‘Ik zocht een uitweg voor mijn angsten en het verdriet dat ik toen voelde’ op standaard.be dd 22/08/2016: standaard.be

Een Boeddhistisch gedicht

'Als je tijd geeft

aan moeilijk,

dan wordt moeilijk

makkelijk.'

Ish Ait Hamou (1987) 

'Volg je droom, zelfs wanneer je die tijdelijk moet loslaten om werk te vinden of de huur te betalen.

Wees altijd voorbereid op een gelegenheid om eruit te breken

en het leven te leiden en de dingen te doen die je werkelijk inspireren, gelukkig maken en uitdagen.'

Jane Goodall