Dwalen langs straten en gedachten ...
Geraakt worden ... door beelden, woorden, momenten,... Verwonderen, stilstaan, innerlijk glimlachen, schoonheid zien, genieten, in vraag stellen, ...
12-12-2015
each day too short
I still find each day too short
for
all the thoughts I want to think,
all the walks I want to take,
all the books I want to read,
and
all the friends I want to see.
― John Burroughs
11-12-2015
we begrijpen er niets van
"Het blijft trouwens een feit dat het leven niet gaat over het begrijpen van mensen.
Het niet-begrijpen is het leven, mensen niet begrijpen en eindeloos niets van ze begrijpen en dan,
na zorgvuldige heroverweging, weer niets van ze begrijpen.
Op die manier weten we dat we leven: we begrijpen er niets van."
De schrijver Philip Roth in: "Amerikaanse pastorale"
geciteerd door Dirk De Wachter in: "Liefde. Een onmogelijk verlangen?" p. 93.
10-12-2015
liefde
s Avonds bleef hij lang onder de zuilengang van zijn huis zitten naast zijn vrouw Hélène.
Zij las een boek, hardop, en dat maakte hem gelukkig omdat hij vond dat er geen mooiere stem was dan de hare op de wereld.
Alessandro Baricco, in: "Zijde", p. 38
geciteerd door Dirk De Wachter, in: "Liefde. Een onmogelijk verlangen?" p. 74.
24-08-2015
Take a walk
Wandelen is ervaren dat er werkelijkheden bestaan die in alle nederigheid standhouden zonder herrie te maken de boom die midden tussen de rotsen is opgeschoten, de vogel die waakzaam is, het beekje dat zijn loop vindt zonder iets te verwachten. Wandelen brengt rumoer en gejeremieer opeens tot zwijgen, maakt een einde aan het voortdurende innerlijk geklets, waarmee je onophoudelijk anderen becommentarieert en jezelf evalueert, waarmee je herordent en interpreteert. Wandelen brengt de eindeloze monoloog tot zwijgen waarin scherpe rancune gevoelens, onzinnige voldoeninkjes of makkelijke wraakoefeningen beurtelings opborrelen.
Uit: Wandelen. Een filosofische gids./ Frédéric Gros' p. 96
23-08-2015
Dirk De Wachter: Dokters van verdriet
In onze facebookerige vindik-leuk maatschappij moffelen we ons verdriet maar al te vaak weg. En dat verdriet zie ik massaal terug op consultatie. Onze wereld is ziek in hyperindividualiteit. We zijn zo gefocust op onze individuele ontplooiing dat we eenzaam achterblijven. Dirk De Wachter
Luister en kijk naar de kritische maatschappijanalyse Dokters van verdriet
29-07-2015
smile
"What sunshine is to flowers, smiles are to humanity."
anonymous
28-07-2015
de wilde gebieden
"Het is van belang dat we alle gebieden die we bezoeken achterlaten zoals we ze gevonden hebben. Dan kan ook de volgende generatie vinden wat wij er zochten: een medium. Woestijnen en bergen zijn een katalysator voor onze menselijkheid. Daar kunnen we onze mogelijkheden en grenzen ontdekken. De natuur in de vorm van een ruw terrein is de beste spiegel van onze ziel.
Ook om die reden dragen wij een grote verantwoordelijkheid voor de wilde gebieden."
Tekst:
"«No, don't look at me like that... I won't make you feel uncomfortable. No more than necessary. You know that this video could begin or end with an imposing shot of the Acropolis. Or the Olympics. Or the deep blue waters of the Aegean. Or with people losing their jobs and homes. Or others sleeping in tiny carton boxes. Or others driving luxurious cars. But this shall not happen. Because this video wasn't made to impress nor to shock you. Because these words are not a scream. They're a whisper.
I could be reading this in English, or German, or French, or Spanish or Portuguese, or Finnish. But this won't happen. Because I want to speak to you in my language. The same way I'd like you to think in yours. Whatever language you speak. In every language. Because they're all ours. Because we're all European citizens. Proud people. And we have the right to be different. Provided we're happy with everyone's fundamental right to happiness. The people of my generation. And your generation. No matter what that is. And whatever the gender, or the religion, or the sexual preference is and every ambition and dream as well. Because the right to survival, to work, to optimism, the right to live, in every sense, is mutual.
We are all victims of a financial mountain we built to supply us with fresh water. And what about the tree? What about the people? Did we forget all about them? The cynical, suffocating policies of the Troika finances a draining mechanism which pumps a constant flow of water away from people's thirst. Are we willing to run out of cool water to keep the restless nuclear reactor cool or shall we agree to serve the people for whom it was built in the first place? So far, only those who operate the reactor profit. Because they bet on fear. Mine and yours. Moment of inertia. Instead of what there is, can there be something else? Something fair and viable. Something made by us for us. With no default win-win situation for the bureaucrats. With complete renegotiation of countries' debts turning them into a fair, viable contribution plan to the Union's annual budget. A new Deal. Without collapsing economies. Without masters and servants. Without any riots. Without reaching a melting point. Is this too romantic? Can Europa live without her Bull?
My words are a call for a mutual hug. And an honest, a sincere, I like to see you smile. In the years to come. That's what European Integration is all about. Now is our chance. The so-called Apathetic Generation, Generation-Y, the generation of deprivities, the screen generation, the melancholic generation, the lost generation, can be the first generation in modern history who will some day recite the story of dreaming about something better. And making it happen. We can be that generation. The proudest. Us Greeks became the guinea pig of austerity. Because we dared to implement it. And we made it. In paper. And yet we are dying. In life. Now we dare to be the guinea pig of hope. For a fairer Europe. With lots of hard work. With honesty. Together. Don't leave us alone. Don't be afraid. I want and I can contribute. I can bear it. As long as I have the right to smile. You?»"
29-06-2015
dans le ciel
"Dans le ciel il y a une danse,
zei mijn kranige Tante Melanie, de jongste van hen allen, het kakkernestje, en ze lachte haar honderdjarige meisjeslach."
D'où vient donc l'étrange attirance de ces régions polaires, si puissante, si tenace qu'après en être revenu, on oublie les fatigues morales et physiques pour ne songer qu'à retourner vers elles ? D'où vient le charme inouï de ces contrées pourtant désertes et terrifiantes ?
Jean-Baptiste Charcot (février 1905)
28-04-2015
la nuit
'La nuit C'est la lumière qui ferme les yeux Pour rêver des étoiles'
LSDS
26-04-2015
De sjamaan van het verborgene
Soberheid is de grondslag van het bestaande. Bezwering de hartstocht van het vermoede. De elementen vormen de structuur van de kosmos. Steen, ijs, lava, zij boetseren het waarneembare en het voelbare. Er is geen leegte, er is geen grijpbaarheid. Er zijn schimmen. Er zijn vervloeiingen. Er is opgaan in. Maar er is vooral het diepe besef van ondoorgrondelijkheid dat het leven zin, richting en beheersing geeft.
Lukas De Vos in Poëziekrant jg 36 nr 4 juni/juli 2012 p.85
