Dit wordt mijn laatste berichtje op de blog. Morgen is het zover en vertrek ik terug naar Belgie. Ik heb hier echt de tijd van mijn leven gehad en dit is iets wat ik nooit ga vergeten. Bedankt voor het volgen van de verhalen en de fijne reacties en tot in Belgie.
Wat een dag...Vandaag was onze laatste officiele lesdag en teachermeeting. Dat wil ook zeggen dat we vandaag officieel afscheid moesten nemen op school. Wat een rampen... En alsof dat nog niet genoeg was, vertrokken de drie andere meisjes vandaag terug naar Belgie. Echt een rotdag... Het was vandaag al zo moeilijk. Volgende week ga ik ter plekke sterven denk ik.
Jafar, een jongen van mijn klas, had mij maandag gevraagd om een verhaal te vertellen en ik had beloofd om vandaag, mijn laatste lesdag, een verhaal te vertellen. Ik had eerst geen idee wat ik moest vertellen maar toen dacht ik: Als ik nu eens mijn Gambia verhaal vertel en hen als personages gebruik. Dus dat heb ik gedaan. Ik ben wel fier dat ik het helemaal kunnen voorlezen heb maar toen ik aan het stuk van afscheid nemen kwam, heb ik wel 5 minuten moeten pauzeren...
A story for the orange class.
By Elodie Winant
Once upon a time, there was a Belgian student. She
really loved to teach the children. When she had to do her last practical, she
decided to go to The Gambia to teach English in the 5th grade of a
primary school. When she first got there, everything was very new and even a
little scary because it was totally different from Belgium.
Fortunately all the teachers were very kind and soon
she felt very good in the school.
She started her practical a week later. The teacher of
the 5th grade was a very nice man. He was really helpful and he made
her feel at ease in the class.
There were four boys and seven girls in her class. At
first she thought the boys were very stubborn but a little later it looked like
those boys could be really sweet and they were very intelligent too. She
believes that those boys can become anything they want and she wishes that they
will have a great life.
The girls were very different from each other. She
will never forget there was one girl who really made her feel at ease the first
day by saying: Dont mind the others, teacher. Just do what you want to do.
That girl was really nice and Im sure she will make a good journalist one day.
And then there was that girls best friend, a very
beautiful girl that liked to laugh. I can only hope she keeps that smile on her
face for the rest of her life. There were two other girls sitting in the same
row. They were very silent girls but really sweet. The Belgian student was
always very proud when she heard them reading. If they keep up the good work,
they will become the best readers.
One of the girls loved to cuddle. She would come and
give the student a hug or sit on her lap. She was also very talkative so
sometimes the student had to tell her to be quiet but shes going to miss the
sweet hugs.
There was a tall girl sitting next to her. She was
also very sweet. The Belgian student really believed in her and she hopes that
the girl herself will also start believing in herself cause shes worth it.
And the last girl was a very bright girl. She was a
hard worker and she always cooperated in class. The only thing she has to learn
is to have more faith in herself cause she is really smart.
The Belgian student was in The Gambia for ten weeks
and she really had the time of her life!
When the time came to say goodbye, she absolutely did
not want to go and she was very sad because she had to leave all these lovely
people who made her stay in The Gambia an experience for life.
She wished them all the best and made a promise never
to forget them. She told them, she would miss them very much and often think
about them when she was back in Belgium.
And she wishes that they would grow up to become
people she really can be proud of.
En dit kreeg ik als antwoord:
Farewell- song
From the orange class
We say goodbye to you,
We wish you all well,
As you pass from this place,
We are wishing you all in spirit.
Though we say goodbye, its not our
Final bye-bye, for we hope to meet together,
Again elsewhere.
Elodie is going
Going to leave us alone,
Not for sorrow but for joy,
For her future career.
Although you are going to leave us,
Remember each and everyone of us.
Remember the orange class and remember teacher Ebra.
Even een korte update van het weekend. Vrijdag was het 1 mei zoals jullie wel weten en ook hier wordt dat gevierd. Ik ben naar een stadion geweest in Bakau. Daar werden er verschillende wedstrijdjes georganiseerd tussen teams van onder andere de politie, de brandweer, bepaalde banken,... Zo was er touwtrekken, estafette en...stoelendans. Ik moest eens lachen als ze me vertelden dat dat het leukst ging zijn om naar te kijken. Maar wat ik toen nog niet wist, was dat er dus inderdaad een cirkel werd gemaakt in het midden van het voetbalveld met stoelen maar dat de deelnemers niet rond de cirkel liepen maar toertjes reden op de fiets. Wat was het gevolg...er zijn zeker 10 mensen afgevoerd met een brancard... Ik zou zeggen zot zijn doet geen zeer, maar in dit geval dus wel...enfin ik heb wel wat afgelachen. Eerst waren de vrouwen aan de beurt en toen de mannen wilden beginnen kwam er plots een hele stoet auto s met veel lawaai het stadion ingereden...Het was de president die vanuit een mega auto koekjes kwam gooien naar het volk. Iedereen werd daar compleet gek. Ik zie onze koning dat nog niet echt doen... Ach ja, dat hebben we dan ook weer eens meegemaakt. Gisteren zijn we (eindelijk) eens naar de markt geweest in Banjul. Veel souvenirtjes gekocht... s Avonds nog eens uitgezeest, lang geleden deze keer. Het was uiteindelijk 5 uur s morgens maar we hebben ons wel heel goed geamuseerd!
Voila vandaag een beetje voor school werken denk ik...
Hier is alles goed! Het weer wordt elke dag precies nog een beetje warmer.
Ik begin alleen heel erg op te kijken tegen het afscheid dat ik hier ga moeten nemen. Ik denk dat het een van de moeilijkste dingen gaat zijn ooit! Al die mensen die ik hier moet achterlaten
Ik ga natuurlijk wel blij zijn om iedereen terug te zien in België maar ik zou toch nog een beetje langer hier blijven als ik kon. Ondertussen is dit hier echt een thuis geworden
Dus afscheid nemen, een lange nachtvlucht waarop ik niet ga kunnen slapen en dan jullie terugzien in België. Van een emotionele rollercoaster gesproken. Bij voorbaat sorry voor eventuele onverwachte reacties van mijnentwege die dag ;)
Voor de rest is er hier weinig gebeurd Elke dag opstaan, tapalapa gaan kopen, ontbijten, naar school gaan, een beetje lesgeven, thuiskomen, relaxen, gaan eten en dan naar een of ander shopke om naar het dammen te kijken en attaya te drinken. Elkaar elke dag zeggen dat we vandaag eens voor twaalf uur in ons bed moeten liggen, al wetende dat dat toch weer niet het geval gaat zijn. Man man man, ik ga dit leven missen. Het gaat weer even wennen worden aan het tempo in België
Ik ben deze week naar Serekunda geweest om stof te kopen en daarna naar de tailor. Maandag mogen we gaan passen. Ik ben benieuwd! (Marie, ik heb net hetzelfde laten maken als dat wat ik op de foto aanheb.)
Sorry dat het zolang geleden is maar het internet ligt hier al een paar dagen volledig plat en mijn fototoestel is stuk dus kan geen foto's meer nemen...Ik ga er een aantal overzetten van Marianne en die zet ik er de volgende keer op. Veel is er hier niet gebeurd... We zitten nog altijd goed in ons huisje. Vorige week ben ik wel twee dagen naar Tanji geweest, een ander dorpje. Enkele Belgische meisjes verbleven daar en dan zijn we hun eens gaan bezoeken. Foto's van het kampvuur volgen. Voor de rest heb ik niet veel gedaan. We hebben nu vakantie en we gaan regelmatig een beetje bruinbakken op het strand hoewel ik mij daar wel snel verveel... 's Avonds gaan we uit of drinken we thuis gezellig attaya ( ik denk dat dit de juiste schrijfwijze is.) We hebben nu tot zondag een nieuwe gast in ons huis. Roeland is student toerisme en doet hier wijn thesis. Hij zat ook samen met ons in het guesthouse...Gisteren hebben we een kroegentocht gehouden langs de beachbars maar we zijn maar vier bars vergeraakt...Toen kregen we honger en zijn we maar iets gaan eten... Eergisteren heb ik bij mezelf wel moeten lachen. Ik was uitgenodigd om mee attaya te gaan drinken in 'tha hood'... Dat is een straat verder dan ons huisje. Ik zat daar dus om 12u 's nachts, volledig omsingeld door zwarte mannen ( ik denk dat de vrouwen hier niet graag attaya drinken) en ik dacht bij mezelf: 'Nooit gedacht dat ik dat hier zou durven...' Ik voel mij hier 's nachts op straat eigenlijk veiliger dan ik mij op sommige plaatsen in Belgie zou voelen. Ah ja, we zijn vorige week karaoke gaan zingen (foto's volgen ook nog). Omgelooflijk plezant, heb mij echt ziek gelachen... Ik denk dat we dat deze week ook nog eens gaan doen. En nee ik heb niet 'the rose' gezongen maar 'Ironic' samen met Dimitri van Sara. 'The rose' doe ik volgende keer ;) Ah en nog iets...Met Pasen zijn we hier naar de mis geweest. We hadden gehoord dat het met een gospelkoor was en we wilden dat graag eens zien. Man dat doe ik nooit meer! We hebben daar twee uur en half zitten luisteren naar verschillende mensen die onverstaanbaar Engels spraken... En toen zijn we recht gestaan en vertrokken en het was daar nog niet gedaan hoor...Maar ja dat hebben we dan ook eens meegemaakt... Goed dat is het zo een beetje... Volgende keer foto's beloofd!
Woehoe twee weken vakantie!!! En we zijn al goed begonnen. Vrijdag is er hier in de straat een nieuwe bar opengegaan waar je kunt poolen en ja ja kikkeren. Ik denk dat ze mij daar veel gaan vinden. We gaan eigenlijk altijd met hetzelfde groepje op stap (zie foto) en we hebben altijd veel plezier.
Het was iets minder leuk als ik de volgende morgen om half acht moest opstaan om naar de graduation te gaan van Suwaibatou en Ebra (de mentoren van mij en Sara)(zie foto). Die mensen geven al jaren les maar ze kregen nu pas hun diploma (ik snap het principe nog steeds niet goed.)
Ik ben blij dat we het meegemaakt hebben maar we hebben van 10u s ochtends tot 14u in de namiddag moeten luisteren naar verschillende sprekers. Echt verschrikkelijk saai! En het was dan ook nog eens ongelooflijk heet! Het is hier tot nu toe altijd aangenaam warm geweest maar de laatste dagen is het echt verschrikkelijk heet!
Terug thuis ben ik twee uur in mijn bed gekropen en dat heeft goed gedaan. s Avonds was het dan feest in the Swallow. Mariama, de kokkin, ging voor ons drie Afrikaanse kledij meebrengen Het resultaat zie je op de fotos. Ze vonden ons allemaal heel mooi.
We hebben dan maar besloten dat we hier in Gambia blijven en niet meer terug naar België komen;) Als ik nu aan ons Belgenlandje denk, lijkt het mij daar echt enorm saai
Vandaag houden we rustdag. Dadelijk naar het strand en in de namiddag nemen de mannen ons mee naar de voetbal. Ben benieuwd
Voila meer nieuws is er eigenlijk niet Volgende weken gaan we wel weer meer uitstappen maken.
Vandaag stond ik alleen in mijn klas want mijn mentor had generale repetitie voor zijn graduation op zaterdag. Best wel vermoeiend maar al bij al viel het nog mee. Ik heb samen met de leerlingen een kroon gemaakt voor hem en een boekje met tekeningen van hen.
Ik zit ondertussen wel met een goei valling Ik ben de laatste. Al de andere meisjes hebben het hier ook al gehad. En alsof dat nog niet genoeg is, heb ik vanmorgen mijn nek en schouder verrokken met te niezen Pijnlijke zaak
Maar bon, gisteren hebben we Sara haar verjaardag gevierd in The Swallow samen met de leerkrachten. We gingen Belgische pannenkoeken maken en fruitsla. We hadden vorige week al samen met de kinderen pannenkoeken gebakken en dat ging erg goed. Gisteren gingen we hier dus aan de slag met veel deeg maar het deeg bleef keer op keer aan de pan kleven. We hebben drie verschillende pannen geprobeerd. Toen kwam Demba (een vriend des huizes) met het idee om ze te frituren ook geen goed plan. Gelukkig kwam Habib (leerkracht van de school en andere vriend des huizes) langs. We waren dus al meer dan twee uur aan het proberen en meneer maakte zo efkes in een mum van tijd dertig mooie pannenkoeken met hetzelfde deeg en dezelfde pan. Echt niet te geloven We waren wel erg gelukkig
S avonds hebben we dus geslaagde pannenkoeken en fruitsla gegeten
Ik heb ondertussen ook al een mooie souvenir gekocht: een set om athaya te maken. Dat is die mierzoete thee die de mannen hier heel de dag door drinken. Nu zitten we hier s avonds vaak buiten rond ons vuurtje om thee te maken. Ons huis lijkt meer en meer op een Gambiaans jeugdhuis. Echt supergezellig Ik heb de hele procedure om de thee te maken nog niet echt door maar dat komt nog wel. Ik zie mij thuis al zitten in den hof ;)
Nu ga ik nog een beetje voor school werken want dat moet ook gebeuren hé
CU
Elo
P.S. Deze keer geen foto's. Zal er volgende keer werk van maken...
Weer even een korte stand van zaken. We zijn nu volledig geïnstalleerd in ons eigen huisje. Het is echt heel leuk om een eigen stekje te hebben. We komen en gaan als we willen. We laten binnen wie we willen. We koken wat we willen enz. (zie fotos) We hebben zelfs een tvtje. De eigenaars zijn heel lieve mensen en als we iets nodig hebben mogen we het altijd vragen. Er komt zelfs elke dag een poetsvrouw. We moeten ons eigen bed zelfs niet opmaken. We betalen waarschijnlijk wel iets teveel maar ja dan geef ik het liever aan die mensen dan aan Lamin van het guesthouse en het is nog altijd stukken goedkoper
Gisteren zijn we naar paradise beach geweest, een heel mooi stukje strand in Sanjang. Daar hebben een aantal jongens (zie foto) ons rondgeleid tussen de vele visserbootjes en rookhuisjes. Daarna zijn we nog even gestopt in Art Village in Tujering. Gisteravond was ik uitgenodigd op een verjaardagsfeestje. Ik heb daar iets gegeten wat ik denk dat ingewanden waren van een schaap maar ik heb gewoon wijselijk geproefd (het was lekker) en niet gevraagd wat het was
Elke dag een beetje grenzen verleggen ;)
Vandaag gaan we nog een laatste dag profiteren van het feit dat Sara haar papa en broer hier op hotel zitten. (Lees: We gaan lui aan het zwembad liggen ) Morgen weer werkendag;)
De eerste week zit erop! Het is wel een bewogen week geweest
Ik heb een superleuke klas met maar elf leerlingen (zie foto) en ook met mijn mentor klikt het goed. Het tempo ligt wel echt enorm traag. Dus het is hier zeer relaxed (iets te naar mijn zin ) De kinderen van mijn klas zijn wel erg leergierig en ze zijn niet veel werkvormen gewoon. Dus als ik dan een les geef op een wat andere manier dan ze gewoon zijn, zijn ze echt heel erg enthousiast. Ze zijn ook heel lief voor mij. In het begin dacht ik dat er een aantal moeilijkere kinderen bij waren maar dat lag gewoon aan de manier waarop de leerkracht met hen omging. Tegen mij zijn ze echt heel lief, zelfs aanhankelijk. Maar dat hebben de meeste kindjes hier wel. Het zijn allemaal grote knuffelaars. (Ik ga zo eentje meenemen in mijn koffer denk ik.)
Vandaag hebben we samen met de drie andere meiden van Groep T workshops georganiseerd voor ons project. We hebben de kinderen pannenkoeken laten maken, een volksdans aangeleerd, gelukspoppetjes gemaakt en kringspelletjes gespeeld. Ze vonden het allemaal superplezant (en wij ook trouwens )
Dan het minder leuke nieuws: vandaag verhuizen we naar ons eigen huisje (zon 100m verder). Op zich is dat geen slecht nieuws natuurlijk maar de manier waarop we in het guesthouse behandeld werden, was echt beneden alle peil. We betaalden heel erg veel voor niks eigenlijk. Dus hebben we met drie besloten om zelf iets anders te zoeken en dat is dan ook gelukt. Wij (Sara en ik) hebben contact gehad met onze school en zij hebben ervoor gezorgd dat we ons geld terugkrijgen. Het andere meisje dat met ons mee gaat, heeft wel wat meer problemen gehad. Zij moest hier cash betalen (900 euro) en nu wilde Lamin (de eigenaar) het geld niet terugbetalen. Hij beweerde dat het al op was (op één week tijd en in Gambia!!!)Maar uiteindelijk heeft ze met Els gebeld in België (Lamin zijn vrouw) en zij gaat ervoor zorgen dat ze haar geld terugkrijgt. Het is echt heel spijtig want we waren hier wel graag
Fatou, de directrice, zat echt enorm met ons in zon lieve madam!
Gisteren zijn we met de hele groep nog eens gaan dansen want de andere meisjes vertrekken nu voor twee weken naar Tanji, een ander dorpje. Zij gaan ook nog rondtrekken in Senegal. Ik ga ze wel missen want we hebben hier samen veel plezier gemaakt!
Bon ik ben eigenlijk al uitverteld. Ik vind het steeds moeilijker om te schrijven Ik denk dat ik in het begin gewoon heel veel indrukken te verwerken kreeg maar nu ben ik alles al zo gewoon dat ik niet goed meer weet wat ik moet vertellen
Maar ik ga wel trouw elke week blijven schrijven hoor!
