Inhoud blog
  • Je mag weer gewoon Ellen zeggen hoor
  • Het begint te korten...
  • ZIEk ZIJN IS NIET FIJN maar zuiderse Celi op bezoek die mocht er wel zijn!
  • 7 zonnen op 7 dagen
  • Diepe dalen, hoge toppen en de bierzee
    Zoeken in blog

    Beoordeel dit blog
      Zeer goed
      Goed
      Voldoende
      Nog wat bijwerken
      Nog veel werk aan
     
    Ellen in Bordeaux
    Een kleine update voor degenen die graag weten hoe het gaat in Bordeaux
    01-02-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Je mag weer gewoon Ellen zeggen hoor


    Het is gedaan, of is het nog niet gedaan en denk ik het maar gewoon? 

    Bordeaux, dat ligt ondertussen 15u achter me, maar ik vrees, of hoop dat het me nog een tijdje zal achtervolgen. Hoeveel ik droomde van thuis toen ik daar was, zoveel zal ik thuis nagenieten van de gouden gevels, la Garonne, kastelen en wijngaarden. Al was ik het niet altijd eens met de manier van lesgeven in dat kleine rustige schooltje, ik zal het vakantiegevoel eerlijk gezegd wel missen. Het is een onbeschrijfbaar gevoel, gelukkig omdat ik terug ben in mijn vertrouwde omgeving omarmd door mijn geliefde krullebol, maar ook voelt het triest om deze geweldige ervaring als verleden te gaan zien, erover te gaan terugdenken en het niet dagelijks meer beleven. Voor al deze gedachten boven kwamen heb ik de laatste week zeker nog genoten van de streek. Toulouse, la ‘ville rose’, Carcassonne en nog even tijd voor de laatste Franse films te kijken in mijn geliefde cinéma UTOPIA. Voor ik het goed en wel besefte en mentaal afscheid genomen had van het rustige, zuiderse leventje werd er aan de deur gebeld. Mama, papa en Bram waren gearriveerd. Samen genoten we van een cultureel en liefdevol weekendje Bordeaux. Franse film, museum, Opera en dineren bij restaurant chez Hélène. België toen ik over u hobbelige banen reed wist ik dat ik thuis was! Nog even voor de duidelijkheid, vanaf nu mogen jullie terug Ellen zeggen hoor ;)

    Tot binnekort int echt! Groetjes Ellen

    01-02-2015 om 00:00 geschreven door Ellen De Vos  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (3 Stemmen)
    16-01-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Het begint te korten...

    Het is weer even geleden.


    Het is even geleden dat ik nog eens op m’n blog had geschreven, wel bij deze.

    Mijn Erasmus-avontuur loopt op z’n eind, net nu alles precies vlotter begint te verlopen. Ik ben weer volledig opgeladen na een bezoekje aan het thuisfront in de kerstvakantie, mijn franse kunsten worden steeds beter, de jury is achter de rug en wat voor één, vrienden, vrienden, en nog eens nieuwe vrienden? Hadden die al eens niet eerder Bonjour kunnen komen zeggen? Het lijkt alsof iedereen nu pas ziet dat wij ‘les deux-Belges’ op deze school aanwezig zijn. Fijn is dat, maar afscheid nemen word nog eens zo moeilijk natuurlijk. Gisteren was het éérst afscheidsfeestje al een feit, Elli onze Pools vriendin en ex-kotgenote vertrekt terug naar Polen. Een gezellige met fijne mensen gevulde avond en alweer een uitnodiging voor een volgend feestje, straks weet ik nog niet waar eerst naartoe! Neen zo’n vaart zal het wel niet lopen. Op kot is er anders ook weer een nieuw soap begonnen. Dubbele boeking, zoals ze zeggen en miscommunicatie... . Ons Mme. Lequet regelt normaal de verhuur van het huisje van Mr. Rousset. Maar Mr. Rousset is een beetje oud en dacht aan zijn pensioen, waarom niet er nog een huurder bij doen? Het meisje dat volgend semester aan haar Erasmusavontuur begon, zou dan bij ons op de sofa moeten slapen voor 2 weken. U kan verstaan dat wij dit toch niet echt goedkeurden. Ons kasteel is jammergenoeg niet zo groot.

    ‘En hoe is het op school Ellen?’ (zou de vraag dan zijn van het thuisfront) Wel zeer goed eigelijk! Naast het feit dat het sociaal gehalte met 50 procent gestegen is gaat het in het atelier ook opperbest! In december startte ik na mijn fascinatie voor William kentridge te herontdekken, met het maken van een animatie-filmpje. Het is een medium waar ik me echt in kan vinden en waar ik zeker mee wil verder doen in St-Lukas. Het is als het ware alle beelden die me fascineren in elkaar laten overlopen! Cooooool! 498 Tekeningen later was het jury. En die waren onder de indruk! Waauw, die waren onder de indruk! Ik moet zelfs contact houden met Bordeaux zeiden ze, want mijn werk sprak het echt aan. Dat gaf wel echt een goed gevoel!  Toch ook een beetje fier dat ik na enkele maanden mij toch deftig (in’t Frans) kon verwoorden en dat ik ook eindelijk een werk gemaakt had waar ik zelf tevreden van was.‘Dus je hebt wel wat geleerd in Bordeaux’ Tuuurlijk! Naast alle zuiderse relax-momenten heb ik heel wat opgestoken van de school hier (al dacht ik daar de eerst maanden anders over). Ik had gewoon een beetje meer tijd nodig om te ‘a-klimatiseren’. Dinsdag vind m’n laatste examen plaats, dus ik ga nu nog ever verder leren. Maar ik denk wel dat volgende week nog een druk weekje zal worden, afscheid nemen, sociaal wezen en de laatste ongeziene plekjes van Bordeaux verkennen. Gent ik ben bijna terug, maar ik ga nu nog even genieten van de laatste momentjes in la douce de France! Bisous et à bientôt!

    16-01-2015 om 16:33 geschreven door Ellen De Vos  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (1 Stemmen)
    08-12-2014
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.ZIEk ZIJN IS NIET FIJN maar zuiderse Celi op bezoek die mocht er wel zijn!

    ZIEk ZIJN IS NIET FIJN maar zuiderse Celi op bezoek die mocht er wel zijn!


    Ziek zijn is niet fijn, zeker niet nu ik eindelijk een idee had waar ik met mijn tekeningen naartoe wou. Het zou een decor worden, ik zou er elke avond aan knutselen en en en... neen na het prachtige, aangrijpende toneelstuk ‘entre nous’ op een regenachtige zaterdag, besloot ik dat na 2 maand hoesten dat de dokter misschien geen slechte oplossing zou zijn. Hopelijk heeft die een wondermedicijn, dacht ik. Het was als het ware de uitvinding van de eeuw: antibiotica! Maar ik had toch niet het gevoel dat mijn lichaam hier hetzelfde over dacht... De week was gevuld met slapen, eten, pillen pakken, slapen,... en dat in de week van mijn allereerste presentatie.

    Donderdag dacht mijn hoofd toch al iets positiever te wezen, nadat sinterklaas-Helena een doos met lekkers opstuurde, heb ik mezelf onder de douche gesleurd en ook mijn pyama en lakentjes kregen een flinke wasbeurt. Het leek erop dat ik klaar was om morgen mijn bezoek uit Barcelona te ontvangen!


     Celine kwam op bezoek & de sint was jarig! 

    Maar daar was in Bordeaux niks van te bespeuren, kerst-mannen, -ballen, -pony's, -markt,... en vooral veel veel lichtjes. Het was een gezellig cultureel getint weekendje met een koude atmosfeer, jaja het is ook hier winterweer! Met een muts, handschoenen en een sjaal bracht de koude een heel aangename, knusse sfeer met zich mee. Zondag werd een kunstzinnige dag. Dejeuner sur l’herbe in het grootste, mooiste park van Bordeaux. Met een schuimwijn, een pik-nik en ons schetsboek in de hand. 3 Giechel trutten en een pik-nik-mand. U kan het zich vast inbeelden, 't was plezant!

    Ondertussen ben ik helemaal hoest-vrij, kijk ik uit naar de feestdagen in het landje België dat ik mis want niets is zo warm als vriendschap en een thuis op kerstmis. Al blijft bordeaux een prachtige stad, ik moet toegeven dat ik toch mijn sociale leventje een beetje mis.



    08-12-2014 om 16:27 geschreven door Ellen De Vos  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 4/5 - (1 Stemmen)
    23-11-2014
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.7 zonnen op 7 dagen

    De zon 


    De zon dacht nog eens goeiendag te zeggen deze week, en of we er van geprofiteerd hebben! In het atelier vertoeven was geen optie, ik nam de fiets, mijn schetsboek en ging buiten zitten. Prachtig weer op een novemberdag, dat ik dat nog beleven mag!  In het atelier zit anders alles ook best mee, al moet ik eens dringend gaan selecteren waar ik echt heen wil met mijn werk, ben ik vele nieuwe pistes aan het testen en kom ik eindelijk tot een verbreding van mijn kunstzinnige kijk. Maar selecteren blijft voor ons Ellen toch een moeilijke kwestie. Een nieuwe hobby hebben Ines en ik ook weer gevonden, vanaf deze week is maandag zwemdag! Het deed deugd nog eens aan sport te doen, na mijn loopkunsten te moeten stilleggen aan het begin van dit verschrikkelijke regenseizoen. 

    Ach deze week mocht ik niet klagen, er schenen zeven zonnen, op 7 dagen. Plots was het weer zomer! 

    Donderdag zijn we eens chique gaan doen en keken we in de Opera naar een stuk van Pierro Lichinsky. Dat we de jongste waren, daar hadden we op voorhand wel al aan gedacht, maar even opgetut als de oudjes waren we zeker! Nagelak, rode lippen en opgestoken haar, waren niet overbodig. Het was een schone voorstelling, vooral de decor (zeer simpel met veel lichtjes) was fascinerend, en natuurlijk de stem van de opera-zingende vrouw lied me niet koud. Hartverwarmend was het heus wel.

    Vrijdag kwam Laure (mijn ex-kotgenote uit Parijs) nog eens langs. Het was een gezellige avond met home-made pizza en ‘Gallette le Roi’ uit de liddle :p Een beetje misplaatst qua periode van het jaar maar we hebben ervan genoten! 

    & Aangezien de zon dit weekend nog zin had een extra dagje te schijnen besloot ik alleen naar Dune du Pila te trekken, het was een gigantische duin, tussen bosgeur en zeelucht en een beklimming met meer dan één zucht. Maar boven werd ik beloond met een prachtig uitzicht! Niet om te stoefen, maar het was toch een van de schoonste natuurlijke kunstwerken die ik tot hiertoe heb gezien.

    23-11-2014 om 17:32 geschreven door Ellen De Vos  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 4/5 - (1 Stemmen)
    16-11-2014
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Diepe dalen, hoge toppen en de bierzee

    Diepe dalen, hoge toppen en de bierzee


    Zoals gewoonlijk leef ik (ook al kom ik uit het platste deel van België) in de bergen. Met hoge toppen en diepe dalen waar ik af en toe eens heel goed en liefst zo hard mogelijk intuimel. Gelukkig is er in een dal ook meestal een rivier die me dan op haar beurt meeneemt richting de ruime zee. De zee van inspiratie en werklust en daar was ik donderdag! Eindelijk voel ik me thuis in het atelier, de docent van schilderen is geïnteresseerd in wat ik doe, geeft tips maar vooral vertrouwen en bevestiging. En als er iets is wat ik meer nodig heb dan thuis, dan is het toch wel bevestiging. komt het omdat ik er daardoor op gewezen word dat ontdanks mijn zwakke frans ik toch een plekje heb kunnen bemachtigen in deze toch wel arrogante samenleving? Ik weet het niet, misschien geeft het gewoon nieuwe energie!


    Een bezoekje aan de vernissage van Frans Erhard Walter ‘s avonds was dan weer de kers op de taart! Prachtige (wel heel drukke) vernissage met performances van jaja Frans himself! Vrijdag werkte ik verder in m’n nieuwe stekje in het atelier, het gaat hem momenteel niet echt over goed werk maken, maar eerder over me thuisvoelen en me amuseren tussen alle inspiratievolle onderwerpen die ik komende maanden tegenkwam. Die avond was Jérome (de buurman) jarig. Een feestje onbrak niet in het mini-huizeke van ons buren! Het was wodka-wijn-taart en bierfestijn met een marginaaldansje om de nacht mee af te sluiten. Jaja, de overpoort van Bordeaux in ontdekt! Ik moet eerlijk toegeven het is de eerste keer dat ik hier verdronk in de bierzee en werd gebeten door katervissen de dag erna. Maar na al dat productief zijn deze week kon een lazy-uitkaterweekend geen kwaad! Zaterdag werd shoppingmiddag waar ik tot de conclusie kwam toch beter tot de solden te wachten nieuw schoenen te kopen... . Als afsluiter van de regenachtige middag gingen we nog een gallerij binnen die jammergenoeg wel wat tegenviel. Om alles goed te maken keken Ines en ik nog naar ‘Singing in the rain’ deze film was te toepasselijk op deze natte dag!


    16-11-2014 om 13:54 geschreven door Ellen De Vos  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 4/5 - (1 Stemmen)
    13-11-2014
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Een knossel, Barcelona en nonchalance...

    Een knossel, Barcelona en nonchalance...


    Het was niet echt een topweek, nog steeds snotverkouden na alle brol dat ik van de apotheek al meekreeg, maar soit dat is mijn minste zorg. De grootste is dat ik momenteel muurvast zit met mijn werk. Gecasseerde auto’s 

    zijn nog steeds boeiend. Maar het werk dat ik daarna maak, maakt me heel wat minder tevreden. Het is een zoektocht in een donker hol en momenteel ben ik de uitweg kwijt. 

    Ach stop met piekeren zei ik tegen mezelf (excuseer als ik soms in 2e persoon praat, dat helpt om me minder eenzaam te voelen). Dus stop zei ik en ga gewoon even naar je docenten, daar dienen zei toch voor? Ja, in Gent. Daar kunnen ze gewoonweg los door je geest lezen en nieuwe inspiratie doen opborrelen. In Bordeaux hebben ze blijkbaar een andere methode... Ik deed (in m’n beste Frans) de uitleg over mijn probleem. Ze luisterden aandachtig, maar snapten niet waarom ik (met zo’n goede tekeningen) in de knoop zat. En antwoorden, ‘Wel stop dan gewoon even met tekenen en ga foto’s maken’...?!? Met als gevolg: ons Ellen is NOG meer in de war... pff, het leven in Bordeaux, zal ik het ooit snappen?


    Maar het was tijd voor een tripje, op de exacte moment! Ik had echt nood aan een andere atmosfeer, even de zinnen verzetten en Céline bezoeken!

    Spannend ook een beetje, voor het eerst nam ons Ellen alleen de TGV! Het was een topweekend! Wat wil je in een stad als Barcelona! (Over het temperament van de Spaanse huisgenotes van ons Celinetje zal ik het maar niet hebben)

    Maar het was dus een inspiratievolle trip met als Vers op de taart het MACBA, Gaudi’s prachtige architectuur en de nog zoveel andere musea en kleurrijke plaatsen, parken die we bezochten. 

    Het was weer even een input om een tijd mee productief te wezen!

    Mijn schetsboekje mocht natuurlijk ook mee op vakantie en dat heeft voor veel tekenplezier gezorgd! 2 uur lang vertoefde ik in Gaudi’s Casa. 

    Het deed ook deugd om eens een (niet op skype) echt gesprek te voeren, met iemand die hetzelfde aan het beleven is maar op een andere plaats. Zo voelde ik me minder eenzaam in het missen van personen en minder bizar in het dromen over thuis. Gisteren droomde ik trouwens nog dat mama 3 kleine jaguars kocht. Wanneer ik thuiskwam waren ze in m’n been aan het bijten, om even totaal naast de context te babbelen. Maar het was dus een aangenaam tripje!  

    Vandaag was eerder een beetje de stuntelige Ellen weer opgestaan. Na het reis- avondtuur ontdekte ik oov dat mijn GSM-oplader nog in Barcelona vertoeft. Ik hoop dat hij er zich niet te goed voelt en snel via een postduif weer naar Bordeaux vliegt! Op de trein las ik mijn horoscoop, voor het eerst vertelde die me een positieve start!  Niks zou me nog tegenhouden... Aleja, als ik misschien niet Ellen heette... Vandaag was ‘alles op de grond dag’. Ik ging vol goede moet naar het atelier en met m’n horascoop en een bom nieuwe inspiratie in m’n achterhoofd wou ik er volledig invliegen! Maar toen ging ik naar de Brico, voor enkele schoolspuletjes. Daar viel iets op de grond, ik bukte me en mijn sojamelk vloog tegen de stenen, je raad wat de gevolgen waren...dwijlen in de Brico. Opgekuist blinkt netjes en ik ging naar de kassa, jammer dat ik m’n portefueille op kot vergat, en nog spijtiger dat er net een onweersbui me de volle laag gaf wanneer ik hem ging halen. Tot slot had iv alles en kon ik beginnen werken als ik in m’n vol enthousiasme het bekertje water van m’n buurvrouw niet omstoote natuurlijk....


    Liefste, weet ik veel wie hierboven, mag ik morgen een beetje meer geluk hebben en echt in het werk vliegen? Bedankt!

    13-11-2014 om 00:00 geschreven door Ellen De Vos  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 4/5 - (1 Stemmen)
    03-11-2014
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.B&B chez Ellen


    B&B chez Ellen


    Op een vrijdag in het zonnige Bordeaux stonden daar 2 toeristen aan het station, onze Jore en ons Emmanuelle kwamen op bezoek! Een week na Bram’s liefdevol bezoekje en dat van mijn familietje was het tijd om nog meer heimwee te krijgen. Maar deze keer kreeg ik de Gentse gazet op bezoek. Hoe het Gent er annoo Oktober 2014 uitziet en hoe ik gemist werd, werd mij uitgebreid verteld. Een prachtweekend, wat had ik die st-lucassers gemist!



    Heimwee? Ik wil het nog niet toegeven want ik ben hier o zo graag! Bordeaux is prachtig en ik heb hier het relaxte leventje ooit in de geschiedenis van het Ellen zijn. Maar nu ik al die bezoekjes achter de rug heb van de mensjes die ik lief heb, geef ik misschien stiekem toe toch een tikkeltje heimwee te hebben. 


    Dit weekend was ik vooral gids voor mijn vrienden van het maandagavondcomplot, het deed deugd mijn verhalen eens ‘in real life’ te brengen. Ook hun mening over Bordeaux gaf wel een boost om er hier nog vollop van te genieten. Want het Gent naar mijn hart zal ik nog veel langer kunnen liefkozen dan het Bordeaux dat ik nu geniet. En dat is misschien wel hetgene dat de deur naar heimwee dichthoud. Genieten. ‘Want telkens als je een deur opent, moet je een andere sluiten’ (© Emmanuelle)

    De 4e kotgenote (in éénzelfde kamertje) is ook een feit.

    Ja u hoort het goed de 4e... 

    Ines en ikzelf hebben al heel wat sociale aanpassingen ondergaan. Vorige week was onze Poolse viendin en haar Ijslandse vriend nog een feit, maar daar heeft MMe Lequet een bruusk eind aan gemaakt...

    Ze zaten hier met 2 in een kamertje voor 1. En dat paste toch niet in de gedachtengang van onze liefste Lequet...

    Wat ze er nu weer zullen binnensmijten weet ik niet, 

    ach ik word er al wat immuun tegen. 

    Sterren komen en sterren gaan, zou Gorki zeggen, tja zo is dat dus ook met kotgenoten, alleen ons Ines blijft bestaan...


    Ik groet u allen & tot een volgende keer!

    03-11-2014 om 11:55 geschreven door Ellen De Vos  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    26-10-2014
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen. HOOG BEZOEk, bomalarm en twijfels in m’n kunstig hoofd


    HOOG BEZOEk, bomalarm en twijfels in m’n kunstig hoofd


    School. 

    Plots was er een bommelding op school. Ellen was haar learning agreedment eindelijk in orde aan het maken en moest helaas naar buiten gaan. Of het nu echt was of niet dat weet ik niet, maar er was voldoende politie aanwezig om het serieus te nemen en gewoon naar huis te gaan. School. School is ook een beetje bizar in bordeaux. Zo moesten we allen ‘une piece pour la garonne maken deze week. Ik tekende een boot, niet zomaar een boot. Een boot met een stuk uit, want Ellen De Vos sneed voor het eerst een stukuit haar tekening. Al was het precies weer de uitleg die belangrijker moest zijn dan het werk...jammer want daar ben ik niet zo goed in, mijn werv uitleggen in’t Frans... . Sommigen kochten gewoon een fles chocomelk, omdat ‘la Garonne’ hen deed denken daaraan. Misschien is het allemaal te abstract voor mij, daarom ben ik ook aan het overwegen om misschien een andere ARC te kiezen en voor schilderen te gaan, daar MAkEN ze dingen. Ze discuteren ook, maar niet heel de dag door. Ik wil dingen maken, mijn vingers kriebelen om te tekenen, te schilderen, al de inspiratie die ik hier al opdeed op een doek te smijten! 


    Hoog bezoek had ik ook dit weekend. Mijn ouders en zussen komen een weekje op bezoek. Maar dit weekend was ook Brammeke hier! Het was niet voor lang, maar ik heb er van genoten! Niets is zo fijn als je liefje terugzien in een zonnige stad als deze! Het was net of we gewoon nog steeds dat weekje op vakantie waren in september. Momenteel is het zondag, morgen is’t school en Bram is terug in België. Een traantje werd weggepinkt en dan een kNAL! Opnieuw een bom? Er was toch iets raar aan de hand in de vlieghaven, iedereen moest een imense omweg nemen om naar ‘the gates’ te gaan en voor mij was de bus terug nemen even onmogelijk. Er was ook heel wat ‘met legerprint en geweer versierd volk’. Wat een belevenis, Bram dagzeggen op het vliegveld in Bordeaux...


    Momenteel hebben Ines en ikzelf er ook een kotgenote bij. Een dame uit Polen, en haar vriend uit ijsland. Ze houden niet zo van de warmte hier en blijven daarom ook heel de dag binnen... Een beetje een vreemd idee, voor mij, als zon-liefhebbend persoon. Maar zo heeft ieder zijn gewenst klimaat zeker? 

    Vanavond hebben we ook voor het eerst samen gegeten en gebabbeld. Het was een mengeling van Frans (want de buurman was ook geïnviteerd) en Engels. Bij debut verwarrend voor mijn warrige hersenpan, maar na enkele happen van het heerlijk gerechtje dat ze maakten lukte het wel nog vlot :)


    Jaja het is heerlijk druk op het minikot, maar we amuseren ons hie wel begot!

    Morgen gaan we met Family De Vos naar het strand, dat word vast ook wel plezant!



    Groeten uit het zonnige Bordeaux en tot de volgende ;)

    26-10-2014 om 23:37 geschreven door Ellen De Vos  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    20-10-2014
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Frisse duiken, warme dagen

    Bonjour mes ami’s!


    De weken hier worden momenteel gevuld met Franse chansons en verwarrende taken op school. Maar na het niet begrijpen van te abstracte opdrachten, bleek mijn eigen werk verklaren de goeie oplossing. Ach die kunstenaars hier toch, franse sloebers. In het atelier is het momenteel ook al iets duidelijker waar we ons mogen nestelen, al blijft het wennen aan het vreemde systeem hier. Het zijn op school echte nomaden, ik weet niet hoe zei zich kunnen thuisvoelen in een eeuwig verplaatsen met werk en al, geef mij dan maar het ‘gezellig rond het haardvuurgevoel in het atelier in Gent’ maar bon, we redden het hier ook wel. Lege baterijen laad ik momenteel op door te gaan lopen aan ‘la Garonne’. Pracht van een rivier! Op een mistige zaterdagochtend liep ik voorbij een uit de mist verschijnende brug, pijlers en om alles compleet op een piratenfil te laten lijken, stond er jaja een prachtig zeilschip. Zo één uit de tijd van de echte piraten, met kannonnen en gigantisch veel touwen, ladders en zeilen. Prachtig! Zondag had ik dan ook maar besloten dat prachtige schip op papier te zetten. De weekends zijn hier voor de rest gevuld met marktjes bezoeken, samen met de buren eten en en wijntje drinken, echte dansavonden zijn er nog niet geweest. (Dit misschien te wijten aan de moeilijk te maken contacten op school...) Ook het meer blijft een van onze trekplijsters! Dit weekend, jaja midden oktober, zwommen Ines en ikzelf in het meer! Het was zomer, zomer in oktober! Het strand lag vol genietende ( & iets te bruin-gebakken oudjes en andere) Zondagen zijn momenteel echt rustdagen, een beetje tekenen, een beetje lezen, genieten van het gedeelte ‘zon’ aan zondag. Gewoon omdat het kan en mag. Momenteel al voel ik hoe hard ik weer zal moeten wennen aan mijn drukke Belgische leventje wanneer ik terugkom. Maar laat deze ervaring nog maar even zijn gang gaan. Ik vind het wel aangenaam zo.


    Bisous,


    Ellen


    20-10-2014 om 10:30 geschreven door Ellen De Vos  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    10-10-2014
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Pannekoeken tot frustratiedonderdag

    Ines en ik bakten eens pannenkoeken en de buren kwamen op bezoek. Heel het huis verbouwd om ze te kunnen plaatsen en 2u gebakken. Lekker waren ze, gezellig was het en de wijn ging goed binnen. Maar de volgende morgen was ons maagske toch een beetje omzeep, daar zaten we dan met rammelende darmen in onze 1e les APC. Die even onduidelijk was als de introductie. Op en gegeven moment moesten we onszelf voorstellen. Trop dificille pour moi, mais bon. Het was gelukt als was het niet echt volledig wat ik in gedachten had. Ik hoop toch dat dat Frans van mij snel wat hogere vitesse gaat innemen, want verstaan doe ik ze wel, maar mijn antwoorden zijn nogal kort en weinig vervoegd... 

    FRUSTRATIEDONDERDAG werd beloond op goede vrijdag. 

    Er was eens een donderdag die begon met het vak APC waar iedereen met de vingers stond te draaien, de leerkracht maar met 1 persoon bezig was, arrogante dames niet wilden dat wij, Belgen een plekje in het atelier opeiste en ik me niet echt thuis voelde. Spaghetti at ik zonder smaak en WIFI was er niet grrrrrrrr. Op die gefrustreerde modus ben ik de bureau van MME Lequet binnengestapt en heb ik op haar bureau, met haar computer, gepersonaliseerde bureaustoel en USB mijn mails voor school beantwoord. Ik was even ‘La neauvelle secretaire de l’école de Beaux-arts’! Die avond heb ik toch een plek op-geeist en ben ik vollop begonnen. De avond werd afgesloten met een gekke film ‘M.Butterfly’ op het filmfestival en een wijntje op een van de meest chique plekjes in Bordeaux (even VIP)!

    En toen was er goede vrijdag! De dag waarop ik voor het eerst Studio Dessin had! Met volle goesting ben ik beginnen tekenen. Deugd dat dat deed! De docenten waren ook superpositief oven mijn werk, mijn schetsboek was de kers op de taart voor hen. Eindelijk voelde ik me voldoende op m’n gemak om mijn werk volledig te verklaren en te uiten welke richting ik er mee uit wou gaan. Ze vonden het ook redelijk ‘drole’ dat ik lachte met de kapotte auto’s hier. Bon een top-dag met als kers op de taart: MME Lequet die zei dat ik EINDELIJk WIFI had op school!


    Momenteel ben ik een gelukkig rondhuppelend Belgje in het iets minder zonnige Bordeaux van m’n dromen. 


    Tot de volgende!

    10-10-2014 om 17:23 geschreven door Ellen De Vos  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)


    Archief per week
  • 26/01-01/02 2015
  • 12/01-18/01 2015
  • 08/12-14/12 2014
  • 17/11-23/11 2014
  • 10/11-16/11 2014
  • 03/11-09/11 2014
  • 20/10-26/10 2014
  • 06/10-12/10 2014
  • 29/09-05/10 2014
  • 22/09-28/09 2014

    E-mail mij

    Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.


    Gastenboek

    Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek


    Blog als favoriet !

    Foto


    Blog tegen de wet? Klik hier.
    Gratis blog op https://www.bloggen.be - Meer blogs