Ik ben werkloos. Momenteel ben ik op zoek naar een
fantastische job. Geen 9 to 5 waar ik wegkwijn op een stoel. Maar een job waar
ik niet voel dat ik moet gaan werken. Uren kloppen, dat doe ik graag. Eentje waar
ik gelukkig van word. Een job die iedereen wilt ofja, de meeste toch. A
dreamjob! Da's duidelijk!
Een 7 tal jaar geleden, was ik klaar met school en ging ik
de eerste keer naar het buitenland. Eindelijk, moet ik gedacht hebben en zal ik
ook gedacht hebben. Ik ging nog niet zo
ver. Kleine 2 uurkes vliegen. Mallorca, here I come!
Bleiten op de luchthaven. Bleiten. En het ergste van allemaal. Stond er plots
een duitse cameraploeg naast mij in de rij (had mijn vliegtuig vanuit Keulen). Zich
afvragen wat ik ging doen tijdens de zomervakantie. Nog meer bleiten. Ik heb de
beelden nooit gezien op de duitse televisie, het is maar goed ook. Bleiten van het
lachen, ja.
Wat een zomer. 1 van veel werken, lachen, zwemmen, uitgaan
(uiteraard) en nieuwe vrienschappen. De wereld ontdekken! Ook al was ik niet
ver weg. Ik voelde mij vrij. En eindelijk verlost van die school. Want eerlijk, zeggen dat
school de mooiste tijd is van je leven is regelrechte bullshit. Alles wat na
school komt, dat is fantastisch.
Ik heb toevallig deze morgen een spaans gedichtje zien
passeren op facebook. Eentje die mij opnieuw deed stilstaan bij de keuzes die
we maken. En eigenlijk zeer toepasselijk is voor het begin van deze blog. Ik
doe even copy paste, zodat jullie ook kunnen meegenieten. Weliswaar in het
spaans.
A veces
piensas si las decisiones que tomas son las correctas. Alejarte de
tus raíces para buscar quien realmente eres. Renunciar a
estar con tu familia para seguir tus sueños. Dejar ir a
la persona que amas para seguir con tu camino. Cada
decisión, difícil o no, implica una renuncia. No te fijes en lo que dejas sino en lo que ganas tomandola.
Goed, de tekst is vrij duidelijk. Volg je dromen, ga de drang om dromen te "catchen" achterna. Laat de plaats los waar je bent opgegroeid.
Enkel en alleen om geconfronteerd te worden met jezelf. Ween, lach ,spring,
geniet en ga weg! Laat je familie en vrienden even voor wat het is en (mijn rechtervuist
komt terug naar boven, stem gaat weer wat dieper) follow your dreams,
godverdomme.
Juist een auto gekocht. Proficiat to myself! Mijn leven in België begint vorm te krijgen. Na al die jaren in het buitenland heb ik vrienden overal. Ik
wil de auto nemen en gaan. Naar Parijs, Amsterdam, Kanegem,. Ik wil niet het
gevoel hebben gevangen te zitten tussen de samson prentjes. Ik wil vliegen.
Vrij en op mijn tempo.
Ik wil niet wachten op de mama die thuiskomt van haar werk
om dan te moeten vragen, als een teenager, of ik de auto eventjes mag
gebruiken. Want ik wil voor een dagje of 2 naar Parijs! Ik ben tenslotte een bijna a thirty something,
no?!
Vandaag
exact 1 week terug. Terug van Australië.. niet Mexico. Maar dat
verhaaltje vertel ik je later.
Amai, das moeilijk. Een blog beginnen. Nochtans daarjuist in
mijn hoofd, was ik al klaar met mijn boek. Wat het zal worden of welke richting
we zullen uitgaan, dat weet ik niet. Maar het is wel spannend, zo iets
schrijven.
Slapeloze nachten, dat heb ik al veel gehad het laatste
jaar. Eind december 2016, bijna 2017.. dertiger wordend, twintiger af.. (Its my thirty and I cry if I want to
.. cry if I want to..) Nooit gedacht dat ik die hier in Tieltwood zou
vieren. Maar op 1 of ander mexicaans strand in een leuke beachclub, met veel te
veel glazen witte wijn. Het zwembad rechts van mij en de zee in front..een
vingerknip en de taxi brengt mij naar mijn leuk appartementje om de hoek of
stoppen we nog even om een drankje op onze favoriete rooftopbar met uiteraard,
zwembad, voor dat plonsje. Una copa de vino blanco porfavor y mucho hielo. Maar neen, mijn leven draaide helemaal anders
uit. Ben ik radicaal in keuzes maken? Misschien wel, misschien ook niet. Maar
zijn we dat niet allemaal? Of moeten we dat niets eens allemaal zijn? Worden we
misschien gelukkig van. Veel te veel vragen die me slapeloze nachten bezorgen,
die zorgen dat ik al een hele blog (volledig AF) klaar heb in mijn hoofd.
Ik wil jullie meenemen naar mijn reizen van de afgelopen jaren.
Niet zo een chronologisch overzicht van op 9 januari nam ik de trein naar
en blablabla'. Neen, ik wil jullie meenemen naar het gevoel dat ik had bij
momenten die ik beleefde. Ik ben er van overtuigd dat die herkenbaar zijn en ik
heb het gevoel dat die herkenning het leven makkelijker maakt, we moeten het
gewoon allemaal eens durven zeggen. Durven herkennen en vooral durven delen met
de wereld. Want het is dat die ons kwetsbaar maakt. En dat hoeft allemaal niet.
Het hoeft niet maar het mag. Leuk e, het mag.
Ik schrijf bijna letterlijk op wat er in mijn hoofd opkomt,
natuurlijk moet ik het soms eens aanpassen naar aanvaardbare schrijftaal. Tis
wel grappig in mijn hoofd.
Zo zie dat was een korte inleiding;.. benieuwd wat de
uitgever er van zal zeggen ;)
Ik heb een hoofdstuk afgesloten, of ik ben misschien nog
altijd bezig met het sluiten van dit hoofdstuk.. want de drang om ontdekken,
restless heart forever, gaat misschien nooit weg. Begin dit jaar had ik
enkele vrienden uitgenodigd op een barbecue bij mij thuis, toen nog in Mexico.
Ik verkondigde luid en volledig overtuigd dat ik mijn leven in Mexico voor geen
geld in de wereld zou inruilen met dat saaie leventje in België. Nooit!
Zwaaiend met mijn glas rode wijn in de hand, bijna kloppend op tafel. De mensen
rondom mij duidelijk makend that I was
born in the wrong country. Die bal heb ik wel ff misslaan. Ik ben terug, in
mijn kinderkamer met een enkelbed waar ik bij elke draai mij vasthoud aan de
houten randen van het bed om geen blauwe ogen of bulten te hebben. And last but
not least, samson prentjes. Overal!
En weet je wat? Het maakt me bij.
Ik weet niet hoe jullie deze tekst lezen, maar ik lees dit
met verschillende stemmetjes. I was born in the wrong country (rechtervuist
ondertussen de lucht in.) Hier gaat mijn
stem wat dieper en volledig overtuigd. Of benieuwd wat de uitgever zal zeggen
lees ik dan met een sarcastisch tintje en een minilach op mijn gezicht.
Bon, misschien moet ik maar eens beginnen bij het begin. En
das zo ongeveer een 7 jaar geleden..
